장음표시 사용
21쪽
Quo me cunque rapit tempestas,deferor hera: Nunc agilisfia,Cr merser ciuilibus γndis: Virtiuis erae custos,rigidussu atestes: 'Nunc in Aristippifurtim praecepta relabεπο mihi res ian me rebus submittere conor.
Haec est Academicorum, id est verorum hominum utrunque enim tantunde valere existimo propria & germana libertas, nullius hominis legibus & institutis in philosephia necessarid parere: modestia, in rebus incertis iudicium suum nullum interponere: prudentia , causas rerum conserre, & quid in quanque sententiam dici possit,exprimere,nulla adhibita sua auctoritate: sapientia, unicam veritatem in omni vita tanquam deam colere,eamque pluris,quim omnium Philosophorum testimonia aestimare. Habes, Cardinalis illustrissime, Academiae consuetudinem non ex meo,sed Ciceronis sensu atque oratione breuiter exposita:quam si quis melius & luculentius ostenderit, hunc ego non modd mihi aduersarium non putabo,sed verum Academicum, verumque philosophum nominabo , qui mea oratione nihil exterritus ,persectius aliquid & accuratius exquisierit.
22쪽
Cademicos philosophos, Cardinalis issu
strissime, sitisse accepimus,qui in Academia versati,philosophatique sunt: Academia autem,ut ait Laertius,locus erat Athenis suburbanus, & nemorosus,in Academo heroe sic appellatus, licut Eupolis in Astrateutis, Eν ωσκιοις δυμ οισπ A cδημu . i. id est, In mbrosis ambulacrιs Academι Dei. Et rimo, Ioci vocabulo nomen habuerunt,quemadmodum superiore libello docuimus:quorum alii veteres,alii noui dicebantur,& veteres qui-dε a Platone usque ad Arcesila, qui excepto Platone in philosophia tanquam in Republica principes certas leges institueruliquibus eorum auditores sectatoresque necessario pareret: noui autem ab Arcesila usque ad aetatem Ciceronis viguerunt, qui sectas illas seruitutis aspernati,libertatis scholam tenuerunt,in qua liberum esset de omnibus rebus, nulla adhibita cuiusqtiam authoritatis persuasione iudicare.quibus Academicis nouis duplex differendi ratio proposita fuit, una de rebus propositis in contrarias partes, qualis est Cicetum, explicatio,
ms inter dux ilia Plato celsi min ibat, Cuius ab ore melos manabat,quale heeadems obustis lepida modulantur oce eιμι.
Qui igitur post Platonem Platonis Academiam sequuti sunt, ἡ b. iii.
23쪽
ronis de finibus bonorum & malorum, de natura deorum,de diuinatione. Altera doctrinae cuiusdam & artis via progreditur,cum ea quae probabilia videntur,perpetuis prςceptis explicant: quod disserendi genus Cicero in disputatione Ossiciorum secutus est: quem cita sui temporis homines incesserent ut leuissimum transiugam, nec in ulla parte stantem, sed modo Epicureum,modd Stoicu,mo-dd Peripateticum, in d ab his ipsis alienum, illa pulcherrimae institutionis suae declarandae causa Academiae nouae causam primum duobus libris egit Catulo & Lucullo, quibus aliqua ex parte retractatis , idem argumentum quatuor aliis libris Academicis persecutus est. Ac duos 1llos prioris editionis nominibus eorum qui loquerentur inscripsit, quos, cum non satis philologos animaduertisset,
de philologia indecore loqui,libros eos no argumenti quidem, sed
personarum causa mutandos esse existimauit. Haec,ait, Academica, ut scis,cum Catulo, Lucullo, Hortensio contuleram: sane in perso-νο nas non cadebant:erant enim λογιμώσε 1s,quam ut illi de his sem-M niasse unquam viderentur. Eficere tamen Cicero non potuit, quia iam in manus hominu peruenerat,vi omnino supprimeretur, cita
Lucullus adhuc integer habeatur:quinetiam his libris iam editis noua prooemia addidit, quibus Catulus & Lucullus laudarentur. At que haec de priore editione: secundae autem editionis quatuor Academicos libros M. Terentio Varroni multis de causis nuncupatos esse voluit: una,quod doctus ille,& Antiochiarum partium,quas ei in dialogo tribuit, mirificὸ studiosus erat. Ergo,inquit,illam Α'κα-
in qua homines nobiles illi quidem , sed nullo modo phi-
lologi nimis acute loquuntur, ad Varronem transieramus: etenim
,, sunt ανιονια,quae iste valde probat: Catulo & Lucullo alibi repori nemus, ita tamen si tu hoc probas , deque eo mihi rescribas velim. At tera causa fuit, quod de ea re 1 Tito Poponio Attico admonitus suerat. Quod ad me,inquit, de Varrone scribis, scis me antea ora-- tiones, aut aliquid id genus solitum scribere, ut Varronem nusquao possem intexere. Et alia epistola, Commotus tuis literis quod ad me de Varrone scripseras, totam Academiam ab hominibus nobilisse simis abstuli, transtulique ad nostrum sodalem,& ex duobus liis bris contuli in quatuor. Grandiores Omnino sunt, quam erant,
is sed tamen multa detracta: tu autem per mihi velim scribas, quid i ,, tellexeris illum velle: illud utique scire cupio, quid intellexeris abis eo θλο υπῶ ra. Postrema causa fuit,quod hoc munus gratu Vat-
24쪽
3 roni sere senserat. In Varrone,ait,ista causa me non moueret, ne vi- Lib. I3Mao derer φιλόδὶ οἱ , sic enim constitueram neminem includere in . citis. dialogo eorum, qui viverent, sed quia scribis & desiderari a Varro-νγ. ne, & magni illum aestimare, eos confeci & absolui, nescio quam 3 bene,sed ita accurate ut nihil posset supra. His igitur de causis Academica disputatio a Catulo & Lucullo ad M. Threntium Varrone . transsata est, in qua quae ratio personarum dignitasque sit, idem Ci-D cero in epistolis ostendit. Academicam,ait,omnem quaestionem li- Ibidem. D bris quatuor absolui: in eis quae erant contra Moc πιληψίαν praeola- , , rὸ collecta ab Antiocho, Varroni dedi: ad ea ipse respondeo: tu es 33 tertius in sermone nostro: si Cottam & Varronem fecissem inter sexi disputantes, ut a te proximis literis admoneor, meu κωφω χρc σω-33 τπρ esset: hoc in antiquis personis suauiter fit, ut & Heraclides in F, multis,& nos sex libris de Republica fecimus. Cum hoc opus iam confectum & absolutum esset, an Varronis nomine ederet in lucem,an de dialogo Varronem detraheret,persenasque mutaret,Ci-eero diu multumque dubitauit, ut ipse testis est in epistolis ad Atta Ibidem. ticum: Ecce, inquit, tuae literae de Varrone: nemini visa est aptioris coeges rim ratio, sed tamen velim scribas placeatne tibi ad illum: de- inde si placebit, hoc ne potissimu . Et alibi,illud etia atque etia con- , is sideres velim , placeatne tibi mitti ad Varronem quod scripsimus, is eis etiam aliquid ad te pertinet: nam scito te ei dialogo adiun- ctum esse, tertium opinor: igitur consideremus, etsi nomina iam is facta vel induci, vel mutari possunt. Causam suae dubitationis aliri quot in locis tacet,ut, De Varrone non sine causa quid tibi placeat, uidem. se diligenter exquiro: occurrunt mihi quaedam, sed ea coram: te autem δε α πόα ε - intexui, faciamque: proximis enim literis primum id is te non nolle cognoui. Et alio loco, Varroni simulatque te videro, Ibidem. o si videbitur, mittam: quid autem dubitarim, cum te videro, scies. Sed tamen quadam epistola se graue iudicium Varronis de hac A-- cademicassisputatione vereri significat: volo, inquit, Varronem, uirimo praesertim cum ille desideret: sed est, ut scis, sibὸς mite κερ g
MI μαα ω P. Ita mihi saepe occurrit vultus eius,quaerentis soroo lasse vel hoc, meas partes in his libris copiosius defensas esse quὶm suas: quod tamen me hercule intelliges non esse, si quando in Epiri rum veneris: iam nunc Alexionis epistolis cedimus, sed tamen non despero probatum iri Varroni,&id quoniam impensam fecimusis in Macrocola, facile patior teneri. sed etiam atque etiam dico, tuo
25쪽
ad tantis. ibidem. Lib. t 3. ad
periculo fiet: quare, si dubitas, ad Brutum transeamus: est enim is quoque Antiochius. O Academiam volaticam,& sui similem, mo-dd huc, modd illuc. Eos libros primum Romam misit, nec tantum librariis Attici describendi potestatem fecit, sed etiam totam e&- Τ. tionem Attici tu cio arbitrioque permisit. Quid tibi ego de Varrone rescribam χιφθέροι sunt in tua potestate, quid egeris,id pro- is babo, nec tamen MUEομα Τῖας. quid enim sed ipsi quam res illa ,, probaretur, magis verebar: .d quoniam tu suscipis ,in alteram aurem. Et alia epistola, Ego interea admonitu tuo perfeci sine argutu-- los libros ad Varronem, sed tamen expecto quid ad ea, quae scripsi ad te, primum quid intellexeris eum desiderare 1 me, clim ipse ho- mo πολυ γρα*curmve nunquam me lacessisset: deinde quam θλα- ,, δεῖ , multo Hortensium minus,aut cos qui de Repub. loquuntur. Plane haec mihi explices velim, imprimis maneasiae in sententia, ut se mittam ad eum quae scripsi, an nihil necesse putes. sed haec coram , , Quanta autem accuratione & diligentia quatuor Academicos libros limatos ediderit,iisdem epistolis indicat, Vt legi,in quit, tuas literaS,de Varrone tanquam ἔραπιον arripui captius esse ad id philo - phiς genus nihil potuit,quo ille maxime misi delectari videtur,eas
is que partes ut non sim consecutus, ut superior mea causa videatur: M sunt enim vehementer πιμα Antiocua, quae diligenter a me ex- D pressa acumen habeant Antiochi, nitorem orationis nostrum,si moeis do est aliquis in nobis .Et alio loco,Libri quide ita exierunt, nisi sordia te me comunis φιλαυIία decipit, ut in tali genere ne apud Graecos di, quidem simile quicquam. Tu illam iactura seres aequo animo, quddis illa,quae habes de Academicis frusta descripta sunt,mulis tame hqc' erunt splendidiora, breuiora, meliora. De quatuor Academicis libris fragmentum duntaxat primi hac nostra aetate residuum est, in quo primum captata sermonis occasione, quaestio statim disputa tur,an Latine psilosephandum sit,deinde veteris Academiae explicatio, eiusque a Peripateticis primum, deinde ἱ Stoicis facta correctio traditur,reliqua disputatio primi libri, tritimque proximorum desiderat ἀ
26쪽
ab Audomaro Talaeo explicatus.
N Cumano nuper quum mecum Atticus no ter esset, nuntiatum est nobis a M. Varrone,venisse eu Ro
ma pridie ve 'eri, oe, nisi de via fessim esset, continuo ad nos Nenturum fulse. Quod cum audissemus,
nullam moram interponendam putauimus, quin videremus hominem nobisecum studiis eisdem, γ' υππ- . sate amicitiae coniunctum. Itaque confestim ad eum ire perreximus,paulumque quum ein villa abessemus, ipsium ad nos venientem vidimus, atque illum complexi 'imos amicorsi e hsatis eum longo interuallo adfluam
Cumanum Ciceronis dida fuit non procul a Cumis oppido Luraniae, cui Cumanum Cibicina eiusdem nominu )ι a Varronis erat. Occasionem autem Lalagi qui ςςVQm seruitur,attulit tum Varronis aduentvd 3n suum Cumanum, tum profestio Crceronis in Motici ad Vamnem domomu simul in amicissimum hominem salutandum , tum Varronis ad trumque Pe mentem festinatio, tum mutuus in plenus amoris complexus , tum simu ipse Varronis adphilosophandum aptistimus: qua omnia )t breuiter , ita congruenter ad apparatum semanissina deseri arue sunt.
Hic pauca primo,atque ea percontantibus nobis, si quid forte Roma noui, Atticus. 'Omitte i ta quae nec
27쪽
audire sine molestia possumuT, quaeso, inquit, qu repotius ecquid i e noui.Silent enim diutius mus Varro nis quam solebant: nec tamen illium cessere, ρed celare
quae scribat, exi limo. Minime vero,inquit ille. Intem perantis enim arbitror esse strabere, quod occultari velit. Sed habeo opus magnum in manibus, quod iam pridem ad hunc eum ipsum sme autem dicebat) quaedam inni tui, quae oe sunt magna sane, m limantur a me
potitius. Et ego idia quidem, inquam, Varro randiu expectans,non audeo tamen 'aptare. Audivi enim e Libone nostro,cuius nosti studiu nihil enim ei modi celare posumus ) non te ea intermittere, Ad accuratius
tractare,nec de manibus unquam deponere.
Iam tres dum mi homines, e summa necesitudine coniunm ad Loquendum parati sunt. Primus mgressus adsermonem fit ex Utata percontatione d fere enim fit, di eos,qua ex ali=ua celebra de eniunt, interrogemus,quid nous' quae tamen interrogatis exfπιci correctioneς tior ef/catur, omitte, inquit, Varronem de turbulentis rebus, em molestiarum plenM percontara sed quaere potius 'id jse noui agat, de huius enim friptis iampridem nil accepimus: que tamen non cessiresd celare quasiribat existimo. Hoc loco prima captatur occasio de studiis titerarῶ colloquendi. 3 Varro autem Mitico dupticiter restondet, Cr quod ineptumst laboresse s noste in lucem affectumque proferre, in quod magnum opin diligenter in accurate poliat, quod de lingua Latina multis libris ad M. Cicerone,his cademicis editu missum potest mie ei: cuius eri σφύν σιμ bienio ante Varro Ciceroni denuntrauerat, t ex epintila quadam ad otica susticari licet: quod opus Cicero ex Tribomo Libone audierat a Varrone timari litius, sed tamen cum tardius mitteretur, ab eo rerurrere non dubitauri. pectaba,inqui omnino iandia, meque βι da, ne ad te prau fui cribere, quam aliquid accepissem, e possem te remunerari cisimillimomuneresia esitardius ι aceres id HI, tego ιnterpretor,ilgettur,tenera no potu , fuim . coniunmone studiora amor/s, no Iri, suo possem liter arsigenere declarare.
Illud autem ni hiante hoc tempus nunqua In mjtem
uenit a te requirere: 'sed nunc posteaquam sium ingres
28쪽
sus res eas,*uas tecu simul dissic mandare monumentis, philosophiamque veterem illa a Socrate orta Latinis literis illustrare:quaero quidsi quur,quu multa scribaFg nus hoc praetermitta praesertim quiι S ipse in eo excellas, S id studiu,totaque ea res longe caeteris S sudiu Sartibus antecedat. Tum illed Rem a me sepe deliberata, O multiι agitatam requiris. Itaque non multas haesitans
restondebosed ea dica,quae mihi siunt in promptu,quod Ea ipsa de re multi t dixi, S diu cogitauι.Nam quia pluisophiam videre diligentissime Graecis titeris explicata,exi hmauis qui de nostris eius Didio tenere rursessent Graecis doctrinis erussiti, Graeca potius 1 nosti a
lecturassin a Graecora artibus G disicetinis abhorreret, ne haec quide curaturos,qua sine eruditione Graeca intelli: no possunt. Itaque ea scribere nolui,quae nec indomintelligere postsent,nec do b legere curaret ' Vides auteeadem ipse: didicisti enim non posse nos Amasan , aut Rabirii similes esse, qui nulla arte adhibita de rebus ante oculos positis, stari sermone distula nihil definiu nihil partiuintinibi apta interrogatione conclusit, nulla denique esse arte nec dicessi,nec disseressi putant.' Nos aute praeceptis dialecticora σ oratoru,quonia utranque vim unam esse nostri putat, is paretes ut legibus,verbis, quanqua novis, cogimur uti,quae docti,ut dixi,a Graecis
petere malui .indo h a nobis ne accipitis quide,vifrustra omnis susicipiatur labor 'Iam vero plasicaci Epicuri id est si Democritii probarem,possem stribere ita plane vi Amasanius. Quid est enim magnum,quum causas re et efficienti si stuleris, de corpusculoru ita enim appellat
29쪽
,8 A V D. ΤALAEI EXPLIC nosti,qua contineantur ex essectione, m ex materia ea,
quam fingit 9 format essectio 7 Adbibenda enim geometria eu: quoniam quibusinam qui uam enuntiare verbi aut quem ad intelligendum poterit adducere,haec ipsa de vitta ct moribus,de expetendis fugiendrique rebus.Isti enim simpticiter pecudis oe hominis idem bonum esse censent: apud no Tros enim no ignorm quaesito quanta subtilitas.' Sive enim Zenonem sequare, magnum est efficere,ut quis intelliga quid sit istud verum
simplex bonum , quod non possit ab hone late st-
iungi: quod bonum quale sit, negat omnino Epicurus sine voluptatibus flensium mouentibus nec seu Jucari.' Si vero Academiam veterem persequamur,q am nos, ut sicis, probamus: quam erit illa acute explicanda nobis,quam argute,quam obsecure etia contra Stoicos differedum '' Totum igitur illudphilosophiae studium mihi quidem ipse semo, S ad vitae constuetudinem S constantiam,quantam possem,S ad delectationem animi:
nec ullum arbιtror sui apud Platonem e ε) maius, aut melius a diu datum munus homini: pd meos amicos,in quibus e i studium, in Graeciam mitto,id e F ad Graecos ire iubeo,ut ea a fontibus potius hauriant, quam riuulos
consis Tentur. uae autem nemo adhuc docuerat, nec
erat unde studiosistire possent: ea quantum potui nihil
enim magnopere meorum nuror fecι ut essent nota no-
Tris.A Graecu enim peti non poterant,ac post Laelii no ira occasium , ne a Latinis quidem. A Et tamen in illis veteribus no lim,qua Meninum quidem imitati, non
30쪽
interpretati quadam hilaritate coθersiimus, multa admixta ex intima philosophia, multa dicta dialectice quae quo facilius minus dota intelligerent, iucunditate quadam ad legendum inuitati, in laudationibus, in iis ipsis antiquitatu prooemiis philosophiae scribere voluimus, si modo consequuti sumus.
prima quaestis ab Attico posta ea deliteris Varronis, ex cuius seu sone alia deinceps nectitur. Poneaquam, ait Cicero, ingressusβιm edito iam Γι-bro, ut Hortensius inscribitur hilosephiam a Socrate ortam a quo Peripatetici, cademici, Stoici, Epicurei profectissunt, Latinis titeris ilia Irare, quaero cur cam tmesis,genus hoc Latine philosophandi aetermitto' me quaestio in traque partem disceptatur a Varrone in
Cicerone, quorum iste negationem, hic assismationem tuetur seu Tinet. x Primum Varronis argumenta ex adiunctu est Latine philosophantium,1ώod hae conclusione distonitur. Ea Latinis literis mandanda non Funt,fuae nec intelligat indocti,nee doctι legere curent. Philosophia Latinam imperiti non inten sim dom Graecam,quam Latina legere mallent. ratinis igitur literis explicanda mihi non est.me argumentum collatione Epicureoru cum
νά-uisphiloseph is i Uratur, non solum ad indicandam disimititudinem.eorum interse, erumetiam serio in conLlanterphilosophari magnitudinem in disicultatem. p ima disimilitudo e Fin dialecticis His,quae ab Epicureis contenuntur,a reliquis philosophis diligenter in omni distulatione exercentur. Ea fere Latι sunt,ait Cicero,aut pauca admodio monumenta, e propter ma Tuscul. .gnitudinem rerum,occupatιonemfue omnium, siue etiam quod imperitis ea
probari posse nou arbitrabantur, c interim istis letibus C. Amafanius extitit dicens, cuius libris editis commota multitudo contulit se ad eandem toti mum disciplinam sue quὸd erat cognitu perfacilis, e quod inuitabatur illecebris bladis Ioluptatis e etiam quia nihil probatu erat melius:
Hud 1uod erat tenebant. POLF Uamu autem multa eiusdem aemuli ra- itionu,multa cum siri Fent,Italiam totam occulauerunt . quo ue maximum argumentum e 3 non dici ea subtiliter, quod etiam facile edisicantur, O ab indoctis probentur, id illi firmamentum esse disiiplinae putant. Hie ma nivi in relirui Epicurei, Epicuri authoritatem seruuli oram dialectιcam conrepsemul. Epicurus enim ,ait Cicero,in altera parte philosephia L b. i. de
qua est ruriendi ac isserendi,rua λογικη dicitur,plane cri mihi quidem ni ..