장음표시 사용
81쪽
sicut Aiacis filius ob idem scutum septemplex Eurysaces appellatus videtur. Est revora Eurysaces . Brettachild latet nominis origo inis 526 sq.: Atac δὲ κλoνέει ελαμώνιog ε δέ μιν ἔγνων εἰρω γὰρ δμφ oισιν ἔχει γέραc. in P 182 Deoche, de Eectoris et Aiacis certamine singulari, p. c8J. Inspiciamus quoque, 21 sqq.: Atacra' noθεν λθε φέρων σάκοσ υτε πυργον
solito - quam ob altitudinem vel ob latitudinem x σάκo vocatum fuisse arsero ibol er j ipsa enim structura solito firmior maiorem promittebat salutem. Nam quod ad imaginem attinet, ex Eurip. Alc. 12:
καὶ εἰ δέκα πυργo I χαιῶνώμείων προπάροιθε μαχοίατο νηλέι χαλκ'.
Bie qui AT πυργηδδν ,φέα αἰτου -τυνουaι, confortissima acie expectant hostem Aiax igitur, qui eandem ob praestantiam vocatur uxor inχαιῶν (Z53, potius ob corpus robustum quam quia capite supra ceteros eminebat revero vocari poterat.
82쪽
Attamen videtur Mutum eius latius solito tume, quo vel duos hominea tegere pomet. Sed nolite obliviae etiam postea unumquemque da---- clipeo suo iustae formae praeter ealium quoque defendere potuinae ixen Anab re 2 BI . Quorsum haec onmis Ut probemus . - -- egeo antiquos ' --sodos nequaquam ita commovisse, ut proprium nomen inde ducerent. Revera, sis demum Eurysacis nomen apud auctores graecos offendimus. Quinimo Sophocles, cuius in Aiace Eurysacis nomen primum invenitur, qui hunc filium a patris scuto nomen accepisse voluit, ne is quidem, clipei latitudine ullum addidit
videsne, ut tragicus poeta structuram, firmitudinem clipei indicet, nullo verbo de latitudine ne hoc quidem loco, ubi praeceteris omnibus exspectandum esset, addito P Stabat in iamν aroedita, in domo Melitensi, ara Eurysacis, et Boeυσάκειoν. Nulla autem gens Eurysacidarum unquam Athenis fuit, ut recte observavit Toepplar Att. Geneat p. 228. Nam qui ab Aiace se oriundos perhibebant, appellabantur Philaidae. Η vero Braurone sedebant Philaeua eponymus horum virorum ab aliis frater ab aliis filius Eurysacis vocabatur. Qua ex re emo potest Eurysacem heroem obscurum, de quo ante Sopho clem nusquam quicquam innotuit, locum iuxta Aiacem et Philaeum non habuisse sed sibi quaesivisse. Post omnes heroes, qui a factis vel e moribua patris nomen suum duxerunt, ut Astyanax, Telemachus, Tisamenus, illo, quia patris gravio est denominatus, recentissimus est neque ulli non parvi videbitur pretii. Minime miramur talem heroem posteros nullos reliquisse Eabebat quidem aram in domo volitensi, sed quae haud dubio temporibus recentioribus erat erecta, fortasse Sophoclis demum aetate, cui Eurysaces rex Salaminius fuit Arae velitensis nullus mentionem fecit ante Pausaniam et Earpocrationem.
83쪽
Eurysacis igitur nomen argumento afferri non debuit, ad comprobandum, illud quoque Telamonis, quod in omericis iam apparet, simili modo a balteo filii scuti eas derivatum. Iam diximus adiectivum 'λαμώνιoti antiquius nobis videri, ut videbatur inrardo, quam heros Tελαμών Quid tandem signincasse putant illi, qui Telamonis nomen a balteo Aiacis derivant, eth Dλα- MDνιo- αντα 2 Numquid Aiax qui filius est eius, cui Aiacis balteus nomen dedit An Aiax peculiari Dalteo suo insignis 2 Sed illud inop tum si hoc ιυδoc: nam balteus Aiacis scuti nil peculiare habebat. Quare obnixe cum irardo negamus herois alicuius balteum
nulla ex parte memoratu dignum ita antiquorum perculisse mentes, ut inde novum heroom crearent, vel novum fingerent epitheton. Nonne omnes heroos, qui scuto Mycenaeo erant armati e g. Ηector cf. versus notissimos Fota' ni δεξια, Fota' ἐπ αριστερα νωμῆσαι βοον tmi, hoc modo Telamonii dici potuerant Tali modo voco Telamonii accepta nonne hoc epitheton genus potius hominum quam unum certum hominem designasset Immo, si inter cunctos heroes solus Aiax balteo ad scutum gerendum esset usus cum ceteri omnes uterentur oratioισ, tunc demum Aiax ex hoc balteo nomen accipere potuisset peculiare Bod res aliter se habet. Quid designat Tελαμώνιoc Atac Nomina in (ων)ιo desinentia vel indicant locum, unde quis provenit, . g. Aγκαῖο ΠΠυρωνιo P 685, vel deum, cui homo est dedicatus, e g. ποΠω- νισσ, Ποσειδώνιοσ, vel deducta a participiis personam agentem designant e. g. ροφώνιοσ, Foronia De Telamonio Aiace secunda modo valet ratio. Bignificat epitheton Aiacem Q ελαμQν fuisse dedicatum, addictum, oboedient8m. Collato nomine Mελανθίω , . qui dedicatus est ImσειδSνι μελάνθι schol Lycophr Alex. s. 62 ἐλανθo VIIoσειδQν παρα θηναίοισ; f. echiel-Fic Or. Eigen n. p. o I: ἐλανθocausμελάνθo mythischen Ursprungi, quod nomen et dicitur μελανθεω s 2I2, Clio , exspectari poterat iuxta Tελαμώνιον:Tελαμωνευ scf. Feronia ooρωνευσ). Cum forma Tελαμωνιάδησeonferatur Wλαωνἐxic nam haec quoque vox doducta a Tαλα-ν.
84쪽
vel a G1oto ses. Κρoνίων Κρόνoc stirps habet etαλ, τλα, τελα. Dedicatus igitur erat Aiax Neptuno cuidam Feretrio, de tor- scher , nempe ' γῆσ- quid mirum aliquem tam robusto deo dedicatum et ipsum magnis viribus fuisse instructum; nam hanc ob causam infantes deorum in tutela ponebantur, ut horum donis prae aliis fruerentur. Prope Calauriam, ubi Neptunus Telamo colebatur Aiax in dei positus tutela Telamonius est factus postea eundem Telamonem patrem habuit. si marini filius factus ipse quoque statura, viribus, crescebat ita, ut Aiax Locrensis orientem versus cum emigrasset mox et ipse Feretrius aliquis videretur steretque L 1buc. Invenitur vox τελαμών in inscriptionibus saepius miro modo adhibita e g. ναγραη αι τι εἰ τελαμSνα λευxos iso vel e τελα ιSνα λίθινoν Dittenb Syll. 5.5, Io 82ι,81 52s, 1 5 5,82. Cf. Waldstein Tho argivo Heraeum I p. 261 Inscript graee. Bolmsen p. I, 21 HerWord Lex. Supplos. s. v. . quonam vero sensu haec vox sit accipienda magnae dubitationi est obnoxium. Sic in dedications Iunoni facta Argivae legimus: H)α τάλα8 καὶ κ τελαμ δ(ν ΛἰJαρα τα mρασ: τα κργεs Jhσ. Dirarunt igitur ora si et Gλαμων. Vortit Horwerdenus frumclamarmorea , quocum facere velimus, addita explicatione erit, truvio III, 5, 1o petita fascia en architecture membro pro duite par la division 'une surdico uni en parties distinetes, quiressemblent instra de longuesctandos lates diendues paralle lement i unera autro Chgrue p. 2623. inrardus vertit τελαμῶνα columnam quae opinio refutatur inscriptione supra laudata ubi τελαμών of στηλη columna Semra tim nominantur. Hoc autem fundamento debili vel potius nullo exstruxit aedincium ingeniosum, sed quod simul cum fundamento eorruit. Nempe fretus argumentis potitis ex vansii descriptionibus columnarum in Labyrintho retonsi vel alibi effossarum, probare conatus est Aiacem Telamonium fuisse si Anium colum, nam habitantem, 'esprit du illior ' Deinde ad hunc Genium trans, latis quae viri docti ex imaginibus cretensibus efficere posse sibi visi sunt, pronuntiavit haec: tac Atait unisAnio de la lacondita
85쪽
et de la richosae particuliArementis faveur parmi les patres. Breviat our attribuis ne ametto, emblome de sabuissanco et u ob et aamblabi cunctouclier, emblomo de la profectionqu i accordati a se fidiaes D volait et parcoural tos alas . Iam prolocuti sumus inrardi edincium stare non posse. Addere volumus haec. Usus est auctor ad sententiam suam probandam vetustis aliquot imaginibus, quas vel in vasculis vel in parietibus ornandi causa depictas Columnae senii figuram exprimere sibi persuasit quasque in commentatione sua ipsis lineamentis reddere sedulo curavit. Vereor tamen, ne alii quoque qui has imagines aspiciant mecum statuant auctorem laudabili studio abreptum saepius Telamonium in iis repperisse, quia Telamonium in iis operiri vellet.Equidem in re tam aleae plena, quam est harum imaginum explicatio, de quibus ne id quidem pro certo statuere poBSumus, utrum animi causa an serio, utrum religionis an ornandi causa in parietibus, in vasculis, sint delineatae, tutius duco h ἐπέχειν. Sed si adhibenda sunt, ibi domum adhibeantur, ubi opinionem quandam certis argumentis atque validis substructam illustraro possint. Sententiam vero quae ceteris partibus, ut vidimus, ita claudicet, ut fundamento eam prorsus carere appareat, tali auxilio defendi posse, quis credit quamquam libentissime confitemur irardum ea doctrina, diligentia, sagacitate usum BSP, quibus
vel irrita conamina harum rerum studiosis atque peritis quam maxime fructuosa atque utilia reddantur Telamonis corto nomi.nis derivationem a balteo sano ingenio ductus impugnavit. Ipse irardus confessus est disputationem suam niti τελαμSνο sensu colamniae. Satis cotto marque d origine la rechorche docta paternitdd'Max erat une chimere; elle est possibi grace a ce mot' . Tελαμῶνα autem valuisse apud fraecos columnam non probavit.
Nulla exstat causa, cur inscriptionibus repertis Perinthi in colonia Samii Bygantii in colonia Megarensium , Phanagorae in colonia Tei , Apolloniae, Odessi, Olbiae, Panticapaeirii. o. in coloniis Milesiorum voco τελαμῶνα aliter adhibendam esse putemus quam Argis, ubi inter se distinguuntur a στηλη et
86쪽
τελαμων Στηλη autem est corumna , unpillier bas, quotquemis rondmias plus ouvent rectangulatre Chgrue s. v. cippus V. Quomodo irardus ipso vertit argivum illum τελαμῶνα qua vocΘest usus . Basrelies ' qui Waldstein vocabulum accepit , Bloc de pierro calcairo dans loquel inscription sinit encastrgora Theargive oraeum I p. 2o 13. Columna vero, κίων, στολοσ, dici potBrat στηλη, sed a bas-rellet ' quam maxime discedit. Quod si rogatur, qua voco substantivum graecum ελαμSνα, quod designat rem ad supportandum, elevandum, totiendum idoneam aptissime latine reddi possit, quis non eligit illud potissimum vocabulum, quod eidem rei aptum eademque a radice est derivatum, nempe uulum Tituli romani triumphalibus e pompis satis noti sunt. Continebant quoque epitaphia necnon illa omnia, quae magistratus vel privati homines cum civibus suis communicare volebant. Eunt sub titulum lares' vel per titulos memoresque fastus ' vel tituli per colla pendentes servorum , quis quid signincet nescit Quidni igitur τελα ιSνα vertamur uno plaque de pierre o de marbre destingo si recevoir, o qui a reqhun dcret une Adicace, uno listo denomaetc. 2Vel cur non adstipulemurruerwerdono in Lexico τελαμ α comparanti cum uxoι χαλκola, tabulis aeneis, quibus incidebanturres memorabiles Nonne folia quoque papyracea, quae in obliquum parietibus nostris amnguntur, ligaminibus, balteis ibandeliora sunt similia 2
Quare τελαμῶνα vertas titulum, fasciam marmoream, locum in lapide incisum ad recipiendam tabulam idoneum, per me licet vertas δέλτoν, .aanpia bord - quamquam hoc vocabulum longius a radice τλα nos abducit, sed columna, qualibus nostris diebus urbes exornantur ad res publici iuris faciendas, non fuit. Cuius rei irardus sibi tam conscius fuit ut, cum in graecis litoris frustra quaesivisset exemplum, quo τελαμῶνο significationem columnam illustraret, statuit hunc sensum procul dubio latere, dans un re sensiblement antdrieur aux posime homdrique s l. l. p. Bol .
87쪽
Ad illa quae de Telamonis nomine observavimus quaedam sunt addenda, quibus coniecturam nostram stabiliri posse confidimus Coniecimus enim Telamonem deum marinum ad Baronicum Sinum a Graecis esse cultum.
Narrat Pausanias I, 85, 83 δείκνυται δὲ λα=oc, Σαλαμῖνι,
Iacebat igitur prope a Salamine lapis, qui vulgo Telamoni sacer habebatur. Conferendi sunt lapis Aeginae, quocum homines Phoci nomen fratris Telamonis coniungere solebant Tiresiae lapis Thebis lapis Thesei in via qua Troegeneritur,ormionen; lapis Actaeonis Plataeis Orestis lapis in Arcadia, alii. Minimo dignum foret memoratu Salamine lapidem iacuisse,
quocum insulani herois sui nomen coniungebant, neque ad opinionem de Telamone nostram stabiliendam inde argumentum poteremus, nisi hic lapis in memoriam reduceret fabulam Lesbiacam de nato quodam heros, fuit quondam deus ma. rinus , quae cum fabula de Telamonis Periboeaeque amoribus conferri potest. Incipiamus ab hac narratione sumpta ex Areta-
Telamo cum aliquando Euboeam venisset Alcathoi liam vitiavit, quo facto noctu effugit Alcathous vero, qui negaret sillam suam invitam rem cum heroe habuisse, uni e satellitibus suis puellam mari submergendam tradidit. At hic misericordia motus servam eam vendere maluit. Navis appulit Balaminem, ubi puella ab ipso Telamone empta mox Aiacem peperit. Nunc conferamus fabulam quam de nato tradidit Plutarchus de Bonori anim. 6. Cum Penthelidae Lesbi conditores oraculi iussu sacrificare vellent virginem Smintho stlia ab heroo nato
88쪽
amata ut in mare praecipitaretur sorte electa est. Tum natus virginem amplexus una cum ea in undas desiluit eamque servavit. Postea vero, cum subito fluctus circa insulam attollerentur, natus solus ad litus accessit. Ecce e polypis, qui litori appropinquabant maximus gerebat lapidem, quem natus ibi deposuit Neptunoque dedicavit. Καὶ τoleto Neptunum 'Eνολoν καλos te addit Plutarchus VII Bapient. Bol. Revera Enalium fuisse Neptunum docet Pindarus Pyth. IV 363
Ob lapidem iactum iure fortasse contuleris Ποσειδαν Πετραιον
Schol. Apollon. III 12.83. Ηabos hic quoque ut in Salamine lapidem prope ab litore
positum deoque marino dedicatum hic quoque virginem a numine aquarum amatam et servatam Nomen puellae Lesbiacae Chryso vel Apriate hoc ductum ex Aras erat. Sed negas vinculum arctius inter fabulam Euboicam et Leg. biacam exstare ni validius afferatur argumentum Volve Parthenium, ubi legis Narr. m. 263: Trambelus mamoniis filius frustra amabat Apri te virginem Legbiccam, quam cum sidiare vellet miseram, persecutus est donec in mare se praecipitaret . Videsne hanc narrationem quasi lisγμα coniungere Telamonis atque Enali fabellas Telam amabat nescientem, natus volentem, Trambolus nolentem; sed ter agitur de deo marino puellas amatore deque puella in mari vel per mare servata. Melius etiam perspicies congruentiam adiectis TZelgae verbis
Quod modo narrabatur de Telamonis stlio Trambolo nunc nominatim ad ipsum refertur Telamonem Dubitari non amplius licet Fabulis igitur iuxtapositis et inter se collatis non dubitamus ea, quae de nato, de Trambolo, de Telamone narrantur, ad unum referre schemas deus marinus humana forma indu-
89쪽
tus amabat nympham, qua in fluctus cum desiluisset, quo facto semetipsam amatoris in potestatem tradidit istirpem dei procreavit Lapis prope a litore positus, quo loco virgo in mares deiecit, rei memoriam servat.
Quis non cogitat de amoribus Sapphus et Phaonis in rupe Leucadia Ovid. Hor. XV 2 Sed observa idem episodium non modo narrari de Euathli et Calyce amore, sed etiam de Deucalionis et Pyrrhae Athon. XIV is D, Ovid. Eor. XV 16 sq.). Deucalionis autem nomen ad Locrenses, vel ad Leleges Locri-dom habitantos nos reducit. Versamur in narratione Locrensi de numine suo marino. Negasne Apud Athen IV Bae audimus Trambolum ab Achille occisum esse e fonto autem Milesio Achillem modo peracta ut sanguinem ablueret hausisse aquam. Quo vero modo ibi appellatur Trambelus 2 δ Sν Λελέγων βασι- Hoc Coniunxit Fic nomina Tramboli et Trampos vel Trampyae.
actoi βαρβαρικά Ηosych.). Trambelus igitur signincat noρθμεoc: alter Phaoni Nonno hoc argumento e mythis petito Telamonis divinitas stabilitur Novo credo exemplo conssrmavimus legem Usenerianam sollern p. 2553: Nir ursen mitiobergougun de Salgauditellon das alterueroen dere seschichilichveit nichi nacti.Woisbar odor Nahrscheinlicti si ursprunglic Gotter Waron.
xvi De Loeridis ineviis antiquissimis.
Philippus uangelonais Euangela Cariae erat oppidum perhibebat ἐν τῶ περὶ ΚαρQν καὶ Λελέγων συγγράμματι , Καρα τοῖσΛέλεξιν otaέται χρησασθαι πάλαι τε καὶ νυν ' Strab. XIII p. 6113. Discernebat igitur more homerico sc 28 sq. Leleges a Caribus, inter quos adem ratio exstitisse videtur, qua erat inter Spartiatas struilotas vel intor Thessalos et Ponestas.
90쪽
Leleges aliquando artam habitarunt, unde pulsi septentriones versus migrarunt; deinde, sicut de Teucris narratur, sedes novas in Troade circum Pedasum et Batnioentem invenerunt. Regnabat inter eos Altes, cuius filiam Laothosin duxerat Priamusic l . Meminimus etiam in Caria fuisse oppidum Pedasa, quod Mausolus cum Ealicam go coniunxit (Ηerod. VIII, 16. . quid mirum eleges e vicinia Ealicarnassi, ut probavit Trolachmer, emigrantes nomen Telamonis, quod vel postea alicarnassi inveniebatur, nomen dei marin cui natio maritima quam maximo dedita erat, secum duxisse, egom Trambolum dei silium vocasso Trambolumi, qui ut Phaeacum homines nomen gerebat a navibus ductum. Nam maritimam nationem fuisse Lelegos docet erodotus I 128: oκω μίνω δέoιτ ἐπληρos o τα ναυσ Docet idem:
Quodsi iuro contendimus Telamonis nomen e in Saronico in Asiam devenisse, oritur suspicio eleges fuisse, qui suum deum orientem versus transduxerint obtinebant enim antiquis simis temporibus elegos varias ctraeciae regiones e. g. Megara, Locridem, Laconicam Lelex de quo Lamidica elegae appella batur Spartae habebat gressioν. δὲ α/τo Λακεδαιμόνιοι λέγουσι Λέλεξ αυτoχθων ν ἐβασίλευσε πρffeto lν τῆ γῆ ταυτη. De tοta Peloponneso ecataeus Milesius tradebat eam ante Graecorum adventum a barbaris fuisse habitatam. f. Strab. VII p. 821, ubi exstant verba memorabilia: in Milesiorum territorio quaedam Lelegum domicilia ostenduntur Trambelus ab Achille Miloti interfectust et multa in Caria sepulcra et inanes tumuli Lelegeia appellantur quae nunc Ionia dicitur universa olim fuita elegibus habitata, quam pulsis elegibus Iones occuparunt. Sed et ante illi, qui Troiam ceperunt fraeci, Leleges eiecerante locis Idae vicinis iuxta Pedasum et Batnioentem numen . Ultima fortasse ex Iliade petita. Testatur Aristoteles in Republica: eos, qui nunc dicuntur Locrensos antiquitus Leleges fuisse nominatos, eosdem Boeotiam