Isaaci Casauboni De satyrica Graecorum poesi, & Romanorum satira libri duo. In quibus etiam poetae recensentur, qui in vtraque poesi floruerunt

301쪽

nam ut Ennius, quum differentem non parum ab antiquissima & omnium prima Satiram scribere instituisset, Satirae primus auctor est habitus : ita Lucilius, quum ad carpe-da hominum vitia stilum contie tisset,coepissetque veteris comoediae Atheniensium licentia in suis poematis usurpare et non ille quidem α πλύς Satirae: sed talis Satirae inuentor est celebratus. Horatius: est Lucilius ausius Primus in hunc operis componere

ramina morem:

Detrahere pestem nitidus quaqμi seper ora Cederet introrsum turpis. alibi de se& Lucilior Hoc erat, experto frustra Varrone

Atacino

Atque quibusdam aliis, melius quod scribere possem

302쪽

DE ROM. SATIRA L. II. 273 Inuentore minor.

Alij non inuenisse, sed primum in

Satira excelluisse Lucilium scripserunt. Quintilianus: Satira tota nostra est: in qua primus insignem laudem ad plus est Lucilius. ex iis quae modo dicebamus facilis conciliatio. Differentia praecipua Lucilianae Satirae ab Enniana, non fuit in genere carminis. etsi enim miscere Varia me ira in eodem poemate non videtur

sic fuisse solitus Lucilius, ut de Ennio ante probauimus: vario tamen metro usum in Satiris, reliquiae arguunt . ex quibus clare liquet, non omnes libros Satirarum Luciiij heroico metro quo solo usi Horatius, Persius & Iuuenalis) fuisse compositos: verum & iambico, ac fortasse etiam alio,non nullos. fuit vero potissimum discrimen in materia Millius tractandae modo. nam specta-

303쪽

uit quidem ad doctrinam morum utraq. haec Satira: sed Lucilius multo magis quam Ennius personis adhaesit: & quia plures semper maliquam boni in notandis obiurgandisque vitiosis plurimus fuit. qua in re quoniam summa libertate erat usus, nominibus etiam adiectis magnatum & in Rep. potentium: visus dictiisque fuit, mutato genere metri & facie poeseos, priscam Α-theniensium comoediam retulisse. HoratiuS:

Eupolis atque Cratinus, Aristophansque poeta, Atque alij, quorum comoediaprifica irorum est: Si quis erat dignus describi,quod malus aut ' Quod marchus foret,aut sicarius,aut alioqui fiant.

Famoseus: multa cum libertate nota-

304쪽

, DE ROM. SATIRA L ic. 17, Hinc omnis pendet Lucilius, bsesecutus, Mutatis tantum pedibus numerifluefacetusa Emunctae naris.

alibi eosdem poetas Satirarum scrDptoribus proponit studiose imitandos. ridiculum acri Fortius m melius magnas plerum f. secat res:

Illi scripta quibus comoediaprisca wris est, Hoc flabant boe sunt imitandi. idem sibi volunt & haec Per*:-audaci quicumque assate Cratino Iratum Eupolidem praegrandi cum sene palles, Astice oe' hac.

nec temere Diomedes in rudi desinitione Satirae huius verba illa posuit: arebra comoedia naractere com-

305쪽

positum. Graeci critici veterem comoediam Atticam multis notis di- stingunt a media & noua: sed omnium certistima & momenti maXI- mi est αγαιν - ακμτος-: nimia & immoderata libertas maledi-

cendi quibus vis, siue priuatis siue

magistratibus. Liuium non multo remissiore priscis illis comicis fuissὸ cachinnonem: praeter fragmenta, quae id luculente docent, locuples testis est Persius. ecuit Lucilius urbem,

Te Lupe, te Muttingenuinam fe-git in istis. idem & Iuuenalis. Plinius quoque hoc significat, cum scribit, primum Lucilium condidisse sili nasium. Stilus autem Luciiij a comoediae socco non alienus: humilis inquam, in accuratus & populo accommodatus : quam ob caussam Horatius. qui Lucilium imitatus.

306쪽

Satiras suas pedestrem Musam vocati it: Quid prius illustrem Satiris Musaque pedestri Z alio loco sermones appellat: Albi nostrorum Sermonum candide iudex. ratio utriusque appellationis eadem: nam ut alibi adnotabamus , in quocumque scribendi genere sponte fusiam sine cura oratione,qualis usurpari solet in quotidianis colloquiis, miον , & pede stre eloquium vocabant: cui opponit alicubi Gregorius NaZianzenus, m. hic est: qui proprie sermo dicitur. Plinius epistola ad Maximum libro v. iam tres libros absoluerat subtiliis m diligentes, atque inter sermonem historiamque medios. eiusmodi est apud comicos dictio: de qua Flaccus: -nisi quod pede certo Dideri simoni, sermo merus. in desermocinari proprie tributum comoedis. Apuleius in Floridis: minus baL

307쪽

di s Is . CAsAVBONI lucinatur , comoedus sermocinatur, tragoedus voc; feratur. vi comoedia se mone constat: ita comoedi actio sermocinatione: quam Euclides in Harmonicis vocari ait, αμπη m M- γε- ---ο . Ad imitationem quotidiani sermonis ac vitae Communis, pertinuit & illud in Lucilij Satiris: quod Graeca non raro Latinis miscuerat. Horatius: At magnum fecit quod verbis Graeca

Latinu

fiuis: Ostri studiorum.

ex his quae hactenus commemorauimus de natura huius Satirae, est inteJligere magna assinitate iungi poeseos istud genus cum comoedia. quare etiam extitere, qui Satiram speciem comoediae facerent. Isidorus libro viri. Duo suntgenera comicorum, id est, veteres O' novi. Veteres qui ioco ridiculares extiterunt, νι

308쪽

Plautis, Amia, Terentius. Mui quire Satirici, a quibus generaliter iuitia carpuntur,ut Flaccus, Persius uuenaliso alij : Hi enim delicta corripiunt: nec vetabatur eispessimum quemque destri

bere: nec cuiuμbetpeccata moresque reprehendere. Vnde oe' nudi pinguntur, eo quod per eos iuitia singula denudentur. haec ille: sed e faece haurit bonus Isi1-dorus, Ut saepe. neque enim Verum

est, Satiram comoediae speciem posse dici: quum genere differant. neque inuenias, opinor, aliquem e Veteribus criticis, qui Satiram inter species scenicae aut dramaticae poeseos retulerit . & omnino aliud est comicos imitari, aliud comoediam scribere: quod non intellexit, quisquis suit huius sententiae auctor Isidoro. Haec igitur est idea, hic character Lucilianae Satirae: quae non minus quam Enniana Graecorum

309쪽

ingeniis fuit intacta. ideo iure Fabius Quintilianus: Satira, inquit , tota nostra est. & Diomedes conceptis verbis : Satira es carmen apud Romanos, non quidem apud Graecos, maledicum. Sine caussa viri doctissimi, qui vel in uniuersium de poetica libros ediderunt, vel peculiareis de

Satira commentationes, cum Satyrica Graecoru Romanam Satiram, sola nominis assinitate inducti, co- Pararunt: de utraque enim poesi simul opera q. una tractant omnelS: hanc ab illa ortam docente atque Ut

verbo dicam quod res est, Satyricae Graecae naturam parum se habuisse notam, hoc pacto ostendunt. cedo enim quae tanta assinitas inter res genere dissidentes 3 quippe Satyrica, ut satis superque demonstrauimus, tota dramatica: Satira, Vt plu-ximum , δη μοιχώ. interdum ex

310쪽

utroque mixta. iam Vero quum Sa

tyricae, o et ὼ ἶἴ, differentia, ut

loquuntur, specifica, sit chorus Satyrorum saltantium,& iocos serentium: quid huius si mile i n Satiraὶ Sed nihil verbis opus: nemo enim trium Satiricorum Latinorum Satiras cum Euripidis Cyclope comparabit,quin absurditatem eius sententiae statim agnoscat. Non igitur cum illa Graecoru poesi Satira Latina componi debuit: sed cum eoru-dem Sillis : quod genus carminis ex omni Graecorum poesi plurima

cum illa Romana Satira communia habere, assirmamus nos. narratiuum Vtrumque,Vel certe mixtum: Vtrumque vehemens in obiurgatione: denique Virumque,& plenum cachinnorum . quod& nomen ipsum Sillorum indicat: MMοι enim vi e αἱ dicti,