장음표시 사용
101쪽
Sa Defensio Decretorum Concilia Trid. f. VIII.
Ioannes Caramuel In sua Theologia Regularium Disput. ψ8. m. I. n. 6II. haec scribit. cim rum evadit, quam periculos illi se fallant, qui eum in sua Professone Dravoverint conmes em morum sitarum , o secvndum RStilam S. Benedicti, misimant tamen ideo se ex voto non obligari ad visam communem, quia illa tempore professionis sua non servabatur in Monaseris , o quia non intende-hant, ut putor, se ad aliud obligare vi voti, quam ad id quod videbant in
Similes autem sum tales Religiosi illis coniugibus, qui putaui se non υιο- Iare sem uxori promissam , s cum aliis mulieribur congrediantur , eo gustu pimes coniuges sui Pagi, vel Oppidi adulteri fini: aut sis, qui putant se non Periuros esse, dum furant se non Oniace obtinuisse beneficium , quia s-mace acquisve ne, propterea quia inter μω hal tam smili smonia peris niant qd Beneficium , er punctiter prrori sunt. Cum igitur non vivere in rommuni , comedere carnes feriis quartis ,
milia, si fiant s snt absque legitima dispensatione, atii causa introducti, se itur ad huiusmodi observantias compelli posse, nee a D. Bernardo eri fari. Maxime cum CONCILIUM TRIDENT PRAECIPIAT semini substantialia vota, nee non ad COMMUNEM VITAM, vietam pertianentia , sequitur etiam non posse Relissi sis suam ignaviam tueri contra Rofarmatores ex eo quod te me professionis itu .se Motur, pura tale M nasterium irregAlare erat, potuit, immo debuit reformari . Alibi docet licitum esse peculii usum ex dispensatione. Verum habet. Ergo vera & si cera non sunt quae retuli Admissa quacumque postiva lege, licita quam doque dispensatio est. Nec id in quaestionem revocatur . Quod porro Cara. uel quaestionem versans de dispensatione peculii, laxa doceat, propterea ne aufert legem, quam mus est, & defendit Nec nune vacat antilogia ct opiniones laxissimas Caramuelis componere.
102쪽
In speculo Relig. de viti prπriet. q. 32. & de pauper. Religios q. aa Tertio, σultimo dico, quod Regulares tam viri, quam mulieres tenentur sub mortali agere vitam commarum , si dentur illis a Superioribus qua necessaria sunt ad fusentationem.
Antonius a Spiritu Sancto In Directorio Regularium traf . 3. Disp. 4. θεῖ. a. n. 3. Dico igitur se.
undo. Omnes Religiosi cuiuscumque Religionis tenentur vitam communem ob servare in victu , vellitu , lectistermis, atii que
De Iure Abbatis Disput. 8. quas. 6. scribit e Regularas omnes teneia, non solum paupertatis votum servare , sed etiam specialiter visere communi viata , nimirum in vittis , vesita , lactis iis , oe aliis dispensatis σ dAsribiιsis a Superiore.
Franciscus Pellirarius In Tractatu de Monialibus cap. . sed . i. quaest. 4. Colligitur ex Sochea asserente eum S. Antonino o Sylvestro , quod sicut Praelatus Regularium nones in bono satu , si quantum potes absque troi scandala non nititur Re ligiosos in communi vivere, ac superstuos usus vitare: sie mς Dut in bono flatu I. a ubf
103쪽
84 Defensio Decretorum Concilii Trid. m.
subditi resistentes, non quia nequeant sincienter vivere , sed quod velim abanis dare , o libιrias disponere . Hoc emm adversatur voto pauperatis.
in RR. Magistros Vindiciarum oe Visi Claustralis.
Ruthor Vindiciarum omnes sere hactenus recensitos Authores adversus exactae rerum communitatis legem allegat. Ut vero legem hancce terra,
marique exterminet , satis illi est aliquos sive Canonis lag, sive Theologos reperire, qui ab eadem lege ex iusta dispensari causa posse doceant . Quae argumentatio si consuleret, aestum de omnibus humanis legibus esset. Et tamen haec est utriusque Magistri nostri & Vindicis , & Clauseralis peregrina, atque prodigiosa doctrina. Quin eo progressi sunt eximii Magistri, ut
Authorem Ohiplinae Monasica pol tu laverint tamquam Theologorum imeerpolatorem. Cur Quia , adductis textibus, quibus demonstravit, omnes Theologos confiteri praeceptum Ecclesiallicum ex adiae communitatis , praeisteriit textus , quibus iidem Theologi docent dispensare interdum posse Prae. latos ab hac lege. Quam dispensationem ab ejusmodi Theologis concedi non indicavit modo , verum etiam laxissimas quorumdam opiniones redarguit. Sed hanc hallucinationem, qua ex dispensatione a lege, legem negant, xlibi consutavi. Magilier vita Clauseratis pag. 3sq. adversari sibi tellatur Laymanum, Tamburinum , Bartholomeum a S. Fausto , Antonium a Spiritu Sancto, Caramuelem, aliosque . Sed quid, inquit, laxioris illos Ethices Prosel Iores opponis P Illos scilicet oppono , ut Anti probabilistam hominum non levi pudore aspergam. Si isti, quos tu laxones vocitas, damnant laxitatem tuam, Systema tuum Anti probabilisticum, quod inflatis genis crepas, cachinnis,& sibilis vel ipsius popessi exponitur.
104쪽
Benigniores Theologi Valentia, risqueet , Lessius , Cactro laus , Cottonius, Reginaldus, Felix Potestis, praeceptum exacta communitatis defendunt, oe peculium damnant necessitate u arali sublata .
. Gregorius de Ualentia a. a. Di M. I s. q. punct. 3. - Quarto sequitur esse in malo statuis Religiosos, tam Praelatos, quam subditos, qui non agunt vitam comm is nem. Hoc autem intelligitur quando eo communibus redditibus possuneis lassicienter vivere. Alioquin iure naturali licebit unicuique sibi provide, is re: ita recte excipit Sylvester. is
opusculo de Redditibus cap. 3. dis. a. num. I . se Mihi videsur ex verbisse Concilii, quod non solum tertium genus peculii, sed etiam primum v se luit de medio auferre, quia & illud causa etiam esse solet aliorum maia is lorum . Ego autem non exitii mo bona esse incorporata in Monasterio, is eo ipso quod sint apud Monialem, vel Monachum ad id destinatum, si unus- is quisque inde sibi necessaria est conquisitus, scut si ipse haberet apud se is peculium . Quanta autem mala Nine oriantur, restes sunt ipsi Religios , his hoc , attentis animis , funt euntemplati . Incorporati ergo conventia is es, quod in COMMUNES expensas desinentur ob id praeeinit Comis cilium, quod Monastinum , o Superiores superflua Relieissis non semi ,, tant, sed qua eorum statui decent, neque necessaria denegent. Hine fit, quod se Gim Religiosi egeum ut plurimum necessariis, Usi sti pro dent, o neceI ,, ni praetextu peculii etiam fumi sua ipsis minis ant. Et bis mala Conciri lium auferre eomenit auferens PENITUS OMNE PECULII GENUS, is uo ex communibus facultaribus omnibus necessaria ministrentur, in quo pauor
105쪽
8s Defensio Decretorum Comitii Trid. σα
ω 'tatis perseditio in communitate consistit, Aut Act. q. is Addit, hoe D eretum in praxi non fuisse receptum cum Religionum detrimento . Quod quin si verum Clemens VIII. & teri posteriores Pontifices declararunt.
Leonardus Lessius De Iustit. & Iure lib. a. e. p. q. duo. s. n. 3o. se Dico quinto . Superioresis Religionum non possunt alicui Regulari concedere ulla bona stabilia, ut , sunt landi, redditus, aedium locationes etiam ad usum dumtaxat, vel ad-- ministrationem . Colligitur ex Trident. sess. 23. cap. a. de Regul. ubi si eis habetur: Nee deinceps . . . . . Itaque etiamsi non sit contra votum pa n pertatis aut contra iuς commune habere cum facultate Superioris, cumque is assidua ab eius nutu dependentia talium bonorum administrationem &,, usum etiam ad pias causas; tamen Concilium in posterum prohibet, &is vult ad solos ossiciales horum administrationem deinceps pertinere , ut ,, aperte colligitur ex responsis Illustrissimorum Cardinalium , qui prie suntis dubiis circa Decreta Concilii Tridentini oborientibus, qui ne nobilissimisse quidem personis id concedere voluerunt. is Subdit, facta positione, quod de communi penu necessaria non conserantur , licitum esse peculii usum, quod omnes fatentur . Idque recordor, ne inversarii cavillari pergant truncatos textus afferri, quia quae tant extra controversiam non producantur.
Ferdinandus de Castro Palin Tract. i 6. disp. 3. pud h. 7. . An Religiosis licitum sit habere peculium
is ex Superioris licentia λ ....is Verius exillimo cum prima sententia Concilium Tridentinum novum
si ius statuisse, quod ad observantiam paupertatis, & illius persectionem com se veniens esse judicauit. Ultra ibi relatos Cordubam, Manuel. Rodericum, se Molinam, Petr. Nauar. Valentiam, & alios apud Sanchez sustinent Suar se Bata Poncius, Vasquea. Moveor primo ex illis verbis, Nemini licem G.
106쪽
se In quibus verbis manisse prohibet Concilium possessionem , & retenti se nem honorum etiam ex licentia Pratari: siquidem ea, quae nomine Convenisse tus retinentur, ex licentia & voluntate Praelati retinemur . Quod si dicis, id intelligi absque iussa causa , videris absque fundamento locutus , cum se nullum verbum sit in illo Decreto hanc explicationem indicans . Sed po- fi lius contrarium colligitur ex eo quod absolute, & absque ulla dis initione,, praecipiat ea bona Superiori tradi, Conventutque incorporari .... Notan is dumque est verbum incorporari, quod denotat illa bona fieri communia, cres ad usum totius Conventus . Propterea Concilium eam administrationem, is quam singulis Religioss denegat, concedit officiali Conventus: sed officiali. Conventus concedit administrationem ex iusta causa , & ad usus honestos, ,, ergo eam denegat singulis Religiosis. Secundo moveor ex illis verbis: Nec ,, deinceps liceat Soerioribus me. Addit, si Conventus vel ob paupertatem, aut Praelatorum malitiam necensaria non ministrat, tunc licitum peculium esse, ut omnes fatemur. Sed tam Praelati, quam subditi tenentur hanc removere peculii habendi necessitatem ut millies dictum est.
Tom. I. pari. a. de I. precepi. cap. 4. num. Io s. se An Religios oe M ,, nisses posm habere peculium, seu annuos redditus in usus honestos, & Iies citos, & ex iusta causa de licentia Superiorum atque ad eorum nutuma revocabilia &e is Duae sunt opiniones. Prima negat .... Secunda opinio adfirmat &z is , se Dico, primam esse veram. Meundam vero solum habere locum in Mo-Φ ,, nasteriis , ubi vel ob nimiam paupertatem , vel ob Superiorum incuriam, is aut malitiam non servatur persecta vita eommuniς &c.. Ratio primae partis est: quia ut constat expresse ex Decreto Clememn iis declarativo Deeren Concilii Tridenti est, quod omnia quominis documque a Religiosis acquista Superiori tradantur, & Conventui cum ,ν caeteris illius bonis, pecuniis, & proventibus incorporentur , ut inde com
107쪽
88 Defensio Perretorum Concili; Trid. m.
is munis victus, o vestitus omnibus suppeditari possit, in quo eoasistit Vita
si Ratio secundae partis est et quia in Contractu, quem Religiosus eum. Religione seu Monasterio init, ex parte Religionis virtualiter includiis tur, ut Monasterium teneatur illi providere de necessariis iuxta decem
fi liam status. Dpaucis expressa est tota eontroversar naturalis necessitas alendae , induemdaeque vitae, peculium permittit. Uerum & jure con ra luς inclus in voto pampertatis , & iure Sacrorum Canonum tam subditi , quam prelati tenentur quoad fieri potest hanc habendi peculii neceu:tatem removere, & ellactam
Ierum commvultate in iuvehere.
Antonius Cottonius. COTTONIUS benignioris alioquin ethices Prosessor prae omnibus Recentioribus probabilistis peculium cum voto Paupertatis Monasticae pugnare ostendit lib. q. contrου. 6. cap. 2. a num. 39. Primum in medium promitantiquos Canones C. Joannes de Reg. ubi haec habentur: Mandamus ne ILceat quemquam Monachum peculiare ippiam habere . Et cap. Monach. Monachι nee peculium Permittantur habere. Et cap. cum ad Monasterium: Prohibemus ne quis Monachorum proprium aliquo modo pol iem. Clarius inquit Tridentinum. Cavillabantur quippe nonnulli sutili distinctione inter proprium & peculium indit scriminatim sen per , ante NaVarrum, tum a Concit. Lateran. tum a Theologis pro eadem re usurpatum. Idcirco Tridentinum, missis vocibus peculii & proprii, quorumque bonorum
sve mobilium, sive immobilium usum peeuliarem prohibet Regularibus concedi a Praelatis. Pauca ex multis quae Cottonius scribit delibabo. - Duo inquit n. 73. mihi in hac re certa videntur. Primum Reli- ,, sicinum Institutores, Sacrosque Canones , Concilia, & Pontifices omnesis eo spectasse, ut paupertas a Religi sis servaretur integra, quam supra is descripsimus: nec Pettilium sive stabile, sive mobili , & pecunia, qu k vis modo illis permitteretur &e.ου Mnc Rutem dicit Diana, &Αuctores contrariae sententiae, Tridentinum n non
108쪽
,, non eondere novum ius , sed antiquum innovare: quod idem ego asserosi de Decretis Clementis innovantibus Decretum Concilii, & Decreto S. ., Congreg. sub Urbano innovante Decretum Clementis. Sed nec oportuit se novum in hac re ius condidisse, cum idem in antiquis canonibus praeis is ceptum fuerit, quos innovasse suffecerit. si Hoc praeterea peculium non solum prohibetur independenter a pote- ,, state Praelati, Sc irrevocabiliter, ut interpretantur adversarii: Nam proinis hibitio dirigitur ad Praelatos, ne permittant. Non potest autem intelliinis o permi isto, invito Praelato, & sine licentia, hoc est, sine permissi
is ne . . . Quod ulterius confirmatur. Nam si concedere potuissent , & sol, o ti essent; quae causa erat, ut Religiosi vellent habere independenter, &is sine licentia ρ Certe modo in Religionibus', quibus permittitur, ex eois quod Religiosus habeat pecuniam, non censetur proprietarius. Nec ullus, is qui mortuus inveniretur cum marsupio, sepeliretur in sterquilinio, ut, is ne docet Diana par. q. tr. q. res a3. cum Portellio, quia potest prae sumiis illud habuisse eum licentia, vel pecuniam non esse suam, sed amici in is Depositum. Quae sane praesumptio priscis illis temporibus non habebat i is cum: alias inique illis Canonibus absque exceptione praeceptum esset in is sterquilinio sepeliri, quod & D. Gregorius fecit. Non ergo tum permi
is tebatur pecunia apud Fratres nee sua, nec aliena, & proprietas habebais tur in pecunia, quae apud alium Monachum, praeterquam apud Cest is rarium inveniretur. his Alterum mihi certum est, necessitate urgente, hunc rigorem iuste tem se perari. . . . Iusta autem causa non est Magisterium, Praelatura, aut dignia si tas; sed solum si Monasterium praebere non possit necessaria ad suilent se tionem honestam &c. his Interim vero in malo satu emonui tam sabditi reformationem recusamis res, oblata illis suffulenti sustentatione ex bonis remmunibus, quam Prael is ti potentes id facere , in negligentes, ut optime Peli artui ex Sanchez,
is Sancto Antonins , o Divestro.
109쪽
so Defensio Deereurum Conrilii Trid. σα
P. Augustinus Mattheuces Ord. Min. observ. Sac. Theolog. Letti Iubilat. in Schcola paupertatis edit. Rom. I7Iα Tit. r. Cons. I. n. 9. pag. 9. ct sequentiti Λ N peculium pol Religiose privato non inciali concedi' Tales formulas licitas esse, nec improbari a Tridentino dixit Navarrus se in Cap. Ne Dicat. & com. I. de Regul. q. a. eap. 2. , quem sequituris Hyrinus de subd. q. a. cap. 2. aliique apud ipsum concordantes, Con cilium non prohibere, quin Superiores possint Religiosis concedere pecu ,, lia, annuosque redditus ad usus licitos, & ex IUSTA CAUSA, & sub se prohibitione Concilii ea tantum comprehendi, quae dantur vel ad νυμω cumque usus pro libito voluntatis Religiosi, vel ad usus illicitos, vel ex
se iniusta causa. Verum Boram opinio non regist squidem Concilitim prohibetis concessionem Maeorum immobilium, riirem ad Uum φλιm, vel usum, admittis rationem, vel commendam; ideo eam generalis re , o indefinite '
se hibeat, non es privati Doctoris dispositionem Comitii restringere, O' limi- . tare ad eam Hum adminiserationem, peculia, quae dantur in uos illi-- citos, o ex causa inlina. Mas nulla esset disserentia intersimplices Rose ligiosos, cr officiales. Etenim nee o talibus potes eoncedi adminiseratio, fructuum bonoram, er pecuniarum Mnaserit ad inus illicitos, sed in utitim ratem. Conventus dumtaxat . . . Aperta autem es disserentia inter utrositi quae, xt ex textu allegati De ui. Quin etiam dum Contalium ea disposuisse ad Refirmationem Regularium, dicendum est, eius memem fuisse quidquam, speciati sat ere supra caeteros Ecclesia cos, quibus licita non es bonorum se Eule sicorum administratio ad illicitus usus, as ad commessationes, esem m rates, impudieitias σαω II. Et hinc peculium seu adminisrario Mndirum Monaserit nulli Reg is lari, serialibus exceptis, ex nulla causa, nulloque easus permissa, iuxta is Decretum Z cap. a. d. Sessis Quae omnia a mllo infriari posvit, quin resolutis a S. Sede repugner . A Hine obsereandae sum Declarationes a Sae. Congreg. Concilii in continge is tibus εὐιμι edita, quas resera Fagramus in I. cap. M M. Desam με
110쪽
is nach. R exscriptis Sacrae Congreg. Decretis concludit Quibus mel . rationibus santibus, constat correctam esse Noarri 'Mini, re aliorum se tentiam, gis in Ru re CALAMO NIMIS LAXO SCRIPSERE. m. Α, disti, RR. PP. Antiprobabilistae Vindicator, Crauseratis, & Censer Disciplinae Apostolico Monasticae λ Laxo calamo scripserunt Navarrus, Peyrinus.& caeteri, qui ex iusta tantum causa concedi peculium posse scripsere. id ad haec vos λ Quid ad Decreta Congregationis Concilii
Graviores Theologi pietate, re doctrina celebres, qui ps Tridentinum ima gris opustulis data opera peculium, o omnes Peculiarissarum sirenas, ex. fationes, re praetextus oppugnant, damnant, execrantur . CI vel ipsi benigniores probabilistae exame communitatis praeceptum, δοῦς absolutam privati peculii prohibitionem defendunt, supervacaneum sere est insigniores allegare Theologos, qui eamdem sententiam omni argu mentorum genere confirmant, muniuntque. Nihilosecius quorumdam Theologorum non textus transcribam, sed opera, in quibus ex professo causam versant, indicabo.
Hieronymus Gratianus. Iulla Reverendissimi Enrici Generalis ordinis Carmelitarum P. meren mus Gratiautis ejusdem ordinis paulo post Concilium Tridentinum opus Hispanico idiomate edidit hoc inscriptum titulo Delia Dis plina Reges re. Tributum est in partes tres. Part. 2. a capite VIII. usque ad finem e ponit Decreta Concilii Tridentini, quae Regularium Paupertatis reformationem spectant. Praeceptum communitatis exactae, prohibitionemque peculii sole meridiano clarius ostendit. Effugia praecludit, & omnes Pec liarismum excusationes, vanasque distinctiunculas refellit . Regularum textus Baslii, Augustini, Benedicti, & potissimum B. Umberti adversus peculium opponit. Opus istud anno MDC. in Italicam linguam versum V