장음표시 사용
531쪽
Furium veterem poetam dedecorasse linguam Lactam scripsit hiijuscemodi vocum fictionibus , quae mihi quidem neque abhorrere a poetica facultate visa sunt, neque dictu profatuque ipso taetrat aut insuaves esse scibi sunt quaedam alia ab illustribus poetis scri ute&rancide Quae reprehendit autem Caesellius Fufi a, haec sunt quod torram in lutum versam lutescere bre-rites tenebras in noctis modum factas notescere; pristinas reciperare vires virescere quod ventus mare caeruleum crispicans nitefacit, purpura dixerit: δ opulentum fieri opulescere. Vorsus autem ipsos ex in malis Furianis, in quibus haec verba sunt, subdidi:
Sanguine diluitur telim. Cava terra llatescit. Omnia noctescunt tenebris caliginis atrae. Increscunt animi virescunt Ptunere vires. Hic fulica levis volitat super equora clasiis: Spiritis Eurorum viridis quEm purpurat Ex
magis in patriis possint opulescere campis. A . III. Morem isti m veteribus nostris fuisse verba patiendi
tare ac vertere in agendi modam.
Id quoque habitum est in oratione facienda eli gantiae
genus, ut pro verbis habentibus patiendi figuram, agentia ponerent: ac deinde haec vice inter se mutua Verterent. Juventius in comoedia: Pallium, inquit ut 'lendeat. nonne hoc impendio venustius gratiusque est, quam sdiceret , ne maculetur ' Plautus etiam non dissimiliter, si 'id est hoc Mat pallium amictus non sum c
itidem Plautus, pulveret, dicit, quod non pulvere ina pleat, sed quod ipsum pulveris plenum siit:
532쪽
Venvi ventura est nostra non hoc pulνeret. masnaria quoque contemples dicit, pro contemplexu.3secum caput contemples , si quidem e re consulis
Cn. Vellius in annalibus Postquam tempestas sedavit,
Atherbal taurum immolavit M. Cato in Originibus, Eodem convena complures ex agro accestavere e res eorum auxit. Varro in libris quos ad Mai cellum delingua Latina fecit In priore perbo graves prosidia, qπasuerunt, manent reliqua mutant mulam , inquit elegantissime, pro mutantur. Potest etiam id quoque ab eodem Varrone in v I Divinarum similiter dietum videri Inter duas lia regum quid mutet, inter Antigonam ct Tulliam, est animum advertere. Verba autem patie di pro agentibus, in omnibus ferme veterum scriptis. reperiuntur Lex quibus sunt pauca ista, quae nunc meminimus Muneror te, pro munero: fgni cor, prosi
gnisca de sacrificor, pro sacri co: Massentior, pro . senties defeneror, pro fenero: pignoror, pro pignero: Se alia istiusmodi pleraque, proinde ut in legendo
fuerint obvia, notabuntur. A P. XIII.
mali talione Diogenes philosoplius usus fit pertentatu a dialectico quodam sophismatio impudenti. Saturnalibus Athenis alea quadam festiva honesta
lusitabamus iujuscemodi Ubi conveneramus Ο-
plusculi ejusdem studii homines , ad lavandi tempus
captiones, quae sophismata appellantur, mente agitabamus easque quasi talos aut tesserulas in medium vice sua quisque aciebamus captionis solutae aut paluminis tellectae praemium poenave erat nummus sestertius unus hoc aere collecto, quasi manuario, coenula cur batur
533쪽
6 A ut GALLII batur omnii us, qui eum lusum luseramum erant autem captiones ad lio sere exemplum; tametsi Latina oratione non satis scite ac poene etiam illepid exponuntur quod nix es , hoc grando non est . nix autem alba est. grando igitur alba non est. Item aliud non dissimile: quod homo e t. h. non es t equm homo autem anin Lequus igitur animal non et t. Dicere ergo debebat, ciui ad sophisma diluendum ac resellendum ritu aleatorio vocatus erat, in 'l' parte quo ciue in verbo captio foret quid
dari concedique non oporteret. aisici: xerat nummosinculo muliabatur ea multa coenam juvabat. bot autem dicere, quam facete Diogenes sophisma id genus, quod supra dixi, a quodam dialectico ex Platonis di triba pir contumeliam propositum remuneratus sit nam quum ita rogasset dialecticui quod ego sum, id tu ex es. Diogenes annuisthi atque ille addidisset io autem ego sum: quum id quoque assensus esset,in contra dia laeticiis ita conchiliiset homo 'itur tu non es:
hoc quidem, inquit Diogenes, falsiim est . , si verum id fieri vis , a me incipe. A P. XIV. mi fit numerus hemiolios, quid epit itos: Fqu dr caula ista non facile nostri ausi sunt vertere in lingvam
Larinam. 2Figura quaedam numerorum, quas Graeci certis minibus appellant, vocabula in lingua Latina non habent sed qui de numeris Latine scripserunt, Gra e ipsa fixerunt fingere autem nolim, quoniam id es surde futurum erat, noluerunt quale enim fieri nomen posset hemiolio numero aut epitrito est autem hemi
lios, qui numerum aliquem in sese habet, dimidiumque eius: ut tres ad duo, quindecim ad decem triginta ad viginti epitritos est, qui habet totum aliquem num
534쪽
NOCT. A CAE. Lib. I 8. 6 Inamin ejusdem partem tertiam ut quatuor ad tres, duodecim ad novem suadraginta ad triginta haec a tem notare meminitIcque non esse abs re visum est 'quoniam, vocabula illa numerorum nisi intelliginitur.
rationes quaedam subtilissima in libris philosophorum striptae percipi non queunt. A P. XV. Quod M. Marro in herois versibus observaverit rem misanxia o curiose obserνationis.
In longis versibus, qui hexametri vocantur cilcm in senariis, animadverterunt metrici duos primos pedes , item extremos duos , habere poste suigulos int gras partes orationis, medios haud umquam poster sed constare eos semper ex verbis aut divisis aut mixtis atque confusis Marcus etiam Varro in libris disciplinarum , scripsit bservasse se in versu hexametro 'ub lOmni- modo quintus semipes verbum finiret t3 quod priores quinque semipedes aeque magnam vim haberent in cffciendo versu, atque alii polleriores septem idquo ipsum ratione quadam geometrica fieri disserit. LIBER NONIUS DECIMUS.
Γέφρη cujusdum philosophi interrogati quam ob causam
maris tempestate palluerat. AVIGABAMus a Cassiopeia ad Bmn-disum , mare Ionium violentum vastum jactabundum Nox deinde, quae diem primum sequuta est , in ea sere tota ventus a latere saeviens navem undis compleverat tum postea
535쪽
. 62 Aia I GELLIi complorantibus nostris omnibus atque in senirna satis agentibus dies quidem tandem illuxit sed nihil de periculo, neque de saevitia amissum, quin turbines etiam crebriores, coelum atrum, de fumigantes globi, Ἀ-gurae quaedam nubium metuendae, quas τυφωας voca bant, impendere imminereque ac depressurae navem vi debantur. In eadem fuit philosophus indisciplina Stoica celebratus , quem ego Atheni cognoveram, non parva virum auetoritate, satisque attente discipulos juvenes continentem Eum tunc in tantis periculis induelli tumultu coeli marisque requirebam oculis scire cupiens, quonam statu animi lan interritus intrepidusque esset atque ibi hominem conspicimus impavidum extriti dum ploratus quidem nullos , sicuti caeteri omnes, nec ullas ejusmodi vocos cientem, sed coloris vultus turbatione non multum acarteris distarentem. At ubi coelum enituit.& deserbuit mare,& ardor ille periculi dc flagravit, accedit ad Stoicum Gra cus quispiam dives ex Asia, magno, ut videbamus, cultu paratuque rerum familiar, atque ipse erat multis corporis animique
deliciis diffluens. Is quasi illudens, Quid hoc est , inquit, o philosophe, quod quum in periculis essemus, timuisti tu palluisti λ ego neque timui neque pallui de
philosophus aliquantum cunctatus an respondere ei convehiret, Si quid ego sequit, in tanta violentia tem p slatum videor paulum pavefactus non tu istius rei ratione audienda dignus es sed tibi sane Aristippus ille pro me responderit qui, in simili tempore a simili motu homine interrogatus , quare ph losophus timeret, qtium ille contra nihil metueret, non eamdem esse causam sibi atque illi respondit quoniam is quidem esset non niagno opere sollicitus pro anima nequissimi nebulonis; ipsum autem pro Aristippi anima timere his tunc verbis Stoicus divitem illum Asiaticum a sese am
litus est sed postea quum Brundisium adventaremus,
536쪽
NOCT. AT HI CAE. Lib. I 8. 6srricii sitiqtae essent venti marisci percontatus cum sum, quaenam illa ratio esset pavoris sui, quam dicere ei suis persedisset, a quo suerat non satis digne compellatus. at ciue ille mihi placideri comiter, Quoniam, inquit. auci tendi cupidus es, audi quid super isto brevi quidem sed necessatio laturali pavore majores nostri conditores sectae Stoica senserint vel potius, inquit, legeri
facilius credideris si legas, memineris magis atque ibi coram ex sarcinula sua librum protulit Epicteti phil sephi quintum 2 λέξεων; quas ab Arriano digestas com gruere scriptis Zenonis Chrysippi non dubium est in
eo libro Graeca scilicet oratione scriptum ad hanc sententiam legimus: Visa animi, quas φαντα ori philosophi appellant, quibus mens hominis prima statim specie accidentis ad anim si rei pellitur, non voluntatis sunt neque arbitraria; sed vi quadam sua inserunt sese hominibus.
noscitandae probationes autem quas m γκα λας Ocant, quibus eadem visa noscuntur ac dijudicantur, voluntaria sunt, fiuntque hominum arbitratu propterea
quum sonus aliquis formidabilis aut e coelo aut ex ruina aut repentinus nescius periculi nuncius vel quid aliud ejusmodi factum sapientis quoque animum paulispermoveri, contrahi. pallescere necessiim est; non opinione alicujus mali praecepta, sed quibusdam moti bus rapidis cinconsultis ossicium mentis atque rationis praevertentibus mox tamen ille sapiens ibidem lam ιαίτας φαν οπιας , visa isthaec animi sui terrifica non approbat hoc est, ψ συγκαύ mur προσεπιδοξά , sed abjicit respuitque nec ei metuendum cste in his quicquam videtur. Atque hoc inter insipientis sapientisque animum disterre dicunt, quod insipiens, qualia esse primo animi sui ptilsu visa sunt saeva&aspera, talia esse vero putat; eadem incepta, qua quasi jure metuenda sint, sua quoque assensione approbat, si et Ira δοξαζει. hoc enim verbo Stoici , quum super ista re disserunt.
537쪽
utuntur sapiens autem, quum breviter&sti ictim colore atque vultu motus et t. ου συγκάωnAm , sed statum vigoremque sententia suae retinet, quam de hujuscem di visis semper habuit ut de minime metuendis , sed fronte salsavi formidine inani territantibus. Haec Epictetum philosophum ex decretis Stoicorum sensisse atque dixi is in eo, quo dixi, libro legimus annotandaque esse idcirco existimavimus, ut rebus forte idi nus, quibiis dixi, obortis, pavescere sensim& qiiasi albescere, non insipientis esse hominis neque ignavi putemus Min eo tamen brevi motu naturali magis insarmitati cedamus, quam quis diste, ea qualia visa sunt cen
Ex quinque corpor sensibus duos esse cum belluis max me
Quinque sunt hominum sensus, quos Graeci ora θη-
appellant, per quos voluptas animo aut corpori quaeri videtur, gustus, tactus , odoratus, visus , auditus. Ex his omnibus quae immodice voluptas capitur, ea turpis atque improo existimatur sed enim quae nimia ex gustu atque tactu est, ea voluptas, sicuti sapietates viri censuerunt, omnium rerum hedissima est; eosque
maxime , qui duabus istis belluinis voluptatibus sese dediderunt, gravissimi vitii vocabulis Graeci appellant,
vel ακολ- ους vel ακροτοις nos eos vel incontinentes dicimus,4ci intempera lates. ακολας ους enim . si interpretari coactius velis, nimis id verbum insolens erit. istae autem voluptates duae gustus atque tactus, id est libidines in cibos atque in venerem prodigae, solae sunt hominibus communes cum bestiis, S iccirco in icci dum serorumque animalium numero habetur, quisquis est iis ferinis voluptatib:l praevinctus caeterae extribus
538쪽
NOCT. ATTICAE. Lib. I9.bus aliis sensibus proficiscentes, hominum si tantum
propriae videntur. Verba super hac re Aristotclis phi-.losophi adscripsi ut vel auctoritas clari atque incluti
viri tam infamibus nos voluptatibus deterreret. τι τουτων γινοψιας ἡδονὰς ,sινά εινα αδ e πῖς αὐοις
ολιος ου es δετα , ἡ ' συμύες ηδε τουτ - Δ c. Quis igitur habens aliquid humani pudoris , voluptatibus istis duabus coeundi atque comedendi, quae sunt homini cum sue alclue asino communes, gaudeati Socrates quidem dicebat multos homines propterea velle vivere, ut ederent S biberent se bibere atque esse ut viveret Hippocrates autem, divina vir scientia, de coitu venereo ita existimabat, partem esse quamdam morbi a terrimi, quem nostri comitialem dixerunt namque ipsius verba haec traduntur, Qui misουάα Για υικων ὁ λη- A P. III.
do turpius est frigide laudari, quam acerbius it
Turpius esse dicebat Favorinus philosoplitis exigue atque frigide laudari, quam insectanter iraviter vituperari. Quoniam , inquit, qui maledicit .vitupe-
539쪽
66 Au LIGELLI Irat,qtianto id acerbius facit, tam maxime ille proin quo animico ducitur, plerumque propterea fidem non capit sed qui infecunde atque jejune latulat, ibstitui a causa videtur amicus itidem creditur ei
quem laudare vult, sed nihil posse reperire quod en
laudet. A P. IV. uamobrem venter repentin timore esuat, quare etiam ignis urinam lacessat.
Aristotelis libri sunt, qui problemata playsica inscribuntur , lepidissimi melegantiarum omne inius referti in his quaerit, quam ob causam eveniat, ut quibus invasit repentinus rei magnae timor, plerumque alvo statim cita fiant item quaerit, cur accidat, ut eum, qui propter ignem diutius stetit, libido utinae lacessit. ac de alvo quidem inter timendum prona atque praespiti catusam esse dicit, quod timor omnis sit algi ficus, quem ille appellat ψυHomo , eaque vi fiigoris sanguinem caldoremque omnem de summa corpo is cute cogat penitus depellat, faciatque simul uti, qui timent, finguine ex ore decedente pallestant Is autem, inquit, sanguis de caldor in intima coactus movet plerumque alvum S incitat. De urina crebra ex igni prosimo facta , verba haec posuit et set es χολαψ 'C A P. V.
o Aristotelis libris sumtum χάο niri aqua potui proniast, ct quod ex nive crystallin concrescat. In Tiburte ros concesseramus hominis amici divitis aestate anni flagrantissimi, ego 'quidam alii aequales .familiares mei , eloquentia aut philosophiae se
540쪽
o C T. A WTIAE E. Lib. I9. 67ctatores erat nobiscum vir bonus ex Peripatetica disciplina , bene doctus, Aristotelis unice studiosissimus. is nos aquam multam ex diluta nive bibentes coercebat. severiusque increpabat adhibebat nobis auctoritates nobilium medicorum cum primis Aristotelis philosophi rei omnis humana peritissmi qui aquam niva- Iem frugibus saneis arboribus secundam diceret, sed hominibus potu nimio insalubrem esse , tabemque morbos seniim atque in diem longam visceribus inseminare haec quidem ille ad nos prudenter & benivole Massidue dictitabat. Sed quum bibenda nivis pausa fieret nulla promite bibliotheca Tiburti, quae tunc in Herculis templo satis commo te instructa libris crat, Aristotelis librum, cumque ad nos adsert. ω, hujus saltem , inquit, vir sipientissimi verbis credite; ac desinite valetudinem vestram profligare. In eo libro scriptum fuit, deterrimam esse potu aquam enive itemque solidius latiusque concretam esse eam, quam κρύ- σαλον Graeci appellant causaque ibi adscripta est hujus cernodi: Quoniam, quum aqua frigore aeris duratur de coit, necelli est fieri vaporationem, 'uamdam quasi
auram tenuissimam exprimi ex ea Memanare id autem, inquit, in ea levissimum est, quod evaporatur, manet
autem quod est gravius & sordidius Minsalubrius Datque id pulsu aeris verberatum in modum coloremque spumarcandida oritur sed aliquantum , quod est salubrius, difflari atque evaporari ex nive, indicium illud est, quod
minor si illa, quae ante fuerat quam concresceret Verba ipsa Aristotelis ex eo libro pauca sit insit Madscripsi
ι et καταλειώ ab οὐχ ειρον ειν M. Hoc ubi legimus, platacuit honorem doctissimo viro haberi Aristoteli atque