장음표시 사용
71쪽
Tab. I. testes aquarum genuS nomina fines quae niliciantur quomodo
stibus f Crathis et Sybaris q.
varius f. Pris e. Lyd. duo flumina Cerces Euboire
auet. nquarum genuS nomina fines quae
cen Senna, Porro, utrum mirabilibus auscultati0nibus et a Strab0nean ab Antigono, Palatin0, Plinio cum Isidor0ὶ de col0ribus recte
72쪽
commemoratum sit, valde dubium videatur, Plinium autem, mirabilium auscultationum auctorem, Strabonem, eos, qui hos Secuti sint, re n0n satis perspecta ipsa bibentia tingi salso tradidisse putem δ).g 17. Quibus do causis manifestum est Vitruvium non inepta tradidi8Se, quantum autem eorum, quae tradit, apud auctores legerit quantum ipso adiecerit vel permutaverit, cum alios auctores haec tradentes non consentire constet, his rebus non demonstrari sed significari tantum potest. certe non licet Vitruvium vituperare sicut Rusch 38). quo autem auctore usus sit, dubium est, Sed quae apud auctorem de Clagomeniorum fonte legerit, ex his omnibus non cognoscitur; si autem re vera ab illo idem traditum est, quod Vitruvius
refert, quomodo cum Isigono alia referente cohaereat, non apparet *ὶ, cum utrum hic neglegenter aut accurate descripserit, quae apud auctores legerit, neSciamUS.
g 18. Quod autem colorem attinet, de quo Isigonus vel Sotio perSonatus et Vitruvius commemorant, idem videntur significare sutrum iure annon, disserere inutile est): leucophae ι - pulla - coracino colore: quae uno verbo Graece Sotio personatus iure videtur χρωμάτιVOς enarra880. qua de causa ex Isigoni, Sotionis personati auctoris, libro Vitruvium hausisse, quae de Cingomeniorum fonte tradat, a vero non plane abhorrere videtur. sed cum d0 tinctis aliis rettulerit set unum tantum Clag0meniorum lantem Sotio personatuSISigonum Secutus descripserit, quaecumque apud Vitr. VIII 3, 14 legantur, Isigono deberi a vero maxime abhorret; etsi de Clag0meniorum fonte, quae tradant, ad communem auctorem reserri poSSenon abnuo, immo Isig0num illum fuisse nego. et ut, quis ille auctor communis fuerit, perspiciatur, ceteros locos Oportet perquirere eOS, quibus Vitruvius et Sotio personatus easd0m res tetigerunt ab aliis quoque multis traditas.
g 19. At Val0ntinus Rose sane cd. 11.) Isigoni a Rhegino compilati
fragmentum a TZelga servatum huc pertinere putavit hoc:
1) varietates autem hae propriae videntur esse rerum mirabilium ab aliis auctoribus modo accurate modo diverso traditarum. cf. Landi, quaesit. 74l75.
73쪽
tamen quid interrogationis nota significare voluit B 080 3 an vorbo Sotionis personati non emendato tamen ab hoc et Τgelga idem significari 3 quod a vero maxime abhorret; vel pro χρυσοχρωμαetiuηvx0cem χρωμαziυηV a Scriba quodam neglegentius opusculum describente scriptam esse eXistimemus, tamen num eadem res intellegenda sit, dubium est, cum de aqua TZelges nihil commemoraverit ab Isigono teste Sotione personato in quasi causa coloris descripta, non de lanis sed de aquis mirabilibus disserente. accudit quod etiam cum Vitruvii vorbis Τgelgae non consentiunt. Rosio ergo, etsi nisus Sit
verbis Ovidii de Crathide a Vitruvio quoque momorato, ita loquentis
Cra his et hine Sybaris nostris conterminus oris electro similes faciunt auro que capillos. unde Vib. Se i. 147, aurei coloris , non licuit dicere, tam arte cohaerere Sotionis personati testimonium cum TZelgae se Rhegino depr0mpto, ut eius Polymnemonis pars fuisse opuscula Florentina videantur. Quae acervatim conclusa a vero abhorrere manifeStum est. nam cum minime certum sit, an TZelges et Sotio personatus eandem rem
significare voluerint, non licet χρυσοχρωματξυηυ vocem opusculi Florentini capiti 2 imponero, quod fecit Landius. et quamquam TZe-igam nonnulla Isigono debere Rhegino intercedente constat Har-der 55 , tamen hunc Tgelgae locum adhib0ro non licet ad rationem explicandam eam, qua ad Sotionem personatum haec narratiuncula pervenerit et ut, quae inter eum et Vitruvium intercedat ratio, intellegatur. de Rhegino autem es. p. 163. Ruseli autem 38ὶ Rosii observationibus nisus Vitruvium Var- g 20. T0ne, Varronem Isigono usum esse posuit. sed qui sincere Vitruvii testimonium cum Isig0ni fragmento ΡF. 2.) contulerit, eum put0
his tantum locis usum eam sententiam non eSSe defensurum. Sed Verisimile non esse Varronem Isigono usum esse, immo ISigonum a
Varrone videri pendere, demonstrabitur infra p. 160. Quis autem fuerit auctor ille, cui set Isigonum et Vitruvium debere, quod narrant de fonte Clag0menio, p. 60 g 18. demonstravi, erui Π0Π Ρ08Se existimo, cum Vitruvii quoque auctor, quis fuerit, neSciam. Commemoratur de lacu Indico lavantes eiciente his locis: ad DF. 3. Ctes. Ind. 30 ap. Phot. bibl. cod. 72 p. 49: g 21. Zet: χρὴVη ἐυ Ἱυξοῖς οσου πέυτε ορτυ .QV etι περ μεῖρ*V, 7ετράτωνος δi. εset: ὀt eth 5ξωρ ἐυ πέτραι. δάθος δὲ εἶ αι μέχρι το0 5δατος τριον
74쪽
22. Ctesiae hanc narratiunculam a Photio c0pi0sissime relatam ceteri quoque auctores ita adhibiturunt, ut nihil maioris momenti ab iis tradatur a Photio non enarratum. Auctorem Vaticanum incertum se fonte puto hausisse eadem fere ratione rem tractante, qua Antigonus eam descripsit, Sed alia mutalla ibi enumerata fuisse δ). Antigono autem auctorem Florentinum non esse HSum mnni-λ8tum eSt, cum minime congruant, quae tradiderunt. immo auctor libulli Florontini vid0tur si fonto hausisse, quo Ctesiana accuratiuSeXcerpta continebantur, quam Antigonus refert a Callimacho immutata. nam ab auctore libelli Fl0r0ntini q)sum Ct0siam adhibitum eSSe neminem contendere existimo. Isigono autem intercedente eum haec referre cf. H0smania, IIII 50) nulla re significatur. auctoronim libelli Vaticani aliam narrati0nis partem rettulit, qua de cauSaeX eodem fonte eum hausisse, ex quo Florentinum demonstrari non poteSt. Unde autem Ctesias haec hauserit, incertum est. nam ne nomine σαλλάξη a Photio relato eum usum totam narrationem finXisse
l) nisi fortu Antigoni codicem adhibuit negleguntius seriptum sicut Pala
tinum Servatum, quo καταθέλεIθαι non negatur l
75쪽
existimetur, impeditur eo quod alia qu0que Similia mirabilia complura
Medorum enim eiusmodi lacum cum S i e o i i d 0 ot I n d i- g 23 c o memorat Call. Antig. 150, solum Plin. n. h. XXXI 22. aliae autem aquae omnia respuentes Sunt hae: fons quidam Arabiae Iuba ap. Plin. n. h. XXXI 18ὶ; Plin. n. h. II 231 automdieit: , iii C a r r ies en s i Hissaniae ustro duo fontes iuxta fluunt ulter omnia respuens alier obsor is huic autem similes sunt Silas v. p. 52, Liparis lans Aethiopiae v. p. 92 3, AVernu8 v. p. 97-99. Vim autem sontis Hos mann IIII 50) duclarat his verbis: esse hunc fontem , ein K0hlens tueriiny mit stur er Triel krustri sud cum
existimet Indos nobiles aquam eam, qua lavari solerent, certe non bibisse, nimis acute videtur iudicare - ceterum non omnia credere
Fonte autem neglecto de platano commemorant Varro T. r.
I 7, 6. et Plin. d. h. XII 11, Theophrasto nisi . Apparet explicari alia narratis ab aliis, e quo cognoscere licet, g 25. qu0modo E ii d o x ii s rem descripserit, qui a Theophrasto quoque verbo λirεetet: significari videtur. qui locum Iovis Europaeque coitu fabul0sum pluvia non conspergi videtur tradidissu addens aliam platani fabulam, quam ad explicandam loci siccitatem fictam esse existimo. Eudoxo autem usi alii alia mirabilia decerpserunt: Theophrastus deplantis disserens platanum descripsit folia numquam amittentem, aquarum autem mirabilium aliqui scriptor, platano scilic0t siccitatem mirabilem declarante n0glecta, Callimacho et alii rerum mirabilium Scriptori narrationem de aqua mirabili obtulit, quam alter altera v0ce appellat Tητὴν, θοάet OV, ο ετξV. I) cf. qu0d nuper de eo seripsit Capelle, Bph 34 l9l4) 362, 1.
76쪽
Auctorem enim libelli Florentini non Antigonum adhibuisse manifestum est, cum nulla re nisi verbo οἶμοχοι congruant, quae ab Antigono et Fl0rentino relata sunt, Isigoni autem vestigia non repe
Strabo Ochum pro Oxo flumine memorans vel ip Se erra8Se videtur vel auctorem errantem secutus esse, cum rem tradat cum Plutarcho maXime congruentem.
g 28. Auctorem libelli Fl0rontini se fonte hausisse cum Plutarchi lante quasi cognato veri Simillimum videtur, cum narratione brevissima Florentina eandem rem significari, quam a Plutarcho et Strabone dubium non esse videatur. et dativum Ἀλεζά ὀρωι ethicum h0e
fortassu licet illustrare loco e Curtii Rufi historia Al0xandri VII 10 13 14) descripto:
Ad flumen Oium ferventum est. hic quia limum 1 ehit, turbidus semper, insulubris est 190tui. itaque puteos miles coeperat fodere, nec tamen humo alte egestu existebat humor. tandem in ipso tabernacido regis 60nspectus est fons: quem, quia trei de notaverant, sublio exstitissρ fin-χerunt, rexque isse credi voluit, deum donum id fuisse. Nam a verisimili n0n videtur abhorrere olei illum sontem h0cl000 088e intellegendum vel auctorem scriptoris Florentini, quae de
77쪽
fonte 0lei et de li0c sonte quasi subito emergente legisset, confusa conscripsisse ita, ut voce αυzzμάzως hoc miraculum significari videatur.
Sed qui rorum Alexandri scriptor haec primus narraverit, neque *29. ex his locis perspici p0test, neque collato alio ab opusculi Florentini editoribus prioribus solo adhibit0 Athon adi: II 17, p. 42 L: καὶ παρ' ἁλλους δ' εἰσὶ se. κρηυα ) λ πος ἐχουσαι et: ρ0zρυ, ῶς η cu Ἀοἱα , 0ntρ ὴς Ἀλέξαυδρος ἐπέστειλε, Gς
ελχicu κρὴν V εὐμηκῶς. Quam Alexandri epistulam Spurium esse puto et, VocibuSne αISV, λia sua: Alexandri epistula significata sit, valde dubito. quo fit, ut narrationis illius auctorem nesciamus, nam Theophra Stum quoque auctorem fuisse non est verisimil0, cum hoc Athonaei dipnosophistarum caput ei non deberi videatur. v. p. 6 a. 4. Sed otiam quod Isigonum communem libulli Florontini sit Athe- η 30. naei sontem fuisse existimemus, non habemus, nam primum Athenaeus Al0Xandrum auctorem appellat, Florentinus autem ut Strabo auctorem tacet verbis *αIS et λέIODI: memoratum, deinde rebus quoque Florentinus cum Athenaeo non magis c0nsentit quam cum Ρlutarcho et Strabone, denique auctor Florentinus omnium ab Athenaeo enumeratorum mirabilium unicum tantum praetor hunc in Mytistrati sontem memorat, qua in re tradenda alium eum Secutum esse auctorem infra demonstrabitur. v. p. 102 3 122 3. 80d utrum auct0r Florentinus de Alexandri fonte commemorans Isigono uSus Sit annon, non liquet. Alium olei fontum ἐυ Kυωυἱωυ χῶραι erumpuntem memorat g 31.
Ctesias fr. 87 p. 105 M.), ullum Lyc. ap. Plin. n. h. XXXI 17: Indis Orutis fontem esse, cuius aqua lucernae tu eunt; idem hebat tuis fruditur. de olui fluminibus Indicis v. D. Chr. 0r. XXXV 18 p. 336 Arnim I). porro tradit Herod0tus VI 119, 1 3 do puteo in C i s s i a regione: παρέχεzαι τρι*αISας ἰδέας ' καὶ I p cta αλτου καὶ αλας καὶ ἐλαίου ἀρ6sso etαι ἐξ αὐetc0 fluxerunt indu Philostr. V. A. I 23. Prisc. Lyd. sol. ad Chosr. VI 76, 16-20 B. i. lacus
oleum emittentes sunt apud Myti stratum v. p. 100ll Ili) et in India Ctes. Call. Antig. 150 Vitr. VIII 3, 8 .
Transeo ad singula capita. PF. 6 d0 muto Citieio in o fibulo capitis 29 mirabilium aus- ad PF. 6. cultationum depr0inptum esse videtur, Isigono intercedente, cui S g 33.
79쪽
67 6 Traduntur autem do his rebus ab aliis auct0ribus similia haec: ad PF. 610. g 32. Paul. Sil. de therm. Pyth. 60 61. χαἱ που τροχάζει ναμα
80쪽
M A. 29 ex eodem flante descriptum esse eXistimemus, nulla re impediamur, haec diutiuS non perSequor. Pauli Silentiarii versus ad eandem rem videntur pertinere, Olim de eiusdem generiS aqua alia nemo commemoraverit; sed ex ipsius
vorbis nihil concludi potest. ad PF. T. Plane eadem ratione intercedente, qua PF. 6 cum MΑ. 29, g 34. sitiam PF. 7 de Syracusarum lante) et MA. 56 inter se cohaerent. Roso et Schrad0r Isigono int0rcedente hanc narratiunculam deberi mirabilibus auscultationibus censuerunt. sed e communi fonte eos hausisse veri similius sest, qui Aristoteli ascriptus fuisse videtur. cf. quae de sermone disputavi p. 138 ἐπηλθου. 148 ψξ ος.
ROSe rerum aliquem scriptorem eam urerratiunculam mirabilium auscultationum auctori obtulisse contendit, adductus fortassestoristo παρέσχευ. Mullenh0ss autem historica ibi non esse ratus Phaniam auctorem fuis80 putat. Sed cum neuter argumenta attulerit Ut d0 Phania quasi aquarum mirabilium scriptore inter auctoreSantiquos ΠΗmo commemoraverit, in medio haec relinquo. Pauli autum Silentiarii vorbis quoque demonstratur eandem rem
Hale sina reuione fons uitus Vitietus et trunq/ulliis, cum Silctur si insonent tibiae, exultabmi liis ad eun us elevatur et, quasi miretur vocis disicedinem, qdtra muroines int vilescit.