장음표시 사용
191쪽
marte confictam, sed paupertatem Evangelicam , quam Christus consuluit, quam Apostoli scivarunt. Non sunt communioni bonorum adstricti vi praecepti lati aut a Christo , aut ab Apostolis ἔ sed vi prosessionis Monasticae, quo Deo solemni ritu spondent paupertatem seeundum Regulas Augustini, Benedic t &c. Regulis autem istae clamant: Sint υobis omnia cammunia ἰ saenim legitis in actibus Apostolorum. VIII. Audiamus iterum Theologum Neapolitanum , qui eo devenit, ut neget paupertatem Monastieam vel originem ipsam trahere ab Apost lis. Sic enim loquitur pag. I s. is Quod si vero Amicus ex eo ostilicam hane disciplinam adserat, quia ab Apostolis primum adinventam, ex quorum ma gisterio ea vivendi forma fuit Monachis praescripta , etiam ab scopo aberrabit is Ita ne vero Paupertas Monastica nequit dici Apostolica, quod Apostoli
eam praeceperint, ut fatemur omnes: Neque quod ad eorum imitationem a Monachis voveatur. Ergo est humanum commentum . Ergo Professor Reingius eorum ineurrit errorem , qui asserunt, Monasticam diseipsnam esse vMnam superstitionem. Alterutrum ergo confiteatur oportet: videlicet, aut pa pertatem Monachorum originem suam ducere ab Apostolis, aut eme hum
num inventum, ab hominibus scilicet exeogitatum, & eonfictum. Si primum concedit: Ergo titulus iste, Disciplina Amseolio Maasica legitimus est. Si secundum: Ergo eius opinio Luthero , Calvino , caeterisque Haereticis M nasti eae prosessionis osoribus blaterantibus vota Monastica nequaquam Ap stolieae Persectionis imaginem reserre, sed hominum esse inventa , & praest, gia, accedere videtur. IX. Quaeret sortasse aliquis, eur viginti circiter paginas impleat The og us Regius , ut deneget disciplinam Monasticam nuncupandam Apostaticam Quia, respondet ipse pag. 26. communitas Apostolica exigit, ut mcomnumi rellario pascantur , ex tino Vestario induamur Monachi , Ommaque bona ς odolibet ad eosdem prevenientia in rem communem redacta, eiam rese sue s , praebeantur, σ ita quidem exacte, ut nee depositum ullum, sodebitis e cellis refrictum, nee pectilium aliquod, μomis moderamine adhibiato , nec vitalitias proventus, quolibet temperamento moderatur , indulgeatur .
Verbo dieam, ita es Iemanda hae bonorum inmmunitas; sint olim suis I rosia is custodita , er a FRATRE NOSTRO PROPUGNATA . F, tetur ergo narrem suum propugnasse communitatem Apostolicam ' Scilicet inquit. Quid itaque illum carpit, quod Disciplinam Monasticam v
192쪽
I74 Defensis Decretorum ConciIii Trid. m.
caverit Apscluam ρ Quia, reponit, Regulares non vovent paupertatem sesi ιam, o Euangelicam duplicis peculii experiem: sed promittunt servardi paupertatem seu communitatem Regularem utrumque peculium habentem . Ergo, subdo ego, communitas Monastica est humanum inventum Apostoli cie communitati dissentaneum , & repugnans . Est ne aliquod in summu- Iisicis regulis effugium, quo se recipiat X. Quin, ut evidentius palam faciam , Magistrum Theologum a Catholicorum doctrina recedere , dum negat communem vitam Regularium originem suam ducere ab ipso consilio Evangelico: Vade, vende omnia, &a communitate, quae Hierololymis floruit in Apollolieo Collegio, lubet nonnulla ex ipso Calvino isthuc transcribere . Porro Haeres areha ipse fatetur, Theolog Catholicos monasticam paupertatcm arcessere ab Evangelico laudato consilio. is Verum, inquit Calvinus Id. 4. inst. cap. 33. 3. r3. aliud suae se perfectionis argumentum asserunt, quod sibi firmissimum esse putant . - Dixit enim Dominus adolescenti de persectione iustitiae interroganti : sis vis perscins esse, cende omnia, quae harix, Ο paveribus. se Et postquam tenebras huic textui offundere inepto suo commento nisus est, subdit . si Fateor hunc locum fuime a quibusdam Patribus male intellectum , is atque hinc natam esse voluntariae paupertatis affectationem .... Quamis quam nihil minus cogitarunt Patres , quam stabilire eiusmodi persecti is nem, quae postea a Cucullatis sophistis fabrefrusta fuit . se Fatetur ergo vel ipse Calvinus, paupertatem Monasticam Catholicorum sententia illam ipsam esse, quam Christus consuluit, quam Apostoli servarunt. Et quam.
quam argumentationibus non paucis in alium contorquere sensum Evangelicum conlilium adnitatur, tamen frons tanta ei haud est, ut valeat negare, antiquos extitisse Monae s Apostolicae paupertatis , & persectionis divinae aemulatores. Quin id aperte fatetur, eoque se recipit, ut in recentiores Μonachos suam evomat bilem, quod neget eamdem illorum esse, ac illorum paupertatem, modestiam, professionemque. Hine eolligit, paupertatem Recenti orum Regularium humanum esse inventum: primos vero Monachos
Apostolicam custodisse paupertatem quae videtur ipsisfima doctrina PCud, clarum. Primum exscribam encomia, quae Calvinas pangit Vetussis Mon eliis ex duobus libris D. Augustini decerpta. Inquit exgo Leo cit. , 8. his Principio, ne quis longi temporis praeseriptione defendat Monachismum, is qualis hodie est, notandum est , fuisse olim in Monasteriis longe aliud
193쪽
h vivendi institutum. Qui se ad summam austeritatem, & patientiam v ,, lebant exercere , eo concedebant. Item , 9. 9 Duobus tamen praeci-M pue locis veteris Monastices formam nobis depingit s Augustinus . ,, libro de Moribus Ecesesiae Catholicae, ubi adversus Manicheorum cala. se mesas eius professionis sanctimoniam opponit: & altero, cui titulum se- is cit : de opere Monaci,orum , ubi in degeneres quosdam Monachos, qui se institutum illud corrumpere coeperunt, invehitur . Ego hic eorum, quae is tradit summam , ita colligam , ut verbis quoque eius , quoad licebit , se utar. Contemptis, inquit, mundi huius illecebris, in communem vitam, is castissimam, sanctissimamque congregati , simul aetatem agunt, viventes se in orationibus, ted ionibus , disputationibus . Nulla superbia tumidi , ,, nulla pervicacia turbulenti, nulla invidentia lividi . Nemo qwdquam
se posidet propriam, nemo cuiquam onerosus est . Operantur manibus ea ,
se quibus & corpus pasci possit, & mens a Deo impediri non possit
se opus autem suum tradunt eis, quos Decanos vocant. Illi autem Decani,h cum magna sollicit me, omnia disponentes, rationem ei reddunt, quem ,, Patrem vocant. Hi vero Patres non solum sanctissimi moribus, sed etiam se divina excellentissimi , omnibus rebus excelsi , nulla superbia consulunt ., iis, quos filios vocarit, magna sua in iubendo authoritate , magna ipHis rum in obtemporando voluntate . Conveniunt autem diei tempore extre-- mo de suis quisque habita lis, dum adhuc ieiuni sunt, ad audiendum
se illum Patrem e & conveniunt ad singulos Patres te ma , ut minimum, is hominum millia . Corpus deinde rescitur quantum saluti ,' & salubrita. se ii sat est , coercente unoquoque concupiscentiam , ne se profundat . . . M Quicquid necessacis visim redundat, tanta cura egentibus distribuitur, quanis ta non ab ipsis , qui distribuunt, comparatum est . Nullo enim modo se satagunt , ut haec s,la abundent : sed omni modo agunt, ut non apud se remaneat quod abundaverit i. ... Charitas pia cipue custoditur. Chariis tali victus , charitati sermo , charitati vultus aptatur . Coitur in unam
se conspiraturque charitatem ....is 3. IC. Hic autem mihi propositiam non est totum istud argumentum se persequi, sed obiter tantum indicare , non modo quales habuerit vetusis Ecclesia Monachos , sed qualis tunc fuerit Monastica professio e ut ex se eomparatione iudicare possint sani lectores, quid frontis habeant, qui adis sustinendum pra sentem Monachismum antiquitatem allegant. is Tandem
194쪽
I76 Defensio Decretorum Concilii Trid. o e.
exageratis Monachorum plurium corruptelis, sic concludit j. I 6. Hae ver
ris, o hodierni Monachi mi comparatione , effecisse me quid volui , eonfido in appareat Curtillaros nostros ad professionis Da defessonem prima Melesiis exemplum fasso praetexere: Dandoquidem ab illis non minus disserunt, qaam smia ab hominitas. Missis nune disteriis, & putidis Haeresiarchae mendaciis , id quod mihi proposui probandum, colligo: videlicet, doctrinam Cab
vini, & Vindictarum, ad hoc quod attinet, non valde disserre. Fatetur Mais sister Vindex pag. 26. Apostolicam communitatem, quae in Apostolico Gl- legio , & in primaevis Monachorum coetibus viguit, cuiusque privati peculii vacuam si isse. Subdit, ab Apostolica paupertate diversam omnino esse, quam profitentur recentiores Regulares . Hanc redditibus , & pecuniis abundare in ipsis privatis Religiosis contendit. Ergo, inquit , communitas Regularium haud est Apostolic Monastica nuncupanda , eum illa ab hac differat. Ultro ergo impertimur Vindicasori Regularium paupertatem, quam ille propugnat, redditibus, & marsupiis privatorum Fratrum in area conclusis affluentem, haud esse Apostolicam, sed Pseud Apostolicam. Hac ex pa te non iniuria Epigraphen Disciplina Amseotic Mnasica vellicat , carpitque . At sciat ille , nos eam paupertatem afferere Apostolicam , quam omnes ad unam Regulae Monachales praecipiunt . Hae autem Regulae eam praescribunt paupertatem servandam , quae in Actis Apollolorum cap. 4.
XI. Uerum quid Regulas Monachales in medium assero Illas ore rotundo reiicit Regius Professior . Si meae fidei haud credis, en illius verba pag. 218. Obiicit iterum Adversarius Regulas Monasicas . Quid responsi exhibet Audi , Dato quod in Veteram Patrum Regulis expresse sine fage, o Iuculentissime praeeipiatur exacta vita communis , QUID NOBIS in Pim
sentiarum C Μ ILLIT pag. 23o. Si nihil UOBIS eum illis , nihil qu que illis vobiscum est . Quid ergo , se Regularem virum prodit, si nihil
sibi cum Regulis Monachalibus, quarum princeps est Augustiniana, ad cuius amussim professionem emisit, commercii intercedit At sub hoc a dictu alibi Opportunius urgebimus argumentationem hanc nostram . In praesentia , eo tantum fine laudatam sententiam adduxi , ut evidentius com pertum fiat , Magistrum Vindiem in errorem lapsum esse doctrinae Ha reticorum affinem. Idque ut adhue clarius pateant, transcribo id, quod pa gina citata 23o. subdit Regius Pros or. Vu a primitas illi hane servarum
195쪽
at Liae Monaineam disciplinam, tiis ne ex praecepto hodie nos illam servare
debemM, ETIAMSI NULLA FORET ADMITTENDA EXPLICAETIO, O' Husa Regularum illarum Certe nihil ad Mes . Scilicet lira nou
ne auribus sonat, si pecunia desit'. Si igitur, eo fatente, diversae sunt recentes Regularium leges a veterum Patrum Regulis r si antiqui Monachi, & R gulares sere bant Apostoli eam communitatem: & moderni Monachi & Regulares, illo Iudice, pecuniosi sunt; verum erit, quod scribillat Calvinus, ganeum asare recensiores Clauyrales ab antiquis Monachis , quantum smia dictum as hominibus. Ad hos allidunt scopulos , qui paupertatem Evangelicatu, quam omnium Catholicorum consensu profitentur Regulares, peta. niosam ecialibus, depositis, delictisque assiuentem, in privatis Fratribus prin
XII. Uerum ut clarius pateat, quorsum peculii defendendi libido Re gium Professorem impulit, nonnulla transcribere praestat. Contendit in peculii usu ejusdem conditionis esse Monachos , & laicos, nec in alio diseserre , nisi, quod laicus absolute, Monachus vero non nisi ex Iicentia Suis perioris pecunias distrahat , dummodo tamen uterque affectum a pecuniis abstractum semet. Pollulat Pharisaiei superellii, atque crudelis immanitatis eos, qui Monachos profitentes Regulas Benedicti , Augustini, aliorumque
Patriarcharum. bonorum communioni ast ingit. Illius textum quamlumvis prois Itium adducam pag. IK is Quin immo, ut rem penitius scrutemur, quaminis vis Christus hane exactae 1bnegationis sormam ad persectionem sanam se sectam custodiendam praescripserit, numquid ne aemulant bus eliarismata is meliora peculium omne, etsi leve, quamvis ad honestum finem, reservare prohibuit Apage eommorum. Alioquis, nee in eommune illud retinoe, quum is in remmuni etiam perfectio si a mnaehis retinenda: Vc occisio praestare-h tur criminandi conversationem ejusdem Redemptoris , qui loculos hal ω'bat, ut ex Evangelio constat. Uberrime servandum meulium etiam Sami, ctis permisit, modo removeatur adfectus, & ad honestum finem loculosis indulsit, qui ita sanctioris ethices tradidit norinam . Ne autem huic do. - ctrinae obsistat Ecclesiastes , huiusce patronum insignem dabo , quo velis solo in medium producto , quaelibet cavillandi occasio eliminatur . Veis nerabilem Bedam nimirum, cujus vel nomen solum laxitatis praeiudiei umis evertit. Laudatus inquam Pater, dum Christi consilium expendit, & no is mam tenendae persectionis edissiciit, ita loquitur e ubi non Me praee Tom. II. Z is piis
196쪽
r 8 Defenso meretorum Concilii Trid. m.
is pium putatatim est, ut nihil pecunia resemetur a Sanctis, vel Dis sedisei. o veι pauperum Udus suggerendae , sed ne Deo propter tua serviatur, σ obis inopiae timorem iustitia deserat- . Quo nimirum ex momento , ut nuperis ex Beato Humiano adnotavi, primigenii credentes Ierosolymis eo is munem vitam colere statuerunt. At cum id Christus indulgeat, non neis a Monachis eliminare etiam in communi arca servktum, nec expende
is dum sine licentia Superioris, & non nisi in finem , & usus honeis stos, est imponere iugum Evangelio gravius , & divire in Monachos ,
is eosque Pharisaico furore detrudere in gehennam Qui in meridie nonis caecutit , persecte dignoscit Evangelicum consitum non obesse pecuis. lio Monachorum , quos idcirco Concionator , etsi ex zelo , earpit, vel is litat , sigmarietat . Non incit quidem Evangelicae persectioni pec se lium ad honestum finem servatum . Neque ergo ossicit paupertati Roti ligiosae idipsum ex licentia custoditum et quum ea stante licentia pra is politi Regularis, eidemque facta manifestatione peculii, in pari causa sit, Monachus, o laicus persectioni addictus . inerque Euanhelicum eonsilium
is tenebit, modo uterque adfectum a peculio disrahat e m Monachus ex momen is to paupertatis Deo per votum sareatae in manu Superioris illud reponat , exis illiusque licentia retineat. DXIII. In hoc verborum acervo tria dumtaxat menda notare lubet. Et
ab ultimo initium capiam. In pari causa , inquit, sunt Monachi, o Laici is
peculii Hu , dummodo Prelati Regularis accedat liceat . Uterque Mario cum consilium tenebis, modo uterque aleolum a peculis disrahat . Qui tali
scribit, legit ne Evangelium λ aut si legit, illud ne percepit ρ Chrillus dicit . s vis presectus esse, vade σ vende omnia, σ da paveribus. Quid om dere debet Adsectum, respondere ille cogitur, non divitias, non agros, Suos pro censu vitalitio servare iure summo potest . Audietum distribueret Pauperibus debent Fratres Mendicantes , dum consilium Evangelicum vovent: sibi vero pecunias, censusque in communi arca custoditos ad commoditates retinere privatas Praepositi accedat licentia, & omnia in suto sunt Si bona fide causam egisset, illius erat prius respondere luculentissimis Comciliorum , & Pontificum doeumentis, quibus in disciplina Apostolic Monassica probatum est, nulla Praelatos Regulares facultate praeditos esse ad peculium permittendum subditis, necessitate vera sublata. Loculo4, inquit, his it Vel ipse Reuemptor nouer. Loculos, repono eso, habuit & Judas
197쪽
locatos habebat IAdas, inquit, Dan. I 3. v. 29. Habuit loculos Christuς D minus , quibus sui Collegii alumnis provideret, ut docent Patres omnes ἐ& D. Thomas opust. 19. ς. 6. adversus vituperatores vitae Monasticae. C
do. Apostoli habuere ne Ioculos peculiares privatosque Quid ad haec' Habuit unicus Iudas . Habuit Ananias, habuit Saphira morte mulctati. En quo illum praecipitem egit argumentum a Christi loculis arcessitum. Fateatur enim oportet, loculos suos , quos propugnat, necessitate sublata, similes esse loculis Iudae Ananiae, & Saphine. Suffugiet ne ad suum consuetum Abhatialis licentiae cuniculum λ Sed hoc velamen, quo tegere proprietatem nititur , iam millies a Conciliis, & Pontificibus discillum est . ERROR alter horrorem incutit.
Sub oculos revocanda sunt propria Magistri Theologi verba. Numquidne aemu lantibus chari ata meliora peculium omne, res leve, quamvis ad fimisum mnem re firmare prohibuit Apage commentum. Alioquin me in eommuni illud retinere fas esset, Ptim in communi etiam perfectio si a mnachis retinenda , occasio daretur criminandi edimersatisnem eiusdemmet Redemptoris, qui l culos habebat, ut ex Mangelio renseat. Ut erroris deformitatem clarius percipias, memineris oportet, nomine petilii, res levis, Regium Professorem in telligere duas crumenas, nempe depositam, &censum vitalitium. Sub hononeso vero fine comprehendit privatas remmossitates, Religiosas mereationes, &cetera id genus intra eancellos honesatis Religios. Si dicas, hoc peculium repugnare professioni Fratrum Mendicantium, qui de communi penu accis piunt victum & indumentum necessarium, continuo clamat r Apage ominmentum . Inclamat, peculium illud necessarium esse aemulantibus e rimata meliora. Si derides, vociferatur: Si non lireret 'λatum , neque lieitum fi rei commune. Soli Haeretici, Sacrorumque ordinum osores blaterarunt, macunias, aut predia in communi repugnare persectioni Monasticae. Haec eringo argumentatio. Licitum est peculium servatum pro communitate Curulis. eorum, ut illius voce utar: ergo licitum est singulis Cucullatis .iΑut contra. Nisi liceret peculium privatum, non liceret commune. Hane doctrinam Theo logi omnes explodunt ceu manifestum ERROREM . Quoniam certum est divitias moderatas in communi licitas Regularibus esse. De privato pec
lio saltem sub Iudice lis est: Quia omnes, vera necessitate sublata , illua
execrantur ut voto paupertans insestum. -
XIV. Mira sunt quae ex V: Beda obtrudit Doctor Theologus. Non advertit ille, ibi Bedam non Monachos, sed fideles alloqui pmnes, qui nullo umZ a gentur
198쪽
ago Defenso meretorum mnedi. Triae reci
tentur praecepto dimittendi pecunias, sed eas & pro se, & pro pauperum usibus servare licite posse λ Non pereipit, Uenerabilem virum hortari Christianos, ne ita solliciti snt in conquirendis divitiis, ut ob inopiae , & egestatis timorem iustitiam deserant, violentqueὶ Non videtur vel primoribus labris, quam Sanctissimi Patriarchae Benedicti Regulam delibasse , in qua adeo
hostiliter insectatur ille quodcumque privatum peculium Monasticum, ut rimulas omnes illud habendi occludat i in hoc vitium, inquit, peculiare radisiatus amputetur, dentum ab Abbate omnia, qua sunt mcessaria, ides cuculla, tu nica, pediaes, caligae, bracile , cultellua, graphium , acus , mapula , tabuda , ut omnis auferatin necessiatis excusatio . . . Parentes eius L iuvenis Monachi Ipromittant sus iure iurando , quia nunquam per se, nunquam per suffectam perinsonam, arui quolibet modo ei aliquando aliquid dent, axi tribu t occasonem Misbend. Lenat alios plures eiusdem Regulae textus di . i. e. 7. n. 9. disci . Arist. Nonas. allatos . . Ianc Regulam prosessius est U. Beda anno praeter pmpter687. dum exacta eius observantia mirum in modum vigens primaevum sanctitatis suavissimum odorem redolebat. Porro si Venerabilis Beda docuisset, Monachos suos nullo astringi praecepto, nulla lege dimittendi pecunias, quin illis suasisset easdem retinendas tum pro propriis, tum pro pauperum neces statibus levandis ; nemo non videt illum extitisse Benedictinae Regulae uis latarem, atque contemptorem sacrilegum. XV. Opponit Regius Prosessor . Impediet ne paupertatis votum misem cordiae, & caritatis officia in pauperes Uirtus una alterius exitium non m litur. Habeant ergo Monachi, opus est, pecunias, quibus non propriis mindo indulgere commodis, & solatiis, verum etiam pauperum egestati succur
rere valeant. Id quippe exigit & gloriae Divinae incrementum, & fidelium aedificatio, & Regularis disciplinae splendor, praeter privata eorumdem Fr trum eommoda. Ne imuica quadam exageratione quidpiam affingere vide mur Doctori Theologo, en eiusdem verba pag. 99. is Quid ultra Ne in- ,, de citius removeamus pedem, ubi moras p trahere oportet. Quod sumti mopere adnotare debebat Amos, sed libenter omisit, lege integrum caputis Io. dissis. q. m tu ipse Diaea, quam A sin rus p taetereundum non est, is quum res sit magni momenti, eedatque in Dei gloriam, Ecclesiae deco- is rem , fidelium aedificationem , & Regularis observantiae nedum , verumis etiam in raetina legir c todiam. Non ne Monachi, quibus a Praelatisti Regularibus conceditur ruentia servandi in deposito pecuniam ad b*
199쪽
is religiosumque usum; ex eadem , nec fine permissu eorumdem Suinis periorum, in copiosam stipem pauperibus erogant reservatum peculium ,
is quod quidem a primoribus Ecclesiae Patribus, etiam divenditis sacris Eeclesiae is vasis, ad alimoniam pauperum iam factum novimus, de ab illustrioribus itidem
is Monachis Sanctorum albo adscriptis peractum legimus, nee sne commendala tione percensetur . . Quotve itidem agunt clam, quorum opera Mundumis latent, sed bene Guit illa, qui in die iudieii Monaehis iis, quibus fortasse deh indiscreto telo Ecclesiastes anathema dicit, praemium redditurus aistris Vemte benedim Patris mei, percipite Regniam paratum vobis ab origineis Mundi. Esurivi enim, σ dodHis mihi mandiae et stiis, Er Ad setis mihi
riberer nuris eram, O ciam sis me . Haec, inquam, misericordiae ope is ra, eaque ita communius, atque frequentius patrarentur M, si ea com,, Imrus exacta vita coleretur, pro qua ille decertat P Si inquam haec Μωh nachorum peculia actutum physice incorporata Conventibus in rem comis munem red erentur. Credat vel Iudaeus apella, sed non EGO . DXUI. Hane doctrinam Professoris Regii confutat Hieronymus in Epiastola adversus Uigilantium, quin immo Evangelicus ipse textus ab eo laud tus. Quod au3em asseris, eos melius facere, qui utuntur rebus suis, or pa IMιm fructus mssam n fumum paveri s diis ne, quam illas, qui posses
Fombus in Maris semel omia largisntur, non a me es , sed a Domino rein
spondebitur: Si vis persectus esse inde, σ -nde omnia, qua habes , ET A pauperibus, o veru sequere me . Ad eum si itur , ρω viae esse persectus , qvi cum Apin is Patrem, Naviculam, rete dimittis Me a s- μῶσMonacha deterrendi sunt a te lingua viperea , or morsu seta smo . D. mas pluribus in locis hanc eamdem opinionem resellit: quam familiarem semper fuisse omnibus vitae Monasticae osoribus scire utique deberet Theologiae Magister. Audiat Sanctum suum Praeceptorem opust. I9. cap. 6. ad Versus vituperatores vitae Monasticae. Noo sum minius Dis Vigila eius t Iovinianum imitrari eon um de Virginitate eva ans , sed Dperadu re a sus es etiam , ut evnsidium de paupertate se emia desbuem ommm . Quo argumento impetebat vigilantius paupertatem Non alio, quam quo vindiciarum Author nunc, eam incessit, eleemosynarum videIicet praetextu Si quidem D. Thomas non aliud Uigilantii argumentum resere, quam quod narratur a D. Hieronymo. Sie enim persequitur Aquinas. Unae taeronyma
200쪽
σ paulatim fractus pauperibus die. Et relato integro a nobis descripto Hie. ronymi textu, haec continuo subdit. His istem error per successionem erraritium usque ad hodierna tempora pervenit: ρο in haereticis quibusdam, qui Cathari nominantur , permansit, o adhuc permanet , sicut patet in quodam traeiatu cuiusdam desiderii Haeresiarchae Ambardi nostri te reis, quem edidit
contra Catholicam veritatem , in quo inter caetera condemnat satum eorum ,
qaia reticiιs ommbus egere Volunt eum Chriso. Nuper autem, quod es horrib lius, antiquus error renoυatus es ab his, qui fidem defendrre videbantur inihil opportunius qui more errantium in pejus proredenter , non sunt contemidivitιas paupertati aquam , ut Iovi manus , vel divitias paupertati praesemus Vigilantius : Ied . . . . . asserunt etiam pavertatem laudari in Scriptura
nou ACTUALEM, qua aliquis se rebus temporalibus expoliat, sed OBLTUALEM , qua aliquis rem temporalem contemnis eoiae , res re posdeat . Hate est doctrina Magistri Theologi, qui, ut vidimus illius verba reserentes , docet, satis esse ad pauperpatem Monasticam, si adfectu pecuniae contemna tur. Sed audiamus responsum D. Thomae . Ad ostendendum autem paupertatem ACTUALEM ad Evariaticam persectionem pertinere , assumatur 'Lmo illud, quod dicituν Mart. rρ. Si vis perfectus esse, vade, o vende omnia
Ere. Quid ad haec Vindiciarum Magister Quid ρ Suis summulistris Regulis
nullo negotio eludit tum Angelicam, tum Evangelieam Doctrinam hae sinplici distinctione. Uende omnia, distinguo, inquit r Tli omnia, reservato censu vitalitio in communi arca custodiendo pro Monacho reservante, & eum debita licentia expendendo, concedo. Th omnia absolute , & absque ulla reservatione densit , m census vitalitii, nego. Si eidem obiicias omnes Regulas Monachales, di Pontificum Bullas, quae omnia praescribunt communia habenda ; duplicem ille commentus est communitatem. Alteram Apostolicam , quae meulium quodlibet reiicit , quamque servandam
omnes Regulae Monachales praecipiunt . Alteram, quam vocat Regularem duplici decoratam erumena . En illius verba pag. 28. is In eo se igitur dumtaxat posterior communitas a priori discrepat, quod haec pecu. ti lium, debitis tamen modis, ad honestium finem, nee sine licentia Supeis rimis reservat ad dissim . Nes vero omnimode ab eo abstinet,,. Fusus hanc duplicem communitatem explicat pag. 26. Prior communitas ab Ap.
stolica , pol erior a sola subtilitata nostri Magistri Theologi suam are sit
originem . tamentatur Unde ergo sua trahit primordia haec comminitaIRegia