장음표시 사용
191쪽
I laeti a Miatro Q δ' ἀδάμαστoc 3 ibi audiebat Admetus Brimo forte 'axino Xoex '. Habemus in nucleo non modo Alcestidis fabulam uripideam, sed id quoque perspicimus, par illud deorum Brimo et Mercurium, mραῖ ἐν πολυρρηνοι - ubi regnabat rex ' μηλo ' honoratum, revora esse bν Κριοφόρον θεον Aρτεμ- κερασφόρον, vel potius Deum cornigerum et eam Cornutam, numina igitur X νεια. Qua autem veneratione numina illa fruebantur inter pastores Peloponnesiacop, eadem in Thessalia assiciebantur a Pheraeis. Cum vero appareat Alcestin ab heroe quodam Θανάτ ereptam et Brimo a daemone ex inferis in lucem reductam unam eandemque osse deam, neque ab ecate diversam, clarum inexu interiore Alcestin cum Carneis esse coniunctam, Alcestidis laudes Carneorum fuisse partem sacram. Admetus autem, qui in mytho antiquissimo iuxta Brimo et Mercurium partes agebat haud exigui momenti, in Carneis exuit tam aestionem quam regem factusque est cicerdos, miρέτηστῶν θεων. Miserrima profecto usus est sorte αδμητο ille, cuius divinitatis memor postea erat nemo, cuius potestatis regiae ἐν παροινίοι modo meminerant homines l
193쪽
195쪽
Rampsinitus rex Aegypti cum tantas divitias coacervasset quantae nulli post eum contigerunt principi, ut ingentem illam vim argenti tutam a praedonibus servaret, cellam lapideam aperito architecto aedincari curavit. Ei autem vafer homo parietem externum ita exatruxit, ut unus lapis facile extrahi posset, quo remoto introitus clandestinus in thesaurum regalem pateret. Cum in eo esset ut moreretur, duobus stilis aditum secretum indicavit, quo prudenter usi reliquam vitam curis vacuam degerent, quippe qui essent ταμίαι τSν βασιλέω χρημάτων. Rex vero, cum cottidie opes suas imminui videret et quomodo surripi possent miraretur, decipulam posuit, qua mox alter frater haesit qui cum expedire se nequiret, fratrem caput sibi praecidere iussit, ne ipse agnosceretur illumque simul perderet. Quo tristi ossicio functus frater aufugit caput amputatum secum portans. Cetera huius historiae ab Herodoto II, 121 lepide narratae cum minus ad rem meam faciant mitto, paucis modo verbis de narrationis ne adiectis nempe regem stliam suam morem dedisse furi, qui, cum Aegyptii ceteros mortalos astutia Superarent, Aegyptiorum omnium vaferrimus Eset repertuS.
Similis narratio invenitur apud Pausaniam in Bi CSqq.), qui Callippum Orchomenium auctorem adhibuit secundum Robortum Commentat vomma. 1ι53. Legimus enim Trophonium
196쪽
et Agamedem, filio Eruini rem Orchomeniorum, architectos celeberrimos regi vicinorente thesaurum aedificasse, et eum eodemmodo esse depeculatos tandem Agamedem decipula vel alia quadam machinα πάγα τι καὶ ἀλλo captum esse deinde Trophonium Furio motu fratri caput praecidisse, ne hic ignominia inceretur ipse vero conscius appareret quo facto prope Lebadeam terra scissa devoratum sum esse. Tertium mythum subsimilem tradidit Charax sacerdos Pergamenus, qui non multo ante Pausaniam sed post Neronem vixit. Traduntur enim in Schol ad Nub. s. o haec: Agamedes archon Stympha Arcadiae urbis in matrimonium ducit Epicasten, cui filius esiarao erat Trophonius. Hic cum vitrico thesaurum aedificat regi Elidis Augiae, quem deinde eo quem audivimus dolo usi despoliant, comite adhibito Cercyone iuvene ex Epirustes et Agamedis iustis nuptiis nato. Sed Daedali auxilio, qui forte ad Augiam deverterat, illaqueatus est Agamedes; Trophonius autem mortuo caput desecuit et cum Cercyone fugit Orchomenum. Quos cum Augias Daedalo monente persequeretur
προ τὴν των αιματων κλυσιν, Cercyon Athenas evasit, Trophonius Lebadeam, ubi in spelunca usque ad mortem vixit mortuus quasi deus colitur. Quid sibi velint verba hq Sν iμάτων ἔκλυσιν, non video; nam Augias, rex spoliatus, non erat is, qui mortem praedonis vindicare deberet vel interemptorem ad piaculum lustrandum cogeret Offendit quoque plurale αἷμάτων; quar propono
Fuit haud dubie eiusmodi fabula, quam insculptam fuisse cratera, qua Polyxenus Augiae nepos Ulixem donavit, legimus apud Proclum in Chrestomathia sunt verba haec:
tribus his narrationibus quae prima sit orta atque apud
197쪽
quem populum, utrum ex Aegypto in Graeciam sit importata an e Graecia profecta late vagans in Aegyptum penetrarit, dubia res est et varie varii de ea disputarunt viri docti et disputant. Sunt etiam qui orientalis originis indicia in fabula Eerodote inveniri perhibeant; historiam enim versuti architecti
in litoris anscriticis, apud Turcas, apud Russos esse notam. Nos hanc partem quaestionis certis terminis circumscribemus; mittimus rogare num e longinquiore fortasse regione sive in Aegyptum sive in Graeciam venerit fabula, hoc modo scire cupientes sitne per Aegyptum invecta in Graeciam an per Graeciam in Aegyptum, an, nam tertium quoque datur, similes in Graecia et in Aegypto notae fuerint narrationes, sive ex
Oriente et huc et illuc illatae sive in ipsis illis regionibus
Nam licet libenter concedamus C. O. Musilero Orchom I p. 88 , nihil obstare-quominus haec fabula origine indo germanica fuerit, tamen non videmus, cur Masperonem ducem equi recusemus suo iure originem aegyptiacam ei tribuentem Coni XXXIX sqq. . Neque nescimus Minium Herod. I p. 136 annotasse fabellam origine non aegyptiacam videri, lepidum enim illum furem militibus, qui fratris corpus custodirent, barbam dextram rasisse dici, Aegyptios vero barbam non aluisse; sed adversarium idoneum hic invenit A. Wiedemannum Herodots gweitos Buchmit achlichen Erlauterungen 18so , qui annotavit iam regem Amonophim IV milites barbatos habuisse stipendiarios, Libyos vero conducticios inde a dynasti XIX' barbatos in imaginibus apparere, necnon erodoti tempore hunc morem in exercitu Aegyptiorum valuisse. Idem Aegyptologus alia quoque docet, quibus uti potest, qui originem Aegyptiacam nostrae fabulae defendere studeat. Nam cellae occultae, quales depingit Horodotus, ibi plurimae sunt reportae, quas intrare nisi lapide remoto nemo poterat vetus quoquo textus superest, cuius est interpretatio haec , Mypta profanis est ignota qui ianuam quaeret non inveniet praeis deorum prophetas.' Mos quoque obsignandorum locorum, quae inire non licebat, per Aegyptum
198쪽
erat vulgatus Furos autem, ut de rege Amasi taceamus, magno
ibi in honore fuisse vel hinc patet, quod in Aegypto exstitit
certus ordo praedonum, cui praefectus praeerat, qui bona surrepta possessoribus redderet, si quartam pretii partem furibus solvissent. Sed hac de re iam satis est; nunc videamus et psrpendamus, quae ab auctoribus praesertim recentioribus de nostra fabula sint prolata Inter quos, qui primarium locum occupat, C. o. Muellor sic ratiocinatur sesch. Ηellen Stamme . St. I p. 8 :, antiquissimo tempore colonia Minyarum Orchomeno profecta
in Triphylia consedit ibique septem urbes occupavit Eleis vicinas nec dubitari potest, quin ab hisce colonis historia de furto a Trophonio et Agamede in 'irum commisso translata sit in Elidis reuem uolam. Quae colonia, cum in Triphylia consederit
uno alterove saeculo post immigrationem doricam, fabula quoque tunc emoria translata fuerit necesse est; unde sequitur hanc narrationem Graecis notam fuisse antequam melius iis innotuerit Aegyptus. 'Pergit v. d. p. 161 , statuamus igitur lepidam abollam tunc demum in Aegyptum esse transvectam, cum regio illa sub regibus atticis graecis moribus imbueretur; cum vero semel in annales regios irrepsisset, Ese pervulgatam a sacerdotibus interpretibusque qui coram peregrinis Aegypti gloriam quoquomodo augore cuperent. ' Deinde p. IOB: Psammelichus Iones stipendiarios in intimam partem imperii duxit, qui pueros aegyptios linguam graecam docerent ex his pueris genus illud interpretum est ortum a quibus peregrini mythos aegyptios acceperunt. Ducentis annis post Herodotus venit in Aegyptum; quid mirum si fabella graecae, quas milites illi discipulos suos docuissent, tunc penitus in Aegyptiorum montes penetrarant atque a sacerdotibus bonoaeerodoto pro meris Aegyptiacis sunt venditae. Muelleri opinio, quam illi v. d. hi pro maiore parte sunt
199쪽
amplexi, cum ob ipsum auctorem tum ob argumenta, digna est quae accuratius Brpendatur Minyarum coloniam Orchomeno
profectam in Triphylia consedisse docet vel nomen fluvii Minyeii 222 , quod Strabo VIII, 8 et probabiliter admodum a Minyis,
qui ex Orchomeno Minyeio cum Chloride Nestoria matre in Peloponnesum immigrarunt, deducit. Nestoria vero patriam fuisse Pylum Triphyliae, nemo negabit, qui in Muelleri librosp. 6 3 perlegerit disputationem de bello cum peis acto, e libro undecimo Iliadis noto quis, ut unum argumentum afferam, credat pecus, quod in Elide coegerant Pylii, una nocte in urbem Messeniacam agi potuisse et A 8 sq. 8Η igitur Minyae lepidam narrationem de rege Hyrie secum patria attulerunt et in Triphylia pro nomino Hyrie illud Augiae posuerunt. Esto. Sed cur fecerunt Cur in Triphylia potius
volebant narrare, quomodo Augias quam qui Hyrieus saetapoliatus Nemo non respondebit: quoniam in Elide easdem partes adversus eos agebat Augias quibus Hyrieus in Boeotia semper erat functus. Erat enim uterque Minyarum hostis perpetuus, hostis opibus abundans Significare igitur hoc mytho volebant Minyas Augiam, licet opibus praevaleret, ingenio certe ipsis esse imparem, quemadmodum furtum a Trophonio in Ηyrieum commissum celebrarat maius ingenium, acriorem sagacitatem Orchomeniorum. Nam fabula de Trophonii astutia magis reconditum quidem primitus habuerat sensum, sed iuxta hanc significationem, quam ipsa naturae phaenomena praebebant, inventa est alia, quae populo pedetemptim a mythis physicis alienato et ad rationalismum propenso satisfacere posset. Qui enim erant architecti illi Orchomenii quid sibi volebat Hyriei illa gaga Thesauri e cella subterranea protracti proprio sensuerant fruges, quas mortales arto ac laboro terrae e gremio sibi parabant Trophonius vel Trephonius ab origine erat deus aliquis fertilitatis, qui post longam siccitatem, ut pluviam mitteret, ab
hominibus rite orabatur vox Clymenus i. o. Zευ Κλυμενο vel Περικλυμενοσ avum eiu repraesentabat, ipse Trophonius antiquo nomine servato vates fiebat, tertius Agamedes i. o. sagacissimust
200쪽
indolem prudentem o χθονίου θεos indicabat deinde e dis mutati in reges mythicos ut Amphiaraus ille a poeta quodam seriei regum Orchomeniorum sunt inserti, ut apparet inspecto Pausania IX, 2, t. Narrat enim perlegetes regem Orchomenum, Minyae filium, proueniem non reliquisse, imperium Dur transisse in Clymenum oriundum ex Athama Laphystii rege; post mortem vero Trophonii et Agamedis uerum tron e remum in nommomiscortum e Marte deo. Idem fortasse poeta quartum heroem invenit Erginum, patrem Trophonii et Agamedis, nec obscurum videtur, quare eum crearit. Qua de re paulo fusius mihi agendum est, cum ipsum huius quaestionis cardinem tangat. Inde a tempore antiquissimo Trophonius et frater structores poriti videntur esse habiti scriptores tamen, qui ante Pausaniam vixerunt, mirum de ea re servant silentium. Ηymn. Apoll. s. 2s6 legimus quidem:
ubi do solo lapideo in Apollinis Delphici sacro sermo fit, sed neque erodotus, licet duobus locis I, 6, 2 VIII, 18. 3
oraculum Trophonii cemmemoret, licet uberrimus sit in narration de thesauro Rhampsiniti, quae homini vel maxime oblivioso historiam de architecto Trophonio in memoriam revocare deberet, neque tragici ullum verbum de hoc Trophonii Agamedisque peritia dicunt Euripides tantummodo loquitur Ion. s. Boo de σηκοι Πο vνίου, i. e. de sacro loco. Comici quoque, qui vehementer in vanitatem huius superstitionis invecti sunt', sarto aedificandi Hδένα λoγον. Suspiceris fere totam antiquitatem versuum Apollinis,ymni fuisse oblitam usque ad scholiastam,
qui Nub. o observat h(Tρ. καὶ h ἐν Λελφοί θ πολλωνοσναδν ηργολάβησαν ' Dixeris Trophonum raecis Periclis aetatis merum vatem fuisse, quinimo audacius conieceris versus lau-
of Visn-Sihos The hom Bymns ad Ioo.' Vid. ap. Moinshium fragm. oratini, ephisodori, Alexidis, Menandri s. v. Trophonius.