장음표시 사용
51쪽
innis . . . . Sed ditatias dumtaxat, qua plusquam pecunias sonant, multas δεμωὰudines earum possessoribus ingercre disit. Non modo in Angeliea, verum
etiam in Evangelica Doctrina se se hospitem, & peregrinum perhibet m hisis Clauseralis. Audiat Christum Iesum, pro eodem pecunias , & divitias
usurpantem in hae ipsissima causa nostra. Proponens quippe paupertatis Comsilium Principi diviti , haec ei dixit: tic. I 8. v. aa. Omnia quaecumque habes ienis, σ da pauperibus, o habebis thesaurum in Caris: m veni sequere me. His illa auditis mirisatus es valde . Videns autem Iesur ilium resem faetam dixit: Quam de iis , qui PECUNIAS habent, in Regnum Dei intrabunt . Immane ne intervallum, P. Magiser, pecunias inter, & divitias ' Pretiisti inquit Ecclesiastes cap. Io. v. I9. obediunt omnia. Ex pecuniis conflantur diu vitiae . Aliam ergo divinctionem excogitet P. Magiser, ut ab Angelica D ctrina se se expediat.
Tbeoremata Magi ra Vindicis. V. Pag. r . Vindiciarum. se Non ossicit quidem Evangelicat perfectioniis peculium ad honestum finem servatum . Neque ergo Ossicit Paupertati,, Religiosae , cum ea , stante licentia Praeposti Regularis , eidemque facta is manifestatione peculii , in pari eausa sit Monachus o Laicus perfectioniis addictus. Uterque Evangelicum consi um tenebis, modo uterque affetium a se peculio distrahat. Doctrina Sancti Thomae opus I9. cap. 6. VI. Au destructionem hujus erroris hoc modo procedimus . Primo enim senis dimias ad persectionem Evangelicam pertinere non solum Paupertatem OBLTUALEM sed etiam ACTUALEM , quae fit per abiectionem rerum tempo
Habitualis Paupertas in affectit a rebus terrenis distracto sta , omnibus Christianis r Actualis , quae divitiarum privationem includit, Claustralibus necessaria est , inquit Angelicus . Idque hoe pacto evincit Doctor Sanctus ibidem. Ad ostendendum autem, Paupertatem ACTUALEM ad Ευangelicam perfectionem pertinere, assumitur primo illud Matth. 19. Si vis persectus esse Vade, & vende omnia, & da pauperibus. Sed ille, qui sua vendit, P μ' peribus
52쪽
ymbus tribuit, non filum habitualem pavortatem eligit , sed etiam ACTUALEM Ergo actualis paupertas ad Evangelicam 'fectionem pertinet . Item actualis
pavortas conse tit in imitatione Chrisi, sed Chiri ι, non sium voluntate seu ineehu μι etiam REALITER Dis paver. Qui vendit omnia , reservat ne sibi centum vitalitium t Qui actualiser pauper est, retinet ne peculiarem
usum nummorum RVIL Confirmat D. Thomas suam doctrinam altero Evangelistae Lucae textu, quo ollendit paupertatem habitualem, quae spiritus paupertas est, necessariam necessitate praecepti. Actualem vero, quae reapse divitias, seu pecunias privatas abigit, illis dumtaxat necessaria est, qui eamdem solemni ritu voverunt. Inquit Lucas. Qui non re misi omnibus , qua pupiat , mn potes meus esse Dimpulus. Quem textum sic interpretatur Angelicus. me dis, inter ron tiare omnIbus, oe relinquere omnia: quia renuntiare comenit OMNIBUS, qui ita licite utuntur omnibus mundanis quae possident , qui tamen mente imtendant ad aeterna. Relivum es tantummodo perfectorum, qui OMNIA temporalia poseponunt, ut filis aetemis inhient. Ergo relinquere, quod pertinet ad ACTUALEM paupertatem, es Euan pelicae persectionis: sed renuntiare, quod
pertinent ad HABITUALEM secundum glossam praedictam es de necessiara Diutis. Quid ad haec Regius Prosestat'
Dpidissma Magi iri Vitae Claustralis Aterpretatio. VIII. R. Magister Vitae Claustralis pag. 3t7. & 3r8. his D. Womae
textibus in Disciplina Apostolico-Monastica allatis offert. a. cap. a. argu tissima responsa praebet. Cum nullam, tametsi sophismatum ferax, vel apparentem excogitare potuerit interpretatiunculam , ad dicteria , ad scoinmata confugit, & ea in adversarium retorquet, quae vel rescribere ex una parte sane pudet: ex altera vero adeo sunt peregrina, ut Authoris genium apprima reserant. Opponit itaque .is Enim vero, si quemadmodum sibi fingit Daniel, D. Thomae staret primis cipium , ita ut Monastica nimirum paupertas non in sela animi pro fi ptitudina sistat , sed praeterea talem exigat rerum temporalium carentiam , is quae Christi paupπtatem imitetur , non solum privatim, sed nec etiam communiter fas esset Claultralibus aliquid post icte, quum Christus Iesus, e
53쪽
Defenso Deerrastrum Concilii Tria. θα
,, ius paupertatem imitari debent Claustrales, nec rommunito cum Apost is sis aut domos, aut agros, aut annum redditus possederit. ἡHune errorem hoc ipso capite S. L. Consul Vit Angelicus. Lege allatum imum immo integrum an T. 22. q. I 88. Et nonne omnes ordines Mendi
cantes sub initium institutionis tum fundos, tum redditus abiecere ρ Quod Con ei lium Trideminum indulserit, Claustrales in communi redditus & fundotretinete , numquid ab imitatione Christi, & Apostolorum illos exemit λApage commentum. Sed resumat Magister noster suam orationem. - Rursu , si Christi, & Apostolorum paupertatem exacte, & ad liquidum si imitari debent Claustrales; Christus adeo fuit pauper, ut ubi suum declinaret Caput, non haberet 2 ut quid ergo Daniel meus in lecto dormis' Apost si si in fame, & sti suere: ut quid ille s Daniel J praudis, o coeuat P Chii- ,, stus, & Apostoli nudis pedibus ambularunt: ut quid calceit utitur, oe cali-- gis, risio, dg ove vectus itinera conficit Apostoli iussi sunt ab eorum, Magistro Cluisto , ne in via duas haberem tunicas, Nec saccum , nec
se perame ut quid ille, cum iter arripit, i infartam manicam, O ture dam, eramenam habet Dum ita agit, talemque se exhibet, nee Christi imitatur se pauperrarem, nec 'solarum. ,, .
IX. Nullus dubito, quin incredibilia laaec sutura Lectoribus sint, cum vix garrula ani cella adco delirare valeat. Ineptirem ipse, si tempus, & operam luderem in hin confutandis erroribus , tam frivolis ineptiis immixtis . Unica, qua se tegere via quoquo modo valet R. Magister Vitae Gusolis, est, quod ptaefata commenta majori ex parte transcripsi, scut plurima alia a suo Commilitone Magistro Vindice, qui similia scribit pag. I oe feta. Paupertatem , quam consulit Christus , quam Regulta Monachales servandam praescribunt prosessus Daniel est, non pedam nuditatem ec. Sed quid in reia futandis neniis immoror P
Magisia Vita Claustralis remmum Theorema, quo peculium in Apostolica Collegio consituit.
X. R. Magister Vitae Clauseratis haec scribit pag. 36s. ἡ Primis Christi,, Fidelibus, qui nempe Hierosolymae ad Petri Apostolorum Principis PMdin cationem conversi fuerant, quique, ut in Actibus Apostolorum legimus,
54쪽
is propria secerant communia, indultum βω, vi PECILIUM haberene, Et si his, quae initio huius u Partis dicta sunt, facile dignoscitur. Item pag. 38αἡ omni itaque saeculo a primordiis usque Claustralis Disciplinae repertum essis pisultum. Eo us sunt PRIMI VITAE COMMUNIS sectatores Hieros
is lymitani, quibus de in Apostolom Actis , quisque tanquam Regulam, nomis mam, atque exemplar respexere Patriarchae omnes L σ Clausi talium Ora. fi num Insitutorra. DSanctus Thomas hunc turpissimum errorem convellit opust. Iv. c. 6 XI. Ex quo patet, quod UMalis paupertas , quae in praeuria rerum eonia sit, ad Moytolicam perfectimem pertinet. Item Bernardus dicit ad Senonem sem Archiepiscopum: Felix qui NIHIL Mi reservat ex omnibus qui habet Non foveam ut ristes et non tanquam volucres nidum L Nou LOCULOS MIudas . Non Domos, sicut nec Maria Deum in Disersorio , imitatus profecta illum, qui non habebat ubi caput DAm reclinaret. XII. Unus ergo Iudas in Collegio Apostolico Loeulos. sea peculium habuit, secus caneri eiuIdem alumni . Verum quia alibi hunc errorem fusius confutavi, non vacat alios Angeliei Doctoris textus in medium promere.
M isti Vindicis Theorema iaXIII. R. P. Magister Vindiciarum pag. Io3. scribit ,, eam fuisse causam perisse mittendi peculium, ut nempe aequitas, charitas, iustitia, Er quies Monachorum is serventur . Item pag. Ioo. Quanta insuper ex ea exacta bonorum coinis munitate in Parthenonibus , & inter Virgines Deo Sacras exorta suerieti inquieturim perturbatio, infra clarescet. Similia habet in toto opusculo
Sanctus Thomas hunc e rem convellit I. contri gent. cap. III. XIV. Est autem fecundus modus Uisndi moeniens voluntariam pauper ratem sectantibus, ut scilicet de communibus msserisionibus vivant .. Nec perbum modum aliquid deperit perfectionis, ad quam tendunt voluntariam paupertatem assumenses. Nee etiam propter hunc modum visendi CONCORDIA
LITTUR OCCASIONE COMMUNIUM POSSESSIONUM. Talestiam debent voluntariam paupertatem assum're , qui temporalia contemnant et
o tales pro temporalibus DISCORDARE non possunt. Praesertim cum extemporalibus NIHIL praeter necessaria vita debens expectare, σ dispensatorex L a uorta
55쪽
Oporteι esse fideles. Nec propter hoc quod aliqui hoc modo vivendi abutantων, his modias vivendi potes improbari, cum etiam bovis mali utantur male, senso malis boni utuntur bene.
XU. Festium Responsum R. Metiyta Vitae Claustral Is. R. P. Magister Vitae Clauseralis , Loca & textus citatos in Disciplina
Apostolie Monastica transcripsit, plurima inutilia addit, ut de more omniaeonturbet- Ad textum itaque relatum sic respondet pag. 323. is Cordatos omnes heic appello : iudicent ipsi assecutus ne sit Angeliciis Doctoris mentem ejus interpres Daniel λ An docuerit S. teneriis omnes Religiosos omnia sua sive temporalia, sive spiritualia in communem se conserre utilitatem, & de communi vivere. Quandoquidem si adeo CRASSE, ea D. Thomae verba , ut communi utilitati deserviant, intelligenda sunt, is non in solis Clauseris sed in universo Chrisiano Orbe haec ημα communis is ,, situenda es, atque eum fiis omnibus in communi vivendum. Lege tu Leictor, si per otium licet, quae ibidem persequitur Magister Clauseratis , adeo quippe sunt a veritate aliena, adeo ridicularia, ut me illius vice magnopere pudeat eadem refcrre & expendere . In solamen tamen lectoris pauca rescribam corum quibus interpretatur art. 7. q. I 88. a. a. ubi Angelicus susus evincit, Paupertatem basim esse evangelicae Pcrsectionis, quia pecuniae, stu divitiae
sollicitudinem ingerunt. Cui doctrinae sic respondet R. Magister Claustralis
pag. 326. Aetilium namqμ μι es UM , quem Parentes annuatim tribuunt, i l ex praedicatim scholasticarum lectionum stipendiis , aut Hesmos is, aut amicorum, p cntumque haereditate , aut quoias alio modo comis paratum: En quam multae, quam indefinitae sint fodinae, unde emendum peculium. Non enim mercatorem inseris, istit proxenetam in mutuis, alistin colendis agris villictim agit llam isserit Illicituinem , qua a Sancto contemplatione divellat, ne Dra tiaret, impediat , intercedatque et non Pi-sem in ocquirendor sis re a uo sensu, aut fiereditate, Gut ex eleemos is, si praedica Aiso, aut βholissicis lemombus natum es ingerere sollicitudι- Peculia itaque, quae ex his sontibus eruuntur non ingerunt sollicitudinem,mς in aequirendo, quia solvuntur ab aliis, nec in conservando, quia cu
80diuntur a Depostariis P I ac ratiunς ditissimi nobiles , qui aliorum dex
56쪽
era redditu amplissimos colligunt, di conservant, nulla divitiarum tollkitudine premuntur.
XVI. Adversarii ipsi operiuntur sollicitudines, angustias, molestias, quavperserunt in comparandis peculiis suis. Quo studio acquirendi peculium non urgentur illi, qui pauperibus orti parentibus census vitalitios non habent, nec concionari, aut moderari cathedras valent λ Quid de iis dicendum, qui Magisteria , qui gradus ambiunt ρ Nulla sollicitudine tanguntur Monachi in peculiis acquirendis, augendis , conservandis, negotiandisque Verum quid speetia persequimur. Uerba potius, quibus Laureati in Theologia Magi stri penitius doctrinam S. Thomae interpretandi priviIegium sibi arrogant, lectoris oculis objicere iuvat. Inquit ergo in Vindiciis pag. t 34. Regius Prosessor, a quo plura expilavit R. Magister Claustrafis. Qui per transimam vidit Moralis Theologia non eodices, sed umbelicum eorum , fretasse id sine disio asseverabit. Qui S. Thome Summam nondum perlustravit, sed is pluteis reris tam de longe prospeiat, indubitanter asseret triculia Claustralium improbatia S. Thoma . ) Ae non ita rerre qtii in Monas eis Disciplina es apprima versatus, qui penitiora Theologiae abra penetrarunt, qui in Scholasticis, scri que exercitationibus dies consumpserunt o annos , qui S. Thomae opera sedato perlegit, ut praestiterunt RR. Magistri.
Egerint ne M. Magistri a resus seges, quibus ipsi a Meli fine ,
S. Thomae doctrinam propugnare. I. Legantur omnia S. Thomae Ioca in Disciplina Monastica laudata, temtus omnes ad severiores Critices leges revocentur, & luce meridiana clarius occurret ubique S. Doc orem rerum communitatem urgere , NIHIL reservandum inculcare, omnia in commune conserenda docere, loculos, seu deposita in Coenobiis damnare, non secus ac in Apostolico Collegio Iudae loculos damnavit Christus. II. Leges, quas RR. Magistri professi sunt, non vetant modo , ne Leuctores, Baccalaurei, & Μagistri S. Thomae doctrinam oppugnent, aut inanibus eludant commentis , verum etiam severe praecipiunt, ut Sancti D ctoris doctrina suas confirment Theses, disputationes, quaestionesque omnes Lesa
57쪽
33 Defenso mererarum Coneilii Trid. m.
Legantur Constitutiones os. a. mp. 14. Mn. I. in Decri. Iit. C., quarum textus brevitatis gratia praetereo. Poena ibidem constituta haec est . caitum. M a solida doctrina S. Thoma recesserit vel Verbo , va scripto , aliquid rem narium dixerit , ostia Lectoratur, σ quocumque alis gradu, o dignitate in Perpetuum priuatus sit. III. Porro nulla est in univeria S. Thomae doctrina controversa, cuius ιecisio adeo pe spicua re explorata sit, ac istλ de peculio Monameo ab eodem improbato. Provoco RR. Magistros ad Dissertationem peculiarem super hoe solo punctor si ne a D. Thoma improbatum peculium , oe rerum communitas Claustralibus necessaria propugnata Si subire certamen velint, fidem oppignoro meam illico solvendam . Eorum interest perieulum sacere, ne gradibus priventur iuxta legum praescriptum. Siquidem hactenus non. modo non firmarunt aliquo Angelici Praeceptoria textu propria2 opinationes; sed vanis, frivolis, & ridiculariis commentis eludere apertissima Divi Thomae principia pertentarunt . Discrimini ergo suos exposuere gradus, si leges aliquid valent. Verum haec dicis gratia indicata sint.
58쪽
De Theologorum authoritate in causa exactae comminnitatis Apostolico-Monasticae privati peculii expenis.
Ambo Aushores Vindiciarum, O vita Clau balis mirum in modum hassurinamtur in allegandis pno peculio Theologis, o Canonisiis. I. ri A est humanae naturae imbecillitas ut si qua disputatio serveat,g-H quae ab Scriptorum pendeat authoritate , continuo adversantes s I partes dolum, fraudem, fidemque punicam in truncandis, fal
sandisque Authorum textibus mutuo sbi exprobrent. Quam criminandi aris em illi, a quibus manifesta itat salsitas , usurpare in more habuere semis
II. Cum serio animo reputo aὸ hunc impingere scopulum vel ipsos Religiosos vitos, qui aeternae salutis causam orant , temperare mihi a dolore, a laerymis tanime valeo . Ecquid enim hinc colligent tum Ethnici, tum Haeretici, medum Catholicit Quid nisi scandala Quid nisi superbia, ambivione, partiumque studio, atque vincendi simultate, minime vero pio, sanctoque illustrandae veritatis proposito litem agi III. Porro RR. Magistri Vindiciarum , oe vita Claustralis tot istius generis improperiorum spiculis Authorem Disciplinae Apostolico-Monastice proscindunt, lacerant, infamant, ut singulis sere paginis prece, punicaeque fidei reum postulent, quod dolo , fraude, arteque veteratoria Theologorum textus salsaverit, truncaverit, atque erroneo in sensu exposuerit. Si reponam ego haec omnia peracta a RR. Magistris , praefatumque Disciplinae Monasticae Authorem sinceritate summa documenta omnia laudasse , quid Oliud c inquit Augustinus lib. 3. contr. Petilian. c. i. quam duo maledicis
59쪽
ιo Defensio Decretorum conrini Tria. O .
emus, ut ii , qui nos legerent, alii dete tos Mycerent sana gravitate, aliisnaviter haurirent malevola voluntate. Quid ergo' Res facti cum sit, Literutram errasis partem necessario consequitur . Au deserenda veritas est, nopars rea publicam subeat ignominiam 8 Absit. Quibus itaque insistendum vestigiis, ut utraque & negligendae veritatis, & calumniae manifestandae
extrema vitentur Augustini via premenda . Sic enim persequitur loci rit. Ego quando cuique vel dicendo , vel scrib udo respondeo , etiam contione Iissis eriminationibus lacessitus , quamum mihi Domi-s donat , fraenatis , atque coercitis vanae indignatioris aculeis , Auditori , Lectoriis consulens , non ago , ut e in homini conviciando superior , sed errorem remincendo salubrior. IV. Ea itaque maiori, quam summa cause magnitudo seri, modestia di cere cogor, RR. Magi liros tam inaudita paradoxa, tam incredibiles imp ituras evulgasse ad Conciliorum , Pontificum , Theologorum , & Canoni- viarum, quod attinet, authoritates reserendas, ut omnem superent expecta tionem. Tanta confidentia abusi sunt fide totius humani generis, ac d illi Ium scripta in manus prudentum pervenire minime debuissent, ut sciti si me in rem meam subdit ibidem Augustinus . Tam male resimastis, mudicam de Christianis, sed δε ipso humano genere, ut nou creueretis posse vestra scripta in manus aliquorum. venire prudentium, qui se a personis nostris tollerent, o Quaestionem potius, qua inter nos verritur, inquirerent, nee qui, et ei quales essemus, sed quid pro veritate , vel contra errorem diceremus , a tenderent ρ ει horum iudicium reverendum vobis fuit , quorum reprehensio praecavenda , ne vos arbitrarentur nihil invenisse quod iceretis , nis proponeretis cui quoquo modo malediceretis . Existimarunt sorte suos legendos libros a solis illis , qui , persequitur Augustinus , libenter auditini lites nu-gantium infertoerum , ut cum attendum , quam eloquenter conviciemur, simul non intWantur , quam Ueraciter convincantur . At eos sesellit eventus . Ad manus nostras scripta Venerunt, illorumque persequimur confutationem no
stri neglecta defensone. An fraudi , dolosoque decipienti animo : an Oscimtantiae , imperitiae , praeiudiciisque eum licte educationis haustis , Verte dum sit quod RR. Magistri sturienda confidentia Theologorum placita falso repraesenta rint, aliorum esto iudieium. Ego isque inquit ibidem Augu sin i. contra tale consiliam quid agam, nis mea potius dejensione v g est
m t cam' . . . Audite ergo quicumque maledicta legi iis, quae in me ira sit i, siliam
60쪽
oam eonsiderantiores evomuerunt. Hactenus Augustinus in rem meam, singulari numero in plurali mutato. U. Ut vero quam enormis sit calumnia Adversariorum, quos non puduit stribere, Theologorum textus truncatos allegari in Disciplina Apostolico-Monastica, rogo, obtestorque lectorem, ut legat eiusdem Disciplinae Disi. 2. eaput primum , ubi fuso calamo varia Theologorum placita ingenua perspicuitate polita sunt . Pauca ibidem scripta , isthue transcribam . Itaque lac eis. pag. 84. n. II. haec habentur is Duas in speciem oppositas , re ta--D men, ut videbimus , convenientes , in hac controversia reperio sentemn tias. Prima communem vitam ita annexam Monasticae paupertati asserit, is ut Regularibus nullum peculium neque ex P Platorum licentia licitum is sit. Secunda in speciem primae opposita etiam post Tridentinum lici- ω ta esse peculia Monachis sustinet Ut igitur prudenti, solidoque., criterio haec Thaeologorum placita discutiantur , quae penes omnes extrati disputationem posita sunt, exponenda . In primis fatentur omnes vitam is communem severissimo praecepto impositam esse Regularibus. Unanimiis pariter consensu ad hanc vitae communitatem suscipiendam animo par is tos esse debere Regulares , immo pro viribus ad laborare , ut introducatur, si desit , adfirmant. Certum quoque apud omnes est , Regularium is Prosessionem contractum quemdam csse solemni ritu peractum &e. SLis cuti autem in quolibet contractu , una deficiente parte in suo expIendoti munere, deficiat quoque altera necesse est; ita similiter, s Religio in o
se estis, σ vesitus pravi lane desii ν licio suo, illico in Religiose professo iusis oritur naturae, quemlibet antecedens contractum , vitium, oe vesitum pro-- pris peculio comparandi is Colligat vel haei ne lector quam sit atrox calumnia, Praefatae Disciplim Austorem in omni casu negasse licitum peculium. VI. Ibidem p g. 86. n. vi. is Secunda sententia , quae peculia ut licita se defendit, primae adversari videtur. Verum si conditiones, quas pro licito is peculiorum usu praescribit, executioni mandentur, non adversa , sed e se dem est, ac prima: maxime si doctrinae substantiam ab aliquibus conses Dis riis , per quosdam scriptores male deductis, secernamus. In primis haecis opinio primae subscribit in astruendo communitatis praecepto Regularibus,, imposito . Deinde ad licitum peculiorum usum plures exigit conditiones ,ri quas supra fusus eu licuimus. tirim. II.