장음표시 사용
21쪽
boni rebu8 8atiareque numquam vide Munronis notam), IV 228plendida porro oculi fugitant vitantque tueri, V 1104 nam facere interdum elle et certare identur, V 261 nam mulier prohibet econcipere atque repugnat, Ab quae faciunt igne8 inters ingui atque perire, V 37 coniunctam atque uniter aptam, cf. 5b, 5b8 V 1048 cogere item plure unu oicto/que domare 'mit GeWal dag gwingeci contraria Verbi docere, uadereque uria in v. 1050 in Gute ubelehren'), neque item mera videtur abundantia in v. II 362 emus enim trahit atque acie detrudit ad Φεαε, quem a Lachmanno traΠSp0Situm, a Bernaysio proscriptum nescio an ollius in hilologivol. 26 pag. 330 apte vertat et explicet his verbis: de Gesichts-sinn, d. h. die Emp findun wsthren des Sehens, eis uns naus-weichlicli an die Auge selbs ais da sunktionirende organ, Walirenddie losse ostia nichi unktioni re honnen φ. - ostremo in v. Ι732 vociferantur et eaeponunt praeclara reperta Verba vociferantur et eaeponunt i 0niunguntur, non sine vi copulata videntur. Sed certe fieri potest, ut oriferantur obiecto careat cf. Munronis notam). His omnibus igitur quos attuli locis concedendum erat non prorsus supervacanea accessione orationem onerari, sed verborum congregatione sententiae vim apte ad conexum augeri et exaggerari.
Sed quid de ceteris iudicamus Nam multa supersunt, in quibus talem vim vix poteris deprehendere. um igitur illa elocutioni Lucreti non excultae atque politae tribuemus Sunt enim viri docti, qui verba synonyma numquam nisi sententiam expressam duplicatura ab optimis scriptoribus coniungi existiment, et copiosius exposuit et illustravit hanc sententiam aegelsbachius, vir sermonis Latini peritissimus, in libro de stilo Latino . 81, 1. Qui cum de pedestris scilicet sermonis seriptoribus et iisdem bonis Latinitatis auetoribus
iudicium faciat, nos ea quae in hac re Lucretius peccasse videtur omnia aut incuriae elocutionis tribuemus aut fortasse metri difficultatibus condonabimus. Sed ut fatear, quid sentiam, mihi aegels-bachius non omni ex parte rem perfecisse videtur. Quamquam hoc quidem vir praeclarus recte monuit, ne, qua in re saepe multi frustra laborant, omnibus eiusmodi locis diversis verbis etiam res diversas contineri existimemus neve sententiam plenam esse atque perfectam credamus nisi utroque verbo relicto Certe verba illa, quae Fnonyma coniuncta videmus, non semper idem significant neque ubique possunt commutari, sed quid quoque loco aptum sit loquendi usus tyrannus saepe certo fine determinavit; sunt autem loci, ubi notiones misceantur neque ad conexum quidquam disserat, utrum hoc an illo verbo uta-
22쪽
mur, quod eis locis, quos e Lucretio attuli, satis apparere existimo. Tamen Vere0 ne aegelsbaehius non recte egerit, quod omnibus illis locis, qui apud bonos seriptores in hoc genere extant, vim sententiae singularem subiecit. Nam ne in eis quidem paucis quae ex innumerabili numero attulit exemplis omnibus ea quam ostenturus est vis videtur inesse, et attente legenti alia occurrent, quae vim illam non perferent. Unum ex locis a aegelsbachio collatis afferam e Ciceronis Oratore III 30, 20 oratione8, quae ad univer8 generis vim e licandam conferunt et convertunt, quod vertit Melche sich'sgur igenti ichen, Mesenilichen Ausgabe machen, ubi tamen aliis viris doctis verba adeo pondere carere videbantur, ut illa et convertunt expellenda esse censerent. Quod quidem num recte fecerint valde dubito neque nego aegelsbachium in plurimis vere iudicasse, sed illud arbitror, in hac re sensum multum valere et in ea sententia, quam vir ille eruditissimus profitetur facile fieri periculum, ne mente praeoccupata in scriptorem interdum nimis inquiramus idque inprimis in Cicerone, cuius ex scriptis aegelsbachius cum omnia praeter unum exempla hauserit, difficultatem quandam ipse sibi paravit. Orator enim non solum sententiae apte formandae sed etiam orationis bene ornandae iustam habet rationem et tota verborum compositio non magis gravitati servit quam suavitati. tque in hac re Ciceronem ante omnes elaborasse, qui orationes eius legit, facile cognoscit, ne carent cetera eius scripta exemplis huius oratorii studii manifestis. - Sed quem in oratione locum habet compositio, eum in poemate versificatio quibusque orator artibus utitur, illis saepe ne poeta quidem potest carere. Neque enim solum animo versus sed etiam auribus quasi accipiuntur nec leguntur tantum sed etiam audiuntur. Atque si quem alium, Lucretium propter materiae dim- cultatem, ut legentium animos teneret non deterreret, in versibus pangendis utile cum dulci coniungere oportebat, quod quo studio fecerit, ipse plus quam semel affirmat, quo eventu effecerit, carmina mirum quantum ostendunt. Proinde, iam redeo ad illam rem, unde profectus sum ut de illis locis, ubi verborum cognominatorum coniunctione maior quaedam sententiae vis atque gravitas non efficitur, recte iudicemus, cautius oportet rationes circumspiciamus, quibus ut ea collocaret poeta commotus esse videatur. Qua in re non
inutile erit legere quae Gellius in capite XXV libri II noctium Atticarum de rationibus verbis pluribus idem significantibus utendi
acute scripserit. Ille enim narrat Favorinum philosophum in area fori Traiani ambulantem, cum simulacris equorum atque signorum
23쪽
militarium in soro sitis subscriptum legisset e manubiis, ex Omitibus quaesivisse, quid proprie significarent manubiae. Quas cum unus ex illis praedam interpretatus esset, Favorinum rogasse, num igitur illi M. Tullius in oratione de lege agraria contra Rullum habita, cum manubias praedae subiceret, frigide et inepte haec coniunxisse videretur. Ad haec ille cum respondisset saepe vel a poetis vel
oratoribus Graecis et Romanis venerandae et ornandae rei gratia duobus unam eandemque rem pluribusve nominibus instaurari, et ipse igitur oratores et poetas inter se conferens, Favorinum quid igitur, quaesivisse, valere hanc repetitionem eiusdem rei in verbis manubiae et praeda in oratione Ciceronis num eam modulatiorem aptioremque reddere num onerandi vel exprobrandi criminis causa exaggerationem aliquam speciosam facere Atque haec per nonnullos poetarum et oratorum locos persecutum eum conclusisse, quia additis manubiis neque ornatior neque exaggeratior modulatiorve seret oratio, aliud omnino praedam esse aliud manubias. In qua disputatiuncula paucis verbis recte mihi videtur adumbratum esse, quid in tali quaestione diligenter sit observandum, utrum verba coniuncta ad sententiae utilitatem conformata sint, an ultra perspicuitatem poeta ad legentium voluptatem aut orationis ornatus aut numeri venustatis
His igitur rebus, ut ait Lucretius, subiunctis suppositisque ad rem antea tractatam paulum digressus redeo. Apparet enim ut sonitus similitudinem, de qua primum exposui, ad ornatum, Sic ententia amplificationem ad orationis utilitatem pertinere. Sed neque huius neque illius imaginem plene iam expressi id quoque gravitatis cuiusdam dicendi idemque elegantiae specimen est apertum, quod
poeta nonnumquam unam eandemque Vocem pari Verborum synonymorum bis apponit, velut ΙΙ 1078 unica quae gignatur et unica
δolaque cre8cat et inverso Verborum ordine VI 2 cetera quae eor-δum creδcunt eor8umque creantur eis contraria, quae concrescunt in
nubibus. Seorδum enim quin pro codicum scriptura uraum Kochius recte conlegerit, in mus Rhenan. VIII p. 640 vix dubium potest relinqui.
In utraque autem re creScendi Verbo vix quicquam novi sententiae affertur, sed totam verborum compositionem nisi rhetoricae artis studio factam non esse apparet. Idemque clare videmus in verbis versus I 186 urhum ferri urδumque meare, ubi frustra ei laborant, qui diversam verborum significationem exquirant, et IV 62lδuaviter affingunt et uaviter omnia tractant eiq8; tractare enim hic
24쪽
de laotti est intellegendum ut IV 228 manibu fractata h. e. tacta
Agur et in Vergili Georgicis III 502 pellis ad tactum tractanti
dura re8 fit. Denique eadem ratione sed ehiastico ordine illud dictum est II 10 oeter disyllisut longe longeque recur8ant In magni internallia, ubi verbum latius patens, nam dis/ilire est in diverga pariegsalire ut I 385 391 - verbo sequenti magis definiri videmus, atque similem hiasmum habemus in s. II 68l69 unde homine dum efatio terrore coacti Mugiεδ volunt longe longeque remo/ye et VI 653l54
quod bene propo/itum H plane contueare Ac videa plane, mirari multa relinqvaδ. - is locis tres alios annecto, ubi non eandem vocem repetitam sed altero loco aliam eiusdem fere sententiae repositam invenimus III 168l69 pariter fungi cum corpore et una Gn-δentire animum nobi in corpore cernia, V 129l30 unt etiam quae monte ua gignuntur et ip8 Constituuntur in hoc aelo VI l remanere diu longumque morari. - Huc referri potest etiam locus ille III 86l8 ne calor a nentu heorδum eorδumque pote8ta Aeris interemant en8um diductaque olvant, at in V. II 66 verba quam contrare illorum retroque putari, quae Munro sic intellegit quam contra res illorum primordia dici retroque putari, non video, cur OB Simplicius sic componamus quam res illorum primordia contra retroque putari. Praeterea autem poeta interdum ita vim vocis fortius effert, ut simplici voci par verborum cognominatorum subiciat. Premitur enim sane vis vocis et imprimitur magis in animo, cum duobus verbis fulcitur. Sed hoc facilius scilicet sentitur quam enuntiatur et clarius fiet fortasse exemplis ipsis prolatis. In hoc genere est, quod Lucretius in v. III 875 de homine diei mortem querent nee tamen metum confitente nec radicitu e ita e tollit et eicit. am quamquam ipsi adverbi vis magna subest, tamen ignava hominis voluntas, qui haeret in vita nec vanarum opinionum Vincula prorsus effugere potest, duplici imagine fortius exprimitur. Idem poetae consilium apparet in v. ΙΙΙ 273 nam penitus pror8um latet haec natura ube8tque, et aut salior aut poeta verbis versus eiusdem libri 078 praeterea veriamur ibidem atque inδumti νδque vitae humanae formam eisdem Semper curis a studiis occupatae expressius depingit, ita ut idem amantes in corpus mulieris amatae quasi totos se immergere studentes lepide perstringit, cum eos in s. IV 1103l penetrare et abire in corpυε corpore toto haudquaquam posse dicit, quamvis magno cum ardore niti videantur, et ut in v. 16 libri V omnimodi occur8an o cienδ-que Variam rationem impedientis illius corporis egregie significat os
25쪽
quidem, qui in vertendo abundantiam orationis Latinae non bene imitabimur, vim duplicis verbi nonnumquam ita aequabimus, ut uno verbo utamur rem per se acriter et significanter exprimente. Exempli causa versum III 875 assero, quem sic fortasse vertere licebit undisichtverma er es, mi alien urget sic vom Leben losetureissen. Sed necesse non est pari verborum cognominatorum semper vim vocis premi aut augeri, ne eis quidem locis ea inutiliter copulata sunt, ubi, ut in versibus libri quarti 22-23 et quocumque oculog traiecimu8, omnia ferri Et fluere ariimili nobis ratione identur, nulla gravitate tamen rei ipsius imago duplici verbo luculentius depingitur. Nam quasi coram res in summis undis uitantes cernere nobis videmur, item atque in v. V 102 aer a tergo u i provehat atque propellat aer anulum prae se pellens duplici verbo luculenter oculis subicitur. Atque poeta ut in s. libri V 215li nam cum Mentu ea le-oster diducit untia Dia/olvitque imaginem venti nubes non ferociter raptantis sed leniter dispergentis duplici vocabulo venustius expressit,
si in s. 199 200 libri II tigna, cum magna vi in aquam depressa sunt, cupide exsilientia belle depinxit, idemque rem dilucide illustrandi studium videbis etiam V 543 hi igitur rebuε ubiunctis uno8itisque ita ut firmum sint quaestionis sequentis fundamentum II 636l37
dispertita procul dubio quoque via animai Et disciδδα imul cum corpore dissicietur, scilicet celeri et subito in duas partes divisa, atque addere lidebit tales locos III 407 in ita cunctatur et haeret, V 456 inde haeo nubes comprendunt inter e conque gregantur alios, quos hic praetermittam fateor enim minus mea interesse, omnia exempla pr0rsus absolvere, quod difficile est praecipue in re, ubi sensu permultum Valet, quam rationes ostendere, quibus poeta ductus mihi videtur, iure illas, opinor, conquirendas in versibus adeo elaborati8.
Sed haec iam satis dicta sint de sententia amplificata. Restat igitur, ut pauea quae huc pertinent exempla commemorem, ubi Lucretius eandem rem prius simplici verbo proprio aut translato significat, deinde imagine poetica circumscribit, ita ut et perspicuitati et venustati serviat. numero statim ill0 locos, nam vix egent interpretatione I T0 inde en citur atque oras in timini Ga eLII 679, 372l73 edere, Et liquida aperire vi , I 19 sanguis emicat aeuitan alte pargitque cruorem I 1173li tabe/cere et ire Adoapulum, ΙΙΙ 405 init et aetheria vitalia δυδcipit aura cf. Verg. Aen. ΙΙΙ 339 , ΙΙΙ 55 traiciuntur enim parte atque ordine migrant,
26쪽
IV 431 obire et condere lumen, V 977 cernere altantia et mollia
membra moventia, V 1064 et cum iam latrant et vocibu omnia complent; IV 1242 ex aliis otio piunt aliae pondu magia inque grave/cunt eleganti et quaesita dictione, cum in ingravescendi verbo item insit ponderis significatio, V 830 porro aliut elareacit et e contemptibu8 erit sci. v. 276 oppositum ei in v. 829 quod putreacit et aevo debile languet. His addo v. 1 280, ubi de ventis dicitur nec rationestiunt alia tragemque propagant satis copiosa elocutione, quia in strage depingenda fluendi notione carere possumus; sed non ineleganter illo verbo ventorum cum flumine comparatio illustratur. Plura huius generis hic afferre supersedeo, ne haec expositio ultra popositi fines,
quo id maxime mihi proposueram, ut verborum copulationem non etiam sententiarum repetitionem tractarem, longius extendatur. Sed his duabus rebus in reddenda ratione, ut voce Lucretianautar, non neglegendis, sententiae utilitati et orationis venustati, accedit tertia et ultima neque ea parvo in poeta pondere atque Omenis, numerus Versuum, in quem excolendum poeta, quo diligentior erit, eo plus conseret studii atque operae. Neque solum quae sint verba sed etiam quo loco posita sint, magni interest, multumque efficit non modo aptorum verborum electio sed saepe ipsa eorum intra versus fines collocatio. Haec autem quae dixi quomodo cum synonymorum quoque usu cohaereant, iam nonnullis exemplis ex eorum quae protuli numero petitis exponam Meminerimus versus 96 libri ΙΙΙ, ubi Lucretius postquam naturam ipsam loquentem induxit, hoc iudicat:
iure, ut opinor, agat, iure increpet inciletque, qui non sentit magnum
illud quod in verbis copulatis inest sententiae p0ndus etiam augeri, quod ea in ne versus una collocata fortius ad aures accidunt, et clausula illa non solum rei apte amplificatae exemplum dari sed etiam numeri cum quaesita gravitate conformati Atque hic quidem etiam soni similitudo verborum ponderi suam venustatis partem addidit. Neque enim scilicet hae tres artis et effectus poetici partes, gravitas,
numerus, ornatus, Separatim semper perspiciuntur sed saepe conspirant inter se et coniuncta Valent ad perfectam orationis compositionem. Et quod hoc uno loco ostendi, id aliis exemplis probatum et confirmatum videbis, si conferes versus I 59 quod regia/et adhuc disturbana dia/oluen/que ΙΙ 275 tum corpus pervicuumδι nobis inviti ire rapique, Gl labitur omnimodis occurδan o cien8que exempli causa electos, e quibus apparet, quantum poeta Vim sententiae amplificet verbis simul significanti loco collocatis. Atque hoc in exemplis prolatis ita factum erat, ut verba cognominata in clausula
27쪽
versus componerentur. Fit autem quoque, ut poeta Verba synonyma in duas hexametri partes caesura divisas distribuat, ita maxime ut ea, alterum in initio alterum postremo Versus loco posita aut utrumque in suae partis sine collocata, inter se respondeant. Declarant quod dico versus IV 916 d 8olvuntur enim tum demum me ra tintque I 154 e compleae meant inter e conque globata, II 648aemota ab noδtris rebuδ eiunctaque longe Ι 1141 et tamen impliaritus quoque po88i inque pedituε, et etiam in v. ΙΙΙ 100 atque Σ-plere boni rebuε atiareque numquam Verborum concinnitas aperta est. In his omnibus consilium poetae et ars quaedam non negabitur, sed apparet ea ex studio poetico profecta non solum elegantiae Servire sed etiam gravitatem sententiae iuvare. Nam cum notio priore verbo expressa altero repetitur et res quasi ad prius vocabulum redit, animus diutius in eadem cogitatione defigitur et numeri concinnitate attentior fit et allicitur. - Tamen si illos logos, ubi verba
synonyma in fine versus copulata Videmus, consideramus, non in omnibus aut elegantiae aut gravitatis cuiusdam rationem habitam esse apparet, sed vix aliud quid dici poterit nisi poetam verborum illa
coniunctione versum plenum facere voluisse videri. Haec quasi numeri complementa quod insequentes poetae, quo perfectior ars eorum erat, magis Vitarunt, Lucretius quidem hac Verborum cognominatorum ratione, quae optime c0ngruit cum rhetorica illa poetae ubertate dicendi qua excellit, commode usus est, ut numerum expleret. ulla enim vere videtur alia causa extare talibus locis, qualis est versus I 442 erit, po/yint in eo re e88 gerique, nam si res in eo geruntur, eas ibi esse per se apparet, et idem sentiemus de hisce quae sunt similia V 139l4 ubi δε et cre8cere poδδi Seoraum anima atque animu et inverso ordine antea in v. 131 tibi quicquid crescat
et inrit, quibus in parte libri II huic loe simillima a versu 782
usque ad versum 95 accedit etiam in v. 79b durare genique στέρον προτερου exemplum manifestum. Eiusdem sunt generis entire nequeeδε quae claudunt versus libri III 550et 631; nam carere possumus infinitivo εye, quamquam in priore ex duobus illis locis ad verbumehae pertinet contrarium sequentis enuntiati e tamen in pareo lincuntur tempore tabi eandem sententiam poeta mutatis verbis et aptiore eorum ordine exprimit, cum in versu 560 dicit durare et ena
Deinde quamobrem putamus Lucretium duobus vocabulis in v. ΙΙΙ 712 usum esse quod i lincuntur et inδunt, cum in Versu praecedenti linquontur solum idque conexui prorsus conVenienter ponere
28쪽
satis habuerit Ego nullam causam video nisi quod hoc modo poeta versus numerum explevit, qui verbis sic supra necessitatem coniunctis adeo non offensus est, ut in v I 479 mera et mira nobis quidem orationis ubertate dicat res gestas non ita uti corpu per e comtare neque δε et in v. V 887 88 simili pleonasmo sed quaesita verborum
collocatione de Centauris ne forte eae homine et veterino emine equorum Conferi credas Centauro po8δ neque e88e.
Atque his exemplis accedunt alia, quibus hane de qua nunc
verba facio poetae rationem satis confirmari cognoscemus. Nam cur
poeta in ea parte librici, ubi de rebus loquitur paulatim crescentibus itaque certam materiem esse probantibus, in v. 191 duobus dicit
verbis quicque ua de materia grande8cere alique, cum grandescere
sufficiat per se ipsum Sed adiecto illo alique aptum habet versus exitum, quem hic repertum duobus aliis logis repetivit poeta: Ι 804
in aura Aeria e terra re omnia cre8cere alique et II 546 procre/cere alique. In eodem genere praeterea est versus II 5l commutare animum quicumque adoritur et Ut in t enim est aggreditur, non de initio sed de conatu dictum, et remotum ab illa sententia, qua Vergilius hoc verbum saepe ponit, ubi dicta alicuius refert'). Aliud deinde merae abundantiae exemplum extat in s. I l 118l19η Sic coepi quoque conatum significat in v. 80 libri IV nonne ides oculos
e iam, cum tenvia quae uni Cernere coeperunt, contendere se atque parare et in
v. V 43 2 hoc sit, ubi interdum non quit vis incita venti Rumpere uri coepit nubem se rumpere sed deprimit, item interdum instipio, velut in Terenti Andriae versu 493 Tibi videor esse, quem tam aperte fallere ineipias dolis cui addere licet ex Nepotis elopida I, 1 si res e licare incipia , quem ver8um Munro certius attulisse videtur, quam Lucreti versus I 5 55 nam tibi de summa caeli ratione devmque disserere incipiam et V 29 nunc agere incipiam haec enim et una cum eis v. IV 880 neque enim facere incipit ullam Rem quisquam intellegi possunt ex usu illo vulgari, quo coepi, coepto, incipio cum infinitivo ut nostrum ansangen et Graecorum απεσθαι, ἐπιχειρεii/, πειρῆσθαι ' vide Weishium in libro de pleonasmopagg. 101M 117 18 non temporis neque ordinis rationem habent sed ipsum agendi initium indicant ita ut saepe nihil oxprimatur nisi verbi ipsius latior significatio es, si placet, hos locos I 126 lacrimas fundere salsas Coepisse . .efudisse lacrimas, V 411 umor coepit superare V 443 diffugere Fartes coepere, III 14 simul ac ratio tua coepit vociferarii. e. vociferatur, V 287 simul ac - nubes succederemti Coepere, IV 29 ire foras ubi coeperunt primordia vocum V 1118 ubi aer inimicus serpere coepit, V 61 spongiam, Si qui premere ac iccare coepit; 267- - stoeptes disdere dictis Ι 403 iubar, erigere, Cum coepta natura, VI 255 cum commoliri tempestas fulmina coeptat V 906 agere incipiam s. Verg. Georg. hinc canere incipiam quod unum ahesieldus pluribus locis recte affert.
29쪽
ut si tibi nil iam plus est quod datur intra Vitalia vena8, quam quod fluit atque recedit atque par est verborum ubertas in v. ΙΙ1l28 -- oerte fluere atque recedere corpora rebu Multa ranugdandum ει, Ι 693 nam penituε fluere atque recedere rebia odores Signi out IV 857 quippe etenim fluere atque recedere corpora rebuδMulta modi multi dooui: his addo quae sunt similia, IV 63 nam
our illa cadant via ab rebuδque recedant haec certe alliterationis causa consociata AEL IR 142 perpetuoque fluant ab reb- πεαque cedant; nam quamquam post hunc versum defectus est statuendus,
tamen haec verba sine dubio cohaerent. Iribus denique verbis idem sere salentibus mutur poeta in s. IV 674 et fuere et mitti olgo Opargique fluctum odorum putandum8t, quo multitudo odorum undique effluentium luculentius oculis quasi animoque subiciatur; is II 1134 35 in unotas undique parti Plura modo diapargit et ab e corpora mittit, et prope accedit versus V 922 ab rebus perpetuo
ere ac mitti pargique nec 3eδ Corpora. - Iam sequitur in exemplorum ordine III 42 nam tibi praeterea quod machiner inveniamque, deinde Ι 11 44 i quam peti a via. nam petere et velle sitata et propria in hac re voeabula esse Lachmannus et Munro aptis exemplis demonstraverunt iraeterea russeres V 1388 Meo animo/ollia mulcebant atque iuvabant, V 1034 er Omnibuε δ rebu circumdatu adpo8uuδque, deinde 514 corpore inane uo celare atque
intui habere. Ι 807 sol fovet tribuitque alorem, II 58. ΙΙΙ 90, VL 38 quae pueri in tenebris p stant fluuntque futura. denique
18, quid ellent facere ut cirent animoque iderent ci. V. 1341 animo pra entire atque videre), quod repetitur in v. 047 his addas postremo similis rationis exemplum versum 84 librici etera con-ὸimili fuit rastione putatque. Antea iam videramus poetam ita nonnullis locis et sententiae ponderi profuisse et numeri venustati, ut alterum ex duobus verbis synonymis in initio alterum in fine versus poneret. Qua verborum collocatione aliquoties poetam ibi quoque usum esse, ubi sententiam nihil adiuvit sed unius numeri elegantiae causa verba sic collocavit,
concedet fortasse, qui hos locos consideraverit V 887l88 ne forte
eae homine et veterino emine equorum Conferi creda Centauro po/8e
neque δε iam antea a me allatum Ι 1276l77 nam leviter quamuis quod crebro tunditur ictu, Vincitur in longo patio tamen atque lab est; nam laba/rit rem expressius tantum depingit, quae vincendi verbo vere enuntiatur sed minus lepide illustratur; V 415 ut pluere in multi regionibu et cadere imbria. deinde IV 93l tundier atque 2
30쪽
Atia se agris, vide Munronis notam orebro uisarier odiu, IV 637 serpens hominis tacta salivis diaperit ac ae8 mandendo confest Φεα h. e. tribus verbis e comedi ψεα praeterea Ι 828 evane8cere paulatim tinguique colorem, III 189 namque movetur aqua et tantillo momine sutat, denique I 1068l69 cum locu e/t prae/to, nec re nec cauδα moratur Gla, geri debent, nimirum, et conferi re8. Quibus expositis hoc unum habeo quod postremo commemorem, poetam nonnullis locis consilio quodam, ut videtur, verba idem valentia ita collocare, ut altero in initio altero in praecedentis versus fine posito par versuum artius coniunctum effecisse videatur. Subicio nunc omnia quae inveni exempla, cum ipsa rationem qualis sit probatura esse existimem 375 76 se alia quoque re inter e poδδemoveri Et mutare locum, quamvis in omnia plena, Ι 278l79 procedere aepe Praecipiteδque rapi, IV 20 21 referri e re/ilire,
di est tinti Dia/oluitque V 653 54 i plane eontueare o Mideagplane, Ι 895l96 se igitur per eum po88unt erumpere fontem Et
8catere illa fora8, in luppam emina quae cum eiqs. Ita enim
Munro versum 896 iure mea sententia legit et interpungit, quem conferas ipsum in nota ad . I b. His similia sunt II 173l74 tabe/cere et ire Ad eapulum, V l6li in gredi porro pariter δimulacra pedemque onere nobiscum, V 15 16 corpus quod
fertur et una Labitur, II 168l69 praeterea pariter fungi cum corpore et una Con8entire animum, et conferri poterit V 211 12 sentu/agen contru8it in unum Compre88itque locum cogena se nubes). Sed nondum res ad finem perducta est. In praecedentibus hoc ostendere conatus sum, p0etam multa, plurima verba non sine quodam studio ac consilio coniunxisse eum in omnibus certam rationem sequium esse demonstrare nec possum nec studeo. Attuli iam data occasione nonnulla et restant paulo plura, ubi quid poeta secutus sit aut minus certe iudicari aut diiudicari prorsus non poterit, quae quidem mira non videantur in poeta, quem Verborum ubertatem haudquaquam evitasse satis iam vidimus. In quibus enumerandis
incipio a s libri primi 13li unde a primordiis neque anelli quicquam neque deminui iam Concedit natura Ι 85l86 spatium
summai tindique i inclu/um erit conδ teret ori Finitumque foret, ubi versu 985 poeta sententiam apte iam confecerat hoc loco ceterum id fortasse nota dignum est, verbum con/iatere ut saepius eodemque Modo atque verba simillima tare, conglare eoeta me ViX