장음표시 사용
561쪽
tute in alio seceris praesertim quum habeas ficultatem paciscendit non necessest pati talionem, nisi eam tu Elegeris λ quod edictum autem praetorium de aestimandis injuriis probabilius esse potes, nolo hoc ignores, hane quoque ipsam rationem ad aestimationem judicis redi
necessario solitam nam si reus, qui depacisci noluerat, iudici talionem imperanti non parebat, aestimata lite is de hominem pecuniae damnabat atque ita, si reo&pacta gravis acerba talio visa fuerat, severitas legis ad pecuniae multam redibat. Restat ut ei, quod deluectione partitioneque corporis immanissimum esse tibi visum est , respondeam. Omnibus quidem virtutum seneribus exercendis colendisque populus Romanus e Parva origine ad tantae amplitudinis instar emicuit, sed omnium maxime atque praecipue fidem coluit , si ctamque habuit tam privatim quam publice sic consu-Ies clarissimos viros hostibus confirmandat fidei publicae causa dedit sc clientem in fidem acceptum cariorem haberi , quam propinquos , tuendumque esse contra cognatos censuit neque pejus ullum facinus existim tum est. quam si cui probaretur clientem derisui habuisse. Hanc autem fidem majores nostri non modo in offici rum vicibus sed in negotiorum quoque contractibus sanxerunt maximeque in pecunia mutuaticae usu atque commercio adimi enim putaverunt subsidium hoc in piae temporariae, quo communis omnium vita indiget
si perfidia debitorum sine gravi poena eluderet consessi igitur aeris ac debiti judicatis triginta dies sunt dati, con- uirenda pecuniae causa , quam diablverent risosque ita decemviri Jultis appellaverunt, velut quoddam j stitium, id est, juris inter eos ciuasi interstitionem quamdam ωcessitionem quibus diebus nihil cum his agi u-re posset post deinde, nisi ditat verent, ad praetorem vocabantur; ab eo, quibus erant udicati, addicebantur nervo quoque aut compedibus vincieban-
562쪽
Noc T ATTICR: Zib. 2 o. iuri se enim sunt, opinor, verba legis AERII Co
LET. Lus. DATO. Erat autem jus interea paciscendi ac, nisi pacti forent, habebantur in vinculis dies sexaginta inter eos dies , trinis nundinis continuis, ad praetorem in comitium producebantur, quantaeque pecunia judicati essent praedicabatur tertiis autem nundinis capite poenas dabant, aut trans Tiberim peregre venum ibant sed eam capitis poenam sanciendae, sicut dixi, fidei gratia, horrificam atrocitatis ostentu novisque terroribus metuendam reddiderunt nam si plures forent, quibus reus esset iudicatus, secare si vellent atque partiri corpus addicti sibi hominis permiserunt de quidem verba ipsa legis dicam, ne existimes invidiamine istam forte tormitiare. TERTIIs, inquit, NuNDI
CuERuNT SE FRAuDς EsTo. Nihil prosecto immitius, nihil immanius nisi, ut reipsa apparet, eo conlilio tanta immanitas poenae denunciata ess, ne ad camumquam perveniretur addici namqtie nunc de vinciri multos videmus quia vinculorum poenam deterrimi homines contemnunt disi ctum esse antiquitus neminem
equidem neque legi neque audivi quoniam saevitia ista poenae contemni non quita est An putas, Favorine, si non illactiam cx duodecim tabulis de testimoniis falsis poena abolevisset de si nunc quoque , ut antea qui fal
sum testimonium dixisse convictus csset , e saxo Tarpeio
563쪽
'o Au LI GELLII dejiceretur, mentituros fuisse pro testimonio tam muliatos quam videmus Acerbitas plerumque ulciscendi maleficii , bene atque caute vivendi disciplina LHistoria de Metio Fufetio Albano nobis quoque, non admodum numero istiusmodi libros lectitantibus , igno. ta non est qui quoniam pactum atque condictum cum rege populi Romani perfide ruperat binis quadrigis
evinctus in diversa nitentibus laceratus est novum atque
asperum supplicium quis negat Zies, quid eligantissimus
poeta dicat viderat tu dictis , Albane , maneres. Haec taliaque alia ubi Sex. Caecilius omnibus qui aderant, ipso quoque Favorino approbante atque laudam te , disseruit, nunciatum est Caesarem iiii, ululari de separati sumus. A II. Vocabulum sisticinum , in M. Catonis ratione quid ἴ-aηi cet. Siticines, scriptu ita est in oratione M. Catonis, quae inscribitur, Ne imperium t veteri avb noνus evolt. Siticines, inquit, is liticinest tubicines. Sed Caesellius Vinde , in commentariis lectionum antiquarum scire quidem se ait liticines lituo cantare,in tubicines u-ba quid istuc autem sit, quo ticines cantent , homo ingenua veritatis scire sese negat. Nos autem in Capitonis Atei conjectaneis invenimus, siticines appellatos, qui apηd sitos canere soliti essent, hoc est vita functos
de sepultos eosque habuisse proprium genus tuba,
564쪽
so e mini a C T. Tib. zo IC A P. III. quam ob causam L. Accm poeta in pragmaticu sicinnistra nebuloso nomine esse dixerit.
Quossicinistὸ vulgus dicit, qci rectius loquuti sunt
sicinnista , littera n gemina dixerunt scinnium enim genus veteris saltationis fuit saltabundi autem canebant, quae nunc stantes canunt. Posuit hoc verbum L. Accius poeta in Pragmaticis appellarique sicin istas ait nebuloso nomineci credo propterea nebulose, quod Acinnium cur diceretur ei obscurum esset. A P. IV. Ani cum scenicornm studiim amoremque , inhonesti
probrosumque esse Osuper ca re verba Aristotelis philos phi adscriptμ. Comoedos quispiamin tragoedos& tibicines dives
adolcscens Tauri philosophi discipulus liberos homines in deliciis atque in delectamentis habebat id,
nus autem artifices Graece appellantur οἱ- νυαν-vi s. Euna adolescentem Taurus a sodalitatibus convictuque hominum scenicorum abducere volens, misit ei verba haec ex Aristotelis libro exscripta, qui Sotai, - ρια 'γκυκλια inscriptus est jussitque ut ea quotidie te. Etitaret et οἱ Δ-υ παυ πχνῖ MVR τὸ χλυ νων -
565쪽
ixempla epistolarum Alexandri regu 9 Ara telis U-
losophi, ita uti sunt adiice ea ue in lingstam Latinam Tersa.
Commentationum suarum artiumque, quas discipulis tradebat Aristoteles philosophus, regis Alexa dri magister, duas species habuisse dicitur alia erant, quae
nominabat εξωriora alia, quae appellabat κροαμα--nκα. ξωπυγιά dicebantur, quae a rhetoricas meditationes , facultatem argutiariam , civiliumque retiam notitiam conducebant. κροαμπικα autem vocabantur;
in quibus philosophia remotior subtiliorque agitabatur; Quaeque ad naturae contemplationes disceptationesve dialecticas portinebant huie disciplinae , quam dixi
ακροαααπκI, tempus exercenda dabat in Lycio matutinum nec ad eam quemquam temere mittebat nisi
ruorum ante ingenium Meruditionis elementa atque in istencio studium laboremque explorasset illas vero ἐξωτερι- auditiones exercitiumque dicendi eodem in loco vesperi faciebat easque vulgo iuvenibus sne des
ctu praebebat atque eum δειλινον ἀι πίω appellabat illum alterum supra εωθινο, utroque enim tempore a bulans disserebat librosque suos, ranam omnium rerum commentatios, seorsum divisit ut alii exoterici dicerentur, partim acroamatici. Acroamaticos quum in vulgus ab eo cditos rex Alexander cognovissset, atque ea tempestate armis exercitam omnem prope A-
iam teneres, regemque ipsum Darium proeliis Qvictoriis uigeret in illis tamen tantis negotiis litteraa ad Aristotelem misit, non cum recte fecisse, quod disci-l lina ακροαγιι μκας, quibus ab eo ipse eruditus seret,ibris soras editis in vulgasset. Nam qua, inquit, alia repraestare caeteris poterimus , si ea, quae ex te accepimus, Omnium
566쪽
omnium prorsus fient communi, quippe o doctrina anteire malim, quam copiis atque opulentiis Rescripsites Aristoteles ad hanc sententiam : Acroamaticos libros , quos editos quereris, re non proinde ut arcaera absconditos , neque editos scito essὸ neque non editos. suoniam his solis, qui nos audiunt, cognobiles erunt Exempla utrarumque litterarum, sumta ex Andronici philosophi libro, subdidi amavi autem prorsus in uirtutique epistola brevitatis eligantissima flum tenuissimum. δίθη Ἀβι- οῦτοι - ω ἰανθ κρινοι ἐγὼ 3 βουλοι
δεδὸμ ους μὴ ἐκδεδομτους. ξωνειοι, iam ριονοις misHoc ego verbum, tru/εlο γα. ειον, quaerens uno itiadem verbo dicere, aliud non reperi, quam quod est scruptum a M. Catone in VI origine. Itaque ego, inquit , cognobiliorem cognitionem esse arbitror. A P. LLua tum atque tractatum , utrum si reclivi dicere, habeo curam vestri , an vestrum. Percontabar Apollinarem Sulpicium , quum eum Romae adolescentulus sectarer, qua ratione diceretur, habeo curam vestri aut misereor estri de iste casus, τestri, eo in loco quem videretur liabere casum rectum.
Is hic mihi ita respondit: Quaeris, inquit, ex me, quod mihi
567쪽
mihi quoque est jamdiu in perpetua quassione. Videtur enim non vestri oportere dici, sed vestrum scut Graeci loquuntur. μελῆ em μων , 6 κήδο- μῶν quo in loco; υιῶν aptius vestrum dicitur, quam vestri. 'abet casum nominandi vos quem tu reetiam appellasti. Invenio tamen, inquit, non paucis in locis nostri atque τestri dictum, non nostrum aut vestram L. Sulla rerum gestarum libro secundo Quo 'feri potest, ut etiamnunc nostri vobis in mentem veniat: nosque magis dignos creditis, qui brucivibus quam sibin utamini quique pro
τobis potivi quam contra os pugneminu neqη nostro, neque majorum nostrorum merito nobis id continget. Tere lius in Phormione:
Ita plerique ingeni sumus omnes, nostri nosmetua
Afranius in Togatae Nescio qui nostri miseritus tandem dem. Laberius in Necyomantia: Dum diuti detinetis, nostri oblitin s. Dubium porro , inquit , non est, quin eodem haec omnia casti dicantur, nostri oblitia est, nostri miseritis est, quo dicitur, mei paenitet, mei miserit in ei t mei oblitin est mei autem casus interrogandi est, quem genitia vum orammatici vocant; Mabeo declinatur, quod est, ego hujus deinde plurativum est, nos tui atque declinatur ab eo, quod est, tu hujus itidem plurativum est, vos sciamque Plautus declinavit in Pseudolo in hisce
Si ex te tacente feri possem certior, here ,
miseriae te tam misere macerent:
Duorum labori ego hominum par issem lubens , i Mei te rogandist tui restondendi mihi. niet enim Plautus, hoc in loco, non ab eo dixit, quod est, meis; sed ab eo quod est, ego itaque s dicere, lis patrem mei pro, patrem neuma quo Graeci modo
568쪽
NOCT. ATTICAE Zib. 26. 9s tristis ivi dicunt, inusitate quidem, sed rei heir secto, eaque ratione dices, qua Plautus dixit, labori mei, pro laborι meo haec autem ipsa ratio est in numero plurativo; qua Gracchus, inmereri estrum, de qua MCicem cretentio vestrum, de contentione nostrum dixit; quaque item ratione Quadrigarius in annali undevicesimo verba haec posuit C. Mari, ecquando te nostrum reip. miserebitur 'cur igitur Terentius, paenitet nostri. non nostium in Afranius, nostri miseritin est, non , nostrum e Nihil hercle , inquit , mihi de ista re in mentem venies nisi auctoritas quaedam vetustatis non nimis anxie neqiae superstitiose loquentis nam sicuti multifariam scriptum est, vestrorum, pro vestrum ut in Plauti Mustellaria in hoc versu: Verum illud esse maxima pars vestrorum intelligit rituum vellet, maxima pars dicere vestrum: ita nonnumquam estri quoque dictum est vestrum sed proculdubio qui rectissime loqui volet , vestrum potius dixerit, quam vestri Miccirco importunissa me, inquit, secerunt qui in plerisque Sallustii exemplaribus scripturam istam sincerissimam corruperunt nam quum ita in Caintilina scriptum esset Saepe in ore vestrum miserit plebis Romaηὶ vestrum oblaverunt, 4e tri superscripserunt ex quo in plures libros mendaristius indoles manavit. Haec memini mihi Apollinarem dicere: eaque tunc ipsa, ita ut dicti fuerant , notavi. A P. VII. Fam di νersa Gracorum sententia super Emero Niobe
Miraa prope adeo ridicula diversitas fabulae apud
Graecos poetas deprehenditur super numero Nioba filiorum nam Homerus pueros puellasque
ejus bis senos dicit suille , Euripides bis septenos,
569쪽
Au LIGELLIi Sapplio bis novenos, Bacchylides: Pindarus bis denosi quidam alii scriptores tres fuisse solos dixerunt. A P. VIII. De iis qM habere os παρων identur cum luna augescente senescente. Annianus poeta infundo suo , quem in agro Falisco possidebat, agitare erat solitus vindemiam hilare
atque amoeniter, ad eos dies med quosdam item alios familiaris vocavit ibi tum coenantibus nobis, magnus ostrearum numerus Roma missus cst quae quum apposita fuissent,in multae quidem, sed inuberes macraeque essent Luna, inquit Annianus, nune videlicet senescit: ea re ostrea quoque, sicuti quaedam alia, tenuis exsuctique est quum clu.ereremus, quae alia item enescente luna tabescerent: Nonne Lucilium , inquit , nostrum meministis dicere Luna alit ostrea ct implet echinos ,ruribia bras Et pecui addit. eadem autem ipsa, quae crescente luna gliscunt, desciente contra luna defiunt aelurorum quoque oculi ad easdem vices lunae aut ampliores fiunt aut minores id
etiam, inquit, multo mirandum est magis quod apud Plutarchum in Iu in Hesiodum commentatio legi
pe tum revirescit,4 congerminat decedente luna comtra autem inarescit adolescente eam causam esse dicunt sacerdotes AEgyptii, cur Pelusiotae caepe non edunt quia solum olerum omnium contra lunae aucta atque damna
vices minuendivi augendi babeat contrarias.
570쪽
iis in mimiambis, quos Cn. Matius scripsit. Delectari mulcerique aures suas dicebat Antonius Iulianus, figmentis verborum novis Cn. Matii. hominis eruditi qualia haec quoque essent, quae scripta ab eo in mimiambis memorabat: Sinuque amicam rescere stigidam caldi, 'Columbatimque labra conserens labris.
atem id quoque jucunde lepideque fictum dictitabat ryam tonfles tapetes ebrii fuco,
Quos concha pinpura imbuens venenavit.
item illud rDein coquenti vasa cuncta dejectat lNequam rescitamenta pipulo poscit. φ A P. X. suid vocabulam, ex iure manum consertum significet
Ex juRE. ANum. CONSERTuΜ. verba sunt ex ania, liquis actionibus quae, quum lege agitur Quindictae contenduntur, dici nunc quo iii apud praetorem solent. Rogavi ego Romae grammaticum celebri hominem fama multo nomine, quid haec verba essent. tum ille me despiciens, Aut erras, inquit, adolescens , aut ludis rem enim doceo grammaticam , non usi
spondeo si quid igitur ex Virgilio, PIauto. Ennio quaerere habes ; quaeras licet. Ex Ennio ergo, inquam, est magister quod quaero. Ennius enim verbis hisce usus est quumque ille demiratus aliena haec esset poetis .haud usquam inveniri in carminibus Ennii diceretrium ego hos versus ex octavo annali absentes disti nam lane