장음표시 사용
31쪽
ra Defensio Deeratorum Conelli; Trid. m.
sive proprium sive peculium quantum ad dominiam Regularibus competar.
Totius controversiae cardo in eo vertitur, utrum Regulares ita exactae eo,
munitati devincti sint, ut vetitum eisdem sit ex licentia Praelati quidpiam non de communi collatum, sed propria industria acquisitum retinere quantum ad Uum Facti sive sub voce proprii, sive sub voce peculii. Hanc vocum varietatem , quando de re convenimus, soli amentes opponere valent , ut a lege communitatis Claustrales solvant. Bona peculiaria permitti a Praelatis subditis sive sub voce peculii, sive sub voce proprii, etiam quantum ad usum Facti, absolute vetitum. Ab hac lege, sola vera, & realis necessitas, sicut aqualibet alia positiva lege, excusat. Usus sive proprii, sive peculii Meessitate alendae, & induendae vitae concessus a Praelato, licitus est. Quin, hae in hypothes, tenetur Praelatus , dum ipse ex communi subditos non alit, indulgere, ut ipsi sibi prospiciant. Videndum postea est, utrum tam Praelati, quam subditi gravissime peccent, quod auferre deliberate negligant hanc habendi, & permittendi proprii, seu pecubi necussitatem. Id autem infra pa-XI. Quamquam sub disputationis initium haec omnia fusius explicata sunt
tamen quia singulis sere paginis RR. Magistri adversarii harum vocum ambagibus implicare causam exquisita arte student, operae pretium exillimavi Veras, nitidasque vocum in oranda causa adhibendarum notiones , iterum perstringere , & in lectorum oculos ingerere , ne decipis sinant a sophistica disputandi sorma. Vitium prolixitatis ipse sentio . At nullus dubito, quin lector veniam dabit, quoties animo serio c usae impeditissimae & in nitis propemodum cavillorum involucris Obao i qualitatem reputaverit.
Propklsatur atrox calumnia o RR. Magis,is impactis Atiliari Disciplime Apostolieo--nasica , quod cimis damnationis reos postulaverit OMNES laxioris Disciplina alumnos r quod in miti casti licitum peculii usum d ceat. QMomodo verum si istorum paucos reapse servare , o plurimos vio
I. c Uoniam RR. Magistii adQersarii ratione nequeunts arte vincς φ causam student . Invidiam odiumque ingens creant Authori Disci.
32쪽
Disciplinae Monastieae, enorinem illi struendo impostiiram , quod omnes ollapsae Diseiplinae Claustrales gehennalibus flammis addicat. Quam sint Magistri nostri veraces, dum singulis sere paginis id vociferantur, pauca ex plurimis, quae ubique occasione data , praemittit, inculcatque prelatus Dbstiplinae Monasticae Author. Pag. 2o3. ham scribit.,, II. In Religionibus collapsae Disciplinae reperiuntur Religiosi aliquῖ,
is qui istum paupertatis servarit, qui pietate, observamtia Mnasica, earit
is te, o fanssitata fulgent . Quoniam isti non sponte , & libere in oec is sone persistunt habendi peculium, & violandi sive preceptum, sive v
se tum communitatis r sed serventissimo spiritu communitatem , & univerisse is Disciplinae reformationem optant, inhiant, & prout eorum seri comis ditio, procurant, manusque ad id, data occasone, porrigerent . Necesse sitate alendae, induendaeque naturae e acti moderatum peculium quand
is que retinent; sed sublevata indigentia , qua premuntur, s quod superest,
is totum communitati immiscendum tradunt . Paupertatem reapse severi is rem quam timctipsi, qui ira communi vivunt, expciIutitur tum in victa,
si tum in vestitu . Pauci tamen sunt , ut experientia didici , & rationegis evidentissimae demonstrant. Pauci isti , vel ob infirmitatem vel ob alia se impedimenta ad Provincias , seu Congregationes retarmatae Disciplinae, transire nequeunt . Idcirco in occasione non libera, sed necessaria transissi grediendi legem communitatis detinentur , quae tamen trangressio , quia si minime libera, culpa carci. Consule quae dicturus sum. Di s. s. cap. xl. is dig. 13 3. III. Praesentiens idem DisciplInae MonastIcae Author adversarios consue tam, rancidamque fabellam evulgaturos, hae quae sequuntur, continuo adie-M cit pag. ro . Ex his duobus consectariis sponte fluit teritum, videlicet se inane, & commentitium esse spectrum illud, quod obiiciunt , ex nostrari sententia consequi, omnes Regulares laxatae Disciplinae continenter pecἀis eare, & in statu esse damnationis. Siquidem semper aliquos ex hoc numerais exemi. Quid itaque est, quod severi censores earpere, aut vellicare ius ni M An quod maximam Regularium multitudinem crimine proprietatis ins 9 ctam docuerim. Item pag. 8o. Quisque summopere eommovetur, dum se prima fronte audit, non paucos Religiosos in gravi versari damnationis is peficulo . At evanescit admirationis ratio , simulatque ob oculos revoti cantur ea, quae in hac Dissertatione dicta sunt , & oracula Christi D, n mini
33쪽
14 Defensio Decretorum Cone;I;; Tria. m.
, , mini, qui non semel testatur, 'μοι use etiaοι, arctamque viam , quae se ducit ad vitam. - IV. Uerum ut plenius consilium meum lectorum oculis obversetur , si hae quae dicturus sum meditanda propono . Ampla sint per me licetis Regularium collapsae Disciplinae privilegiae sint jure praescriptionis a plρ-tium Monasticarum Constitutionum observistia immunes r Uotum pau-
es pertatis amplitudinem materiae excipiat: sint ab exactae communitatis praece is pio quandoque soluti : Fac consuetudinis aestum, vim educationis maxi-ἡ mam , sociorum commercium , quae omnia secum animos in praeceps fi abripiunt, nedum inflectunt, criminis plurimum Regularis observantiaeti transgressoribus adimere. δε- U. At quid sententiae in eos diceres , qui obstinato animo in relaxa-ἡ tionis coeno sese volutare vellentὶ Qui suis Superioribus, praecipue sumis mis Pontificibus , reformationem praecipientibus , perfracte resisterent λἡ Qui rerum communitatem aperta fronte reiicerent P Qui peculia, non
is Monasticae paupertati haud consentaneis retinerent λ Quid inquam Iu dieii in istos pro serres Sane eologi omnes, vel benigniores, hos om-- nes criminis damnant, ac in malo versari statu eosdem adfirmant. Et se tamen ego sn minus omnino eos eXcusaverim; saltem eorumdem sortem is commiseror, atque commiserandam confiteor. - VI. Verum enim vero quid de iis dicendum foret , qui non modoti suam ipsorum, sed luceessorum quoque resormationem impedirent An- ne eos excusares, si Conventuum fures illos vocarent, qui collapsos Conis ventus ad Regulae P scriptum reformarenti s observantiam Regularemis ceu arbitrMium PGlatorum inventum deriderent Cetera NIHIL , ut si seribit Magister Claustralis. Quid si nulli pareerent industriae, ut Pe is cultorum 3busus in posteros permanaret, & Relaxationis haereditas adis successores devolveretur Esset ne in amplo benignioris Τheologiae c/m ,, po quidquὸm, quod istorum saveret Conscientiae λ ,, VIL Haec passim in uni .eis, Dis plina Apo lotic masica Author scribit, repetit, inculcat. Iudieent nunc Loctores benevoli, quas luere pinnas debeant RR. missi ob impaElam in praefatum Aut rem calumniam νquod OMNES laxioris Diseiplinae Claustrales damnatos docuerit. Interim ego ilipam illorum majorem numerum tantum Uoti paupertatis violatores ο
34쪽
. . Dissertatio Tertia . . . .
recusant, qui deliberam animo exactam rerum communitatem reiiciunt, qui pesulta resignare sincero animo parati non sunt, iuxta omnes tum Patres , tum Theologos , tum benigniores Calaistas , sunt votἱ paupertatis violatores. Haec prima propositio extra disputationis aleam constituta est. Altera Propositio. Claustralium eollapsae Disciplinae reipta maior numerus reformationi resistit: exactam rerum communitatem respuit e peculia re signare sincero animo paratus non est. Tertia Propositio . Ergo revera maior numerus voti paupertatis viola tor est. IX. Sola secunda propositio vocari in discrimen valet . Eam vero scostendo. Si maior numerus non fiete , sed animo sincero vellet & communitatem inveharo, α P GuIIa adigere, praevaleret minori numero eidem communitati refraganti I atque adeo reapse , peculio posito , exactam rerum communitatem instauraret. Communitas hactenus introducta non est, nec dimissum peculium: ergo non sincerus, sed fictus animus est sive communitatis introducendae, sive peculii resignandi.
Vana Magiseri Vindiciarum o ectio.
Si aliqui Claustrales, argutatur Regius PtUdJὸr , valent observare in Coenobiis laxioris Disciplinae paupertatis votum, cur non omnest Non est meis rito Theologiae professore digna objectio. Idcireo aliqui votum paupertatis observant, & excusantur a transgressione exachae communitatis, quia, ut dictum est, non sponte, sed coacte peculia retinent: quia, multitudine praea valente , nequeunt communitatem , cujus desiderio flagrant , introducere. Idcirco necelsitas cuiusdam peculii in istis vera esse potest . Peculiumque retinent, debitis circumscriptum clausulis, &in vera paupertatis praxi exercentur. Porro si Iliorum major foret numerus, revera exacta rerum communitas haberetur , quia pravaleret minori numero eorum, qui resormationi refragantur . Communitas non invehitur . Ergo maior numerus il
35쪽
L TIR positis L Praelati Regulares omnium Theologorum eonsensu astrin. x guntur sub gravissimae culpae poena omnem adhibere industriam, ut Coenobia sibi commissa ad exadia communitatis formam redigant. Propositio II. Omnes subditi ex lege ad peccatum mortale obligante te. nentur animo parati esse ad Vitam communem suscipiendam , eamque reapse aeceptandam Praelato imperante. Si repugnant, peccant tum in v tum obedientiae, tum in votum paupertatis. Propostis III. Ergo , aut Praelati Coenobiorum, in quibus exacta rerum communitas non viget, in statu peccati mortalis versantur, propterea quod obire gravissimum suum munus, debitum implere ossicium negligant. Aut
subditi, saltem quantum ad ma Uicua uul---, inop -ae a vitio inquinatilant, quod Praelatis suis communitatem invehere conantibus refragantur.
II. Propositio prima nulli est cavillationi obnoxia . Secunda itidem ineluctabilis est. Tota dissicultas in eo vertitur, quandonam tertiae propositi nis membrum verum sit. Audiamus utriusque partis excusationes , & responsa. III. Praelati reponunt, se communitatem non invehere , quia grave suis turum scandalum timent di nimirum s ditorum repugnantiam , rebellionis tumultus, querelarum strepitus, di Uisiones, tactiones, schismata . Vera ne sunt Hee , an salsa Si salsa : subditos inlamant, & semetipsios Ministerii praevaricatores produnt . Si Vera e gQ e Ore vestro subditi sunt obfirmati proprietarii, votorum . disintis P MPmatis violatores, propriaeque
IV. Quid ad haee subditi . Vera ne sunt, quae de vobis Praelati vestrienterant Si vera, finita causa est . Si ulla, cur aἀ praefecturas eligitis vi λ, eiusmodi cur in Canonicis e lactionibus Religiosos zelo & earitate ser ventes indignis posthabitis non praesertis V. Uerum heinc evidenter, ut res se habet, colligimuς, nimirum tum Praelatos , tum subditos , m jore numero spectato , & paucis exceptis, in causa esse , cur peculiorum cor rela , communitate pulsa , grassetur .
36쪽
Quandoquidem, si in subditis sincera, &non ficta animi promptitudo ades set dimittendi peculii, & communitatis invehenda: : si Praelati sincero , &non ficto etela arderent communitatis instaurandae, continuo haberetur essectus. Posita enim, ut Philosophorum pronuntiato utamur , ultima dispositione ex parte recipientis seu patientis subiecti, & ex parte agentis ultimo conatu, continuo effectus productio erumpit in lucem . Effectus istea tot saeculis non comparuit. Ergo voluntas tum Praelatorum introducenis di exactam rerum communitatem , quam subditorum eamdem recipiendi, ficta, mendax, & chimaerica est.
tini, R Summorum Pontificum voluntatem, siaul ma Via proprietatis sontes. Sed Regulares non pauci peculia retinent, exactamque rerum communitatem respuunt contra expressam voluntatem Concilii Tridentini,& Summorum Pontificum . nulla adest vera, & realis necessitas, sed tantum voluntaria & libera, atque adeo ficta, maiore numero spectato. Ergo sunt voti paupertatis violatores. II. Quam demonstrationem sub alio proponi aspectu valet. Omnes Re lares vovent vivere secundum suam Regulam ab Ecclesia approbatam. Porro omnes Regulae Monachales, & Mendicantium exactam rerum communitatem gravissime praecipiunt. Ergo qui deliberato animo reiiciunt exactam communitatem , retinentque peculia , votum violant, vitamque d Cunt, non secundum, sed corira Regulam.
Response Magiseri Vindicis. III. R. Magister Vincitetarum intactas reliquit omnes demonstrationes Disciplinae Apostolico-Monasticae, praeter hanc ultimam cujus negat secundam propostionem pag. 228. inquieris. Quam futilis sit argutatis , quam dcmon- n. II. C strati
37쪽
1s Defenso merereram Coneilii Trid. oee.
Reationem vocat , est. Decism quamdam praeferat V ita argumenti , bene no iis gui vere est eruditur. Quam sit arguta haec responsio bene novit P. Mi gister, non tam eruditus, quam optimus Dialecticus. Sed eruditi homini
rationem auscultemus. Quid enim in laudatis Monachorum Regulis Santi, Impistisores prohibent Proprietatem . Detesamur I proprium . Helemirum in modum refulget eruditio Adversarii. Duo praecipiunt Regulae vitium proprietatis prohibent : oppositam communitatis Nirtutem iubent . Non dicatis aliquid proprium, sed sim vobis omnia communia. Admittit primum i Ergo & secundum excipiat necessum est, cum non minus secun dum sit praeceptum, quam vetitum primum. Cedo. Detestaris vi professionia Nonasticae ut sacrilegium, nuptias inire matrimoniales λ Numquid non teneris oppositam castitatis vitutem colere Proprium licitum erat: vi voti vitium tibi
evadit. Ergo virtus communitatis contraria fit necessaria . Licitum erat M trimonium ante professionem: post nullum & sacrilegum . Ergo necessario consequirer castitatis necessitas . Innoxia erat inobedientia ante prosessionemrpost obedientiae virtuti obnoxius es. Ideo enim Sancti Patriarchae proprium vetant, ut communitatis virtutem promoveant, ceu instrumentum ad pe sectionem evangelicam comparandam. Sed quid Verba fundo, cum evidentissimis *rgumentis tum a ratione , tum ab auctoritate petitis Regularum praeceptum supra ostensum sit. Legat ipsas Constitutiones suas clamantes rM COMMUNITATEM atitem rerum ex ipseMs Regula PRAECEPTO
ROPONTUM R. Magisti vita Clauinalis eo mansis Praecepsum
communitatis Vorticibus Cartesianis. IV. R. Magister Vitae Claustralis ore rotundo semper hactenus pernegavit cum suo Commilitone Magistro Vindise communitatem praecipi a Regulis Augustini, Benedicti, aliorumque Patriarcharum. Verum, ur usu venire solet omnibus iis, qui apertii suin vetitati resistunt, qui propriis anti-logiis se se conficiunt , latetur tandem preceptum istud Disser. 6. pag. 389. Regula communitatem fanaissime praescribunt tanquam id Fod voto conso om est, o paucitatem p rimum iuvat ; sed dum ito praecipiunt, Sum is
38쪽
ribus non prohibent, ut sibi sub ectis Claustralibus ALIQUID privatim , σad usum saltem facti premittere valeam: Himmo ultra concedunt. Uictas e go nobis dat manus Magister Claustralis , si quae scribit intelligit. Duo inhoe suo texta distinguenda. Primum est Praeceptum a Regulis impositum. Alterum, quod Praelatus valeat dispensare aliquid ad usum facti Claustralitas subiectis . Modo sermo est, sit ne in Regula praeceptum exachae communitatis. De potestate Praelati dispensandi interdum, iusta urgente causa. altera quaestio est infra discutienda . Omnes Canoni stae, Iurisconsulti , ω Theologi primum , si ne lata lex : post , ejus vim et demum de potestate
ab eadem dispensandi disputant. Magister nollet perpetuo haec. omnia con fundit, implicat, involvit, & a statu quaestionis ubique aberrat. Nunc nobis concedit praeceptum communitatis, mox illud. negat, aut illud vocavPraeceptum improprie dictum, aut praeceptum chimericum.. U. Quid plura e Magister noster eodem loco habet Praeceptum exactae communitatis, . ac Vortires Cartesianos Athomos Gassendianos, Armoniam praefabilitam Luibnitiaram . Haee sunt illius verba in sua visa Claustrii pag. Αοῖ. Quod suo e Soemate eae tae eommunitatis quam plurima coninsectaria Clauseralibus peculis utentibus iniuriosa dedaxerit Daniel , vitio ei verterint alii, ego summae Eo Ludb . Egit ille, ut Recentiores Philosephi s lent, qui, ut naturae Phaenomena explicent , ρ- siari e gunt Sasema, quo posito proclive illis es, cur ita res sm causam indigitare , σ rationem. Ita Carissitis , ira Cassendus, ira VPosus, . Leitiutius. ita. VI. Systema Danielis est , Claustrales aut vi voti , aut vi praecepti Mesesiasticia absolute , & circumstantiis necessitatis sublatis, exadhae communitati devinctos esse. Quod systema ad praeceptum saltem, quod attinet , &quod unice ut toties testatus est ille propugnat ut ineluctabile penes omnes Theologos, Magister Claustralis , ut commentitiam ιν thesm , ut Vortices Cartesianos deridet sibilat, . execratur ,. vociferatur . Religis sne peculio non es Religio ' Haec monstra illum evulgasse non pudet λ Inepi, rem ipse, si talia labefaetanda susciperem, & non potius detestatione comtemnerem , censuram iustissimam ab illis, quorum. interest,. ex pectaturus. Vortices Cartesianos jubent Augustinus , Benedictus , Concilium Tridem tinum, Clemens UIII. caeterique Pontifices successores De vorticibus Carte sanis servandis sacrum jusjurandum exigit Apostolico-Rom a Sedest
39쪽
Votum Medientia, σ um verse Disciplinae Regularis obsere vita co=uidiu, . necessum es, exacta rerum communitate sitiata. L ' Um corruit obedientiae votum , cum subditi parere Praelatorum. mandatis minime tenentur. At qui, communitate sublata , qua diti tum sani , tum infirmi omnia pro victu, atque vestitu, & ea quae sub his vocibus comprehenduntur, non accipiunt a Praelatis suis , iis Obedire minime astricti sunt. Erga, exacta communitate lublua , eorruit O dientiae votum.
contractus --- est, vi cuius subditi omnia boria tum prauentia , tum
futura solemni iure Religioni cedunt. Religio vicissim eodem sacro vinculo se se astringit alendi, vestiendique subditos tum infirmos, tum sanos. Si Prelati Religionum oppignoratam fidem minime solvunt, si contractum infringunt, subditis necessaria omnia minime porrigentes , consequitur, subditos obedientiae vinculo solutos esse, quantum ad ea comparanda, quae pro congruo victu, & vestitu necessaria sunt. Ergo, sublata exacta communitate , corruat obedientiae votum oportet. Duae primae propositiones evide tissimae sunt, ultroque ab adversariis, quibus favent, admittuntur. III. Consequentiam autem evinco. Industria , labores, viae, quibus su diti inhaerent, ut peculium acquirant, saepissime Religioni sunt infestae. Prablatus haec impedire nequit : & si oppositum praecipit, subditi ius naturae suppra omnem legem opponunt, sibi in virtu & vestita, a Praelato non coblato, prospiciendi. Sunt ergo a lege obediendi immunes.. IV. Res tota experimento universo mundo manifesto illustratur. In Con- Ventibus, a quibus exulat perfecta communitas, pro vestibus quadam Pec niae summa alibi maior, minor alibi, omnibus tamen aequalis, exceptis ali cubi Magistris, consertur, quae pro integro vestitu universe satis non est. Cellarum necessaria supellex integra saltem non datur . Pro itineribus nς cessariis, pro epistolis, pro infirmitate curanda non omnia communitur
40쪽
Iuppeditantur. Verum quid ego singula persequor λ Describamus iterum pseulium, quod Magister Visa Ct seratis permittendum Regularibus docet. V. Theologus Antiprobabilista sequens peculium defendit in sua Visa Cl-frali z. p. dissert. VI. cap. I. mg. 47I. σ 472. ma porro sum causae , qua Praelatum ad permittendum Claustratibus suis peculium movere possunt, utraque aequissima atque iustissima, necessitas scilicet, o iam s.
Ex necessitate conceditur peculium primo quidem infirmis , ut se earara faciant. Quamvis enim circa infirmos solertes esse debent Caenobiarchae, non sen per tamen expensas stmnes e communi solvere valent . Secundo pro itineribus necessaris conficiendis , eum sudiorum causa tum praedicationis , aut alteriustitilis operis. Tertio pro emendis si libris ad humanam divinamque erudisionem comparandam. Quarto etiam pro vestibus, o quandoque pro ribis, quam
δε Coenobiorum paupertas quod necessarium es non suppeditat e quis neget ira his omnibus priuatum peculium licitum G Vtralibus λει honestate vero prisaei peculii usum induiseri NECESSE EST . P,
AMICOS iuarta pietatis sanctaeque amicitiae leges. Secundo pro quibusdam vel intra vel extra ordinem, praesertim cam a Scholis feriatur HONESTIS SOLATIIS. Tertio pro elargiendis αιam muneribus , quae patitudo , iust tia fieri iubent, attento satu , uitione persona dantis , sir recipientis . Duarto pro aliquo viratitis, oe pietatis opero. Et ut paucis omnia complesti .mtir , ad EA OMNIA cMm necessitatis , tum honesaris privato peculio utipe, si Claus iis de Praelati sui permisso constemia , pro quibus omni u ligis iure sancte, σ prudenter expendere valet. VI. Enormem illius doctrinae laxitatem, quae Evangelicae paupertatis talamne votum ludicrum, & commentitium essicit, Dissert. I. cap. IX. resin. avi. Quid plus eoncederet honesto Christiano i Et tamen maiora quoque Mendicantibus Fratribus amplissime impertitur vir liberalis , videlicet th elearia argentea , cultros argcnicos , arculas pro niciniano Divere argemeeas, horologia argentea , & tandem pecunias in ludos exponendas. Haec omnia Antiprobabilis a noser, ut quid Probabilius Mendicantibus Fratribus eoncedit. Verum de his omnibus alibi . Aliam ejusdem doctrinam isthue transeribere lubet, ut demonstrationi nostrae viam paremus planiorem. Ita que Dissere. VII. pag. s. hane instituit quaestionem. Quid se Praelatus tia liberalis A, o parum prudens, qui me ex communi , no ex privato 'eculis