장음표시 사용
101쪽
M0ι τοτ λης . . . quid de libello Florentino censendum sit, non recto intellexit. sed etiam R080, quem ibi affert, errasse mihi vid0tur ratus non ipsi Aristoteli lioc deberi sed cuidam de plastitis philosophorum libro . quod enim hoc Statuamus, nihil habemus . Antigonum autem non Callimachum ab Isigono adhibitum essu puto in furioris aetatis Scriptore. Do simili fonte apud Garamantes profluente tradunt Plin. g 86. n. h. V 36. Sol. 29, 1-4. Prisc. perieg. 201 - 205. Aug. de civ.
Sen. n. q. III 20, 5 6. - Ov. met. XV 329 331. nam quemadmodum ebrietus hod hubet muli Lynceius amnis quem quicumque J artim moderato gutture truxit haut aliter titubat, quam si mera vina bibisset. Plin. n. h. II 230. Lyncestis aqua, quae voeatur acid/du, finimodo te, intentos facit. XXXI 16. Theopompus uit inebriari fontibus, quos diti uus. Vitr. Vm 3, 17 8. item sunt nonnui ue acidae tenue fontium, ut Lyncesto quue hune habent nirtutem, uti calculos in vesi-
ravi p. 41 ad auctorem Sotionis personati definiendum inutiles. Qui l0cos descript0s semel spei legerit, eum puto artissime omnes g M.
102쪽
cohaserere videri existimaturum esse. Sed cum Singula verba contulerim, valde dissentire inter se auctores puto, quamquam de re ipsa consentiant. et, ne ad unum auctorem nimium reseratur, monuit Antigonus, complures alios hanc rem tructa VisSe memoranS.
Solus quidem praeter Sotionem personatum Vitruvius de Lyncesto non Lyncesiis memorat, Sed cum plane nitus generis aquas Simul descripserit, qui eius auctor suerit, valde dubium est. sanandi 0nim illam vim Lyncesti aquae inesse nemo alius tradidit, quo fit, ut Vitruvium et Sotionem personatum eodem auctoro Suil. Isigono usos esse a veri simili abhorrere videatur.
Sod nimis sestinanter vid0 tur iudicasse; de Erigone enim SO-lus commemoravit Athenaeus. fontem autem Sotio tantum personatus memorat et auctor Vaticanus 23 , qui Florentinum secutus esse videtur. et cum S0tio personatus de fonto et de aquae gustu, Athenaeus de Erig0ne, Callimachus verbo ἀλλο ο0Id αι de ebrietate moneant, artius inter Se cohaerere non Videntur quam eundem auctorem secuti Theopompum. Nam Antigono an alii auct0ri PV. 13 debeatur, dubium est. sed sex alio fonte haustum videtur ac PV. 23. g 90. Ovidius autem nescio an Erigonem et acidam aquam ipsam con- sudorit, de amne Lyncestio sive Lynceio commemoranS. quem puto eodem auctore, alio fortasse intercedente, usum esse atque Athenaeum. Plinius autem, unde hauserit, definiri non potest, cum quamquam auctores paulo disserant, tamen certa cognationis argumenta ex eorum verbis non liceat sumere, Sicut dubium est, utrum Secundum formam activi vel passivi generis verbi μεθυσκε V an Secundum alia verba iudicandum sit. Accedit ut, num Plinius fontes memorans re vera cum Sotione perSonato artius cohaereat, dubium sit, cum brevissime tantum libro XXXI r0m tangat monens, quod in libro II dixerit. g 91. Quae cum ita sint, certa assurre non possum, quamquam teStimonia illa saepissime perscrutatus sum. Sed cum de Sotionis per Sonati auctore nihil seruerim, nisi ex Theopompo auctoribus ceteris servatis non interceduntibus rem ei traditam esse finem disceptationis facio.
Id unum addo: libelli Vaticani capitibus 13 et 23 ad eundem
fontem et Vaticanum set Florentinum reducendos esse non Videtur demonstrari, immo parum e0nsentit PF. 20 cum P V. 13, PV. 23 au-
103쪽
tem, si re vera artius cum PF. 20 eohaeret, non ex eo dum fonte sed ex PF. 20 haustum videtur. cf. Thiel 96. Isigonus autem utrum Vaticanarum an Florentinae narrationis auctor sit, non licet cognoscere, his tantum consideratis. sod cum multa alia Florentina ei deberi demonstratum sit, fortasse id clu0que ei debetur.
Alios fontus inebriantes enarrat idem Plinius n. h. II 230 k 92. undo fluxisse videtur Val. Max. I, VIII Ext. 18 sin .i in agro Caleno et in Paphlagonia profluentes de Paphl. cf. Vitr. VIII 3, 20. Ath. II 17, 42 e). Ceterae aquae acidae, quales Vitruvius enumerat VIII 3, 17 sqq.), cum non animum Sed corpuS assciant, non huc pertinent. es Cutilias aquas p. II7 I53 . Vini autem fontes veteres credebant esse in Colchido: Ap. Rhod. III 224. in insulis Naxo cf. p. 219. 2, T00 cf. Diod. III 60, Andro paucis anni diebus: Muc. ap. Plin. n. h. II 231. XXXI 16. Paus. VI 20, 2. Ρhilostr. imag. I 25. cf. Sondei schristen des ostreich. archaol. Inst. in Wion VIII Andr0s v. Th. Sauciue 19 14 4') p. 310 sqq. D0 Sycaminarum lacii: editores de MA. 78 monuerunt, quo ad PF. 21 loco do veneno περὶ eth, detαλSαυ tu etQι Κιρκαῖωι θρε ) simili comm0- g 93.
moratum est. Sed cum et de re non plane consentiant et Sycaminae urbs Italiae ignota sit, non eandem rem descriptam eSSe cenSeo.
104쪽
auctorem fuisse existimandum est. Sed hoc a vero abhorrere videtur, cum Vaticanus il)sum Antigonum adhibuisse videatur, quo fit, ut DF. 20 ut 22 Isigono c. 21 laudato deberi non Antigonum sed alium auctorem adhibenti veri simile sit. sed quis is fuerit, nisi ipse fuit Heraclides - quem num iuru Ponticum vocet, dubium est nihil hab00 quod iudicem.
quasi uncto pernitent. bibitur idem; ideo est liquidus, et ad sustinenda, q/tue incidunt aut immittuntur, infirmus, ut folia etiam proximis de eisa frondimus non innatantia ferat, Sed pessum et penitus accisit. Stil. 30, 11 9 de Macr. -Aeth.). est elium ibidem lacus, qu0 perfusa corpora velut olivo nitescunt. ex hoc luere potus Saluberrimi S. sane adeo liquidus est, ut ne caducus quidem vehat frondes, sed illeo folia iussa ud fundum demittat lutieis tenuitate. Isid. 0rig. XIII 13, 2.
in Aethiopia lucus est, qu0 per fusa corpora velut oleo ni tescunt.
alii uutem fer finyues terrae sena8 profluentes uncti oleo fontes erumpunt, isti Solis, quod oppidum est Ciliciae, flumen nomine Liparis, in quo nutantes aut lavantes ab ipsa aqua ung/mtur. similiter Aethiopia lucus est, qui unctos homines est icit, qui
in eo nutaverint et India . . .
. . . ait . . . Poly clitus Li
suri tuitu Solos Ciliciae ungui, Theophrastus hoc idem in Aethiopia eiusdem nominis fonte, Lydos iu INJiS . . .
105쪽
I. Herodoti narratio ct ii o l, ii s modis traditur. k 98.1. Molam et Solinum apparet communi auctore Latine scribente USOS HSSe, quam suam non omnibus consentiunt. copiosius igitur ille auctor Herodotum secutus rem descripsisse videtur. quis ille auctor Romanus fuerit, Varro an alius, huc non pertinet. Isidorus autoni Solino debere videtur, quae narrat. 2. Auctor Sotionis personati initium tantum Herodoti narrationis repetisse videtur sed, quis fuerit, inde cognosci nequit. II. Fontes unctos oleo n0nnullos una conscribunt Vitru- η 99. vius et Plinius, partim c0nsentientus partim dissentientes. Vitruvius re8 copiosius describens auctorum nomina omisit, Plinius brevissimores tractans Polycliti Th00phrasti Lyci nomina adiecit. quamquam de Inditio sonto dissuntiunt ut postea diversa tradunt, tamen hoc loco
communi auctore docto usi esse videntur. neuter autem multa aquarum mirabilia enumerans unum tantum auctorem adhibuisse videtur, sed modo hunc modo illum secutus eSSe.
nius et Vitruvius videntur auctore communi usi esse, aliis fortasse auctoribus intor edentibus. sed cum Plinius Theophrasti nomen adiecerit, apparet auctorem Florentinum alio usum esse auctore. velut aliis dicam verbis: Isigonum aut a Flor0ntino aut a Romanis illis auctoribus adhibitum esse constat, fortasse autem Isigonus neque eorum neque Sotionis per sonati auctor fuit. Sed cum Sotionem personatum eo in nonnullis rebus describendis usum esse con Stet. eius sontem Isigonum fuisse n0n plane abnuo. Vitruvii autem Pliniique auctorem eum fuisse veri dissimile est, cum mirabilium rerum Scriptores non tam certa ratione similes aquas composuisse Videantur.
Quibus do causis Maximilianum Thi0l 99) errasse puto, cum
artius cohaerere Vitruvium et Sotionem personu tum Cen Seret, quamquam Theophrastum Herodoto usum esse veri simile est.
De Sol0rum fonte Lipari Polyclitus comm0morat etiam apud g 101. Call. Antig. 135'in et fortasse Callimacho usus ΡP. 16. alios fontes pingues enumerat Ath. II 17, 43 a iv Ἀ ο ι α ι περὶ Τράλλεις
l) legitur autem Polycritus, de cuius auctoris nomine cf. P. 4, 2.
106쪽
Vitr. VHI 3, 22. est in insulti Ciu fons, e VH0 qui in rudentes biberint, fiunt insi-fidrites, et ibi est equorum ma insculptu- eu sentei fiu, iucumlum eum esse potionem fontis eius, sed qui biberit, saxeos hahiturunt 86HS S. sunt autem versus M
Susis uutem in qua civitute est regnum Persarum, fonticuius est, ex quo gri biberint, amittunt dentes. item in eo est Scris lum epi-yrumma, qu0 stylii eunt hunc sen-5ξατα τα0tα ἶλέπεις *οἶερα ζέυε IQV uno χερσὶ l lentium, egregium esse
ad ΡF. 25. Varronem unde hauserunt Plinius euntque secutus Isidorus)g 103. auctorem adhibuisse qui etiam epigramma perscripserit, eX eo licet colligere, quod etiam de fonto Clitorio c0mmemorans talem auctorem vid0tur adhibuiSSe. Vitruvium et Sotionem personatum apparet ex eodem sonte hausisse. Sed Ariston se idum sit atque Aristides a Vitruvio nomine al
Plinius autem non ex eodem fonte hausisse videtur atque Vitruvius nam e Varronis loco a Plinio allato spropter nonnullas varietates
imprudentes Vitruvii omis. Plin. , insipientes V. hebetes Pl.) Vitruvium hausisse veri similo non sest. cf. Τhiel 92 3 .g 104. PF. 25 et PV. 34 tam arte inter se c0haerent, ut Vaticanus auctore Florentino usus esse videatur. at auctore Bolidio 30ὶ, rhiel 95) Cilicino n0men p0suit irrepsisse e fonte communi auctoriS
107쪽
Isid. orig. XIII 13, 3. In Cio C00 Philipp Π p. 44) insula fontem esse dicunt, quo
Vatidani et Varronis Cilicia se quanda in aquam antea memorantis. l04. auctorem enim Vaticanum putat initium prioris cum fine alterius narratiunculae confudisse. Quod a vero maXime abhorrere videtur. nam auctoribus ita inter se cohaerentibus
PF ΡV. Plii ' Titi . cum non apparet, qua de causa Plinius ut Vitruvius dissentiant et qua de causa auctor Florentinus de Ciliciae fonte non commemoret, tum tria illa mirabilia epigrammatis instrueta ab Isigono Ciliciae narratiuncula Separata Florentinus demum coniunxisset, Vitruvius autem eo dona modo Cilicino fabulam omisisset alio auct0re usus. Quam sententiam salsam esse manifestum est. apparet Vitruvium et Sotionem personatum aliis non 80paratas tres illas narratiunculas apud communem auctorem vel alios intercedentes) legisse, Vaticanum autem scriptorem, quod verba cum Sotionis personati maXime congruunt, non ex fonte quodam illius auctoris sed eX opusculo Florentino hausisse. quod autem logimus K λικἱα pro Κῖα vel I im qu0d apud Sotionem personatum legitur, quamquam in Sula Ceos intellegenda videtur, es. Vitr. Ciu, Plin. Ceu l023, librarii cuius dum errat0 videtur essectum esse KIAIKl As, quod m0nstrum verbi alius mutavit in KIA IKIAI bis KIAI tantum scriptum, s0mel delendum eSSe non recte intellegens, quod facillime accidere l)0tuit, cum litterae A et Λ in eo dicibus manu scriptis simillimae Sint. Qu0 fit, ut, unde PF. 25 haustum sit, o PV. 34 nequeat cogno-Sei. Isigono autem cap. 25 deberi quod statuamus, nihil ergo habemus.
108쪽
g 105. PF. 25 autoni set Vitruvius videntur ex eodem sente hausisse, quamquam Thiel 95 hoc negavit. Varro autem aut ex Aristonis ipsius libro hausisse videtur aut alium adhibuisse auctorem, qui Aristone usus est, diversum a Vitruvii Soli0nisque personati auctore
Ita igitur auct0res inter Se cohaerent Arist0 Ceus
De insulae nomine cf. Od 0r 348, 163. ΡW. II 954. ad PF. 26. Recte monuit Thiel 95) non ad00 congruore Vitruvii et Sotionisg 106. per80 nati verba de Susorum fonto re rentium, ut nullis intercedentibus auctoribus ex eo dum flante eos hausisse oportunt 0Xi8timare. Sed eX eo quod tria illa mirabilia sepigrammatis instructa apud utrumque verbis similibus et ordine non mutato leguntur, concludere licet eX communi sonte eorum description0s fluxisse. unde autem Rufus hau-Serit, pel Spicuum non eSt. Plinius n. h. XXV 20 tradit do fonto simili haec: in Germania tranS Rhenum . . . fons erat aquae dulcis solus, qua pota intra biennium dentos deciderent c0mpagesque in genibuS Solverentur. ad DF. 27. ἐυ δὲ Ἀλι*stum: . . . g 107. Particula δὲ dom0nstrari vid0tur 24-26 Isigono non deberi, nam antea eam non scriptam 0880 praeter c. 17 0X Antigono depromptam) Supra commemoravi p. 78 ut 84. Capiti 27 autoni Soli , perS0natuS eam particulam praeposuisse videtur vel consuetudine adductus, cum capitibus 24-26 eam perscripsisset, vel ut inde ab hoc capite denuo Isigonum se esse secutum notaret. nam cum aliis de Cala Si8 tum propter eam particulam 24 26 Isigono n0n deberi p. 78 59 explicavi. Sed sicut 13. 14. 21 h0d capito Isigono debito res rarissime tradita refertur. unde Isigonum a permultis vel omnibus rerum ScriΡ-t0ribus mirabilium, qui post uum fuerint, adhibitum esse neminem collecturum eSSe suto. Unde autum Paulus Silentiarius hauserit therm. Pyth. 96-99ὶ, cum non solum verba immutaverit sud etiam rem paulo aliam reserat, cognosci nequit. scribit 0nim:
109쪽
aqua, in qua Tantalus Stetisse fertur, admonet cf. Hom. Od. λ 582 - 5ST). undu haec fabula hausta sit, ignotum est. an de Allifanis a dis punitis cogitandum est 3 De ΛVertio multos auctores commemorasse e loci8 p. 43 enu- ad DF. 28. muratis cognoscitur. Sed folia subsidere sicut in Asethiopia0 fonto g 108. Lipari, os. p. 92 97) praeter Sotionem personatum Plinius solus memorat, quamquam etiam complures alii folia non innatare sed puramnquam eSSe rettulerunt.
Indo narrat Timaeo vid0licet usus mirabilium auscultationum auctor cap. l02 1083
110쪽
S0d quomodo factum est, ut Sotionis personati verba partim cum Cnolii partim cum mirabilium auscultationum congruunt γ* 111. Primo 0Ρ0rtet quaerere, cur pro Κύμη et 'Iορυος scriptum Sit
K60μαι et 'IGUS*VOς. l. Forma Ἀουερυος apud neminem alium l0gitur, es. de similibus p. 135. Avernus certe dicebant Romani, Ἀορυος Graeci. 2. Id 0m de nomine J 60μαι statuendum est. Cf. p. 140. KG0μαι a Gra0ca lingua abhorrui, cum urbs illa Graeco I 6 η vocata sit. Sed qua re commotum auctorem Grasecum his formis a lingua Graeca alienis usum esse 0Xistimandum est 3 dixerit aliquis Romanum eum fuisse, Sed ne Romanum quidem veri simile est Graeco auctore usum ens forma S immuta SSe. immo, cum rem enndem atque Coelium Antipatrum rettulisse Sotionem personatum constet, fonte Latine scripto auctor Florentinus usus esse videtur. Coelium ergo ab eo adhibitum esso censendum est 3 immo Plinius C00lii verba apud Varronem legisse Videtur, quem it Sum quoque de Averno scripsisse narrat. Varronem rem copiosiuS enarra S Se veri Simillimum est, cum Plinium omnia decurtavisse constet. de alio autem auctore Romanodo foliis in Av0rno sub sidontibus tradente nemo commemoravit.
ν 112. Quaerendum autem est, quis Sotionis personati auctor fuerit. demonstravi l . 97 verba mirabilium auscultationum aliquam partem similia esse, undo fortasse licet colligere Aristololis persona ti auctori haud d0beri, oblata sicut J F. 6-10 p. 66 sqq.) ab Isig0n0, qui illius verba cum alius auctoris coniunxisse videtur cf. ad PF. S
Varronis ergo an Coelii Antipatris verba cum ceteris coniunxit '
quamquam ceteri auctores recentiores hanc Sententiam repetiverunt, tamen a vero abhorrere videtur, cum Plinius, quem Varrone intercedente ex Isigono aquarum mirabilia hausisse cens0nt, neque libro Hnoque XXXI nequ0 eorum librorum indicibus Isigonum nomine laudaverit. accedit quod, quae Plinius de rebus a Sotione 90rsonato Isigono auctore relatis narrat, sest non tam arte cum Isigoni sive Sotionis personati verbis cohaerere videntur, ut Plinium eodem atque J Sigonum auctore u8um esse censendum sit v. p. 71 41, p. 72 g 4b,
demonstrabitur infra Varrono intercedente Plinium Isigono usum esse demonstrari non posse sv. p. 160). vel Isigonum ante 4 irronem fuisse nulla re demonstratur. immo nonnullis de causis Isigonum
l) primi ante Chr. n. saeculi initio Isigonum floruisse non ab auctoribus antiquis traditum sed a Roseo fictum est.