Ioannis Cantacuzeni Eximperatoris Historiarum Libri IV. Græce et Latine

61쪽

παρ' ἔκαστοις λεσι βασιλευσιν ἡ δυνασταις υσι, πολλοὶ Israe παρ' υτοῖς ἀρχοντων τυχήσαντες καὶ τῆς αρχῆς ἐκβεβλημοι γεγονασιν κέται, οἱ ἐν τὴν οἰκειαν αυτοῖς δεοιιενοι ἀρχὴν ἐπανασώγιν , οι δε κα αλλως προνοια καὶ κηδε-P. na

ρι πολλῆ καταγαγοντες, ἐνιους δε ευεργετησαντες εγάλα καὶ τῆς οἰκεια ποιησαντες ἐκλαθέσθαι τῆ περβολῆ των δωρεων, επεισαν αυτοῖς συνει- δι βιου , τὴν παρα βασιλεῖ δουλειαν nil βελτιω οαισαντας καὶ θανιιασιωτερα τῆς αρχῆς των

Num indigentibus, contra eorum hostes, si qui fuerint, oeletatem instituere debuisse Verum illi idem, quod multis, usu Venire, qui potentiores, vivo quidem ossiciis demerentur, non tam psorum Niei, quam temporis et opulentiae: hi autem n ortem obierunt, veluti eum morte solutis inicitiae legi huc eos iam ut impotentes eontemnunt facillimeque oderunt, quos prius diligere videbantur. deinde ad petitionem hoc responsum attiiii Non est hic patrius mos Romanis, ad se confugientes eorum hostibus dedere A Con- tantino enim agno Romanis imperatoribus singularum gentium reges a dominos magnitudine a nobilitate imperii antecellentibus, mplures eorum, adversa fortuna usi et principatu eiecti, supplices Leti sunt alii rogantes, suum sibi principatum recuperari alii aliter sui euram providentiamque agitantes. Qui tamquam communes lamitosorum salvatores a patroni ab omnibus aerumnam depul run Nam hos in imperia sua eum valida manu reduxerunt illoaheneseiis ae donis magnificentissimis cohonestarunt quibus, eum et suarum provinciarum memoriam excussisscnt, ut secum de cetero itam viverent, auctores fuerunt Imperatori subesse, multo melius

τι illustrius dueentibus, quam apud suam sentem rerum habeuas

62쪽

B γέγονε τῆς Ῥωμαιων βασιλείας, ο ποος τῆν οἰκειαν δεομ-vdo νος καταγαγεῖν , ἀλλα προνωας τινος τυχεῖν, κακοποαγων καi

Cλάξομεν παθῆ κακων, κα ιπερ φιλοτι/ιιας τῆς ἀνέκαθεν

αγειν κα ταῖς σπονδαῖς his ἐνειν καὶ τοῖς ὁρκοις , ους προςao βασιλέα ἐθεσθε, ἐθέλητε, πειρασόμεθα καὶ ημεῖς των καλ- στωτων μηδεν κινεῖν. ἄν δ αρχοτε αυτο προτεροι πολέαου, Dτον εὐν κα ηι εχ ιιαρτυρα τῆς ἀδικίας προστησάιιενοι, δν

moderari. I militer nune Ismaniis Romanorum maiestatem supPleTinvocavit non illo quidem, ut in suum regnum restituatur sed ut e regno prostigatus, in hac misera fortuna sua nostra cura Procurationeque recreetur Alexando autem rex estor propter obitum imperatoris de Romanorum rebus actum existimaus et nemiuem adeptos, qui eas regere possit, legatos multa cum libertate Sismauum Postulatum misit censens nos qua illo volit citra cirectationem exsequi oportere. At enim longo fallimini. Nam et im- Perator adhuc spiritum ducens, nostra opera iniuriosos puniebat: et nunc co e mortalibus sublato, nos sit citia imperatori subiecti, nosmet, si quis iuvaserit, ulciscemur et eum regionem nostram Vastitudine ireptioneque tuebimur tum gloriae studio quod Romani a maioribus uasi hereditatein vandam accepimus, cupide vobiselim signa conseremus. Ilaiid enim leve hoc sano uec Parum Nobis probrosum, supplicem nostriim vobis aut aliis petentibus interficienduin tradere. Quamobrem si istis stulto requirendis supersedentes, pacem colere et foedus cum demortuo imperator sancitum conservare volueritis , nec nos quidquam constitutorum volentes, vebimus. Sin vos prius ad belltim proruperitis, cum sceleris Ve-

63쪽

nisTORIARUM III.

δρον ἐκβαλουμεν τῆς αρχῆς, τα γε δευτερα, ου μετριατι- να μι-τηκεν αυτον ν εἰ μὴ το- δοκοίη , ως ἐλάττονος χ προσῆκε τῆς ἐπικουριας γινομένης, ἀλλ' πωγε αυτυς αμα

oοτος, αλλὰ καλαδικουμένω βοηθῶν, κα προσέτι γε στάσια- ζοισι προ εαυτους καὶ τοῖς μὲν Ἀλεξανδο ο προσκει ιένοις, τοῖς δ ξδιον ἄν ἀπαλλαξομένοις κα προς Σουμανον Πνω-

πεπνυμνος τελευτὴν καὶ πιιουας καi αυτος ραστα ληίσεσθαι BP-αιους διὰ τὰ ιηδένα εἶναι τον ἀμυνουμενον περ αυ- τῶν πεντηκοντα καὶ διακοσιας πληρωσας ναυς, πασαν ἐμοι-

vos non ultra quam deeo saperet et vel Ismano triremibus trana utrum Bidenen deportato, hellum civile inter vos suscitabimus non , enim nescitis, Moesos magnam partem ob amicitiae vetustatem -- Pavonemque generis ad eum desecturos et Alexandrum regno penitus exturhahimna aut certe non exiguis eum cladibus assicie mus vel si ho non probabitur, quia infirmius erit quam pro rei ς'nditione auxilium, equidem ego ipse cum Romano exercitu mecum .i manum habens, in vos pro eius, acerrimo vobiscum depraelia r non solum ut a foedifragis ipse offensus, sed et tuique violatovem serens vobiscum, inquam, qui lactionibus dissidentes, alii Alexandro adhaerebitis, alii libentius ab eo diseedentes, eum Sis-

vo vos coniungetis quod e re vestra futurum non existimo. Ego vero et aliam helli viam, qua regionem vestram insestam ha-Vere, nostram tutam praestare licebit, non vos elabor ut atrori sim multati, vosmetipsos ea mala vobis intrivisse agnoscatis. Lienim murius Altinae filius, satraparum Asiae opulentissimo, quem et vos de fama eognovistis, cum de morte imperatoris accepi 3et, ratus se Romanorum terras faeillime depraedaturum, quod

lim propugnatore carerent, impletis ducentia quinquaginta naribuε

64쪽

M. ι3έ εrro σπουδον κακουν την ηυετέραν. Ἀτε δὲ ἐποθόωμ αδ- τος των Περσων τὴν ἐσοαένην εἰσβολὴν ποεσβειαν ἐώνας προς ἐκεῖνον, ἐν τοῖς αλιστα ἐξητασυένον των φιλων των ἐώων, ἐκέλευον ἀναστοέφειν κα ἀπέχεσθαι τῆς αειρας, ως ουδέσιν αλλοις ἐπιστρατευσοντα ν μοι. V - τε ἐδέξατο5 τὴν πρεσβειαν κα ανέστρεφεν ἐκ ἐσης τῆς ὁδου. -ν δε ἐνταυθα προς ἐυε πρεσβειαν πεπωφώς, δεῖται κὴ περιιδεῖναντο την στρατια εἰκῆ συνειλεγαένην, ἀλλ' εἴ τις προς τινωCπολειιος ηιι , χρησασθαι αυτῆ, ως- ῆ τε στρατιὰ ἀφελη-

θειν ἀπο των πολεαιων των λαφυρων, ἐκεῖνος - ῆ άτ 'a V. 3ο3 εἰ, τοσαυτα χρῆuατα ἀναλωκως, ἀλλ' αυτ τουτο γε πο-πώσαιτο, το ἀναλωκέναι υπὲρ φιλου. χυ χρη δε ἀπιστεῖν τοῖς λεγουένοις, κοι που νεκα καὶ αυχ uατος διακένου πεπλάσθαι

καὶ μυδο εἶναι, ξεστι καὶ αυτοῖς νερευνῶσιν Ιευρισκειν as

προσδοκρν εἰ ν ἐκειντ διὰ ταυτα πρὸς nuci δοκεῖ πολ-Dητία ιναι, ἐν εἰκοσιν iuέραις, αἷς δυνησεσθε ἐμανελλῖν, τὰν πολευον ἀπαγγέλλειν. ἐν τοσαυτως γαρ καὶ τον λουρπρεσβευτὴν ἐνταυθοῖ παρασκευωω διατριβειν, ἔ, εἰ ὁ πὀλε-

omnes eo nervos intendit, ut agros nostros populare De cuili irruptione ego audiens, cum ego illum inter amicisalmos meos ti Inerarem, misi qui hortarentur, uti coeptis desistens reverteretur, utpote non in alios, quam in me iturum. Is simulac legatum audivit, e medio itinere retro redditi Nune ad me misit rogavitque, ne exercitum a se frustra collectum esse sinam sed si quod nobis bellum sit, eo contra hostem utamur vi et milites spoliis ditentur et ipse tantos sumptus sine ullo ructu ne effuderit, sed hunc saltem consequatur, quod pro amie eos posuerit. A nolim vos dictis meis iidem detrahere et ventosae cuiusdam ostentationis causa haec conficta arbitrari. Nam praeterquam quod ad figmenta et mendacia non propendemus, vos item si indagaveritis, vera esse com-Perietis. Quocirca pacem utrisque nostrum lonae meIiorem utilioremque statuens, et ipse eam amplector et vos ad eandem capessendam adhortor. Itaque propter vos in praesens non mihi concidit animus. Sed agite, ad regem vestrum quam citissime potest reversi, at Si manum se recepturum ne speret, renuntiate. Si ideire nos

hello laeessendos putabit, ut diebus viginti quihus redire poteritis, bellum nobis iudieat tamdiu enim et legatum Amuri hic aerero Dissilia πιν Corale

65쪽

HISTORIARUM III. 7.

ιωναλωθέντα χοήματα προς του πολέμου τὴν παoασκενὸν,λκοαιζεσθαι ἐκ τῆς μετέρας ναγκαῖον, ἀλλ' et καὶ τους κατὰ συμμαχίαν fζοντας βαρβαρον οὐ κεναῖς χερσὶν, ἀλλ' ωφεληθέντας ἐκ τῆς πολεuίας, προς την οἰκείαν δεῖ ἐπαναστρέφειν ταυτα - τε σπονδῆ χρησασλιι προ τον

σβευταζωσπερ ἐκλαθόμιενοι του προτέρου φυσήματος κα τῆς μεγαλορρημοσυνης τῆς προς τὰς δηιι 1ποριας μεταβαλο ντες,2oἐγίνοντο ἱκεται, λει αὐταῖς παρα ψῆναι προθεσμίαν. αυτο Mεν γαρ φασαν πασαν ἐπιδειχεσθαι σπουδον προς την

heiam, quo hello denuntiato, per itteras et hue veniendi opiam needam; et omnino saeilius atque eupidius huc venturum, quain antea anctoritati meae obsecundans, expeditione interrupta, rediit, e Mimandum est. Si quadam neglectione diem praefixam transgrediemini, non mihi amplius tutum erit requiescere; verum et ipse per me bellum apparabo, et Persicas opias iam paratas huc Mersam nec de cetero, etiam vobis cupientibus, ego iacile bellum omittere potero, non solum propter impensam in eo instruendos eram, quam e vestris vectigalibus reficere necesse erit, sed quod etiam socios barbaros non aeuis manibus, sed ex hostili solo auetos lucris domum remeare oportebit. Igitur et vos iter properare et regem vestrum, responsion nostra percepta, quae in rem .uam ore duxerit celerrime nuntianda curare opus es Hactenus ille. Oratores Alexandri velut obliti priorum spirituum et gra Gloquentiae, reducto calento, diem sibi laxiorem desiniri rogitarunt. Ac se quidem summa festinatione iter facturos praedicabant. Sed i rex in ultimo regno degeret spatium praestitutum ess brevius,

66쪽

δρου πρέσβεις τοιαυτας ἀποκρίσεις παρα του μεγαλο δεξάμενοι μαεστίκου, προς την οἰκειαν ἐπανῆκον βασιλὰ δῖ5και et συγκλντος ωα, ἐθανααζῆν τε τῆς συνέσεως αυτον καὶ ναριτας ξδεσαν πολλὰς, υτ ους auro ooρρωδουν ἐν fπροτεραία καὶ προς ους ουδὲ ἀπολογίας ευποροι ευπροσωnου,

ἀλλ' ἀπορια πάντοθεν συνείχοντο, τουτους υτω κατέστησεν αυτος περιδεεις, ωστε μελήσαντας του αλλων δεχθαι περiro

τῆς προθεσμιας, ιυς περί τινος ναγκαίου. ἀλλὰ ταυτα μὲν

εἰς τοσουτον.

η'. ' μέγας δὲ δομιστικος τοῖς με στρατιωται κατα V. 3οιπολεις ἐκέλευε διὰ γραμαατιον παρασκευάζεσθαι, ώς, ἐν δέη,

πολεμήσων τοῖς Μυσοῖς. ρων δε υ του καταλονο μονου is του στρατιωτικου πολλους, αλλὰ κα τωὐαλλων Ου ολθους προφασε του μη τας παρα βασιλέως κάστοὶ τεταγμένας νορηγγίας ἀκεραιους εἶναι, παντάπασιν ἀμελουντας προ τας στρατείας

πτετο, ἔθεν αν ἐκείνους τε τῆς πιεζουσης ἀποριας ἀπαλλάδαι,αοτο ἐλλεῖπον μάστω προς τῆν ἐκ βασιλέως προνοιαν ἀναπληρωσας, καἰ αυτος αυτοῖς προς δέον χρήσαιτο κάστω, παντας προς το κοινῆ λυσιτελουν ἀποδειζας συνεισφέροντας τι.

ginta coneessi, quibus reversi, aut paeem antea compositam et oedus confirmarent, aut arma denuntiarent. Istiusmodi responsuma Inagno domestico serentes, in Moesiam redierunt. Imperatrix. totumque concilium et prudentiam eius admirati sunt, et gratias multas habuerunt, quod quos heri metuebant quibusque quid honeste responderent, non videbant, eum quo se verterent nescirentueos ille tam sormidolosos redegisset, ut neglectis aliis, diem in Pliandiana, velut rem necessariam, orarent. Sed de his dierum est satis. 8. t magnus domesticus, missis oppidatim epistolis, veteranos ad bellum cum Moesis gerendum, ubi necesse fuerit, paratos esse iussi Sed cum animadverteret, non solum ex albo militari multos, verum etiam de aliis omplures, obtentu quod decretum quisque ab imperatore stipendium non integre perciperet, ad expeditiones Parum promptos et rem publicam Privari, quas illi praestabant, commoditatibus quo pacto et paupertatis eos onere levaret, su Pleto quod cuique ad praescriptum imperatoris deerat, et ipse si gulorum opera opportune usus efficeret, ut omnes ad .communem

fruetum aliquid conferrent, secum considerabat. Interea Patriciora, Di9jlia πιν Corale

67쪽

HISTORIARUM III 8.

φὰς ησχοληι ἐτος καὶ πεῖραν τοις τοιουrοις ἐποκως πολ- λον, ἀκηκοέναι φωκεν αυτὸν πάντας βουλεσθαι προς τας στρατειας προφασιστους παρασκευάζειν ταῖς ἐκ τῶν δηuo-B5σιων ἀποτεταγμέναις αυτοῖς προσοδοις τα ἐλλείποντα αναπλη-sων ν κα προστιθεις τα δε τοιαυτα υτ βέλτιον, σπερ

ouus κέρδους μαλλον - του βουλεσθαι uxo προς τα κοινῆ

σοαιρεσθαι λυσιτελουντα, τοιαυτα προελέσμι, μάλιστα ποιο uiset περι πλείστου, την Ῥωuαίων ηγυιονιαν μειζω καἰ περιφανεστέραν ποδεικνυναι. τουτου δὲ ἀποδειξιν ου'

ivοις, ἀλλ' εργοις πειρασεσθαι παρέχειν ἐναργῆ. Ἀτεσι γαρ cin xui πρότερόν τισιν ου ἰλθοις ηπολομένω περὶ τυ τοι- vru, χρῆ/ιατα ἐθροικέναι υκ ὀλίγα ἐξεγένετο, καδεο πειραμ iis p ιάλιστα, μη βιαΘ, ιηδ' ἐκ παντος τροπου κερδαίνειν, εἶναι. , ' στερον ου ει α γρευειν, ἀλλὰ πολλους ἐκίνει ωὐφrι-ους εν τῆ φυχῆ, μὴ κατορυττειν, ἀλλ' εἰς ευποιως ἀναλίσκειν τινων ἀνθρώπων, ως δια τουτου δυναμέντ τηνδε τῆς μαρτιας ἀποτρίβεσθαι κηλιδα νυν ιἐν ουν ἐδοκει

qui diu publieis professἰonum tabulis conficiendis vaeaverat, multamque in eo munere experientiam consectitus erat, accedens, soaudisse narrat, illum velle omnes expeditioni citra excusationem accingi et pensiones illis de publico constitutas supplere, ei augere etiam Tale vero negotium nec melius quod sciret etiaruipse nec experientius a quoquam praeter se administrari Posse. Iam quod nou advocatus, sed sponte sua veniret, cscriptionemque sibi mandari euperet, nihil iustae suspicionis habere. Ilaud enim ςupiditate questus magis, quam quod ipsum maximopere optantem Romanorum principatum amplificare et illustrare, in eo honi comm uis ergo adiuvare constituisset, hanc potissimum mentem suscepissu eque id non verbis, sed factis evidenter demonstrare conaturum. Nam antea pluribus annis in hoc munere versantem, magnam e-euniae vim, tametsi non vi, ne quo iure, qua iniuria compendia ua quaerere niteretur, consecisse , quam otiosam in postorum lacero non sinisse; sed frequenter in pectore volvisse, quomodo non humi defossam ad beneficentiam iberalitatemque conferret, et ita preeatorum suorum maculas cterere posset. Aliquando igitur aediscare monasterium virorunt, qui plaue se Deo dedicassent, et Perliberalitatem in tuos collatam sibi divinum numen placare, Per Diqiligo by Ooste

68쪽

ooυ ονου καταστάντος ἐπὶ τοῖς ποάmασι καὶ τὴν διανοιαν κατεῖδον, ὁ ωπὸ ωφελεια των κοινων od χρηαατα ονον,

ἀλλὰ καὶ Μαῆ αυτὴν, εἰ οἷόν τε, προῖεσθαι διανοῆ, καὶ τον

δυναuένων P. ata και alterum om. P. et M. 45. τρν M. τὸ P. reconciliatores nimirum, ulci praestare imprimi queunt aliqua

do in mendicos eircumforaneos consumere cogitasse. Sed cum reputarit, an illos, aut hos commode pecunia non usuros , aut alios Per rapinam et scelus usuros, eamque disperdituros, et illum solum rerum praesidem eiusque sensum perspexerit, quomodo ob communem utilitatem non pecuniam modo, verum et ipsam animam, si saevitas sit, pro nihilo habere meditetur, et morum eius honestatem iam noverit, statuisse ipsi offerendam pecuniam illam, non honeste solum, sed et eum ratione et diligentia ad publicam Romanorum utilitatem insumendam, quando et ab ipsis ollecta sit. Hanc igitur omnem illi venisse tradere, ubicumque voluerit utendam. Itaque patere omnibus, non ideo se adesse, ut se huic muneri quaestus aciendi causa praefici roget, cum parta retinen liae de etero in otio vivendi libertas fuerit sed quia ipsi ad veterem elicitatem Romani reeuperandam tam intensa et assidua cura incumbenti utilis et ad iuvandum idoneus videri eupiat. Hae or tione delectatus magnus domesticiis, de peeunia ae illi gratiam hahere ait non tantum quod eam ad communem usum eontulerit risi quod etiam sibi eius dispensandae rationem crediderit, quam Diqilige by Ooste

69쪽

ΗlSTORIARUM III 8.

iam παρεσχῆσθαι, u. α καὶ τ λαυτιον πεπιστε υκέναι τὴν A.C. 3έi διοίκοσιν αυτε δοθως πεπεισειν καὶ δικαίως ναλωσειν.το - γαρ τινα τοὐν κοινων ἐπιΠελειαν ἐγκεχειριμένον πτην ουσίαν ποιεῖν βελτίω, ἀλλ' οσα ποῖ ἄπτεσθαι, τοσαυταθεχοντα ἀπαλλάττεσθαι καὶ unuάτων ὁ ἐπίπαν ὀφθῆναι κοειτ- τω, ου χαλεπον,ονον, ἀλλὰ καὶ αδυνατον σχεδόν του εχοντακην καὶ μηδεν ποπτευοντα δεινὸν περ αντων, επειτα κοντα

βουληθῆναι ἀποθέσθαι καὶ α συνέλεξε κακως, χρήσασθαι εἰς δεον ου τοὐν πολλῶν, ἀλλἀ των βουλομένων σωζεσθαι καὶ πε- Ioaειμένων ἀκριβοῆς, ὁ πάντων nαρέξουσιν ευθυνας των βεβιω-nhων,ετὰ την ἐνθένδε ἀπαλλαγην βέλτιον uis γαρ, μη Παρ- τανειν τὴν ἀοχὴν, 'ὁ κηλοι πολλαῖς καταιιαίνειν την νυχοπι ανδ α Οα τουτ συι βαινη, δευτέρας ἀναμαρτησίας ἀρχὴ, το uq-νον πεπαυσθαι των κακῶν, ἀλλὰ καὶ ἀντιρροπον ἐπιδεικνυ- QMτων ἀγαθων τον ἐπ-ίαν διὰ ταυτα δ' κα ἐπαινω σε τῆς uεταβολῆς καὶ του uo τροπον τερον, αλλ' υπὸ των κοινῆοvuΤεροντιον τὰ χρῆuατα βουληθῆναι ἐπιδουναι. - δὲ-ὴ προσκληθεῖς, ἀλλὰ προτερος προσελθων αὐτος το ἐπανισοιντοῖς στρατιωταις τα ἐκ των nuωίων ητησας του βίου αφορ-

ωας, τοσουτον ἀπεχω καταγινώσκειν, στε καὶ προτερον αντον οικοθεν eoeunuένον. διὰ την εο ταντ εμπειριαν σοι

τῆν πηρεσίαν ἐγχειριζειν, νυν ἄλλον ἀνέπεισας βέλτιον

οιεσθαι κώ δικαιότερον τα τοιαυτα διοικησειν. -υ γὰρ ouοι- Drέ τε παύσειαι P. recte fideliterque olloeare veliti Nam nemplam mi ommunium

rerum mandata est procuratio, non inde angere faeultates alias, sed qnae ante magistratum aequisivit, in his emori et a pecunia inv eium prorsus apparere, non dissielle solum, sed nunciuam contingere. Possidere autem iam ae ob id nihil formidare mali, deinde aequo animo velle rogare et male collectis bene nil, hoe non multorum, e salvari volentium esse certoque credentium, se post finem huius lucis omnium in vita gestorum rationem reddituros. Prae .lat quidem non peccare prorsus, neque maeulis multis foedaro animam si tamen id evenerit, non iterum peeeandi prinei pium erit, non modo a delictis abstinere, sed et admissa sequentibus recte saetis compensare. Idcire te ob istam mutationem, quod non aliter quam ad ommunem ructum pectiniam tuam donandam eu-εueris, laudo. Quod vero non vocatus, sed ultro ad me adiens vitae subsidia a militibus de publico pendi solita exaequare petivisti. tantum abest, ut damnem, ut eum prius ipse meopte impulsu tibi propter experientiam hoc ministerii committere voluerim, uno amplius redam, te id melius ac lustius ohiturum. Non enitu

eque et qui promissis largus est, et qui nihil promittit, promissa Diqiligo b Cooste

70쪽

γελμένων τὴν ἐκπληρωσιν σπουδασουσι. τῆν μὲν ουν πο- ρεσίαν των τοιουτων ἐπιτρέπω. σὲ δὲ κα αυτον οιεσθαι προσῆκον, μὴ μικρα τινα καλευκαταφρον α ιετιέναι , μηνoia ιντε διοικουμενα καλιος, πολλὴν οφέλειαν παρέχειν τse 5 κοινεο, μητ' ἐπίσος βλάπτειν, αν ραθυtico καὶ πανούογως πραττωνται οπερ γαρ ἐστι τοῖς πολιτικοῖς πραγ/ιασιν ὁ κριτὴς, τουτο τοῖς ζαοσίοις δυναι - ὁ ἐξισωτῆς ἐκεῖνος

τε γαρ ευνοαίαν ταῖς πολεσι παρασκευα ι, δικαίως διαιτων κα τοῖς νομιοι πείθεσθαι καταναγκάζων, καὶ ουτος, αν εω io λη τα δίκαια nοιεῖν καὶ τα λυσιetελουντα του κο - των μεν P. 377, φαιρησεται, αν πλέον καρπωνται του δικαιου , τοῖς δε εχα

τον χουσι προσθεῖς προθυμους προς ιις στρατείας παρασκευασει παντας καὶ φυλάπτοντας τὴν ταζιν καὶ πειθομένους οριστα τοι στρατηγοῖς. iso ουν μεγάλα πεπιστευ3 ένος καiis τα μέγιστα σοι βαλλο/ιεν προς τὴν -κησιν των λων , ου- τω χρὴ καὶ πεπεῖσθαι καὶ προσηκουσαν σπουδὴν κα rro θυμίαν ἐπιδείκνυσθαι ἐπὶ τοῖς εργοις ' τοιαυτα μεν διῆλθε B προ αντον, πολογίαν ποιουυενος φ I ῆξίου επειτα των χροιιατων ἐπυνθανετο τον αριθμον ὁπόσος εἰ ζ του δε πο-ao κριναμένου, χρυσίου μὲν εἰναι νοια δας δέκα επιπλα τε

Implere nituntur. Hane igitur provinciam tibi iniungo. Te u que Par est existimare nou parva quaedam et despicabilia abs te tractari et quae nec, si probe urentur, communi admodum proficiant nec non perinde noceant, si segniter ac nequiter fiant. Quod namque in re politica iudex hoe in publicis stipendiis praestare possit exaequator. Etenim et ille ex aequitate arbitriis faciendis et ad Iegum obedientiam cogendo, bonum civitatis statum conciliat, et hie, si iustus esse communique commodare velit, alios spoliabit, at ultra iustum ructus percipiant, aliis minus habentibus plus addet omnesque ad militandum promptos et ordinum obscrvantes et ducibus obsequentissimos reddet. Quia igitur maguarum et ad gubernationem summae rei publicae utilissimarum rerum tibi credita

cura est, te id aeutire et in opere conveniens studium alacritatem

que adhibere oporte Atque hae quidem ad eius petitionem disseruit ac respondit post, quantum esset pecuniae, quaesivit. Eo respondente, aureorum centum millia, supellectilem vero et Vasa ex auro argentoque iladraginta millibus aestimata, quae omnia in Praesens donare paratus sit, quodam famulorum accito, abi igitur,