장음표시 사용
171쪽
Adversus UINDICIAS in causa Paupertatis Monaiticae editas Neapoli MDCCXL.
lam is Doctrinae, quam in Vindisiis Regularium Regius i. Professor Aefendit. I. U M primum Vindicias Regulariam in ea a Paupertatis Monmu stea legere licuit, si immotum me negem, mentiar. Quin ne minem eorum, quibus sana Doctrina eordi est , illas sine sa-stidio legisse inaudivi. Earumdem errores cum suis censuris universo Operi Praemittere veluti protegomena decreveram. At lecta Vita Clauserati expedientius reputavi istius operis errata, utpote graviora, & pςrniciosiora, in una dissertatione Praeli mi uari collecta , primum omnium lectorum oculis objicere, reiecta in hunc locum praesenti Dissertatione. In hac enim, quem admodum in illa, peculiares Magisti Vindicis aberrationes , & errores refutabo, ut nihil indissolutum remaneat; minime vero, ut eumdem recrimi ner, remordeamque. Quin, ut illius, quatenus fieri potest, lapsus excusem, non tam ei illos culpae verto , quam brevillano temporis intervallo , quo lucubratiunculam suam ad lucernae lumen effusam , atque extempore No tariis die atam in publicum emisisse , ille ipse fatetur, haec scribens pλg. 6. is Finem operi impono, quod tam celeri manu fuit conscriptum, d ,, fiatumque, ut de eo dicere possim, quod olim de alio id genus opuscuis Io abs se composito S. Hieronymus inquit . - Extemporalis es dictatis , is o tanta ad lumen lucer lae fatilitate profusa, ut Notariorum manus linguais p curreret, oe Figna, ae furta verborum volabilitas sermonum obrueret e quod is iccirco dixi, tit qui non ignoscit ingenio , ignoscat vel tempori . se Quid Plura Non modo ut Hieronymum cucurrisse , sed ut aquilam in scribe
do, se Volitesse testatur pag. 163. Currente nedum, sed VOLANTE calamo Tom. H. V scribo,
172쪽
I34 Defenso Decretorum Concilii Trid. m.
scribo, ut citius venditem ITIGMATIZAETOS Monaeiarum ordines. Heri tui Siccine prodis eausam tuam ρ Controversam gravissimam, aleaeque plenam volante ealamo scripsisti Qui haec legunt, suspicantur, illum talia enfari, non ut sigmatietatis suis Monachis balsamum porrigat, sed ut animo
suo exillimationis acquirendae acri thyris sigmatteato oleum insundat. Suia dunt. Volavit calamus Volavit ergo & cerebrum . Volanti Pippe calamo praevolare cerebrum debet. Verum derelinquamus hominem , inquit Marcus Tullius in Pisonem, votitantem gloriae cupiditate , ut istiset viset per ora virum. Parcamus ergo ei, ut ipse postulat. Parcat utinam & Chrisus, a cujus paupertatis studio Monachos siduaere pertentavit. Id sibi in votis suisse pernegabit ille. Et ego ipse repugnare nolim. Quin adjiciam, nullo illum rixandi cacoethe, nullo retinendae crumenulae ardore perustum in arenam unum pro omnibus, non laesum , non provocatum , descendisse
ad laxissimam peculii opinationem propugnandam. Quis illi seribendi finis fuerit, quodve consilium , ipse iudex sit . Ad me quod attinet , sanctum
illius animo insedire propositum, ultro concedere velim. Illius mores in tegerrimos , caeterasque animi dotes colo , suspkioque . Nullum super his mihi verbum excidere patiar unquam. Quod, ut eius si alta mente repositum, enixe rogo, obtestorque, ne quae contra H icirrum errores , atrocesque aecusationes dicturus sum ; in illum ipsum iactata detorqueat. Absit enim , ut vel unicum verbum nostrum minus honestium in illum impingamus . Nec enim quae ipsum audire , sed quae me scribere deceat , spectanda sunt. Occasione data , nonnullas Magistri Vinditis lepidas iactantis animi phrases, gravioresque scribendi formulas indicabo , non ut sui ipsus verbis veluti attico sale easdem perfricem, sed ut inde distat. quamst necessaria in scribendo modestia , pudor e maturum , non cui Cm non
volans iudicium. Ex hoe quippe celerrimo calamo prosecta est summa illa rerum confusio, salebrosa, & implicatissima seribendi ratio. Nulla in toto Vindiciarum opustio eapitum distinctio, nulla disputationi subiecta materies certa, & praecisa: oratio ubique hiulea, & strigosar nunquam sibi comstans, in qua nec pes, nec caput apparet. Quid adprobare , quid reiicere Magister Theologus velit, non omnibus pervium . Modo praeepta consiliorum loco habet : modo consilia spernit. Tanta porro immensa vere
rum farragine omnia circum saepit, occluditque, ut dissicillimum mihi H Iit illius sensa tenere, &reserare. Quandoquid , ut inquit Marcus Tul lius
173쪽
llus de Orat. lib. a. Ita ronfusa es oratio , ita perturbata , nihil ut D priamum, ἀhil ut secundum: tantaque molentia, re turba verborum, ut oratio, quae lumen adbibere rebus debet, ω obscuritatem o tenetras asserat . Positis
tamen larvis, ad haec revocatur capita universa Vindiciarum doctrina. II. Duplicem erumenam Regius Prosessor, seu duplex peculium in Cc nobi a Mendicantium Fratrum invehit. Alterum depositum vocitati tensum vitalitium alterum. Tantum ne pecuniarum iis, qui solemni voto Evangeli ae paupertatis consilium profitentur Scilicet. Eccur amabo te' Fortasse, ut vitam alant, ut vestitum sibi comparent Minime gentium . Haec excommuni Coenobii penu conferenda docet emeritus Theologiae Magister e peculia vero privata regia liberalitate impertitur , ut suavissimo cocolatae potu fauces ref illare summo mane , & exquisitiore nicotiana pulvere na res oblectare Mendicantes Fratres valeant: ut licitis diverticulis , honestis solatiis indulgere : ut itinera exhilarandi animi causa arripere religiosissime queant. Cujusque rei dominio spoliatos Regulares confitetur. Ad pecuni rum vero usum quod attinet, in eo solum a laicis discrepare contendit , quod hi absolute, illi non nisi accedente praelati licentia , uti pecuniis suis valeant in honest s ludis, in lautis serculis, in recreationibus animi, corpo risque. Paupertatem Mendicantium ab Apostolis Originem ducere in fabulis habet, quoniam, inquit, si id verum esset, Iaici non secus ac Regulares huic paupertati devincti forent. Praeceptum communionis bonorum impositum ab Ecclesia Regularibus constanter pernegat: propugnatque, hanc bonorum eommunionem supererogatoriam absolute esse Regularibus omnibus, nisi peculiari Sacramento aliqui eidem se adstrinxissent. Ut vero tam insolentia paradoxa aliquo suco obtegat, Iaxam quorumdam Calaistarum interpretamenta, nullo examine, nulloque delectu imperitis divendit. His instructus praesul iis Regulas Monachales, Conciliorum Canones , pontificum Constitutiones nullo negotio eludit. Peculia ii haec, e quibus infinita profluxere in Coenobia mala, & in quae Patres, Theologi , Concilia, Pontifices, nulla intercisa Saeculorum serie, invecti sunt, dirisque devoverunt, summis effert encomtis Professor Regius. Bona ex iisdem profluere magna depredicat reciprocam Fratrum pacem forere: caritatem accendere : ad bonum , quod
persectius, quod divinius est custodiendum, promovendumque, invecta sam cte asserit. Ampliorem pecuniarum summam saeratis in Theologia Magistris, & Cathedrarum Moderatoribus in scrinio servandam praescribit, non
174쪽
Isis Defenso Decretorum Concilii Trid. σα
tam ad levandam egestatem , quam ad solatia , & oblectamenta , quibus sustinere scientiarum acquirendarum labores improbos strenue valeant. in propter, ut animos adiiciat Fratribus ad litterarum studia capessenda, pec liorum mercedem meditandam proponit, illisque quam saepissime record tur marsupia concedenda pro qualitate , gradu , & dignitate personarum . Olim, inquit, sub Religionum initia, dum servebat caritas , ad scientias comparandas perurgebat divinus amor, proprii instituti professio , aeternaeque saluili praemium . Verum , deservente nunc caritate , nisi spes pecu-cuniarum alliceret animos , silerent Cathedrae , Gymnasia stacua remane rent . Heinc Religiosis Laurea Theologica destitutis nullum privatum peculium concedit, conceptisque verbis subdens, congruum haud esse, ut U- a pascantur, dum botes arans. Haee est totius edificii facies, haec nativa imago. Nullus dubito, quin omnes docti haec legentes exclamaturi sint Ecquid hominis, quaeso, nedum Theologi , tam absona commenta in sch lam Monasticae paupertatis invehere ausus est Author Viniciarum praefata omnia divisim , quae sub unica oculorum acie proposui , edocet : & nisi propriis Vindicis Magistri verbis eadem probavero , sponte cadere causa velim .
Arubor Mindiciarum negat praeceptum vita communis privati peculii vac .
Octor Theologus in calce Vindiciarum αὶ haec situr is Quia Αρο- logeticum scripsi, ex quo faciliter potuit laedi Amicus, & Frater noster, sciat dilecti sumus Sodales, quod non ad vindictam , sed ad vindiciam scripsi. . . Errores, quos in eo carpsi, quia errores hominum sunt,& menda scriptorum, non ad confusionem eius, sed ad veritatis notitiam detexi. is Homo verax , antequam errorum censuras inureret adversario suo
175쪽
suo, debuisset errores, quos exprobrat, perspicue in lucem prodere. Ne in eumdem ego Scopulum incidam, illius errores propriis ipsius verbis exter here decrevi . Et primum omnium, quae adversus communis vitae exploratum, compertumque praeceptum evulgavit, sub oculos reducam. Negat igitur, atque pernegat Regius Prosessor dari praeceptum , quo teneantur Re gulares ad vitam communem a peculii privati labe integram servandam. Et quoniam incredibile videtur, virum Theologum potuisse praeceptum , communi, & unanimi Theologorum consensu munitum, de medio tollere ἐillius propria verba reserenda sunt . Porro haec scribit adversus Authorem
Disciplinae Monasticae pag. 29. is Ut Apostolic Monasticam Disciplinam a ,, Monachis omnibus ex praecepto servandam Ecclesiastes ostendat, plura in is medium producit Primo igitur S. P. Augustino adjudicat Reguis iam .... ut inde non ignobile formet argumentum ad evincendam n is cessitatem praecepti .... idemque pariter praeceptum ex Regula S. Benedi-- cti probare conatur. Sed utrumque procul a vero . pag. 29. Cur ergo in is presentiarum amicus adigere cogit Monachos ad observandam ex praec a septo. pag. II 2. N. Ecclesiastes adseveranter, & plusquam censoria potesta- is te adstruit . . . . omnes, qui S. P. Augustini Regulam profitentur, vel se. is eundum eius Regulam ad flatuta proprii ordinis se adstringunt, tener is ex praecepto ad eam bonorum communionem servandam, quam ipse pro-- pugnat. Uerum .... Rigide nimis amicus sentit . pag. 33. Grave nimisse Praeceptum indixisset, & onerosum procul dubio iugum super earumdem is colla imposuisset M. Pater, si sceminis iam Deo per vota obstrictis, haneis exactam communem vitam pracepisset. pag. 33. Reponet fortasse exactam is communionem bonorum esse servandam . Concluso utique etsi rationeis materiae sancta , sed SUPER EROGATORIA , inlegitima tamen estis ex vi formae. pag. IO6. Peccant quidem id genus Regulares, &inexcusa se biles sunt. No quidem ex praecepto GHem obsericti. 'is pag. -2. Graeommunis eommendatiar a notis , sed non adseritin praecepta . In ina Veis. vis. eom. pag. 29. O III. Quid plura . Negat Theologorum aliquem docere vi precepti ad communem vitam Regulares adstringi d si inquit unam istalterum , nimirum Dionysium Carthusanum, O Ioa em Gersamaem excipias Reliquos vere numerare non potes , nee tibi asseisiere in socios o quum vel ii ι gnuntur de commum in posteriora sensu accepto , ut sub initium expendimus, που dumtaxaι obsereantiam inculcent, non praecaeptum adseruant. pag. 9o. Eamdem . doctri-
176쪽
I18 Defensis Decretorum Coneilii Trid. m.
Dctrinam repetit pag. 2II. ubi duplicem de more distinguit bonorum eom munionem: alteram Regularem peculii privati foecunda me alteram Apogkli. -m peculii expertem; deinde sic loquitur e Ilia ex necessitate et haec ex rem suo. Praecepta prior: supererogatoria posterim, ut sub initium adnotoimus, σnori semel repetendo ιnsimavimus. De Regulari communi vita illi loquvnetur, I cus vero de peculiari Apostolica disciplina. II. Hactenus Regius Prosessor , qui singulis fere paginis negat absolute, praeceptum vitae communis impositum Regularibus esse. Porro ne ulla pateat ad effugium rima, duo summopere prae oculis sunt habenda. Primum,
nunc sermonem esse de ea bonorum communione, quae videlicet omnia exeommuni patrimonio submini lirat Fratribus , quaeque quodlibet peculium
privatum reiicit. Secundo, secernenda sunt haec duo. Sit ne latum ab E cIesia praeceptum vitae communis peculium excludentis. Deinde videndum, utrum aliqua occurrere causa valeat , quae aliquando ab observatione e Gmodi praecepti excuset. De polleriore puncto nullum dimidium . Patet enim, necessitate urgente , preceptum non obligare . Ad primum tota reducitur
causa nostra. Negat Magi iter Vindex in suis Vindiciis Iarum ab Ecclesia Depreceptum. Negat absolute Regulares vi praecepti astrictos esse prefatae vitae communi quodlibet privatum peculium excludenti. III. En ergo ERROREM scandali plenum a Regulis Monachalibus, a Conciliis, a Pontificibus duobus abhine fere saeculis potissimum improba. tum . Hoc invictis, atque luculentissimis demonstrationibus , qua nec aggredi ausus est Vindisiarum Seriptor , ostensum est in disciplina Apostoliem Monastica, iterumque in hoc opere confirmatum , & ab ineptis commentis vindicatum . In praesens dumtaxat solum expendo doctrin3m, qua Resius prosessor negat avo re, omnique sublata hypothesi, Iatum esse ab Ecclesia praeceptum praelatae Vitae communis. Porro, salvo meliori judicio, &pace Magistri Theologi, iterum iterumque dico, hane doctrinam errarem continere manisestissimum iam ab Ecclesia improbatum . Si enim nullum est communis vitae praeceptum, in vanum Ecclesia a duobus potissimum iaculis laboravit, laboratque in dies, ut in illa Monachorum Coenobia revocet communis vitae observantiam, in quibus collapsa est. Quin per summam iniustitiam severo tremendoque interdicto recipiendi ad professionem Monasticam iuvenes, saeros Ordines mulctavit, muli atque in dies. Iniuste eos adigit, ut sacro iureiurando testentur, in Coenobiis instituendorum iu
177쪽
venum ad Religionem profitendam vigere exactam bonorum communita rem, si haec supcrerogatoris , ut ille contendit, sit , nulloque praecepto ad eamdem astringuntur Regulares . Nullus hic evadendi exitus . Aut erarat Romana Sedes, injuriaque agit , dum Regulares ad exactam vitam communem ad lar Aut Liber Vindiciarum errorem docet manifestissimum. Tanta ne severitate praeciperet Tridentina Synodus communem vitam Tot ne Constitutiones edidissent Pontifices , Congregationem peculiaremiastituissent in hunc potissimum finem servandae communis vitae Tot pci nas constitvisIent, tot turbas, rumoresque concitassent, si supererogatoria enset vita communis privati peculii vacuat ERROR itaque pristis exitiosius est Romana: Sedi, quod eam deridendam propinet tum Haereticis , tum Catholi is: perniciosus est Regularibus, quod eosdem a vitae communis Oble vantia abducat. Haec omnia fusius supra demonstrata lunt.
CAPUT II LERROR SECUNDUS, TERTIUS, O GUARTUS.
Mindiciaris Avithor Regiaaribus peculiam duplex toncedendum doeet . me Euplicatum peculium ad charitviem accendendam , bonum Δωntas I andum, fovendamque -ιuam Regularium pacem
I. DEculium , necessitate victus, & vestitus urgente , Author disciplinae Apostolico-Monasticae licitum Regularibus esse docuit omnium The
logorum concessione. Quoniam ius naturae, quo iubemur vitam alere, votum antecedit paupertatis, nec eo adveniente extinguitur. Professor Regius hanc
doctrinam cachinnis , & sbilo excipit, eamque ut Rigorismi fuligine , ac Ianseniaua lue tinctam execratur . In sola, inquit, hypothesi necessarii victus , honestique indumenti peculium Monachis permittis Non ergo h bere duplex peculium poterunt illi, ut exquisitiore ni cottana pulvere nures oblectent, tum non nisi minoris pretii de eommuni penu subministratur' Non ut potu indico fauces demulceant, ut solatiis , hone ilisque re- Creationibus navent cperam , potissimum sacrati in Theologia Magistri Cab , inquit ille , Zelitem declamatorem Vab Italicum tetrica severit
178쪽
etco Defenso Deerreorum Cone Iii Trid. ere.
1is Metinatorem ρ Sie mitissime effatur Regularium Uindex acerrimus . Et quoniam incredibilia doetis omnibus haec videri possunt, Authoris verba de more transcribo. t II. Pag. 27. haec scribit. is Uerum quod Religiosae paupertati, & huicceis abdicationi haud repugnet usus facti, clarum est .....' ut nempe eidem B Monacho, ex suo labore, suoque peculis , seu ut rectius loquar , ad suio Uum destinato peculio suppeditetur quod Monasterium praeliare non po-
, test & NEDUM AD MERE NECESSITATI subveniendum , veri is etiam ad oecurrendum honestar COMMODITATI, & religiosae UTI M LITATI eiusdem. Quis enim ignorat, quod librorum copia studiosis duis misque Monachis sit rure summo praestanda, ut nobile munus exequanis tur, quod alter ignavus aut indoctus exequi non poterat λ Quis unquam se inficias ire poterit, eisdem pro qualitate laboris, ad refocillatimem fmis tuum, ad virium robur, ad ALIA ID GENUS, Iubminisranda esse se aut cocolata pot/onem, aut aliam honesiam recreationem 'fi De librorum copia in loco dicam. III. Pag. 63. se Dum vero honestum exposco finem, cuius gratia , seu se propter quem licitum redditur depositum, non solum omne id statuo, quod se in commune aut proximorum, aut Conventus bonum immediate influit, is sed etiam, ut nuper indicaviὶ quod mediate in utrumque, akt UTRUM. LIBET cedere potes. NIMIRUM ier neeustatem, HI UTILITATEM is Monachi refertamis . Execror quidem, nec semel, saepius, & semis per avaritiae sistum, di excessum eorum, qui pecunias inaniter cumulant, se vel ut sine debito fine, & in cassum servent, vel ut superbiant de collectis is divitiis. si Pape' Ad ejusmodi e ecranda opus nec est Paupertatis Monassi eae volo. Illius ergo Anti probabilismus ea tantum detestatur in Mo nachis, quod Christi Evangelium, ne dixerim ius naturae, Christianis omnἴ-bus interdicit ' Sed ultra pergamus. IV. Pag. Io3. D Ut vero quod intimius est non omittatur , id velimis observet, qui contra nos stat : nimirum eam fuisse causam permittenditi peculium, ut nempe aequitas, charitas, iustius, ct quies Mouacho, tim semis ventW. Pag. IO . Causa certe multiplex, eaque attente ponderanda, aasi peculium ex Superiorum licentia servandum praesto adest. I. at ex Ua- is ne to adsignatur. II. Ut studiosi possent ex labore obtinere solatium . . .
Ut ergo possent hi incaeptum cum laude perficere opus, suit eis permis- is sum Digitia
179쪽
is sum depositum, ex quo pollent tibi providere nedum de libris .... Umis rum etiam in tabacco, cuius usus hodie ad alimoniam pertinet, & interis necessaria computatur : nec certe a Conventibus charitative suppedit is tar; quia etsi aliquando alicubi detur, certe ad parsimoniam servandam is ob paupertatem Conventuum non nis infima conditionis nissana HVMMLh rur. Quare ad capitis robur, veluti opportuno medicamine, meliori ma
se torisque pretii salubri pulvere eget qui stadio incumbit e ficus etiam in is COCOLATAE potis, , quae inter PHARMACA laborantibus NECES-
,, SARIA non semel Regiis ergo Prosessoribus ter , quaterque reputatur ais viris Maritate praeditis, oe vere sapientibus. Quid tibi conetaerent, nisi is caritate , & sapientia vera sulgerent, quia nimium , qui nimium lab is rant, σ sudio sedulam navant operam, levamine Uti egent, Praecipue quiah in communi mensa parra tumedunt , ne graisntur , μί'rque LEVIORI- VENTRE Atilius in studio protrahere moras. s Iergo porro ad reliqua
se Nee non in alia QUACOQUE HONESTA RECREATIONE intra
is cancellos Religiosae observantiae . . III. Ne occasio praestaretur discolis , is socordibus, ignavis, & otiosis in sordescendi in propria segnitie , ο δε-- liriandi ex fellere, iustissime factum est, ni ei, non denegaremur ne seis saria ad vietum, & vestitum, sed eis carerent commodismibas, quae IUM RE SUM non otiosis , sed laborantibus respondere debent : Dum se enim in Conventibus iactatur illud Iobi, alio quippe ex momento striari pium: Boves a bant, Una pinebantur. IU. Quia revera universimis in Conventibus ea non possunt omnia suppeditari , quibus Monachiis egent. Et quamvis nimium strepat ex adverso sentienς Frater noster , is revera contra luriam latrat. Pag. Io6. is Sit quidem ex ritio, ex teporeis inductum peculium; elumbe tamen non est argumentum, nec ficulneum is momentum indulgendi peculium, quum ad bono communi providendum,
is & ad custodiendum quod sanctius QUOD DIUINIUS EST, premisstimo fuerit pecutium, oe ad subveniendum humana miseriae Derit depositum HAI-
, , tum: Verbo dicam, ex carinatu fonte licentia prostarit. Et non ne , ut eo mis mum promderetur, nimirum ut virtutis aspera semita terstar, ut ab ominis nibus arduam sudia, oe laboris opus adsimaru , premimm fuit adpositum a se Vitas sanctιs , quo millecti favillime ad Schoboicam Palefierem imitarenturis Clerici Mnasicen prese si V. Hactenus Regius Prosessor exposuit solatia, oblectamenta, recreati Tom. II. X nes.
180쪽
16a Defensio Decretorum ConciIii Trid. m.
nes, aliaque id genus momenta, ob quae permittendum Monachis pecuislium sit . Nunc ad quantitatem peculii praescribendam amplificandamque gradum facit . Non unum , sed duplex privati peculii genus Regularibus Mendicantibus Monachisque impertitur . Sic enim scribit pag. 38. A Ut
se vero propius ad palestram accedamus, citiusque in arenam descendamuς;- ad incudem revocandum est UTRUMQUE peculium Monachorum, quod is debitis explicatum terminis, moderamineque servato, propugnandum M. se gredior: & primo quidem de deposito agendo. is V L Antequam vero in arenam deicendit , calamum eonvertit in Authorem Disciplinae Apostolico-Monasticae, illumque convitiis proscindit, quia depositum Regularibus non concedit, ut solatiis, oblectamentis, alitique diverticulis sese dedant; sed tantum necessitate urgente , aut communis boni utilitate quandoque exigente . Adversus hanc doctrinam nimium luae duplici crumenae infestam, hac ratione invehitur pag. 39. is Non inficioris quidem amicum nostrum aliquod depositum concedere, illudque innoxium ., declarare. Uerum rem hanc ipse ita desabra lovat, au runcinam miιtit,
enmuatque, ut ves Mmbrasilem tandem praeseserat depositi imaginem . Pag.
si M. & 6s. is Depositum seu peculium primi generis ultro libenterque
se permitto. . - quum ad bonum honellumque finem servatur nedum, v
se rum & iuxta causa adeit, nimirum Religiola necessitatis, & HONE
is ST E COMMODITATIS, quae vel in publicum, vel in PRIUATUM is COMMODUM cedit A. Hoc depositi genus defendit a pag. 63. ad
VII. Aeeedit tandem ad alterum peculii Monastici genus explicandum , propugnandumque . Illius defensionem auspicatur his verbis pag. rys. is Sed tempus est, ut ad alteram dissertationis nostrae partem serio laboreis perficiendam transeamus , nimirum ad explicandam , vindicandamque is alteram peculii speciem , quam Monachis omnino interdictam Amicusis adserit, livellum videlicet, seu annuum tensum, vel vitalitium proven-- tum : sive vitalitius hic census si ex dispositione Monaehi , qui ante se professionem eum sibi reservavit: sive si ex haereditate, vel quocumque is alio modo etiam post prosessionem ei advenerit is . In illius secundi periculii defensione reliquam insumit dissertationis suae partem. Duplicem ergo erumenam Fratribus Mendicantibus asserit . Alteram sub depositi nomine.' alteram censum vitalitium , seu livellum appellat . Illa pecunias excepit