장음표시 사용
291쪽
tio frequens apud grammaticos rcynicas vero nuncupat Probus, in
iis quae scripsit in Virgilium. Sed dc ipse Varro ab imitatione Menippi, vel accivit sibi , vel ab aliis delatum tulit Menippei cognomen. in quarto Athenmi Larensis, qui ad Varro
νιπαιος dedit olim istud cognomen minus peritis historiar occasionem existimadi, Varronem
Menippi fuisse & familiarem , siue discipulum: quos refellit iure Probus in sextam Virgilij eclo
gam : arro Memppeus non a magi-sro,cuiuς aetas longe pracesserat, nomi
natus et sed a societate ingeni, , quod is
quoque omnigeno camine Satiras suas uerat. eruditus hic grammaticus qui sciebat Varronem in Satiris
292쪽
scribendis Menippum esse imitatu: persuasiit sibi, & Menippum igitur Satiras scripsisse: easque pari vatietate carminis condi isse, atque Varrone norat fecisse. sed errauit Pro bus miru in modum. nam Menippi: libros quis unquam Satiras Voca- .uitὶ extat apud Athenaeum & Diogenem multi libellorum Mςnippeorum tituli: in queis nulla profecto Satira nominatur. equide facile concedam pari licentia Meniplpum satiraru scriptorem posse dici, atq. Xenophani Satirae tribuuntur ab Apuleio. de quo plura capite sequete: sed penitus ignorasse Pro bum genus scribendi, quo usus sue rat Menippus, etiam sequentia probant. non enim composita a se carmina scriptis suis .Menippus jnteixorat, q-d putauit ille critjcus: sed aliena enotissimis poetis.: pO
293쪽
ic. D. CAs AvBONI tissimum autem Homero atq. Euripide , & caeteris tragicis. plane ex
pressit Menippi characterem Lucianus, initio dialogi illius inter
Mortuales, qui Nεκυομανδοι inscrubitur. est autem, ut puto, ad imiatationem factus eius dialogi quem Menippus ipse Diogene teste, inscripserat. ibi Menippus in du citu r ab i ngenio sissi mo scriptore
animi sensa non aliter quam vertabus tragicorum, aut interdum Homeri exprimens. non dubitabunt autem acuti lectores, id propterea factum a Luciano, ut stilum Menippi exprimeret simul ac traduceret. est enim haec alienorum versuuVsurpatio, cum caret modo, & non ad probatione rei alicuius asseruntur : sed ad mente animi exprime dam : non tam iocosa quam ridiculae turpe enim est centonibus loqui,
294쪽
nec sine curione quae velis posse dicere.deniq.ut in operibus suis sapietissima Natura, omnia ιλου- &mixta ex diuersis generib. auersatur atq.abominatur: sic & ούφυανώ ς simplex est &-: a qua natura lege in totum recedere numquam
sibi permittet sapiens. ridentibus aut irridetibus potius conuenit haec lasciuia . quare etiam Graeci δῶ, pro irridere & conuitiari posuerunt. Iulianus in Saturnalibus aut Symposio: sic enim in veteribus codicibus is liber inscribitur,
dicitur quicumque in alienam sententiam detorquet poetae alicuius verba. hoc vero quia plurimum fieri solitu ab eo genere scriptorum quibus & homines & res humanas irridere fuit propositum,
295쪽
ut Mimis , & ei de quo loquimur
Menippo: propterea latius ea vox coepit usurpari, ea qua indicauimus notione. Diogenes in Bione:
-ἰώθων. & ita saepe &ία pro irrisore & irrisu. Longe igitur diuersa suit ratio poeseos in Satiris Varronis, & Menippi dialogis vel epistolis. quum Graecus hic meras parodias ex alienis versibus co- texuerit: quam ob caussam nemo Vnquam Veterum inter poetas eum numerauit. Varro cod tra pulcherrimis carminibus quae ipse compostsuerat, Satiras suas cos perserit: quas propterea M. Tullius poema nominat , & quidem varium atque elegans. Ex his sequitur, Menippeas a Uar-- rone fuisse dictas Satiras suas, non
296쪽
quia prosam cum versia eodem modo miscuerint : sed propter simile quoddam iucunditatis te peramentum, in materia non dissimili: ut
non abs re utrumque hunc aucto rem -υλγελοῦν, & scripta amboru,
philosophiam ludentem, sit aliquis
nuncupaturus. hoc amplius etiam illud sequitur : Satirae Varronianae auctorem facere Menippum: hoc vero esse, certo delirare, & in antiquitatis Graecae Latinaeque cogni-sione puerum se ostendere. Egraecis scriptoribus qui Menippu sunt secuti nullus hodie superest, qu radcharacterem dicendi illi usurpatum
satis Traiansς accedat. nisi quod videntur Iuliani siue Sympossum, quo priores omneis Caesares irrisit, Menippeum aliquid sapere. orationis corpus prosaicum : sed cui multi sint versius inserit,plerum-
297쪽
latum fuisse, non dubito: sed facies orationis tota diuersa. quin ipse gloriatur nouum scribendi genus se inuenisse: ac sub comica iocositate grauitatem philosophica occuluisse: SISλο τύ αρρενι ἐγ- ώ-
M. Inter Romanos vero scriptoreS multi fuerunt, qui Varronis exemplo utramque facundiam in eodem argumento ac scripto exercerent. Liber Senecae quo in mortuu Claudium venustissime inuehitur, quid aliud est, nisi Satira partim Menippi, partim Varronis stilo scripta
inest pedestris oratio: inest&metro vehens: eaque interdum ritu Q οιίας aliunde accepta: interdum nata ibidem, atque ea fine scripta, ut eo inferciretur. Satiram tamen
298쪽
librum illum non appellauit Seneca : titulum iam vulgatum, Ut puto, aspernatus, Utique prae illo altero, qui nouitate sua vel sola poterat lectore allicere. & est fere mos hic scriptorum, titulum isι- alio mutare, qui susceptae materiae sit proprius. Petronius Arbiter cur opuOculum suum, quo Neronis & alioruprocerum flagitia horrenda, non minore flagitio publicauit, Satiri- cum potius quam Satiram inscribere maluerit, frustra fortasse quaesierimus: neque est tanti: de quo tamen aliquid capite quarto erit nobis dicendum. Martianus Capella libros suos eruditionis multiiugae, quibus orbem disciplinam liberalium est complexus, Satiram semper nominat: non ut vulgo inscribuntur Satiricum. de hoc etiam in ferius nonnihil necessario attinge-
299쪽
mus. poterat in hoc album ascribi& Boetius: qui libris illis quibus suos grauissimos atque aequissimos dolores ipse sibi diuinitus leuauit: sanctioris philosophiae grauitatem
asperiorem elegatiorum Musarum amoenitate foeticissime temperauit. in quo Varronem esse illum aemu
latum, paret ex ante dictis: sed iudicio fecit vir sapientissimus, cum festiuiorem titulum impuritate priorum scriptorum qui illum usurparant contaminatum, a libellis suis
DE SATIRA LUCILIANA: quomodo Lucilius rivi inuenior. quἰ disserat ab Enniana. varia metra apud Lucilium. materia huius Satira: imitat,oprisce comoediae in libertate maledicendi. Stilus populi accomodarus. pedestre eloquium. Sermo or Sermocinaride comicis. Grata mixta Latinis a Lucilio. Errar Ui-Hri,qui Satiram facit Lyeciem comoedis. quomodo tota Romana. Error eorum qui Satiram cum Saurica con- . fundunt. quid disserunt. Similitudo Satirae cum Sidis.
300쪽
DE RO M. SATIRA L. II. v Irim.nis Silli. Et Xenopianis. lacus Apulei eorrectus. Escensius poeta)um qην post Lucilium Satiras seri erunt: s de ratusis Salsrarum Horatianarum nonnulla. hem aliquot kcorum emendationes.
PE RG AM v s in historia Satirae
bilissima species restat adhuc nobis indi cta. Naturam huius & quid ab Enniana differat, ita declarat Dio
medes. Satira es carmen apud Romanos,non quidem apud Graecos, maledicum ad carpenda hominum vitia archaae comoediae charactere composiatum: quale siri erunt Lucilius m Horatius iis Persius. Sed olim carmen quod ex va Is poematibus constabat , Satiradicebatur e quale fcri erunt Pacuuius Ennius..manifesto separantur his verbis diueris duae species Satirae: quarum nos alteram Ennianam, alteram Lucilianam indigetauimus.