장음표시 사용
371쪽
demolitione e avebatur, & dirui quid negotiandi causa, distrahive, aut vendi, aut legari prohibebatur. Non modo autem domus sed & villas dirui Senatus vetuit, ac venditionem irritavit, & emptorem ad dupluin pretii fisco insetendum damnavit. Nunc progrediamur ad ea damna, quae non ab homine, sed sorte, vel
natura inserunturi nempe quae a mari eveniunt, cuius fallax est, incertaque fides. De talibus autem damni judicia Rodiis legibus in Romanas translatis exercebantur. Rhodiorum enim erat Iei maritimae tanta peritia, ut nauis ritus populus a Floro appellentur: ac propter usum, assiduosque casus, quos frequentia navigationis tulerunt, aequissimas, & prudentissimas rei navalis condidere leges. Quarum praestantiam cuin alii veterum, tum Praecipue Straho celebravit. Et si autem Romani leges omnes conquisierint non modo Atisticas, sed de Graecorum aliorum, sicut & Pythagoraeorum, qui erant in ea Italiae ora, quae Magna Graecia dicebatur; tamen Rhodias non acceperunt, nisi post usum rei maritimae, quo non ante piamum bellum Punicum vertere animum. Quamobrem traduxerunt ad se leges Rhodias, quae maritum dominabantur; assiduoque usu civitatem iis dederunt, judicia maritima ex auctoritate illatum agitantes. b) Unde in Servii, Ofilii, Labeonis scriptis monumenta erant Rhodiarum legum, quarum adhuc vestigia in recentiorum Iurisconsultorum responsis observantur. Quamquam autem plures erant Romanis receptae Rhodiae leges, earum tamen sententias tantum retinemus , quae mere es naufragio jactas respiciebant. Atque ex rescripto Antonini, e quo de naufragiorum bonis agitur, Rhodia Iex a Caesare in imperii foetetatem adsciscitur, imperio rerum itA tributo, ut apbis quidam terraνum νessemen Imperator I mayis vero demirium lex Rhodia ebι inενοι . Quamobrem exeollectione Pselli, ut Gothos redus putat, seriem habemus, etsi mutilam Imperatorum , qui Rhodiis legibus arbitrium iu re maritima tradiderunt. Quois tum initium non a Tiberio, sed a Claudio, sub quo COII. ii fuere, qui collectione illa perhibentur, nempe Q. Aterius Antoninus, & D. Iunius Silanus anno a Cluis o nato LIV. d) Isque Imperator pluribus rem nauticam Senatusconsultis constituit, quorum duo ab Ulpiano referuntur, de quibus egimus supra ad legem Corneliam de sicariis. ca Eos autem, qui ex afflictis , de miseris naufragorum fortunis quid inhumane rapuissent , fit colantur. pendere voluit Claudius, quanti e Praetoris edicto damnarentur. Etenim etiam ex edicto Praetoris oritur actio adversus raptores naufragiorum intra annum in quadruplum, post annum vero in simplum: I ut violentia procul arceatur a naufragiis, vetuit Senatus iis colligendis aut militem, aut privatum, aut libertum servumve Principis intervenire. hin Leges itaque Rhodias utilitate diu ante commendatas, usque inter Romanas leges invectas Claudius primum convertit in assiduam , de necessariani jurisdictioneini deinde alii principes easdem auctoritate sua comprehenderunt, qu rum nomina in supra demonstrata colleetione invenimus i nempe Vespasianus, sub quo S. C. ea de re, Lauto, & Aerippino Cols.sul sectis, ut Go. tho Dedus autumat, & Ulpius Traianus, itemque Adrianus, sub quo S. C. ne milites, aut privati, aut servus. libertusve principis naufragiis colligendis interveniret: ne pro auxilio, damnum potentia, & rapacitate sua nain fragiis adserrent. Quibus tandem de Severi accessit auctoritas. Pollet quis referre inter leges Rhodias caput illud apud Cic. quod tamen cum eruditioribus declamandi causa confictum putatim de na ore a Rhetoribus, nem. pe: ut si qua rosνata navis, qxa est navis miti arιι, in poNu depribensa sit,
publicetuν. Ex omnibus λutςR Rhodiis le2ibus, hujus ad Oos capitis inte-
372쪽
gra sententia pervenit quo eontinetur, ut si ventorum vi, aut impetu te mispestas cooriatur, undo navis in periculo versetur , quo ut eximatur oporteat eam levare, atque jactura mercium exonerare: mercium projectarum domino damnum illud a dominis mercium conservatarum pro rata omnium, ipso met etiam nauta contribuente, sarciaturi siquidem per eam jacturam navis periculum tempestatis evaserit: nam si perierit, nullus collationi supererit locus; cum vel merces omnes demersae sint, vel si quae recipiantur, a sol te, aut a dominorum industria servatae putentur. a In rationem autem contributionis venit etiam portio ipsarum mercium jactarum; ut ea tum dominus tanto minus a caeteris exigat, quanto prolata jactarum oneratur mercium. bὶ Quamobrem si duo singuli centum haberent in mercibus; Cajus jam rum mercium dominus ducentum. Cajus amisssis mercibus auferet a singulis quinquaginta, & naufragio amittet alteia centum: quoniam tantunidem ille habebat in mercibus amissis quantum illi duo in servatis. Unde scuti portio Caji, quae erat ducentum, superabat portionem sngulorum, quae erat centum: eadem proportione post naufragium portio Caji quae est centum superabit portionem singulorum , quae est quinquaginta , ut tam ante. quam post naufragium , portio Caji dimidio superet portionem singulorum. Contra s Caius merces projecerit , quae valerent quinquaginta; unus autem, di alter servarint proprias cujusque tentum a -llimatas, Cajus damnum accipiet in decem; duo vero illi duplum quisque contribuent, pro singulis, nempe viginti ; ut qua portione quinquaginta illa unius respondebant singulorum centenis , eadem ratione quadraginta ejusdem respondeant singulorum octogenis. In qua ratione subducenda veniunt etiam animalia, & servi perieulo liberati , & Lemmae servatae , non quia navim onerent, sed quod aliena iactura salvae iuerint. Homo tamen liber servatus in rationem contributionis non veniet: cum nullo pretio vita liberi hominis expendatur. e Res autem, quarum nomine Conseren dum eli quanti emptae suerint, sed quanti venisse possint aestimamur di si adsper g ne deteriores evaserint , quanto minoris ob id aestimantur , tanto minus in contributione praestabunt: ut si prius viginti putarentur , I ostea ob aisperginem decem valeant , dominus earum prodecem sit colaturus. o Nec solum contributio locum habebit si merces e navi jaciantur ; sed etiam si una cum scapha , in qua depositae fuerant , demergantur. Nave autem perdita, conservatae cum mercibus schaphae nulla ratio habebitur; quia naufragium iactum est, ct non iactura. Quamvis autem facto naufragio contributio cellat , si tamen ea navis , quae ja ctura mercium servata erat, alio loco submersa suerit, de inerces per urinatores extrahantur e fatum domini conferte debent et , cujus bonorum iactu navis superius periculum evaserit: quia nisi ea mercium iactura navis levata estut , merces , quae postea extrahuntur , e naufragio sortasse non superfuissent. h Si autem arbor aut aliud instrumentum levandae navis causa jactum fuerit; a nauta hujus quoque damnum, perinde ac iacturam mercium contributione omnium reficietur. i Caetcrum si nullo periculo navem exoneraverit, frustra contributionem postulabit ; cum id tantum sit reddendum, cuius iacturae beneficio, periculum navis effugerit. Κὶ Si vero navis a privatis redempta fuerit, omnes domino navis conferte debere Servius, Otilius, Labeo tradi serunt . cl Porro caput hoc legis Rhodiae ad naves peltinet onerarias, ad comportandas merces com Paratas , quae plerumque capaces erant decem millium modiorum : non δὴ em ad naves longas, seu triremes m) Caterum si navis deterior
tit. q. l. i. f. de LRhod. de jactu. Pauli. tib. 2. m.
373쪽
Dicta laetiti frustra contributio postulabitur. a Tandem Iudietum hoe ita
instituetur, ut rerum amissarum domini ex locato agant cum magi illo naia vis, ne rectituat res conservatas, donec ax iis damnum reficiatur dominis rerum projectarum: unde navis magi iter eX conducto aget cum reliquis , quorum sunt salvae merces, ut detrimentum proportione communicetur. Effugerat poene mihi tot inter lex Licinia, cujus leve mihi admodum vestigium reperitur apud Marcianum, b quam explicat Cujacius. e) Ea lex vetuit, ne eommuni dividundo actione uteretur is socius, qui partem rei communis alienavit, ut evitaret licitationem illius, proptereaque transtulerit partem suam in potentiorem, ut licitando ille vincat ineusso potentiae meis tu, Nam si eadem pars, nondum sublata communione, ad eum, qui aliena verat, redierit ; non poterit ipse amplius duplicem, quam habebat actionem , adversus socium exereete ; & si potentior ille post partem in se alienatam communi dividundo agat cum altero socio I repelletur exceptione, quod alienia a res sit iudicii mutandi eausa. Finem imponamus operi materia sunebrἰ, quo res omnes humanae comis meant, atque reseramus S. C. de religione sepulcrorum, quo prohibebatur sepulcra in alium verti usum , quam condendi eadaveris illati i& venundari. aut permutari, ut in profana commercia coneederent. sis Tantique religiosunerum est, ut etiam post fundos venditos priores domini, qui sepulcrum ibi habebant, ius adeundorum sepulcrorum retinerent, propter legem praediorum venundandorum,qna cavebatur, ut ad.sepulcra, quae in fundis sunt, iter ejus aditus. ambitus luneris laciendi sit. t. Hactenus ax antiquissimis monumentis Romana exordia juris prIvati edicta sunto. Quo minus autem, qui eumque lector sapis, abductus turba imis peritorum , quidquam horum uti obsoletum tua cum fraude praeterieris; cogitato, labentibus priscis institutis , perennem tamen recti speciem ibi sculptam, exemplisque novis, ac simi bilibus, communem , atque promisiscuam numquam interituram, neque ullo non tempore mortalibus pros
374쪽
376쪽
mniam Imperandi ius inter homines oritur a ratione, per quam, eontracta iocietate civili, sapientia legislatoris, &potentia principis conferuntur ad eommunem , de singulorum utilitatem , quae unica est justorum imperiorum oti-go , & fons legitimus , atque perpetua causa universae pote statis ; propterea illud inter homines imperium , jure naturae , dominatur , ubi rationis versetur plurimum , quale fuerit id . quod non ad certi alicujus hominis, certaeve familiae , aut ad certarum sationum ; sed ad universarum sibi adjunctarum gentium commodum fuerit honorum , atque magistratuum participatione comparatum ab hominibus, qui caeteris mortalibus omni virtutum genere praestiterunt, victorii ianue suis cultum animi , ac mentis rectum uitim profliganda barbarie pro- parearunt e quales Romani fuerunt I qui tali erga genus humanum beneficentia , in omnes imperandi ius , veluti majores in minores , a naturae lege acceperunt. Unde Dionysius repressimis indignationem , & invidiam G taeeorum , Romanos iniquis animis ferentium: AE suo anima inquit iu
to Romanorum Imperio iuris gentium auctoritatem tributam eensemus inimi tum , & propter luminas virtutes victoris populi , & quia legum suarum auctoritatem , & linguae usum, & morum gravitatem , & munera omnia sua , de civitatem Romanam , de Maiestatem propriam nempe semetipsum eum sociis suis , hoc est cum sentibus communieavit uni-
is ; ut in Imperio Romano suam singuli libertatem in perpetuum deposuerint. Quocire a Romanum Imperium desinimus societatem omnium tantium ε qua iuris, ae civitarit communione contractam . Conllat eni in instituto Romanorum, pluribus quidem antea, post Antonini vero Caraealtae constitutionem, omnibus, qui iunt in orbe Romano, Romanam quoque civitatem fuisse itis butam. Quod sane imperium justis ex causis eoaluit et quia cum terra pateat omnibus indigentibus , liceatque locum ad habitandum aut petere, aut ν er se capere, in quo naturalis, ac ei vilis vita ducatur ; sas Romulo quoque suit sibi, ae gentibus secum adlectis , landare Latino in agro civitat M ; praecipue in Albanorum regione , in quam ille, ae frater, permissa Numitoris Albani Regis , coloniam deduxerunt e qualem Romam ab initio fuisse , Dionyiius, scriptor diligentissimus, ex veteribus monumentis
Fines autem Imperii sui populus Romanus propagavit tuitis, pili que gerendis bellis , utpote non ad inserendam, sed vel ad arcendam a se , atque a sociis injuriam , vel ad opem poscentibus praebendam , occasione ipsa ducente , susceptis. Quod fatentur legati Rhodiorum apud Livium ia) his vel bis r Certo quid.m υσι estis Romani , qua ideo salicia vestra bella esse , quia iusta fune , δνa vobis feνtis 3 nec tauιum exi eis eorum quid vincatis , quam principiis , quod non sine cavsa suscipiatis ,
De Romani Imperii natura. . I. 4 .c. 12.
377쪽
ὀ in . 38. III. De imperio in Republica
Et tamen, et si non omnes causas Imperium Romanum habuisset i ullas sexitu tamen redderetur justissimum , propter contributionem , & communionem, quam diximus, juris sui cum omnibus ab se devictis nationibus, quibus perinde ac Romanis , magistratus capessere licuit , de ipsum Imperium. Unde Claudianus: ca Bat Roma ) est in gremium tu Πει qua sola recepis ,
Unde tot domitis nationibus totum mundum a Probo factum nisi se Romanum , ait Vopiscus , b de Diu dentius contra Symmachumi
eum quo consonat & Auguit inus . Qua ratione sicuti omnium commodo est institutum , ita neque ab ullo everti , . Deque in proprii regat formulam , aut in aliud a an in strationis genus , sive expresse , sive tacite per temporis diuturnitatem transferri licuerit : cum neque tempus ullum, neque ulla ratio contra juilitiam dimicet , de communem hominum libertatem , conditam in universarum scedure nationum Imperii Romani vi culo cohaerentium . Quod si vel eversum , vel lacerum , vel transductum in aliam formam inveniatur , interest mortalium sarcire illud , atque restituere collapsum , quia nihil justius est . quam continere , atque instat irare id , cujus dii Iolutione dirimitur societas nationum omnium , .& c vile vinculum mutuae caritatis : adeo ut jus , quod promiscue o DIetebatur singulis , contrahatur ad paulos, qui magistratus , & honores , aut ad celtas iamilias 3 aut ad peculiarem populum , exclusis aliis, transerant . Caeteri enim populi a communi jure libcrtatis adducuntur in servi tutem , cum eis adimitur promiscutis uitis, Ze per iunctio magistratuum , quibus vicissim sibi parent , di imperant, in quo summa vertitur libertatis . Porro Imperii institutio minime tempublicam sustulit , neque delevit liberto tem Romanam , qua populorum aliorum libertas comprehendebatur rquia Dictatoriam Augustus minime tulit a populo potestatem , . quae pati cui suum conjuralis obicecrat, sed imperatoriam sive M il ciarum, nempe armorum regimen , non evertendae , sed tuendae Reipublicae , quae opus habuit hoc extraordinatio munere in tanta vastitate domination s, de multitudine negotiorum , quae saepe fines ordinariarum pol α tum excede-bist . Unde Cujacius ρὶ extra o dinom , explicat anitoritare με ne εριι rati quam excurrendum erat tamquam ad Reipubl. dexteram , ubi opus es.set impressione militari ad compescendos puta minus multitudinis ; de ad alia improvisa , & iubita , sive in provinciis , sive ipsa in urbe compo.
nenda , atque sedanda , una cum capi: οῦ civili* corporis , nempe Senatu a
378쪽
mtu , iniquo mens , & ratio manebul I unaque cum aliis magistratibus ordinariis , nempe consulibus , praetoribus , careerisque , Per quos pro sua cujusque potiione , Respublica gerebatur more majorum . Unde optime , ae peritissime pro summa eruditione sua Cujacius a seribit , regimen Romanae Reipublicae perrex ille lento progressu a vi , & pote state Regis ad populum , a populo ad Senatum , a Senatu ad unum non regem , sed principem , quasi in Re p. & Senatu primum , qui nee populi sibi , nee Senatus ius omne vindicaret , sed cum eo partiretur e Quamobrem Imperator erat in potestate Rei p. Respublica vero sub administratione Senatus , & Imperatorum et cum Reipublicae Senatus eonsilium , Imperator opem . & arma praeberet . Hinc Antoninus apud Heis rodianum ait : 1ν quidem in alia uνba sita est imperii fortuna I nobis autem dinpensat tantum , atque administratio principatus una vebistum nem to Mnatoν,bus posita est . Et eumdem , Dio refert , existimasse , ae palam tuli lle omnes res, omniaque negotia Senatus esse , & populi, b &Tacitus : Non regno tamen , neque Distatura , sed Principi3 nomina tonstitutam Remp.
Principis autem nomen adeo procul erat a Rege , ut florente Rep. tribueretur ei, qui praecelleret inter Senatores, quique totius veluti Senatus caput Ptinceps Senatus a Censore appellabatur. Quo exemplo de Imperator Priκ-eeps nuncupabatur, tamquam in Urbe Primus. e 3 Quod egregie notat, &Ipsius Tyberii verbis distinguit Dio, eum refert Principem Senatus ritu prisco vocatum Tyberium, eumdemque dicet e oonsuevisse Dominum se Sine ser. vorum, quos habebat, Imperatorem militum, caeterorum vero Principem , hoe est eaput civium. Talis nimirum est Imperator, qualem se profitebatur Adrianus c. in concione, & in Senatu, cum palam ediceret se Rem p. ita gesturum, ut sciret populi rem esse non propriam. Hinc , Alexander Seu rus dispensatorem se publicum re, verbisque serebat. Dispensator vero servus erat is, ad quem totius familiae rationes, & peculii administratio pertinebat, ut intelligamus non arbitrium Reipublicae, quod erat penes S. P. Q. R. sed ministerium tantum illius ad Imperatorem , delato Imperio, pervcnire Cuius ministerii moderatio, Si potestat Is temperamentum imperandi, quam iubendi verbo melius exprimitur r- qui a mnius est imperare, quam iubere , ut observare licet apud ICtos primaeva , propriaque in s gnificatione praecaeteris verba locantes. Unde Paullus ex vel bo imρινε, fidei commissum docet emanare, quod rogantis lite sit , non legatum , quod est iubentis. Propterea Cujaeius ci) Principem a Domino inde distinguit, quod dominus tuleae, princeps imperet i quamvis apud auctores alios in verborum proprietate remissiores iubere & imp νaνe confundantur. Novit vero, & diligenter eorum differentiam notavit Antonius Popma, h dincens imporara esse onus imponere , ut imparavit frumentum , inboo autem esse aliquid necessatio velle , ut bellum ex auctorarate Paννum tepulus iussit. Non negaverim tamen majorem hoe verbum traxisse potestatem, di vim ab usu militari, eum dux exere itus ob eminentiam virtutis , & laudis parta insigni victoria , ingenii plausu appellaretur Imperator , etiam Imperi in Republ. constituto, quod de Blaeso memorat Tacitus; ιγ ut hoc ve bo ducibus honos militari clamore augeretur. Quod pollea S. Cons. confirmabatur. K Quem Augustus honorem vicies circiter a millimus acceperat, ι Sed eo anno, quo quintum Consul fuit , Imperatoris titulum in Perpetuum suscepit m ad explicandam extraordinariam potestatem arm V 3 rum, . ade indem tempore sda
bon. in non ad Sparti an .p. 6. iv
379쪽
rum , In quem usum idem titillus Caesari fuerati ejusque posteritati
tributus . t a Hine postea haec vox & summae potestatis militaris exis primendae viee fungebatur, & honorandi post victoriam dueis , atque ipsus etiam Caesaris celebrandi, qui toties Imperator appellabatur, quoties re feliciter gesta militari acclamatione hane meruisset laudem , unde Imperator III. IV. V. ae deinceps pro numero victoriarum inscribebatur. c. Cum vero Imperatoris nomen ad potestatem significandam adhiberetur . ea voce non veniebat regia potestas, ut male Tillemontius, ce) Casaubono etiam auctore sdὶ eum vulgo Seriptorum ex Dione colligit ι sed militare tantum imperium 3 quod vi tamen & oblique , atque obseure per veniebat eo quo potestas regia palam , & directo serebatur . o Tt adit quidem Dion Imperatoris fuisse ius conscribendi exercitus , belli pacisque
arbitrium , pecuniarum contrahendarum facultatem , & rapitalem animadversionem. Verum non ad Imperatoriam auctoritatem haec omnia revoeat,
sed ad munera veteris , popularisque Rei p. quorum suprema princeps in se transferebat, veluti crebros consulatus , potestatem Tribuniciam , Pro eonsulare Imperium , quibus Imperator induebat summam i ac supremam civilibus etiam in negotiis potestatem in principem transeuntem non jure quidem regio , quod Brutus extinxerat 3 neque ex Dictatura , quam Augustus , utpote sibi maxime periculosam, invisamque populo recusavit, sed jure ordinariorum magistratuum a se susceptorum e quibus in unius personam vel perpetuo cumulatis , vel erebro repetitis ad exitum R. giae potestatis arte hac subdola perveniebat is , cui tradebatur militare imperium , per quod munera , quae vellet ad se civilia trahebat ; cum leges plerumque Pareant armis. Ideo Dion postquam consuetos Imperatoris magistratus enumeraverat , subjicit illius facultates non ex Imperatorio jure , sed ex illis magistratibus profluentes t ait enim Impera. Ior S εχ ιαι, τουτων των οπμαrais ex horum nempe magistratuum 3 nominibus exercitus conscribere , pecuniam cogere , bella suscipere , pacem
libus adscribunt historici sine mentione magistratuum susceptorum , ea omnia illorum ad magiuratuum potestatem , non ad potestatem ullam regiam Imperatoris esse revocanda , plurima antiquitatis monumenta tectantur , praecipue illud Ancyranum , quo res ab Augusto gestae , atque a se ipso in breviarium redactae continentur, praecipue eap. a. cujus haec
supersunt. . . tritiorum numeνum avixi Consul. V. t u popali t ' sonatur, Senatum re Iui, Cr in constitatu ri. Consum Pop. Rom. Collera M. Agrippa egi.
En haec omnia, quorum ad exemplum & alia lieet conjicere, non Imperatoriae potestati , sed consularibus , & potestati censoriae a populo , MSenatu impetratae tribuuntur. Mos item Seriptor est , ut qui causam mortis reo dedit pro auctore proserant e veluti Suetonius initio vitae Vitellianae inquit auusavit , eondam navitque, eum idem accusator , & condemnator esse nequeat . Sed quia causa fuit ut condemnaretur ex accusatione
sua, propterea iudicis etiam ei personam i inposuit, ad quod exemplum trahi pollent plurima, quae tribuuntur Imperatoribus , non ex auctoritate Imperatoria prosecta, sed ex occasione ab ipsis Caesaribus oblata. Nam S: Ulpianus aceu satori condemnationem tribuit, propterea quod per illius ae
380쪽
eusationem reus a iudice condemnetur. Unde seribi triperesin reum c acicusator naa alim videtur, nisi or randemnaverit hoc est nisi effecerit ut con.
Est igitur Imperator summus, ac perpetuus dux exercituum Roman VI. rum. Quam Augustus auctoritatem, ne per hane viam redire occulto v, De Origine deretur ad Dictatum, numquam in perpetuum, sed aliquando in quinque, Imperatoris. nium, sepius in decennium accepit, ut eam tamen tota vita continuarit, decimo quoque anno imperio sibi prorogato per causam rebellantium pro vinciarum, quas decennio pacari posse toties obtendebat, quoties exeunte Imperii die rogatus, ac tamquam invitus erat illud iterum recepturus. Inde orta decenalia sequentium etiam Imperatorum, qui etsi errarentur in pedipetuum , tamen decimo quoque anno sustis diebus , & solemnibus ludis , velut Imperii sibi renovati laetitiam simul eum populo rapiebant. ca) Pro vincias vero ita eum Senatu divisit Augustus, ut indomicas, &tumultuam Φ'tes, quibus coercendis opus esset copiis militatibus, ipse susceperit, verbo in inquidem quasi majus periculum pro Rep. ultro subiturus, re autem ut simul eum provinciis illis etiam exercitus ad eas provincias mittendas , &militiam universam, qua cives perterrere faceret, in potestate haberet 3 b Au - - Pacatas vero provincias, de tranquillas unde honorificentiae plus, quam viis trium trahebatur, Senatui, Populoque permisit: unde & Italia in Senatus ,
administratione permansiti ce) ideoque inter Caesare provincias a Dione te Diol. 11.
4 minime recensetur; quod inde contigit, quod nemo umquam impera' Taett.ann. i.Str. totum, ac ne quidem triumviri ipsi de Italia, quae domina erat omnium pro- I. ult. infin. vinetarum, sed pro Italia eeitare se ostendebant; ideoque in divisione Impe- sd) Tillem. Darii inter Lepidum, Antonium, & Octavium nulli eorum Italia fuit attribu- Aug.ar . ia: Sed in Senatus potestate mansit, nec ad eos pervenit, qui rantum pacandarum provinciarum causa, quibus Italia praeerat, militare Imperium reistinebat. Hae enim Dio scribit e Italia εξαίρετις α ω πιτε ιν τοῖς rχου e l. o.impr. P. 3 s 7. Sed iam Imperatorem ex acie productum, perdueamus ad eos magistra- VII. tu4s pCr quos potestatem omnem civilem occupavit. Quam Principes tu- De Caelare isto se minime sperabant retenturos, nisi eam religione muniissent, suscepto- Magistratibus ,
que Pontificatu Maximo, arripuissent potestatem reruin divinarum, qui . & di Pontis δ'
bus humana omnia obligantur atque volvuntur. Igitur, ut per divina in ar xv bitrium suum humana omnia redigerent, Imperatores non solum Augura 0 D. Q δ' tum, & Quindecimviratum saetorum, quae majora sacerdotia erant, sed Augusti exemplo, ipsum susceperunt Pontificatum Maximum. Quo jure Ponti. ticibus aliis, ac sacerdotiis omnibus imperabant. de sacris, caerimoniis , &Iitibus, omnique Deorum cultu non edicta proponebant modo, scd Se ferebatu leges 3 r ae, si vellent, simul eum aliorum Ponti fi eum collegio so Dion ἰ- .
Inuictabant violatores saerorum, & causas religionum judicabant . & obscurum quod esset in jure laeto interpretatione pandebant. A qua ne potestate eaderent Imperatores Christiani, dum vetus superstitio adhuc maneret, ad Gratianum usque, Pontificatam Maximum, etsi animo rejectum, existrinsecus tamen hactenus, arbitror, usurpaverunt, quatenus eis necessaria esset sacerdotii illius auctoritas i quam ita eum nomine , & sorsan cum amictu etiam Ponti fieatus induebant, ut ritus tamen, caerimonias, & sacrifieia, Ponti fiealia, quae in falsorum numinum honorem vellebant , iam nino repudiarent. Nam si auctoritatem ipsam Pontificiam abjecissent, &reliquistent aliis tantam muneris potentiam ἱ non solum arnisissent omne
jus saerorum , & auspiciorum sive civilium , sive militarium, quibus po-Υ pulus,