장음표시 사용
41쪽
maeoni murreandi non habent potesta, Explicantur verba φαμ. ista diaconorum eatra ecclesiam cviciacia diaconorum repressa . Archidiaconus arbitrio episcopi electui . Archidiaconi osticia Archia' ni eotestas in omnem dioec sim retento . Armipresbyter subjectus arehidiacono: o ordine initiatus 'eso debet archidia
Archidiaconi iurisdictio facta ordinoris.
CAP. XUlli. De hypodia nis . clericis insin
'ribus . O aftonsis ' 'Institutiq numerus minorum. Ordinum. Ηypodiaconi eorumque osscia. mpodiaconi ad majorem ordinem A
Acta Ythi eorumque osscis. Exorcistae eorumque cocta . Leetores eorumque incis. Ostiarii eorumque incia. Cantores, copiatae . parabolani est lidistincti ordines. Ivens olim ministrorum numerus .incia diaconorum D minorum ordinum lapso. Institutio clericorum solius tonsurae. Tonsura veluti verus ordo reputata .
42쪽
CAP. XIX. De canonicis . 396 Communem clericorum vitam B. Avia. sinus instituit.
icanonicorum oripo ct multinlicatio. canonici a monachis diversi. Canonici deserunt vitam communem. canonica vita restituta ct Dotis adpricta . Diviso mensae cauonicalis . Canonici unum corpus com nunt.
Praepositi origine sua capita cclutulorum Hodie fere decani capita capitulorum . Dipnitates Capitulorum. Pitula quaedam habent iurisdictionem. cia canonicorum . canonici ad horas canonicas adprim. Distributiones quotidianae praesentibus
accrescunt. canonici tenentur ad residentiam . Principes alicubisunt canonici honoris Qualitates ad obtinendos canonicatus. Solemnitates in rapitulisse andae .
Fitulum cathe ale es ecclesiae senatus. Disociata unitas inter episcopum ct cvituri
Presbyterii auctoritas imminuta. Decreta Tride tina de capitulis sariear libus Auctoritas capituli sede vacante. Iure Proprio capitulam vacantem rem
ecclesiam . ipuae sede vacante capitulum non facit. Vicarius Capitularis O oeconomω o
43쪽
XLI. CAP. XX. De irregularitatibus. 42 Dinnitio irregularitatis . Irregularitas ex crimine. Irregularitas eA dej ctu lenitatis. Clinici ct in haeres log tigati irreFu
mese fere soli publici criminos irreFu
Irregularitas digamiae . Hodie non cmnes immites sunt irreFu-- 'lares .
Disami ob interpretatione Psimilitudine IIlitterati irregularra. Et neophyti.
Irregulares ex Nitio corForis. Legitima aetas ordinandortim. Servi irreFulareS. 'stem curiaIes ct corporati. Et rationibus reddendis adpricti. PereFrinorum Detitae ordinationes.
Lusitimi irregulares. Qua ratione desinunt irregularitates.
45쪽
De natura ἐν origine Juris canonici . Chri ius Ecclesam fundat. 3 I. Ostquam genus humanum, Pro L T, primi hominis labem a spe et L J beatitudinis dejectum , peccati l
queis obstrietum diu jacuisset. temporis impleta plenitudine, toties promissus patribus in prophetis , ad perditos homines in jus heatitudinis revocandos, Christus Iesus e sinu patris advenit . Qui ut tantae rei satisfaceret , nostram inclutus humanitatem , ecclesiam sibi collegit & fundavit, quam exemplo & praeditatione sua instritistam n re voluit aeternum . Quod ita profecto fieri oportebat, ut redemptionis heneficium omnes complecteretur. Huic autem a se functatae ecclesiae non solum Christus ipse vivens leges dedit; verum etiam per Apostolos , quibus ad opus perficiendum immisit post mortem sitam spiritum sanctum , quo interno numine Apostoli erecti & amati ecclesiam per universum mundum di
46쪽
IMTITU T. IUR. CAN. Ecclesia proprium regimen habet
II. Quum vero ecclesia ex multitudine credentium constet, & societatis natura talis sit, ut necessario certum regimen requirat, quo stet &conservetur et Iesus Christus discessurus ex hoc mu do ad Patrem, promissum de ecclesia aeternum du- Tatura veluti adimplens, perpetuum in ea regimen constituit, cui ejus regendae potestatem , di eorum omnium , quae ad ejus conservationem spectare viderentur, pleno jure concessit . Qua super re non est ambigendum . quum conceptissma sint sacrarum scripturarum testimonia , quibus apostolis eorumque successoribus regimen ecclesiae demandatur cy J. Objectum potestatis ecclesasticae.
g. III. Haec antem potestas ecclesiae regendae apostolis di eorum successoribus per Christum con-
Credita , circa tria versatur, Doctrinam , Mores, Dissciplinam . Doctrina ea omnia complectitur , quae Christus & apostoli credenda proposuerunt , quae que scriptis & traditio de pervenerunt ad nos usque . Mores sivit aetiones christianorum, quae ad sanctissimam doeirinum componi debent . Et discipli-ncte nomiust non solum veniunt ritus litumsci, &eXterna politia, qua sit, ut in ecclesia ordinema quemdam habeamus ; verum etiam quicquid spectat ad cleri censuram & honorum ecclesiasticorum administr tionem . In h*ec tria non eodem modo se exerit ecclesi e potestas; doctrinam enim
S morum regul s custψdit S in dubiis explicat: pro locorum vero temporis djunctis disponit disti-Plinam. Triplex hoc potestatis ecclesiasticae objectum tD. 2I. , .cla. 23. :
47쪽
P LEGOMENA CAP. r. sad duo summa capita πισιν , & πολίτειαν , dem , di politiam resert Chrysostomus ca9, complectiturque sub politia mores & disciplinam . Sed quum utraque Partitio eodem redeat, quibus loquendi formulis utaris, parum refert, modo senties cum Chrysostomo, sub politia di mores & disciplinam complectaris: quod di nos brevitatis caussa subinde faciemus . Notio canonis molestur . g. IU. Statuta omnia , quibus fides, & politi comprehensa S constabilita est, primis tempori-hus modesto canonis nomine nuncupavit ecclesia . Est canon Graeca vox , quae origine sua artificum instrumentum ad lineas dirigendas significat. Hinc translata ad omnia , qnae vel tamquam regula b heri possunt, vel ordine quodam sunt . Inde est , quod librum illum . quo criteria veritatis, seu regulas de rebus recte judicandis Epicurus eXpOsuit, idem ipse canonem , & Cicero quasi delapsam
de caelo restitam appellarii. Nec alia ratione an nua ponsitatio auri, annonae aliarumque praesta tionum , quae imperatoribus praestabantur , cano nis nomine venit in legibus Romanis , quam quod constanti di ordinata ratione penderentur . Potioriture canonis Vocem in rem suam vertit ecclesia ad
fidei di politiae regulas significandas, idque apo' soli praeeunte auctoritate GO . Scilicet est eccle-sa domus Dei viventis , cujus ex Deo est aedificario , di architecti sunt sacri pastores . Quo vero aedificium illud ministerio verbi recte procedat &Perficiatur , opus est certa, regula , ad quam architecti opus suum exigant, ne a justo ordine defle-
48쪽
ltat aedificatio. Regula autem illa est doctrina evangelica , & ex doctrina promanans politia. Necesitas noυartim re gularum in ecclesia . U. Utram quo hanc regulam primis ecclesiae temporibus fere tantum libri novi & veteris testamenti coni plectebantur et unde factum ut canonici dicerentur. Verum temporis lapsu necessitas ipsa ah ecclesia extorsit , ut libris canoniqis aIias 1uperadderet leges. Quum in fide & moribus subinde christiani a recta regula deflectere coepissent. S in dies aiustus ecclesiae status novos ritus & augustiorem postularet politiam ς an abusus corrigendos di politiam ordinandam novae regulae conditae sunt. Scilicet quemadmodum in re publica , praeter legem naturalem , civilibus opus fuit, quae praecepta juris naturalis uberius explicarent , S conculcata metu poenarum revocarent in usum ; ita pariter , praeter divinam legem , opus habuit ecclesia novas condere regulas , quibus eam contra refractarios iterum proponerer,& subinde ritus definiret, quibus liturgica explicarentur , praesertim quum in evangelio pauci admodum ritus praescripti essent, integra hac provincia ecclesae relicta potestati. Atque haec nova praecepta , praesertim quae spectant ad politiam , materiam juris canonici proprie sic dieti suppeditarunt. Diptinctio dogmatum , O politiae . s. UI. Quamvis autem primis saeculis canonis nomine & fides S politia veniebant, tamen pomquam concilia quarto saeculo frequentata sunt. ea duo seorsim tractavit ecclesia ; quod pluribus demonstrat Franciscus Florens ab . Cujus rei caussa
49쪽
PROLEGOMENA CAP. I. ssa diversum fidei , & politiae ingenium videtur fuisse . Fides nempe una regula continetur eaque mobili S irreformabili , ut loquitur Tertullianus ; disciplina pro locorum & temporum adjunistis variatur . Hanc rerum distinctionem vocabulor distinctio subsecuta est . Etenim fides τυ διατυπωσι σι descriptionibus S symbolis , quin etiam decretis Sanathematismis adversus haereticos; politia vero canonibus statuta & explicata est . Hinc concilii Nicaeni patres in ep. ad Aegyptios My mata definire & κανονίζειν carioties Condere tamquam diversa proponunt. Sed sollemnis isthaec nominum distinctio non semper obtinuit .
Quae distinctio ordinis caussa facta est.
g. UII. Uerum enimvero separatio illa clogmatum S canonum ordinis & distinctionis majoris causi, videtur instituta , nam proprie loquendo a clog matis canones non alia ratione disserunt, qUam ea . qua principia a conclusionibus distant suis. Sane morum praecepta a doctrina consequuntur, & di sciplina eo speetat omnis , Ut doctrina in praximcle lucatur . Canones, inquit perspecte Ioannes
Gersonius ca) . s bene inspiciamus , non siunt , nisi
conclusiones elicitao, Dei illatae ex principiis theologicis , idest evangelio . ct aliis libris canonicis per illos , quibus dicit Christus . qui Nos sti est , me au- est . Inde est , quoit olim distinctio non fuit theologorum & canoni starum , quamvis ecclesia seor sm in conciliis de doctrina & politia tradi aret . Quum vero disciplinae morum praecepta in dies crevissent , & dogmata fidei subinde exortis controversiis evasissent intricatiora; doctrinae tra-
caJ Ia recommendat. licentiand. in decret.
50쪽
6 INsTITUT. IUR. CAN. ictationem a politia ecclesiastici scriptores etiam distinxerunt: atque ita theologiae studium in duas
iit lacultates, quarum una , quae doctrinam complectitur , theologiae, altera , cui cessit politia , juris canonici nomen sibi vindicavit. His autem inducti Iimitibus, cave putes , interdictis possessoriis it eo logos & canonistas experiri posse , si quandoque ibi vicem turbetur possessio. Nai theologia di jus canonicum mutuo sibi lumen mutuantur, O , II si utraque conjuncta, in alterutra facultate non proficiemus . Floris canonum salus ecclesae. s. UIlI. lasn legum omnium ecclesiasticarunia finis esse omnino debet salus ecclesiae . ut in hac caussa etiam aptari possit antiquistina lex decem-Virorum , salus populi suprema lex em . Scilicet
leges omnes nihil aliud sunt, quam medium , quo qui in societatem coalescunt, finem societati propositum intendunt obtinere , qui finis salutem consiluit societatum . Quo igitur tendere debent leges ecclesiasticae finis ecclesiarum spectandus est . Coalescunt homines in ecclesiam ob finem spiritua- Iem , ut pravis cordis exstirpatis inclinationibus , novum hominem & veluti caelestem naturam incluant . Ita ecclesiae salus in interna hominum conversione posita est, quae quamvis mediis spiritualibus impetretur di solius Dei beneficio, cujus est dare Delle Spescere ; non tamen excludit externam manudactionem, quin potius eam omnino requirit; quod , ut alia o mnia deessent, demonserant media sensibilia , quibus gratiam suam Chri nus attexuit. Hanc igitur cordium conversione
canonibus suis spectare debet ecclesia. iisque chri- Bianoruin actioaea ad evangelii norinam componere ,