장음표시 사용
131쪽
Quandonam Praelati Regulares in usu peculii dispensare valeant. Regulae servandae a subditis, ne Votum paupertatis violent. Cur reformatio exactae communitatis pluribus in Coenobiis fuerit hactenus frustra tentata. Quam facilis sit ejusdem executio, si praescriptae leges servem tur. Quam inexcusabiles Claustrales sint hanc reforma tionem impedientes.
ondisiones iustae licitaeque di pensationis. Pralatorum dispensationes, qua hodiem tantur, nulla sunt. Eorumdem Praelatorum Potesas tulis terminis circumscripta .
I. m-Ispensatio, omnium Theologorum, & Canonistarum consensu, N est Relaxatis legis legitima auctoritate facta quibusdam pers nis in aliquo casu , in quo lex alio ιn obligaret , ex iusta causa. Legis relaxatio legem obligantem supponit. Si ergo praelati in usu peculii dispensant, consstit lex, seu praeceptum , quod peculium vetat. In aliquo easu, o quibusdam personis. Hae duae solae conditiones nullas evincunt Regularium Praelatorum dispensationes , quas hodiae alicubi impertire solent. Quoniam nec in aliquo solum casu, sed continue , nec cum quibusdam, sed cum omnibus subditis fiunt . Porro quis negaret antiquatas leges abstinendi a carnibus die veneris, audiendi Sacrum diebus festis, confitendi semel in anno, si omnes ad unum Catholici libere consentientibus Prael tis, non in aliquo easu, sed continue toto vitae decursu carnes diebus veneris manducarent, Sacrum audire stato tempore & confiteri semel in anno negligerent γ In Coenobiis collapsae communitatis Claustrales omnes indiscriminatim preulia retinent ad mortem usque ex dispensatione , ut ipsi contendunt, Praelatorum. Ergo omnium vel laxiorum Calaistarum
132쪽
suntentia haec, non dispensatio a lege, sed manifesta est legis pravaricatio,
plenaque extinctio, & a lino. . II. Lubet heine alteram elicere demonstrationem . Quamvis icias, quae. exactae communitatis observantiam iubent, & peculia prohibent, mera essent Regularum Monachalium statuta, quae ad culpam non obligant; ni,hilosecius tam subditi, quam Praelati in continuato peculii uis graviter delinquerent. Communis enim est omnium Theologorum sententia, mortaliter peccare & Praelatos Regulares, qui aliquam gravem Constitutionem, tametsi natura sua sub nullius culpae reatu subditos obstringentem, in desuetudinem abire, Sc antiquari sinunt: & subditos, qui deliberato animo eamdem violare, & in ejusdem violatione perseverare contendunt . Istorum contemptionis , illorum praevaricationis crimen est. Praelati Regulares in Coeno. biis deformatis omnibus indiscriminatim subditis peculia permittunt, exacta que communitatis Regulam transgredi sinunt. Subditi deliberato animo constituunt, peculium toto vitae tempore se retinere velle: idque libris typis editis propugnat Author Claustralis. Ergo tam illi legem antiquando, quam Isti legem contemnendo continenter peccant. Caeterum haec obiter,& per transennam didia sint. III. Non semel in hoc opere, Se fusius in Disciplina Apostolico - M nastiea iusti limites, quibus circumscripta est Praelatorum Potestas, designatiunt. Uerum quia falsam, commentitiamque ideam istius Potestatis Cla strales formant, iccirco interest eiusdem terminos saepius repetere, & pr, inire. Nihil frequentius occurrit tum in Regulis Monachalibus, tum in Theologorum scriptis, quam eiusmodi pronunciata : Nihil Clauseratis habeant , nisi Praelato consciatiente. Tum subditi in paupertatis votum peccant,etim inviso, oe inscio Praelato quid uam retinent. Ergo, inquiunt, numquam proprietatis crimen perpetratur, quando ex Praelatorum venia, & voluntate bona habentur. Maxima hic aequivocatio latet, & amphibologia , quae ut auseratur , confinia prius definienda sunt, quibus arctatur Praelatorum facultas. Omnium Claustralium bona ad Monasterium pertinent, tamquam ad verum, & unicum Dominum . Omnes eiusdem Monasterii Claustraleadem omnino ius in haee hona habent. Neque Praelati quidquam iuris habent in eadem prae suis subditis, neque ullo pacto impedire queunt , quin
transeant eiusmodi bona in Coenobii dominium , atque adeo in comminnem omnium Claustralium usum. Primum itaque omnium censius vitalitii
133쪽
ri4 Defensio meretorum Conedii Trid. m.
& pecuniae praedicatione , lectione , & quacumque via conquisitae in rem communem redigantur oportet. Quoniam quidquid acquirit Monachias, a quirit Mimasterio . Hoe principium a nemine vocari in dilcrimen potest . Consequitur hine, Praelatos esse puros , putosque oeconomos & dispensat res communium bonorum , quae distribuere subditis tenentur , prout cuiuque opus suerit, quemadmodum Regulae omnes praecipiant . Nemo subditorum ex his communibus honis quidquam accipere, aut tenere valet absque expressa, vel tacita Praelati licentia. Peccant peccatum proprietatis, si h rum aliquid communium honorum , inscio , aut repugnante Praelato , tenent. Eiusdem vero consensu congruum victum, vestitum, & cellae supel- Iectilem licite tenent, & Praelatus haec omnia subditis ministrare astringitur. Haec est tota amplitudinis Prael torum potestatis sphera , extra quam sine culpa transilire nequit, aliqua gravissima neccssitate urgente sublata. IV. Perspicue nunc patet illusio illa crassissima, qua multi decepti tene tur , se peculia habere ex Piat latorum venia . Potestas Praelati minime se extendit ad haec privata peculia imperitenda subditis. Quandoquidem, cum haec peculia a Claustralibus industria peculiari, dono, vel labore comparata sint Monasterii, ad communes Oaenium usus pertinent . Peccat igitur
Praelatus contra votum , fidelitatem, & iustitiam, si eiusmodi bona huic, vel illi Fratri eadem acquirenti concedit, &non prout cuique opus est iuxta leges requi, & fidelis dispensatoris. Peccant & subditi, quia iniuile haec ρο- lia , quae in communem cedere utilitatem deberent, sibi ipsis eadem ven
- ΩMo in easa Praelati Regulares dispensare cum subditis in usu pectitii valeam. I. Ramilia, ab immobilibus bonis distinguenda sunt. Tamqukm Con clusionem certam hactenus omni argumentorum genere luculemtissime demonstratam eonstituo, nullo pacto posse Praelatos concedere subditis facultatem retinendi census vitalitios seu annuos redditus . Hac , qua nunquam I raediti potestate suerunt, inique olim abutebantur Superiores non pauci. Iccirco concilia, potissimum Latermense, & Tridentinum , Riquc Summi
134쪽
summi Pontifices illos eadem destitutos declararunt, praecepto gravissima adjecto, ne impos erum subditis praefata bona impertiantur. Clemens UIII.& caeteri Pontifices admonent Claustrales subditos, ne fidem Praelatis adhubeant, etiamsi se hanc concedendae licentiae habere potestatem asseverent. II. Ne autem imperitorum aliquis existimet contrariam praxim licitam eo se, lubet aliqua indicare eorum, quae habet Eminentissimuς Cardinalis Petra citat. lom. 4. ad Consi. V. Lenia. XII. fee. a. u. 32. seqq. r. NOVUtii reservant sibi , antequam prosessionem emittant , annuam praestAtionem ero suis necessitatibus. a. Parentes etiam saepe relinquunt titulo institutionis filiis professuris Religionem annuos census. 3. In quibusdam Coenobiis yros est, ut Regulares pecunias ex praedicatione , seu lectione, aut aliunde quaestas tribuant Monasterio, ut emantur census perpetui, quorum re ditus quotannis assignari debeant eisdem Claustralibus . 4. Alibi Coenobia certam pecuniae summam assignant Fratribus, ut vestitum sibi comparent,
quin Monasterium quidquam ultra praestare debeat, nec ipsi accepti & e
pensi rationem reddere tenentur.
,, III. Quaesitum fuit inquit Eminent A. Petra an in his & similibusti casibus liceat Regularibus utriusque sexus habere praedictos annuos redditus, is seu provisiones annuas, vel bonorum stabilium administrationem, seu pec
is cultum non supersuum, nomine Conventus ac de Superiorum suorum licemis tia, oe dependenter ab rarum voluntate, ae nutu, adeo ut sint immunes a.
is ciam , a pinna, de qua in Decreto cap. a. sese. 23. de Re M. Saenis Congregat. respondit negativi, videlicet in nul Io ex supradictis casibus liis cere Regularibus utriusque sexus praedictos annuos redditus, seu provisionesis annuas, vel bonorum stabilium administrationem, seu peculium non superis fluum nomine Conventus, ac de Superiorum suorum licentia, ae dependenterv ab eorum voluntate, ac nutu,' alioquin non essent immunes a poma Decretiis Concilii. Et nuperrime cum duae Moniales Conventus SS. Trinitatis Neas polis obtinuissent a Sac. Congreg. Episcoporum indultum , ut posseot reis cipere annuam praestationem scuti acio. a Parentibus solvi permissiam, ita is tamen ut Superiorissae , seu Depositariae traderetur eroganda ab iis M o nialibus pro earum indigentiis sive aliis usibus piis sibi bene visis a r is clamantibus contra indultum reliquis Monialibus, uti laetivum vitae comis munis, & Constitutionum Conventus ex eo quod annua praestatio errean
is da esset per Abbatissam in usus a praefatis duabus Monialibus destina P a ist
135쪽
II 6 Defensio Decretorum Coneilii Trid. m.
is dos: Sacra Congregatio die 7. Aprilis 3727. rescripsit servandas esse omni . is no Constitutiones, non obsante indulto. IV. Objicit sibi Eminentissimus Purpuratus oppositam consuetudinem praecipue apud Moniales. Respondet, consuetudinem derogare minime posse De cretis Apostolicis. Nec suffragatur, inquit, tolerantia Superiorum Regul rium, qui abusum hunc & corruptelam extirpare astringuntur . Tolerantia vero Papae presumi non potest dum potiu3 constat de eius expressa repugnantia .
U. Itaque certum est, nullo modo licitum esse Regularibus retinere sub quocumque velamine proventus annuos, etiam ex licentia Praelatorum , &ad eorum nutum, etiam ad usus non superfluos, & pios, maxime si eius. modi redditus administrentur ab ipsis privatis. Quae sententia non modo vera est, spectato Concilio Tridentino, & Constitutionibus Apostolicis ; verum etiam juxta Capitula Generalia, quae R R. Magistri opponunt. Quippe praefata Capitula nonnulla permittunt ob temporum calamitatem deposita ad breve tempus, in parva quantitate, re pro re dererminata. Quae sane conditiones praestationibus vitalitiis repugnant.
cuodnam perissium , necessitate urgente, Praelati permittere, o subdisi retinere Deseant. Quae necessitas istantaria σ fictilia , m quaenam vera . Quidquid benignitatis, o indulgentiae permitti in bae materia valet . Laxssima, o erronea Vitae Claustralis doctrina.
L T ' Minentissimus Cardinalis Petra De. eis. num. χρ. hanc sita proponte dissicultatem. Lubet eiusdem verbis rem expedire, ne eavillari adversarii aut suspicari lectores valeant, me quidquam affectare rigoris in causa ista. His ergo verbis laudatus Purpuratus sibi consuetam excusationem opponit. is At, inquiunt, Concilium eatenus prohibet quodeumque peculium, qua is tenus supponit Praelatos singulis Religiosis concedere omnia necessaria , is attentis omnibus circumstantiis officii, temporis, imbecillitatis, aetatis is seu cuiuslibet indigentiae: ibi: Nihil etiam, quod su nec barium eis, G. se negetur. Praelati autem, ut plurimum, quae necessaria sunt singulis Relisis siosis non concedunt, circumstantiis bene attentis , vel ob Conventum is p upe
136쪽
se paupertatem, & indigentias, vel ob alias causas. Sed primo his responis deat Bernardus serim. q. de Asient. ibi: Videmus pauperes aliquos, qui si
is Teram haberem paupertatem, non adeo pusillanimes iuvenirentur m. Sed hiis sunt qui pauperes esse volunt , tamen eo pacto , ut nihil eis desit , σ- μ diligunt paupertatem, ut mulam inopiam patiantur. is Secundo respondeat eadem Sac. Congregatio, quae consulta, U. Au Suriis periore quantumvis invito necessaria suis Regularibus denegante , vel su is traheme, liceat ipsis clam, vel invito eo, illa comparare seu retinere ULis D quatenus liceaer An itidem eum necessaria ideo denegantur, vel subtra- is tantur, faciatates m .aserit nou suppetunt ρ Respondit . d bc mu
,, licere. Ad UI. licere, si praecisa necessias fit ad individui susentationem. is Caeterum COMMUNEM PENURIAM ab omnibus perpetieu iam usqueis iam, ut si gaid privitim alicui delatum , vel ab ipso partum fuerit , isn omne ad Saperiorem recta deferri oporteat , qui ex eo primo succurarat ejusis necessimi, mitis intuita illud obvenerit, si peculiari aliqua necessime ultram commvuem premeretur e reliquum Conventui incorporetur, in commune nis cedaι militarem, ut habetur in praefatis Decretis eiusdem Sac. Congrcg. is in quibus apud Murgam , & Quarant. Ac. eis Praeterea haec eademm luculentius comprobantur ex Decretis pro reformatione Regularium edia se iis a Clemente VIII. in eius Conseitutisne a r. incip. Quae ad prosperam,
se confirmatis ab Urbano VIII. in ejus Confit. 26. incip. Sacra, in quibus se pro fideliori observantia prelati inereti Concilii praecipitur , ut nullus se ex Fratribus, etiamsi Superior st, bona immobilia vel mobilis, aut pe-m cuniam, proventus, census, eleemosynas sive ex Concionibus, sive ex L, ω ctionibus , aut pro Missis Re. etiam nomine Conventus possidere pos-- sit &c. Nulla quorumcumque Superiorum dispensatio &c. II. Hactenus Eminentissimus Petra , qui plura adiicit , quae brevitatis gratia omittuntur. Si ego ipse propugnarem ob communem penuriam haud licere Claustralibus peculium , me ni Arsanctum rigidismum traducerent RR. Magistri . At eum ipsa Sae. Congreg. Concilii interpres tolerandam communem penuriam doceat potius, quam peculii quidquam habere, non eredo inusturos illos fore eidem Sacrae Congregationi, bc Eminentissum Petra Rigo ismi notam. - III. Indicata S. Congregat. Decreta integra refert stephanus Quaram Vreb. Casus Reservati pag. I s7. σ seq. & Prosper Fagnanus in a. p. Dec. Monaesi.
137쪽
I18 Defenso Decretorum Concilii Triae reo.
Monach. ubi num. 1 f. haec scribit et Quinimmo ex frauentia Sae. Congregar. nec necessitas , ms sit Exιrema, e cusat a viris proprieratis Regialarem , quiali id celat Superiori, aut detinet eo incito Quippe praecisa Me seu extrema necessitas, eum sit de iure, mitis subes legibus, oe iura ex fae a Regulae transgressione etiam FF. Minores S. Francisci , qui artilissimam prosi
IV. Ut Adversariorum ora penitus obstruam , iustoque tangantur pudor
ob Rigori i notam Authori Dis lime Monasicae affictam , quidquid benignitatis, & indulgentiae concedi hac in materia potet , ipse permittere, &propugnare volo. Fagnani, Cardinalis Petra, &communem omnium D ctorum sententiam paucis perstringam in eorum Regularium solamen , qui
sincero animo paupertatis votum observare student
U. Duplex necelsitatis genus primum omnium distinguendum . Altera nec llitas fieta & voluntaria , qualis ea est , quam communiter , & maior Claustralium pars obtrudit, ut peculio latebram qixerat. Si maior Regula sum pars tum Praelatorum, tum subditorum sincero animo vellet exactam servare communitatem, pulso privato peculio, haec communitas iam invecta foret, aut confestim inveheretur. Nam sole meridiana clarius est uobia, saltem majori spectato numero, redditibus abundare eongruis pro exacta communitate . Innumera sunt Monasteria , quae, si exactam sere rent communitatem, multitudinem Religiosorum duplo majorem ea , quam nunc parce sustentant, alere commodissime possent. Quia vero peculiorum serpit pestis, Patrimonia Coenobiorum pessime administrantur. Ossiciales, nitituta mercede munia obeunt, & paucis saginatis, atque ditatis, com
munis Fraternitatis cilla friget. Uictus tenuis, Restiarium plus jullo exiguum. Superiores potissimum, & qui annonae president, & qui Monasticam rem in manus habent, grave subirent detrimentum, si pullis peculiis in comis munem inserioris Fraternitatis deveni re sortem deberent. Quare isti praecia
Pue opere, sin voce, communitatem respuunt , impedimenta & pratextus captant. Si enim, ut septuet dictum est , maior Regularium pars non ficto, sed sncero animo communitatem vellet. , minori reluctantium parti pra Valeret, eventusque haberetur. Haec omnia fusiuῖ supra O. enia simi. Iitorum
omnium necessitas ficta est, quia deliberata & volita, atque adeo a criminet proprietatis haudquaquam liberat. UI. Altera necessitas vera & involuntaria , quae a culpa ex sae. Haesi quoque
138쪽
quoque duplex, immo triplex e extrema, gravis, & communis. Communem penuriam tolerandam docet Sac. Congreg. Concilii interpres , usque adeo
ut, si quid privatim delatum fuerit, ad Superiorem deferatur. Hi ne insere
Fagnanus solam extremam necessitatem a crimine proprietatis excusare peculium invito Praelato retentum . Haec Sacrae Congregationis Fagnani doctrina pleno in lumine collocanda. Sacra itaque Congregatio decernit licitum esse peculii usum , si sit precisa necessitas indiυidui fusentandi . Ad hane sustentationem ius habent Religiosi in ipsa professione sibi reapse se
vatum, ut toties dictum est. Haec porro sustentatio latitudinem habet. Ad vitam alendam pauca sufficiunt. Plurima haud sufficiunt ad sustentationem lautam, & splendidam. Sustentatio, de qua in praesens, intra limites Religiosae paupertatis consistat necessiim est. Limites isti vix designari queunt. Paucis tamen rem expediam. Ea alimenta, eaque supellex , quae in Religione optime instituta , in qua exacta viget communitas , praeberi solent, considerantur ut necessaria Claustralibus. Ad ejusmodi victum , & vestitumius retinere Claustrales palam est. VII. Igitur si haec alimenta, &vestiarium de communi non praebeantur, hae positione facta licitum peculium est ob praecisam se lentandae naturae necessitatem. Et quia revera aliqui reperiuntur Claustrales, qui sincero de siderio invehendae communitatis flagrant , qui liberuit e , pulsis peculiis, vitam communem amplecti parati sunt ; idcirco isti absque culpa legem Oommunitatis, ubi collapsa est, violant: quia necessitas habendi peeulii involuntaria est, atque adeo vera, δι realis. Nulla in hac materia benignior excogitari doctrina valet. Quidquid ultra addatur, laxitas est manifesta. VIII. Heine manifestum est, quam laxa , quam erroneZ si κω Clau- 'alis doctrina , quae peculii quantitatem Mendicantibus licitam extendit ad ultimas cujusque rei honestae terminos. Tantum peculii habere Cueuulati Mendicantes debent , quantum satis sit, non ad victum & vestitummodo , verum etiam ad solatia , ad oblectamenta intra & extra ordinem , ad munera facienda , ad eleemosynam distribuendam, ad ludos, ad
argenteam supellectilem . De hac enormi laxitate plura dicta sunt Dissere. Praeli minari.
139쪽
Iao Defenso Decretorum Concilii Trid. O .
Conditiones , quibus circumscribitur peculii necessaria usus . Regulae semandi ab illis, qui necessitate cogente morantur in Coenobiis deformatis. DistiGιον es depositi, quam exactae communitagis Myram antia.
puas hic breviter perstringam . I. Quantitatem spectat. Votum idem omnino est, nullique variationi obnoxium sive in resermatis, sive
in de malis Coenobiis. Religiosi, ut indicavi, ius habent, ut ea sibi e coinmuni Monasterii Patrimonio praebeantur , quae distribui in Religione bene instituta consuetum est. Si Religio desciscit a fide data in hae praeitanda
provisione, licite possunt tantumdem retinere peculii, quo ea dumtaxat, &non plura sibi comparent, quae a Conventu praeberentur, si exacta vigeret communitas. Verum hic est lapis offensionis : hic scopulus, ad quem ab Iidunt naufragiumque patiuntur Claustralcs plurimi. Pinextu nccessitatis vidius & vestitus, peculium retinent ad ea sibi comparanda , quae in nulla bene instituta Religione praeberentur . H.ec est ratio cur Patres omnes ScTheologi Pra latos urgent, ut omnia de communi ministrent, ne proprietatis occasionem subditis aperiant. II. Altera conditio est, ut peculium sit pro brevi tempore. Hoc breve tempus statuta Praedicatorum unius mens s intervallo illigavit. Ut benignitate abundem, si aliquantisper latius, circumstantiarum varietate spectata.
Omnia tamen Capitula Generalia a tempore invectae peculii corruptelae semper coarctarunt peculii usum ad in eis tempus , ad parvam quantitatem . Illi ergo, qui continue peculia retinent, ex hoc solo capite Propristarii sunt. Qui vero thesauritant, pecuniasque augere student , non Proprietarii modo
sed avari quoque sunt & lares, quod res usurpent Monasterii. III. Hinc melius Sae. Congregationis Concilii declarationem percipies. Census vitalitii vetiti sunt, ut dictum est. Communis penuria perpetienda. Individui tamen sultentatio necessaria est . Idcirco ex vitalitio censu aliuali necessitati illius, cuius intuitu census obvenit Monasterio, primum prospiciem dum est. Reliquum in communem omnium utilitatem cedere debet. IV. Tertia conditio jubet , ut pecunia nunquam penes Claustralem pri Varum remancat, scd in communi deposito asservata pro brevi illo tempore
140쪽
pote designato, a publico Coenobii officiali expendatur. Caenerae eonditio. nes, nimirum, quod depositum sit ad nutum Praelati revocabile, quod comcedatur ad merum usum facli, quod absque licentia non distrahatur, ipsamptimariam voti essentiam spectant. V. Quid itaque agendum illis, qui in Deformatis reperiuntur Coenobiis, ut votum paupertatis observent ρ Cardinalis de Turre Cremata docet, istos
primum omnium debere Conventum exactae communitatis quaerere , atque
diue sese transferre, si possint. Tract. . in Regulam S. Bened. Quid si Arubas , aut Conventus non vult vivere in communi , immo ne unt, o Mon eius sie Religiosis aliquis vellet in communi vivere ' Respondetur, quod talis Religiosus debet laborare pro alio Conventu , in quo Regiaariter visatur, os haberi missit talem Convencum ibi permaneat. Si vero non posse Iisiti ossi Conventum habere, in tali ea exmfatur , ut nee habentas sit proprietarius nee sua professonis transgressor, habendo de licentia fui Praelati tistim rerum necessistarum cum proposito resignandi ad beneplacitum sui Superioris . Commenta, quibus hunc eludere textum conatur Magister Vitae Clauseratis pig. 43. adeo sunt vana , & inepta, ut contemptione, non confutatione, m cuti sere omnia tanti Magiitri inventa, reselli debeant. Qui de Cardinalis Turre Cremata dubitat, legat integros Tractatus 92.93.&ς . in Regulam S. Benedicti. Nec enim expediens iudico omnia isthuc transcribere . Diaspensationem , urgente gravissima causa , super usu aliquarum rerum comcedit perdoctus Cardinalis r admonet tamen solam necessitatem & infirmitatem spectandam esse. Non fecundum honorem, iri quit , personas, o munera sed serandam indigentiam. Et quia non es una valetudo omnium, patet quod in Comentia aliquid interdum diseribuendum es uni , quod non aliis , eum Me requirit necessitas, Nel infirmitas . Ex hac dispensatione causa infirmitatis concessa inseri Claustralis noster, Cardinalem peculii corruptelam pro-
VI. Eadem docet Bemardinus Gaustinus in suis Miscellaneis ex Turre Cremata, Nyder, S. Antonino, & Ioanne Excuria. Dionysius quoque Ca thusianus de Resen Claustrat. cap. II. Si autem rursus quis Monachreum diarat : Necespias me compellit habere peculium , quoniam Abbas , aut Superio me de necessariis non providet . . . . Si quis videt se non posse esse securum in Clauis , aut Oresine, quo es, pergere potes ubi vivae secarius: aliquo modo
potest suae providere saluti. initur verbo potes, non ut a debito solvat, sed ut