장음표시 사용
231쪽
rariis. aut specu, quo magna vis auri contineretur, vid. XVI, i) satis poetice dixeris: & vis auri parum apte iungatur opibus, quae sunt hominis. Sic Claudius Princeps de Gallis infra c. 24: Aurum o Ves suas inferant Pocius, quam separati habeant. Sic Cerialis ad Treveros ac Lingonas H. IV.
4: sed vobis maximum di crimen, Penes quos aurum O OPes, Fraecipuae besiorum causae. Neque quemquam Offendat, modo Valerium, modo Asiati eum ex lectione nostra vocari. Neque enim a Tacito alienum est, mox nomine gentilitio.
mox cognomine hos efferre, de quibus dicit; quod maxume in Nerone Caesare, Germanici filio, apparet V, 4,
ubi eum modo Neronem, modo Caesarem vocat, modo Gemmanicorum nomine comprehendit. & in L. Domitio Ner se, cf. XI, II, 26 & 4r. Plura eXempla vid. Hist. III, 9. Io, Ii & ret. Hoc loco autem Sosibius augendae & invia diae & fidei gratia utitur hac varietate s. geminatione. V brii erant opes gentilitiae, sed ei quoque cum Cognomine Asiatici quo & alias magis celebratur subesse videbam tur maiores spiritus, & serocia Principibus insensa ibid. l. 9. Non extimuisse concionem populi Romani, fatera ML Flor. & Bud. e eisne ed. pr. concionem p. R. fateri. Sed vulg. inde a Puteol. in emeione. Illud restituimu& potius, recteque distinguimus. Adae Non extimuisse e. p. R. olim cum milites Caesaris necem ulturos voce sua deterruisset: utinam ego iratim
interfecissem l quod Dio L. 39 resert ; at nunc apertius f teri, se non probatorem modo, sed & suasorem, auctorem, necis fuisse, gloriamque facinoris titiro ultra quam olim professus erat) petere. Cf. quae Cicero similiter ab Antonio 1nsimulatus de nece Caesaris dicit Philipp. ΙΙicap. xx sqq.
ibique a variis notata. Videant iam intelligentiores, numhene discesserimus a vulgata, quae Pichenam auctorem habet, non extim. in concione P. R. Duri Sc. Is quidem ex
Cod. Flor. bene restituit fateri quod Rhenanus omiserat.
ut in Cod. Bud. non visunt 1ed idem revocavit in eo rione. Necdum vero, ista in concione P. R. olim vociferans , se auctorem caedis fassus erat. ibid. l. I 4. Promtum haberet) Alter Vatie. propretii haberes, e quo Lips nil vidit melius. Forsan: operae pretiu, aut pro pretio haberet; pari sensu ut I, 37: Germanico pretium fuit eonvertere agmen ς & s: Res havid referrem, ni preritim foro
232쪽
ibid. l. et x. In omni flagitio obstrictos Ita & XV. 44: haud
perinde in crimine incenaei, quam odio humani generis convidia fiant. XIII, 36: inque ea e tumelia detentu. Plaut. Cas. II, 8, t e in noxia tenere inimicos. Sic & illiguri praep. in iungitur. Alii frustra malunt: in omne flagitium. Pag. 7. I. Io. Sed consultanteὶ lat. Caesare. Vulg. era sultanti. ibid. l. 16. Liberum ei mortis arbitrium permisio Er c Valerio peris ι, h. e. ut Pich. ait, permittendum erasait, quasi petens pro consesso & conviecto. Sic Caesar ap. Sallust. Cat. sI: Leges - exsilium permitti iubent. Supersedemus igitur longis Criticorum nugiS.
ibid. l. 3o. Vatirii Sic vett. edd. & recte reposuit Rych. pro Mne ιris, quod mala subdiderat Rhen. ex lact. m.
Pag. 8. l. 13. Semiam Sic vaeg. At MS. Hor. corrupte essene entiam; forsan uxoris sentiam.
Pag. o. l. 3. Negotia verrantur Vulg. negotia tueantur; male. Min. Lipso visi, negotiantur; corrupte. I. Gmn V. negotia sint, rec. Broterius; frigidum. Ernest. coni. eurentur.
ibid. L 9. c. A mi O Messia e) MS. Flor. Gasi A id a unde I. Gron. vult GES, A inii O Mess. Vett. edd. habebant T. Galbae; ed. pr. Gaviniu Sed in resp. cap. 7 non' redeunt, nisi A suus o Messalla. ibid. L IO. Provectos Ita Cod. Hor. Bud. &α sed Puteol.
dedit provectorum, quod alii secuti sunt. ibid.d. IT. Et postquam annuit tacensὶ MS. Flor. tacere; cub alia manu superscriptum agere. Puteol. dedit tacens, quod Ber Id. Alciat. Rhen. Ald. cet. secuti. Fresnshemius coni. iacere, probante Rychio. Sed Tacens magis placeat Tiberius. Vana, suspiciones, probra, dicteria & similia taeimus. Nihil eorum h. l. Εrn. praetulit agere, quod Lipsio placuerat. Viae L as. Prae doritὶ Sic Pich. e Flor. emendavit vulg. Providerit, eumque seq. Freinshem. I. F. Gron. & Rych. Haud bene I. Gron. ex eodem Cod. defendit providerit. Pag. Io. I. I. Cogitare o plebem Sic legendum duximus Pro Vulg. costaret Hebem, ne infinitivi permisceantun diversa coastructione, aut pro se dicentes cum iudicis Iiberii, persona. Sic iam voluere Rhenanus . omisso tamen O , ac Lipsius; qui explicant , plebeios quoque in eo est e, ut to x emergant, s. cogitare, quo pacto toga eniteseant. MS. Flor. deis, qua cratione , quod a Frcinis, mutatum in quae rec. edd. sqq.
233쪽
ibid. I. 8. meatum Sic restituimus ex vinctum, quod MM.& ed. pr. habent. pro Vulg. vectum, quod induxit Puteol. Utrumque non erat sanum. ibid. l. I 4. Prae a,verat Properaverat Lips. Mur. prodi I. F. Gron. Sed h. l. praeter rem videtur. ibid. t. 29. Mithridaιι Εdd. ante I. F. Gron. Mithradati. 4' quam scribendi rationem per totum secuti sunt. Pag. II. l. I. Nee erum resistere Armenii Sic ed. pr. &Rhen. iam ex MS. monuerat, & Aldus habet, pro vulg. resilere. Ernest. illud rescripsit. ibid. l. 8. Foedus repente iciunt MSS. corrupte iaciunt;
unde vulg. faciunt; sed melius correxit Vertr. in ivium; &sic Cod. Agrae. ibid. l. 9. Quas Gotarres fratri Broter. dedit ex Iosepho, fratris filio. ibid. l. Io. Cunctantur Sic Ernest. ex ed. princ. dedit pro
ibid. I. I9. Et recipem e habebat h. e. poterat. Sic vero li-hri Upsio visi. Ex aliis MSS. secundariis & Puteol. Broterius edidit parabat. ibid. l. dis. Erinden Rychius coniicit Charindam, quem Ptol. inter Parthiam &Hyrcan. ponit, memoratque Amm. Narc. L. XXIII, c. 6 & 23. ibid. I. 27. Flamen Sinden γ Sic habet M. pr. & ΜSS. ac restituit Broter. Sed Puteol. eumque secuti Ginden, falso.
Hic enim per Assyriam in Tigrim delabens, longum abest a Dahis & Ariis. .
Pag. 23. I. 2. Adfuisse infantiae eius dracones Eius abesta MS. Guel f Forsan melius fuerit: infanti duos dracones -. Dein unum tantum sibi visum Nero narrasse dicitur. ibid. l. ra. Derinebatur Sic ex ed. pr. bene Ernest. pro vulg. distinebatur. Pag. I 4. I. r. Ab Simbrianis collisus Ita Rhen. quod vere. edd. habent sub Imbriums, bene correxit ex A. XIV, 22. Cf. Plin. H. III, 12. Sed ex Flor. illyd revocavit Pichena,& Lips male huc trahit Imbruinum f. potius Imbrimum Livii VIII, 3 o. Quare Rych. & Ernest. denuo restituere Iect. Rhenani. ibid. l. 2I. Claudius tres literas adierit Quas nec Suet nius Claud. c. 4I exprimit: neque veterum ullus vere nobis prodidit. praeter unum digamma Aeolicum A; quam
literam Quinctil. I, 7, 26, a Gaudio non inutiliter adie-
234쪽
ctam tradit, ne V consona cum subiecta sibi vocali V intinum sonum confunderetur. Cum enim ob id quoque opinscripsissent servom, volgus, pro servum, vulgus, Claudius
introduxit digamma, ut scriberetur SERAUM; quLGUS;
tera Quinctiliano testi primario accedunt A. Gellius XIV, s . Priscianus, I, 4. Addit de ea Quinctil. XII, Io, et9:
etiamsi forma. post Claudium a nobis repudiata es, vis tamen manet. Cf. & Norisii Card. Latinitatem & Orthographiam tabulae utriusque Pisanae demonstratam cap. IV,
vim digammatis illustrandam adducit Diomedem lib. 2 de arte Gramna. & Velium Longum de orthogr. Itaque in hac Claudiana litera nulla est dubitatio. Alteram se bene eruere putavit Lipsius ad h. l. ex Prisciano Lib. I, atque hoc plurimis persuasit. esse antisigma hac forma DC pro in Graecorum, quod, ut ait Priscianus, multo meliorem &volubiliorem sonitum habeat, quam ps vel bs. Ernestius ad Suetonium probat Burmanni opinionem, qua is anti- sigma melius visum respondere putat τω ξ Graecorum. Sed Lipsius iam vanum existimat Martianum Capellam, qui a Claudio a repertum scripserit; cum id diu ante repertum fuerit. Ac sane in ipsa columna Duilliana aliisque veterioribus monumentis ipsum x obvium fuisse, probavit pluribus Norisius i. c. cap. II, 6 2, p. 49 sqq. Quinctilianus vero I, 43,9, de eo inquit: O nositarum ultima X, qua tamen carere potuimus, si non quaesissemus. Atque haec litera semper servata fuit; cum Claudii literae ipsius excessum non superavelint. Neque vero etiam litera respondens necessaria erat; quo credibilius est, Priscianum. uti Martianum, in hac litera defecisse. In tertia haeret Lipsius cum omnibus. Colligit is quidem ex Varrone de Grum m. eam respondisse τω φ Graecorum, cuius etiam alium sonum esse, quam Latini F, monuit Quinctil. verum non satis tuto ex Varrone rationem subduxit. Ger. Vossius Grammat. I, 24, putabat vel Θ; verum is aeque nihil dixit. Cum post tot tantosque viros errare, humanum sit, liceat & mihi apponere, quid sentiam. Ε rasse autem in duabus posteriori hus Claudii literis viros
doctos puto, quod in iis definiendis delapsi sint ad literas,
quae Romanis neque essent necessariae, neque propriae.
Quinctilianus I, 4, 7 & 8, eos meliora monere potuit.
235쪽
Sic ille: An euiuslibet artis es exigere literarum fonos' non ,
Hercule, magis, quam nemorum. At Grammatici saltem omnes in hanc descendent rerum tenuitatem. Desintne alis e nobis necessariae literae, non cum Graeca scribimus tum enim ab iis dem duas mutuamur) ; sed proprie in Latinis, ut in his SERVVS O VULGUS Aeollatim d amma desideratur. Et messius est quidam V O I sit erue si istis. non enim se OPTIMUMaecimus, ut OPIMUM. Et in HERE, neque E plane, neque I a itur. An rursus aliae redundent &c. Tres igitur necessarias dicit proprie in Latinis literas; quarum primae certe Claudius destinaverat formam A, digamma dictum ab inverso gammate cum duplicata transversa linea. Quidni credamus, & duos reliquos sonos, quos distinctos fuisse observat Quinctil. auctore Claudio propriis formis signatos fuisse. Veteres quidem scribebant optiamus, maxumus, proxumus, & alios superlativos similiter ς donec me diam I acciperent, quod Quinctil. I. 7, 2I . Caesaris inscriptione factum tradit; & exin ad libitum L lubitum pronii scue scribebatur. Claudius eo potuit formam praescribere, quae notaret medium inter I & V sonum, amnem Gallorum sono του ti, ac antisigmate o addito literae I. an alio modo, quod praeter monumenta definire periculosum est. Tertia proinde litera fuerit, ea. quae medium inter E & I sonum exprimeret. Prisci, ut Plautus ceti. scribebant heri, vesperi, mani, quod dein here, vespere , mane scriptum, sed non perinde ac si per latum e terminatum esset, pronuntiabatur; cs. Quinctil. I, 7, 22. Talia quoque suere Abe, quase; pro quo recentiores Latini maluerunt sibi, ouasi &c. Atque huic sono aptiorem puto figuram II pro FI Graeco, quam Ursinus ad h. l. alteram esse voluit pro ω tertiam sortasse notam repertam coniiciens. Quid enim attinebat moram vocalium, e qua productae essent. diverse significare t Magis e re videri possit, proprie notandum fuisse medium illum sonum. Atque huc credo melius faciant, quae Velius Longus de Orthogr. pag. 2236 ed. Pulschii habet: De viro Hro O virtute, ubi i seribituro paene V enuntiatur; unde Ti. Claudius novam quandam Γ-teram excogitavit, similem ei notae, quam pro as ratione Gra ei ponunt, yer quam scriberentur eae voces, que neque secundum exilitatem literae, neque secundum pinguetudinem literae sonant&c. Quo quidem testimonio cetera latis confuso haud longius uti malim, quam quoad inde liquet, inter literas Clam
236쪽
dianas sulta notam τὼ Η Graecorum parem. Atque similem vim habet illud in quibusdam monumentis scriptum H pro Ε; ut FIICIT pro FECIT. Sed diutius in re tam in-
Certa errare nolim, in qua ipsi veteres Grammatici varie errorum convincantur. Caudii literae enim cum ipso in noctem inciderunt, in qua hodie repellenda forsan operam oleumque perdamus. At eos tamen magis errasse, quivis videat, 'qui in consonas Graecorum duplices vel aspiratas coniiciendo divertere. Has enim in verbis e Graecia recens sumtis exprimebant Latini per es, ph, ch, π, Ps, bs,r, uti Graecorum υ per ν.
ibid. l. 23. In aere publieandis plebiscitis ) Lips deleri vult plebis. Grotius coniicit plebi Stas. Probant Rych. & Ern.
Pag. I S. I. Io. Nomine Italietis Vulg. Italus. Sed e Cod. Agric. Italicus vult Rych. rec. Ernest. Et Pich. iam monet, in MS. Flor. ubique dein legi hallatim. ibid. l. I 2. Catumero) ΜS. vet. & ed. pr. Actumero. Str honi L. VII ουκρομηρος, unde Lips in erymo ludens vo-Iuit Aeromeno. Sed MS. Bodlei. propius a vulg. & vero abest Caslamem; unde velimus tandem Catiumero h. e. casetorum principe . ibid. l. I9. Atque eo quod Vulg. atque eo magis quod. Sed magis abest ab ed. pr. & ΜS. Covarr. neque est deuderabile. ibid. l. 28. Principem Deum impleas Vett. edd. omnes &MSS. praeter Flor. principis. εις I6. l. 4. Quam parentem eius Sic ed. princ. & malunt Urs Mur. Acid. Pich. rec. Εrn. quam Vulg. parentes. ibid. l. 9. Nee mirem rubori Sic ΜS. Flor. & ed. princ. Sed vulg. nee patrem usi rubori esse. ibid. l. 22. Auxiliare fl*endium meritus Cod. Vat. & ed. Princ. auxiliare Ud in meritis. Flor. - ex diu meritis. Alii MSS. nihil melius. Puteol. correxit auxiliaris O diu meritus; quod abiit in vulg. neque tentari desitum. Nobis praeit Tacitus
supra II, sa; & scribendi compendium s*diu locum errandi dedisse librariis, credimus. Pag. 17. I. I. inerum O laboris ignaras Farnes & alii
NM. corrupte ignavas, quod male rec. Brol.
ibid. l. 8. Falso auctuὶ Puteol. lectionis incertus edide
237쪽
rat Iasa HI ausa, quod & repetiit Bernegg. quamvis Pieri post Lipsum elegisset aucta, a quo propius abest Flor. acta. Ernest. praetulit iacta. Pag. x8. I. 7. Fossam perduxit Sic Ernest. pro vulg. ρω- doti rescribit ex ed. princ. M, Guel f & aliunde tuetur.
ibid. I. Ir. In agro Mattiaco MS. Machiaco ; unde Rhet . Mattiara, quod in vulg. abiit & a Cluverio defenditur contra Lipsum qui mallet metaeo l. Musaeo Africae agro . Pag. I9. l. 2. Curtius Rufus wdetur mihi ex se natus Sic de se iam Cic. Philipp.VI ,6: Quid enim non debeo vobis, Quiarites, quem vos a se ortum, hominibus nobilissimis, omnibus honoribus. praetulistis Libid. l. 9. Cn. Nonius MS. Flor. Gn. Nonius ς alii MSS. . Novius; quod habent a Puteol. omnes edd. & ipse Pich. Ex novissimis Ernest. Nonius praetulit, Brot. Novius. Et inia
signis, quod est post Nonius in Lipsianis, sed abest a ΜS
teste pich. recte omisere Bernegg. eumque secuti. U. l. II. De se noxiam fassus , eonscios non edidit Sic explevimus lacunam, quae est in MSS. diversa. ΜS. Farnes.& Guelf. de se mnd consi. Sc. idque maluit reddere Ryckius quam editum a Puteol. de se Novius conse. Sc. quod vulgatum explent Faernus & Lipsius N sitis eonfessus, firmante Piciu ex Livio XXIV, s. lac. Gron.
vero in MS. Flor. se vidisse testatur noni idque lacunosum secutus est Ernest. Iac. Gron. inde vult - non infriatus eo e. &c. quod verissimum putat Ernestius, nec tamen recepit.Verum quid opus denuo nomine Nonius I. N
.ius, quod paulo ante praecessit i Tum se cum serro depre sun non inficiari poterat Nonius, sed culpam fateri debuit. Quam de se desperans ille fassus est, ita ut conscios non
ederet. Atque varietas illa MSS. in voce mutila novi l. noni satis prodit, neutrum esse verum. Grotius igitur iam 'illud mutari voluit in nota. Tacemus alios, ne molesti si mus. Nos propius absumus corrigendo noxiam fassus. Et de
se noxiam fateri pariter dicatur, ac Quinctiliano Inst. II, 4, 28 , infirmitatem de se eonfiteri. tibiae l. 26. LXIII anno Lipsius corrigi voluit in XXIII. Ceterum abstinemus ab incertis eruditorum coniecturis ad hunc locum de Quaestoribus cum Livii, Dion. & Plut discrepantibus conciliandum. Noster certe suos habuit auctores. Diuili od by Cooste
238쪽
Par. 2o. l. s. L. MUMo Vipsanio edd. omnes recc. Sed MS. Flor. Vipsana, & Cod. Agr. Vipsano, quod vett. edd. habent. Ex literis Ruperti ad Reines. Ep. 48 Rychius vult V sano; idque rec. Ern. & infra lib. XIV ab initio proc. Vipsanio x iris doctis placuisse Vipsano, monet Lipsi i que propug0at I. F. Gron. ibid. l. 14. consanguineo populo Sic ex prudenti coni. I.
F. Gron. rescribimus pro v g. eonsanguineismpulis; & MS. Flor. habet eonsanguines, facili errore. Sic certe non laborat
ibid. l. I 8. Velut eaptiuitas, inferatur Vet. Cod. Ursino laudatus, inseratur; quod pulchre convenit alienigenis, non aeque captis s. victis. ibid. l. I.9. Quem ultra honorem residuis nobilium &c. Sequimur Acidalium, qui signum rogandi post nobisium expunxit, &facta post Latio incisione, vulg. forti correxit in fore. Sic sensus oritur, quem Picti . l. Venturius dixit potiorem. ibid. L 24. Quid si memoria ' eorum moneretur, qui Capitolio O ara Romana mandus eorundem p se satis ) Locum mend sum ex Cod. Flor. expressimus. Quamvis enim fractus sit, melius ex eius vestigiis quaeri credimus verum, si quidem inveniri possit, quam ex infausta lectione Puteolani, quae in edd. iluxit: Quid se memoria eorum inoriretur, qui Capito Ilio O ina Romana manibus eorundem ' prostratis. Nova & inaudita vox inoriri; & prostratis mendosum magis. Nihilo tamen minus eam secuti sunt editores, ad Rychium usque, qui restituit rudera lectionis Florentinae quacum conveniunt Cod. Budensis & Reg. Par. plenius, nescio an verius habentes per se satis. Rhenanus, mirum quantum ingenio abusus ad locum reficiendum, nihil profecit. Sic ille conitiacit: Quitas memoria eorum inorbetur, qui Capitolio O ara M.
mana' intelligi vult potui sunt. Mira aposiopesis l) maniabus ipli pro animis defunctorum eorundem parceretis ' Verintranius ei accedere videtur, explicans ultima: ut manes vererentur eorum, qui in Urbe aeripienda, vasanda, O oppugnando
Capitolio intereidussent. Salinerius ex lectione Puteolani unum Iiterulam omittens legit prostrati, & sibi gratulatur, quod absurde cogitavit, quasi dictum sit - qui pro ante Capitolio caesi stratique, scit. seniores patrum plebisque a Gallis saeviter discerpti. Quanto sapientius illis Lipsius, augur ipse & Taciti interpres . fatetur: Nee his Attius Navius Pater augurum res2ιuerit sine libris. Sic & Echen. abstinuit a
239쪽
coniectura, neque protulit, nisi lectionem Cod. Flor. sed alii rediere ad coniecturas. Acidalius duo notavit, quae sibi videantur, iniretur pro inoriretur, & arce pro ara; C tera reliquit. Iustus Ger. Vossius G. F. persanare sibi locum videbatur legendo: Quid β - inoriretur, qud Capit. Oara Romana, moenibus eorundem prostratis fruerentur Z Sane νωM. civitatis ἰ ins - ne vulgarent. Frei hem. suam coniecturam experturus facit: qui capta olim O arse Roma, manibus eorundem prostrati fuerint. Fruerentur &c. Ι. F. Gronov. quaedam mutans, qui Capitolium O arcem Romanam, moenibus eorundem pro stratis, subaudit, obsederint. Quem commodum inde sensum vidit Ernestius, non arripimus.) Rychius nihil novi attulit praeter Heinsi coniecturam, quae aliquoties ab hoc reficta tandem sic se habet: Quid se m
moria eorum revocetur, suis Capitolium O arcem Romanam ma-ntilita Deorum repensasss. Sed satis sit errorum. ΜSS. quidem Flor. Vat. Bud. Cod. reg. Paris Guelf Agric. & ed. pr. habent per se fatis; sed in reliquis fracta sunt cuncta, nisi quod Cod. Agric. legit manubiis pro manibus , quod Heinsius in suam conieciuram intulit. Iac. quidem Gr
novius vere ex Verbo moneretur Coniecit moveretur, sed in
ceteris desipuit. Sic insta ad XV, cap. 32, Pichem not vit, in MS. Iegi moreretur pro moveretur; & Livius XXVIII,
Ii, dicit: moverant autem huiusce rei mentionem - legati. Itaque in hoc quidem verbo nulla amplius sit dubitatio. Nos vero etiam movet duplex eorum; sub quorum altero iam Heinsius forsan Senonum latere odoratus est. Quidni sic pulchre & vere legas: Quid si memoria Senonum movereture Sed nos terrent cetera magis, quae sic refingere audemus: qui eaptis olim a se Romanis, manubiis eorum processerint fatis. Qui quidem antea tentaverant hunc locum, magis lecti nem Puteolani circumferre curarunt, fidemque Livio . Floro, Diodoro, Plui. Eutropio ceti. de Senonibus, C pitolii & arcis oppugnatoribus, a Camillo deletis habuerunt. Νos vero docet Polybius L. I, 6, & II, 22, Gabios , post detentam per septem menses Romam , bonis Romanorum ditatos in patriam revertisse incolumes. Cf. Sumton. Tib. cap. 3. Et haesit Gallis gloriosae expeditionis memoria; Romaeque captae imaginem in umbonibus suis amavere. Unde Silius L. IV, aso sqq. de Cryxo Boio cecinit: Ipse, tum ris atavis, Brenni se stirpe ferebato us, O iri titulos capitolia capta trahebat:
240쪽
Tanpeioque iugo, demens, O vertice saero Pensantes aiarum celtas umbone ferebat. Direximus porro emendationem nostram ad responsum Claudii cap. sq. qui eum Senonibus pugnatum, cotos R- nos , dicit, dein avirum O opes Gallorum inferri potius in v hem, quam sepanatim haberi, monet. Quod tandem ex ρ se fecimus processerint, ausi sumus, cum Lipsius iam extrema loci manca esse edixerit, Periaonius ει Ernestius idem sentiant. Similem vero orationis exeuntis faciem expressit Tac. H. IV, 7: Esse satis Marcello, quod Neronem in exitium iocinnocentium impuleris. Frueretiar praemias O impunitate; Vespasianum melioribus relisquenet.
ibid. l. 16. At insignia Patrum Vulg. carent ac M. princ. habet O inf. pro quo Ernestius reponendum censuit sed I. ar. Hoc propius. ibid. l. 3o. Quorum antiquissimas Clausuo Sic Puteol. cum seqq. Sed ed. princ. Gaiasius. Pag. a I. l. 7. Terrae, sentes) Vulg. terrae gentesque. Νο- strum est in MSS. Flor. Agr. & ed. princ. aptum scriptori. ibid. l. aa. RVens Ιta Flor. Vat. & ed. princ. Sed vetia
ibid. l. as. Aelim instruxere Ιta e Codd. Flor. Vat. cet. ed. pr. dedit Ern. pro vulg. 'uxere. Pag. 22. l. 17. Multo gaudio Censoris Sic MSS. Flor. Bud. Guelf. ed. princ. Puteol. Rhen. cet. Sed MS. Farnes.& Beroald. Caesaris. . ibid. L 19. Quam ex semeritare pri Sic Pichen. ex MS. Flor. pro quandam ex sem pri quod Puteol. induxerat; &est idem ac potius quam. Hia. I. ar. Itis exuendi oranis Ex emend. Lipsit rec. Erisnest. & Brot. pro vulg. exeundi orae
ibid. L 31. LXIX emuna. O XLIIII misi in In numeris variant Codd. In Flor. teste Pich. sunt LVIIII. LXXXIIII. LXII. Sic & ed. pri . Nec aberrant Codd. Vat. & Agric. nisi quod pro LVIIII habent LVIII. Sed Puteolanus auctor lectionis vulg. quam Lips. firmat ex Cassiodoro, sexaginta n em emtena multa exprimente. Pag. 23. l. 4. Facilitase adulteriorum Sic Em. ex ed. princi pro vulg. adulter rum.
ibid. l. 9. Senectam Principis opperirentur Cod. Flor. senecta pr. opperiretur, quod rec. Pich. Sed Puteol. dederat senectam - operirentur. quod Berneta. & Frei hem. corre-Diuili sed by Cooste