Deipnosophistarum libri quindecim;

701쪽

d cles a iso Psueta et Eusp Θου, i. e. sub fecundo Ever te. Est autem Plotimaeus vergetes secundus , septimus Aegypti rex, cf. lib. VI pag. a P. e. idem qui Phaesion alias

cognominatur; quem se quidem vergetem adpellari voluiste, sed ab Alexandrinis ob pessimos mores rectius Reeκ-sae cetis adpellatum Noster tradit, IV. 8 . b. c., XII. s. d. qui circa annum a Roma condita DCVIII ad regnum accessit. Contra adnotavit Fabricius, Biblioth Graec. T. II pag. vet. not. b. Salmasium ad bolinum, Franc. Iunium in Catalogo Artificunt, ex Hedyli eprigrammate quod exhibet Noster XI. os . d. e. collegisse, multo antes Ptolemaeo Philadelphori secundo Aegypti rege, vixisse eumdem Ctesibium Iunii liber non est ad manus Salmasium vero, ubi de Ctesibio & de Hedyli epigrammate agit LExercit Plin. ad Sol in p. m. R. non video ex illo epigrammate collegisse ad Philadelphi Ptolemaei tempora referendam esse Ctesibii aetatem nec id recte colligi inde posse videtur. Aliud argumentum, quod maiorem habet speciem, ipse ibidem FABRICIUS adfert, quo falsi

argui videri poterat vel Aristocles, e quo haec tradit Athenaeus, vel ipse Athenaeus aut eius librarii, qui in describendo Aristoclis testimonio erraverint, cum Ctesibium scripserunt sub secundo vergete vixisse: nempe hoc ipsiim, quod vetus ille Athenaeus Mechanicus, ut supra vidi-mtis, Ctesibii huius meminerit scripsisse autem illum Athenaeum circa Ol. XLII. cum secundus vergetes Ptolemaeus nonnisi Olymp. LVIII. coeperit regnare. At, cur

ad illud tempus aetatem Athenaei Mechanici retulerit vir doctissimus, mullam aliam caussam reperio, nisi quam ipse paulo ante Bibl. Gr. T. II pag. 88. referebat, scilicet quod libellum suum respi Mnχαpnμά Tia Athenaeus ad M. Marcellum scripserit, qui Syracusas cepit Olymp. CXLII. Iam video quidem, libellum illum ad Marcellum

aliquem fuisse scriptum quem his verbis 2 σεμνότctetsmα κελλε compellat auctor video etiam, praeeuntem Fabrici, Lambecium cuius verba ex Biblioth. Caesar. T. VII. ad cod. CXI v. exhibentur in Iraefatione Editioni Parisiensi praemissa pag. . de M. Marcesse , qui Syracusaι expugnavit, hic agi statuisse. At in toto libello nihil reperire mihi contigit, quo illa firmetur interpretatio. Quare, nisi alioquin etiam parum probabile videri deberet, Ptolemaei Philadelphi aetate Mathematicum

702쪽

, fg ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. p d.

Graecum ad virum Romanum librum scripsisse; at la dhefacian clam illam hypothesin satis tuto foret si rationes nostras in hunc modum subduceremus Athenaetis Mathematicus WMechanicus librii suum Marcillo alicui dicavit idem vero Athenaeus memini Ctesibii illius, quem vixisse sub secundo verge te ex diserto Aristoclis apud Athenaeum nostrum testimonio novimus ergo Marcesius hic non est ille M. Mare litis, qui ante sextum, sexagesimum annum quam vergetes II regnure coepit, Syracusas expUgnaverat.

SiccetpEN αι g. verbum hoc, quod, ex hac orationis serue ra, ad et op ecpo pertinet, ad Ctesibium refertur ab Epitomatore cuius verba paulo ante adposuimuS. Idem dein re et i αύTo scripsit, ut habent edd. id es co . . obe o et g vapi et opoμα σφαλλgeteta omisit haec Epit. Re ite vero si us i dedit s. d. quod inexaliis codd. comineia lavit Casa ub pro simu et ep. Uoderat editum. Ad rem quod speetat, merito dubitavit CASAU BONUS, quam in partem si id dixerit Athenaeus.

M Quis ille error, inquit in nomine, quem D phoni ob-Diicit an quia mechanicum appellaverat Ctesibium, hy-ndraulicor tu inventorem nam hydraulicorum ratiocinnationes a traeiatu de machinis vitruvius tioque vides, tu separare. An in eo potius est error, quod auctoremn i drauleos non Cresbium appellaverat Trypho, sed vel Mi Chrysippum, vel nescio quo alio simili nomine, hodie, in nostris libris depravato ita, Uilerior ratio potior videtur. Suspicari quidem poteras, in eo errorem tiae li-

isse Athenaeum, quod scripsisse de hydrauli Ctesi-hium Trypho perhibuerit; quem inventorem quidem fuisse, sed librum nullum de illo organo edidisse latuerit Noster. At Commentarios quoSdam de variis urtis suae inventis edidisse timdem resibium clare docet Athenaeus superior ag. . eodem loco, quem supra citavimus, Vitruvius lib. I. c. i. in Praefat. libri II. Praeterea, si id dicere voluisset noster Athenaeus, adiecta re particula dicturus erat . συ et rei nec vero ad nomen Xetniri is adiecturus videtur illud o taen et . op si et in3dem Ctesibium hae dixisset, de quo adhuc agebatur. Mox dein pro uitia suo arbitratu Epitomator psi scripsit.

703쪽

I prei poισι - - - χρωντ αυAOD. Duplicatam lit ramo dedit s. D. Cex Epitoma Eustathius ad Il et P. I 2Id, s. Recte: nam de dein i dipii desidi pol, dira pre initasAn i γγ prepeto: constanti Sstorum nostrorum consensu per duplicatam literam scribuntur nec aliter apud Hesych. Pollucem Vocales rei vero in eadem voce ambo nostri codices non in diphthonatum ex iungunt, ut est in editis; sed separant, duobus punctis vocali i superne adpositis. Terminationem leti tenet S. A. Cum editis et rei pol vero habet Epit WEustath. quod ex eisdem tontibus commendavit CASAUB. Probuia gata olim scriptura vidi pαίνοισι, . STEPHANUS in Ind.Thes pag. 68 i. d. ι ethouet legebat, tamquam a vem horar peeipta quod bene per se haberet, nisi cum ista voce perspicue cohaererent verba sequentia 1χpωpeto αύ-

n rant studiosi mihi enim in mentem nunc non venit et

ii quin, si memini satis, nulla hodie in eius libris gingri.

nnarum tibiarum mentio. CASAU BONUS. - Nec mihi M.

nophontis locum, qui huc spectet, vel meminisse contigit, vel reperisse nec a viris doctis, qui de isto tibiae genere varia veterum testimonia collegerunt Salmasio ad Solin pag. 8 . Bocharto in Chanaan lib. II cap. . aut ab Hesychii Interpretibus, indicatum illum vidi . Quare, quamquam idem Xenophontis nomen hoc loco uterque noster codex atque Eustathius loco paulo ante citato teneant, haud mirerito suspectum illud habere lice-hit nec tamen de alio substituendo nomine coniectura ulla satis probabilis nobis occurrebat.

spectat quod ex Ergea Rhodio refert Noster, III 36 c. Phoeniae olim Rhodum insulam habitasse.

Ad Ulpianum diriguntur ista verba, qui Tyrius atque

704쪽

adeo Phoenix erat. Vitiose ridi m expressum in ed. Bas f Cas. Fidi pi habet Epit ininde Eustalli ad Iliad.c . pag. IEI ,2 I. Rectiu putavi i m np, quod cum ed. en habet s. A. quod magis etiam convenit non modo cum eo quod paulo post apud Nostrum radi re vocatur vel tibia ea de ita hic agitur, vel cantus qui ad illam tibiam canitur: verum etiam cum eo quod est apud Pollucem IV. G. cuius verba h. l. adposuit CASAU BONUS, sic scribensa , Has tibias tradit Athenaeus ita dictus, quod si eas inflari moris esset in domis nam Adonim, inquit, si voeant Phoenices si dipnp. Pollux quoque ii *οινίκων n A et e Tinpia prisi Aepta sum et Ag TobTO αυλοσMέπων ἀμασται. Aliis placet, a fictilia voce dii; pi nomin natas esse tibias ingrinas. Festus deducit a verbo ginii grire, quod de anseribus proprie usurpatur. Etiam grae-aicerenti si de tibia canentibus dixerunt, ut scribitur in XIV. lib. XIV. pag. 6s . e. Hebraeorum Aguri eten, n gimes, res quidam exposuerunt anserem e inde Pi pocati iv pii si v eth in mutatum in gammas sicut in aliis D ultri. α - Probabiliorem originationem Bochartus dabit, in Chanaan, lib. II cap. . . m. o . μνημον ρύει T, si pG αυλων. Vitiose,pnμorabat a habet sola d. Cas. 3. operarum errore. αυλα restitutum a nobis ex s. A. cum Detra esset editum. Epitomane haec habet, nec sequentia Amphidis, Axionici testimonia. In AMPHIDIs vers. I. si vera est lectiori dira pex Te, Uam cum editis tuentur veteres membranae intelligi debet, eum qui ista loquitur, iubiecturum fuisse aliud quid quod ad illam et particulam referretur, nisi interpellatus fuisset ab altero. Cogitaveram, oportuisse fortasse i),

quoniam ni di Minidi pet in nominativo reperitur, vereor ne obliqui casu non vi prepeto pαντι , sic porro formari debuerint, sed dii pausi i - p , vidi par. Versus sic conceptim distributi legebantur in ed.Ven Bassi, Cas. i.

Ubi nil aliud, nisi hoc, adnotavit CASAUBONUS mn Am-

705쪽

p. i s IN LIB. IV. Ap. LXXVI. c. i

n phidis verstim quintum leviter emendata scribe, p,3 συμ ποσίοι ἐσTi. O sic T O obe, etc., - In ed. Cas. 2.3 3. vero in ora, pro hac Casau boni emendatione sic scribitur, ἐν συμποσioic O .ireti. VO'oύκ, . Nempe ut

ab hoc incipiam viderant, qui ita scripserunt, esse in Casauboni ista Animadversione aliquid ab operis peccatum et quod cum ex eo adparebat tiod metrum non conissabat versui, tum ex ipsa vitiosa scriptura, ubi verbum . creti nullo accentu erat notatum, nec tamen ad superiorem vocem reiici accentu potuerat. Sed erratum litudpessune. ab his coirectui est adparet Casauhonus quid potissimum in animo habuerit, satis videtur perspicuum. Nempe hoc voluerat, , συμπocioico Picreto p et Te Titat' υψα ει .Et sic quidem corrigi oportebat, ni velles in quarta senarii iambici sede dactylum pedem, qui ibi obtinet ex vulgata scriptura, a qua quidem in hoc versu nil discedunt vetustae membranae Tertius, quartus in ed. Cas. et W3. prorsus neglecta omni metri ratione sic scripti

ab Osim bri inciperetur, caussam nullam vidi: , itinsic ederem, non dubitandum existimavi. Tum vero die particulam Ttiam post Ision perincommodes intruserant iuniores, delevi auctoritate veterum membranarum. U es. 8. Cui, si petet piae tu tacet V editum esset, quod

ipsum eaedem nostrae membranae tenent, revet T p αι-

pocri corrigi iussit CASAU BONUM simul adnotans nil nganti Sunum verbuni sepia Taιαινob , perturbare, miscera Om-nnis. verbum pιαινουν legitur apud Coiniciun Paceris. o de fodianda vel vertenda terra. Sed a verbo inera desinente non magis Zχνατριαινωσώ forinari potuerat, qUam .pαTθιαίνωσι , quia subiunctivo modo non erat luclocus Placuit tamen ii ipsum Ap αTμιαι νωσι , quod proposuerat Casauhonus scilicet a themate perapiet ipsi derivatum. Et hoc quidem illem a nemine adnotatum reperio sed a vocabulo Apiticipet formari potasisse verbum in rem analogia suadebat , , fuisse etiam olim in Animadv. o II. S s

706쪽

6. ANIMADU IN ATHENAEUM p. I s.

usti, intelligi videtur ex nomine substantivo pιαιναTὴ,sc, quod adnotavit Hesychius, qui poetpicti pigc interpretam

admodum in suo libro correxit URSANUS. In ed. ven. S. Bas deest vox etγα μαT', quam eresstis adiecit Casau b.

*οινίκων ε να καὶ ουTον τὶν α λαν ρυpnμα. M Na- cx, blum esse Phoenicum vel Hebraeorum inventum, ipsum, nomen indicio est, ut ad Strabonem dicebamus tam A. SAUB. - Vide eumdem ad Strab. X. pag. a i WEochari in Chan. II. . pag. o sq. d. adom. Vocabulum per mercatore Phoenicios in Graeciam translatum, quod ab utre coriaceo nomen habere docebitnt Lexica He

braica Con Valckenar. in Callimachi legiar Fragm.

Ac posset quidem 6 roc, vi communis originis, deni fere significare sed quod sciam, non ista notione hoc vocabulum est in usu. At ne satis quidem certum est, ista voce sonum vel sonitum significare voluisse poetam. Rectius fortasse setoc Adipυ νὴ*Myoc intelligetur si (i. e. insti uinentum singulari forma ex imo gutture sonum edens. Pro et Are scribitur preύA in s. p. per imperitam literarum permutationetra; Uae quidem apud alios passim scriptores in eodem vocabulo uud infrequens est. Perperam A αγυα ο*ώpoc penacute scribitur in ed. Bas di Cas. Κae sp υστα κου di et si cla. Inscriptio fabulae,, obscurari ut diximus libro superiore. c. CASAUB. -- Vi-

707쪽

p. IN LIB. IV. CAP. LXXVII. c. s

c de ad III iis . a. ire ingenio stio inclitisit Sam Pettitis, in Miscellan lib. V. cap. s. ubi, titulum Warg timentum illius fabulae, versiculos inde hic adlatos explicare conatus est, sed naultis motibus nihil prorsus, ut iri illi quidem visum erat, promovit. Cuius molimina qui cognoscere cupit, ipsum adeat. Irudentior CASAU Bo-FUS , cum monuisset corruptissimos esse So PATRI versus qui sequuntur, nihil emendare ausus est, nisi quod vers. a. cum Malec Ampio aret sic , pro re i scribi iusserit Lotum hi dem pro tibia dici, vel ex Latinis poetis notum. Cons. Nostrum pag. 8a. d. e. In primo versu, si Graeca ex eiusdem DALECAMPII versione corrigere liceret, sic scribendum foret clini PURSANo, si haec usi Ahoi Ip ανοι ουν υ χρAris V quibus, quidem in verbis multum absum ego ut veram lictoris scripturam agnoscam. VILLE BRUNIUS in eodem primo versu, qualis vulgo legitur, eam sententiam reperisse sibivistis erat, quam his verbis in sua versione expressit in nablas discordantave les notis Tum in subiecta Adnotatione ait no pq ζιζ,, αυματω designe ici 'ensem binde totis es caracteres, letis

nsique u Denique, si quid in Graeca scriptura mutandum, ait Idem, in hunc modum optinae legetur: si Acte ceti Epppo ic si sieteolf υκ ἐμμεAn , &c. De qua sive i terpretatione sive emendatione penes doctos sit iudicium.

Vert 3. Pro illis, 1 piso P τι , non video quid PUR- SANUS secutus siet, sic corrigens, in J Tu es dein

viis lito Halaa: c. In promtu erat, e ps IE Tic corrigere; si quae vers. q. seqUUntur, satis convenirent ei ViLLEBRUNIUM quidem diserte confirmat, posita ista correctione ET ET OυJ Tic pro gyps Thobri Tu, omnia in liquiis

do esse. Ateiusdem viri versio huius loci, quae ex AD A. Mi schedis ducta videtur, non a pset' pro Ops et iupponit, sed idi s et pro . peris: Vae MALE CAMPII hi rat probabilis utique coniectura Nam Gallica versio sic

habetes Aticu hommeta pris 'une ut eur bacchique ira molide choeti l sic doni et mesodia appelEt Iasole. Quae quidem ipsa interpretatio novo rursus Oedipo indigere mihi

videtur Epito inator, ut consentaneUna erat, totum hunc locum praetermistri: ex S. A. vero nulla prorsus ab edi-

708쪽

6. ANIMADU IN ATHENAEUM p. I s.

iasti, intelligi videtur ex nomine substantivo piet ipαT ipsc , quod adnotavit Hesychius, qui petet icti pigc interpreta

admodum in suo libro correxit URSANUS. In ed. ven. Bas deest vox Npαὲμ eo', quam e nasStis adiecit Casaub.

*οινικων poci oυτον - ν α λανθ ρυγημα. D m cs,bltim esse taenicum vel Hebraeorum invenitim, ipsum, nomen indicio est, ut ad Strabonem dicebamus rem A. SAUB. - id eumdem ad Strab. X. pag. Ti., Eo- chari in Chan. II. . pag. o sq. d. Cadom. Vocabulum per mercatore Phoenicios in Graeciam tranStatuin, quod ab titre coriaceo nomen habere docebitnt Lexica Hebraica Con Valckenar. in Callimachi legiar Fragm.

peram Σιθώpo prora Jωpio scriptum in ed. ven. Bas. Vir doctus Anonymus, cuius coniectanea in aliquot Athenae loea exhibentUr in ed. Cas. 3. pag. TO' Proris vos , quod cum edit tenet S. A. T smo rescribi suo periculo itissit. Et significat utique His o fremitum, sonitum,

cum armorum aliumve, tum, instriamentorum, comm.

Ac posset quidem c ros , vi communis Originis, deni fere significare sed quod sciam, non ista notione hoc vocabulum est in usu. At ne satis quidem certum est, ista voce fontim vel sonet, significare volui si poetam. Rectius fortasse cerro Astpυ νὴ*sero intelligetur Drana(i. e. insitumentum singulari forma ex imo Dittire fonti edens. Pro psi A scribitur peχυAe in S. Ia per imperitam literarit m permutationem; quae quidem apud alios passim scriptores in eodem vocabulo heudin frequens est. Perperam re pυ ocpinor penacute scribitur in ed. Bassi, Cas. Κὰ ἐν ὲIυστα κου diras Micidi. Inscriptio fabulaen obscurari ut diximus libro superiore. α CASAUB. - i-

709쪽

p. i s IN LIB. IV. CAP. LXXVII. aedi

c de ad III iis . a. ire ingenio suo inditi sit Sam Pessitis, in Miscellan lib. V. cap. s. ubi, titulum, argumentum illius fabulae, versiculos inde ii adlatos explicare conatus est, sed naultis motibus nihil prorsus, ut mihi quidem visum erat, promovit. Cuius molimina qui

cognoscere cupit, ipsum adeat , Prudentior CASAU Bo-FUS , cum omisset corruptissimos esse O PATRI versus qui sequuntur, mihi emendare ausus est, nisi quod vers. a. cum Malec amplo iret sic, pro et et Pic scribi iusserit Lottim ibidem pro tibia dici, vel rex Latinis poetis notum. Cons. Nostrum pag. 8a. d. e. In primo versu, si Graeca ex eiusdem DALECAMPII versione corrigere liceret, sic scribendum foret cum URSANo, si haec EAAοι p ανοι; op υ vcsAricet quibus, quidem in verbis multum absum ego ut veram auctori scripturam agnoscam. VILLE BRUNIUS in eodem primo versu, qualis vulgo legitur, eam sententiam reperisse sibivistis erat, quam his verbis in sua versione expressit in nablas discordantave les notes. Tum in subiecta Adnotatione ala: repθμιζ,, γαμματω designe ici ensem Eli de tolis lis cara res , leo,

r,sque u Denique, si quid in Graeca scriptura mutandum, ait Idem, in hunc modum optime lege ture se Aete

terpretatione sive emendatione penes doctos sit iudicium. eis. 3. Pro illis . pieto O etis, non video quid P UusANUS secutus siet, sic corrigens, ἐτη βέ τι , es dein

et . Iopnc e c. In proint erat, i ps ICTI; corrigere; si quae vers. d. sequuntur, satis convenirent. . E VIL-LEBRUNIUM quidem diserte confirmat, posita ista correctione gypsT υJ Tu pro idipset otio et c, omnia in liquiis do esse. Ateiusdem viri versio huius loci, quae ex ADA- Mi schedis ducta videtur, non ps et pro . pgTo lipponit se et pro . peris: Vae MALE CAMPII hi rat probabilis utique coniectura Nam Gallica versio et habetes Aticti et ommeta pris 'une fur, bacchique nanimore

de choeti sic doti a mesodias pessit Iasole. Quae quidem ipsa interpretatio novo rursus Oedipo indigere mihi

videtur Epito inator, ut consentaneUna erat, tot Um hunc locum praetermisit: ex uas A. vero nulla prorsus ab edi-d tis dissensio adnotata est. Ad quartum vestimes DALECAM

710쪽

C. ANIMADU IN ATHENAEUM p. a D

nor a circum Hinc apparet, in orgiis Bacchi animos eo di, ruin qui ei um celebrarent, nablis ad choreasin tripunii Phoenices irritare solitos. α - Denique ne quis forte conqueratur, dissimulari a nobis Samuelis PETIT inventa, breviter commemorabo, postquam is titulum fabulae hunc flatuit, scretα ΚοτυTies', i. e. Cotitiis scri inhiatus, quihus de nefandis sacris, sacris eum Matris similibus,

conferre iussit Strab. X. o. d. Horat Epod. X II. 6. Iuvenal. Sat. II. set. Quidam in Κίτυc cons infra Animadu ad IV, 383. f. poetae verba in hunc modum ab eodem esse constituta:Nαρλα; ε α θεοι ασματω ου αμελ s

PHILEMONIS ex Moecho verba citaverat etiam pollux IV.6 i. sed hi, cum a librariis omissa fuissent, suppleta aliquatenus sunt ab editoribus ex Athenaeo. Apud Nostrum: D Secundus versus ait CASAU B. est imperiectus, hoc sidii milive modo sarciendus:

Vocem Oc et cete supplevit Clericus in Philemonis Fragmentis pag. 3io. Ego defectum indicare malui, quam , invecto supplemento prorsus uacerto, dissimulare lacunam. Ubi prior persona psis p ae T. p dicit, hi facile intelligitur ex pervulgato sermonis usuri qui hodieque verna-ctilis nostris communis est' insertimentum nominari pro homine instrumentum pulsante quemadmodum apud Polybium vocibus σαμβύκiij σαμ υ non modo ambuciem, sed fam bticissitam denotatam vidimus em. 3. Recte et aios habent editiones omnes Perperam ct Aio . S. A.

ignorans negativam particulam. In Epit ecloga tota desideratur eris, Cum oti Pgν - I si dissu esset editum Casau bonus olet hae et aeqο corrigi iussit quo nihil promovebatur, quoniam et illud ante vocalem omnino elidi dehebat ut monuit BENT LEI in Emen d in Menandr .philem pag. Id. Rectius igitur idem Benilei, suffragante BRUNC RIO in Notis mSStis otios oυν II reca aes c corrigebat Adiecit quidem Blitannus criticiis: i, Sed cuni Aldina editio otio; νυ habeat, non ob ἀεννουν fortasse sic potius legendum est,

라틴어 텍스트