장음표시 사용
81쪽
Theophrastu S . . . ., idem . . . . . . . . in LHSiS Arcadiae quo- .
dum fonte mures terrestres vivere et converSari. crescentes aquaS enumeravit, eos quidem de quibus modo commemo- g 35.
ravi tacens, addens autem Arethusam in agro Scyllatino Bruttiorum profluentem, quam eiusdem generis fuisse cuius Syracusanum lantem se Cassiodori verbis suar. VIII ep. 32ὶ cogn08citur. contra a P V. 21 traditum est Tauromenium fluvium, si t0nuerit, sub terram se mergere, quod a nullo alio auctore relatum esse neminem puto mirari. Cum PF. 6 0t 7 cum MA. 29 et 56 artissimo cohaerere con- ad PF. 8. Stet, mirum non est, quod etiam initium capitis octavi capitis 57 g 36. mirab. nuSc. Simillimum eSt, cum apud utrumque auctorem haec capita coniuncta sint. Sed ad finem capitis S, quo d0 Palicis agitur, rati0n0 mirabilibus auscultationibus dissimili rem d0scripsit auctor Florentinus secutus vid0licet auctorem Diodori, quem partim Polemone partim aliis scriptoribus usum esse veri simile est. Florentini autem libelli auctor Isigono se esse usum refert. quem e mirabilium BuScultationum Diodorique fonte c0mmuni hausisse a vero abhorret, cum et mirabilibus auscultationibus set a Diodoro res copiosissime descripta sit verbis minime c0ngruentibus. quae cum ita Sint, et hinc et illinc nonnulla ab Isigono deprompta osse existimandum eSt, ea de causa auctorum ab Aristotulo spersonato et Di0doro adhibi-t0rum nominibus 0missis, quo factum est, ut auctor Florentinus ipsius Isigoni nomen adiceret. Eudoxum tit Phaniam Mi ill0nhost, Theophrastum Glinthor exis- g 37. timaverunt hanc narrationem mirabilium auscultationum auctori 0btulisse. Sed cum nequo Eudoxi neque Theophrasti nomino addito qui8quam de hac re commemoraverit a plerisque tractata, veri similes esse non videtur illos d0 hac re scripsisse. quae autem Phanias
ap. Call. Antig. 155ὶ de Palicis rottulit, sex iis rem a Sotione
personato relatam ab illo descriptam esse non oportet concludere. Timaeo autem usum esse Diodorum censuerunt Vol quar dsen Un
82쪽
70 Siciliae script0ris libris haec d0prompta esse videantur, Calliam
autum et Polemonem plane diversis verbis rem descripsisse Macr0bius tradat. sed ne hoc quidem certum eSt. g 38. Multos illos l000s, quibus alii auctores modo similia modo diversa do mirabilibus Palicorum sontibus narraverunt, apparatu teX- tui subiuncto enumeravi. verbis autem minime cum Sotionis personati narratione illa congruunt, qua de cauSa verbolenus ea describere inutile est. videntur vero nonnulli rerum Sicularum scriptor0s
narrationibus non usi, quo factum eSt, ut minime auct0res cet0ri de hac re tradentes inter Se con8entiant. rebu8, non Verbis, cum mirabilium auscultationum, Soti0nis personati, Diodori narrationibus artius cohaerent, quae leguntur apud P0lemonem sap. Macr. V 19, 26-29 . ut Strabonem VI 2, 9 C 275 in qui haec scripsit: οι Παλικοι δὲ κραzηρας εχουs V αυασίλλουῖας ὁδωρ εἰς θολοε ῖtς ἀυα 6Iγημα καὶ πάλιV εις του αὐzιυ δεχιμεVGV μυχιV. g 39. Do Palicis et dis set crateribus recentiores auctores permulti ScripSerunt, quorum e08 tantum enumero, qui copiosius a curatius diligentiusque rem tractaverunt: L0rengo Cosso - Grasso, ristes sioni storicho- critiche 80prat' antico lago dot Palici. Pal0rm0 1843.
cuius libri unum tantum exemplum in bibliothecis Germanicis asservatum esse videtur: scit . in bibliotheca magni ducis Hassorum Darista densis notatum K 3227. 8'.)
Qui etiam de ceteris c0mmemoraverunt et aquas mirabiles et earum religionem tractantibus auctoribus recentioribus. g M. Tradunt autem veteres etiam de aliis aquis, quas periuris puta
Sicut do aqua a ις θρκ ου vocata Ἀ ο δ α μ α ἱ ω ι pr0fluente apud Tyana urbem Philostr. V. A. I 6 MA. 152, cf. Amm. Marc. XXIII 6, 19), qua se Palic0rum cratoribus similis fuisse videtur. deinde legitur ap. Plin. n. h. XXXI 23 do Alco flumine Bithynia se simile aliquid . donique Phil0stratus V. A. III Id in de puteo quodam memorat Indorum, quem Vocat θρχιου.
De quo aquarum genere es Rud. Hirgel, Der Eid 1902) cap.
83쪽
Paulus Silonitarius, sicut de fonte Ciliciae et Syracusano etiam DF. 9. de Se itusneo memorat, sed verba adeo t0rquet, ut ligna mirabili h 41. modo assici plane omittat. E Theopompo hanc narrationem depromptam esse ex Antigono Callimachum adhibente in cogn0scitur. sed quis et mirabilium auscultationum auctori et Plinio hoc Theopompuum obtulerit, n0n potest perspici '). Isigonum enim Plinii fontem suisse a vero abhorrere videtur, cum Isigoni verba a Sotionu personato tradita cum Plinii parum congruant. Varronem autem Rusch 39ὶ iuro videtur putasse Plinii auctorem fuisse, sed Isigonum Varro non adhibuit. v. p. 100.
Hoc autem fere modo auctores inter se cohaerere existimo: Thoopompus
Mirabilia Theopompenx Callimachus
cf. Mungur 160. Christ-Schmid' I 531, 8. Eandem autem vim aquae lacus Vadimonis inesse narrat g 42.
Plin. ep. VIII 20, 4 nis qua fruetu solidunturin et Solinus 4, 6 Anon. Luid. I 10 p. 28, 19-26) aquis calidis Sardiniae, nisi h icl0c0 eius verba intelligunda sunt quasi generaliter de aquarum natura disserentiS.S0tio pers0natus etiam hanc narrationem sonti a mirabilium au8- PF. 10. cultationum auctore adhibito dubere vid0tur, cum paene Verb0tenus k 43. eadem quae illo russerat r), cuius fontis Aristotelem esse auctorem Creditum esse testatur PF. et o Callimachi Antigonique narratione cognoScitur de sonte Lusiorum et Lampsaceno tradidisse Theopompum, quem etiam a mirabilium auscultati0num auctore alio fortasse intercedente adhibitum esse verisimitu est. Plinius autem Theophrasti nomen adiciens alium Se secutum esse auctorem quam ceteros indicat.
Sed iurene Plinius Theophrasti nomon adiecit 3 Sehradurum 226: g
84쪽
quasi do Theopompo locutum Plinium memorant. sed nomen a Plinio
indicatum mihi non videtur mutandum eSSe. commemorat enim
Schrader de alia narration0 Theopompo d0bita: MA. 115 ot Antig. 136 tradunt do Ponto flumine, quae e Theopompo Sumpta eSSe cen-Set, cum vox λέIεetat et initio capitis 115 et in initio capitis 125 partis altorius non ipsius capitis, ut memorat Schrader) adhibita sit, cap.
125 autem o Theopompo depromptum sit. recte eum haec disseruisse testatur PP. 19, quem ille postea editum non noverit. sed hac in re describunda Antigoni set mirabilium auscultationum verba artius inter se cohaerere videntur quam cum auctori8 Palatini, quo adducor, ut illos alio sex fonte communi hausisSe censeam. quem a Theophrasto pependisse a verisimili non videtur abhorrere. Nam ratione quadam non casu apud Antigonum aliud post aliud perscriptum 0880 videtur. Theophrasto enim intercedunte sit Callimachum et mirabilium auscultationum auctorem de fonte Lusiorum commemorasse veri simile est. Callimachus autem Theopompi nomeno Theophrasto repetisse videtur, cui Antigoni cap. 137 0t 142 dobita esse puto. Plinius autem non Theophrasto ipso sed alio auctore intercedunte usus sesse videtur Theophrasti tantum nomen indicantu. quo factum esse puto, ut et Plinius et auctor, quo Aristoteles personatus et Sotio personatus usi sunt, de muribus terrestribus, Callimachus autum et Antigonus eum SecutuS plerumque Verba paululum mutare, pro communibuS rariora interponere Solens, de muribus G sis ς zzῖς κατοικιδόοις tradat. Quamquam Plinium Saepe neglegentissime res descripsisse constat, tamen, cum hoc modo et Τh00phrasti et Th00pompi memoriam recte servatam esse demonstrari pOSSe Videatur, Pliniana mutare recuso. g 45. Isigonum autem Plinii auctorem non fuiSSe apparet. nam cum ΡF. 6 9 Aristotelis p 0rsonati auct0ri Isigono interc0dente d0beri verisimile esse dem0nstraverim, etiam PF. 10 eodem modo ad auctorem Florentinum perveni8Se Videtur. quae cum ita sint, h0c fere
modo auctores inter se cohaerere videntur:
85쪽
Callimachus autem fortasse Theopompum Theophrasto non intercedente adhibuit. De aliis in aqua viventibus muribus comm0morat Plin. n. h. II k -- 227 fin.: in Cusinate fluvius appellatur Scatebra, si fidus, obui duillior vestute; in eo tu in Arcadia Stymphali nuscuntur u V u utiles musculi. Qui hoc loco alium Arcadiau lantem ac Lusiorum intellegere,
videtur. D0 1thamanum sontu haec traduntur: ad DF. 11.
Ovid. metam. XV 311 2. Odmolis Athamanus aquis accenderetionum
Murratur, minimos cum luna r6cessit in orbeS.
Plin. n. h. II 228. In Illyricis sui, a fontem frigidum
χε υ eth δ' υπhρ αυeth GUzως θερμου υπάρχειν, Gozε ctu et ς ὐπερθη ρύ- τανα, Παραχρημα ἐζάπzεId αι. Vib. Se i. 153, 14. In Athamania lucus luna tenui ligna accendit. Lactant. pers. narr. sab. 15,16. Athamanis Thessuliue regionis fontiliomim tenuusu luna admotum accenditur. Isigonum apparet cum Antigono artissime cohaerere, cuius nar- g ψ8. rati0ni nihil addidit. sed quamquam verba eius valde permutavit et parte aliqua inepta communis sermonis pro raris v. ἁφαῖος p. 148, θερμα νω p. 139) perscripsit, tamen in re tradenda adeo cum Antigono consentit - de luna quoque neuter commemorat -, ut eiuS historia mirabili usus esse videatur. Quod autem attinet Eudoxi nomen ab ipso Isigono tacitum, lic0t commemorare de depravatione paene t0tius capitis, qua id qu0que videtur effectum esse, quod auctoris nomen intercidit. Indicavi p. 40 de hac re permulta commemorasse auctores, Sed g 9. cum S0tionis personati et Antigoni verbis ea tantum artius c0haerent, quae Supra conscripsi. ceteri autem de Nymphaeo disseruerunt, ubi flamma e solo oriri putabatur iuxta quam profluebat fons hi-gidus, de quo Antigonus, Ovidius quique eos secuti sunt, tradiderunt ,
86쪽
et de asphallo e terra emergente, pro Athamanis autem Apolloniae urbis nomen indicant. Apparet ligna illa non a lantis auro sed a flamma illa cremata esse; sed qui aquis mirabilibus conscribendis studerent, nec platanum ad lantem Cretensem stantem v. p. 63 4 in neque hanc flammam memoraverunt scilicet res a mirabilibus alienissimas, Eudoxus rem sicut in PF. 4 in accurate et diligenter enarrasse videtur. qua in re cum Neum ann-Partsch 270, 1) consontio, dissentio autem ab obortiummero ΡW. II 1928ὶ qui Athamanum aquam aliam esse putat atque Apolloniatem, quamquam nymphaeum illud, de quo a ceteris auctoribus memoratum est, fuisse apud fontem mirabiloni a Sotione personato ot ovidio doscriptum Eudoxum tradidisso testatur Antigonus. Ubi onim Athamanes habitaverint, veteres auctoreS non omneScerto scivisse videntur. in Illyricorum autem regione, de qua Plinius II 228 commoniorat ut Athamanos habitabant sit Apollonia sita erat. cuius auctorem non Callimacho sed alio auctore Eudoxum adhibente usum esse verisimile est, non de lignis admotis sed do vestibus praecipue commemorante, qua8 Antigonus qu0que verbis η αλλο Tt zωυ To Gibet DV scit. ad exardescendum facilium) significasso videtur. η 50. Ovidius autem alio δὶ auctore usus esse videtur Callimachum secuto, quod cum Antigono consentit praeter luna0 illam fabulam, quae unde hausta Sit, non perspexi. sed similiter et ipse Ovidius Stygiae aquae vim minorem narrat metam. XV 334ὶ: nocte nocent potae, sine notu luce bibuntur.
Vibius et Lactantius personatus c0mmuni fonte scit. Commentario Ovidii m0tamorphosibus adiueto usi essu videntur sed inter Vibium et commentarii auctorem alius fortasse intercessit auctor, qui pro font0 lacum Athamanum memOI RVit.
g 51. Quae parum perspexisse videtur Landi quaesit. 77 3) Plinii dolante Illyrico narrationem ad Dodonaeum referens; etiam quae de Athamanum fonte sicut Lunae appellato disserit, a vero abhorrent, apud Vibium autem hoc non legitur. De simili fonto Dodonaeo memorant:
Mula II 43. Plin. n. h. II 228. Sol. 7, 2. Prisc. perieg. 390-395. Aug. de civ. dei XXI 5, 1. 7, 1. Isid. 0rig. XIII 13, 10 in Epir0ὶ.ot ΡF. 12 et De fonte Clitorio capite 12 tractato auctor Florentinus etiam 24. g 52. capite 24 egit. quae Simul tractanda esse apparet, cum id praecipuel) es. E. Gras, Leti giger Studion et . class. Philol0gie VIII 1885 p. 37 sqq. quem Ovidii et Plinii verba artius cohaerere c0ntendentem puto errare.
87쪽
spectandum sit, num his collatis eX uno vel pluribus fontibus hausisse auctorem Florentinum putandum sit. leguntur autem apud auctores veteres haec:
88쪽
Ovid. metam. XV 322 328. Clitorio stitieumque sitim de fonte levavit, vin v fi it ouudetque meris abstemius =tndis Seti, vis est in aqua calido contrari ι 1 inosive, quod indigenae memorunt, Amythaone natus Proetidus ut tonitus post tum per carmen et herbas eripuit Furiis, purgamina mentis in illus misit aquas odiumque meri permansit in Nndis. Vib. Se i. 152, 20. Clitor Arcadiae, qui posus vinum in odium adducit. Lactantius perS. 119 1 r. fab. 15, 21. Clitorius fons in Arcadia sinum in odium adducit, quod Melampus Amithaonis filius, Proethdus cum ab insania liberasset, novissime remedia in eum proiecisse fert ur. Plin. n. h. XXXI 10. vinum taedio venire his, qui ei Clitorio lum biberint, ait Eudoinu S.Isid. 0rig. XIII 13, 2. ei Clitorio laeu Ituliae qui biberint
fini taedium habent. g 53. Alii odorem vini alii ipsum vinum taedio venire rettulerunt, e fontibus vid0licet haurientes diversis. I. Auctor Florentinus capitu 12 de odore memorat verbis cum Phylarchi ab Athun auo relatis valde congruentibu8. unde ni paret Isigonum vel ipsum Phylarchum vol auctorem Phylurcho usum ad
eSSe apparet, Sed utrum uterque ex eo ipso hauserit auctor, an alii intercesserint, dubium est. curto autum oder 365 in errat putans Vitruvium S0ti0nis pers0nati libello usum esse. nam non Solum libellus Florentinus post Vitruvii a0tatem c0mp0situs est δὶ sed etiam verbis simprimis capitum 25 0t 26ὶ Vitruvius a Sotione personato nimis dissentit. Finem epigrammatis Vitruvius in Latinum transtulit et similiter Ovidius, sed, utrum Vitruvius Graeco auctore an Latino vocem se b-stemius adhibente et ab Ovidio inspecto usus sit, non licet perSpicere. Sed cum epigrammat0 traditum sit lautos ex fonte vini odio assici, et Sotio personatus et Vitruvius soluta oratione nonnulla praemittentos potu illud effici monuerunt. l) v. p. 162 163.
89쪽
deseripsit, quibus Vitruvius et Ovidius, Sed EudoXum auctorem indicat. unde licet colligere etiam quae Sotio personatus, Vitruvius, Ovidius, Lactantius personatus, Vibius tradiderint, Eudoxo deberi. Epigramma qu0que Eudoxo notum fui8Se videtur, certe paene iisdem verbis utque epigrammate Melampodis fabulam eum descrip sisse Stephanus Byzantius testatur: An Eudoxo usum auctorem aliquem alium inferioris aetatis epigramma compoSutSSe putandum est 3 certa de hac re proferri vid0ntur non posse, sed nihil impedire puto, ne Eudoxum epigramma novisse
existimemus, etsi concedo versus 1 4 ab auctore recentiore praemissos videri, quod voluit W0isshaupl. Cognoscitur autem ex Stephani verbis etiam eos, qui vini odium estici tradiderunt, neglegentius rem descripsisse, cum ipse Eudoxus non solum Melampodis fabulam copiose enarrasse videatur sed etiam accuratius de vini odore commemoraverit. Phylarchum autem et ipsum Eudoxo usum esse inde fortasse licet colligore, quod etiam vocem αυέχεσθα: Stephantis perscripsit, quam Athenaeum Phylarcho debere veri simile est. IV. Sed etiam Stophanus duas res neglegentius videtur rettulisse. g 56. EudoXum non solum de Agania regione sud etiam itu urbe v0l finibus Clitoriorum commemorasso ex Plinio et omnium ceterorum nuctorum consensu licet colligere. et voce τευσαμέυους inferioris aetatis dicendi rationem sociatus esse videtur, Sicut etymologicorum Scriptores de hac re commemorantes. quos Πητὴ pro χρὴVη ScripSi88e recentis8imos vix mirari licet, sed voce ἀποIrpi EG θαι cohaerent cum DBrn-d0Xographo Palatino. qui eodem auctore usus esse videtur, quo alius Scriptor, qui hanc narrationem etymologicorum scriptoribus tradidit. Qui solus Gῖυου TBI: V memorasse videtur, etiam voce ἁTOIzρέφε - , αι adhibita a ceteris auctoribus differt. qua diversitate non impediri sed adduci vid00r, ut auctorom illum a Palatino adhibitum in verba
certa ratione mutantem aetatis prioris fuisse eXistimem, qua de causa errasse me non puto Callimachum s0rtasse eum fuisSe opinantem. V. p. 21 9. 2.
V. Sod non solum Callimachus pra0t0r Phylarchum et Sotionis k 57. personati, Vitruvii, Ovidii, Plinii auctorem communem ipse Eudoxii ibrum sextum inspexisse videtur, sed etiam quartus a Rufo adhibituS.
Hic enim et epigrammate usus lavacrum nOXium eSSe et eX RUc-t0rum Phylarchum secutorum ratione de odore taedio veniente commemorasse videtur. quo fit, ut Rufi auctorem aut duos auctores di-
90쪽
versos Secutum aut ipso Eudoxo, alio fortasse script0re intercedento
Qui si duos auctores adhibuit, idem fecit, quod auctor Florentinus fecisse videtur, de eadem re bis commemorans. sed cum Rufus uno loco paucis verbis artissime cohaerentibus rem descripserit, non diversos auctores sud unum adhibitum esse existimo nec Phylarcho nec Vitruvii auctor0 usum sed alio, qui Eudoxi librum ipse inspexit. qua re adducor, ut epigramma illud etiam ab Eudoxo perscriptum eSSe cenSeam. Undo autem Paulus Sil0ntiarius hauserit, cum verbis a ceteris auetoribus discrupet, discerni nequit.*58. Sed no his omnibus p0rspuctis P F. 24 Isigono deberi putetur, quod c0ntendit Rusch 38 9 PF. 24, Vitr. VIII 3, 21, Plin. XXXI 16 illi dubori ratus, Thiol 95ὶ sit Oder 348l9ὶ ructe demonstraverunt,
Isigonum hoc Sotioni pers0nato obtulisse veri Simile non eSSe. nam quamquam tres illi auct0res inter se magnam partem consentiunt, Isigonum Communem 00rum auctorem sui8Se ea re non demonstratur. Immo Plinius alio ac Vitruvius auctore usus esse, VitruviuS RU-tem et ovidius communi sex fonte hausisse videntur. Varronem igitur Ρlinii et Vitruvii fontem c0mmunem fuisse ratum Ruschium erra88e puto. Sane Varro de his rebus commemoraverit, fortasse pluribus locis, sed ad 0undem locum et Plinii 0t Vitruvii narrationes non licet referre. sit si Isigonus Plinio Eud0xi nomen obtulit, cur Vitruvius 27 in ut Sotio personatus id tacentes consentiunt 3 Quod argumentum non minoris esse puto quam oderi censentis Sotionem personatum, cum bis de eadem re commemoret, sine dubio duos auct0res adhibuisse. nam sicut apud Sotionem personatum ita etiam apud Isigonum de eadem re iterum agi potuit. sed etiam alio argumento Ruschii sontentia confutatur: g59. Legitur capitibus 1 - 23 praeter 17, de quo v. p. 84 g 75ὶ nusquam particula ulla, qua capita inter se iungantur. at capitibus 24-26 particula ὀh cserta ratione p0sita esse videtur. et cum haec capita, quae epigrammatis additis artissime cohaerere apparet, etiam ea particula excellant inter alia capita, particulas eas non ab auctore Fl0rentino nescio quo pacto interiectas sed e fonte simul cum ceteris verbis depromptas esse existimo. de particulis δὲ capitibus 27. 36.
1) sententiam valde turbatam nemo intellegit, cum pro Vitr. 21-23 seriΡ- serit Plin. 2l-23.