Ioannis Cantacuzeni Eximperatoris Historiarum Libri IV. Græce et Latine

41쪽

ΗISTORIARUM III. 4. 33

x μέγεθος οὐδὲ πιστευειν ειχον οἱ ολλοί αλλ' υκ οιο/ιαι dis σεσθαι, ει γε α μαλιστα βουλον οιμα γαρ εἰ τις τὴν ἐν ανθρωποις Πασαν φιλια συλλαβων, πειτα ποος οπαραδειγμα τι θελησειε σκοπεῖν, ἐξ ου τοῖς αλλοις τε κἀκειν την αυτῆς ἰσχυν ἐξ σται κατιδεῖν, sιας αν μονους C

τοσουτον ου του φίλους μονον, αλλα καὶ ἰδέαν αιτῆν τῆς

μονον se ορα , α βασιλέως ὁ γ ν άκουειν πολλα πολλα κις

ως εἰπεῖν, χρηματων τὴν εἰς σὲ φιλίαν προηγοῖτο noτεθονον eo με ἐπιλέλησαι τῆς βασιλέως φιλίας, ουδε τω λίαν Sσ-παντικῆ τους τροπους εἰπεῖν ἐξέσται ου ἡ μεμνη/ιένος ἀγνωμονεῖς κα τοῖς βασιλέως παι si ἐναντίας η προσημῆεναποδίδως ἀμοιβας ιετα τῆν ἐκεινου τελευτην Ἀλλ' υτε

π00 ἐμέ σου λογων, ους καστοτε, καὶ βασιλέως ζωντος, δι-D 0εξ εις , ξια τα δεδογμένα νυν ου γαρ δη που γε ἐπιλέλησαι, eo πολλους γωνας καὶ κινδυνους καὶ θανατον, εἰ οιον τε εἰπεῖν, πὸ τῆς μιῆς ωφελεια καὶ των παιδων τοιμοτατος

amielliae, quae imperatori tecum fuit, quam propter magnitudinem eredere imperitum vulgus non poterat Atqui hoc te nequire opinor, etiamsi velis. Sic ni in statuo, quidquid est in genere humano coniunctionis et familiaritatis , si quis in unum colligeret, deinde ad exemplum ali Iuod respicere vellet, ex quo et aliis et sibi vim eius liceret perspicere, vobis solis praetcritis ut iii etiam terminos huius transcendistis inter alios potius ii investigandum rusque adeo non amicos tantummodo quoslibet, sed ipsam quoque insidentem in animis amicitiae deam speciemque exsuperastis. Atque hoc uo in iis solum, quae agebatis, erat observare, sed in Pe-νaiorem Praeterea saepenumero multis verbis testificantem audivimus te sibi et liberis et uxore et, ni breviter dieam rebus omnibus e. l. rem esse. Num igitur ne insiguis quidem calumniator te ilius arnicitiae oblitum, memorem autem nihilo minus improbe ageresilierisque imperatoris post eius obitum alias quam debuisti gratias referre dicere poterit Atqui non magis hoc tuum est, quam Prius. At vero nec tuis sermonibus , ii os semper, etiam vivo inperatore, mecum habebas, consentientia sunt, quae statuisti. Non enim memoria excidit tibi profecto, ut multa te ertamina variosque casus ex mortem quo tu ipsam, si dici fas est, pro meis silio ruinque eorum rationibus turbuleutis tempori hus promptissime subitu rituaciantacuaenus II.

42쪽

γμασι τυανῆ. ἐγώ d καίτοι πολλὰ συνείρειν χουσα καiro

εβουλευσω, ἐκεινο-ονον ἐρου , τὰ ἄλλα καταλιπουσα. εἰ γαρ παριοντα τινὰ ὁδὸν των πιφανων τινι συνεβο γυναικὶ συν- B τυχεῖν, χορεία αε συνουση αὐτοις ἐκ ταυτος κακοῖς, καὶ παισi ορφανοῖς καὶ undένα τον προστρῖσοιιενο εχουσι προ- 15 τετηκυία καἰ δι ταυτα πολλους φορωιιε νηὶ τους κινδυνον κα δεουένη τῆς δυστυχίας οἰκτεῖραι καὶ αυτῆς προστῆναι καὶ των παίδων, ουδὲν μερον εἰς δικαίου λογον προβαλλοιιένη γ το ευγένειαν καὶ τον παρ' ἀζίαν κακοπραγίαν

λοσαντα, προνοιαν ποιησασθαι τῆς γυναtκος οσο δυνατὴ καλαδιοχρεως τους περ ἐκείνης νοuίσαι πονους εἰς ευκλείας

asseveraveris. Qua quidem necessitate nune praesente, an re ipsa te rescit ac redargui pulcrum adeo tibi sit, tu videris. Praeterea non mihi sui conscia, offendisse aliquando voluntatem tuam sed ex quo in domum imperatoriam nupsi, aeque ut fratrem meum germanum Sabaudiae comitem te colui ac dilexi imo vero multo amplius, quod ex illo mortuo neque detrimenti quidquam, nec superstite quidquam commodi tantis a me terrarum spatiis disiuncto, adipiscar. Tu autem quantum prodesse potes vivus potes autem longe plurimum fautum mihique et rei publieae Romanae nocero potes mortuus. Quamquam porro multa queam adhuc adiungere et inde ostendere, te neque frugiferum neque iustum episse consilium, omissis aliis, illud tantum dicam. Si eui viatori contingeret, in mulierem aliquam nobilem incidere, viduitatis alamitate conssietantem, eum liberis orphanis, tutore prorsus destitutis, et idcirco

multa metuentem aspera, orantemque ut aerumnarum suarum mi

sertus sui liberorumque patrocinium susciperet, et argumenti ad impetrationem nihil asserentem nisi nobilitatem suam et onditionem infelicem a se indignam nonne oporteret, et te et quemcumque tui similem, ceteris sepositis, curare talem seminam, quantum in toearet, laboresque pro illa non recusatos ad celebritatis iustitiaeque Dissilia πιν Corale

43쪽

lla τοι πραγμασιν, ἔσπερ καὶ ζωντος βασιλέως, ἐφεσταναι, ε Ἀντων γουν των βασιλέως λογων , ους περ σου πολλακις ἐποιεῖτο προς με, μαλιστα δε προ τῆς τελευτος ιικρυν, ἐχρῆν συνεῖναι et συνοῖσον ανακειμένος γαρ ἐπὶ γόνασι τοῖς ilιοῖς σου παοοντος, , μὸν καιρος pq τῆς ἐμῆς ηκει Io τελεπης σὲ ου χρὴ σκοπεῖν, πως ἐριου μὴ πελθοντο λογισ/ιοῖς τισιν ξ καἰ λυγοις ἐνιων ἀπατηθεῖσα, τερ hi τινὶ προ- oris οὐανδρα τυυrον διωσαμένη. - γαρ τουτο συμβαιο,

P. et M. παρdrio V. rationem reputare idoneos p Si ergo hoe dumtaxat ad persuadendum

svisceret, quem, amabo , defetnsionis colorem habebis, si hoc ipsomnitisque praeterea firmioribus argumentis suppeditantibus infleeti haud potnisse videbere Quapropter te obsecro , muta istam mentem et noli tam levi oeeasione me cum tenellis adhue liberis tam quam in medio pelago navim magistro carentem deserere sed sive per te in hanc sententiam es ingressus alienam et mille malorum plenam existimes sive alterius vas huc es delapsus, ne illumamieum . sed inimicissimum et tua quidem gloriae honorisque. ο- irae autem salutis, imo totius imperii Bumani ommuniter insidiatorem arbitrere. Et tametsi per me non viderem, quid necesse sit, nimirum n in aliunde certius a stabilius lare salvam Romanam rem publicam, quam si tu eius gubornaevia teneas, perinde ut vivo imperatore tenuisti a saltem ex ipsis eius aermonibus . quos de te non raro mecum praecipueqne paulo ante mortem habuit, quid expediret, me intelligere oportebat. Recubans enim te prae- ente, in gremio meo, Tempus quidem mei ex hac luce discessus dest inquit tibi avendum est, ne salsis ratioeinationibus aut 0ratione quorumdam decepta . repulso hoe viro cuiquam alteri au

44쪽

A C. ,3 εχυμ δει το λεῖπον σέ τε κα τέκνα καὶ την αλλην ἄπασαν P. 3ωτω, Ῥωμαιων ηγεμονιαν ἀπολέσθαν' υττ ει ποοσέχουσα, V. dis αριστα σαυτῆ τε κα τοῖς πρανασι βουλευση.' εἰ δὴ τοιαυταπρος τε βασιλέως ἐδιδάχθην καλπαo' ἐμαυτῆς αυτη τὰ Ομοια γινώσκω τι Ἀχοι λόγον, οἷς αυτος κακῶς καὶ αἱ δε oνs

ἐβουλευσω, πείθεσθαι καὶ αυτὴν εκουσαν εἶναι. ἁ μεν ἐν οἶς ειπον την ἀτοπιαν καὶ αυτυς του πρανατος ση κατεδὼν ἀποσχητο τε τοιαυτα καὶ βουλευεσθαι καὶ λέγειν, καὶ

των πραγιιάτων, ἄσπερ ειω ς, ἐχόμενος, αυτὰς ιιὸν τὰ

κοινῆ συνοίσοντα Ῥωμαιοις καὶ της νωθεν χειρος συνεφα- Io

θρηνεῖν κα κοπτεσθαι συα φορας, τουτο γαρ μοὶ παραμυνθια όνον καὶ των κακῶν ἀνακωχο, δικαιά τε Ουου καὶ συμ-φήροντα καὶ σαυτω προσήκοντα πριησεις. αν δὲ πάντα διε

σάυενος καἰ ἀπορρωας, ενὸς μόνου γένη του τοῖς δεδογμέ- i5

καὶ βαρβαροι πάντες ευ στε, ὁ πάντα ἀπόλωλε καὶ διέ-

universum necessario peribitis. Sin illi morem gesserta, tibi et rei publicae etiam atque etiam profueris. Si igitur hae ab imperatore didie et per me similiter iudico, quomodo non neptum sit, quae tu male et secus quam decebat cogitasti, iis me quoquo Ithenter assentiri Quare si ex his quae dixi, tu quoque, summa rei indignitate perspecta bae velle et loqui desieris et ut consue- . veras, in gubernando processeris, ipse quidem divina te adiuvante manu, quae in commune Romanis commodabunt efficies mihi veroa alamitatibus meis dessendis a plangendis requiem praestabis, quae sola erit consolatio mea et malorum meorum induciae, et quae iusta, utilia tibique decora sunt perpetrabis. Sin contemptis et abiectis omnibus hoc uno te obfirmaveras, quod tibi proposuisti, quid ipsa contra factura sim enuntiabo. Omni verecundia et im-heeillitate muliebri deposita ac veluti prae malorum magnitudine mentis inops, in media urbe loe aliquo editiore conscenso, unde verba mea ad omnium aures allabantur, intentissima plenissimaque voce exclamabo viri Romani vosque Graeci vosque arbari, audite; perierunt, occiderunt omnia , nec ulla manet amicis apud homines gratia, nec cuiquam veritas et iustitia curae sunt; et animi eoustau-

45쪽

nisTORIARUM III. 5.

φθαοται, καλ-τε φιλίας χαρις --ιία κεῖται παρ ἀνθρω- A c. 34iποις, ουτ' ἀληλιας-έλει και δικαιοσυνης Ουδενί λογιμων τε στερροτος ιχεται ἐκ των ἀνθρ-ων κα συλληβδον παντα ἀγαθῶ, εἰ δὴ λυθας δωέστικος ωσπερ εκ τινος ἀντιπνοιας 5εναντιωτατος αυτε φανεὰ καὶ τῆς μὲν φιλίας ἐπιλελησμανος βασιλέως, ἀμελησας δε καὐτῆς αυτε προσοκουσηὶς λην θείας καί δικαιοσυνης καὶ φιλοτιtim των καλων, αντος uti ἐπ- νατο ἀπραγμοσυνη τὸν ἐπίλοιπον βίον ζῆν, με δε καἰ παιδας τους μου πολλῆς νυνὶ τῆς κηδε ιονίας δεομένους oωσπερ τι βαρος νον πον ἀπερρι νατο καὶ κατέλιπεν, ωσπερ

λήφει τα καθ' ηυας. Ῥυτω δε το φιλον τῆς σῆς γνωριος καλαστατον καὶ βέβαιον στηλιτευσασα ει γε συ/ιβαιο, καἰ τεθνοζοώαι ἐδέως , παρα σου δίκας αρκουσας ἐυο λαβουσα tuni τουτοις δὲ πασιν αυθις σου δέοιιαι, ζειν παρενοχλεῖν, ἀλλἀ των τε λογων ἀποσχέσθαι τουτων καὶ τα δέοντα πομειν ωσπερ ζαρχῆς ἐχόuενον των πραγιιατων.

σηκοντα ἐφθέγξατο, καi ηδὸν ἀντιλέγειν χων προς ουτως ἀπόδειξιν ἐναπῆ τῆς ἀληθείας, προς πατριαρχην Mεν εφθθ Bξατο νειν, παραλαβων δε αυτον, εισεισιν εἰς βασιλιδα ηio. περδιφαro V. ἀπετρέψατο P. et M. summatim, bona omnia ab hominibus demigrarent siquidem

maguus domesticus ceu vento ressante si himet ex diametro contrarius evasit, et amicitiae, quae illi cui imperatore intercedebat. oblitus. eglectaque, quod minimc decebat, critate atque iustitia et honestatis amore posthabito, ipse quidem , quod superest ann rum, Per i uertiam traducere constituit me autem liberosque meus nunc aliena et multa solicitudine indigentea, ita reliquit ac si uus inutile reiiceret quasi nesciret, equid unquam nos de acie nosset aut res nostras auribus aecepisset. Sic animum tuum a colenda amicitia alionum et luconstantiam tuam omnibus palam prodam et, ii res tulerit, etiam laeta moriar, poena de te sumis. His docausis rursum te oro, ne turbas moveas sed verbis istiusmodi temperans, it ab initio solebas, rem publicam administres. 5. O responsul e nimium dolente et amicto pectore prosectum elui sit imperatrix Magnus autem domesticus tamquam semetipso convictus , eam iusta rationi lite coiisentanea locutam, et Dibi potis adeo manifestae veritatis cinonstrationi opponere, a triarcliae quidem nihil respondet: sed em eo ad imperatricem in

46쪽

περιεορειτο καὶ ἐθρηνησεν ἐν ικανον, τῆς ενδον ἀλγηδόνος ἐναργῆ τεκμηρια τα δάκρυ παρεχομένη. ἐπεὶ δὲ παυσατο , V. 9λλογου προ αυτην ο ριθα δηιιστικος ηπετο τοιουdε. εθος ἐστι τοῖς ἀγαθοις ἀνδρασιν , ἐπειδὰν αυτοις τινες χρησωνται5 διαλλακται γ προς φιλον κα ὀκειους, ἐάν τι προ αυτους διενεχλῶσιν, η κα προς αγαν πολεμ=υς τ ριὸν σκληρατων ποκρ=εων κα ω μάλιστα δυνατα , το τ ειρηνην C διαλυειν καὶ διερεθιῖειν τὸν κουοντα προς ὀργον, ταυτωμεν συγκαλυπτειν καὶ παριέναι σιγῆ ρ ῶσα δὲ προσηνῆ και οξμερα κα ἱκαν προς διαλυσεις, τα τοιαυτα ἀπαγγέλλειν ου ἐλάττω ν υσω ἐκουσε προστιθέντ καὶ παρ' εαυτου. ωσπερ α πάλιν οι τους τροnους μοχθοροῖ καὶ συγκρουειν

τους ἄνθ ρώπους προ αλλήλους Θρημένοι, τα προ οργὴν μὲν ἀπαγγέλλουσι μετα προσθοκης, ἴσα δὲ προς διαλλαγὰς σ

ἐπιτηδεια καὶ συμβάσεις, σιωπωσι. νυν δε δὴ καὶ αυτος Π πατριάρχη μηνυτῆ χρησάμενος των λογαν των ἐμῶν καιπάλιν si αυτο τῆν γεγενημένην ἀπολογιαν παρα σου με ε - θηκως, δεισα μὴ τὴν ἐριῆν νυχον, οἰδαινουσαν καὶ φλεγ Dbώνην πὸ λυπος, ανα ρυχειν βουλοιμενος κα καταστέλλειν , ψτοιαυτα ἐφθέγξατο ἐμερα καὶ προσηνῆ προς σὲ δὲ Ουτε τους

λεν ἀπολογίας πλαγγειλ καὶ προς ἐμέ. ἀλλ' in ετέρων

ἰαν et P. io. περιέκαε P. humectavit ora numine et lacrymis intestinum eruciatum testata esti Postquam quievit, magnus domesticus sic eam compellavit. Usit tum est viris bonis, cum pro pacificatoribus aut ad amicos et cognatos, si quid inter eos dissidii natum suerit, aut etiam ad hos escapitales missi sucrint, quae in responsione duriora sunt et quaecumque tum pacem distinere, tum audientem irritare ad iram possunt, ea si lentio tegere ac praeterire quae autem Ionia, mansueta et ad compositionem idonea, ea renuntiare ac non pauciora iis, quae acceperunt, de suo apponere. Quomodo contra improbi et qui ho-niines uter se committere constituerunt, quae ad excitandam iracundiam valent, cum auctario nuntiant quae autem ad reconciliationem c pacta ineunda quadrarent, illa reticetit. Nunc quia et ipse patriarcha verborum in eorum ad te internuntio usus sum Use suεque Per uiu responsionem tuam accepi, timui, ne animum qui dem meum ira doloreque tumentem et ardentem refrigerare aere primere volens, ain Iacida et mitia protulerit ad te autem neque mea Verba importuniora servaverit, neque rursum, quae respondisti, retulerit: sed alia pro aliis locutus , nune ad tempus

47쪽

BISTORIARUM III. 5.

ετερα εἰπών, - μὸν διαλλαξε προς καιρον, στερον A. 434 liasn mitto καὶ βαρυτέραν κατασκευασε γενέσθαι τῆν διαφοράν. - δη λεκα καὶ αυτος , εἰ τοιαυτ οντως ειρηται

παρῶ σου, δεῖν εγνων ἀκριβως μαλιν ως αν εἰδείην,4 χρῆ

5κα περ των πιλοίπων ποι σασθαι τους λογους. καὶ πάντα διεξελθων, ὁσα πατριαρχης προ αυτον διαλεχθείη, ἐπυνθα- νετο αὐτῆς, εἰ κα αυτῆ τουτον ειρηται τον τροπον ἐφ'

οπροσφέρεσθαι καὶ περισκέπτως, μηδεμίαν μου καταγινιο- σκειν μοτ' ἀπειροκαλίαν, μοτ αυθάδειαν κα θρασυτητα των

τροπων ἀξια , αλλ' εἰ τις προσείη αἰ τοῖς λογοις ταξία, ἐκείνην με προσλογιζεσθαι των πραγματων τῆ νάγκη, μοι

ἐν ' εαυτου σκοπεῖν ἐν oli καιροῖς υκ ἐn ἐκείνφ ἐν τυ ταβεβουλευμένα δυνασθαι εἰς εργα ἀγαγεῖν, ἀλλ' ηνίκα ζεστι μαλιστα χρῆσθαι τῆ δυν- ει εἰ γαρ τοτε μηδέν τι φαίνεται Bτοιουτον δρων , is αυτον αν τις οἰηθείη, σχολῆ γ' αν εἰ

gnoscendum auxi . Mox omnia repetens, qua ex patriarcha audierat, num eadem ipsa dixerit sciscitatur. Qua ut recte et vere relatis assentientes, Igitur, subiecit magnus domesticus, tametsi dereliquo serocius me et inconsideratius videbor orere, nullius me aut ineptiae aut arrogantiae audaciaeve condemnandirin: sed si qua suerit in oratione mea co)nsus o ae perturbatio, illam rerum necessitati adscribendam , mihi ut ab ipsis coacto ignoscendum autumo. Ego arbitror unumquemque, qu mores et assectiones alterius probe perpensurus et dispecturus sit, eque iis, quae foris de eo dicuntur, debere attendere neque illum per se ipsum considerare, Ptibus temporibus consulta implendi potestatem non habebat sed quibus maxime sua ei libertate ac potestate uti licitum est. Si enim is tum nihil horum ommittere videbitur, qualia quispiam eommissurum putaret, hic tu posterum haud quaquam ingenium immutaverit. Proinde et ego de mo dicam libere, nec ante cupivisse praesentem habitum mniare elim imperatorio, quamvis toties

48쪽

A.c. 34 πολλὰ πολλάκις no περιοντος τι του μακαριτο βασιλως ἐκείνου παρακληθεiς, υτ νυν ἐρω εἰ γαρ τοιουτοις ρωσενατοποι συνέβαινε αλῶναι, τί το κωλυον η , τε βασιλέως τεrελευτηκυτος, αντος παραλαβων του Παιδας τους ἐκεινου, τα βασίλεια κατέσχον ἐν φρουρα, των τε ενδον ἀσφαλω κα-5

κειμένων, ων δε ποπτοσσοντων τὴν δυναμιν τὴν ἐμην κωιουδε τολμωντων αντιγρυζειν, τὴν οἰκουρουσαν ἄγειν εἰς ως κακίαν η τὴν ἐπιθυιμίαν μαλλον κατα πολλην του κωλυσοντος τὴν ἐρημιαν ἐκπλοοουν νυν δε υ μονον ουδεν τοιουτον Io

δεδρακως η βεβοι λευμένος φαινομαι, ἀλλα καλτουναντιον παν. ἐν σφαλεία γαρ πάση καὶ τους βασιλέως παιδα καἰ V. 296 σε χρις ἐνάrης ν μερας ἐκ τῆς βασιλέως τελευτῆς διατηοη-

Io τον add. M. is ἔπιβουλευσάντων eoui. D. P. Iam cupere. Si ni in huiusmodi clauda cupiditate irretitus fuissem. quid tandem erat impedimenti, quando mortuo inperator ipso, acceptis in tutelam ι ius filiis, palatium ustodia muniebam, et qui erant intus luto tenebantur, qui autem soris , eorum alii eue mihi volebant, alii potentiam meam sormidabant, nc hiscere contra audebant, quo minus latontem intus ambitionem oras exererem, vel potius in tanta intercedenti ui solitudine cupiditatem meatia satiarem Quod tant ran abest, ut fecerim aut meditatus sim, ut plane contrarium socerim. Nam te et siliis imperatoris usque ad diem ab eius in tori tu nonum tutissime in palatio seivatis, postea praesidium a me ibi collocatum deduxi et alio imposito, quantum ad insidiator uiu , si qui existeretit, impetus cohibendos suffectiarum censui, do inuru recyssia moderamen imperii quod vivo imperatore habueram resumpsi Omnes hortans, omnibus suadens, minarum etiam terror tuterposito, ne quid molirentur novi sed puram et candida in tibi aeque a filiis tuis benevolentiam obedientiamque

Pra starent no dissimulatis , me novarum rerum auctoribus poenas

irrogaturum bellu inque pro vobis suscepturum. Quid ergo tunc quidem noluisse me dicet quispiam, cum posse i nunc autem velle, Dissilia πιν Corale

49쪽

HISTORIARUM III. d. I

ς θηρον , προσῆκον κα περ του μέλλοντος -ο θαρρεῖν καi

ιοιιν τοῖς συκοφάνταις προσέχειν καὶ λογοποιοῖς πολλοῖς κατ' ο φυνοῦσουένοις. τὰ γαρ περὶ Πικρων τινων καὶ ευκα

σιν P.

eum tanta potentia coactivas non sit 8 Atqui non minus o die, quam tune me posse , Vos iuxta necum confitebimini. Itaque neque prius neque nunc, quia malefacere nequirem, idcirco abstinui rae ideo potissimiain, quia nolui talemque morum mutationem pes imam omnino reputavi. Quamobrem si nec alias non modo, quamvis acillime posscin , quidquam eiusmodi, quale quis sit spitetur, me animo agitasse certum est, etiam in futurum mihi sidere, nee sycophantis et Pudaciloquis, qui multi contra me exorientur, asseii tiri convenit. arid enim in parvis et despicabilibus eorum vereahitur obtreetatio , sod de vita amittenda, aut corte non honostederenterque, sed turpiter et illiberaliter sub alterius iugo exigunda, timorem Ohis ingenorabunt quod ipsum iis, qui imperare con-

l everrint, nullo genero mortis, si dolorem spectentus, tolerabilius es Tales autem compliares xorituros, O coniectura providore,

sed manifestissim seir vobis datur. I inperator namque ipse rerum dominus et nullam in aeta sua ab ullo inquisitionem veritus, alia quidem sponte, si volchat, condonare aliis poterat alia ortassis etiam negligebat. At nune nihil tale ulli concedetiir, verum omnia eum ratione et summa diligentia aciendi necessitatem imponam omnibus non solum ob solicitudinem vestri, ne minus quam a

50쪽

A. c. I έι μετα ἀκριβήεις πραττειν ἀνάγκην μιν ἐπιθοσω, ου τῆς ωμετέρας ἔνεκα κοδμονίας ονον, νω is ἐλάττω την ἀρχομῆν παρέλαβον, δελα και-ε eo και υλτίω καιρου καλουντος, C ἀποδω, ἀλλα καὶ φιλοτιιιίας καὶ δοβη ενεκα ἐμῆς, το δέ γε τουτων παντων καὶ μεῖζον καὶ φοβεροστερον μοὶ τῆς ἐκεῖ-s

ωφέζειν - του φοβερου δικαστηρίου πὲρ τῶν εὐῆ κακως διωκηυένων έλλω. τα δὲ τοιαυτα τοῖς εἰθι σιιένοις ἀιιελεῖνκα λυιιαίνεσθαι τοῖς δημοσίοις κα τα ἴδια ἐκ τῆς φθορας

ἐκείνων αυξειν, παντί τα δῆλον, ως υκ σται ἀνεκτὰ ωστε Ioαυτους εἰκος το την τοιαυτ et ἀνάγκηρο αυτοῖς ἐπαγαγοντα

V. Ur βαινε διατρίβειν πορρω τῆς Τω-ιων γῆς, πολλῆς αὐ τεμ φεως ξιοι δικαίως κα κατηγορίας, εἰ μὴ πασαν ελσει

eepi, sed et maius et me nus suo tempore imperium restituam rverum etiam propter incensum quoddam nominis mei propagandi studium, quodque his omnibus et potius et terribilius uitii est, Propter examen factorum meorum, quod me illi manet, et rati nes, aua apud tromendum tribunal recte aut secus administrataorci publicae reposeundus sum. Quae socordibus et eum iactura commuti suas privatim opes augentibus intoleranda fore, nemo non vide Itaque probabile sit, eum, qui tali ipsos necessitudine constrinxit, e medio tot lcre conaturos quod aliter non procedet, ni aut multis confictis mendaciis et consutis sycophantiis nos mutuum exasperaverint. Quo vero turpitudinis res evasura sit, si ho conti Ierit, et tu pro tua prudeutia videre potes et ipse ihilo minus docebo. Aut uim me calumniae obnoxium praeter omne ius iasisque mori necesse est, hominem non solum imperatori et vobis coninaanguiueis eius amicum, tamdiu diligenter exploratum, et in re Romana eum de integritateque administrauda versatum quem, si fortuna aliqua apud barbaros procul Romanorum terris degeret,