장음표시 사용
331쪽
quidem , quod eapta in bello justo sint capientium , sicut I ostendi Annotat. 9 . e incit item, quod repraessaliae positis quibusdam conditionibus sine licitae & permissae, quaemadmodum eo loci demonstravi: non essicit tamen, quod aes alienum quo ante bellum gravati erant f ubditi Principum inter se bellantium, non amplius debeatur veris Dominis de creditoribus . Sola Igitur persona Infidelium conterre potest ad id, quod docet Author et quoniam si haeretici ipsi sunt , hona ipsorum per legem Canonicam spectant ad fiscum, sicuti dixi Annotat. 287. secundum casum exponens . Si ve in ex illis sunt, de quibus dixi cum Cajetano Annotat. sversus finem, qui de jure subduntur Principibus Christianis eo quia ipsorum terras occupant, non sunt hi veri Domini regnorum, quae possident , sed invasores injusta. Si quis nillilominus vellet adserere , quod usurae infidelibus privatis rest tuendae etiam tempore belli deberent iisdem a Christianis sole I : non auderem doctrinam hanc improbare , quia re Ipsa magis est consentanea iurinaturali de gentium, & sorte circumstantia iusti belli nequit emcere , quod iisdem amplius non debeantur , quum Ruthor uullam proferat legem hoc
SEXTuu Dua luxi . Utrum accipiens pecuniam alterius de ea possit solvere Creditori ipsi iis , vel eam teneatur eidem , a quo abstulit, restituere ZRespondeo , quod licet possit solvere creditori ipsius,
sicuti dixi tit. I9. Dubio 3. , consulo tamen quod eam re stituat eidem , quia sic minori se exponit periculo.
asi) Jam dixi Annotat. rga. , quod si Domini Interest peeun Iam
eidem debitam tunc non solvi creditori suo , eidem solvi debet , non alteri r & quod , solutione sectita, solvens adhuc tenetur Domino, & agere unice potest contra eum , cui tradidit pecuniam tunc indebitam . opibanum igitur est consilium Authoris , quod vero Domhici semper restitii a-tur , non autem ipsius creditori : quoniam saepe numero verus Dominus
causas habet ipsi soli notas, ob quas sua interest, quod tunc non solvatur creditori suo . Apposite iccirco Daniel Concina de justitia & jure lib. a.
Differt. a. cap. I I. num. I a. recitata sententia eorum , qui tuentur pecuniam
Petro puta debitam posse restitui Paulo , cui tantundem Petrus debet, subditis Negat altera sententia , quae mihi magis probatur. Quandoquidem Petrus creditor tuus jus habet exigendi a te suum debitum . Paulus vero Petri creditor nullo potitur iure a te repetendi quidquam . Qua ergo ra tione pervertere haec jura vales λ Quis te Petri creditoris tui curatorem , procuratoremve constituit, ut illius debita solvas i An ne a Petro bona illius
332쪽
illius sirrIpere vales, quibus debita eiusdem solvas λ Nemo id asseruerit Cur er o centum , quae illi debes , quaeque illius sunt , solvere creditori suo poteris 3 Solutici ista jura perturbat . ini id , si Petrus tuus credit Iii digeat pecunia , quam tu illi debes ; Paulus vero Petri creditor torte non indigeat, sed possit diutius expectare debiti solutionem , ut Petrus negotiis suis providere valeat λ Tandem omnia tribunalia tales solutiones . 'tiae juris ordinem pervertunt, damnant- . Hactenus ille.' SE TIMUM DugiuM . Utrum accipiens ex dono ab Illis .huos scit dare ob malam casiam , puta pro homicidio, pro luxuria , ct hujusmodi, in casibus, in quibus tenetur restiuiuere, posuit sic acceptum restituere illi , qui dedit Respondeo, quod non , sed debet pauperibus erogari . si ille, qui dedit, potuit alienare . Arguitur cap. Cum tu Extra de usuris . Fallit hoc in duobus casibus . Primus , quando datum est in alterius injuriam : quia tunc restitui debet illi, in cujus injuriam est datum , Extra de nnonia cap. De hoc. Secundus, quando turpiter acceptum ipso jure applicatur fisco, vel privato: quia tunc non debet dari pauperibus, sed illi, cui de jure applicatur : quia iacienda
non est eleemosyna de alieno, I. q. I. cap. Non es putanda . Si tamen in hoc secundo excepto casu restituisset ei,
qui dedit , liber fieret ab onere restitutionis: quia nullo jure hoc prohibetur, & poenae sunt restringendae , cap. Odia de regulis Iuris in sexto , & de paenisentia dist. I. cap. Re nae . Si vero ille , qui dedit , non potuit alienare , sicuti sunt illi, de quibus tit. EI. Dubio I. dictum est , restitui tunc debet illi , qui administrat res suas . Arguitur L. finali T. de alienatione . Fallit in Praelato Ecclesiastico, de quo dixi Dubio i. hujus Articuli. . . '
th , di non dantis e aliquando aurem cum culpa dantis, non accipientis: Miquando cuis culpa utri que , scilicet dantis θ' accipisnus - . Ita S. Besena inus Το. I. serm. I9. art. a. iii principio. Author hic loquitur de tertio casu , quando videlicet accipitur cum culpa utriusque , di hunc respicie
333쪽
etinia detur, ni mese iudicetur . Exemplum esse potest, dum Iudex aliquid accipit, ut male jud Icet: Advocatus , ut iii justam causam suscipiat tres lix, ut tessiim testimonium dicat et vir improbus ut proximum suum tabo accuset , vel ut aliquem occidat &c. De hac re jam tu se dixi in Am: notationibus super tit. 2η. per totum, quo potes consulere , itemque in Annotat. 16 . super tit. Unice igitur adjiciam quod super hac re seri. pserunt S. Beriiardinus loco proxime citato cap. I. , & S. Antoninus pari. 1.tit. a. cap. s. q. t. En verba S. Bernardini - Dicendum secundum Alexa drum Lombardum, quod aut dans illa dat cum bona intentione, ut stili.
cet jus sibi , & sequitatem consereet , & tunc ipsi danti reddi potest taut eo animo dat , ut animum Iudicis corrumpat , & sibi inclinet , &tunc, sicut dictum est, nec recipiens retinere potest, quia ratione delieitaini sit jus acquirendi dominium , nec etiam restituenda sunt danti , qui , quantum in se fuit, rem datam a se voluntarie abdicavit . Hinc in primi ato cap. f ne Augustiatis de dante ait : ille tamen solet male sibi ablatam pecuniam repetere , qui justum rudis iuua emit , quoniam venale esse non debuit. Et subditur de recipiente circa capitis finem e illi fac blius ea , quae isto modo acquisierulit tamquam sua pauperibus largiuntur, quam eis, a quibus accepta sunt, tamquam aliena restituantur . Ex quo patet, quod haec pauperibus debent dari, seu illi, in cujus hi juriam data sunt, si iiij uste sit judicatum - . Haec S. Bemardinus . Accipe nunc verba S. Antonini - Sed si pecunia data tuit Judici ad eum corrumpendum, vel
testi ad falsiim testimonium dicendum , vel alicui ad falso accusandum , vel Advocato ad injuste advocandum , illi datori reddi non debet , quia turpiter dedit, nec sibi retinere potest, sed pauperibus elargiri, vel illi,
in cujus damnum , sive injuriam data est, & praecipue si a misisset ex hoc justam causam . Habentur haec In dicto cap. δε cn fune , prout notant ibi Joannes Andreae , & Archidia aris , & II. q. I. recte, & Jnnocentius Extra de immianitate Ecclesiarum , Bia Herique , Raymundus , &Ηiniensis in Summis . Haec S. Antoninus. Inter hos casus Author enu. . merat, dum quis aliquid accipit pro luxuria. Sed jam vidimus Annotat. 16 I. ineret icem posse licite retinere quod acquisivit per meretricium, S de bore illud pauperibus erogare ex consilio, non autem ex necessitate praece
pii. Author igitur intelligendus est, dum meretrix aliquid accipit ab eo, qui donare non potest, de quo casu fuse dixi eum Asteiano In ead. A
Excipit Author prImo casum , in quo aliquid datur in alterius injuriam ; nam tunc acceptum non debet pauperibus erogati , sed tradi debeῖ illi, hi cujus injuriam datum est . Et de hoc jam dixi Annotat. 7. Super dubio I. tit. 13. cxpendens quod quarto loco illi e docuit Author. Et hoc
334쪽
Loe expressim docuerunt Sancti Bemardinus , & Antoninus modo proditis . fit, quibus praeivit Alex. III. Extra de Simonia cap. Ir. Idem praecipiens Re gem autem , & Principes ejus defes inducere , ut si qtia receperint a prae fato Eifccpo , ut eius eiectio i praestarenr allosum , Ecelestae morie . sine diminutiose restituant , eum ea fine gravi fuae salutis pericasso retinere nos
Excipit Author casum alterum , eum videlicet, In quo acceptum per legem debetur fisco , vel privato. Exemplum habes In L. s. ff. de jure 'sici , quae est hujiismodi - Lucius et illas fecit haeredes fororem suam en d drante , uxorem Maeviam ἐν Socerum ex reliquis portionibus: Hur testamen-ιum pest humo nato ruptum est. mi putauintis brevi θ isse decepit : atque ta omnis Baereditas ad matrem post bini devolata est : foror testatorix Mae- viam veneficii in Luciuis Titium accusavis: cuis non obIinuisset , provocavis. DIerea decessis rea, nihilo nixus tomen . postoli redditi sti3ι . ,su putes extincta rea cogniιionem appellarionis inducendum propter haereditatem quaesitam λ a destinus respondit, mor e reae crimine extincto , persecutiο-neis eorum , quae scelere adquisita probari possunt, Meo competere posse se sSi hic petas abs me, quid significesit Apostoli, de quibus liujusmodi lex Respondeo cum Vocabulario utriusque iuris ver. Apostoli λυσο II fectifidum Hsie eis dicuntur literae testimonIaies , quia rest cantur de anesi risue facta. Exemplum pro privato esse potest illud idem, quod jam protuli, dum aliquid datur, & accipitur in injuriam alterius , quod tradet dum est illi Iph, In cujus injuriam luit datum. In hisce exemplis, alii ive similibus, acceptum debetur illi scili , cui per legem & conscientiam alinplicatum est: & , si pauperibus erogetur , fit cleemosyna de alieno,.secus ac edocet' Spiritus Sanctus Prov. s. v. s. Inquiens - Honora Dominuis de tua substantiu - , super quibus verbis opportune S. Gregorius I. q. I. cap. 2 7. - ergo male tollit, ur quasi bexe praebear, constat De dubio quis Dowiauis non honorat - . De diis , qui taciunt eice molynam de alieno, vide quae tu se dixi Annot. II s. De hoc secundo ea su dicit Author , quod si acceptum praebeatur Ipsi danti, accipiens remanet a restitutione liber, quia, ut subdit, nullo jure id prohibetur , & poenae sunt restringendar . Salvo tamen meliori judicio secus ipse dicerem , si rest huens Id agcrct sciens legem oppositam ; ea cnim jura , quae laona dantis fisco applicant, vel privato, virtualiter proli ibeat. quod danti restituantur.
OCTAvuM DuBIUM . Utrum acceptum ex cailsa , citiae
sit solum turpis respectu ipsius recipientis , puta quis alteri dedit, ne faceret tale malum, ves ut faceret id , ad quod tenetur , & hujusmodi, restituendum sit ei, quῖ dedit, iacasu , in quo quis tenetur restituere Θ Re-
335쪽
s6 CONSID. II. ARTI C. I. Respondeo, quod sic. Exemplum esto in Judice , qui
non volebat dare justam sententiam , nisi daretur ei pecu
uia , & hujusmodi , ut L. I. & a. ff. de condictione ob Itirpem causam , & expresse in cap. Non sane a 4. q. s. Fallit
hoc in casu de Judaeis posito in cap. Cum sis Extra de Ju-dcis, ubi ea, quae Judaeus, vel Paganus lucratur a Christia- iris occasione Alicujus officii publici , debet convertere in , usus pauperum Christianoruin secundum providentiam Epi
scopi . . . 194 Textus est apertus L. 1. T conrictione ob turpem est iam sq:iae est hujusmodi- Pi ptita dedi tibi, ne fucrilegium facias, ne furtum, ne homiηem occidas, in qtis specie Iulia ui scribit, si tibi dedero, ne forni nem occidas, conditi pule . heis si ribi dedera , ut rem mihi reddas deposrais apud te, vel ut Instruweatum mihi redderes. Sed si dedi, ut fecundurume in scua cano Iudex Fronuntiaret, est quidem relatum , condictioni Iocuto esse : sed hic quoque erimen contrahit , Iudicem exiis eorrumpere vid rur a st non ita tridem mperator noster constimis , Iitem eum .perdere - . Concinit S. Antoninus pari. a. tit. a. cap. I. scribens Similiter in judicio prohibitum est Iudici , vel asse Gri , cum habent certum salarium , accipere aliquid a partibus pro judicando, vel non judicando bene vel male : testi prohibitum est accipere pro testimonio ferendo . Unde Augustinus t Ideo non debet vendere Iudex justum judicium , aut testis verum testimonium , quia vendit Advocatus justum patrocinium , Iurisconsu,tus verum consilium. Illi enim inter utramque partem ad examen adhibemtur et isti ex una parte consistunt, I . q. Non fane . Quod ergo Iudex recipit pro hujushiodi, vel testis , pro se retinere non potest, sed debet illi rei tituere, qui dedit , si juste dedit , puta ut juste judicaret , intendens quodamnodo redimere vexationem suam . Unde Augustinus in dici. cap. Agon fune. Ille solet sibi male ablatam pecuniam repetere, quia justum ju
dicium emit, quoniam venale esse non debuit - . Hactenus S. Antoninus.
Quod subdit Author de Judaeo, vel Pagano , expressim fuit constitutum cap. Cuis sis ab eodem indicato , quod est Iuno. III. - cim ' nimis a tirom, ut blasphemus Gristi in Gristianos zim potestatis exerceat: quod stiper foe MIetanum Concilium provide statuit , nos propteγ transgressorum audaciam tu Me generali Concilio innovainus, Irohibentes, ne Itidaei publicis Uictis praeferantur : quoniσω sub tali praetextu ciristianis plurimum β' ιηfesti . Si quis aureis eis est iam tale temwVerit , per Prominctiae Conci' Iium , ρυcd sin His oxit praecipimus cetifrari, monitione praemissa , distri pune, gna cnsenit, compesca/ur. civiciali τινο εαδεμοdi tamditi Gripi
336쪽
qtiid fuerit a Christianis odeptus occosisse officii sic suscepti : is incium coru
NouuM Dua1υM . Utrum illi, qui longe distat , restituendum sit suum, tametsi non possit ei mitti sine sumptibus
Respondeo , quod sic , si scitur ubi habitat, nisi sit quid
modicum respeetu illius, cui debetur: quia tunc secundum Doetores erogari l osset pauperibus pro anima illius , cujus
est . Si vero itescitur ubi habitat , non tenetur quis evagari , ut eum quaerat . Arguitur T. de operis libertorum L. bd nisi flai g. i. Dabitur iccirco tunc pauperibus , nisi sit verisimile , quod Dominus sit rediturus : quia iunc es exilectandus. & ipsi reddi debet, quod eidcm fuit ablatum .
xys Rem hanc adeo dilucide exponit S. Bernarditius ΤΟ. I. serm. ii .art. I. cap. I. , nihil ut magis. Ipsum igitur audiamus - Prima discretio observalida est in pretio, scilicet quod pro rei restiti itione ponendum est. Circa quod est sciendum , quod , si ille, cui res restitui debet , tantum distet, quod reddens plus expenderet in laciendo rem deportari, quam va leret, ita quod res finaliter non perveniret ad illum, cui debetur , tunc non oportet eam mitti, & maxime si unum, vel plura de his tribus comcurrant . Primo, si res reddenda parvi pretii sit . Secundo , si per viam licitam luit habita, vel accepta. Tertio, si debitor non tuit in culpa res dendi sile mora . Sed si contra haec tria , vel aliquod eorum t cuim sit, aliter secundum diversitatem casu lim dicendum est . Si autem secundum primum modum esse contingat, triplici remedio tuto restituens potest uti. Primum est, quod expectetur persona, cui res restitui debet , si quando credatur haberi , vel f spes est , quod per nuntium possit ei transmitti, etiam expectandum est . Secundum remedium est, quod, interim dum e rectatur praedictus , rem illam sigillatam apud alium a se in aliquo loco tuto deponat , ut puta apud parentes , seu apud alios suos amicos reddendam illi, s venerit, aut remittendam, si fine Immoderatis sumptibus ei transmitti poterit . Hoc autem pro tanto tutius est, quanto homo apud
se ipsum , & etiam apud proximum suum certior sit , quod absque dolo , di traude firmum, de indilatum propositum habet ad id reddendum , ita τιωIL C c c c c quod,
337쪽
quod, quantum est ex se , satisfaciendi nullatenus est in mora. Pensandae sunt tamen circumstalitiae rei: nam secundum VUIllcimum tam parva pose set esse quantitas illius rei reddendae, & tam dives , & largus ille , cui restitui debet, quod ei transmitti non oporteret, sed pro illius anima pau- pelibus dispensanda ἀ Tertium remedium est , quod, quando multo probat,iliter creditur creditorem non esse amodo rediturum , nec de caetero esse amplius opportunitatem mittendi, seli reddendi, debet pauperibus dispensari pro salute ipsus ; ut, postquam non potest sibi reddi bonum temporiae, reddatur ei jam conversum In spiritii ale : & lioc , ne reddens timeat, quod, si creditor ipse rediret , posset in foro judiciali ab ipso id repetere , & reliabere . Si tamen creditor propinquos habet , debet res illa satisfieri eisdem secundum Scotum e quia praesumitur lege naturae, quod talis magis vellet restitutioncm propinquis suis, quam aliis fieri-Hactenus S. Bernardi aus .
DECIMUM DuatuM . Sed cujus sumptibias mittet vero Domino , quod ei abstulit pRei pondet Hostiensis , quod , si est possessor malae fi- dei, puta fur , usurarius , & hujusmodi , quum laic nullo justo titulo rem habeat, si ipse alibi se trans seri , propriis
sumptibus tenetur rem mittere Domino. Si autem is, cujus res erat, ipse est qui alibi se traui tulit , tunc hujus sumptibus mittetur ei: S sic intelligenda est opinio Dodiorum . Ita etiam distinguit Iex is . de rei vindicatione L. Si res, ScL. Si vero . Cum hoc concordat Panormitanus in cap. Cum tu Extra de buris: qui addit , quod similis distinctio pariter fit in re legata L. Cum res m. tae legatis primo . Uerum re ipsa hoc est, dicit idem Panormitanus, nisi inveniatur aliquis fidus , qui gratis velit eam illuc deserre. Arguitur cap. Signi ante Extra de pignoribus . Nota tamen secundum Do
etores , quod, si sumptus excedit valorem Tei restituendae , tunc res est dispensanda pauperibus . Arguitur cap. Cum tσExtra de usuris, & Σ. q. 6. cap. Anteriorum . Si autem non
est possessis r ma Iae fidei, sed rem habet aIiquo justo titulo,
338쪽
1ν6 Re ipsa ita docuit Panorm Itanus, scilicet Nicolaus Tu descitius
Ahbas Benedictinus , & Arcti iepiscopiis Panormitanus , loco ab Authore memorato scribens Conclude melius post Doctores , quod aut usurarius recessit de loco , ubi extorsit usuras, & tunc , cum sit inalae fidei, tenetur cxpensis suis remittere ad locum , ubi extorsit . Aut illi, a quibus a surae fuerunt extortae, recesserunt , & tunc procedit ista Clossa , ut expensis illorum mittantur. Similis distinctio fit in re legata, ut L. ωου reiff. de legatis priωο: & hoc verum, nisi reperiatur aliquis fidelis, qui velit gratis deterre usuras ad personas, a quibus tuerunt extortae . Arguitur in cap. Sun cante , de pignoribus se . Haec ille . Eadem scripsit S. Antoninus Panormitano coaevus pari. h. tit. a. cap. sit b initio addens - μι etiam porcst ereditori Hη cari, praecipue quando est multum remotus a defitore ccculte , veI manifeste fecundum quod expedit, θ' Iecnndum qu d creditor Osedinas, veI de mittenda illa re, veι resti vanda, vel alicui danda , fle arat debitor, o Iiber eriι - . Medium hoc valde expedit praesertim no 'tris hisce temporibus , in quibus medio publico Tabellario Epitiolae mittuntur pene per universum Orbem , nec doliant nummularii, quorum ope pccunia quasi ad universas Urbes transvehitur . Eadem pariter scrἰpsi coae ius al
ter, nempe S. Bernardanus ΤΟ. I. scri n. ηO. art. I. cap. a. adjiciens se Corin
Ilum praestans pessiare debet, si nuuae expe0 c in tu littis faciendae funi: suis, si ex commuηi jure , seu privato pacto noa obligatur homo rem , veI cem fuis reddere, nisi in tuli coro, via Ierrs , tunc non IeaeIur id Iouius Mitrere ad stias expensas.
UNDEci MuM Dua IuM . Utrum , dii in 'plii res obligati sunt in solidii in ad restituetadum , ct unus solvit tolum , quod debetur , alii teneantur eidem solventi, quilibet pro partesia Θ
Respondet Monaldus tit. Ressitatio sexto , quod sic in
foro conscientia: : quia utiliter egit negotium eorum , L.
Solpendo , & L. Cum pecuniam iis de negotiis gesis. Secus in soro contentioso L. Item Mela S. Sed si stares i f. ad Iegem Agnitium . Concordant Directorium tit. Restitutis ,
19 Ius Civile videtur quidem innuere , quod In hoc casu unus solvens alios non liberat, quum scriptum si T ad legem Aqtiuiam L. Item Mesa I. x. - Sed si glares Iemnis Icrctisse int, virnm ιωxes , quos ccciderint, reneiaxItir, vineamus λ Et si quidem apparet, c0 1 Tu perierit, ille, C c c c c a quo
339쪽
quasi occiderit, tenetur. Iuca si non opparet, omnes, quosi ceciderint, ιμneri Itiliamιs ait : θ' si tum uno spatur , caeteri non tiberunIur , nam ex Lege Aquilia quod alius praestitis, alium non relevat, cum fit parva - . Secus tamen re ipsa est ; haec enim lex intellῖgenda est de poena , non autem de re, quae , semel ab uno soluta , non amplius Domino debetur ab aliis . Ita legem hanc exponit Glossa super hac lege, & sigillatim super ver. Paena scribens - Mus quantum ad ροτη ais uretis alteruis non hierat, sed in eo
quod est rei persecutio , sic - . . id quid tamen si de jure civili, certum
est in toro conscientiae Dominum nihil amplius posse petere , quia per ii regram solutionein ab uno tactam Ipse habuit situm, & tactus est indemnis . Verissima quapropter est regula , quam tradit Scotus in A. dist. x s. q. a. De quarto scribens - hlorum omnivis quiliseet renetur ad restitutionem in f lidum , sed uvo restistiente omnes alii liberamur a debito in compar rione ad ilitiis domariscorum . Tamen alii tenentur pro rata Hrtionis , quae eos contingit, illi, qui pro omnibus satisfeciι - . Apposite ait Scotus - quae
ecs continiit ; si enim res aliena, ad quam rapiendam plures operam contulerunt, integra reperiretur apud unum, hac reddita vero Domino caeteri omnino liberarentur.
Ait Author post Scotum , quod quilibet tenetur pro rata : quoniam qui totum solvit , utiliter gessit negotium caeterorum , & iccirco eidem 'competit actio adversus eos, textu expressis is de negotiis gestis L. 43. Cum pecMniam ejus nomine solveret, qui ιμι nihil moniliaveros, negotiorvingestorum actio tibi competit : cum ea sutitione debiIOr a creditore Iiberatus
sit: nisi si quid debitoris interfuit , eais pectiniam non DIOi - . Preme haec postrema verba legis ns si quid debitoris interfuit ' quandoque enim debitoris interest, quod debitum non solvatur, ut saepe numero dixi , & sngillatim Dubio sexto proxime praecedenti . Nomitillos casus enumerat GlOD sa super hac ea. . lege scribens -- Τribus modis potuit interesse . Primo, quia dies solvendi nondum venerat, unde non aget nunc, sed demum die veniente , ut infra Mandati L. S mandavero I. respons . Secundo, ut quia debitor retentione poterat uti : nam in multis casibus retentionem habemus, in quibus petitionem non habemus , ut infra de covismione indebiti L. Ex quilias, S L. Si in area in fine. Terito , ut si econtra naturalitersbi creditor teneatur , cui poterat compensationem objicere , ut mista de compensationibus L. Diam . Et in his duobus casibus nullo tempore aget gestor , cum n I utiliter etiam inchoaverit, ut supra eo. L. deιι as ultro I. g. , & intra Mandati L. Si mandavero in principio et vel si alius erat d Iraturus , ut C. eod. L. a. Hactenus Glom .
340쪽
Εcundus Articulus secundae Consid rationis est de ordine restituendo
SECUNDUS ARTICU Lus , qui est de ordine re
stituendorum , scilicet cui prius sit restituendum. continet in se sex Quaestiones, seu sex Dubia.
Pai MuM DustuM . Utrum ille qui debet restituere mul-Ia , quorum aliqua sunt incerta, quia nescit cui sint resti, tuenda, seu distribuenda; aliqua vero certa , quia scit cui debentur: servare debeat in restituendo aliquem ordinem ZRespondeo, quod sic : nam prius debet restituere certa , si omnia tum certa, tum incerta non potest solvere . Secus autem , si solvere potest de certa Se incerta; tunc enim potest primo restituere illi, cui vult . Facit hoc contra haeredes usurariorum, qui, ne cadaver remaneat insepultum , primo conveniunt cum Episcopo de incertis , etsi inde sequatur, quod fiant non solvendo omnibus certis. Isti sic agendo non liherantur , ct Episcopus retinere non irat est
id , quod ab iisdem accipit , si scit eos fieri non solvendo