Ioannis Cantacuzeni Eximperatoris Historiarum Libri IV. Græce et Latine

481쪽

HISTORIABUM m. 5. 4 3

σοβέργ' , πεντεκαGεκα προθεσμα ηuερων προς διάσκεψιν A. a 343 διδους ἐκεῖνος δὴ Φεραίοις τε αρχοντα ἐφισογ, καὶ πρεσβείαν πεuπε ρος μαλην, κα υπειιώνησκε τῶν ρκων κα των συνθοκῶν των προ αντον οἷς αυτος ἐμιένων, ἡ νου 5κἀκεῖνον tin διαλυειν, ἀλλ' ἀφίστασθαι, Φεραιων αυτ οπροσχωρησάντων, καὶ κοτε πολεαεῖν, ἁλλὰ καὶ σα δυνατὰ συναιρεσθαι πολλὰ κεκακωμένοις no του πολώου. αυτοῖς

τε Φεραίοις ἐλπιδας πετιθει χρηστοτέρας tu τάχιστα ἀφιξόαενος παo αυτους Ἀαλ προνοια τῆς δεουσης ζιώσων. Iorοιαυτα μὲν ἐπαγγειλά ιενος μεαπε κἀκεινους. - ἐκ του nouo λου d. ἀπιουσι συντυχοντες τους μὲν καὶ συνέλαβον αυτῶν, ους στερον ἀπέλυσαν γυανους, οἱ δὲ μολις διαδρανα δυνηθέντες, αυθις προ βασιλέα ἐπανῆκον, πῆσαν P. 6is

ἀπολέσαντες ἀποσκευήν. si οἷς γαν ῆχθετο ο βασιλευς

-αιτζιλον βλάπτοντα τὰ ἐγιστα οἱ ἐκ Βυζαντιο ει πρεσβευτα ἐπε προ βασιλι δα ἐπανῆκον, ἀπήγγελλον τε τοῖς --χουσι τὰ περ τῆς πρεσβειας, καὶ τὰ προς πατριαρχον γραμματα παρείχοντο. - δὴ ηχθοντο ἀποτυχοφε ων νομιζον 2οκατωρθωκέναι. ,εταπεμ*ώαενοι δῶ καὶ ρυσοβέργην ηρω- των, εἴ τι παγγέλλειν χει. V δἐ ερ ιιῶν τῆς κοινῆς φn

πρεσβεια ουδεν εχειν πλέον των τοῖς γραMuασιν ἐγγεγραμυένων ἀπαγγέλλειν . ἰδία μέντοι προς βασιλίδα λογον τι-Bνας εχειν, ους κελευσθη μηδενος τέρου παροντος, προς 25uονην ἐκεινον λέγειν. - δ' ἐκέλευον λέγειν προς αιτους

ιγ ἀπαγγέλλοντες M. ad deliberandum praefinitis dein Phoris praelaetum designat et

CraIem. per oratores foederis iuramentorumque admonet se a se

vare docet ipso ne violet, rogat, sed a Pheraeorum iam sibi deditoria in oppuguatione desinat, ct bello attenuatis, pro eo ac Possit, opituletur Pheraeos spe bona implet, dum se brevi ad eos euturum, et quateuus iudigeant, iis consulturum sponde Atque eum hac sponsione et illos legatos dimittit. Momitzili autem milites abeuntibus occurrente partem eorurn ceperunt ac rebus ablatis, postea nudos dimiserunt pars altera, omnibus clictis impedimentis, eum vix frugisset, ad imperatorem reversa est. Qui maiorem in moduua irascens quod urbis periculum videbat, quomodo iuturiam maximam amomitatio persequeretur, quaerebati Byzantini legati ad Au

gustam reversi archontibus legationcm renuutiarunt, ataue etiam

litteras patriarcha reddideruti Qui se selici, quem sperabant, sue cessu frustratos doluerunt Chrysoberge porro advocatum interrogarunt si quo uuntios surreti incapondit ille, de communi eorum Di9jligo b G V

482쪽

τῶ πορρντα ποιεῖν προσαναγκάσειν αἱς ἄν ουδεν ἐνεδίδos

προς τὰς ἀπειλὰς καὶ τὰς πληγὼς ἐπῆγον ὁ δ' οὐδὲν πτον

egatione non plus habere se, quod nuntiaret, quam tu litteris positum maet separatim habere, quae imperatrici dicat, quae iussus sit soli, nemine alio praesente, dicere. Illi instant, ut sibi ea a eana detegat et ne inepte eonetur, quod obtineri non possiti Mnaseverante, nulli alteri enuntiaturum, agellis secreta illa expressuros interminantur. Cum ad minas staret imperterritus, plagas im uunti a nihilo minus, quamvis acerbiora auderent, se artana laturum assirmabat, scientemque probe quae in Brulam de pam egatum antea designassent ad qualemcumque eorum vexationem Petulantiamque usserendam promptum et Haerem venire Chrys

berges adeo intrepidus et ad horribilia quaeque excipienda Paratus erati Archontes ut in aere se Discari viderunt, ipsum et a quo veniebat multis probria onsciuerunt homineque eodem die iure rate pulso, de eo legato apud inperatrieem ne inutiverunt quidem. Ille ad imperatorem reversus, quid sibi aecidisset, narravi qui, Paei spe proiecta, Garellam cum copiis abiit, cuius praesectas Contostephanus non illibenter ei se eum oppido tradidit in quo et

Ioannes Cantabolenus, unus e domesticis Augustae ministria adductus est. Quem subito, nulla re spoliatum, Byzantiit mittens, rUrsum rogat clium sedari, et ne per tituam eortim contentio nem Romani damnis macteutur irreparabilibus. Ceterum Patri'

483쪽

ΠISTORIARUM III. m. 4 5

οἰκείοις ἀναλωυασι λείχασεν. φασκέ τε, ως εν ἐν ταῖς ἀρχαῖς - πολώου μάλιστα, νοιιίσας περ βασιλέα γνωμονηκεναι καὶ τοῖς ἐκείνου παισi αδίκως ἐπιβουλευειν καὶ xoπαραιρεισθαι τον ἀρχην, ποστῆναί τε αὐτου δια τὴν νηι- ζοιιένην ἀδικίαν - πολε ιεῖν πάση δυναuει του χρονουδε τριβotiένου καὶ τω, Ῥωμαίων πολλυμένων ἀκλεως ποτου πολέμου, ρων ὁ βασιλε μεν τα τε 'Pωυαίοις κοινῆ συνοισοντα - τας βαπιλεως σπουδάζεται παισὶ παρακομBI5uoouiso καὶ τοῖς αλλοις τοῖς γουσι των 'riouαιων τὴν ηγεμονίαν, οὐδέν εστι προυρρου , et πάντας διαφθειραντας

ἐκείνους πειν, βασιλέως δε του παιδὸς λίγα δὲν

φροντι ντας, καὐτῆς των αλλων σωτηρίας, συνιδων τε ἐκ των γινοιιένων ὁ ἐκεῖνοι ἀδικοῖεν καὶ διαφθειροιεν φαυλο-2οτητι τροπων το αρχὴν μοριαίων, ποστῆναί τε ἐκείνων

καὶ προσχωρῆσαι βασιλεῖ, καίτοι γε μεγάλας, ponuὰς χων

τριαρχον πατέρα, καὶ τῆν αυτο τω μεγαλου δουκος τι p

ἐνδωκε προ γάριον. ἀλλὰ καὶ ουτως χων συγγενείας προς c

6 Imperator ea stellum quoddam , magnam Carram, deditione

aequiri Illic versanti et venatorum prineeps Balat2e eum cognatis non paucis se permisit, et Polyhotum, urbem Thraciam a neeellariis suis occupatam, in eiusdem fidem adduxit et eristasin oppidulum, quod ipse prius imperator, vivo Andronico suo sumptu muris circumdederat. Hi Batatae satebatur, se in primordio belli huius, cum putaret, eum in Imperatorem demortuum esse ingrati simum et ius filiis scelerate insidiari iisque imperium eripere, ea eo de eisse et contra quantum valuisset pugnavisse. Teriore autem Iabente et Romanis nulla cum laude bello intereuntibus, eum observaret, psi communes Romanorum et liberorum imperatoris rationes ordi ae studio esse, praesecto autem ubiculi et aliis, In quorum manu esset impertum, nihil esse tam optatum, quam ut celsis omnibus ipsi regnarent, imperatoris vero pueri et Ceterorum salutem eos parvi aut nihili pendere eum item ex saetis notaret, esse homine improbos et vitiositate sua imperium Romanum perdere, ab illis ad ipsum transiisse, quamvis ausas ipsis

studendi non leves habere Nam et filio suo patriarchae filiam despouderat et auam magia ducis filio ooniunxerata Sed quamvis Di9jlia πιν Corale

484쪽

A.C. i Μναμους και οἰκειοτντος, βδελυξασθαί τε τον τροπον καὶ τὴν παρὰ βασιλε διατριβον λέσθαι αλλον βασιλεως δείμεναν τε δε το καὶ τῶν τε λοροον κα τῆς κρίσεως χα-

ριν μολογει' αὐτῆς εἰς αυτο ευνοίας καὶ του προσκεχευρηκέναι ἀμειβοuενος, αυτ ιιι τὴν εγαλον στρατοπεδάρ-5χου παρείχετο ζίαν, τοῖς ἄλλοις δὲ τῶν συγγενων κάστωαναλογος κα πιι α παρειχετο καὶ προσοδους ἐτησιους. εἰ- τα συν ἐκείνω εἰς Tηρίστασιν ἐλλον, ἐκείνην τε παρελάμβανεν ἐκείνου παραδιδοντος, α τα περ αυτην πολι oras καὶ τα φρουρια προσεχωρουν Καλλιουπολις ει καὶ 'M-ί io λιον ἀντεῖχον καὶ πασαν δεῖν φοντο αλλον πωένειν πολιορκίαν, χ προσχωρεῖν τω βασιλεῖ. τι δὴ αυτ περ περ-Dἔονησον διατρίβοντι Σουλιμῶν, των κατα τὰν Ἀσίαν σατρα- πων εἷς, εἰς ερρονησον μετα στρατιας περαιωθεὰ σπι γένετο ρ βασιλεῖ ἐν Αἰγὰς ποταuοῖς, καἰ rππους τε παρεώis χετο κώ πλα δωρα καὶ στρατιῶν - ὀλιγνῖν συMuπεῖν. φιλοφρονηθεὰ δε πο βασιλέως καὶ αυτὸς ἀνεστρεφεν εἰς τὴν Ἀσίαν βασιλευς δὲ τ μηπω προσχωρησαντα πολίχνι.επηε κα κατεδουλοοτο, καὶ πρῖς Μυριοφυτον ἐλθων ην-λισατο τὴν νυκτα εν οἰκία αεγάλη διαγροφ ο ει πτο δε διαM

ab συνεγένεro Rassinitate et neeessitudine eum iis ita opulatus esset, tamen mores eorum detestatum , faeere ab imperatore malle Imperator virum libenter accipit, et tum de oratione hae tum de iudiei gratias agit eumque pro isto erga se animo et quod ad suas partes acce sisset, emunerans, magnum stratopedaretiam reaici cognati aliis euique pro portione honores et annuas mercedes attribui Post eum illo eristasin veniens castellum, eo tradente, occupat. Finitima quoque castella et oppidula se dedundi Calliopolis et examilium, qualerucumque potius obsidionem sustinendam, quam deditionem ei faciendam arbitrantia, resistunt. Adhue in Chersoneso manebat. cum Sutimanus, unus ex Asiae satrapis, qui tu eam peninsulam cum exercitu traiecerat, Aegospotami in colloquium veniens, equos, arma et non exiguam militum manum ad auxilium ei donavit Aquo vicissim comiter aceeptus, in Asiam rediit. Imperator reliquε oppida in potestatem adduxit et Myrtophyti in amplis aedibus duas contignationes habentibus, pernoctavit. Consuevera autem propter brevitatem diei, iit hibernis mensibus, et quod necesse erat usque

ad noctem equo insidere, non enim inveniebant, ubi descenden Disilia ' Cooste

485쪽

HISTORIARUM ni 76. 477

5κεινον, καὶ προς τερα πολίχνον υ πολυ διεχουσαν Μυρι φυτον, Σωραν προσαγοοευοιιένον, ἐλθον, τι οπω προσχωρησασαν. ἐιιφας τε ο βασιλευς προσνῖγορευε τους πολίτας καὶ παρηνει προσχωρεῖν οἰ δ' ἀντὶ προσηγοριας κακως

ῆκειν φασαν αυτον αὐτους δε ααυνεπιλιι προθυuorara,aoαν ἐπινὶ, no των τειχων του πρεσβευμένου δε κατηγορου- Bτος, τι ανοζτως καὶ θρασέως ποκρινοιντο βασιλεῖ προσαγορευοντι, τερον φασαν ἐκεῖνοι βασιλέα χειν αυτον δε ἐν Ουδένων αγειν αοιρα, καὶ βρεις αντικα κατεχεον αυτου πολλας. ετ δε περ τας βρεις ἐκείνων οντων, σεισαος γίνετο ἐςαίσιος x5OLς, καὶ τα τε τειχη κατεπιπτε τῆς πολεως κα των οἰκιωνίπερ τὰς δυο,οιρας, καἰ κατεχωσθησαν υπο τε των τειχουν καὶ τοὐνῶκιων περ τριακοσιους. σοι δε διέφυγον τὸν κίνδυνον, βα-sιλεῖ προσέδραtio ἐξελθοντες, α ἐδέοντο ν σφας καλτεκνα περιιδεῖν πο των βαρβαρων ανδραποδισθέντα αν τῆς c-αυτῆς δε ιυρας no του σεισαο ἐκεινου καὶ ἡ οἰκια, εἰς ῆνηυλισατο ὁ βασιλευς τὴν νυκτα κατεπεσεν ἐκ θει ελίων, καὶ ἡ περι βασιλέα του θεου προνοι ἐγίνετο καταφανὴς, ουτως ἐκ προδίγλου κινδυνον υσαεινου εἰ γαρ ωσπερ οἰ περ αυ-

te pranderent, tota Thracia in solitudinem praeter urbes belloxedacta, mox ipso diluculo prandere et sic diem traducere. Comilibus itaque ad observandat consuetudinem impellentibus, non paruit, cibo se quidem indigere assirmans, a semetipso autem ad diseessum urgeri statimque iussi equos conscenderunt et ad oppidulum aliud Choram letum Myrtophyto non procul remotum, quod nondum se dediderat, venerunti Imperator per caduceatorem cives salutat eosque ad deditionem hortatur. Illi pro eo, ut resalutarent, malo sat ipsum advenisse aiunt: si eos oppugnet, a muria Impigerrime se defensuros Caduceatori eos reprehendent , quod Imprudente atque ouudenter imperator salutanti responderent, alium se habere imperatorem inquiunt, Caniscvgenum nullo eo dueere moxque contumelias in illum Ingeminanti Quas eum adhue funderent, terra tremit horribit ter quo tremore moenia oppidi procubuerunt, domorumque amplius duae partes et e pulti ruina aedium ae moenium plures trecentis. Qui salvi r stabant, extra oppidum ceurrere obtestarique, ne se eum li- heris in servitutem a barbaris abripiendo deserati adem hora. eodem terrae motu aedes, in quibus pernoetarat, a fundamentia eormerunt, divinaque Providentia circa imperatorem eluxit, quae

486쪽

τὰς εοχαριστιας τῆ θεῶ, του τε ἀπο τῆς καταπεπουσης οἰκίας αυτὸν καὶ τους συνοντας περισωθῆναι, καὐτου τὴν Aen- ραν Ουτως τοίμην προκειριήνην ἐπὶ τὴν διαρπαγον περισῶσαι οδυνηθῆναι. Ἀπειτα αυτοῖς των εἰς εκεῖνον βρεων συγγνω- μην παρασχομενος β αρχοντας ἐπιστησας, or τὰ τείχη -

ναστησουσιν , ἀπῆρεν ἐκεῖθεν προς τὰς ἄλλας πολεις. - δε

επιτεταγμένοι προς τον τειχισμον κατὰ το βασιλέως roo

orti πολλην εἰσενεγκάμενοι σπουδὴν ἐν λθ χρονον των is προτέρων ἀνέστησαν βελτια - ἐρρωμενέστερα δετε δεχυ- δενος ἐνέδει προς ἀπαρτισμον αυτοῖς, ἐπιβουλευσαντες MP. sisκατα τὴν πολίχνην, ἐξηλασαν του βασιλέως αυθις κώ βασιλιδι προσεχωρησαμ- καὶ προς πολλων δυσχερων ἐλθοντες

πειραν, χρις ο κα Βυζαντιον βασιλευς κρατησε, δι-ει-2o ναν πολιορκουμενοι καὶ κακως πάσχοντες uno των περιοικώ

s. αὐτῶν P. III te ibo orpus resecisset, eum non paneis de suis procul dubio

obtritus periisset adeo reve tempus intercesserati Iam vero eum miles oppidum choram, ut hostile, vellet diripere, et Persae quod reliquum erat civium aptivum ducere aggrederentur, imperator superveniens vetuit oppidumque intactum servavit et duplieata Deo gratias egit tum quod a lapsu domus ipsum eum suis asseruisset, tum quod horam ita direptioni expositam ab ea servare potuis se Posthae eonviciis ignovit, et aedilibus designatia, qui muros Teaedificarent, ad alia urbes inde progressus es Porro fabri e mentarii, pro mandato imperatoria impigre laborantes brevi spatio meliores ac validiores prioribus exstruxerunt quibus extrema iam manu imposita, incolae, comparatis insidiis, imperatoris factionem rursum expulerunt et ad partes Augustae defecerunt, atque in musetas dimultates et infortunia adducti, done imperator Byzantium, eupavit, obsidionem vicinarumque rhium iniuria perpessi sunti Ceterum Anna imperatrix et patriareha Cantacvlleni praplurium oppidorum copiarumque aecessione crevisse animadvertentes

487쪽

ὐίσαντες ἀπορία του κωλυσοντος αυτὸν ηυξῆσθαι τον Θανλα 344δουκα στρατηγὸν αυθις ἐχινηφίσαντο, ea ἐπέτρε ραν τὸν προς Διεῖνον πολεαον ὁ δ' ενθυς τὴν στρατιάν ση ν παραλαβων, ἐλθεν εἰς φακλειαν. --ενος ει περ βασιλέως, ως fix invπολει --τοίνει λίγε προτερον προσχωρησάση, γογγῖνήν τινα του δε-ωτηρίου ζαγαγών, ς τῆς εἰς βασι-Cλεα νεκα ἐδέδετο ευνοίας, καἰ-ετεωρίσας πολλαῖς ἐπαγγελίαις, εἰ δυνηθείη βασιλέα ανελεῖν, πειτα προφάσεως ενεκα

ευπροσωπου αὐγοάααατα παρέσχετο προ βασιλέα. δήλου 1 - τὰ γραuuατα τοιαυτα, ως προτερον εν αυτ υ Λιμιι τείχου ἐνδιατρίβοντι ἐπιστρατευσας, συντεθείη συγγενέσθαι. -υ καιρο δε κωλυσαντος τῆν συντυχίαν, ἐκεῖνον ἐν ἀκαδε επανελθεῖν, αυτὸν δε καιρου λα αενον ταῖς nὁ βασιλέα τελουσαις ολεσιν ἐπιστρατευσαι, α ου ἐχρῆν ποιεῖν. φ15ων ἀναγκασθέντα - αυτὰν , καίτοι βουλοHενον iam διαερίβειν, εἰς Βρακλειαν ἐλλι αετὰ τῆς στρατιῶς. εἰ-εν Dod αυτ πει αενος εἰς ἐν οἰκίαν ἐπανέλθοι, κάλλιστ' αν ἔχοι παυσαιτο γαρ ἄν - αυτὰς τὴν στρατια ἀνονητοις

eum ideo factum rhitrarentur, quia descisset, qui eius incrementa Impediret, magnum ducem exercitui de integro praeseiulat, eique helli rationes ommittunt. Ia nil eunetatus eum totis opiis He--eleam contendit. Audiens autem, imperatorem esse Chariopoli, quae a nuper illi tradidisset, Longino quodam e carcere, quo, ut Cantaeuaeno amicus coniectu suorat, educto multisque promissi eroeto a posset illi vitam adimere, honesti praetextus gratia litteras quoque eidem ad eundem perserendas dedit earum hae erat e stentia. Se alias eum in illum Dictymotichi degentem moveret, eoru oentionem eum eo pepegisse, quam quia tempus negaret, domum revertisse. Ipsum interea, opportunitate arrepta urbes imperatori Ioanni bieeta armis per nefas invasisse. Unde quamquam etelloqui manere domi voluerit, eum agmine militari Heraeleam profi-e se debuisse. Quamobrem si sibi obsecutus domum redeat, rectissime facturum , et se quoque cessaturum milites avos inutilibuadelassare laboribus. Si aliter censeat, nihil a dicturum amplius rIpsum satis seire, cui se statuat opponere eundem enim esse. ouem pridem expertus fueriti Imperator, ieeta epistola, praesectum

Apriorum, qui sorte urbe iam dedita, aderat, ad illum mittit eum

488쪽

σιλέως περιοντος, καὶ ετα τὴν τελευτὴν προσκεκρουκυτος, ων ου δε ει ιο - ἐπιλελῆσθαι, ουδένα των προσκρουσεων ολογον nοιουιιην, οἷον τινι ζωήτων χθοφορων, ρος Πεντο χθοφορεῖν κεχρηαένος μονον των δ' αλλων ει τι ρο Cεστι δυστροπίας αελων. υτ δε εἰς τοσουτον εριελλες δε

5. οὐδενὸς τῶν ἐν ηλικίη δοκεu . pro συῶν od MeM. Iitteris huiusmodici Legi quae scripsisti, praesecte ubiculi, et elu

, centem ex iis ostentationem atque arrogantiam tuam magnopere admiratus sum valde enim aetatem tuam dedeeoras. Nam, ut senex, de audacia pugnandi et spiritibus debebas remittere. Tu vero tu venis timidior lepore, nune aevi maturus velut aper furentes oviolentos hahea impetus. Nisi hoe clieas , te iuvenem militem ex Iam iuvenili, ut conveniebat, fastu et confidentia fuisse. Maelevirtute ob veritatem. Etenim eum tota vita mentiri consueveria et ais concretus ex mendacio, nunc, cum dixisti me nosse qui tu ώβ, veritatem tam clare elocutus es, ut nihil supra. Seio enim optime, ex quali te conditione extulerim, et quod maiora multo quam de euit, in te merita ontulerim. Cum vero imperator ob nequium tuam et mores vitiosos in arcerem te iratus conelnsisset, ego te enia impetrata exemi et in pristina fortuna ollocavi nec se ei postea, sed frequenter eum ille debita seeleribus tuis supplici irrogare vellet, ego illa , eius ira mitigata, capite tuo averti teqηφCompluribus nec vulgaribus ornamentia avx Et eum me inue offenderes, imperatore vivo atque mortuo. qnod ne te oblitum puwδomnes offensiones oeci pendi, et sicii animali dossvario ad oner

489쪽

HISTORIARUM III. 7. 48r

res, non euravi. Te autem adeo insigniter improbum futurum. hoc solum explorare non scivi. Existimabam enim , si occasio data

foret, recordantem beneficiorum tam multorum magnorumque, o Corpori quidem tuo mea causa parsurum. At tu omni mollis contra

riam institisti viam et holvinibus pravis ac perniciosis sermonibus fraudulentis et allide meditatis Ohropendo et Pollicitationibus eos maximis circumducendo . hoc hellum oti minus ita commune Romanorum , quam tu meum unius exitium induxisti quos, ut eorum vecordia et tua in amicos insidelitate dignissimum suit, tenebris nimirum, quas merebantur damnatis omnibus remuneratus M. Te igitur novi , ut ais, et ita quidem novi, ut nemo melius. Tu ontra parum me videris nosse. Si enim eires, qui ego sim, non adeo te mihi iniquum praeberes. Et quoniam inter alia etiam hortaris, Mi domum revertar, propter veterem amicitiam tibi obtemperare certum est ne prius quiescere, quam utra domum sim. Qui . autem divino iusso Romanorum est imperator, eum nulla domus magis, quam Romanorum imperium, decet quam ut ingrediar, sicut amicus tu hene mones, toto pectore contendam eaDtusque multa Poenitudine, quod te effractum senio tam laboriose ee Heracleam Petere Mevandum te laboribus censeo, et die abhinc quarto ipse ad

te veniam. Tum si tibi placuerit post Ionouaculam quietem me

490쪽

A. 13 4γωνισασθαι πολλῆς ἀναπαυλης ἀπολαωσαντι, uti auri so τὴν χαριν ἀποκνοσα καταθεῖναι.V τοιαυτα μὲν ἀντεγρα ε

κα βασιλευς' μετὰ δὲ τεταρτην - ἐκείνη. χ λθεν εἰς in

ἐπε δε υδεῖς ἀντεπεξξει το λοιπὸν ὁδευσας τῆς iuερας β γυλματο τὴν νυκτα παρὰ ποταμῖν προσαγορειouενον lata ρον , ιεταξυ λυβρια καἰ Ηρακλειας εἰς τῆν στεραί δὲ ἐστρατοπέδευσαν παρὰ το αφνίδιον λεγοuενον, inaBβασιλευς μὲν uεινε παρα το στρατοπεδον ἄμα λίγεις ων Ῥω/μαιων ἡ λοιπὴ δὲ στρατιὰ μετὰ τῆς Περσικῆς - περ i. Βυζάντιον κατεδραμον πάντα χρι Προποκτίδος καὶ Ba-κωσαν ἐς τα άλιστα. ἀπέκτεινάν τε γαρ οἱ βώοβαροι πυώστους καὶ ἐνδραποδίσαντο. φευγοντις τε προ τὴν σαν καὶ πλείους ἐριπιπτοντες ἐν τοῖς λέμβοις, οσον μου

eum conssigere, nequo hanc tibi gratIam tardabo praestare metreseripsit, et quarta luee eracleae ante portas onstitit ibique dis hostem exspectavit. Nemine ad pugnam prodeunte, reliquum diei in itinere pone , noete ad nuvium Halmyrum Selybriam in et Heracleam, consedit. Postridie In loco Daphnidium appellaru tetendit, tibi ipse cum paucis Romanis a castris continuit re, quus exercitus ex Persis auxiliaribus Ioea omnia Byetantio finitima usque ad Propontidem eum extremis cladibus ineursaviti ceu runt enim et captivos rapuerunt illi barbari mortales quam plurimos pecoris quoque viiii ingentem abegerunt et vicos magno v mero xusserunt. Qui ad mare fugiebant, eum in lem hos insili rent plures, quam serri poterant, ad hae etiam prae tumulta ες trepidatiotic ordinem nullui tenerent, illis eversis summergebant ;Iiccbatque ea incursione adspicere variam saevissima calamitain imagini in liuitis tanta perditionis culpa penes magnum duc ' fuit. Cum enim Byetantio egrediens superbia tumidus Thraso K verba iactaret iuberetque confideres nullum hostium se oppositu rum, e suo tantum couspectu omnes se ad unum perditurum Disilia ' Cooste