장음표시 사용
31쪽
Db bouis O hos , nibus Ecclesiarum, de his potiuue quam de Deogloriantem, apud illos qui ex
Perside aduenerant , insilit pcr Esaiam : ecce dius et niuntor auferentur omnia , ptae in domo tua pioni , cr quae Patres tui congesserunt, in Babionem transferentur sic oe per Hieremiam qno se e e indit: ne glorio tu r diues iis diuith; μου, rei gloriatur scilicit in Deo glorietur. ssc in silitis Sio a inuehitur per Isaiam cultu diuitiarum o abundantia in alas ccmminabundus: & alibi, Nobilibas cir superbis dilatabit orcus animam suam Saperuit os suum S descendent in iti magni diuites: hoc erit Christi 'ae si per diuites oe humiliabitur itique homo erebitatus dirutijs , m honora litur vir utique ob sub antiam honorabilis. Ex quibus Tertulliani vet-bis liquet Marcionem in eo versatum errore, Vt noui testamenti auctorem, prae artifice veteris &antiquae legis, singulari bonitate & benignitate praeditum diceret, & hunc quidem mastina, illum
vero bonum assereret: quia in nouo testamento benediceretur pauperibus, & praecipua cura eorum haberetur : in veteri vero cessaret sollicitu. do & ratio egenorum, totusque fauor priscar illius legis ad diuitiarum pompam & inanem ap- paratum spectare videretur Contra vero, docet Tertullianus Marcionem falso comminisci ridi culum istud discrimen, inter auctbrem veteris &conditorem noui testamenti, neque plus amari pauperes a noui testam en si artifice, quam antiqui,
quia in neutro eorum restamentorum maledicuntur diuitiae simpliciter, ut existimabat Marcion: sed si quando in diuites vocem istam V siue exe-
32쪽
. Liber primum. ucrationis siue comminationis, Christus iaculatur, uniuersa eius indignatio in solam diuitum siu-nerbiam sese effundit, non vero in diuitias, qui- bus velut adminiculis, ad pietatis & Religionis ossicia, quiuis potest uti sanctissime. Non lunt ergo in culpa diuitiae, sed fatale ilia P Wpem
.lis ac domesticum crimen arrogantia ' at neque
hujus mali periculo vacat paupertas: eli etiam siua tΣ ' ' sordibus stuperbia quidquid in suo genere magnuest&singulare illud,opinione siti animum disteti
dit: etiam aegri de morborum violentia inter se contentiose disceptant, S: tristi ambitione mise- riarum feruentes, cum talicitate lucere non possunt , certant esse malorum Vehementia & atroci
. late gloriosi. Quot sunt quibus situs & squalior pro auro est i quibus neglectie vestis ac supelle ctilis L dities etiam purpura&palaths regum plus nitet 3 Non est magno parabilis arrogantia, non ex pretio rerum, sed ex animis hominum pendet, qui& in tenui fortuna insolentes esse possunt &in splendida moderati. . iQuapropter etiam in paupertate cauendum Auith; .esse ab arrogantiae tetro affatu monet Augusti I9'
nus Epistolaio9 Quid prodebi di tergere dando pauperibus pauperem fieri: si Hima misera siverbior e fciatur contemnendo , quam fuerat possiden o.
Omnino itaque suffcere possent praedicta, ut satisfieret argumentis haereticorum, diuitias quasi scelus accusantium: nisi diserte totum hoc nego
33쪽
i6 De bonis oe posse sionibus Ecclesiaraim, tium exponeret, Augustinus Epistola 89. in qua respondet Hilario. E uni inquit orum dijutatio nos Patres nostri Abraham, Daac, m Jacob, qui tanto anti ex hac et; a migrarant. Habebant quippe hi omnes non tam 3 diu istas, si ion: Heli ima scriptura te-
dente , 2 von lupra ipsos, vel ea tris ipsos, sed cum ipsiis recubituros in regno c&lorum', ille Use qai propter nos a 'cius est pauper, ct in vere diues esset deracissima promis sione pra dixit. Et qua missi perbus diues qui indueba
tar purpura b 1 o, m epulabatur quotidie silendide
apud inferos torqueretur oramen si pauperis ulcerosi , q'iante Ianuam eiuδ contemptus iacebat , mistratus fuisset,' mereretur σipse misericordiam. fisi pa peri illi mei ι - . tum esset inopia, non iustitia, non diique in obrabagremium qui diues hi in rat tolleretur. Sed eti nobis ostende retur nec in isto paupertatem per seipsam diuinita; hono
ratam. aec in illo diuitias uise damnatas : Ied in isto pietatem in illo impietatim bras exitus habuisse fisi se cepit
impium diuitem cruciatus ignis, ut tam in pium paupercm susciperet sinus aeuius. Vnde merito idem Augusti nus suggillat ingratam&immemorem eorum a- mentiam, qui in Ecclesiastico gradu constituti, aut saltem excellentioris vitae amantes , diuites &eos qui in saeculo degunt iniurijs onerant, &in Ο- pes ac fortunas contumaci loquacitate debacchatur : cum tamen diuitum censibus & patrimoni j sὶ vivant, di de eorum beneficentia saginentur. Populi, qui commercijs & rebus saeculi indulget, vites sunt de plantae, quas homines Ecclesiastici colunt
34쪽
. Liber primus. I lunt & laborant, seminant spiritalia, temporalia metunt de colligunt. Non ergo damnare debent infirmioris meriti Chrestianos, quorum opibus transiguntur: sed recte vivendo recte docendo , magis eis dicere : si nos 'iritalia stemmaximus, a uiu est ii carnulla me ra' metamus i sulto quippe minori impudentia serui Dii, qui manuum suarum . estis operibus, venditis vivunt, damnant i flos a quibus nil acceperint, quam i Zi, q i pro
pter aliquim corporis i rmit item non vale vies mani
bus laborare, damnant eos ipsos, de quorum facultatibus
opinionis contraria' s uando coepit Christianorum et nio. Porphiri, calumna opinio Origenii Paupertatis motiuae initia ex Greg.
Ambros oec. SI c ex diuitum pauperumque concordia for
mari Ecclesiam celet Augustinus. Vt amorem. quondam finxit Plato ex coniugio Pori,& Penice abundantiae &egest iis prodijsse. Nec obstat huic doctrinae, priinaeua Eccle nascentis societas, inqua, omnia promiscua & communia erant Chri stianis omnibus: Non enim ista communitas legis fuit auiman dati alicuius diuin sed spontaneae t tum pietatis obsequium, quo sese mutuo ita
35쪽
g. in Mati. Ananiam non esse da- natum opinatur Origenes. Ananiam verecundia
is De bonis oeposessionibus Ecclesiarum complectebantur Christiani, ut priuatos census de opes proprias in terris retinere, ijs ignominio-su in esse ducerent, qui de una Christi carne inhac vita pascerentur , & unam essent aliquando in coelis domum habituri. Cum ergo libera esset illa vitae communis professio: tam praecipitatum Ananiae & Saphyrae interitum nonnulli aliunde quam ex diui Petri iusto anathemate repetunt. un t enim ex Patribus, qui cum intelligerent, D. Petrum a Porphyriosaeuitiae damnatum, quod tam leui crimine infensus, atroci execratione Ananiam & Saphyram tu gulasset: censuerunt mortem istam tam repentinam, ex eo contigisse, quod ipsos subitus quidam terror perculisset, aut grauis aliqua Verecundia derepente consternasset. Ea est sententia D. Hieronimi Epistola 8 Origenis in Mail. homil. 8.ubi diserte ait eos sola morte temporali affectos nullum animae suae detrimentum pertulisse. Digni noPTisierant in hocsaeculo recipere precatum suum, tmundiores exeant ab hac vita,mundati castigatione ibi iblata per mortem communem : Quoniam credentes erant in Christo. Puto autem quomam audiens Ananias haec
verba deo cadens expirauit:quoniam non sustinuit argui rione Petri,sed cruciatus inst. a Deo est punitus,ut etiam expiraret,uerbis videlicet Petri catechietantibus animamissius. Nec Petrum his debemus putare interfecisse Mna niam ,sed istum non sustinuisse acritudinem verborum Petri dicentis ut quid repleuit satana3 cor tuum, oec.
Alij vero crimen Saphyrae non ex eo petunt
36쪽
Tiber primus. I9 quod parten valiquam pecuniae retinuerit, cum esset Christianus, sed, quod voto consecrasset pecuniam suam in usus & expensias fidelium , & non modo communis vitae genus istud eximium quod Apostoli ducebant interiori animi proposito destinas set: sed etiam de facto esse t aggressus. Vnde quia vitae communis legem ipse sibimet ip
si imposuerat sponsione solemni: idcirco fidem
Deo datam violabat retinendo aliquid proprium & partem pecuniarum celando, quam omnem Christo dedicauerat. Nec enim amplius li- cebat Ananiae & Saphytae ad priorem vitae forma sine culpa remeare, postquam sacram illam & re
ligiosiam societatis Apostolicae necessitudinem erant amplexi : iam enim non Apostolis sed Deo subducebant, neque tam de suis aliquid per aua ritia in retinere videbantur , quam de proprio Christi patrimonio, in quod res eorum voto transierant, per sacrilegium depraedari: Vt enim loquuntur Iurisconsulti, contractus ab initio sunt Voluntatis , sed ex post facto necessitatis, ita Voluntarie quis vovet id quod necessario est reddituruS.
Et ea est Gregorij sententia ad Venantium ex' Gregat.1. monachum : Ananias pecunias Deo voverat , qua
post diabolica mictas persuasione sus xit,sed qua morte mul latus est sicies, si ergo isse mortis periculo dignus
fit, qui eos quos dederat, nummos Deo abstulit; con 'dera, quanto periculo in diuino iudicio dignus eris, qui ' ημmmos sidie sum Deo omnipotenti cui te siubm
37쪽
io De bovis posscssionibus Ecclesiarum
nuchati hasitu deuoueras sobstraxiyti. In eadem opinione versatur Basilius sermone de Institutione vis ii serii Monachorum, Danda opera neqoi quoquo pacto in iς Ῥίς ' dignum professione nostra faciamus , necie simili atque Anantiis iudicio fiamus obnoxij. Licebat enim Anu
mi possis linculam suam Ueo non polliceri ac et omere' scit postquam humanae gloriae cupiditate inductus , qui quid in bonis habebat per professionem Deo consecrauit, quo videlicet egregio istiusmodi facto hominum de se
admirationem excitaret, is pretio autem callide po Teanescio quid inter uertit , eiu modi aduersitim se indignationem Dei prouocauit, cuius minister Petrus fuit, di ne ad panitentiam aditum inuenire potuerit. vule Ama Cum itaque, non ratione Christianae Religio
iii, sed solius voti vinculo, teneretur Ananias ad 3Q-M 3 c.ic totam summam pedibus Apostolorum apponendam: sequitur ne tunc quidem Christianos ad communitatis legem & bonorum suorum eiurationem fuisse deuinctos, nisi singulari professione pietatis. Vnde idem D. Petrus eam libertatem
clarissime commonstrat, cum ait, Nonne manens tibi mauebat ηθ venundatum erat in tua potestate. Et
certe si Christiano homini omnino non licebat quidquid de pristinis facultatibus retinere , Ut quid a Petro non monetur Cornelius Centurio, renunciare rebus sitis, priusquam sacro fonte tingatur ' Vt quid iis legibus &institutis, tanta multitudo quae ad Petri vocem ex Gentili amentia ad fidem conuersa est, non infirmatur. Tandem si Christianos omnes necesse fuisset opes & fortu-
38쪽
nas relinquere: maxime iis qui e Christi familia erant: at Christi asnatos rura & agros retinuisse prodit Eusebius lib. 3. capit. 11. qui testatur eos coram Domitiano professos se habere nouem millia denariorum ex agrorum censi . Conclu)endum itaque nullum fuisse de fortatunarum abdicatione preteceptum, neque aliter fugiendum homini Christiano a diuitiis & hono ribus , quam ab uxore patre & matre, si nempe generosis conatibus obsistant sintque impedimenta quo minus gliquis ad asperum crucis Verticem enitatur. An vero veteres Christiani omnes hoc genus vitae sequuti sint, quae nihil habet proprium & an diu floruerit hoc institutum & de
in: erfideles. aerarium commune Hiero obmis. Rectores eiusdem qui fuerint. Quamdiu durauit. An apud Ecclesias gentium communitas viguerit. uod aera riam. In quos in. De viduis locus CPauli plicatari; ira
Rimaeuae Apostolorum societati iniuriam a me factum iri ducerem , nisi eius oeconomia hic locum aliquem obtineret , quamquam non eo fulserit opum adiumento, quo Ecclesia hisce C iij
39쪽
aedificiorum superstites ruinae, quae praeter anti quitatis gloriam illustre habent nihil. Res olim nouitate viles & nascendo indecorae, vetustatis , priuilegio, nobiles fiunt, &annorum atque aetatu mui Arice senio, farnalia promerentur. Italiu-milem & stramentitiam Romuli casam , quasi imperii cunabula, toto Capitoliorum fastu religiosius multo Romani coluerunt, & antiquam pauperiem existimabant esse nouis honoribus pretiosiorem. Fuit ergo Ecclesiae sequetis quaedam delineatio in societate Apostolica, & initium maioris Ceco .nomiae, qua successores usi sunt postea, in bonis illius administrandis: in qua inquirendum primo quis pecunias regeret & quomodo iis uterentur. Ac Apostolos eo munere primum functos satis apparet, quod ad eorum pedes pecuniae apponerentur. Ipsorum itaque arbitrio fiebantium plus, &expensae cc inmunes & quidquid ad familiae illius sanctioris annonam & subuentionem opus orat , illi de communi penu prome bant. Cum autem cernerent sese, his domesticis ac familiaribus curis a verbi Dei praeconio distralat animaduerterentque non tam corporum
quam animorum curam ac sollicitudinem sibi creditam, onus istud familiae curandae in Diaco- Dos transiisserunt, quos ex Ecclesiae totius suf
40쪽
fragio , delectos, ad ministeria mensarum, Apo- stolici actus testantur. Vigeb)t sacra haec amoris conspiratio , dum Act ex Iudaicus furor, quo in magistrum impetu, eodem in discipulos stomacho irrumpens , ptaeclaramisiam societatem quasi violentus turbo dissiauit. siseidia, lis Initium tauitiis a Stephano Diacono factum, quo siP μ oppresso dispersi caeteri: & maxima ex parte, cQ- tus ille unanimis fidelium labefactatus. Nam soli Apostoli Hierosolymis remanserunt, neque fortasse postea tam publice potuerunt fideles in unum coire dc communi mensa domicilloque
uti. Facta ost autem in illa die peUecutio magna in Eccl - λch. c. .
sia quia erat Hirro obmis omnes dstersi sunt per re gionem Judaeae Samariae praeter Apostolos. Et cert epost hoc tempus non una mansisse Apostolos satis patet, ex eo, quod Paulus Hierosolymam re uersus non dicitur tuisse ad communem aliquam domum, ubi essent omnes Apostoli, sed i iasis
ad Iacobi domum. Praeterea dicuntur omnes se- Hierosol
niores collecti e sed non erat opus colligi ac pseo , congregari propter aduentum Pauli, si una habitassent & communi tectonissentvs 'uenti
autem die introibat Paulus nobiscum ad Dcob; in Om ne que collecti suntsiniores Ach Σr. Desierat ergo ex tunc terfecta secietas & remanserat tantum liberalis ille affectus subueluen- Anno tam
difidesibus eosque suta piendi, si quando indi
gerenti Unde dicitur quod cum Paulus venisset Uierosolymam Libenter exceperunt eum fratrec