Samuelis L. B. de Pufendorf De statu Imperii Germanici liber unus. In usum Regiæ Berolinensis Academiæ cum præfatione in lucem editus cura Jacobi Pauli GundlingI ..

51쪽

3s DE STATU IMPERII giones competebat, id non demum ex a acclamatione partum fuerat; sed iam ante ipsi1 in easdem jus quaesitum erat vel jure belli vindicatis sibi, quae

Longobardi antea tenuerant, Vel ultro.

nea submissione validum sibi defensorem adsciscentium. Sic ut ViX adpa- regi, quid solidi in Carolum tunc col. latum si1r, aut conferri potuerit , nisi quod Pontifex, populusque Romanus repetitum ex antiquae Romae statu splendissimum Imperatoris & Augustititulum novo Principi per adulationem, aut testandae Venerationi circumposue. rit. Quale autem jus illud fuerit, quod Carolo runc in Romanam urbem , a circumjecta competebat in diversa abeunt scriptores. prout in Caesarem aut Pontificem studio feruntur. Id in confesso est, a Carolo Ecclesiiam, sedemve Romanam multiS terris , ac potestate

aliqua in ipsam Urbem fuisse donatam. Illu Lambigitur, utrum Carolus supremi jus imperii in istas sibi reservarit, solis proventibus, ac inferiore quapiam

52쪽

GERMANICI CAP. I. 33jurisdictione in Pontificem & Ecclesia in

Romanam collata: an vero plenum dos minium istarum rerum inSedemROma: nam contulerit, solo defensoris, prote-1 ctoris, seu Advocati munere sibi retentoei Circa quae in effectu parum interesses videtur Sane qui semel clesiae quid do i narunt Principes, haut videntur aliudi quid juris in noc sibi reservasse , quam i quod ad idem defendendum S conser-l Vandum pertineat. Defensoris autemi di Advocati munus est , Sedem Romai nam, ejuSque bona contra quosvisi defendere, & si quae intrinsecae turbari oriantur, in dedecus aut damnum E i clesiae redundaturae, autoritate sua comi Ponere. Cui vicissim incumbit, majes statem defensoris comiter colere, aci inprimis neminem ipso invito in Sedei ista collocare. Unde defensoris aut Adi vocati jus non eXcedit, per pra S arteSi Pontificatui immissos expellere, Ecclei siae subversionem aut dedecus insigne, molientes in ordinem redigere, aut Ro-s manOS, aliosve in Pontificem insu

: C gentes

53쪽

DE STATU IMPERII gentes compescere sumtibus in eam rem factis e ditionibus Ecclesiae repetitis. Sed qui utique contendunt, Carolum Pontificem cum urbe Roma , bonisque ad Sedem Romanam spectant,

bus in subjecti loco habuisse, ac in haec Jexercuisse plenam imperii vim, quae inferendis legibus , indicendis tributis , constituendis magistratibus, jure dicundo , aliisque similibus sese exserit; illi viderint, quomodo cum hisce donationem a Carolo factam concilient. Sane vero similius videtur, ab isto tempore Sedem Romanam peculiaris instar civitatis constituisse, neque cum Regno Francorum in unam rempubl. proprie loquendo coaluisse. Caeterum

Carolus, & nonnulli ex ipsius posteris, uti Imperatoris & Augusti vocabulo sic satis sibi placuisse videntur, &ob id inter reliquos Reges haut sane repugnZmtes primum sibi locum asseruisse: ita , quantum mihi constat, sub stirpe Carolina regnum Francorum titulo Romani Imperii fuisse insignitum nuspiam

legitur. 13.

54쪽

GERMANICI CAP. I. 3sq. 13. Vergente Caroli prosapia & Gemmani suam rempublicam a Regno Francorum disjunxere, & Italiam gravissimae eXercuerunt turbae , dum e Veterum ruina opum alii novas sibi extructum eunt. Inter istas cum Rex Gemmaniae Otto I. devicto Berengario regnum sibi Italiae subjecisset, Pontifici

nondum viribus suis confiso consultis, simum visum Ottonem sibi defensbrem, an Principem adsciscere eodem fere quo antea Carolum jure. Et quidem ut deinceps illa protectio Sedis Romanae regno Germaniae ita conjuncta foret, ut qui eo regno potiretur, ad hanc qu que statim jus nancisceretur. Caeterum postquam non pauci ex antiquis Ge maniae Regibus jus istud qualecunque in Sedem Romanam sat mascule eXer-Cerent , & vero interea non Pontificis 1blum , sed & Episcoporum per G ermaniam potentia immensum glisceret, Germaniae quoque protectionis fastidium Pontifices coepit subire. In causa erat quibusvis nationibus infixa ad-

55쪽

36 DE STATU IMPERII

versus extraneam dominationem aVe

satio ; & quia indignum erat prudentia celebres Italos ferocia Germanorum imperia respicere. Urebat quoque Uicarium Christi diutius velut sub tutela agere , qui jam dudum omnibus leges ferre pruriebat. Igitur excutiendo isti

oneri haec via initur, ut Regibus Gemmaniae negotium facesseretur modope Italiam, modo per ipsam Germaniam , strenue operam navantibus Episcopis ; subinde quoque in eosdem fulmina emitterentur, quorum istis seculis maximus terror erat. Sic tamdem Teutonicos Reges Italiae taedium paulatim cepit, iidemque contenti suo regno Sedem Romanam arbitrio Pontificum reliquerunt; id quod hi tot seculis Varias per arteS, magnOSque Europae motuS quaesiierant. Retinetur tamen antiquus Titulus Imperatorum Romanorum , & dum regnum ipsis defertur, primo loco defensio Sedis Romanae injungitur. Abs qua tamen cura Electores Protestantes otiosos eosdem esse jubent. S. I4.

56쪽

GERMANICI CAP. I. 37g. 14. EX quibus adparet, falli eos qui credunt, regnum Germanorum in amtiqui istius Romani Imperii vicem subiiue, & hoc in illo continuari, cum istud Imperium, cujus Sedes Roma erat, dudum fuerit destructum , antequam Germania unius instar regni habere coepisset. Titulus autem ille Imperatorum Romanorum, in Carolum& Ottonem collatus successu temporis regno Germaniae vocabulum Romani Imperii adfricuit, utut ditiones Sedis

Romanae cum regno Germaniae nunquam in unam civitarem coaluerint 3

multo minus Carolus aut Otto sua regna Romae velut Sedi imperii aut Metropoli subjecerint. Scilicet cum crederetur, in vocabulo Imperatoris Romani ob amplitudinem antiqui istius Imperii eximii quid splendoris inesse, Reges Germanorum solo isto nomine notari frequens erat. Cui consequenSerat, ut Germania quoque velut nobiliore nomine Imperium Romanum inciperet vocari. Distinctionem tamen

57쪽

38 DE STAΤU IMPERII Romani Imperii a regno Germaniae haut obscure arguit distincta coronatio& inaugulatio. Et recentiores Caesares a Maximiliano I. post nomen Imperatoris Romanorum eXpresse sub jungunt Regis Germaniae titulum. Quin &hodie Germanis solenne est Vocare Impe--rium Romanum Teutonictae nationis.

Quae tamen formula contrarium sibi ipsi sensum videtur habere, postquam

satis liquet, modernam Germanorum rempublicam cum antiquo Romanorum Imperio unum & idem non esse. Retinent tamen receptum semel Vocabulum Reges Germaniae, utut dudum S coronationem Romanam omiserint,

ct Vix quidquam ex antiquae illius Advocatiae juribus usurpaverint ; quia Principibus solenne est re citius quam titulo cedere. Anne illud quicquid est juris lapsu temporum expiret, sed solo tituli usu conservetur per Occasionem aliam iterum exercendum y g. Caeterum ex titulo Imperii Romani non modo nihil emolumenti,

58쪽

GERMANICI CAP. I. 39sed S plurimum damni & incommodi in Germaniam redundasse in aprico est. Habent hoc omnes fere facerdoteS, ut manus semper paratas gerant ad accipiendum , nunquam ad dandum. Et cum alii clientes patronos suos muneribus demulceant, Sacerdos cliens ni ultro donis deliniatur , ringitur, suamque benedictionem in immensum imputat. Et judicaverim , priscos illos Principes, ut tantas opes in Clerum per Germaniam cumularent, inde fuisse motos ,

quod sibi potissimum a Deo injunctum

crederent providere , ut isti ordiniquam lautissime emet prospectum. Sic quantas opes prodegit Germania in profectiones ad capessendam Coronam Romanam y Quantum auri & Virorum absumserunt expeditiones in Italiam , compescendis turbis a Pontifice motis , aut ad eundem contra refractarios protegendum t Nec enim unquam eXtranei valde gavisi sunt It liam tentavisse. Denique nulli unquam

59쪽

DE STATU IMPERIT Principes sepius anathemate fuemni percussi , nulli crebrioribus Sacerdotum turbis ararati , quam German rum Imperatoreia Cujus rei praecipuae cauta fuisse videntur, vel quod crederetur ad Sedem Romanam rations suas potissimum referre debere illos, qui eo titulo prie caeteriS sum hirent: vel ut alieni Imperii impatiens ordo abs matre sua invisam seces rium autoritatem amoliareturia

60쪽

GERMANICI CAP. II.

De Membris.e quibus iam Imperium

Germaricum co oritur Ostquam igitur semel ope

Francorum coaluere populi Germaniae , Validiuamum semper inter Europaeos corpus constituere visi simi ; quod nec hodie mole sua conspicinam esse desiit, utut non modicae partes in aliorum ditionem comcesserint , aut in separataς sese civitates segregaverint. Quanto angustius jam olim, quam olim, a Germanis imperitetur luculenter exsecutus est Hermarunras Conriettas, Vir rerum patriarum peritissimus, peculiari libro ae FZnibus Imperii Germanici. Nobis praesentia duntaxat observasse propos, tum est. Ergo qui inter primaria Imperii membra censentur, Statuum Imperii vocabulo designantur; qui scilicet sessionem, ut loquuntur, seu Jus suffr