장음표시 사용
72쪽
Locus hic esset de aliis quoque ponderibus cum Graecis tum peregrinis & Barbaricia agere, sed praeter id quod notitia eorum usu
fere careat, incerta plerumque esse solent, ni. si auctores, qui eorum mentionem faciunt. simul addant rationem ad notiola. De Hisginetarum saltem Urachma, Atheniensibus παχεια, crassa, d lista: notandum eit , decem obolos Atticos eam valuisse , ut refert Pollux l. 9 eadem Vero ratio drachmarum obis servata fuit etiam inter minas & talenta. Talenti Euboici memoria aliquoties occurrit; idem fuit cum Attico, cum ambo in uno ter lio conveniant , si Vera sunt quae de Babylon, co talento habent Herodotus l. 3. & Pollux l. 9. Hic enim Po. minas Euboicas, lite 7 o. drachmarum Atticarum eidem adscribit Utrique vero refragatur Festus , Euboicum, in
quiens. talentum nummo Graco heptem millium Oquingentorum cistophorum es, nostro quataor miti
Ponderum & Mensurarum Georgicarum. nec non Hippotatricarum leu Veterinariorum memoriam nobis conservavit Cleopatra
in fragmento de Mundic. De Ponderibus quibus Medici Arabes usi
sunt, multi egerunt. Praeter paucula propria, ex. gr. Rorulum, Libram Sacros, Unciam ς reliqua a Graecis mutuati sunt, mire corruntis
nominibus: sic Manes, i plis eli Mina; Darcb-
73쪽
443im' ponderis species apud priα
scos Hebraeos M ar erat , quod Talentum interpretari communia ter solent. Tradit hoc idem Josephus L 3 C. τ. ελαιοι μὲν καλουσιν κιγχαρες ι εις δε τὸν -υννικην. μ. - .λλόμον γλωσσαν σημαίνει τάλα των ζ h. e. Hebrai qui dem vocant viciares , in Gracam vero linguam
εσηνersim, talentum Agnificat. Siclis 3 ooo constabat , quod calculo proclivi patet ex iis quae narrantur Exod. XXXVli I. Israelit rum , qui viginti annos & ultra aetatis hahebant . numerus traditur 6o3sso. singuli vero offerebant semisiclum , summa igitur siclorum integrorum erat 3oI77se Dicitur autem collecta fuisse talenta Icio. cum rellis duis a 7s siciis. Cedunt itaque uni Tale to sicli 3OO .
Minah , Maneh , seu Mina Hebraica siclos
74쪽
Caput IV. Heomprehendebat sexaginta. ΕZech. XLV. I a. Minah XV & XX & XXV siclis constare di
eitur. Josephus l. 14. antiq. c. I 2. v n μνω υν λιτρας ν ἄμισυ. Miua apud nos Milet libras duas semis; quae sunt unciae triginta. Siclo ergo competit semuncia Ro
Siclum Τetradrachmo parem fuisse aestimatum, docet nos Historia Evangelica, Matth. XVlI. Solicitatus fuerat Petrus Apostolus de solvendo Didrachmate per Salvatorem nostrum. Jussit hic Petrum Staterem extrahere ex ore piscis, ut pro ambobus solveret. Stater itaque aequalis erat Tetradrachmo, quod etiam aliunde patet. Singulis vero annis Judaeus 'quisque semiscimn solvere tenebatur in Templum , qui proinde aequabatur Diadrachmo, integer vero Siclus Tetradrachmo. De drachmis Atticis id interpretatur Josephus
mas quatuor. Tetradrachmum igitur Atti- Cum ejusdem ponderis cum semuncia Romana cum qua etiam Siclum confert credidit Josephus , vulgari praejudicio abreptus. His tamen veriora capite praecedenti docuimus. Unde alia quoque ratione Sicli pondus eruere nobis incumbit , per nummos sic, licet vetustos. Siclos vero ex antiquitate su-
75쪽
σι Saexio Da I. PONDER laus. perstites appendere. ex iisque pondera Hea
Draeorum deducere, multorum hactenus fuit institutum. Arias Montanus suum exemo
Ilum, quod multis mactat elogiis Antiquit.
udat C. pag. I 26. invenit aequi ponderare se.
munciae Hispanicae procul dubio, quae respondet granis Paris aro. quanquam Villat- pandus assirmet, sibi compertum esse, aliquot granulis eum defecisse a justo semunciae 'Hispanicae pondere. Ipse Villalpandus multos appendit, comperitque singulos argenti siclos
ex aequo semunciae Romanae hodiernae respondere, ita ut ne minimum quidem hor-ciei aut frumenti granulum huic vel illi lanci addi potuerit, quin in eam eXamen propenderet : eosdem praeterea h summa integritate commendat. Conf. Tom. III. l. a. disp. 4. C.28. pag. 397. AEqui valet vero semuncia Romana hodierna granis Ρaris as7. Mersennus etiam.
de Pond. & Mens. pag. gr. argentei sicIi valde integri, ut verba ejus habent, pondus deprehendit granor. Paris. 268. Tres itaque hae ficiorum ponderationes satis belle inter
se conveniunt. Sed enormiter ab iisdem re- Cedit experimentum literatissimi Bernardi. cui, ut ipse ait, solicite ponderanti, Tetr drachmum argenteum Hebraeorum, charactere Samaritico notatum , Siclus verus Moysis N Judaeorum omnibus seculis, mole sua I. a. semuncia Anglica argenti inventum est, h. e. grana
76쪽
grana monetaria a88. quae respondent Par, sensibns 3 s I quantum sane pollent Tetra- drachma Thasi & insularum Graecanicarum. Contra hanc doctissimi Viri experientiam ni hil quidem habeo quod dicam : nulla enim Siclum pondere examinandi occasio mihi se Obtulit, qui quidem non fuerit suspectae fidei.
appendi tamen Tetradrachma Thasi, cum Hercule suo Salvatore, aliaque insularum,quae juxta Bernardum exaequare debent Siclum Comperique tantum abesse ut Tetradrachma Attica pondere multum superent, quin vi X ac ne vix quidem eadem attingant, licet haud Vulgarem prae se ferant integritatem. Durum
erat, fateor , Viro integerrimo non credere: ne tamen nihil non tentatum relinquerem. altiora egi consilia. Sciebam in Tnesauro numismatum antiquorum incomparabili. vereque Regio Christianissimi nostri Monarchae,
multos reconditos esse nummos Hebraicos ex
utroque metallo ; avebam igitur & hosce in
Concilium Vocare, ut veritas ponderum H hraicorum certius elucesceret. Hujus voti ut
damnarer, effecit Vir Consultissimus, Dn. D. Henrion , Jureconsultus Parisiensis . Regius Linguae Syriacae professor. Academiaeque Regiae inscriptionum Se Numismatum Sodalis, qui precibus meis adductus, id aissecutus est ab illustri Dia. Oudineto , cujus custodiae Thesaurus hic commissus est, ut singulorum
77쪽
. Sae YIo I. D 1 Po DER IBus. pondera E plumbo, cum ipsorum etiam sch matismo mihi transmitterentur. Pro quo in- seni beneficio illustri Virorum Claristimo Tum pari, vel publico nomine gratiae sunt perstavendae. Ex his nummis tres sunt amgentei, sex aerei , Omnes literis Samaritanis' inscripti. Argenteorum duo, Sicli sunt in t Rri, pondere prorsus aequales, paulum ultra grana Paris. 267. pendentes, quoad typum Mnveniunt cum Siclo Montani, Mersenni
prioribusque duobus Villalpandi. Tertius est Aran. sq. quintae itaque Sicli parti aequivalens, seu Obolis Hebraicis quatuor. Trei sunt duetersi ponderis. l. 3o6 gran. ll. 268 gran. IlI.
hic latent partes Sicli integri; sic ing grana
faciunt 8 obolos Hebr. sed Ri grana L s. Ob Ios seu Geras. Ex his omnibus evinci nenata non videt, Siclum Hebraicum statuendum eia
se granor. Paris. 26s. octo granis majorem se
uncia Romana vetere, sed ε granis leviorem Tetradrachmo Attico. illatus quoque est nuper admodum Cimeliarchio Regio nummus maximi moduli. literis Samaritanis inscriptus pondere unciae unius Paris. cUt grosso sere. ruod vero per vim externam deperditum est. imidio grωsso circiter aequale esiste potest, unde pondus ejus ad Siclos duos cum semisse. seu obolos Hebraicos quinquaginta ascendit.
Hujus nummi rarissimi ectypon cum nactu
78쪽
flm, iconem ejus ' in curiosorum gratiam hic adjungere placet. Veteres Rabbini pondus Sicli antiqui definiunt 3ao granis hordeaceia mediocribus , quae per eXperientiam tot sere
s rana Parisiina mihi exhibuerunt, quot supra
icto adscripsimus. Sicli vigesima pars suit Gerah , uti docemur Exod. XXX. 33. Levit. XXVIl. an Num. lil. 7. XVili. I 6. EZech. XLV. Ia. Reis pondet adeo proxime Obolo Attico. Plerique scriptorum duplex commenti laut pondus apud Hebraeos , Sacrum scilieet &Regium live profanum , ita ut prius duplum fuerit alterius. Sed hanc fabellam alte jam radicatam merito explodit Villalpanodus, Tom. Ill. l a. Disp. 4. c. 28. pag, 397. praecipue vero Uilli. Schichhardus, i inrt. de Num m. Imbr. g. 43. pag. I s. Operae
retium erit hujus verba ipsa allegare, cum
issertatio ejus non ubivia sit obvia. Ea sic
habent : Non disserebat sicius sacer a Profano.
In ens hoc paradoxum e multu nos discultatιbus extrιcabit , ιο quas duplicis soli auctores magna δε agmina pracipitarunt. Statuum 32 profanum dimidio minorem . nec tamen ipsi norunt , ubi in νιι iste se subintestiendus. Dum auIem at renu sngula circumoiciens , in ιllarum ratio. nes inquινο , reperιo binas tantum ct νalde debiam. Unam, quod Scriptura ruus Ianctum , Exod. a XX i 3. πνης Regium, a. 4am xνι. νεcat
79쪽
auream , quod Graci πιι ρεniare minuto . δι- δραχμα vertunt, ut a. Sam. XI R. 26. Centenos pro ducentis, ελατον σώλων ' --θμφ τω βα-στM- , ita quidem in editione Regis pro ma
des ad prius: dici alicubi onctam vel reis iam , quod ejus autheηticam exemplar publice in sanctuario , ct aquiponderans lapis in aula Regis asservaretur , qua essent velati noma reis liquorum s per totam Regionem. Ad p eritis e se aliquas e plurimis halucinationibus Graco rum , qua non praejudicent veritati Hebraa , inreprem in mea editione Argentor. in ea. de Anna IS 26. etiam Fecte , διακοσι. σίκλει est τῆ mina . Praterea, lens Graculos fibi non constare , dum Loit XXVII. 2 s. ertam sanctaaismii fessi didrachmas faciunt. Nobis vero potiores sunt rationes . cur duplicem scium inrita scriptura non abtrudamas. I. habet illa iam ante dimissium frium , de quo deinceps ; is a. quaretar integro et o sic daa artes eraderene toro majores , contra μνην εννε- Euclidis. 2. eadem ratione etiam Moli , reris , quadra res , truntes , sumque talentum , quippe ex
80쪽
i : quia tum μῶροι nobis expediet , utram Agnificet Τ iηde adra dabitant , o dilutiant auctores 'si et quas vide quomodo ετ induras . in Radd. 'II bpo sibi contradicat nsi forta
alterum in νοβhumo vere , ab editionis nocuis rore , sui parum memore i Uenum est. 4. suo. auctoritas Scholiastis Talmudui, qui L Bector. s. s. p. s. a. is met. expres ait , μοι profanas ct sacras aquales is F. M. Confer. quae habet Hottingerus. de Nunam. Hebr. Dag. m. 24. & 183. item Joh. viilferus in Smehesim . pag. 3. & seqq. aliique qui tithic allegantur. inprimis vero legi merentur quae habet Abr. Cato vius Bibl. illustr. pag. 376. Dubitant etiam nomaulli, an Siclus auri,adeoque & Glentum auri, idem pondere fuerit eum Siclo & Talento argenti aerisve. Mihi tamen ut diversa stituam . nondum satis persuadent quae in hunc finem adducuntur. Aurum quidem quod attinet , talentum ejus Livium adeo esse non potuit , cum classe Sa-omonis , ex Ophir advecta inter alia fuisse legantur talentorum auri Io. juxta l. Reg. IX. Uti sed Io. juxta a. Paral Vlli. ulti quod pa-- rum s.ne fuisset in opulentia Salomonis, si juscemodi talentum longe superaretur a talento alterius generis. De argenti talento, pra ter superius allata, res clara est ex 2. Reg. V. 23. ubi resertur, singulis famulis singula argenti talenta in saccis ligata fuisse imposita.