De Ajacis origine, cultu, patria: Accedunt commentationes tres: De Amazonibus, De Carneis, De ...

61쪽

aliorum populorum ritibus subsidium potendum esse ducant. Sic legimus apud sonorum o lare telixi in libro ditissimo, Sinissulsagon ' p. 216sqq.: Alis andinavische sitis War es donachoiterhaula fur sine honi odor helde in inem schille uachichion, das ac der entetundun des chelterhaufons donmoereswellen ubertassonburde Nach dem aufhoren ortoichon verbronnun lebi sener rauch insolarn fori, at man die lolchon in klsinon ahnon odor ahnlic gestalteten argen eiselgie, odor dasa man, io in Schweden dem grabmal aus stoin die gestali eines schillas u gobon suchto. Die Bussen an der Wolgaubio gangrahnlic mi die kandinavior die lolchonverbrenningau sinem schilla aus. Nur pssegie disse a Schis nichi abru-stosson Ausdrucklic Wir de glaube ervorgehoben, das seschnolle dor versiorbene so verbrenno, Cum so schnellor insparadios gemhri Worde. ' Estne igitur navicula in Locride combusta vehiculum quo Aiax in Elysium transferendus erat At talia non repetuntur, non fiunt hησιωσl Animadvertendum et hoc Opunte Aiacis erat conotaphium, sepullum apud Myconum oum ferebant quotannis igitur navem ei mittebant, quae sive ipsa in terra comburebatur, solito

moro τῶν ἐναγιζόντων - sive inconsa fluctibus tradebatur vela huius navis colore ok ἐναγίσμασι proprio . . nigro erant licta. Dixeris Aiaci quasi daemoni, cui ut Neptuno tam terrestria, quam maritima cordi essent, dona votiva quotannis missa esse. Boimus Balamine et Athenis, ubi Aἰαντεια agebantur, non minimam huius caerimoniae partem misso αμιλλαν εQν Mommsen Feste p. 62 sqq.); memoria quoque tenemus Oraecos pugnam Salaminiam inituros e ξασθαι τὰσι τost eost , αἰτοθεν δ' ἐκ Σαλαμῖνο Λιαντα τε καὶ 'λαμῶνα ἐπικαλέσασθαι (Ηorod. VIII, ij, quod concedimus, perbene facere poterant, si inter Aiacem

Telamonem et mare nulla exstabat ratio quidvero, si forte interutrumque heroem et mare talis aliquando exstiterit ratio, nonne molius explicari possint navicularum sacrisscium, navium certamen in ianteis, horoum praesentia navali in pugna, sepulcrum medio in Aegaeo, auxilium soli Aiaci a Neptuno in

62쪽

procella praebitum' quid donique, quod in Iliade Aiax solus navium surgit defensor Audiamus poetam, et sqq.:νηῶν κιρ. ἐπ--o μακρὰ βιβασθων,

'φοίταε μακρα βιβασ, φωνή δἐ Foι αἰθέρ κανε. αἷεὶ δὲ σμερδνδ βoάων Λαναola' ἐκέλευε νηυσί τε καὶ κλισίησιν ἀμυνέμεν. Nonne hos versus legens atque relegens exclamarit aliquis, maius quid, quam heroes esse soleant, huic Aiaci infuisse 2 Sed nondum coniecturis indulgendum videtur, antequam de Telamonis natura accuratius inquisierimus quo facto, si lectorum animos ad rem obscuriorem iudicandam propensiores fortasse reddiderimus, melius strata erit via, qua investigatio nostra procedere poterit. IX. ευχμαψιοι.

655 sqq. Barpedon dux Lyciorum hasta perfodit Tlepolemumjerculis nitum, qui Rhodo naves novom Troiam duxerat. Tlepolemus enim patruo occiso Argis Rhodum fugerat Rhodii vel potius Argivi Rhodum habitantes simul cum Lyciis adversariis suis suum heroem in Iliadem introduxerunt. Tlepolemus

autem cum adesset, a carmine epico abesse non poterat pater Eercules. Sed, ut res ferebat, non cum Priamo verum cum

Laomedonte bellum eum gessisse, quod utriusque aetati magis conveniebat, hapsodi cantabant. Fabulam igitur Argivam de Perseo et Andromeda Argivi(Rhodii transtulerunt in orculem et estonam a monstro marino Neptuni iussu vitae virginis minitante heroem misΘ-ram defendisse, Laomedontem enim lia sua monstro proiecta solvisse poenas, quod pro moenibus Troianis exstructis

63쪽

mercedem Neptuno denegasset Eerculem autem beluam aggressum auxilio non caruisso, cum Troiani duxissent aggerem, quo monstri impetum effugere posset T 1 63. Virgine vero servata Laomedontem iterum infidum so praestitisse equo enim mortales pro immortalibus erculi dedisse Hunc vero non statim poenas a fraudatore exegisse. Immo in Graeciam eum reversum naves armasse sex convocasso et alios heroes et Telamonem alterius itineris Argonautarum ad instar, sed soX navibus usum. Tunc domu ἐξαλαπάξαι Ηorculem την πολιν, χηρωσαι δ' ἀμίασ(E 688 sqq). Telamoni vero, cum ante omnes moenia conscondisset, praemio datam esse virginem servatam, o qua procrearit

Teucrum.

Fabula Rhodia ita igitur amplificata est, ut Telamo quoquo in Iliado obtinore locum. Alteram amplisicationem, qua et Aeacum huic fabula annexum fuisse docemur, refert Pindarus sol. VIII, Bo , qui do Aeaco habet haec:

Socium laboris Aeacum sibi ascivisse Neptunum et Apollinem docet poeta Acute observavit DidymuST , ἰδ- καὶ τουτοι χρῆ

μέρου τos in Alanos οἰκοδομηθέντο αλωσι λo γένηται Dioc 'Bequitur enim apud Pindarum sus .a sq. , Aponinem vaticinatum esse Aeaco: Πέργαμo ἀμφὶ τεαισ, ρω , χερι ἐργασίαι ἀλίσκεται, quibus orbis respicitur et exornatur locus ab Aristarcho obelo notatus ZA88 sq.:λαδν δὲ στῆσον παε ερινεδν ενθα μάλιστα ἀμβατό ἐστι πόλι καὶ ἐπίδρομον ἔπλετο τεῖχοσ. Sed haec nunc mittimus qui vero quaerit, unde Aeacus, unde Telamo irrepserint in Iliadem, non potest quin oculos convertat Aeginam, Balaminem, Athenas. Iuppiter enim Aeginam Asopi filiam, luserat ignis ' filium

64쪽

ex ea genuerat Aeacum. Et duxerat Endoidem Scironis filiam est Sciradsum Salaminia promunturium, unde natus Telamo, qui Balaminius igitur secundum hanc fabulam ruit. Vidimus, qui amplificatio fabulae Rhodiae, quae cum Tlepolemo inceperat, mox plures heroes introduxerit in Iliadem Telamo exempli gratia haud dubie aliquantisper carminibus Balaminiis

est celebratus. Baeculo vero sexto, postquam Athenienses occuparunt Balaminem phylamque Alantidem ceteris novom addiderunt, Alantidae heroea suos omn8s flamonem quoque in Iliadem recipi voluerunt. Auch ein attiaches Scotton priret die tondong unummundo aua: τι 'λα adbνα πρSτον, ἷαντα δὲ δευτερον Dotαν λέγoυσιν ἐλθειν Λαναῶν καὶ χιλλέα ' De Hora.

Quidquid igitur Telamo Chaod fuit antequam Salamine

heros habitus est atque patre ibi usus est Aeaco, qui et ipse Thessalia vel certo o regione Maliaca Balaminem emigrarat, statuimus hac ex insula in cuius vicinia quattuor nomina aliunde oriunda, Aeacus, Telamo Aiax, Teucer, genealogico coniuncta erant, Telamonis nomen una cum Philaidis Athenas commigrasse atque ibi a rhapsodia in Iliadem osse insertum. Neque abundant

loci ubi commemoratur i 288, v I vi, PrasS, P 28. 1 558 .

Sed Tελαμώνιo in carmine opico dicuntur tam Aiax quam Teucer Tam Aiax quam Teucer Salamine domum in insula facti sunt Telamonii. Salaminii autem rhapsodi tantumne valebant, ut cognomen Telamonii in Iliade cum nominibus Aiace et Teucro ibi per complura saecula obviis coniungere possent An id perlicorunt rhapsodi Athenienses postquam Philaidae Athenia summum locum occuparunt Saeculo igitur sexto 2 Ecquis credit PBi quid videmus, Aiax et Teucer in Iliade ante vocabantur Tελαμώνιοι quam Tελαμων ipse locum in carmine obtinuit. Statim enim cum in carmine obviam sibi fuissent Aiax Locrensis et Aiax ille, qui Locridem cum regione Saronico sinu adiacente commutasset, heroum discernendorum causa necesse mit addere

65쪽

patronymicum. Qui canebat o Diaeiδην, silers non poterat rhν 'λαμώνιον. Indo a tempore quo uterque Aiax in Iliado partes egit suas, vel potius, quo uterque in scaenam processit, non poterant hapsodi, quin patronymico addito auditores de quonam Aiace agerent redderent certiores quae vero patronymica esse videbantur, ab origino nomina erant ducta an τῶν ἐπικλησεων eorum numinum, sub quorum tutela uterque heros fuerat positus.

Nam nequo Diaeo neque 'λαμων mera horoica sunt nomina.Ipsa forma Tελαμωνιoσ cf. Igπολλώνιοσ, Ποσειδωνιοσ, ροφώνιοσ, Πλουτωνιoc a solita patronymicorum formatione discrepans testatur hic agi de aliquo, qui numinis cuiusdam praesidio-sit commendatus Batis sit pro sontentia nostra statuisse, eum qui dicoret Ata; ελαμωνιoc, Aια 'Oιλέaec ab auditoribus antiquissimis regionem Baronicam vel Locridem habitantibus non intelligi non potuisse, etiamsi de Telamone, de iis ipsis nil adderet.

Posterior vero aetate, cum haec appellativa pro veris patronymicis habebantur, cum Telamo et Oileus heroes videbantur, hi quoquo in scaenam heroicam procedebant. Sed observa, quam exigua sint, quae poetae hisce de horoibus narrare possent res gestae nullae fero memorantur. Poetis recentioris saeculi ut patrem, matrem, patriam, facta, excogitarent orat reservatum. Ne in Catalogo quidem Telamo locum invenit Adiectivum automTελαμωνιo ne e priscis quidem Iliadis partibus evellere possis.'sκρo quoquo Teλαμωνιo audit Treκροσ, cuius nomen tam perfraeciam quam per Asiam divagatum, nulli non movet quaestionem, qui hercle cum appellativo Telamonio sit coniunctum lAb hoc incipiamus. x. ευκροσ. Teucros nomen fuisse cuiusdam gentis Cyprum olim habitantis vel potius nomen regulorum, qui huic genti, sergithibus, praeessent, coniecit iretschmer Einteitung r. Spr. p. 18si.

66쪽

mrodoto teste iv, 122 VII, m Teucrorum e gente ostentui erminos supererant, quorum urbem in Troade conditam nominat Xenophon Milonic in I, 15. Strabonia vero aetato nil nisi regionis nomen Gergithium exstabat Invenitur idem nomen si omithium apud Caicum Cumis, vileti, ubi plebs sub

Eorum cognati orant semini, quae gens aetate historica incolebat Cyprum unde effecit retaremor emithes aliquando Teucrorum sub auspiciis Cypro profectos oram Asiae uinoris maritimam legentea in Troadem venires. Item Athen. VI, 256 Br

Narrat praeterea Strabo XIV 22 sacerdotes diales mas in urbe Ciliciae nomen emisse Teucrorum templum ibi M-μα

Sacerdotes igitur Iovis Cilicis templi erantiqui audiebant invicem Aiaces et Teucri. Unde coniecit Melachmor libid. p. 8s8 Teucros e Cilicia Tracheia ortos aliquando traiecisse Cyprum.

Exstant autem duo alia testimonia antiqua, quorum alterum perhibet Teucros venisse e Creta, alterum oriundos eos osse X Attica Prius hisce verbis conceptum est: , Du γαρ ἐκ τῆ Κρήτη ἀφιγμένοι μυ--ισ, d et mo παρέδωκε Καλλῖνo τ' ἐλεγεία ποιητὴσ xoλουθησειν δὲ πολλοί, τ λ Testimonium igitur est e parte priore saeculi septimi auctor poeta EphesiuS. Alterum testimonium est hoc:-αλλοι ἐν ἐκ τῆ κττικη ἀφῖχθαί τινα )ευκρόν φασιν ἐκ δημου

67쪽

Quid statuendum in re tam aleae plena Triplicem narratio, ne de Teucrorum origine habemus provenisse eos vel e Cilicia Trachea ,s e Creta, vel ex Attica At ex hac triado rotachmor non infeliciter unam amovit, nempe originem Cretensem, obger- vana Milesios ipsos se ex hac insula oriundos palam declarasse, quo factum esse ut sergithes quoque Mileti antiquiores incolas

inde venisse credorentur.

Quod ad originem atticam attinet, quisnam atthidographis nusquam non colonos Athenienses indagantibi fidem habebit 2 quidquid oro iudicio ex Attica provenit, non nisi statera exactum, lapide Lydio tentatum, a scrutatoribus historicis intromitti solst. Quinimo, iam hane ob causam suspectum, quid dico, falsum fictumque videtur, quoniam ab Atthidographo nobiscum communicatur.

Contra de origino Ciliciens dubitat unus et alter, pro vera habent multi. Ecquis de ipsis Teucris dubitat 'Teucri Troiani sunt, ita discunt pueri nostri in subselliis. Nonne apud Vergilium exclamat miser Laocoon: equo no credito Teucri tu quo vero tempore nomen illud Toucrorum, quod apud Eomorum, licet tam et tot varias nominet gentes, frustra quaeritur, in lucem prodiit Callinus Ephesius legorum poeta saeculi septimi teste Strabone loco supra allato primus locutus est de Duκρoι ἐκ τη Κρητη ἀφιγμένοισ, falsam igitur iis attribuens patriam. Est idem poeta, qui de Cimmeriis quoque όβρι--μοεογοισ, de raribus, de sionibus mioνεῖ; Strab. XIII 62T, cf. Aσιoνη; vid infra mentionem fecit, doctus igitur homo.At redo quoque historica dignus Asseverat idem Calchantem

68쪽

56 DR AIAOR. homericum clari mortem oblisse, populum vero, cui praeesset Taurum montem superasse, τοι μὲν ἐν Παμφυλία μειναι τουσδ' ἐν Καικία μερισθῆναι καὶ Συρία μέχρι καὶ ωοιν&ησl Cf. Herod. VII, 1. Paus VII, 8, . . quidvero de Teucris habet Venisso

δὲ -τόθι μεῖναι ' Strab. XIII o. . Iam intellexisti, qua de re agatur explicandum erat Apollinis cognomen Σμινθευσ, quod iam in Iliade gerit, licet Teucri ibi sint ignoti atque simul

explicandum erat, cur in Troade Teucri consedissent, de quorum commoratione in Troado post Callinum primus memorat Herodotus quid et quomodo hic auctor de iis locutus est , Xerxis expeditio, si hominum multitudinem spectas, superavit omnes quot quot susceperunt praecedentia genera hominum. Nam nihil prae illa fuit Scythica, nihil στόλo τῶν κτρειδέων 'moν, nihil etiam etff--σSν τε καὶ Πυκρῶν ὴ πρ τῶν ρωικ2ν γενόμενοσ, διαβαντε ἐσ τὴν χρωπην ἐπὶ . 'Iόνιον πόντον κατέβησαν μέχρι τε Πηνεισο ποταμο δ τι πρι μεσαμβρίη ήλασαν . Teucri igitur esto erodoto iam ante bellum Troianum in Troade fuerunt. At Homerus eos ignorat Teucri autem nomen saepius commemorat, ctraeci puta, Aiacis fratris, ita ut dici haud possit fortuito Teucrorum poetam oblitum esse. En autem, quinto libro c. 122 Herodotus narrat, Persas sub iecisse et alios et Γέργιθα τoh dπολειφθέντα τῶν ἀρχαίων ευκρῶν; VII, i nominat Γέργιθα Do teooc Sergis oppidum erat prope a Lampsaco sergithes, testo Athenaeo XII p. 52. Mileti appellabantur o δημoτα i. o. antiquissimi incolae a novis colonis subacti. In oraculo ibi allato audiunt Γέργιθε απτολέμιστοι. Doni quo orod. V 18 Paeones perhibent se osse Donest et2 ἐκ

quid de hisce omnibus statuendum Docet erodotus neque adversatur ei Callinus, iam ante Troica bella priscum populum Teucrorum simul cum Mysis in Europam ex Asia

69쪽

usque ad Ionium mare invasisso huiusce populi quinto exeunte saeculo reliquias habitasse Lampsaci viciniam, cum ad Strymo, ne numen eodem tempore invenirentur Teucrorum coloningonea. Teste oraclide Pontico apud Athenaeum, Mileti quoque antiquissima incolarum pars, quam subiecerant coloni

Oraeci vocabantur Sergithes sergini etiam Cyprii Athon. VI 256 ab origine Teucri erant; sucri vero nomon in Cilicia usitatissimum fuisse docent monumenta epigraphica (Κretschm. p. 1soj, necnon sacerdotes talos Ibas appellabantur Teucri(Strab. XIV ι23.

At iterum monemus apud Homerum illius gentis ne minimum quidem superesso vestigium Teucrum eum habere pro Graeco.Quodque plus est, ante saeculum septimum, quo aevo magnae gentium immigrationes Asiam turbasse videntur Teucrorum nomen nusquam apparet Res est intrieatior Sed attendito lMysos cum Teucris in Europam invasisse perhibetierodotus. Atreomerus Mysos novit, non quidem in Asia sed in Europa:

Muesct ἀγχεμάχα. καὶ ὰγαυων Iππημολγῶν sqq.). Iam Strabo observavit hos Mysos reliquias misso eorum, qui ex Europa in Asiam immigrarant antiquiorem enim patriam fuisse Thraciam VII, p. 2s53. Thraemer,ruretachmor cum Stra, bono faciunt. Unde sequitur Eerodotum errasse Mysos enim ex occidente orientem versus commigrasse. Ηeute is die ingigberechtigio Ansicht, das die Richiun dor anderun eineum-kehrto geweson ist, das violmen dis Mysor und diethnon verWandion Volver aus Europa nachosid ubergeflutet sind giemlic aligomet anor anni . Κretschm. p. 1283 PaeonM quoque, quos Eerodotus Pro colonis Teucrorum Troa, dem habitantium habuit, hodierni viri docti ex Illyria provenisse putant. Tomasche , Thrakor I 18 sqq.). omerus quoque eos novit Ubinam eos habitasse cecinit In Thracia sunt autem Troianorum socii αγκυλότοξοι, δολιχεγχέεσ, πποκορυστα , quo agit rex Pelagon

70쪽

neruisse. Idem liber comprobat intor Argorum incolas et Tromitas certa exstitisse vincula; o. g. signa illa mortifera, quaBProetus Bellerophonti dederat, leguntur atque intelleguntur a rege Tremitarum, ita ut conieceris Proeti aequales haud alienos a Tromilis fuisse, in vimque igitur continenti hominec tradem Oriuinis congediage. Ubi hic Lyciorum nomen Nusquam. At Homerus ignorat remitarum nomen, cognitum habet illud Lyciorum Athenis quoque Lyci priscum nomen notum erat, nam sic appellabatur Pandionis filius Pandion vero atque Pandareos, Lycius horos, nomine sunt coniuncti es. Πανδαρέου κουρη χλωρηὶ ἀηδών, 'Is, et Πανδιονὶ χελιδών Sappho 883. His adde Lycaonis filium Pandarum, qui Lyclos ante Troiam ducit habes in utraque continenti gentium affinitatis vestigia. Teucer Graecus3 Lycus Sr Teucri Troiani3 Lycii Tr. . Athonieneos igitur, qui in Lyciam veniebant, ibi reppererunt Tremitas inter quos Lyci nomem fortasse cum Apollinis cultu coniunctum haud ignotum erat id nomen iis in memoriam revocavit Pandionis lium neque dubitarunt fingere fabulam, qua hic Lycus nomen suum remitis importivisse dieeretur. Quare specie non caret, quod contendit Fic Vorgr. Orisn. p. 18o : in don amen Πανδίων onocrategi de Beweis, assei Tei Atti as inabosondero die Tetrapolis o Lykier be-

Homerus autem ignorat nomen Teucrorum ut illud Tremitarum; novit Paeonum nomen ut illud Lyciorum, novit Teucrum ut Pandionem Pandareum, Pandarum). Utrumque populum, tam Teucros quam Lycios, posteri e Creta oriundum finxerunt. Eodem iuro, eodem errore. Quicumque raeciam ipsam minoremque Asiam sub unum conspectum coniungere neque pro torris disiunctis habere velit, eum eadem nomina per utramque continentem dispersa et ab Eomero tam raecis quam Troianis partibus attributa minus moleste habebunt sentes emigrantes et novas sedes quaerentes neque a maritimo commercio abstinuerunt, neque quin ex Europa in Asiam vel vice versa commigrarent longiore per