De abundanti dicendi genere Lucretiano [microform]

41쪽

futurum III 802 coniungit Lucretius verba immortali atque perenni item non sine pondere sententiae), V 604 opportunti ita hi torte et idoneu aer et pariter V 31 opportuna fuit i forte et idonea flammis, de quibus adiectivis consociatis f. Caes. eli. Gall. III loeo

ad aciem inδtruendam natur opportuno et idoneo h. e. tres lichgeeignet), videas quoque s. III 200 quae tibi cognita re Utilia

invenietur et opportuna cluebit deinde V 10b dis/imile εoleant oeea Oariasque ciere item II 83 λεεimile longe inter e Marioδque oolore et simili vi positum Ι 825 aut alio quovis uno varioque colore, neque denique gravitate sententiae caret illud non tamen ut coram quae uni vereque rutunda IV 360, e quibus adverbiis oram sequenti adumbratim, ere participio imulat respondere videtur. Saepius deinde poeta ita quoque notionis vim fortius extulit, ut pari nominum synonymorum idem adiectivum bis aut altero loco cognominatum attribueret velut Ι 1054 eminaque innumero numero ummaque profunda, Oolitent, II 61 15 animus uni Sedibu et

certi regionibu omnibu non pectoria, quod scripsit Lachmannus haeret, ΙΙΙ 791 V 137 tandem in eodem homine atque in eodem v e vide v. II 553 manere, IV 4 propter ubtilem naturam et te iatemta, V ii propter dia/imilem naturam, δimiliaque eaetur inter δεε prima/que Duras cf. V 995 propter diaδimilem naturam ω- taque rerum), V 938 corpori α prima partis elementaque prim , V 345 tantia morbi tantiaque periclia, V 730 ordine formarum certo certisque Auris, rab genus acre leonum aevaque aecla, V 876 duplici natura et corpore bino, VI 611 adde Mago imbre tempe/tate/que volanteδ, denique V 123 7 atque pote8tati magna mis querelinquunt In rebu8 viri divum, quae nomina simili abundantia sed sine sententiae pondere poetam etiam in libro I v. 586' coniunxisse videmus multoque maior haec quidem sententiae vis ibi exsistit, ubi

nomina synonyma non copula coniunguntur sed ασυνδετως ponuntur, ut IV 487 88 nam eor/um cuique pote8ta Disiδαδt, u Si cuiqueδt, cui exemplo compares v I 110 nunc ratio nulla δ reδtandi, nulla acuit . Sunt tamen praeterea multa quae synonyma coniuncta ad ententiam augendam nil pertinent, pauca quidem fortasse ita comparata, ut in verbis eligendis ratio quaedam rhetorica valuisse putanda sit, velut Ι 83 adiectiva oeleroh atque impia eadem copulavit Terentius in Eunucho IV. 3, 1 tibi ego illum celero8um, atque impium inveniam νη chiastico ordine duabus partibus enuntiati praecedentis ne forte eiqs. non sine poetae consilio respondent item IV 4b quod

uberius poeta dixit. in noctia caligine caec Cernere cen8emu δolem

42쪽

lumenque ditimum, solem in caligine caeca nocte lumen diei videri efficaci contrario enuntiavit, neque non agnoscenda est talis orationis aequabilitas in versibus V 637 - 40 aperte meditata atque quaesita. Praeterea hic quoque nonnulla extant, quae sine pondere Sententiae in fine versus copulata e metri quadam ratione orta videntur esse et de quibus, ut in similibus verborum exemplis iam exposui, hoe tantum diei poterit poetam tali vocum coniunctione commodissime metrum explevisse. Hoc mea sententia eis quos iam afferam locis facile elucebit, in quorum ordine enumerando primum nominum exempla tractabo. Sunt enim haec: II atque omne imm-δum peragravit mente animoque, ubi men et animu plane synonyma, ut

videtur, a Lucretio copulantur, neque hic solum sed etiam pluribus locis, quos statini sub uno ponam conspectu, ne ad eandem rem saepius redire cogar. Quod ad utriusque vocabuli sententiam pertinet, men pars est animi, quod Cicero aperte dicit in libro de republica altero, cap. 40, in verbis ea quae lates in animi hominum

quaeque par animi men vocatur; porro autem animus, ut vis Sentiendi, cum mente, ut vi intellegendi, ita opulatus invenitur, ut coniungendo omnes animi partes fortius significentur cf. Caes. eli Gall. 3 ut timor non mediocriter omnium mente animo8que

perturbaret, item V b, eli civ. l, Doederieinium in libri antea laudati vol. V. p. 94 95. Tamen duo animi et mentis vocabula saepe mutata esse Lucretius ipse dicit III 4 primum animum iso,

mentem quam aepe vocamu et probatur hoc Lucretianis aliorumque scriptorum sat multis locis ubi abunde coniuncta extant, velut apud Lucretium in s. III 13 conδilium, quod o animum mentemque vocamu8, 142 hic ergo meri animu8que8t 398 in mente animoque,402 cui mens animu/que rema it item Cicero loquitur de nat deor. Ι. 14 37, . 15, 3 univeraae naturae animo atque mente subi vide

Schoemanni notam , Catil. . 11, 27 et apud ipsum Vergilium duobus

locis ea invenimus, in Aen. 304 animum mentemque benignam et V 11 magnam, mentem animumque - -δpirat, mera tautologia posita ut apud oratium in epist. I. 4, 8 men animuδque Fert. Saepe etiam haec non coniunguntur inter se sed simili abundantiae genere genetivus animi a mentis nomine pendet non solum apud Lucretium velut II 613 animi men con/iliumque, IV 756 men animi

vigilat, V 149 V 1181, sed etiam apud alios poetas, apud Plautum in Cistellaria II. 1, 6, in Epidico IV. I, 4, apud Catullum in carm.')' cf. Munronem ad . III 615 et Iesseni librum Luere u sein Verhalinis gu Catullis Spatere P. 12. -

43쪽

conrilium vitae regimenque locatum 8 et 13 conrilium, quod no/animum mentemque vocamuδ coniunctum extat in s. III 13 nimi men con/iliumque V 27 animi natura, conεiliumque et addo

arrectae mente δtupefactaque corda sedum). - Ab his locis transeo ad. V. I 444 nec praebere locum porro nisi inane v

can/que iterum invenitur illud inane vacan/que in v. 334, quem tamen adulterinum esse vulgo conceditur. Deinde assero f. I 64 caret ergo ne modoque, I 92 quoniam patium ine ne modoque/t cf. notum illud nem et modum tra ire, quod nos pari ubertate vertimus Mas und te liberschreiten' l041 aliqua ratione avera oiaque sic recte videtur Lachmannus versum in fine mutilatum explevisse), V 32 atque ali illis reparari in parte locoque a Munrone bene ita explicatum reparari in loco et partes eius suscipere, qua explicatione scilicet abundantia non tollitur. Iam sequunturus II 1145 moenia mundi pugnata dabunt labem putrisque ruin , ubi similis mihi videtur pleonasmus atque V 347 darent late itidemm na8que ruina8 II 6l octo δcelerum atque ministroa, V 42

mira δimulacraque luce carentum, 156 eatura rerum tenuia tenuis

genus humanumi ponte ua cecidit u lege artaque iura, cum hic iura et leges sine dubio idem fere valeant, quamquam aliis locis iura latius patent; ci. Munronis notam, qui affert Hor. p. I. 16, 41

et Iuven. II 2 idem Horatius dicit Serm. I. I, 9 iuria legumque peritum, cum velut in Aeneide 50 in verbis iura dabat lege/queniri iura sint decreta iudicialia leges ad praecepta ac disciplinam

publicam pertineant. Ρost haec nomina adiectivorum exempla pauca tantum proferri possunt II 933 ita ante acta priorque et v. 771 libri praecedentis continuo id seri ut candena videatur et album ubi conferas Munronis notam Sit enim inter vocem candidua sive candena nam haec eadsim sunt et Ovidius in Met X 314 in eodem versu ea mutat candida de nigri et de eandentibu atra vi facere ariuerat, sit igitur discrimen inter hanc vostem et adiectivum albua, quod Servius ad

Verg. Georg. II v. 8 recte significat vide Doederi l. l. III p. 194, 2), hoc tamen loco scilicet de tali discrimine nullo pacto cogitandum

est et cavendum ne in vertendo, nisi verbum verbo reddere volumus,

44쪽

talia apertae tautologiae exempla a nostra lingua aliena imitemur. In versu IV 38 autem mequitur canden confeδtim lacita aer quem hic statim assero, lucidum aerem caligini, candentem atro oppositum esse liquet, atrum igitur caliginis aerem et candentem aerem lucis inter se conferri apparet. Denique profero . V 290 omnia cedebant armatis nuda et inerma quae sine pondere abunde dicta ita tamen posita videntur, ut inerma illa armati consulto opposita sint, et v. V 123 poenibat paulo poε turpi morte malaque.

His perfectis restat ut eorum agmen producam, in quibus nulla aut sententiae aut metri aperta ratione habita voces particula copulatas videmus. Sunt enim talia reconditioris rationis exempla non solum verborum sed etiam nominum et adiectivorum eaque non incuria quadam vituperanda a poeta illata sed quia nulla erat causa, cur talia reformidaret, admissa. Atque e nominibus quidem primum assero illud denique re omnia eadem is cau8aque volgo conficeret in v I 238, ubi utroque nomine, altero quidem certiore altero magis infinito, eandem rem significari apparet item atque in v. V 772 solis lunaeque cursus quae via et auδα cieret et potuerunt haec etiam in v. V 3 a poeta posita esse, quo Lachmannus illa intulit, quamquam facere non possum, qui hic Munronem sequar qui lectionem codd. naturali me cauδα eu vi retinendam censet, quia vis naturae proprio vocabulo casu nominatur, oppositus ille deorum cuidam rationi ac consilio ae ne alio quidem loco Munronem rectius sentire nego, in versu 10 T libri ΙΙ, ubi in illis quae codices praebent nunc

et eminibu δ tanta δι copia quantam via eadem natura manet,

vinculum orationis duplex quod desideratur Marullus iam effecerat, cum legere viaque eadem et natura manet, quod a Lachmanno reiectum Munro re te mihi videtur restituisse. a quod Laelim annus scribi vult nunc e geminibu - quia eadem natura manet,

eo structura enuntiati certe impeditur et quas castum poetam decere negat particulas et, que deinceps positas, hae exemplis Ciceronianis probantur vide Munronis notam), in i autem et natura, in quibus

fere eadem sententia est, copulatis neminem spero offensurum esse.

Contra Goebetio, qui in eadem libri alterius parte v. 1068, pro

Verbi nec re nec au/a moratur locis ante allatis deductus legendum eSSe putavit nec via nec causa moratur in Quaest. Lucret. p. 8)nollem Pollius assensus esset; nam via et au8 apte aliquid facere et movere, non obvia esse et tardare dicuntur. - Deinde asserendum

est in II 534 ut regione locoque alio terrisque remotis . in qua

45쪽

verborum copia nullo sententiae detrimento verba terris remoti sola

sufficerent ceterum regione locoque hic et IV 784 eadem in regione locoque pro regione loci dicta videntur, quod poeta perspicuitati nimis serviens posuit in s.ci 260, 293, V 804 item atque eum pro regione tui I 249 vel larum P058 regionem iamque coniuncta dixisse videmus in v. Ι 1264.

Iam ex libro tertio commemor v. 78 intereunt partim fatuarum et nomini ergo, in quam nominum compositionem quamquam poeta

facile ipse incidere poterat, fortasse tamen meminerat Ennii verba, quae Macrobius ex Annalibus rettulit vide Annalium s. 403l4 reges

per regnum latuαδqug epulchraque quaerunt, Aedificant nomen:δumma nituntur opum i deinde III 14 hic Multa enim pavor ac mitti ses in fine versus 90 dis/oluant animi magno e angore me

perque viarum omni fleauδ. in corpore qui unt atque foramina.

Inest ubertas quaedam orationis etiam in his IV 758lb quem Rellista vita iam mor et terra potitaει es Ι 135 V 63 duobus nominibus positis ubi unum suffecisset; sed cum in utroque si non rei a rationis aliqua sit differentia, minus abunde ea dicta sunt quam quae postea in v. 764 poeta mire coniunxit mortia letique potitum. Haec sequuntur ex libro quinto versus 553 partibu aerii mundi caeloque revincta, 765 quod radio interrumpat lumenque pro εum,798, 1076 genua alituum ariaeque volucre8 87 haec alii praedae lucroque iacebant, 971 nec diem - olemque Quaerebant quocum conferas verba vidi in et VII 41 de Cerbero dicta, qui abstractus e tenebris contra diem radio/que micante obliquabat oculos; deinde V 1055 homines eoo et lingua praeditos mutis bestiis poeta opposuit praeterea oratio abundat in v. 144 auaeilia ac octo iam pacto foedere habebant et in V. 1150 circumretit enim se atque iniuria quemque, cum vis quoque iniuria sit vide Cie de offra. 13, 41 eum autem duobu modis, id ε aut i aut fraude, fiat iniuria , nisi tamen forte hoc loco Lucretius vim iniuriae ut fraudi silentio opponere voluit. aucis versibus post in v. 11b etiam mala et peccata abunde copulata videmus, si Lachmannus voce mola recte versum

explevit in odicibus duabus syllabis privatum, quae mala tamen non miserias seeleratorum hominum et animi tormenta intellego, ut Pollius facit, qui ea refert ad s. 1149-53, sed de male factis dicta arbitror

ut apud Vergil. in Aen. VI 27, 3 et apud vidium in Met I

140 irritamenta malorum.

46쪽

itaque ad ummam faecem turbaaque redibat et Vol 86 in caeloque deum ede et templa locarunt; nam templa sunt sacra loea a deis culta deinde in versu libri sexti l Tll8 in taetro Terrore et o-nitu h. e. in terribili onitu nulloque tumultu et ii bus versibus post declarant ictu et inu/ta apori Signa notaeque hoe est ignanotaeque vaporia fulminis tot inu/ta. Hanc enim veram lectionem esse certum mihi videtur, tantum quod, cum signa notaeque arte inter se coniuncta videantur, cf. Cic. de r. ΙΙ. 41, 174 i igna et

notas o8tenderem locorum, mallem poeta ut antea inti/ta sic deinde scripsisset gravia halantia ulpuris aura8. - Praetet ea ex eodem libro sexto affero Vs. 578 Mentu atque animae, vi mamma

quaedam, ut paulo post in s. 59ll92 dixit impetu ippe animai Et fera via venti, i in apertum promptaque caeli, 102l procul patri quicumque domoque Adveniunt, l09 quattuor a ventia et caeli pariαυε δε ses Munronis notam), 096 atque ea via omnia morborum pestilita/que, cui simile est in v. 1l23 illud haec, clade nova pe8tuit que Naheseidus ad hunc locum affert verba Τhucydidis in libro II, cap. 47 ου μεντοι τοσουτος γε λοιμὸς Ουδε

ronis libro de divinatione Ι. 2, 20 verba stare ingentem cladem peδtemque monebant atque huc pertinent etiam verba versus 1136 libri V hae ratio quondam morborum et mortifer eδtu de quibus alio loco copiosius dicendum erit. - Magis his locis admirationem fortasse movebit versus V 1274 nec iam religio divom nec numina magni pendebantur enim, si comparabis Thucydidis verba in capit 52 libri II horum exemplar apertum περβιαζομενου γαρ του κακον οἱ

ανθρωποι, ον εχοντες τι γενωνται, ε ολιγωρίαν ἐτράποντο καὶ

ἱερων καὶ σίων ὁμοίως ἱερα καὶ σια enim idem fere valent atque Θεων φοβος ἡ ανθρωπιον νομος quod est in cap. 53 cf. Schneideri notam ad Isocrat Areopag. p. 153 b), sed in verbis Lucretianis est aperta tautologia et duplex deorum neglegentiae significatio. - Postremo asserendus est ex libros quidem versus 1250, item, ut videtur, miri pleonasmi exemplum. am quod poeta hoc loco diei praeterea iam pa8tor et a meritaris omnia, haec satis abunde dicta videntur, cum pastoris munere etiam bubulci officium contineatur. Sed dubium esse non potest, quin pa8tor armentario oppositus opilio intellegendus sit ut apud Juvenalem XI 151 αεtoria duri his ret Γυε, ille bubulo eodemque modo Graeci ποιμένα et βουκολον inter se distinguunt, s. Eurip. ach. v. 71 ξυνήλθομεν δι βουκολοι καὶ ποιμένες. Similiter Ouidius in et libro I v. 513 cum de armenti gregibuδ-

47쪽

que loquatur, iii hac coniunctione de ovium gregibus cogitavit. Ρost haec exempla duos locos hic milii tractare liceat, quos antea omiseram, ne orationis cursus longi 0re explicatione interrumperetur.

Agitur enim priore loco de s 829-31 librici a codicibus si traditis:

in t tibi in parva par is discerpitur aurinn: Purpura Poeniceu8que color clariδελυδ multo Filatim cum distractum δt, disperditur omnia. In hoc verborum contextu illud aurum in primi versus fine corruptum esse apparet; sed parvum in emendando auxilium sequentia verba statim cum distractum δι nobis praebent, quae cum alio referri nequeant, ii ostendere videntur, neutrius generis vocabulum antea positum fuisse purpuram ut conexu apparet, significans.

Νeque quicquam melius mihi videtur quam quod akefieldus proposuit optrum, si a posterioris temporii librario inu/trum illud male scriptum y iam in archetypo in aurum mutatum fuisse putamus, unde in nostros codices permanavit. Sed remanet hic quaedam in verbis componendis difficultas nam neque sic ea bene expediuntur: ut fetibi in parna partis discerpitur Rreum purpura, seniceu8que coloretq8. neque versus 2 a Sequentibus fortiore interpunctione apte separatur Hac quidem in re ea quae Tachmannus et Bernaysius coniecerunt difficultatem tollunt, quorum virorum alter Scripsit aurea alter δ commate post purpuram posito. Sed cum simul, in alia omittam, Vocem distractum mutare cogantur, viri clari a probabilitate

magis recedunt Mihi quidem accepta akefieldi coniectura tres illi

versus commate post vocem εtrum posito uno tenore videntur legendi esse, anacoluthiae quodam genere cum post verba ut At sequentian0 per se ipsa stare posse putemus sed dependentis enuntiati formae scripta exspectemus ut At ubi - δtrum, ut purpura poeniceu8que color dispergatur omnia). is tamen doquendi ratione monprorsus, nisi fallor, insolita Namque eadem est res in versibus145 4 libri sexu:

Fit quoque, tibi e nubi in nubem via inridit arde Fulminis, hae multo i forte umore recepit

Ignem, continuo uno clamore trucidat,

ubi post interposita illa tibi bulminis sequentia legitimum compositionis iter non ingrediuntur nos aequum in modum vertere possu-

48쪽

coniunctione ut aut mutato verbo si iustam orationis formam restituere conati sunt. Huic loco postremum addo V. V 1078 in alao victum vitamque petente8 h. e. victum vitae petente8, quamquam certe etiam sic illudouae praeter necessitatem additum soli alliterationi servire apparethio item atque in V. 801 ponte θυα victum vitamque petente8. Diversa autem res mihi videtur in eiusdem libri vers 1103 totum vitamque priorem Commutare ubi nisi res me fallit, vita ea intellegenda est, quae moribus cognoscitur, victus is, qui habitu cultuque hominis continetur. Ea certe est ita sententia etiam in Corneli Nepotis imotheo, cap. 4, 2 imothei autem moderatae apientiaque

vitae cum pleraque po88imu proferre te8timonia atque eadem res est

in exemplis illis Ciceronianis de Legg. ΙΙΙ 32 Brut 25, 5 quae

Munro aptius ad hunc versum quam ad versum 804 attulisset quibusque, si placet, adiungas quod idem Cicero dicit in primo de officiis libro, cap. 17 par. 58 τὰ autem victu8que communis, inam alia igent m ime. Sed eum antea victum vitamque pro victu vitae posita esse commemoraverim, data occasione paulo plura defigura illa, quae dicitur hendis Oin proferre mihi liceat, cuius naturam sat notam cum apte iam aegelsbachius vir doctus in . l. 73, 2 post alios exposuerit, gravissima tamen exempla Lucretiana hic numerari fortasse non inutile erit, praesertim cum verear ne viri docti non semper in vertendo ad illam linguae Latinae propriam dicendi formam animum satis adverterint. Nos enim necesse est, nisi male Latinorum morem imitari velimus, aut adiectivo apto utamur velut in his Ι 148 naturae perie ratioque h. e. eine vernun tig Naturbetrachiungo 739 tripodi a Phoebi lauroque a tripode Phoebi laureato, V 2 pro rerum maieδtate hisque repertia pro reperta harum rerum maiestate es. v. VIJ, ΙΙΙ 766 itam en8timque priorem priorem sensum vitalem si II 890 et saepius), V 1140 perium ac timmatum summum imperium, V 1283 flamma atque igne quod nos fortasse vertemus 'das odernde eues V 1426 siste auro ignisque ingentibu apta et in Verg. en Ι 648 pullam 8ignis auroque rigentem signis auro pictis os antea in V. 1421 αυ-rum et purpura); aut genetivo utimur ut in s. I 23 in eo pastio atque ante et aetate in eo spatio anteactae aetatis 348 in a se ac pelunca: in saxis speluncarum ei. v. V 942), II 273 uiribua

49쪽

alteris magni magnoque coactu magno coactu virium alterius magnarum I 11 31 iri et robur adultum robur adultum virium LLiv. XXVII 46 quorum corporis perie roburque irium aprum si tiae idebatur, quamquam aliis locis robur eadem sententia atque vires cum hae voce coniunctum aut mutatum videmus, es. Verg. Georg.

II 23 ubi olleolum robur ire/que refectae et Taciti iustor libr. I cap. 87 ire et robur Merrima deinde III 276 in no/tri membris et orpore toto in omnibus membris corporis nostri f. 375 orpua

et iacera Viscera corporis 680l81 cum corpore et una Cum membris una cum corporis membris, 35 corpora et artu8 artus corporum ut ΙΙ 271 per totum corpu et artu8 per omnes corporis artus,

ΙΙΙ 643 mens atque hominis via mens hominis III 886 molia inratique malarum morsu 908 ad omnum atque quietem ad quietem somni f. curt. I. 10, 13 alti qui omni de morte somus accipiendus est etiam in Aen. X 745, XII 309 - III 6 ne quisquam

in barathrum ne Tartara deditur atra in atrum Tartarorum bar, thrum, IV 23 in tio et lar eandore in claro eandore lucis simhelle Lich de Tages), 504 it palu/que vitae salus, 49 ea δυηitaque ex usu vitae, W35 propter Atumteum litu pelageque evera: propter litus Atlante maris severi, 335 natura haec rerum ratioque: haec ratio naturae rerum dieses atvrsystem), 383 o et apor: vapor solis, 22 ad periem is lo/que patentis ad speciem oculorum patentium 724 glomeramini atque pilai ubi Munro recte animadvertit glomeramen atque pilam esse idem atque globum pilai in v. 718 h. e. globoδum corpu pilai 883l84 alidae ire Membraque validae vires membrorum ut V 1202 totae ire corpu8que setiam IV 534 eae hominum nervis o viribus vo den eoenhrastender Mens hen), V 1083 aquam, et imbris aquam imbris, cui respondent postea venti auraeque aurae ventorum, VP128 via eiu et impetu acer vis acris impetus eius, item in v. 28 ex coniectura

Lachmanni, peior tamen illa quam enue invento a Bemaysio et Munrone accepto, VI 301 in patio longoque meat Munro vertit in the ourse of iis long travel), 395 turbine caelesti et igni turbine ignis caelestis 802 arbonumque granis i atque odor die belliubendo maun de Kohlendunstes es. v. 30 is haec atque aeδωδAfemi hae vis aestus Averat. Si capio etiam illud D, α πα- flumes 426 472, 55 1074, quod pro spatio loci dictum esse existimo, cf. I 1002 V 370 natura tota patiumque profundi quod idem fere videtur esse atque loci spatium profundum. - Αliis locis nos etiam praepositione uti opus est, ubi scriptor Latinus illud hendia-

50쪽

dyoin commodissime adhibet ut VI 1199 tabe letumque quoi ake-fieldus apte letum eae tabe interpretatur. Sunt etiam nonnulli loci ubi idem hendi adyoin in verbis et adiectivis videtur extare ut in v. IV 763 iacet languetque opor h. e. sopore Linguida taeet, II 649 eandit et in8tat h. e. candere in8tat, VI 996l97 bene oon mala atque loeata con/titerint . . bene eon mala locata comi vel simplicius bene tabilit erunt item in v. IV 55 verba conteria, condengaque nos vertemus dieli gewelit et altae aetrectaeque nive in s. V 963l64 dictae sunt pro nivibus

alte extructis. Denique hic asser asyndeton illud long in ita diei aetas I 557l58 dictum pro in ite longa d. a. die nendlicli lange Zeit. cf. pag. 54 et apte conseres quae de hoc usu dixerunt obeckius ad Alaei v. 646 et Vahlenus in Aristotelis de arte poetica libro, pag.

Qua re explanata ut tandem hanc partem conficiam nihil restat nisi ut eorum adiectivorum et adverbiorum synonymorum quae Supersunt pauca exempla breviter enumerem. libro primo restant s. 22l23 eo in te Venere quicquam oritur neque si laetum neque amabile quicquam laetum enim hic videtur non illud esse quod gaudet Aunro vertit glad sed quod gaudium parat neque igitur multum differes ab amabilitatis vel leporis notione quo ut carmen suum perfundat poeta a Venere valde petit; deinde ex libro altero asserenda sunt verba aut foeda perie diri turpe/que identur in v. 21 et mciti odore Concoctique in s. 852l53, ex libro tertio v. 40 nullam voluptatem liquidam puramque relinquit, quibus adiectivis coniunctis etiam Cicero utitur in oratione pro Caecina 27, 78 ut purum te liquidumque haurire entia8 uberius deinde etiam illud dictum videtur in v. ΙΙΙ 447 nam elut infirmo pueri teneroque vagantur Corpore; nam in tenero corpore item inest notio infirmitatis, et Ovidius in Met libro VII v. 319 eadem sententia de tenero bovaruloquitur. In eiusdem libri II versu 860 misere i forte aegreque futuruma duobus adverbiis quoque eandem fere sententiam exprimi manifestum esse videatur. - Iam in libro IV extant abunde posita verba a quoque enim duplici geminoque si aere o ua in v. 2733, de qua mera tautologia conferas Munronis notam et utiliter comparabitur etiam Vergili versus in Aeneidos libro quarto 470 videt entheus stolem geminum et duplicia e δtendere Theba/; etiam in s. 518l19 iusdem librici Ho igitur radio tibi rerum prava nece88rat uaque it adiectivis pravus et fatiu eadem sententia enuntiatur. Item in libri quinti s 5 pectore parta uo quae8itaque praemia