장음표시 사용
271쪽
A P. XVII. Sermo habitus cum grammatico insolentiarum se imperἰ tiarum pleno de signiscatione vocabuli, quod est o noxius deque ejus vocis origine.
ΡErcunctabar Romae quempiam grammaticum pra-
mar in docendo celebritatis, non hercle experiundi
vel tentandi gratia , sed discendi magis studiori cupidine, quid significaret obnoxius, quaeque ejus vocabuli oriso ac ratio esset atque ille adspicit me illudens Ievit tem quaestionis parvitatemque : Obscuram, inquit, sanerem quaeris , multaque prorsus vigilia indagandam quis adeo tam linguae Latinae ignarus est, qui nesciat eum dici obnoxium, cui quid ab eo cui esse obnoxius dicitur, incommodari noccri potest ei, qui habeat aliquem noxae, id est, culpat sua conscium Quin potius, ii quit, haec mittis nugalis, Masser ea quae digna quaeri tractarique sint. Tum vero ego permotus agendum jam Oblique, ut cum homine stulto, existimavi Et caetera, inquam, vir doctissime, graviora remotior que si discere&scire debuero quando. mihi usus venerit, tum quaeram ex te atque discam sed enim quia dixi saepe obnoxius quid dicerem nescivi didici ex ted scire nunc coepi, quod non ego omnium solus, ut tibi sum visus, ignoravi; sed, ut res est, Plautus homo linguae atque elegantia in verbis Latina princeps, quid Alet obnoxius, nescivit versus enim est Sticho illius ita scriptus:
Nunc ego herci perii plane, non obnoxie. quod minime congruit cum ista quam me docuisti J-gmficatione composuit enim Plautus tamquam duo inter se contraria plane Mobnoxies quod a tua signiscatione longe abest at ille grammaticus satis ridicule,
quasi obnoxiuso obnoxie, non declinatione soli, sed re atque
272쪽
Ni cu AT a C E. Lib. 7. 99 atque sententia disserrent, Ego, inquit, dixi quid essetcbnoxius, non quid obnoxie. At tunc ego admirans insori Ientis hominis inscitiam, Mittamus, inquam, scutivis, quod Plautus Gnox e dixit, si idesh nimis remotum putas atque illud quoque praetermittamus, quod Sallustius in Catilina scribit, Minari etiam ferro nisibi obnoxia foret: quod videtur notius pervulgatius
que es te, id me doce versusqnim Virgilii seq. notissimi;
Nam neque tunc astris aries, tus rideri; Nec fratru radiis obnoxi surgere luna,
quod tu ais, culpae sua conscium es alio quoque occi Virgilius verbo isto utitur , a tua sententia divcrse hi
iuvat arva videre Non rastris hominum, non illi obnoxia curae. ura enim prodesse arvis solet, non nocere quod tu
de obnovio dixisti jam vero illud etiam Q. Ennii quo pacto congruere tecum potest , quod scribit in Phaenice in hisce versibus λSed virum vera virtute vipere animatum addecet, Fortiterque innoxium vacare adpersm adversarios Ea libertast, qui pectusturam G firmiungesitat Aliae res obnoxiae nocte in obscura latent. at ille oscitans Mallucinanti similis, Nunc , inquit, mihi operae non cst quum otium crit, revises ad me atque
disces quid in verbo isto& Virgilius LSallustius & Plautus innius senserint. Mnebulo quidem ille, ubi hoc dixit, digressus est. Siquis autem volet non originem solam verbi istius, sed significationem quoque ejus varic-btemque recensere ut hoc etiam Plautinum spectet , adscripsi versus ex Asinaria αMaxuma opimitates gaudio e pertissimas Suis heris ille una mecum pariet gnatoque se patri; adeo ut aetatem ambo ambobus Obu sit obnoxii
273쪽
hoo Au LI GELLII , Nostro devincti beneficio. Qua vero ille grammaticus finitione usus est, ea videtur in verbo tam multiplici unam tantummodo usurpati nem ejus notasse qua quidem congruit cum significatu, quo Caecilius usus est in Chrysio in his vetiibus:
-- agamquam ego mercede huc conductus tua Adreni, ne ibi me esse ob eam rem obnoxiam rimi
Reare: audibis male si male dixis mihi. A P. XVIII. De Obserpata custoditiique apud Romanos jurisiurandi sati-
Ωιmonia atque imbi de decem captivi , quos Hannibal Romam dejurio ab iis accepto legavit.
Usjurandum apud Romanos inviolate sancteque habitum scrvatumque id & moribus legibusque multis
ostenditur; inces, quod dicemus, rei non tenue a gumentum esse potest. Proelio Cannens Hannibalsam thaginiensium imperator ex captivis nostris electos de cem Romam misit, mandavitque eis pactusque est, ut, s populo Romano videretur, permutatio fieret captivorum & pro iis, quos alteri plures acciperent, dari argenti pondo libram S. Hos priusquam proficiscerentur, jusjurandum adegit, redituros esse in castra Poenica, si Romani captivos non permutarent veniunt II mam decem captivi mandatum Poeni imperatoris in se-Matu exponunt permutatio senatui non placita parent s. ognati amnesque captivorum amplexi eos, postliminio in patriam redisse dicebant, statumque eorum integrum incolumemque esse ac ne ad hostes redire vellent, orabant tum octo ex iis postliminium iustum non esse sibi responderunt; quoniam deiurio vinctis rent statimque , uti iurati erant, ad Hannibalem profecti sunt duo reliqui Romae manserunt; solutosque es lse sese a liberato religione dicebant; quoniam, quum, egressi
274쪽
OG castra hostium fuissent , commenticio consilio regressi eodem dies, tamquam si ob aliquam senuitam caussam issent , atque ita jurejurando satisfidio rursum in irati abis at haec eorum fraudulenta calliditas tam esse turpis existimata est , ut contemti vulgo dis pretique sint, censoresque eos postea omnium notarum d mmd ignominiis aflecerint , quoniam , quod facturos Zejuraverant, non fecissent. Cornelius autem Nepos, in libro exemplorum quinto id quoque litteris mandavit, multis in senatu placuisse , ut ii, qui redire nollem , latis custodibus ad Hamaibalem deducerentur, sed eam sententiam numero plurium , quibus id non videretur, superatam Deos tamen, qui ad Hannibalem non re-ἐissent, usque adeo intestabiles invisosque fuisse, ut tae iam vitae ceperint, necemque sibi consciverint
yylona ex annalibussumta de Tib. Senet proηio Gracchat Istre GraccDorum tribano plebei atque imbi tribuaticia decreta cim ipsis perbis resita ipdlchrum atque liberale atque magnanimum Tib. Sempronii Gracchi in exemplis repositum est. Eritemplum hujuscemodi est L. Scipioni Asiatico P. Scipionis Africani superioris fratri C. Minucius Augurinus tribunus plebe multam irrogavi r cumque obriincatisam praedes poscebat Scipio Africanus fratris' nomine ad collegium tribunorum provocabat petebat ne ut virum consularem triumphalemque a collegae visenderent octo tribuni, cognita causa , decreverunt. has decreti verba, quae posui, ex annalium monumentis
275쪽
INTERCEDEMus Post hoc decretum, quum Augurinus tribunus plebei L. Scipionem praedes non dantem prehendi .in carcerem duci jussisset tum Tib. Sem pronius Gracchus trib. l. pater Tiberii atque GajiGracchorum quum P. Scipioni Africano inimicus gravis ob plerasque in republica dissensiones esset, juravit palam in amicitiam inque gratiam se cum P. Africano non redisse atque ita decretum ex tabula recitavit ejus
COLLEGAE VI PROHIBEO. Valerius autem Antias. contra hanc decretorum memoriam, contraque auctoritates veterum annalium, post Africani mortem intor
cessionem istam pro Scipione Asiatico actam si
Tib. Graccho dixit neque multam irrogatam Scipioni sed damnatum eum peculatus ob Antiochenami
276쪽
Noc T ATTICAE. ib. 7. σῖ euniam , quia praedes non daret , in carcerem duci cc rtum, atque ita intercedente Graccho exemtum.
C A P. I X. is ud Virgilius Ob aquam a Nolani sibi non permissam suo tali versu suo Nola, ct posuit, Ora atque ibi
quadam alia de consonantia litterarum jucunda. Scriptum in quodam commentario reperi versus istos a Virgilio ita primum esse recitatos atque editos: Talem dires arat Capua ct vicina Vesepor cula jugo .
postea Virgilium petiisse a Nolanis aquam uti duceret
in propinquum rus Nolanos beneficium petitum non fecisse poetam OKnsum nomen urbis corum, quasi ex hominum memoria, se ex carmine suo derasisse , oran AEae pro Nola mutasse atque ita resiquisse: ct vicina Vesro. Ora Iugo. ea res verane an falsa sit non laboro, quin tamen melius; suaviusque ad auris si, quam Ora dubium id non est nam vocalis in priore versu extrema eademque insequenti prima canoro simul atque jucundo hiatu tran tam sonat est adeo in enire apud nobiles octas huiuscemodi uaritatis multa, quae apparet navata esse non fortuita sed praeter caeteros omnis apud Homeram plurima uno quippe in loco tales tamque hiantes sonitus in assiduis vocibus pluris facit.' atque item alio loco
Catullus quoque elegantissimus poetarum in hisce versibus: Minister retali puer falerni
277쪽
Ut sex Postumia jubet magistra
Ebriosa acina ebriosioris; cim , ebrioso dicere posset, , quod erat usitatius, acinum in neutro genere appellarer amans tamen hiatia illius Homerici suavitatem, ebriosa, dixit propter consequentis litterae concentum qui ebrios autem Catullum dixisse putant aut ebrios. nam id quoque temere scriptum invenituo in libros scilicet de corruptis exemplaribus saetos inciderunt
Α p. XXI. Quoad vivet, edi, quoad morietur, cur id ipsumten si ris igni cent, quum ex duobvi olfacta contrariis. OUsta vivet omim dicitur, item quoad morietur, videntur quidem duae res dici contrariae; sed idem atque unum tempus utraque verba demonstrant item quum dicitur quρad senatin habebitur ,- quoad senatu dimittetur tametsi haben atque dimitti contraria sunt, unum atque id ipsum tamen utroque in verbo ostenditur tempora enim duo quum inter se opposita sunt atque ita cohaerentia, ut alterius finis cum alterius initio misceatur, non refert, utrum per extremitatem prioris, an per initium sequentis locus ipse confinis demonstre,
A P. XXII. si sed censores equum adimere soliti sint equiti us corpule tuo rapi nibus4 quaesitumque utrum ea res cum ι- gnomInia, an incolumi dignitate equitum factast. NImis pingui homini, corpulento censores equum adimere solitos, scilicci minus idoneum ratos e secum tanti corporis pondere adsciendum equitis mu
278쪽
inis non enim poena id fuit , ut quidam existimant: sed munus sine ignominia remittebatur tamen Cato in oratione, quam de sacri ci commisso scripsit . objicit Ipnc rem criminosius , uti magis rideri possit cum ignominia fuisse quod si ita accipias id profecto existimandum est, non μmnino inculpatum neque indesidem visum esse, cujus corpus in tam immodicum modum ii
xuriasset exuberassetqtre. LIBER OCTAVUS. Commentario octavo haec insunt. A T . Hestema noctu rectene an cum vitio dicaturris qua nam superistis verbis grammatica traditio fit item tιο decemviri in x II tabesis nox pro noctu dixerint. A P. II. a mihi decem perba ediderit Favorinus, qua surpentur quidem a Gracis, sed sunt adulterina ct barbara et qua item a me totidem acceperit, qua ex medio conet unique seu Latin loquentium minime Latina sint, neque tu veterum libris reperiantur. A P. III. Quem in modum quam severe increpuerit audientibus nobis Peregrinus philosophis adolescentem Roma
in ex equestri famisia stantem segnem apii se' ase
sidue scitantem. A P. IV. Qiod Herodotus scripro historia memoratissimas pri τίm rere dixerit unam solamque pinum arborum omni- . um casam numqu/m Gnu ex isdem radicibu pullulare,
279쪽
ib Au LIGALLI ID qitalidem de aqua pluvialiis nive rem non satis exploratam pro comperta posuerit. A P. V.
Quid illudft quod Virgilius coelum stare pulvere,
huod Lucilius pectus sentibus state dixit. A P. VI. . tuum post sensuncula in gratiam redeatur, expo- ut itiones fieri mutuas minime utile esse superque ea re sermo Tauri expositus, ct verba ex Theophrasti lib=osumta ii quid M. quoque Cicer de amore amicitiae se serit cum ipsus verbis additum. A P. VII. Ex Aristotelis libro , qui μνε χης inscripture', cognita acceptaque de naturai habitu memoriae r atque inibi alia quaedam de exuberantia aut interitu jui Iecta auditaque. A P. VIII. Quid mihi,' venerit interpretariis quasi lingere νο-llenti locos quosdam Platonicos Latina oratione. A P. I X. Quod Theophrastus philosophus omitium sua etatis fa- eundisimita verba pauca ad popκtin Atheniensem facturus deturbat verecundia obticuerit, quodque idem hoc Demostheni apud Philippum regem verba facienti
A P. X. Qualis mihi fuerit in oppido Eleufine sceptatio cum orammatico quodam praestigioso tempora verborum 2 me
280쪽
No CT ATTICAE. Lib. 8. 2o7 in nebula. Iormidines capiendis imperitorum antinis ostentante. A P. XI.
Quam festive restonderit Xanthippa uxori Socrates peremi ut per Dionysii largiore sumtu canitarent. A P. XII. Quid significet in eterum libris scriptum , plerique mussi quod ea perba accepta a Gracis νidentur. A P. XIII. inopsones quod homines Asti dicunt, non esse perbase Paenicum, sed Gracum.
quemdam intempestipum de ambiguitate verborum disse ontem , atque inibi verba quadam ex Navio poeta aen. Gelli non usitate collocata atque ibidem a P. Nigidio origines vocabulorum explorata. A P. XV.
casibus modis ignominiatus tractatusque fit a C. Caesare Laberius poeta atque inibι nosti versu super ca arm re ejusdem Laberii. ZIaga