장음표시 사용
271쪽
maiorem, prout sibi placet, paupertatem Deo spondere valet. Et quia scilicet paupertas haec, ad differentiam castitatis , quae individua est , latiti dinem admittit, omnes Sancti Patriarchae in suis Regulis paupertatem v vendam definiere, quae describitur a Luca M. a. oe 4. Et Regulares eam paupertatem vovent, quam praefatae Regulae, Concilium Tridentinum , &Clemens UIII. cum caeteris Pontificibus praescribunt. Haec omnia certissima sunt: sicuti certum est, eiusmodi Regulas, Concilia, & Pontifices paupertatem, persecta bonorum communione circumscriptam, promittendam Deo praescribere. Quid quid sit utrum haec communitas praescripta moralem voti integram materiam ingrediatur, sive sub solo praecepto contineatur e di. scrimen istud ad rem ipsam parum refert. IU. Postremo certum quoque est , Patriarcharum neminem descriptam paupertatem mitigassee quatenus ad communitatem & peculium spectat. Ultimi ordinum Patriarchae Sanctissimi Caietanus, & Ignatius Monachorum , & Mendicantium austeritates corporis aut temperarunt, aut Penitus neglexerunt. Paupertatem vero, non modo, ut poterant absolute, non
mitigarunt, sed omnium severiorem praecepere. Rescribendus hic est Sancti Patriarchae Ignatii textus . Pavertas , ut murus Religionis firmus dii genda , m in sua puritate emservanda es, quantum, Divina Gratia aspiram e , fieri poterit . Et quia humanae naturae hostis ad hoc PROPUGNAC DUM , ae refugium debilitandam qisia Deus Dominus noster Religionibus inspiravit, eontra ilium, ALIOSQUE Religiosae perfecturis a resarios enitis et, ea, qua a primis Fundatoribus bene ordinata fuerunt , immovendo per Declaratιones, Dia INNOVATIONES mimo iturum spiritui minime conomianeas', ut quod in nobis Dum fuerit, hae parte Sotietati prospiciamus, qui cumque in ea profesonem emiseris , se ad innovationem Constitutionam in
iis, quae ad paupertatem pertinent, NIHIL FACTUROS PROMITTANT,
nisi aliquo modo , pno rerum oecurrentium ratione , eam in Domino magis r 'ingendam iudicarent. Et reapse omnes istius inclytae Societatis Professi, ubtra solemne paupertatis votum, aliud peculiare emittunt, se numquam coinsensuros promissae paupertatis remissiom, sed in id operam daturos, ut pro rerum Occurrentium ratione potius restringatur. Porro per integrum & amplius saeculum, prout colligere mihi licuit, non erant census, non redditus, non proventus ulli annuales, sed victum, & vestitum omnes de communi
acceperunt, pulsis peregrinis deliciis.
272쪽
V. His delibatis, quaeritur, utrum expediens, & congruum sit Sedis Ap stolicae Authoritate legem exactae communitatis. aliquantulum relaxari alicuius definitae quantitatis peculii, seu depositi permissu UI. Quae in utramque partem dici possunt , meaeque menti occurrunt, paucis perstringo. VII. Sapientis -prudentisque legislatoris est, legis observantiam humanae conditioni accomodare . Quam dissicilis sit vitae communis executio , e perientia tot ordinum Regularium, qui eamdem adamussim profecto non servant, testatur. Nihil obstat, quominus voti rigor remittatur . Ab arbitrio voventium pendet major, aut minor paupertas, mitior, aut severior.
Regulae Monachales vim obligandi ab Approbatione Apostolicae Sedis acceperunt. Nil ergo impedit, quominus Apostolica Sedes praefatas temperare Regulas queat, & paupertatem in eisdem praescriptam ad eum mitiorem redigere gradum, quem humanae infirmitati congruentiorem, & executione faciliorem cognoverit. Quid, quod alias Regulas in ali, materiis Sedes Apostolica reapse mitigavit: & in hoc paupertatis negotio cum Fratribus , quos Conventuales S. Francisci vocant, quaedam mitigatio facta fuit. Haec sunt momenta, quae mitigationem suadent. VIII. Argumenta, quae oppositum evincunt, videntur ineluctabilia . Nemo Patriarcharum, aut Conciliorum, aut Pontificum id absolute hactenus attentavit. Ex praete ita experientia didicerunt Sanctissimi Patriarchae .gravissimam dissicultatem exae ae vitae communis , & peculiorum abusum scopulum esse humanae infirmitatis frequentissimum. In eorum arbitrio constitutum erat, votum temperare, & relaxare ad hunc, vel illum gradum. Cur ergo sorum nemo lapidem offensionis sustulitὶ Cur nemo rigorem tem peravit λ Immo cur omnes adeo oppositam inierunt viam , ut Sanctis irri Mendicantium Patriarchae Disciplinae Monasticae decrementum , & relaxationem ex divitiarum redundantia, & peculiorum abusu conspicientes, pau-Pertatis , communitatisque legem non modo non linierunt , sed alii lege
retro inaudita rejiciendi bona, vel in communi possessa, munierunt λ Alii solis eleemosinis ostiatim comparatis, alii, eoudita lege de non repetendis eleemosinis , sed ex sponte oblatis sustentandam vitam decrevere. I signis Jesu Societas , quae prae caeteris ex aliorum jactura proventum secit, plurimis aliorum ordinum Austeritatibus reiectis , solemni paupertatis volo πω madjunxit peculiare numquam laxandi, sed potius restringendi pauperi tς . Nu
273쪽
Numquid Sanctissimi Patriarchae vel in communi bona stabilia possidere vetarunt; de postea singulis Religiosis annuos proventus, seu pensiones, &, ut aiunt, sivellos concesseret Non ne id apertam redoleret stultitiam P Nam paupertatem domorum Prosessionis, & Conventuum parietibus , lapidibus,& cubiculis praecepissent: pecunias vero Religiosis dedissent. Nulli ergo Patriarcharum Deus a tempore Apostolorum ad haee usque nostra hane paupertatis, seu communitatis Mitigationem inspiravit. Nulli Conciliorum, nulli Pontificum lumen iniustavit, quo Claustralium conscientiis succurrerent paupertatis relaxatione . Hoc fac um certissimum , quidquid unus P. Magister Claustralis argutetur, atque omnibus veraciter illuminatis, inquiunt Trithemius, Carthusianus, caeterique omnes, exploratum , mille praevalet
IX. A Facto ad ipsius mitigationis possibilitatem transeamus. Nihil Acilius facto est, quam votum paupertatis pro arbitrio temperare, si absolute spectetur. Uerum enimvero , si cum aliis duobus votis Castitatis , &obedientiae iunctum, & ut est fundamentum praecipuum Evangelic Monasticae persectionis, consideretur, non video, quomodo vel tantillum rela laxari queat. Religio Claustralis quoddam inlificium caelestis perfectionis est, & quamvis in arbitrio artificis si lapides ad hanc, aut illam figuram absolute redigere, si res absolute spectetur; secus vero in hypothesi, qua d, mus exemplar delineaverit, formamque certam definierit. Tum enim re
lative ad hanc universam aedificii formam lapidum figuram, & situm disponere astringitur. Similiter Institutores, qui formam Religionis in Actiabus Apostolorum a Sυ premo Artifice praescriptam volunt , media , quae Christus praescripsit, velint, necessum est. Christus autem volentibus Eva
gelicam persectionem ampletti, omnia relinquere jussit . Omnia quaecumque habes vende, o da pauperibus t m veni, sequere me. LM. I 8. Omnia re denda , nihil retinendum, non liselli, non annui redditus, non pensiones.
Quod consilium materia est voti paupertatis Monasticae . Ergo qui vult Scholam ingredi Apostolico-Monasticae persectionis , viam calcare a Ch isto praescriptam debet, dimittendo nempe omnia. X. At S. philippus Ne ius hanc paupertatem non praescripsi. Bene habet. At nee alia duo vota imposuit, nec perpetuam stabilitatem, nec Religionem condidit. Si paupertas S. Philippi tibi arridet, caetera quoque ilia
274쪽
gione seligere velis, chimaeram humanis appetitionibus confictam, non Religionem se abis. Quin hoc S. Philippi filium impossibilem mitigationem
evincit in hypothesi, qua vota tria solemnia velis . Quoniam ea ratione, qua noluit usum, noluit caetera, quod viderit eorumdem connexionem. At non ne persectio Evangelica comparari potest etiam in coetu illo Presbyterorum Quam maxime. Immo Christiani Omnes comparandae perfecti nis studio adlaborare tenentur, eamque comparare valent. Quid heinc Ε
go superfluae sunt Religiones Claustrales, ut Protestantes blasphemant λ Iam vides quo tendat sophisma . ordines Claustrales sunt Scholae , quae viam parant faciliorem comparandae persectionis. Haec prima propositio ncgari absque errore in fide nequit. Retentio, &usus pecuniarum, etiam cum licentia Praelati, difficilem Regularibus effciunt viam Evangelicae perlichionis. Solicitudines quippe, curas, distractiones, & turbationes fovent, augentque. Me quoque propositio certa est. Quae has duas certissimas propositiones
consequuntur, tumetipse erue .XI. Verum, ut res tota pleno constituatur in lumine , penitius scrut
mur modos omnes, & limites, quibus permittendum peculium, seu depositum esset. Et primum, ad quid permittendum peculium illud λ Ad victum,& vestitum tribuendum y Sed haec sere ubique de communi conseruntur suffieienter necessitati levanda . Et Tridentina Synodus vetat aliquem fundari Conventum, absque congruis redditibus, iubetque tot dumtaxat indui Iuvenes, quot sustentari congrue valent . Ad quid ergo peculium illud ' Ad plures, quae in dies occurrunt necessitates Sed cur hae levari non possunt de communibus bonis, cum inter vie um & vellitum omnia statui congrua
computentur Uerum habet. Sed experientia compertum est, haec de com-- muni non suppeditari. Sed Praelati delinquentes corrigantur, punianturque, quin lex aut imminuatur, aut relaxetur. XII. Pressius urgeamus argumentationem. Unde eruendum hoc peculium
Ex communi Monasterioriim patrimonio P Absit. Quid ergo faciendum de amplis plurium Coenobiorum proventibus 8 Unde ergo eolligendum peculium istuὸ Ex concionibus, ted ionibus, aliave peculiari industria Religiosorum Ergo qui industrii, qui docti, qui rerum gerendarum peritiores fuerint, divites , & abundantes erunt : indocti autem, simplices, & Chorum frequentantes, egeni, pannosi , S penuria laborabunt . At haec non persectionis, sed confiisonis Schola est. Praeterea , hoc posito, ubi Obedientiae votum '
275쪽
Quo iure poterit Praelatus adigere, at ille Chorum frequentet, hic a Concionibus, aut ministeriis lucra praebentibus abstineat λ Reponent omnes, iure naturae tenemur congrua statui nostro alendo, & sustentando comparare, posito, quod haec a Religione nobis non porrigantur . Unde ergo peculium istud eruendum λ Α pensionibus ante professionem emisiam reservatis Ergo qui redditus annuos reservare sibi nequeunt, quod patrimonio carent, ingredi Religionem non possunt. Aut si Religionem profiteantur , isti paupereserunt, alii divites: illi solicitudines, & curas saeculi resumere urgebuntur,
ut ' peculium sibi comparare queant. Tum : Hoc peculium reservantum aequale ne esset, an i quale Si primum , cur non in commune conseditur , prout cuique opus fuerit, diliribendum Si inaequale, urgent absurda imdicat , quod alii egentes , alii abundantes erunt.
XIIL Praestituatur, inquies, quantitas peculii habendi , & Superiori custodiendum detur . Sed quaenam erit istius peculii definita quantitas Eadem ne est respectu omnium λ Adde plures ordines id praestitisse , quando, necessitate cogente , permittere peculium opus suit . At communiter conditiones istae minime servantur, ut experientia constat. Quid hei Au- serendum ne propterea votum ' Facilius est servare persectissimam comm nitatem , quam moderati peculii conditiones , ut manifesta patet experiem tia. Si permittendum est peculium , quia perfecta communitas non obse vatur. Ergo auserendae peculii conditiones, quia istae quoque violantur, non
secus ac communitas. Ergo abolendum omnino votum.
XIV. Accedit, quod ubi exacta non viget communitas, aliaram quoque Constitutionum neglectus serpit . Qua itaque ratione temperandus erat communitatis rigor, mitigandae forent omnes aliae leges . Uno verbo, de medio tollendae essent Religiones , vel humanis appetitionibus tempe
XV. Omnia paucis comprehendo. Potissimum permittendi moderati peculii, seu depositi sundamentum est, difficilis perfectae communitatis observantia. At difficilius, ut dixi, est humanam cupiditatem intra moderati peculii lia mites cohibere. Cur quaeso Votum paupertatis emittitur Quia difficilis est moderatus divitiarum usus. Difficile est inter mulieres commorari, & concupiscentiam non accendi . Difficile est pecunias trais are , & earundem amore non tangi. Quare , ut animum a concupiscentiae illecebris, & divitiatum illiciis immunem servares , vota Deo nuncupasti . Quid itaquerim. II. X. k
276쪽
nune licentia Praelati pecunias habere contendis, quas sine sieratia habere
XVI. Si legum transgressio validum temperandarum legum fund1menis tum esset, temperandae a Deo essent leges casulatis , non irascendi. non superbiendi, non ambiendi. Quot sunt, qui Evangelium exacte servant Miatigandus ne propterea Evangelii rigor ρ At Evangelica praecepta necessitatis: consilia vero voluntatis sunt. Bene, & recte . De si te ergo a consiliis vovendis. Quid hiscis Velles coosilia vovere, deinde consilia vota tuis appetitionibus inflectere ' Quot sunt , qui leges Ecclesiae , Quadragesimae, Festorum &c. servent ' Auserendae ne propterea leges ipsae' XUII. Aperienda: potius, & lanandae contemptae communitatis radices. Videndum, num Deo vocante, Ut rationibu2 mundanis impellentibuς, vota Monaitica Deo nuncupentur . Vota ne altissimae paupertatis, & perpetuae eastitatis servarent illi, qui non Dei , sed Mundi spiritu cucullum indu rent λ Si spiritus vocationis deesset , qui fieri posset, ut tantum iugum sustinerent ' Videndum , qualis sit educatio , qualia Seniorum exempla, qualis instructio, & qua doctrina imbuantur juvenes . Fac plurimos statum Claustralem amplecti noli unico, & sola salvandarum animarum, &Evangelicae persectionis fine assequendae , sed alia ratione humana : putas ne istos observaturos paupertatem, etiam mitigatam, & communitatem temperatam λ Putas ne fore, ut illi in Evangelicat persectionis studium incumberent' Quid plura λ conspice, & meditate mores, atque Disciplinam Coninventuum, ubi, pulsa communitate, reapse paupertas mitigata atque laxata est. Sanelior ne illorum Disciplina ' Illibatior ne Castitas Promptior ne Obedi entia' Severius silentiumὶ Solitudo maior Caeterarum ne legum exactior observantia' XUIII. Cedo. Cur omnes, qui reapse communitatem servant, uno ore facilem ejusdem observantiam testantur λ Facilem castitatem adfirmant castitatis cultores . Quid si Luiberant dissicilem obtruderent castitatis custo uiam ' An non reponeres : Quid infelicia luxuriae mancipia de callitate disputatis λ Quid ergo de communitate disputant, qui eam non expertu tur' Si quibus ius esset reclamandi adversus nimium communitatis rigorem, ab illis prcsecto ius itaret, qui exactae communitatis iugum serunt. Illi omnes suive & facile testantur iugum illud . Et illi soli, qui peeulio utu ur , adversus cemmunitalcm calamum acupnt ' Quo quae o iure t Qua le- se
277쪽
te ρ Qua aequitate ὶ An duobus Scriptoribus illis non quadrat illud Mare.
c. a y. Vos enim um intratis, nec introeuntes sinitis intrare PXIX. Planum ergo, compertumque, nullo modo conducere Monasticae paupertatis observationi peculii, quamvis moderati , .permissionem, sed voto violando viam aperire latiisimam. Expediret ne castitati servandae permissio invisendi mulieres Laxioris insciplinae ordines severissimas, ut dixi, peculii conditiones praescripserunt. Dicant ex animi sententia, quorum i terest , si revera serventur Experientia clamat . Abusus 'hominum, &malitia est, inquies, si conditiones istae violentur. Abusus ergo tollendus, non conditiones. Abusus quoque hominum est, quod persecta communitas
. non floreat . Ergo eliminandus abusus, non persem sommunitas ausere da vel temperanda. tXX. Nolo longius disputationem trahere. Omnes Saiatissimi Ordinum Patriarchae, Pontifices, Concilia ab Apostolorum tempore Claustralibus persectam commanitatem praeceperant . Millies, dum collapsa fuit, disputatum de illius instauratione . Nunquam , aut aliquis ordinum Institutor , aut Concilium aliquod incumeni eum , aut Pontificia Constitutio legem
persectae communitatis hactenus absolute temperavit . Aliqui Pontifices huius , aut illiuς ordinis Constinitiones probarunt, in quibus permittitur peculium ad se e tempus , in modica quantitate , ad determinatum usum , quia absque majore malo reprobare id nequiverunt : & quia haec, aut illa Religio paupertatem Conventuum , non valentium omnia de communi praebere, allegavit . Caeterum nulla Pontificia Constitutio , nullum Conci-hum absolute peculium unquam, licet circumscriptum, approbavit . Quin, ut dixi , persectissimam communitatem Canones omnes ubique prircipiunt,& inculcant .XXL N ullum aliud remedium, post tot saecula , servandae , & insta vandae exaree communitatis , adinvenit Ecclesia , nisi illud, quod praescripsit Concilium T identinum , Clemens VIII. , Urbanus VIII. Alexander VII. Innocentius XII. Legas velim istorum Constitutiones , & Decreta pro induendis, initituendisque iuvenibus . Plurλ dicerem, di temporum rar
278쪽
INDEX RE RU ΜPraecipuarum , quae in hoc opere continentur. Prior numerus Τomum: alter vero
Α strati. I. ras. Etiamsi Augustiniscem
genuinus non esset, obligat eam profi-Α Lagona Petrus s. I. Eiust votum tentes. II. 228. circa obligationem Religiosorum Augustiniani Theolagi argumentum ad oblurvantiam Regularem. II. ras. in favorem peculii expensum, & sol Alexander VII. poni Max. praecipit tum . II. 2I3. &c. Novitios in Ord. Praed. admittendos ad Aetorius Ioannes censet post Concἰ- Professionem sub exacta vita commu- lium Trid. Religiolis non licere reddi Ri. I. 2I3. tus aut census privatos, etiam de con- Anania&Saphira puniuntur propter sensu Superiorum. II. ω. violationem naupertatis, quam voVO BA Lagona Petrus s. I. Eiust votum ' circa obligationem Religiosorum
ad oblurvantiam Regularem. II. 223. Alexander VII. poni Max. precipit Novitios in Ord. Praed. admittendos ad Professionem sub exacta vita commu
Anania & Saphira puniuntur propter
violationem paupertatis, quam voverant. I. 22. α c.&23.&c.&. alibi.
Anti probabilismus M M. Claustrali
& Vindicis comparatus cum laxis e rum opinionibus. I. 8 .&c. Aut antiptotabili imum, aut libros suos retractare neces lario debent. I. 88. Anti probabili. tae nonnulli sequuntur in praxi sententias laxiores. I. 86.&c. Apolloli. In Apollolorum Collegio non fuit perfecta rerum communitavjuxta Mag. Vita Claustralis . I. I 6. Quam iit erronea huiusmodi opinatio. I. iv. &c. Quam sutilia momenta, quibus eam probare nititur. I. I9. &c.
Tum Apo:ioli, tum primi Fideles iuxta
communem Patrum Theologorumque sententiam paupertatem voverunt .
1. 22.&23. Omnia penitus insis erant communia. I. 26. Eisdem . Mag. Claustralis Therapeutas praeponit in obse vantia perfectae communitatis. I. F. S. Augullinus. Eius Regula non omnia comi iluit sub precepto. I. III.&c. Neque tamen sequitur nihil praecepisse. I. 233.& seq. praescribit communitatem servandam a Religiolis ad exemplar communitatis Apollolicae . I. III.&e. & alibi saepe . Et quidem sub praecepto. I. I 8. Quid nomine vita communis significet . I. ia 6. Ludrica e plicatio latilius vocis facta a Mag. Clau-
BAldinueci Philippus a P. Disci
plinae Regularis Assertor lauda
Barbosa Augustinus perperam allogatus in favorem privati peculii. II. 8 I. Beda Venerabilis. Lepida Mag.Claustralis narratio de quadam ipsius capsella I. 23. Quid ex ea colligat. ibid. Eius verba quam male detorta in praesidium privati peculii Religiosorum. II. 179 &C. Bellarminus Cardinalis. S. I. vindicatur a calumnia ipsi impacta, quod Regularibus detrahat. II. 2I6. 3cc. Εjus liber, Gemitus Columbae, laudatus. GH. Quid sentiat de obligatione Religios
rum ad obtervantiam regularem, Uitamque communem. II. 223. &c.
B. Benedictus Papa XI. o. P. Frustra ei peculium assingere tentat Mag. Claustralis. II. I 3. Benedictuς Papa XIII. O. P. inculeat Fratribus Ord. pretia. uniformitatem
in cibis & cellis. I. si. Uetat iisdem privatas eomestiones , & habitationem extra commune dormitorium, etiamsi fuerint Inqui litores. I. sa. Confrcg1tionem S. Sabinae Provinciae utri utque Lombardiae unit ad hujus reformationem. II. I Benedictus XIV. P. M. in suo prae claru
279쪽
claro opere de Sanct. CanoniΣ. vetuisti certam supponit legem exactae communitatis. I. 2I3. & 2I7. Eius Autho. ritatem perperam in suae Sententiae praesidium trahit Mag. Clauitralis. 1.2II.
rerum omnium communitatem. I. Iqq.
S. Bernardus Abbas Cureval. quid scribat de quibusdam dispensationibias, obtentis etiam a Summo Pontifice. I. 196. Quid reponat his, qui eum tamquam Monachorum calumniatorem traducebant. II. I96. Bona terrena aut propria, aut communia nec aliud quid mediat. I. I 27. Bragadenus Joannes Epist. Ueroo.
C Alvinus Io: retenta voce liberi
arbitrii, rem ipsam negat. II. 9.Fatetur paupertatem Monaiticam iuxta Catholicos originem ducere ex conlilio Christi vade συ nde . II. IT
Confert veteres Monachos cum recen
tibus. II. III. Canonillae reprobant privatum Μ nachorum peculium, & obligationem persectς communitatis declarant. II. Iost. vide etiam totam Differt. 4. Capitula Generalia O. P. non permittunt privata deposita nisi in determinata quantitate , ad certum cum, oe ad
breve tempus. I. 72. Declarant Fratres habentes an auos redditus cita propriotarios . I. I9ι. Praeci munt, ut quT-que fratrum bona aὸ usum communitatis convertantar . I I92. Quibus com ditionibus permittant deposita. ibid. Sci9ῖ. & II. 12O. Caramuel Ioannes ad era flam vitam communem Rugulares obligari docet. II. 82.
A Casili Hyacinthus ind. Cappuc.
munitatis praeceptum, & peculii prohibitionem . II. 9ῖ. Ca tiglio Feraitiandus ollendit unde invecta tuerit relaxatio Dilciplinae Re-
gularis, & persed at communitatis. I. 69. &c. Quam arduam censeat Regularium reformationem. I. 2I6.
Cailropalao Ferdinandus S. I. docet Religiosum Regulas tua ς passim viola
tem Lepe committere letnale peccatum.
I. 6o.Tradit Conc.Trid. manifesto prohibuisse Regularibus retentionem hinnorum etiam de Praelati licentia II. 87. Casuillae nonnulli damnationem prinpositionum vanis distinctiunculis non
Clauit ratis, seu Conventualis vita. Hoc nomine Historici O. P. intelligunt vitam relaxatam, & deviam ab observantia Regulari , & persecta communitate . I. 4. &c. Titulus Vita Clauseralis quam apte congruat libro edito a Mag. Claustrali. ibid. tanti iratis Vita Author . Specimen doctrinae, quae in eius opere continetur, I. q. &c. & II. 236. &c. Docet in Ap
stolico Collegio persectam non fuisse
communitatem. I. I 6. &c. privatum peculium in eodem & in primis fidelibus obtinuisse. I. 2 3. & 27o. &c. Contendit tanta certitudine demonstrari peculium iam inde ab Apollolis perenni secul rum traditione viguisse penes Religi ius, quanta demonstrantur dogmata fi- .ei . 1. 28. &c. immo peculium ab ipso Chri istosuit se commendatum, in Eva gelio exaratum, & solemni professione Deo nuncupatum. ibid. Assirmat nunquam ab Ecclesia latum suisse exactae communitatis p*ceptum: immo illud veluti sabellam & monitrum ingens sisebilat, &execratur. I. 3I. &c. dc II 6. D. Dominicum sius Fratribus peculium, Augustinum vero lais Monachis exactam communitatem praescripti l se. I. 3 3. Condedit ipsis Fratribus mendica
tibus tria peculiorum genera, quae satis snt, praeternecessarios usus ad lolatia, recreationes, ad supelle litem etiam a Mnteam, ad ludos pecuniarios, aliaque limitia. I. 37. & seq. Aiserit huiusmodi peculiam tamquam Monasticae Sanctitatis fundamentum, & Sacrorum
280쪽
Iertatis volo habere commune. I. so. Iec levis peceati reos facit Praelatos, qui vitam communem suis Monasteriis invehere negligunt. I. si. Constituit Observantiam Discintinae Regularis in sola arbitraria indulgentia, aut rigore Petelatorum. I. 32. &seq. Crassa eiuS Anti logia. I. 33. Pro nihilo habet Constitutiones argentea inllrumenta Religiosis vetantes. I. I. &c. Eius Sententia scandali plenar tolle peculium, σReligio non es Relinio, non si tritatis
.portus, non tranquillitatis stario. I. 40. Quam male ratiocinari soleat. I. vet. &I-. &α & 2 2. R. alibi. Communitatem perperam reprat sentat. I. I, 3. &C.
Tradit peculium tueri ac fovere Sanctitatem . I. IIo. Quodnam peculium iuxta ipsum Sanctitatem veat. I IIx. Quam inaniter saepe tfiumphet. I. 2o6. Peregrina eius dos rina, quod Prae t ii Regularium non possint de eorum peculio disponere alasque emi mdem
assensu . I. 276. per totum Caput .
Plura exscribit totidem verbis ex DibH-plina Apostoliso-Monastica. II. I. & seq.
Admittit praeceptum communitatis , quod alibi negat. II. 38. Comparat si 4 ema exacte communitatis Monasticae Vorticibus Carthesianis 3cc. II. I9. Fu- iles interpretationes , quas adhibet D
ctrinae Sancti Thomae. II. 3I.& M. Laudat pro peculio Trithemium, qui
ter interpolat textum P. Raphaelis de Pornasio. II. 13a. & seq. Consectaria absurda, quae ex sua Doctrina derivat . ΙΙ. Σῖς. &c. Uide plura sub titulis
communitas, paupertas, peculium, Ma-gfri, aliisque.
Clemens Papa VIII. decernit ne iuvenes recipiantur nisi in Monasteriis, ubi rerum communitas, & Regularis observantia viget. I. 6. & Π. I 29. AMag. Claustrali equiti comparatus, qui desulto riος equos dextrorsum inflectit,& sinistrorsum . I. 3 i. & 24 I. Praescribit eommunitatem a Regularibus se
Vandam. I. II 2. Specialibus Constitutionibus pricipit exactam rerum com
munitatem Monachis S. Hieronymi RERUM. - I. ro . Celebris eius Constitutio edita. an. r 399. pro Regularium reformatione. I. 233.&c. Vana & futilia interpretamenta, ac responsa huic Constitutioni adhibita a M. M. Vindice, & Cla strati. I. 236. & seq. Facultatem adimit omnibus interpretandi , & relaxandi sua decreta. I. 2 P. &c.
Cletici S. Vincentii de Paulis, quos
Midionariss vocant, bonorum dominium retinent , abdicato privati peculii usu. I 28 i. Eorum comendatio. d. & 282. nobia emittendae Profestionis non nisi testimonio jure jurando firmato de observantia perfectae vitae communis facultatem obtinent recipiendi Novitios. I. 7. & 8. & 243. & 2 6.
In Coenobii collapiae Disciplinae inveniuntur viri Sancti, qui resormati
nem, di communitatem anhelant. I. SI. .
Coenobiorum inopia nequit esse exactae comunitatis impedimentum. II. 1 . &c. Communitas perfecta , sive exacta vita communis tamquam fabella , &monstrum ingens traducitur a Mag.
Claustrali. I. si . Quae ab omnibus Regularibus servanda fit, in eorum Regulis describitur. I. io . & II1. Notio exactae communitatis a Regularibus observandae. I. III. &e. 8c II. pak. t. Perperam eam describit Mag. Claustralis. I. Ii .&c. Plurium ordinum,& Congregationum exemplum ostendit, quaenam ab omnibus fit observanda. I. III. Eam vovent, qui voveret paupertatem Monasticam. I. Iῖ die.& i a. & seq. Parum tamen refert, quoad oblitationem an voti essentiaὐ ingrediatur , nec ne i Ι. I 39. & II. 24 . & alibi saepe . Ut saltem gravissimi praecepti ad eam Resulare; oblitigantur. I. I 7. Jcc.& alibi saepe . Sive vi voti, sive lolius praecepti praetcriptast, licite Regularibus , lulta urgente
caulai peculium permittitur. I. I 46.
Eam iurant Regni atres pro amquenda facultate admittendi Novitios . ad Religionem. I. a 9. & seq. Nulla phtvses & formulae concipi valent iis le-vcriores, di clariores, quibus Ta Pro