Isaaci Casauboni De satyrica Graecorum poesi, & Romanorum satira libri duo. In quibus etiam poetae recensentur, qui in vtraque poesi floruerunt

61쪽

DE SATYRICA POESI L. I. 43

Satyrum ab Argo Panopia esse occisum, qui Arcadiam habcbat infestam : cum Promethei & Satyri colloquium narrat Plutarchus: aut cum Nauplius, vel alij heroes, habuisse Satyros genitores dicuntur. notissima etiam est de Marsyae Sileni infelici cum Apolline certamine historia. meminit & poeta in hymno Veneris: ubi cum de Nymphis montium multa dixisset, de Silenorum ac Mercurij cum iisdem consuetudine ista subiicit: Thim vi Σιληνο: τε νώ -Aργl-

De Satyrorum genere varia & incerta prodidere veteres. itaque scriptum a Diodoro libro m. Bibliothecae, Sileni genus propter nimiam Vetustatem penitus ignorari. ε Σι-

62쪽

certe satu in Theogonia nihil Hesiodus: qui tamen alibi oreadibus Nymphis, Hecatan cuiusdam& Phoronei filiabus, cum istos,tum

materni solum generis Hesiodus heic meminit: ut etiam 2Elianus,

de Sileno qui a Mida captus scribes

quidam ad Deucalionem. propter ea enim DEVCALIDAE poetis Grae-

63쪽

cis sunt dicti. Hesychius: Δὶ λ δ' , Σατυροι. sunt autem Deucalidaefiij aut nepotes Deucalionis TheLsali: quos etiam alia forma poetae

λου. sed & Deucalu nominant Graecorum archaeologi, a quo dc Deucalion & omnes Deucalidae sint orti. Alii in ea quidem terrae Graeciae prouincia , sed non a Deucalione verum a Centauris Satyros volunt esse genitos: Vtrunq. genus δὶ φυὲς, sed diuerso modo: utrosque Attici& Iones vel appellar ut: de quo mox. Nonnus in Dionysiacis libro Xm.

64쪽

idem poeta in x IV. Satyrorum patres Silenos facit: hos autem Telluris filios. In secundo Bibliothecae Apollodori leges,Pholum Centaurum nobilem Sileni & Nymphae Meliae fuisse filium. en Centauros

Satyrorum genitores : en Satyros Centaurorum . adeo sunt haec tra' dita diuerse . quidni autem es mera enim sunt delirantium poetarum primo, deinde pictorum figmenta: in quibus nulla potest esse constantia. Absit enim ut putemus exta ravllos,aut extitisse Vnquam,in rerum natura Satyros Silenosve. Sed cum errans aut ludens natura sicut ait. Plinius, hominem aliquando produxisset in lucem cum cornibuS,aut alia deformitate contra consuetas

65쪽

ipsi leges notabilem: paullatim persuasere sibi mortales rerum imperiti, & naturali quadam inclinatione generis humani ad τε ηειν, ac rerum mirabilium fictionem & auditionem iusta proni,nasci in suluis& abruptis montium tale animalium genus: quod commentum pari leuitate a posteris & acceptum &varie concinnatum est, atq. a prioribus fuerat excogitatum accesserephantasmata illudentium daemonum: quorum est unicum studium, mendacia cuiuscunque generis pro veris ingerere, & omnibus modis in hominum animis illa firmare. Haec ita accidisse fidem faciunt similes naturae lusus, quorum nulla aetas fuit expers. Adductus est ante hos sex septe annos ad Christianis.

simum regem ex montaniS CenΟ-manorum homo quidam cornutus,

66쪽

cui nomen erat Francisco Trouil luvio. narrabat ille nobis, nulla sibi nascenti fuisse in capite indicia cornu: circa septimum aetatis suae annum coepisse sinciput erumpente cornu exasperari: quod postea cum

aetate auxerat, Vervecini modo leuiter ελικτον : cuius rei pudore Firmi

sive Firmini pagum , natalem sibi locum,adolescens aiebat reliquisse,& in montes Cenomanorum concessisse. ibi inter operas carbonarias ad annum usque xxxv latuit: nihil pari studio cauens, ac ne cui Vnqua caput aperiret: quod metuebat, ne si res palam fieret pro monstro haberetur,& libertate ade-ta circumduceretur. quae tandem misero fortuna quum euenisici, homo ferox & contumeliae impatiens, quique deformitatem suam ab agyrtis in occasionem a rusca tionis

67쪽

tionis esse versiam, aegerrime ferret, breui eo moerore & indignatione confectus periit. huic ii cornu exciperes , nihil quicquam fuit a comuiani lege animi corporisve humani diuersum. cornu vero plane insigne dem ον. durities illi & crassit1es,

quanta solet esse vervecinis, aut caprinis r color fulvus, & omnino qualis comae & barbae: na exceptosincipite, comatus ccxteris capitis partibus more aliorum fuit, & ba batus. sinciput vero totum glabri tie ς πνον : materia omni pilorum in cornu absumta: quod in dextra bregmatis parte enatum , non extra Caput more vervecinorum reflectebatur, sed versus sinistram. unde fiebat,ut extremum cornu in caput incideret 1 perrupturum haut dubie& perniciem allaturum, nisi aliquoties fuisset praecisum: qua ex rem a

68쪽

ximos dc fere continuos dolores.

percipere se assirmabat. Non dubitato similia portenta primis hominibus occasionem dedisse Satyros de Panes atque AEgipanes fingendi:

queis cum initio cornua solum essent attributa, postea variis figmentis aucta eorum deformitas: ex quo tandem factum ut omnes mostruosos, aut aliqua insignes deformitate, vocarent Satyros Vel Panes aut gipanes. quin etiam simiae turpissimae bestiae genus quoddam Satyros . dixerunt. Hesychius obscure more suo haec omnia nos docet, cum sic scribit: μsρφαὶ . quae verba interpretari oportet,& quam latissime extendere. atque

ita accipere debes apud Plinium ocalios geographos qui tot locis Satyros &AEgypanas commemorant. Non excidere tamen nobis, quae de

69쪽

veris Satyris scriptores maximi, Plutarchus& B. Hieronymus nam aliorum φρος alia nemoriae pro

diderunt : et Ust, etiam illo

pretatione, sicut ostendimus, sunt adiuuandae. quanquam ne sic quidem negari potest, veris falsa esse admixta &-, quae nullam si dem mereantur. illa vero palam falsa & impudenter ficta, quae pro veris asserit scriptor quovis poeta fabulosior Philostratus, in sexto De vita Apollonij. verum de his satis:

nunc eo referamus orationem unde

est egressa. Quam incertae sunt auctorum sententiae super origine Satyrorum S: Silenorum , tam sunt gramaticorum de 3atione illorum nominum fluctuantes opiniones. ridiculum est quod multis veterum placuit, dictos esse οατι ρους

70쪽

Is. C AsAVBONI τηρεναs, quod more irridentium detorto ac deprauato vultu essent: id enim est explicat Galenus: vel ab irrisu& cachinnis. nam

etsi ingenio dc imaginibus pleris'.

Satyrorum etymum conuenit,quo rum erat proprium g or uin , Ut loquuntur poetae: non tamen admittendum , quia caret

analogia , cuius semper praecipua habenda ratio. probabilius alij,quia

Satyros in Venerem pronos credebant, a Voce σαθη, quae eam partem significat qua viri sumus, Vnde σα- ννες, bene vasti, σατυμ derivarunt:

non quasi satb os , quod inepte scribitur apud Macrobium: quum lingua Graeca ea forma non agnoscat: sed quasi stheros. rara quidem formatio , sed quae exemplo non