장음표시 사용
201쪽
, . . , . Dissertiam Septima. 1 lissa
Regularis opposita eammumrari Arist Unde Edisserati aut exe ogit tam duplicis communitatig Chimeram detestetur. . XVII. Paveis exagitare iterum lubet ERROREM istam . Caula migni tudo, ac dignitas, & gravia, quae ex Vindiciarum dos rin 1 proseisin turscandala. presse, ut in votis esset, nos loqui minime permittunt. Alteram igitur argumentationem audiat Adversarius suis verbi ς paullulum inversis consectam. Christus itaque Monachos peeuniosos , qui suos thesauros ero gant in pauperes ad Empi reum invitabit λ Venite benedicti Patris mei, pere .pite Regnam m. Esurivi enim , σ dedistis mandurare :'sit mi , O d dissis mihi bibere . M argumenti vim intendat animum . Si qui furarentur, ut eleemosynas erogarent, audirent ne Christum se invitantem: Venite henedictim. Quid furtum comminisceris' Utique Monaehi vi voti paupertatis privant se omnium rerum dominio , eorumque bona communia evadunt communitate dominii, secus communitate usus . Nolo nunc hae illum sugientem via insequi, ut in semitam propositae argumentationis revocem , & 'ad incitas adigam . Non ne ille ipse commendavit exactam omnium bonorum communitatem saltem ut quid persectius λ Nunc vero peculium praesert exactae bonorum communitati λ Error eli ab ipsa Scriptura, & ab Ecclesia millies proscriptus, asserere, quod persectius operentur Monachi retinentes pecunias in eleemosinas paulatim decursu temporis erogandas, ut contenderunt Uigilantius, & sequentes haeretici, quam eas in communi collocare . Hoc asserit Mn Heiarum Author. Ergo errori aecedit Vigilantii. Quod ille
hoc asserat, sub oculos redueamus ipsius verba. me inquam misericordiae sp ra , eaque ita eommunias , ae frequentius paterentume , si ea communis exacta vita coleret tir, pro qua ille decertat P Si inquam omnia Mova horum peculia actutum phrefice incorporata Conventibus in rem communem: redigerentur R Credat' vel Judaeus velit , fel nm ego . Ne ergo opera
misericordiae impediantur, retinere Monachi peculia sua deb)nt, praelatique impertiant licent Iam, opus est , ut in eleemos nas eadem di. trahant. Patet itaque, Magi trum Theologum vitam pecuniosam Apostolicae praeserre comm nitati. Compertum est, ipsum non valde a Vigilantio, Catharis, iambam dis, caeterisque haereticis indicatis a S. Thoma, I recentioribus Lutheranis Calvinianisque recedere, dum cum ipsis edocet, retinenda esse peculia privata pro eleemolinis erogandis. Quoniam, inquit, si vommunia fierent, opera nisexu diae non paterentur. Addiderim, doc trinam Vindiciarum Mitra pro-
202쪽
184 Defenso Decretorum concilia Trid. cte.
gredi. Uigilantius eiusque assiecta docent, non esse Fovendam paupertatem, ut ad obeunda misericordiae, & charitatis erga pauperes officia, pecuniae con4 erventur . Vindiciarum vero Author plus asstat, dum Post votam paupertatem, post oblatum Deci omnium rerum holocaustum, ut inquit Angelicus , t culos eleemosynarum pretextu retinendos docet. Securius quippe est, non edere, quam edita vota violare. Etiam Iudas hunc ipsum praetextum eleeumosynarum allegavit, ut balsamum oblatum a Magdalena, vendendum musis sitaverit in levamen pauperum . Quare hoc tinguemum non υ-ιν recentis denariis, ετ datu- es egenis ρ Dixis autem hoc, grua f. σων, σ ἰωήωhabens σ cm. Io a. I a. v. si
gnAm plagii crimen a Regio Professore Theu go assam AAshur Disciplinae Apostolico-Monasticae. Quam sit, semper a fuerit qui siue graeculis hoc accusatioris genas familiare. L TN medium breviter expositis aliquibus gravioribus mendis, quibus
scatent Vindicia Regularium , nunc accedo ad propulsandas gravissimas accusationes , criminatiooesque , quas nimia correptus iracundia Iam ἡatus Magister Regius in ius plina Apostolis missiua Authorem contoria sit . Si causa tradianda quampiam spectaret controversiam a morum sanisi itate alienam, modesto silentio contempsissem tum errores , tum male
dicta . Verum quia iis , quae ad mores spectant , Theologi fama, probitas , scientia , aliaeque dotes non leve adiiciunt probabilitatis argumemtum; idcirco operae pretium existimavi me facturum, post patefactos err res adversus sanae doctrinae Regulas, ea reserare, quae ad labefactandam proximi famam duplicati peculii Monastici Vindex evulgavit. Ne quis vero suspicetur quidpiam per exaggerationem dictum, verba , quibus Magister Theologus plagii reum suum, quem sibi estinxit adversarium , postulat primum transcribo. II. Pag. o. is Heinc amicabiliter insinuo Magnum Plagii Crimen, Quod, de eo posem licite suspicari, quum omnia, quae in cre luci continen
203쪽
ω tur, sive argumenta ea snt, sive Scripturarum, Patrum, & Concili is rum monumenta, sive etiam obiectiones eae sint, sue responsiones, re- ,, periantur quidem ab alio scripta , eaque omnia offendantur in libro is Anonymi cuiusdam scriptoris , qui anno partae salutis r6ρ6. elutaemis argumenti librum, sed magna moderatione conscriptum, edidit Romae,.s & Innocentio XII. nuncupavit, tantaque est in eo , & nostri Fratrisis opere conformitas , si ea dumtaxat excipias , quae hie vel ad pareris gon, vel ad aTumen, & augmentum quoddam ex Uanespesio , & N. se Natale praesertim adiecit , ut ovum Ois similius non erit adinτenire eis sed quum uterque liber ad manus sit omnium, comparet utrumque, &is iudicium sermet qui sapit, quum nobis sit spicionem indicasse sufficiat, se aliis iudicio reservato is . Non est ausus crimen aperte imponere , sed
nobis inquit suspicionem plagis inicasse sussciat. Illi proiecisse furti semen
sat est, ut suapte natura postea fruelificet. Haec initio scriptionis suae: --terum sub libelli finem absolute, nulloque adjecto fuco, magnum plagis crimen evulgat; siquidem in indiculo rerum notabilium, tanquam dictum praecupuum sub litera P. hoc recenset . se Plagium in Aulbore dissert. de Apost Διο-Mnasica Dis plina detectum. Adeo illi cordi est, ut hoc magnum plagii
crimen detectum altius lectorum mentibus sit impressum, & omnibus pervium , atque exploratum, ut tanquam egregium sui operis sacinus exposuerit m ditandum, ree dandumque vel in ipso rerum verborumque indice. Ad rem
III. Libellus circiter duodecim soliis constans, & vernaeula lingua ex ratus, cuius plagiarius postulatur a Regio Prosessore Author disi inae sesico-Monastica, hanc praesert Epigraphen . risitato delia vita remanede' Religios . Author opusculi est Michael Hercole, qui illud in lucem dedit Romae anno r6 i. P. Hiacyntho Libello adprobante . Anno I 69s. iterum Romae tractatus iste novis decretis sacrae Congregationis auctus, summoque Pontifici dicatus, editus fuit. Ut quanta se Magistri Vinditas in genuitas , atque acumen , illud summopere animadvertendum , libellum hunc a duodecim Regularium ordinibus suorum Praelatorum calculis fuisse approbatum : E re mea esset integra censorum vota in doctrinae praelati libri commendationem edita, & in eiusdem libri fronte impressa, transerisbere ', sed brevitatis gratia nomina tantum , & gradus censorum e vulga ri lingua latine reddita indicabo . Censores itaque , ordine ibidem sere io, sunt sequentes.
204쪽
186 Defensio Decretorum Concilii Trid. o c.
Primus est Dominus LE DROU' ordinis Eremitarum S. Augustini , olim Provincialis Flandriae , Doctor Regens strictioris facultatis Theol gicae Lovaniensis, sacrae Scripturae Lector, in Romano Sapientiae Collegio studiorum Praefectus, in Collegio Urbano de propaganda fide , nunc Episcopus Porphiriensis, & summi Pontificis Sacrista.
Secundus, Dominus Mametes Congregationis Resormatae D. Bernardi Oris dinis Cisterciensis olim Provincialis Pedemontensis , Visitator Generalis , Procurator Generalis, & postea Abbas Generalis dictae Congregationis , hodie Episcopus Mesensis. Tertius , Reverendissimus P. Dorsus Gonetalex olim Lector Primarius Theologiae in Salmantina Universitate , hodie PGpositus Generalis Soci tatis Iesu . . Quartus, P. D. Maurus Stephanoetius Procurator Generalis Romae pro Congregatione S. Mauri Galliarum ordinis S. Benedicti. Quintus, P. Mapiser Paulus a S. Ignatis olim Provincialis Lombardi postea Procurator Generalis, ac tandem universae Religionis Carmeli tarum Generalis . Sextus, P. Magister Ricci ordinis Praedicatorum, olim bis Romanae Prouinciae praesectus , Comitiorum Generalium definitor, sacra Congregati ius Indicis a Secretis , Cleri Romani Examinator , publicus in Romanae Sapientiae Collegio Theologiae Pros Hor , ae totius ordinis S. Dominici Procurator Generalis. Septimus, P. Magi re Petrus Antonius de Rubis ordinis Servorum B.M. U. olim Regens in Collegio Romano S. Marcelli , & Lector Publi-eus in Universitate Pisana, hodie Procurator Generalis suae Religionis. Octavus, P. Zacharias Ros et, olim Provincialis, & postea assiliens Generalis ordinis Minimorum , hodie Procurator Generalis ejusdem Ομdinis . Nonus est Pateν Antonitis Palamitanus Magister in Theologia, olim in Patria ae Mediolani Regem Provincialis, Siciliae examinator Synodalis ,& secunda vice Procurator Generalis totius ordinis S. Francisci. - Decimus est P. minius ab Assumptione Carmel ita Excalceatus, Lector
Philosophiae, & Theologiae in Collegio Bononiensi, Prior Mediolani , definitor, & Vicarius Generalis, & pollea Generalis suae Religionis, Rituum,& Indicis Congregationis Consultor.
205쪽
Undecimus est P. Carolus Uaresus ordinis S. Francisci ex Resormatis, olim provincialis, Procurator Generalis, deinceps Commissarius Generalis ordinis. Duodenarium Censorum numerum claudit P. Magister miri ordinis K Francisci ex Conventualibus, olim Regens in Collegiis Pragensi, B noniens, Romano, publicus Metaphyscae Lector in Universitate Bononiens, Provincialis, postea Procurator Generalis , & hodie Romanae Inqui sitionis Consultor .
IV. Omnium istorum vota impressa sunt in limine opusculi. Omnes
uno ore eiusdem doctrinam commendant, praeceptum vitae communis luculentis munitum monumentis testantur. Ne multa. Istius Libelli doctrianam unanimi consensione approbant, exaltant, suadent tanquam verita tem certissimam nulli obnoxiam difficultati. Libellus tantorum virorum calculis munitus, sapientissimo P. Thoma Ferrari ΟH. Praed. Magistro Sae. Apost. & postea S. Romanae Eeelesiae Cardinali adprobante, Romae secumda Vice, ut dixi, editus est anno 16 s. & Summo Pontifici Innocentio XII. dicatus. Summopere gratum habuit Pontifex opusculum, in quo Decreta, & Constitutiones Pontificiae, & Canones Conciliorum pro instauranda communi vita , & penitus exterminando peculio, defenduntur , &propugnantur . Circiter ducentos Theologos citati Tractatus scriptor in suae doctrinae eonfirmationem allegat . Hos inter sunt celebriores Probabit illae , qui licet ad benignitatem compositi, praeceptum cummunis vitae non tam probant, quam ut certum, & extra discrimen positum habent . U. His constitutis , nunc advoco Regium Professorem , ut pedem invi cem conseramus. Ille asserit, hos duos libros Disciplina Apossis Mon sica , σ Traelatus de vita communi non minus ae ovum reo similes, &primum plagium esse secundi. Ita, per me scet, res se habeat. Audiae
nunc quae subdo. Doctrinam Tractatus vitae communis, ut ex allatis texti
bus vidimus, omnium fere Regularium doctissimi atque supremi Praesecti Generales, & Procuratores Generales , Sapientissimus Cardinalis Ferrari Reformationis Monasticae Propugnator celeberrimus, de quo infra, & summus Pontifex Innocentius XII. qua suffragiis, votisque editis, qua acce' Ptatione, & commendatione adprobant, confirmant, extollunt . Iisdem e go encomtis, iisdem votis gaudet Disciplima Amytilis Monasica, cum sit tanquam ovum ovo simillima Tractatui vitae communis , Ergo liber Vmd
206쪽
r 88 Defensio Deeratorum Cone L. Trid. m.
eiarum duo per sumntiam iniuriam imponit Adversario, nimirum & pla. xii erimen, & quod obnubilaverit Regularium splendorem, illorum detraxerit famae, eosque ad tartareas flammas detrudere , Monachosque omnes tentaverit sigmatritare. Audiat iterum ille, qui summulisticas regulas in d liciis habet . Aut doctrina Di ciplina Mnasica eadem eli, ac Doctrina Tractatus iata communis: aut secus λ Si eadem : Ergo falsitas est , quod Regularibus detrahat, quod eos infamet, quod eos sigmatieet , quod eos frammatizet, ut ille asserit : cum sit eorumdem Regularium saltem praecipuorum calculis confirmata . Et hac in positione liber Viadiciarum s lia bellus famosus. Si doctrina est diversa: Ergo calumnia est, quod Author Disciplinae Apostolico-Monasticae sit Plagiarius. Quo reserendus illi sit pes, meditetur. Interim ego aliud promo impactae falsitatis argumentum. UL Si opus Disipume Apostoluο-Moh sica plagium est Tractatus de viata com nunt, ut quid, amabo , tot rumores serere , tot concitare turbas
cur Caelum Terramque miscere , cur laesam Monachorum famam vociferari , cur calamos stringere , ne dixerim enses P Medium iam , & amplius et plum est taculum, a quo editus bis Romae fuit Tractatas vita eominmunis . In tanto annorum intervallo ex immenso Monachorum Coeta n
mo unus in illum calamum acuit ' Si doctrina istius libri infamiae labem aspergeret Regularibus, si plux iusto eos gravaret, fieri ne potuisset, ut et
tanta Μonachorum multitudine nullus insurrexisset ad redimendax animas, ad propulsandam conflatam invidiam ' Dumtaxat post septuaginta annos Theologus Neapolitanus erupit, qui exagitatis Monachis tabulam praeberet, & anchoram: qui Tractatum vitta communis confutaret, & Monach rum simae detrahentem ostenderet , evinceretque ἰ Quid mihi , inquis , Tractatum vitae communis obiicis P Ego non in hune, sed in Dis plinae solico. sici Doctrinam strinxi calamum . Ita ne vero Non est ergo Cadem utriusque Operis vis, neque eadem ratiocinandi forma Non est edis. utrumque Opus tanquam ovo oviam simillimum ρ Est igitur ex propria
Confessione argumentorum vi extorta , manifesta explorataqux lalsitas ,
quod Disciplina Apostolico-Monastica sit Plagitim ex Tractatu vitae communis conflatum. Et sine nisi Disciplinae Apostolico-Monasticae Doctrina ad incitas redegisset: nisi omnia sophia uiata , sucos , strumasque , quibus legi proprietatis vitium solet, penitius contrivisset : si nihil sortius , nihil urgentius , quam opusculam vita communis produxisset ; nunquam innium irarum
207쪽
irarum clamorumque in adversariis excitasset, nunquam illis fuisset ineau Gia, ut isdem ad defensionem, & offensionem mutua inirent, ut Apologeticos libros ederent . Sed quemadmodum medio & amplius saeculo M nachorum nemo bellum indixit Tractarei vitae eommunis ; ita & illi alto mentio praeteriissent librum Disti inae Apsiate Morasse . Sed quia semiius punxit, atque profundius ulcus penetravit p iccirco vociferati sunt. UII. Hactenus argumentiu extrinsecis arcessitis plagii eriminationem propulsavi r rem ipsam nune ingredi lubet . Sed primum omnium quid sit plagium recorder oportet Regio Prosessori . Sciat ergo velim, plagium, seu furtum rei litterariae tune perpetrari, quando quis aliorum Auth rum opera expilat, & de libro in quinternum , ut communi sertur pr verbio, transcribit, nullo immutato ordine , nullo delam , nulla adjecta illustratione, sed iis verbis omnia, ut iacent, suratur. Duplicis generis plagium di ilinguere possumus . Alterum, quod integrum sive in totum Vocare possumus, illudque est, quod deseripsimus . Alierum ex parte, mve ex dimidio, cujus illi rei sunt, qui aliorum dicta, & sententias sem later exscribunt, illasque sub verborum congerie veluti suco larvatas ob trudunt, quin eas aut maiori perspicuitate, aut meliori ordine, M subtiliori aetamine i Ilustrent. Qui vero si re veterum , sive recentiorum eo troversias ad eritices leges revocant, ea idem authoritate, & ratione eo
firmant, singulari perspicuitate digerunt in capita, aliis monumentis ilh strant, & plurium rerum accessione adgent, & quae probanda sunt, suis stimuit, oppugnant vero falsa; non plagiarii, sed partuum novorum 1 gitimi parentes omnium consensione iure ac merito nuncupantur, ut opinportune scribit Melchiar Cano is . Nam & rerum inventoribus nos debereis multum, negare non possumus: & debemus certe iis multum, qui r
is tione, atque arte res inventas ad communem usum accomodarunt ....is Atque hae una in re, quantum animi mei conjemara colligere possum, is iuniores, vel pares antiquis, vel etiam superiores reperienturis. Similia iam diu antea scripserat Theodoretus Praefat. in eant. Hoc non furtum a pellari debet, sed paterna haereditas. Ad illa, qua a Patribur accepimus, o iunximus qua nosera sunt: σ quod latius erat, emtraximus. LMmem fusi pimus tectoribus arbitror haud mutilem, qui sne labore laborum noserorum Minctum percipient. Lege prae caeteris hoc de argumento utrumque commonitorium Vincensis Lirinensis
208쪽
rso Defensio Decretorum Concilii Trid. m.
VIII. Porro Author Disciplinae Apostolis Monasicae non modo meliori
in lumine collocavit argumentum paupertatis Monasticae, non modo no .va methodo digessit , enicacioribus rationibus munivit, & plurium monumentorum accessione auxit, & ad principia certissima revocavit, atque hine luculentissimas demonstrationes collegit; verum etiam integras disseristationes superaddidit . Cum D. Paulo dicam , insipiens factus sum vilis , vos me coegisis. Sola praefatio, & protegomena , sive doctrinam , & eruditionem spectis, sive soliorum multitudinem, excedit Tractatum vitae communis, in quo nec verbum de his habetur. Stili autem, idiomatis, et, eutionis diverstatem nec memoro . Tantum quippe distat opusculum vi atommunis a Disciplina Apostolicο-Maem sica , quantum a Terra Coelum . Quid plura. Opus disciplinae Monasticae tomus est in . grandioris molis,& spissi caracteris in duas tributum partes, & octo dissertationes. In qu tuor posterioribus dissertationibus, quae Operis medietatem praeter propter constituunt, necessitas explicatur reformandae collapsae disciplinae, & set
Elae controversiae ad Monasticam professionem attinentes dispiciuntur. De his omnibus nec per transennam sermo habetur sive in Tractatu vitae communis, sive in Uanc enio, sive in Natali, de quibus jam iam . Itaque operis medietas vel in ipsa materia discrepat ab indicatis Authoribus . Ex primis quatuor dissertationibus, quid in secunda versatur ρ Ad crituces leges omnium Theologorum opinationes revocantur . Tres in classes
tribuuntur . Alii nimiae laxitatis , alii nimiae severitatis postulantur: alios sibi non constare, sed a principiis, quae ut certa admittunt , desciscere , alios consese loquutos ibidem evincitur. Et illum, qui hae libertate seribit, Prosis r Regius, audet traducere ut plagiarium t Quod si haec audet, quid non audebit IX. At inquit metor Theologus r Author Disciplima Monasica easdem consutat Claustralium excusationes, quas Author Tractatus vitae communis. V rum habet. Easdem pariter refutarunt Nyder, Carthusianus, Alvarus Pelagius, Hieronymus Cratiani, Hyacinthus a Casali, & quotquot adversus peculia scripserunt. Si eadem semper inepta commenta obtrudunt Nummim. lae, eadem, & non alia confutare debuit Author Disciplinae Monasticae peculiari via, & ratione, atque prae caeteris, nisi me omnia fallunt, essicaciori ratiocinio, & uberiori eruditione, ut cuique legenti eiusdem opus co 3 potest. Porro, ut evidentius constet, quanta illi insit libertas imponendi,
209쪽
enarret velim P. Magister, quo in opere Natalis inex der vitae tommunis argumentum verset' Num in historia Ecclesiastieast Num in commentarii; in EVangelia, Epistolasque Paulinas' Num in Theologia dogmatica In hae scilicet. Sed quo in libro' Totum evolvit & nisi oculus me sesellit, nulli bi vel unicum verbum habet. In unica ex adiectis ad primum volumen Epistolis, numero septuagesima prima, quae vix solii medietatem implet, adversus Monasticum peculium nonnulla Conciliorum, de Pontificum
Decreta allegat, nulla addita interpretatione, nulloque examine. UOtum vero, sive praeceptum communis vitae, nec extremis labiis delibat. Duo alii Authores versant utique communis vitae argumentum. Quid inde ' Theologi omnes easdem omnino dispiciunt controversas de Trinitate, de Imcarnatione, de Praedestinatione e quid singulas recenseo λ easdem cujusque Τraefatus Theologi quaestiones sub examen inducunt. Idem praestant omnium aliarum scientiarum, artiumque Prosessores. Omnes ergo Theologi, omnes Philosophi, Mathematici, Antiquarii, eruditi omnes plagiarii dicendi erunt Nemo sane cuiusque facultatis Author a plagii labe intaminatus esset, si illius eriminis reus postulari Author Diseiplini Monasticae posset. Imo eo est prefatus Author a plagii suspicione remotior, ut potius in aliud extremum declinare videatur. Non ne Magister Vindex illi improperat, quod censoriam virgam extendere in alios quosque Theologos tum inlaudata disciplina, tum in aliis suis operibus nimia audeat libertate λ Haec squidem ille de Authore Disciplinae Monasticae scribit pag. 9. Glo his, pro ut Hi arridet, eumdem non semel Theologum commenit, oe traducat, ut infra ostendetur. Qui hae libertate praeditus scribit, plagii ne reus est Commendat utique ille Theologos in iis, quae vera scribunt: non traducit, sed modeste, &valide eosdem eonfutat, dum salsa pro veris divendunt. Laudat Petrum eum Thoma Cantuariensi Christum confitentem, reprobat Petrum negantem Christum. Petri Passerini viri, revera doctissimi, interpretamenta suis calamo explosit. Μagistri Uindicis erat illum defendere. Callaistarum laxitates propulsavit, & omnium celebriorum Theologorum sententias ad severioris eritices leges revocavit: salsas omni argumentorum genere reiecit,& veras adprobavit, confirmavitque. Votum paupertatis prae caeteris omnibus Theologis . abst verbo Invidia, discutere aggressus est dissertatione prima. Quae ad eiusdem naturam pertinent, quae illi extima sunt, perspicue declarat. Theologos arguit, quod paupcrtatem generatim acceptam cum
210쪽
rga Defenso Decretorum Canciti; Trid. O .
paupertate monastica confundant: quod non dii linguam a paupertate geneis rica, quae natura sua plures excipit gradus, Paupertatem Monasticam, quae in Regulis Monachalibus, definitis communionis omnium bonorum cancetilis, quolibet privato peculio vetito, vovenda Regularibus praescribitur. ΑΔ versus communem Theologorum sententiam disputandi gratia, invictis tamen rationum momentis, quae Magister vindex indicta reliquit, ut caetera omnia gravioris ponderis, evicit, communitatem bonorum essentiam voti paupertatis Monasticat ingredi. Post, omnium Theologorum consensione, visaltem praecepti gravissimi Ecclesiastici, Regulares omnes communitati honorum servandae astrictos demonstrat. Cedo. Omnium istorum, quae sunt Carisdines, & sundamenta totius operis, est ne vel in Tractatu vitae commuis
nis, vel in Uanesperio, vel in Natali Alexandro, vel in quopiam Theologo. rum aut vola, aut vestigium, aut verbulum quidem' Cauia cadere sponte volo, si in quoquam Theologorum , qui hactenus scripsere hoe de argumento, haec reperiantur. Tandem cur quaeso tres tantum recensitos Authores
adversario suo obiicit, ut eum plagii reum postulet, cum plurimi alii sint, qui susius tribus recens iis idem versent argumentum, ea silemque refellant vetustas rancidulasque obiectiones λ Cur non obiecit Trithemium, qui integrum opus de peculio edidit, Ioannem Nyderium, Ioannem Gersonem, Dionysium Carthusianum, Ioannem Excuriam, Fagnanum, aliosque inninmeros sed potissimum P. Hi acynthum a Casali inclyti Capuccinorum o dinis, qui Anno I 63 I. Mantuae tra latum edidit hoc de argumento Italica
lingua; & oppido efficacius, quam laudatus vita tammunis Tractatus, communis vitae praeceptum confirmat, privatumque peculium Monasti eum, necessitate vera sublata , diris devovit. Quem tamen librum certum est, nec
unquam legisse, nec vidisse Adversarium priusquam in lucem emisit suam doctrinam Apostolic Monasticam. Sed quia veritas una est, eadem quoque luce dissitas, separatasque mentes illuminat. X. Postquam ab omni cuiusque plagii vel levissima suspicione, tum im
imis, tum extrinsecus petitis luculentissimis argumentis, immunem ostendit
Authorem Disciplime Monasticae, duo praestanda supersunt. Alterum, quam stenorme plagii scelus. Alterum, quam si sciolis, & graculis hoc calumniandum gemas familiare , & veluti illorum insitum genio . Ad primum quod attinet, si terrenarum rerum furtum cujulque vel infimi de plebe hin minis famam d igrat; jus infamiae labe rei l iterariae plagium non