Jo. Laurentii Berti ... Opus de theologicis disciplinis nunc primum septem voluminibus comprehensum, & praeter uberrimum, generalemque rerum indicem ad calcem appositum, integra adversariorum in auctorem opuscula, quae hactenus prodierunt, necnon apo

181쪽

i AUGUSTINIANU

pistentiae tribuit rationem Meeati, ae transgressionis, eis homo eidem motui distentiat. de qua naresi di si pra . videtur existimasse nunquam in hac visa posse diligi Deum in toro retae. non tantum eo sensu , quod coneupiscentiae motus impediant, ne eortoto impetu teratur in Deum ; verum etiam quod lex non implea cur per caritatem, quae consistit eum aliqua carnis vehellione, tametsi violenta . ll. De peccato originali gravissima egistiit. ae principio commentus est non posse illud anpellari columarium . nec etiam L mparate ad primi hominis transgressionem , qui vo-llantarie peccando communem naturam in secit, hoe inferens ex err ea prineipio. ad peccatum universim. non requiri, ut si voluntate. patratum. Tum seclusa

a Peccato origini v voluntate primi parentis, euilibet peccato posteriori tribuit vim inficiendi totum genus numanum, eo prorsus modo, quo ipsum inistit prima transgresso, etiamsi peceatum illud esset Dotate, quod in lyllemate Baiano minime datur. Hine licet

peccatum originale sit unum idemque in omnibus, que Baiuς negare non audeat; haud obscure tamen innuit , unum nasci alio praviorem & nequiorem . atque ob peccata parentum cum maiori, aut minori meritorum malorum haereditate. Nee affirmavit tan-rum manere in parvulis eoncupiscentiam rationi adversantem . & inseminatam primo peccato; sed ult Tius eoneupiscentiam illam , quae ex actuali voluntate

ad quaedam meeata singillatim inclinat, adeo ut par vulus discedens ante ulum rationis, & absoue lavacro baptismi propter concupiscentiam illam debeat actualiter Deum inlio habere, ae blas emare. atque cum peccatoribus scelestissimis a prava voluntate , sive a

dominante concupiscentia in omne turpi mimum si

ius abripiatur . Legitote Expositionem Looaniensium p. 7. Pag. m. asserta lim in Baianiς articulis proscribentium. Turrianum de erroribus Baii cap. 9. q. . Ludovicum Bail pag. I α N i5 i. aliosque de liocargumento pertractanteς. III. Non ait duntaxat Baius, mortem, miserrimamque huius vitae conditionem ex originali peccato derivasse, quatenus per illud decidit homo a primae integritatis selieitate . hujusque vitae incommodis & calamitatibuς sese subiecit, quod a nullo Catholicorum nestari potest sed ulterius dogmatiZavit mortem , amimones . aliasque vitae hujus aerumnas . quaecunque , te quomodocunque eontingant, esse poenam peccati : quod nequit dici, maxime si de iustis loquamur , & de iis , quibus peccata remissa sunt; his enim multae amictiones immittuα-tur, non in vindictam peccatorum , sed in probati nem virtutis, & in gloriae augmentum. Videsis prae- Iaudatos Theologos agentes de Baii erroribus, Lovanienses praesertim citato eap. 7. pag. I72. Turrianum

ea P. 9. 2. num. 12. ac necnon Prolegomeno L

mum Baius in Vit*inem temere ei originale pecca tum attribuit, impie vero etiam actualia r suae tamea Omnia, etiam venialia ac minima, ex speciali gratiae privilegio sanctistimam Dei Matrem vitasse . ut sessi. o. ean. 13. definit Tridenti a Synoduς, Catholica imma Eet: ia: & 'uod deterius est . invereeunde ait Baiu in eadem Virgine, sacratissimo Verbi habitaeulo . & impolluto Spiritus Sancti Templo, transfixi nem iuxta crucem , & torporis mortem suisse punitionem , multamque originalis , adlualisve peccati. Ita Theolosi nuperrime laudati . AMUL III. Profecto Baiana haec deliramenta in Augusti--a- nensium lucubrationibus reselluntur . I. Dari peccata venialia demoni travimus omni argumentorum genere lib. 23. cap. 7. expresse reiecto vicesimo Baii articulo . Diximus eo loei duirinam Tridentinae Synodi dei nientis scis. 6. ean. tr. iultos, licet in Me mortisti ilia Dite Ditem . quo idiana . stus etiam Mnia

Ita ditu Nur, Aeccata quandoque cadant, non ' terea

quotidianis levi PuRiae peccatis . in hac etiam vita , in qua eam eoneni iscit adversus inritum, dari vetam caritatem, quae sit poenitudo legis , reddatque homi nes Dei amicos, tum strato in loco tradidimus, tum cap. I libri tertii ae vecessim . II. Disserentes de

originali peceato in libro . 3. n Ilavimus transtiandi in posteros peeeata proximor parentum , & puer los nasci eum maioribus . vel minori Pull malas meritis, repetentes eum Augustino de pecca corum meritis eap. to. alia esse premia cuique pricata, suhi tantum pereant , quorum peccata sunt , num, quo omner rite tinus homo fuerunt . Addidimus eum eodem S. Patre disputante advel.sus Iulianum lib. 6. Op. impers. nu. ar. primam trali stressi γnem Adae habuisse iliam linet, edi fusum meritum

Iare. ut potuerit omnium ex viro muliere naseo rium

H Nerius mutare naturam , ideoque non omnia st tera tantae esse malitiae, ut potuerint eadem ratione

inficere universam humanum genua, ut inutiit deli.

M SYST. UINDIC.

rus Baius, euius rursus damnatos artieulos in medium ibidem attulimus, & resutavimus. Eodem in libro cap. 6. scripsimus : in peec.rtum afluale es votimi aritim tintaie arbitrii ilitid perpetrantis ς ita originali υ

luntarium ess sngulis originaliter voluntate protoparem

iis, qui Ietem trauoreusius sirpem quoque suam in fetanquam in radice vitiavit e quibus verbis depromptis ex Augustino cap. 26. Enehiridii, satis aperte significavimus, quod prolixius evineere studuimus lib. I 6. cap. 3. pertinere ad rationem metati. ut si volunt rium, es peccatum originis voluntarium dieendum esse comparate ad voluntatem Adami . ut didiceramus abi omet Augustino aiente lib. I. op. Imp. eoni Julianum num. 47. oris etiam huius peccati descendita voluntate petratorii. Nono item, ae postremo capi

te praelaudati libri xit t. dilucide & absque suco proscripsimus Baianos articulos. quibus asseritur parvulos nondum regeneratos ideo peccato originis esse obnoxios, quia contrariam non gerunt voluntatem, atque ob dominantem voluntatis nequitiam, si nondum exinati discedant. in Dei odium, in blasphemias, aliaque horribiliora preeata prorumpere . III. Mortem huiu9ue vitae miserias esse poenam peccati, quatenus induciae sunt primi hominis transgressione , nos uiadem tradidimus . 3c luculenter demonstravimus lib. I. cap. 13. 8c lib. x i. cap. 3. at nullibi diximus iis . quibus peccata remissa sunt, mortem huiusque vitae ine omni a semper immitti in peccatorum pinnam atque vindillam : quin lib. 6. eap. 8. ostendimus in

renatis nihiι remanere damnationιs . nii poenae, quae cum reatu culpae conjunita sit: quamvis etiam dimissa culpa manere poenam aliquam temporalem eluendam doceat fides Catholica , prout demonstravimus contra haereticos p. 2. libri 34. cap. to. admonentes cum Augullino lib. a. de peccatorum meritis cap. 34. ea, quae aure remissionem erant suppilicia peccatorum. pose remissionem esse certamina , exercitatione Me tulierum. IV. De Virgine autem Maria lib. 3. cap. 3. asseruimus pie crem a precato originali praeservatam , monum

ero, cum iam genita luit ex ea carne, ex qua mora corporalis consequitur, quamquam anima ex h Ius

nis eo dirtio non fuerit sinsulari mi Deio intuinara . Idem scripsimus cap. 6. eiusdem libri. Tandem lib. 18. eapite item L polleaquam eum Augustino librox I. de Civit. Dei eap. 3I. ammaveram iustos in ve- nialia peceata quotidie labi, statim animadverti , non compreundi i. hac generati assertione . purissimam Dei

Matrem producto etiam canone II. sess. 6. tacumenteae Synodi Tridentinae . Itaque manifesta res est, a nobis refelli Be damnari artieuios Baii. de quibus hu usque egimus t quod evidentius dignoscet quisquis i gerit libros de Theologieis distiplinis tom. r. Pag.

79. I M. dcc. quibus in locis fusius producitur , &comprobatur quidquid breviter di conuine signiti tum est modo.

A tieuia Pati versantes circa viristem Sacramem ιοrum, o circa solutionem tempor

lium poenarum.

I. T X quo Baius iustifieationem statuerit in Mediem

c tia manciatorum nulla habita ratione vivifieati

nis & adoptionis per Spiritum Sanctum inhabitantem.'

eodemque pacto ratiocinatus suerit de peccatis, hinrum singulis inesIe putans meritum aeternae parma . & II. γ praeter actum transeuntem, istum reatam , seu meritum punitionis agnoverit , ut vidimus duobus patagraphis praecedentibus . iactum hine est . ut non solum remiLIuuem peceatorem, & solutionem a reatu poenae I

iunxerit a justifieatim. . asserens hane sine illa persiis

ilere ,' verum etiam extenuaverit emeaeitatem cramentorum, Baptismi praesertim. ae Poenitentiae: vi viam in sensu Baii non alia ratione peccata per nam Sacramenta remittuntur, nisi quia a ream & oblis tione poenae solvunt suscipientes non autem ρο eendo gratiam sanctificationis, quam in Baiano Syst male catechumeni de poenitentes obtinuerant, dum a Spiritu Sancto movente excitarentur, & se per varios fidei, spei, timoris, & raritatis initialis astu adleum gratiam recipiendam di*mereat . iamquam id ex dictis evidens iit , magis tamen proximis damnatis assertionibus comprobatur . LIV. enuntiat in peccato inveniri astum , in rearum , quorum prim transeunte, nil maneat praeter reatum . Iive obligati

nem ad poenam . Quare tu Sacramento Baptismi , aut ab Iulione Sacerdotis tollitur duntaxat reatus μc- rati, scilieet ad hae Sacramenta a edentes Llummodo liberantur a poena sis unda . LxVIII. ait noriremitti peccatum, scilicet non solvi praedictum re tum poenae , sine actuali susceptione Sacramenti extra easum

182쪽

DISSERTAT

casam tricessitatis, aut martyrii, etiam homo habeat caritatem perfectam quae nempe iustifieat eum υωto suseipiendi Meramenti coniunctam . xI,U. negat laetificium Missae esse sacrificium. nisi farriserium a cipiatur in ampliori illo sense , quo si fietum dicitur quodlibet bonum opus . quod sit . ut Deo sancta

Deietate adhaeremus . Extetmata vero Sacramen I

ram , & siaritieii dignitate ae virtute , eonsequens erat, ut Venitentiae quoque opera Babis deerimeretrauod praeititit reliqmς quatuor articulis. X. in re solutionem panae temporalia , quae remanet etiam pG-cato di isto, sicuti & eorporis resurrectionem. prinprie nonnili meritis omisi ad ictibi optritere. LVI.&LUII. asserit per elaenrosynas . aliaque piamiten iae Pera , tiectica per palliones Sans torum in Indalgentiis Con:niunicatas , nequaquam offerri Deo metium di. Ru una pio pereratis nostris , nee proprie reaimi nn Dais litia . sed aliquid fieri, cuius intuitu satisfactio Christi. & saliguinis ejus pretrum nobis communieatur c applicatur. LXX. assi: mat per satistati nev laboriosas iustificatoriun non posse ser condigno expiari manam temporalem, quae poli tu ipse cnndonatam luenda tu. perest. n. m II. Praedictorum vero daamatum perversitat ex se .T,. et enim principio aperte in his articu sis, uti negat inhaeren em peccati maculam , per quam L. ι peccator astu pertranseunte manet storis a Deo. tu gratia sani tineante exspIliatus, ncn et cum solo te: tu . seu criti ratione ad si undan, pce

nam , ut ait Icem Batui affueriuς S. Titinnana I. a. q. 86. ait. I. 5 . commimemque sententiam Theologorum . Et li autem Baius in sua Ap με ia paginali I. queritur a Collesiste articulorum tuorum in proposita e 1 . adjeEiam particulam hil, ae ii di

et uasere maluiam . immo addit inter Scholaificos Uo tores ea, quae de baerente malitia dicuntur, controverti , nec certo definiri mile e nihilominus vere, ut sonat , Peccati maculam tollit Baranus articulus ἰδc in eo, quod addit solvi per Sacramenti admini frationem damaxaι reatum ρxsae, quoniam Deus per 5 dirae I 'am , non per in inisterium Sacerdotum patri cat

ut inquit in Opus euio de Orat. pro defini Elis cap. unde articulus e Leerutuq est aperte in Satramentis denegat vim san fiιnexndi , & inlitrentem gratiam

pio lucendi, nee fatetur praeter reatus solutionem vere per Xacramenta Baptismi ἰk Poenitentiae homines iusti: cari , ct abrem, νu eos spirisainu Sa=a. itim tin . quod recte credendum esse illacent I.ovaniense . in sua Ex Nicatione e p. ita paginae 1 3. Bail de Beriel. Cruciet pagina i67. ti 17 i. Vas' et r. a. disput. IT cap. a. Salas l. 2. tra EL I'. disp. 34. num. Q. T r. rianus in Trahiatu contra errores Basi cadi.

aliique permulti . II. Dum ait Ballis L simili , issae et se sacraficium ea. t m Himne, qua sacrificium appellatur quodlibet bonum opus. errat turpisti me in fide ; atque ex tam nefaria afferrione consequi videtur in oblatirae Dominici Corporis nuuatenus inveniri propriam sacrificii rationem , S nullum speciale Nazerdotium in Evangesica lege relinqui , quod comi nune non i: t Omnibuς Christi sidelibus I prout cap. 14. Pagiua 18 . rui mantur praelaudati l Oganienses. 1 ls. luterius negat Baius caritatem perse iam, risii con; unctae sit cum voto Sacramenti, extra casum ne-ecissitati . . aut martyrii delere peccata: quoniarn licet

iustificet, per Baium enim i ii incatur hinno. quan .

do movente Spiritu S. nilo excitatur ad p enitentiam, di incipit obtemperare mandati non silvit tam ea a rc λ v, dc obligatione renae, qu e in Baiano systena in nun et In sultincam , donec impedimenta me. catorum per Sacramenta tollantur . quemad inodum constat ex uisiis s. atque animae erierunt Theolo ei prae laudati. IV. Tandem Baius ex quo omne me-xitum a nobis comparetur per gratiam Chri lii, quod nulliri Catholi eorum in e abium revoeat . imperite progressus est ad n andam veram rationem meriti intis operibus, quae in satisfactionem peccatorem si rimi exercentur a iustis . Hi enim, quum snt viva Christi membra, &per Spiritum Sanctum inhabita tem essetantur filii α amici Dei, huiusque naturam participent, tantam in se dirnitatem habent. ut nousolum pro temporalibus minis . sed etiam pro aeterna vita, γ iis , quae ad Matitudinem spectant, eondignum pretium exhibeant . Videsiis Bella inum lib. t de meniti eap. 7. cui Orthodoxi omnes si eri .unt. Eosdem iustos promereti re rectionem quoque, O ausem eo poris, communior est Theologorum sententia, ut demonstrat AEgidius noster a Praesentati ne tomo t. de beatitud. lib. t. q. s. arta ' Idem dicendum eli de passionibus Martyrum nobis in Imia Hs,s communicatas ; in quibus agnoscere debemus ut rietatem satisfactionis . prout adversis Bajanum ore istulum sn docent in sua explicatione eas Is L

vanienses . Putant alii cum Ludovi eo Bail mala

IO VI. CAP. I.

I76., in eodem articulo, in quo ams Baius de I

Misentiis commendat Hum eo unionem ear raris ,

ne etari in Ecclesia iurisdictionem . & auctoritatem ipsas indulgenti H Iamiendit sed videtur mihi perspicuum, articulum illum ex eo renita Baianae combuar eo eollimare . ut a sutilibet iustificatorum Ipere vim satisfaciendi Deo , ae proprie redimendi pimas Meeato debitas, impie, temere , & audacter exel

ierit; quemadmodum eam 4. i. num. 7. animadvertit Aloysiut Turrianus, haud δflantientibus aliis, qui de Baianis enotibus data opera pertractave

runt.

l. Contra nos Maiorum nostrorum, omniumque hodoxorum doctrinae in hirentes . praeter commu-- mniorem sentetitiain , quae detenvit peccati maculam permanentem in corde impiorum . de quam semen tiam amplexati fuimus lib. 10. cap. a. α miriuς lib. et r. cap. s. demon havimus lib. ῖα cap. 19. de lib. i . cap. I. ik r. haptismate homines renasci , iustificari ii ozari spirita. eisque remitti peccatum, cuia z--

faxerunt carnali nenetatione , pluribus ex Augustinore hi moniis modullis , ex libris de peccatorum meriti . de spiritu & littera, in Evangelium Joannis .

atque ex eius Eptibilia: quae testimonia repetenda es.se non arbitror . Poenitentiae item Sacramento Sacerdotum absolutione non fravi duntaxat poenae reatum , sed ulterin infundi sancti ricationem, communi c. tion inque gratia: spiritalis O in15imus prima par etiari is cap. r. cxponente: quomodo Poenitentia inter sacranient a novae legis o tineat locum , nccnon in eiusde m libri parte altera cap. I. prolixe a Jrates

de vi effieacitate absolutionis Meramentalis. II. De sacrificio autem Missae pro modulo ingenioli no-itri in libro gr. disserentes docuimus. ιχ promgnavi

mus cap. I p. & ro. in eo ad inveniri fac ificii vetam propriamque rationem , stam in oblationetan ae , qaea Ch. oenophum delorum es . ut mayni Pa- remis Augultini verbis eo loci usurpatis rurius utamur; non vero elle stirificium aereeptum in significa tione ampliori , qua idemniet An uilinus lib. 1ix de Civit. Dei eap. f. ita crificium appellavit omne OpuI,

αι Mitur vi semia fra retore i haereatur Deor quibus

orbis εbusum fuit se Baetum in articulo abunde evincit articuli ei videin syntaxis . HI. insoni iure meritoque damnatum Ba)um, quod commentu; fuerit

Enarentem nequaquam unificari nit MVirrio laceruor ι certissime credendum eliu . aliquando pecc. torem On caritatem per: ed atri , contritione inque vehementem obtinere peccatorum remissionem, prati uam a in

Sacramentum suseipiat , tradidi, ae pro mea viti si

vincere studui libro Thetam. viiei eam si B ianis , hoo , articulis recitarig. reiectis, a quis sis unas . IV. Quidquid poliremo de Operibus justi fiextorum , & singillatim de jattuat ionibus , nos eum Ddalibus nostriς sentiamus, ei judicare quisquem terit tum ex libro tin ea . di 8. ubi de tui forum meritis instituimuς dii tationem , tum ex libri 3 a. 'parte altera cap. II. proposit. I. ubi ex prelie quoque adductis proscriptisque Bajanis verbis, demoni travimus ius m per fati iactiones Doriosas mereri de csmilauo , ne ipsis temporales ' nae instigantur ae revera, ut Sanctus Pater dueet Sermone satisfieri Dea per

alteram tantum hali propolitu,nem , sed prorsus innanes ae singulas in Theologicis libri, a nobiς in tu tem editis resutatae, rei edias , ataue oppugnatas suisse, brevi i hic synopsia in prespectu exhibet, ct dilucide mauiseuat.

De quinqua Ia senii propositionibus . . I. Uid verbis exprimant quinque Iosenii pr' mu ia

positiones , adeo perfnicuum est , ut nemi- ia, nem id possit latere. I. pro sitio asserit aliqua praecepta esse iustis impossibilar Ierandam Haesem ter , quas habent, vires , etiam sit iidem iusti velint &--iis. eoneatur eaderri praee ta adimplere: ipset ulterius , deesse oritum , qua Dei mandata sentare possint. U. enuntiat in hω infirmitatis statu nullam dari senem a. turalem Hliam mertorem, cui resistatur. III. N IV. negant ia merest una, vel demerendum t viri aliam Iibertatem praeter illam, qua voluntas a violentia. αa reactiore immεnis est: neque enim Iansenius in stit in Me stam gratiam aliquam, cui voluntas piniit m nutii resistere . vel obtemperare , gratiam huius generis, quae agendi necemitatem non interi, rei ieiens

183쪽

r 6 AUGUSTINIANU

nuam sem petieianos item tradueit, qui dicunt Chri-uam mortuum esse , aut sanguinem ludiisse ' omnibus omnino hominibus.

II. De sensu harum propositionum Iansenti Trir ctarunt Theologorum quam plurimi, missisque hola. sticis munionibus , quas unusquisque solet serietis inserere Iuxta propriae tententiae praeoccupationes, in quatuor proximis capitibus omnes convenire videntur. I.

Jan senius asserit im ibilia esse Dei praeeepta. & aliquaudo etiam iustineatis amplexu sententiam, quam

temeraraam , o a Patribus ob anathemate prehilitam appellat Tridentina Synodus sess. 6. cae. II. Ac can. IS. proscriptam a Pio V. & Gregorio XIII. eum prinpositione 32. Baiana, retinam anno ruei 9. a sacra F cultate Lovaniensi , & ab Aeademia Parisiens anno 1 2I. contrariam Augullino , cuius verba ex lib. de Nat. & Grat. eap. 47. Non igitur Deus imp/gilitia 1 het, sed jubendo admouet o Deere ρtiod ρωιs. Cr Wrere quo n ny sis, usurpavit consecravitque eitato in loco bynodus iridentina , resutatam a Scholas teis inmnibus cum S. Thoma q. 24. de Verit. art. t . Quodlibeto 2. ari. o. & I. pari. q. 4'. art. r. Alleritur quoque

in eadem propositione jullis aliquando subtrahi gratiam, qua possint obtemperare mandatis , ita ut tuiti illi , sui praecepta transgrediuntur , tantummodo habeant

in sense Jansenti potentiam illam , quae sta eli inflexibili arbitrii facultate, & quam adauget fides. αmatia sanctificans , at non potentiam , quam conser sufficiens gratia . Hae enim iustos aliquando carere

Jansenius contendit , quamquam iusti illi velint. &mnentur obtemperare praeceptis, contra quam definiat Tridentinum Concilium de Iuliis. sess. 6. cap.

doceatque Augullinus de Nat. 3e Grai. cap. 26. , Deum neminem deserere , s non Ueratur , quod &reperit S. Prosper ad obiect. 1 1. Gallorum . confir mantque unanimi sententia Theologi, asserentes sufficientem gratiam adeste iustis; quidquid sit de quibusdam excaecatis , & parvulis immaturo salo ante Ba- ismum denatis, quibus an semper adsit gratia apud cholasticos eontrovertitur. Porro Iansentanam haere sim sitam esse in adstruenda di Vinorum praeceptorum impos bilitate , & derelictione iustorum . priusquam hi praesumentes de suis vitibus Deum deserant , tradunt ac demonstrant Stephanus Dethamps lib. 2. de Haeresii Jan sena disput. 6. pag. 284. G et in Apol gia Thom illarum art. ro. tomo t. Clypei pastina 36i. Antoninus Massouli tomo 1. dissert. Q. art. vagina 336. Philippus Van - Waure in suo Augustino lib. I. cap. I. pag. 73. & cap. s. pagina io. & He ricus Cardinalis Norisius ad Germavit. r4. & in Caluin

mπιa sublata cap. t. de a. quos, tantum cum cele.

berrimi sint, atque in hac re ottendant Auguilineu- sum, Thomiliarum, Medillarumque consensum, poll- suam e scopulis enavigavimus, sat erit compendiarianae disquisitione protulisie. II. Praeter gratiam ellic cena . quae auctore Augustino de Praedest. Sanctorum Cap. 8. a num dArct eoiae respuitur nullam Ianlenius admisit internam pratiam , cui humana voluntas resis stit, ablegans ab noc flatu adiutorium sine quo Non . dans posse, & relinquens in voluntatis arbitrio velle& operari. seu pratiam sulfieientem, quae non sit ese ficax ; unde lanienius ait nullam prorsus gratiam essediti carere, sed gratiam & opus ita reciprocari, ut ex

defectu operiς inferri pollit gratiam non fuisse collatam . Nefarium hoc dogma repugnat Apostolo nos hortanti L ad Corinth. 6. ne in Daetium gratiam Dei Tecipiamus, scilicet, ne illam absque fructu relinquamus . sed ea utamur ad vitanda peceata , & ad vitam aeternam consequendam e adversatur etiam 'u-gultino Meenti e Grat. & lib. ar, cap. II. adinveniri laepenumero in nobis isduntairm bonam , sed ad. hue parvam , tr inuo Iniam nulli bi autem asserenti, quod erocia semper homiuem e ιat bouxm r eoos quenter semper .stvrva sit . ut effutiit Ian senius lib. Mee Grat. Chrilli balvati cap. 2L pagina 2 23. contrarium est demum Urthodoxis omnibus , a/versus Calvi ianos, ceterosque hu)us surturis haereti eos fatenti' bus non tantum externa vocationi, verum etiam interiori gratie cor tan Anti per summam inspiratio. nem, saepenummo hon, nes reluctari . At vide Norissum nolinim in Calumnia Iublata ea p. 3. f. I. necnon ad Gefmmrotem I . ubi ei iam plura ex OlIationibus Macedianis: ac praeterea lepe Gone tum prae- citi ari. num. 14 . Pn lippum Van waure lib. q. cap. i. pagina 26s. Mail, ulte laudata dii Ieri. 4. art.

e. pag. -5c Stephanum Dechamps lib. disput. pagina γ S. Auctorem vero illum . si vi & teli- uos putantes in damnatione Iansentanae hae estos pro .

Data holariim suarum placita , audiendos non es le . ubi tanuuam Iansentanam opinionem oppugnare ni . tuntur sententiam eorum, qui eontendunt gratiam sufficiemem non semper actu conferti infidelibus obduratisque omnibus. probe noverunt qui ieiunt hane ellac troversiam in Scholis hinc inde agitatam ; nec b

gnorant eos, qui hane definitam iamiant, remoliatis redargui suffragio centum sapientillimorum Antistitum. in . : Vide proximum cap. t. num. 2. Consulto itaque ea, in quibus omnes consentiunt, seligimus, P. stione, in qua dissident, praetermissa. II. Negat la senius in hoe statu libertatem indimerentia neeessariam ad meritum . vel demeritum . admittens solam libertatem a eoactioner autumat enim libertatem a necessitate periisse in Adamo & eontendit illud esse liberum , quod fit eum volumus; additque ad solum pectatum Adae, quod summa libertate patratum fuit . spectasse Augultinianam illam definitionem Pereatumes voluntas retinendi, ves consequori quod ius tia tin. at, unde liberum ess abstinere. Ita nos precare existimat in iis . quae vitare non possumus; itemque m

reri sub gratia . nos ad bonum trahente ea necessit

te. qua Deus seipsum diligit, qua Beati adhaerent Deo . & qua singuli appetunt beatitudinem, animo

quidem non invito aut coacto, tamen ex necessistate ineluctabili attracto ad agendum. Immo gratiam, cum qua persistat dissentiendi potestas. Jansenius tamquam rismi pelagianum commentum eliminat, ratus

nec Massilienses negalse ad fidei quoque initia id e

nus gratiae, cui humana voluntas pro libito resistat , vel obsequatur. Est autem haee Iansentana haeresis ita thero , & in Calvino damnat a Tridentino Concilio seis. 6. ean. s. nam cum haereticis moveri quin stionem de la libera te a nece itate, recte monet libro 3. de Grati & lib. arb. cap. L Cl. Bellarminux . Anathemate quoque percussam in Baianis artieulis eon. stat ex praxedenti capite q. 3. nee dubitari potest . quia Patribus universiis , re sacris litteris adversetur . Adeas Deschamplium lib. 2. disput. a. pag. I T. risium ad Germanitatem l . prope finem prioris V luminix , Mas liE praelaudata diis. q. art. 6. pagina 37 . de arrieulo 7. Pgina 3 Gonetum in Apologianum. I 41. Ac 143. α Philippum Van- aure lib. aduersus Jansenium pagina 31 I. lib. pagina π r. ac sequentibus. IV. Ianseniux demum in quinta propomtione ausas est assimare Christum non esse passiun &eruei fixum pro omnibus, contrariam Cathalicam. fi mi Isimaque fide propugnandam sententiam suggillans Semipelagiani erroris eriminatione. Nefaria uita asse

tione haud negat Janseniux pretium Sanguinis Christi, utpote infinitum . suisse suffieiens ad redempti

nem omnium insideιitim , imo etiam dammtim omiun que doni torum . id enim fatetur lib. I. de Grata salvati cap. 2I. pagina 383. sed negat fuisse pro omnibuet oblatum ex intentione redimentis s ut nempe

universis pr esset , eunctique possent redemptionis elus percipere impiis lime enim dogmatirae ita Chiilhim Dominum non orasse , lytrumque solvisse V renobis, quemadmodum id non feeit pro dιabolo . Nemo autem ignorat hanc sententiam a Beato Prosrro dici impiam, prodigiosam, . prolanam , atque bl ψhemam. & resutari in ressu ad 9. obiees. Gallorum. dc ad I. Vincentianam , reiici ab Augustino demo strante ex Chiiiii morte contrahi ab omnibus Adae polieris originale peccatum. Omnesque a Domino i dicandos este , quoniam ipse pro omnibus pretium e dit; refelli denique a Theolosis universis, qui etsi s

leantur non ab omnibus percipi benemium mortis Cis Ri , eius tamen pretium pro omnibus oblatum, &per Chrilli merita gratiam necesuriam ad consequendam salutem universis hominibus paratam esse propugnant. Dico autem paratam eo; nam utrum actu

mnibus & singulis conferatur . quaeIlio eis adlaphora ;docentque ad universitatem redemptionis necessariam non vile gratiae receptionem , sed solam huius praeparationem , Ec exhibitionem sum cete, Augustiniani mnes , Thomiliarum quamplurimi, Academiae Lov nientis , & Duacensis. aliique a me laudati dissertiq. cap. I. s. 6. Qui vero hos errare arbitramur , ac propterea ipses tanquam Ian lenianos traducunt , non effugere notam temeritatis tensuerunt tres Purpurati,

De Rohan . De Bis sy, Ee De Gesures, eum aliis c naginta quatuor Galliarum praesulibus, qui anno t72 die i3. Martii subseripsere librum, cui titulus, rapi in cations δεν ιa DuιD UNIGEN TU, , ut diximus paullo supra num. 2. at ne ut constat ex eodem libro Pagina 2I. Paritientis Regiaeque impressonix, f. Ce se

mit une e nimis. Quare iterum monemus, ut Schol rum placita ab Ecclesiastieis dogmatibus secemantur, neque in catholicorum viscera converiantur arma ,

quibus lansentani sunt debellandi . Adversus istos firmillime profitemur Chri lium pro omnibus omnino h minibus subii.Te crucem , sanguinisque sui pretium tDtrumque obtulille : in quo Catholici consentiunt omnes, tam ii. qui gratiam universis dari putant, ut constat ex Stephano Deehamps lib. I. ὸilput. 7. pagisna quam illi . qui omnibus paratam eensint ,

sed non omnibus universim de indiscriminatim collatam ; quemadmodum tradunt Augui finiani omnes cum Norisio ad Germanitatem I 8. tomo I. Pagina I*76. .&

184쪽

Philippo Masaure Iib. 6. eontra Pintadem Ianis. ni nam pagina 4U., necnon Thomistarum plerique cum Antonino MMI liε disput. 4. q. 3. aret. 8. Pag na 3 6. At Ioanne Baptista Gonet in Apologia, te a Calvinismi & Iansentimi depulsiona. art. I nunti M. His de sensu quinque propositionum Cornelii Iansenti. III. Adversus haec Iansentana dogmata pugnant cum teteris Theorii Augustinenses. I. Hi namque drantiustis omnibus, etsi aliquando delit auxilium

quod si haberent, nee unquam inderent. neque illud orationibus suis petere tenerentur, pote itatem tamen esse omnia praeeepta adimplendi. & quavis tentatione pulsentur, aut inmis alliciantur illecebris, pone inti no perseverare, imo & in sanctitate proficere, faciendo quod possunt, & quod non possunt humiliter mstulando . Enimvero nulli mortalium praecepta De dicenda sunt , saetis litteris attestantinbus mandata Dei non esse sup- - , & iugum mini his , onusque sum; ae in Coneuus eue oeeumenicis tanquam impios, blalphemos, nam-ti eosque damnantibus asserentes Deum praecipere ν- , iiιilia. Etsi autem sunt aliqui superuaturau auxilio, sne quo ad non precandum mn valere Minluntatis arbitrium, conflans est Augustini sententia δ enlto Dei judicio carentes ἔ nihilominus omnes enaadiu in hae vita morantur. Filiunt gratiam laseriter fineulis praeparatam obtinere ς & obtiqetiunt

reipsa, nisi ei steliribus plena libe te patratis πsutat obieemr quod lassicit, ut saltem habere dicantur potentiam illam. quam Scholae inmotam appetant. At tolli non txatum habere possunt auxilium 1 DIud. quo habito nullum aliud ad praeceptum facie

dum desideratur, & quod pest omnes in hac 'itaeertantes p sed ulterius habent auxilium D eirais, ouod nunquam illis subtrahitur , Deo neminem e serente. mix uam deseraris ', quemadmodum Iabm de Nat. & larati cap. et . in Psalm. I43. aliisque i ' hDcis docet latinorum Patrum nobilissimus Augullinus. II Dari in Me infirmitatis statu auxilium lilya IQ, quod laudatus Augustinus. appellat adiutorium sine suo n- , eique humanam voluntatem De numeruresistere. & dversus imbrem gratiae eongeiasscere M duram fieri, sententia nostra est firmillima atque ex--essissima. Quamquam vero, nisi accedat adiutorium

Quo, liberum arbitrium non vult, aut ita nim vult voluntate spiritus, ut vincat voluntatem carnιν crearia emMvi cmtem et poteti tamen velle . ac vincere: immo voluntas, cui dulcescit Deus, αunae incipit quod durum erat amare, ta et II aliquam

do parvi sit o invitiis. & nondum tiώπω ad sup ondam priorem vetustate roboratam; est nihilo tam minus proxime tametens ad οὐδ Nini forest. Istopriam agnoscens rem ad gratiam convertatur Iuvantem . nec de viri-hus proprii arbitrii prassumens ει gratiae repugnet & reluctetur. Gratia enim, quae

quam applicat lamem ad actum , in hem 8e ali praeeeptum implendum interdum mihimet tum remote Ita datur gratia . evi resistitur, inspirans voluntatem parvam, &

tiarn. aut praximam, aut remotam. Si autem potenis

tiam praximam ita aceipias, ut sit completa . ex - a , neque egeat adiutorio applicationis ad actum, ut aeeipi iuret ab oppugnatiuibus grauae per D e caeis, huiusmodi potentiam in gratia, quae non sit emax , agnoscere nequaquam sumus. miram Irius enim eum Augustino dari per Iesum Christum, uuibus id Deo dari placuit, ut non iam Pis -- ν --, Ni etsi velimus, etiam adiutorium tantum tale , ut vel M. At pluis xa de his lib. is cap. s. ubi egimus de actualis graiatiat divisionibus, ae li- 17. GD 3. ubi de Haeresi, Jansentana. III. Requirentes inseper ad mentum ,:el demeritum libertatem a Moestate seripsimus in

I. lansentanam, ae prolixius l1, 16. cap. a. α 3. nulla ratione esse eulpabilem motum, qui ne ιtate μι-

stit. in cohiων. mo rtest. Oilendimus etiam in hoc fiat. requiri ad peceatum, ut ab eo liberum sis abs ι--ra et ac demonstravimus Augustinum, ubi adὐersis Iulianum ait id non requiri M peccatum , auod Iiniis lectitum est. mua peccatι , locutum luisse de Focato originali, quod fuit voluntarium in Adam, &de eoncupisceritia, quae peccatum appetiatur, ς' tenus a peccato est, & ad peccatum inclinat. At ne mavimus ipsius eo cupiscentiae motus in culpam ii tari, quando his libere, & cum potestate ad O -s m non ineatimur. Indi eremtiam clanique libe-Carbitrii non inter Pelagiana decreta, sed inter E clesiastiea dogmata recens mus lib. cap. I. eie cto duntaxat fictitio, atque a recentioribus inruis Miri T . Trati m.

O VI. C A P. II. 177

ae ulli is . IV. Chtistum Iesum m omnibus fulmxum emel. fudisse sanguinem, & pretium lytrum oeobtulisse, non sola oris eonsessione , sed magna etiam argumentorum mpia Augustinenses testantur. Diabeerunt enim ex Apostolo unum 'o oemnitas mortuum esse, & hune a Deo propositum 'surationem p peccauν rotius manssi: & a magno Augustino praeceptore arida Institutore suo acceperunt, sie ut omnes mortui sunt in Peccatis, nemine minus exrepto, ita pro omnibus, ne mine prissus excepto, vivum mortuum esse murimo tantum Augustinenses contendunt, unum, quod etsi Salvator pro omnibus mortuus sit. non tamen mortis ejus beneficium rae iuuet alterum veDquod lie et Christus tumulatissime m omni x satisfecerit, eiusque meritis omnia gratiarum munera m vn yer

sis instituta sint, ae parata ; nihilominus auxillum sufficiens ex vi eommunis ae persectilsimae Redemptionis non omnibus singulisque consertur, Misse, perna pereat. Hi ; quibus aiorem datur, secundum gratiam dame, non secuistim debitum: quorum unum traditur a Tridentino tameitio sese. 6. cap. 3. , alte rum ab Anguillno de Cooepti &- p. Ide his plura lib. I . cap. 3. & 4. inisquis ergo no stram a laesimio discrepantiam agninere velit, adeat Theologiorum disciplinarum Volumen tertium Pagi

tum eit probatumve orthodoxis omibus. ab eo, quod relicium est disputantiam arbitrio. caute pruindenterque secemat, moria absque tumore defendens, di absque livore panderans aliena.

CAPUT III.

Da erorabas, qui conlisentur is tremsitionibus cusninianis per Conseitutionem, Unigenitus, is aremmioque damnatis.

EXtiterunt e plures, qui in m sitiones ines.

nellianas ediderunt doctissimos Commmianos, atque ab iniquis Iansenistarum expostulati omiss te vindiearunt celeberrimam Clementinam Conuit tionem UNIGENi Tus. Illorum quidam memelli articulos sininlatim expendere . dispungere, ataue oppug re curarunt, Oriune ipseram articulorum te vato ; quemadmodum praestarunt viri perceleum ,

jacobus Fontana, Dinni nisus Viva, Henricus Cardis malle δε rusis Greeorius Cardinalis Sellem, Bema

Gallica. Iatina. Sc Italici etiam lingua editorum. Quidam vero ine ellianos en

res in eerta capita revocarunt; uti se eerunt in P

storalibus Institutionitrus praeelati Galliarum Antistites. & in suis Explieationibus nonaginta septem ripiscopi, Antonius Rotlieri, Pius Uanden-Dyta, aliuque bene multi . Nobis aliquod tantum specimen praeditarum errorum , inpectumque Augustinianae doctrinae iistem contrariae praebens , Verior methodiu , utpote expeditior ac planior, servanda

est.

S. I. Quesnelli prepositiones. - u utituν de Gratia

cesstate . natura

L o Asthasi in nelli propositiones. quibus presedi Moosi. tim ejus de Gratiae huius status natura retessitate sententia comprehenditur, sunt numero vi- Σ : ginti quinque: in quibus, ut de Baianis. & Iansentanas a. 4. iactum est hactenus. priori loco simpliem enunti=:. . a. tionem, deinde sensuum PerVersitatem 1 tertio Np--ta, .

tionem, quam habent cum Augustiniana domina , t . i. summatim, strictimque exponemus. Itaque propositio 1. I. allirmat in peccatore post gratiae amissionem mIT esse , praeter peccatum , suprebam paupertatem, atque enera em impotentiam ad laborem, ad orationem, & 3.

Is omne opus bonum. II. III. & IV. enuntiant si- ne gratia , qua est principium meo missumque -ι operis, non istum nihil boni heri. sed nee heri posila: & absque ipsa gratia, quae operatur. do od praecipit, praecepta non milibilia esse, sed in v num data, ae inutilia. V. asserit absque intefiori gratia . quae cor emolliat, gratias exteriores non inservirenis au eremuis obdurandam. UI. UILVIII. prenum tiant neminem pertinere ad legem gratia, nisi in eo Deus operetur quod praecipit ; eum sola gratia, os Deus dat quod praecipit, dematque quod petit. diltinguat novum scedas a veteri. IX. A. & sequentes usque ad XXI. gratiam universim describunt, quod si manus, operatis , edi voluntas omnipotentis με, esu-mque

185쪽

AUGUSTINIANUM SYST. VINDIC.

voluntatis esectas isti abitis; quam nihil potestim

ire, aut re: ardare cui nulla voluntas humana r sstit , is peceat re Quantumcunque obstina as sit. portet ut se dedat & humiliet; quae operatur obedientiam quam petit, est vox faciens venite ad Christum cum interius d et, eit semen semper asserens fru-

m suum: vult sibi obediti de obeditur. imperat de omnia fiunt. loquitur 5: omnia sibi submitsa sunt. XXI. XXII. XXIlI. XXIV. α XXV. o rationem

gratiae, quam rursus appellant potentem, sortem &invinei bilem effectum voluntatis omnipotentis, comparant omminui mi resis istantis Filium

suum; Memque Incarnationis exemiso. resut in a

chetypo omnium statiarum, demonstrari aiunt comordiam ei dem gratia cama si arbitris: ipsam qum operationem gratiae aequiparant operationi, qua Deus P ucit creataras ex nihilo, & uua mortuos ad vitam revocat, necnon operationi illi, qua omnipote

solo nutu suae voluntatis utitur in sinandis corpori

ae Iis, II. In praemissis inesnelliatus articum proximae eoa-t- tinentur haereses. I. Prineipio quesnellus in peccat re gratia deliinito nullam admittit recte agendi potestatem, immo nec opus aliquod non vitiarum a d minante cupiditate, renovatque haeresim Ioannis Hus ' art. 16. inter damnatos a Concilio Constantaenia, theranam proscriptam a Tridentino sese. 6. can. 7.ae Baianam propos. 33. - 44. Ita Veritas. ω AEqui ras Uni enitus , pas. S. De Cent o Mne Propositos quasi es en datau pagina ues. Venin GIor. Proposit. pagina N Jaeobus rontana Tom. i. pagina et r. Inibvraio Pastoralis XLII. Miseoporum pagina 37. edit. Moguet. & Explications centum ripi cop. par. item 37. Imprest. Regiae j. Les Peres de II. Negat Queinellus gratiam omnem μμ

Mntem. & ab emeaei, quae cum astu coniungitur, distinctam, gratiae huius status Meesitatem o matroni pitribuens r quod itidem animadvertunt laudati cen

rite, arguunt temeritatis eos, qui erroneam putant opinionem plurium Theologorum, qui ostienent rueia grate su ante nest pas doniae aux a MIMe. Cr atix et arcis . oui ne credi ut par quelis βως aecordis aratis lex isde est ac pagina a 3. de sistentia Thomi, statum, ηe nostra, quae propugaat gratiam per semet-

Πεν e e on rende mete doctrina si autoniae. Horum ergo centum Epistoporum iudicio temeritatis intolerandae audaciae culpantur, qui Theologis gratum per se emeacem propugnantibus, ae doeentibus smeientem gratiam non semper obcxcatis. singulisque

infidelibus eonserti, objectarit Quesnellianam haereis sui, in hoe suam, quod solam gratiam effectrieem.& necessitantem intrudat. Adit ut in Que ellianis thesibus gratiam duntaxat victricem animadvertem tetiam in draginta Episcopi in sua Pastorali Institu

iuxta s, ne lum, non solum nihiι Mns fier/ rei a .m nre fieri posse με rraria obtinente effectum, quod

toti aliique pallim. ii . Ulterius negat vaesaellus tibertatem initeferentiae, euod constat apertisti me e emplis . quibus utitur sta e plicandam gratiae ei ficacitatem, & concordiam liberi arbitrii, idest, exemplo Inearnationis. in qua natura humana Christi,

ut verbis utar Episcoporum Galliae in Pastorali ,

Les Reflexions morales . pagina γ refutare non potuit hypostaticam unionem. Adde exempla alia crea. tionis . S patrationis miraculorum . in quibus homines aut palsλου se habent. aut solum spiam me. Hisice exemplis inductam a Quesnello necessitatem. e. plosamque lib. am cooperationem arbitrii, obsor runt tantum Episeopi ad prop. II. pagina 26. subi M ςum Augultino libro a. de peccatorum meritis cap. xj. monentes, ne ob difficultatem conciliandi liberum arbitrium cum Matia, unum sene a/tero fum a

se libertate, quam post Ians Q ellus sustulit, suse Iambas Tontana ad α -inaci & ad propos xx I. pag. 33t. Cardicinalia Mileti ad prop. Ita & undecimam, lom. 2.pagina i 8. & sequentibus. Cardinalis de Bisiis inius Tractatu meologico pagina 2 4. atque sensu un nimi omnes. IV. .eshellus insuper faeit Deum au.ctorem peccati. dum majorem eordis obdurationem, cuius causa nulla est praeter malitiam, de voluntatem

humanam, Dei rahortati ibus, e iurioribusque ar tiis adseribit: quod Deo summopm ui juriosam meri ro dixerunt centum Epissi pagina γε 4. Ce semistine impiet/. Henricus Cardinalis de Billy usesaeulum revincit pagina i36. demonstrando testimoniis Augustini tribulationes etIe medicamenta ad tam tem, misericordiam feri, cui proponitur bonae imitationis exemplum. & facta servorum Dei in sinum congella absumere cogitatiouum torqorem. Legi pose est α laeobus Fontaaa tomo L. pagina 12 . Hic a ctor etiam animadvertit Questellum. dum ait exteriores gratias absque interiori inservire duntaxat ad cor obdurandum, reiicere. ut peraiciosam. gratiam

quoniam .esbello omnis interior Rr tia est essieax , dc operatrix, ideo ne in Theudas inestellianis de gratia contineri insphemiam prω politionis sextae inter Ir. ab Alexandro VIII. d

mnatas : Gratia si ciens statui nostr , non tam utilis, quam pernicissa ,sie, ut struis da merito risimas petere, A gratia Iiniciente ιibera nos. Domine. Idem it ditur ab Auriore opustuli, Veritas, o multas, O Pagina 33. necnon a Dominico Viva pagina editionis Beneventanae. Advertit eo loci uterque auctor. in systemate Iansenti omnem gratiam, quae non sit per se emeat, deservire solummodo peccatis faelemias, o majori damnationi. at ue relegari ad legem m d Eir Imam, ad gratiam scilicet exteriorem & Pelagianam. His confirmantur que nos scripsmus disserti iv. p. r. q. num. 4. Gilat eivo in Queisellianis propositionibus paullo supra recensitis enuntiari. absque gratia Meaei nil boni fieri, nec fieri Misa: gratiam ab emaei dii tinctam nodi dari in hoe insitati tatis illaru , ae si daretur, futuram fore inutilem ac perniciosam : sub gratia e ei liberum arbitrium necessario dc absque potestate ad oppositum invincibiliter

agere ; exteriores demam gratias, cuiusmodi sent exemia lanctorum . eoactone . saerificia, miracula, nisi gratia adiit emax, inservire tantummodo a ora aeperversorum obdurationi.

ili. Adversut hee .eiselliana asserta nos firmissime profitemur ab impiis, tametsi gratia unctitiem- TI te sint destituti imo etiamsi fide eareant permulta bona opera, quibus ad iustifieationem disponunint. fieri eum adjutorio gratiae actualis e qaod ii 3. 18. cap. a. demonstravimus ex ueris litteris numilitatem Publioni, & eleemosynas Cornelii continendantibus . ex actibuς, qui iustificationem praecedunt, at ue in ipsam obtinendam disponunt, necnon ex auctorit te Augusti ai affirmantis de Sp. sit. cap. 18. sine aliquibus honis operibus d citi me Ditam e uilibet peρsmι bominis in oeniri: ae ulterius docemus nou O IRι norum opera, seelusa etiam actuali gratia, oriri , tamquam ex prineipio cuncta inficiente. ex cumitatae vitiosa, atque ad finem pravum directa esse; nam

multa etiam impiorum . neqae Deum veraciter colentium facta legimus . vel novimus, quae, ut citato in libro aiebat Augustinus , fecundum iussit a regulam

non situm vi verare non possismias verum etiam me

rito rese quo Ludi s. IL Dari in hoc statu adiutorium si e quo non . sve gratiam dantem posse, nouistis, quam Sehola Doriemem appellat. atque illud adiutorium aliquibus miserie ditet dari . aliquibus d negari luseo Dei iti te o, Augustini distipuli eoallanter firmiterque gnant. At Sancti Patris magilierio,& ratione edocti. non eamdem esse in praesentia virtutem liberi arbitrii. ae erat in primae conditionis integritate . sed, quemamodum doeet fides. non e stinctum quidem , attenuatum tamen , inclia tum.& carnis eam ratione eertamine laceis tum nunc esse, iure negamux esse in homine per illud solam auxilium eam potestatem expeditam. natioque alio ad jutorio iuvandam. qao non tantum sed etiam iniit e idque valere plurimum arbitramue ad reviaceo

dum inelaellum, hoe duntaxat adjutorium postrem commemoratum, non illud dans passe. & in eis, inducentem definitionibus illis suis; in quibus indefimis appellans gratiam virturem in operationem omn/ test/s Dei, atque e numero gratiarum extrudens ea , quae non operantur, nee donant quod Inus precipit. manifestinime demonstrat istam gratiam sese fle. - . nullam vero ab essema seiunctam, in G,& Iansenti systemate prae cari. De mente autem in stra certiorem reddere pessunt unumquemque vel ea tantum, quae de gratiatum parratione seriptimus librox cap. 8 ae superiori capite praenotavimus agentes

de proristionibus sansentanis. III. inamquam agn stamus in Chri ita lesu exemplum Hariis um splendidissimumque νυδεβιυ, .u in quantum nult praecedentibus meritis ad gratiam & ad gloriam eligimur , quemadmodum natura humana . priusquam Fojus nosterentur opera. praeiastinata fuit ad unici. nem, quam diei mus , stat ea non arbitramur tamen exemplum illud, aut aliud eonsimile . idoneum es.se ad explicandam eoncordiam liberi arbitrii eum era

tia; quippe, ut saepenumero dictum est, ae in libm

186쪽

H . Geologi earum disciplinarum cap. r. lneolenti

me demonstritum. non sola liberiar ishmtatis immunis a eoactione. & a violentia, verum etiam arbitris soluti ab anteee8entis neeelsitatis vineislo aluota debet in Adae posteris: quae utique libertas,

euti non adinstenitur in actibus deliberationem n stiam praeeedentibus. ita nequit excogitari, vel in mnione vel in rerum productione . vel in resurrectione mortuorum, vel demam in aliis exemplis , quibus Questellius abutitur in explicanda in ctricis gratiae energia. IV. Absit vero, ut aliquis in tantam dementiam nos derenisse Ninetur, ut emit -υs, & obdurationis nostiae eausam in Deum reland

mus, obliti Ausustinianae illius praecepti mis a. lib.

de peccat. meritis tap. 17. Fouuius culpa humanae . Deum referas ceu : vitrerum namque omnium tam

nisum ea a superbia es. In hane propterea, non inconsita, Mecepta. 3e comminationes supremi Domi ni, neque in inspirationes gratiarum . quibus humana Ohnititur peruicaeia, referentes mecatorum duritiem, em brutis animantibus deteriores existimamus . qui

vel Dei legem incusant, vel gratiam suffieientem d. rident, vel aliunde, quam a propria voluntate, ea in iam suae perversitatis ames sunt, ceteris p uldubio atroetori, nisi resipiscant , plectendi supis icio, non quia aut mea i , aut admoniti . aut gratia praeventi ; sed quia vocatiosi, monitis. 8e Spiritus Sancti impulsibus oblust lantes ad iraeundiam concita runt Dominum, eui similitis odio fumν impius, is h-- pietas ur, Sap. 9. Hane esse fidem nostiam comstat ex dissertatione, quam e scripsimus eitato li

Adeat ergo suisquis cupidus es h cognoscendi, num in seriptis nothris praemissae ineshellianae theses relate

tur . loea indigitata nuper . quae occurrent pervolutanti tertium Theolog. discipi. Volumea pagina r47. 265. 293. 27y. apy. 3 3. 383. 388.

, I. riuuntur quatuor propositiones Quesnelli pertio nentes ad fidem. In AXUI. i quit nullas dari s. U. gratias, nisi ' fidem. In XXVII. repetit suis esse

primam gratiam, omniumque aliarum sontem. In XXVIII. enuntiat primam gratiam . quam Deus peccatori elargitur . esse remissionem peccatoru-: atque in XXIX. concludit, extra Melesiam . scille et ubi maest fides & peccatoriun remissio, a Deo nuIum gratiam Medi.

II. Constat pravum Quesnelli sensu on a

id enim traditur ab Augustino de Praedestinat. Sanct Tum cap. 7. Menon a Tridentino Concilio sese. 6.

p. 8. sed eum in fide distinguendum sit . quod adipiam praeparat, euiusmodi sunt divina inspiratio, pius

o. vlitatis assectus. aliaque gratiarum munera in eelsa infidelibus, priusquam credant, & quod ipsa mdem meuliariter constituit, assensus nempe praeflitus mytheriis divinitus revelatis: inesnellus nullam gratiam admittens extra Getesiam. nomine Fiat i

tellexit fidem elatam. & distinctam in Christum; atque ira inquiunt Gallianam Praesules in Iestrassi Pastorali pagina non distinxit inter gratias, quae

praeparant ad fidem, atque inter eas, quae ipsam fidem producunt. Similia centum Epigopi pagina 3 . Iι f.,ι faire une distinction nece ire mira tis viis

vos dum da is ν. Et quidem recte: nam ante fidem praeparari vosuntatem ad credendum per gratiam praevenientem, docet Augustinus de dono . peris severantiae rap. 16. definit Synodus Mausicana can. 2.ae Tridentina sess. 6. can. 3. & adversus Semip

Iagianos citholici fatentur omnes. Vide Iacobum rimiana pagina 438. tom. I. Henrieum Cardinalem de Bissis minina 32ς. Verit. dc Muit. Constit. p fina 38. aliosque auctores superius commemoratos. l. Quod conlinarium est praecedentium, meseel. lus -uam in paganis & inlidelibus extra Ecclesiam politiis admittit eratiam fusticientem; id vero damnatum est ab Alexandro v III. propositione quinta inter xxx t. de quidem omni aequitate: ex opposto nim dogmate sequeretur nullum infidelem . nullum haereticum, nullumque schismaticum converti, immonee pro sua convertione Deum orare posse. Atque id pariter o ervarunt praelaudati auctores in propositicinem 29. necnon Dominicas Viva mina a u. Cariadinalis Selleri tomo pV. 188. Destrantius p. z.

pagiua ista auctor opusculi, Les cen/φ une proin rens. mc pagina 74. aliique eommuniter. III. EA istiens .esnellus primam omnium gratiarum esse

peccat tim remissionem, eolimenter assimul non tam

Barti Theoti Tom. VI.

tum Iudaeis, Pasanis, eeterisque omnibus extra Ee

Eesiam eonstitutis . atque illis presertim, quibus nua quam eoat intit ut ad Deum eonvertantur. sed nec Melibus in peeratum lapsis, nullam unquam obvenire summam gratiam, quandiu permanserint tu peccaro. Portentonis hie error tollit dispositionem omnem,

Rae justificationem praeeedit, aut haeresi plusquam

'elagiana negat eamdem dispositionem pendere a sa- maturali gratiae adiutorio. Recte ergo Theolos Quesnellum emistarunt ex his, quae Trideatina SP nodus definit sese. 6. eap. 6. de m , quo dicatores disponantur ad iustificationem . atque ex nis, quae eadem sessione ean. statuit de gratia omnem a

ctum fidei, spei, de dilectionis, quibus ad iustificationem disponimur, praeveniente. Observarunt quoque

hisce thesibus renovasse inestellum propositiones Bad

dro VIII. qui dirus asseritur icifideles de impios. prius nam iustifieentur, utpote omni gratia deibrutos, &servientes dominanti cupiditati , precare in omni bus filix actitat. Vide Iambam Fontana tomo I. pq ina 4ρα Epistolam V. Abbatis demonstrantis aeritatem Constitutionis in genitur. pagina M. es 1Or. propositi pagina tr. Opusculum inscrip tum. Veritas m a uas, pagina 38. Gregotium Cardi lem Selleri tomo s. pagina i L Bemardum Desirant P. 3. libro 28. patina lxi. Cardinalem de Bissis tomo 3. Pagina siet. Institutionem Pastoralem Elii pi Suesse sonensis per Augustinianum Theologum latine redditam β. 8. pastina s8. Las rem ει una μυθ*ions ιisses en d tali. pag. Hi e vero pertaeuum est nullam a quesnello admitti gratiam ante fidem pe sectam . nullam in iis, qui lant extra Ecclesiam . nul lam denique in peccatoribus ad larificationem se diseponentibus.

III. Orthodoxiam Augustinianae Seholae . atque Odi positionem eum praefatis meiselli erroribus . aperte scripta nostra deelarant. I. Disputantes enim libro I s. adversus Sem-lagianam haeresim ostendimus cap. di ρ necessariam esse gratiam praevenientem ad fidei

initium, ae divini muneris es, ut omnins , petamus, quo mus, atque pulsemus . uti de dono perseverantiae cap. 23. ait Ausustinus. Pes me etiam eodem --pite Geuimus distinguenda esse in fide sanctam e irationem, & eollustrationem menti, deitide inspit tionem sanctae voluntatis audiendi Evangelium ex δε- Misio salutis, tum deliberatum assensum, & actum Dum credendi. probantes, de auctoritate canonum, Fatrum te timoniis , exemploque Cornelii, Zachaei,& Nathanaelis confirmantes quidquid Mverius aia &27. Propositionem Theolo. AE ---τω P. 1L Iasaper disserentes de operibus eorum . qui destitati sunt gratia fidei, libro iia cap a. pro . a. demonstravimus auctoritate Augustini dis. putantis eontra Iulianum , etiam infideles aliquando bona opera taeere ex gratia ad uinio ς ibisue er duximus exemplum Polemonis, cuius cinit inent ani scribendam gratiae eenset ipsemet Sanctus riter ob ea, quae leguntur Sapientiae 8. Nemo esse potes eo Mitnens, nisi Deus dis. Propositione autem prima

ejusdem mitis statuimus tum ab infidelibus ante fidem perfeciam, tum impiis ante iustificationemora fieri, quae nequeunt censeri reota, producto Υridentino canone . damnatisque Viteles, & Μ, ehaelis Baii propositionibus. Infidelibus item, ne in

pervicacissimis peccatoribus tonserat suocientem εν riam quamquam non semper, ut adversarii nostri eontendunt γ eodem libro eap. 8. saepenumero test ii sumus. III. Demum, ne ab eodem libro disced mus, neque de re notistima prolixiori oratione tractemus , secundo capite praeeitato expresse refutavimus dogmata Baii de Quesbelli, proptereaquod ante re musionem peccatorum in impus, in catechumenis , 3c non semel in infidelibus inveniuntur bona opera facta supernaturalis gratiae adiutorio; Tridentini vero

doctrinam de dispositiouibus , qaae iustificationem

praecedunt, libro undevicesimo eap. 4. pro nostra vibrili explicavimus propugnavimusque. immunes Pr pterea ab omni labe erroris inesnelliani paullo s pra deseripti. Appellamus autem criminatorum oculos ad ea, quae mandavimus litteris la tertio Theolcetica

rum disquisitionum Volumine pagina ML 1 o. 383.

Sequuntur errores Quesnelii Hrea Dei istaritatem

Disandi omnes, . cisa Chrisi mortemae redempti nem.

I.'Roximae propositiones quatuor enuntiantur at inestello adversus voluntatem, quam Deus habet, silvandi omnes, & adversus mortem Christi,ta. in

187쪽

1go AUGUSTINIANUM SYST. VINDIC.

redemptkinemque hominum universorum In proporutione itaque xxx. Ognutietat omnes infulmbit νυν per Christum silvari, quucunque Deus vult ut sal Ventur. Ait in xxxi. impleri , & eonsequi effectum seiun mnia protius de eria Christi, ae semper obtinere intimam eordis tranquillitatem eos omnes , quibus it. iam Christus ipse peroptat. In xxxii. alserit Iesbaa Christum se morti tradidisse. ut pro semper liberaret de potestite anpelli exterminatoris prim enitos, idest,

. Addit in xxx m. oportere, ut nis Ierrenis

di s bimetigii reuuntiet, quisquis fidutiam habere vult sibi xppropriandi C itam Jestim, ejusque amorem.

mortem, & mysteria, quemadmodum iacit Paulus diems r dilexis me, o tradissit seni et sum pro me.

IL mgat inesnellus in his propositionibus, velle

Deum. ut aliqui salvi fiant, praeter praedellinatos et Bosque, qui certissime salvantur . I. Hune lansenti errorem notant xLM. Episcopi in sua Pastorali Iniim μων ιε halut . que rix seuis predemnee. Similia emi. ἐῶ Episcopi arti pagis i in uni sapientissime monent. quibusdam maxime fidelibus dari per Chtilium moeni Hus --diars, o das semura plus abonianomum se sat er; atque ad electos extendi inis Gesoritu, H, H Ie oe abhi vide; tametsi in voluntate eoadit nata, di in commani redemptione singuli empi hendantur. Negari a Quesnello prop. 3o. N 3 i. vo. luntatem salvandi alios, praeter electos. reete serim mini Cardinalis de Biisy tom. I. p. 373. Destantius lib.

o. pag. i M. ubi ingeniose distinguit ιnter xx matem

δει--. . & - tatem Disantem, Uanden ineli iatae Mima, seu adversus TMologiam Suntiuem , pag. iii. & Iacobus Fontana tom. I. pag. 336. ubi ait Pr vum Quesinelli sensum statutum esse, nullique obnox um bit.ani. II. Una eum voluntate Dei lalvandi mnes constat a Mellum negasse mortem Christi proo hur, & in quintam Jantinianam impegisse . . Refert amor opusculi, cui titulus, VerιIas aeqvitas..c. pag. 42. ebesnellum verticulo λα capitis xv II.

Joannis hune Iansmiano aneliu affixisse titulum . Iesus orat pro elictis, at sve in ossicio Portus Reliis tim fuisse ex hymnis. Iesu Redemρων omnium. UMiserantur Vindises in elli, Clitillum dici mortuum pro istis elinis, quatenus hi vocantur Deian nm itum, eisque praeparatur donum finalis perseυerantis sed praeterquamquod inelhellianae propositiones indefinite, neque apposita ulla tali limitatione enuntiantur; constat ex proposit. Ita iuxta me saeulum ex Dei voluntate & redemptione Christi consequies um indubitabuem, iamque eos, qui in altibilare non salvantur. minime fuisse redemptos. HI. id sibi velit Gesnellus prop. 33. subobicurum videtur . quibusdam apud Vanden-Duch pag. I I. asserentibusi ovasse haeresim Fraracinorum, qui aiebant neminem pine habere in Christum fiduciam . nisi te

renis omnibus per voluntariam Paupertatem abdie

tis quibusdam aliis apud auctorem opusculi, Veritas edi a itar, me. thesm illam damnatam existimantibus, quod fiduciam locandam esse pronuntiet, non in

Dei promissis, & in Christo Mediatore, sed in se.

ta terrenorum bonoriun renuntiatione . Arbitramur

autem nos illam esse surculum ouemdam prMedeatium . planissimumque sensum illius esse, reprobos. di qui nondum terrenarum rerum eupiditate sunt ex

sediti die ere non posse fidueialiter eam Apollolo. cisi Hi dilexit me, & tradidit semitissum νω. me

atque ita in aeuum captiose indicare , Christum noti esse mortuum pro omnibus . nee posse quemlibet

sibi applicate prodactam Pauli sententiam. Ita in ea umpositione, fascino dolosae pietatis obducta. Ianknianam hmesim detexerunt Antonius Rotlieri in si is

Reflexionibus eat: χ- pag. 2I.Iacobus F lana totri.

lo iei parte prima, pag. 376. Videtur propterea Quesenellianam pravitatem aperta ratiocinatione evincere

eur mai. - Hine habes, Quesbellum tria in raeensi iis thesibus dogmatnasse, Deum nolle salutem omnuam hominum: Christum pro omnibus nequaquam mortem oppetiillat nee omnes in eius morte mae spem ac fiduciam suam eollocare. I H. Quid vero nos, quid Augustinianae doctrinae μυ-

propugnatores Z I. Nos quidem, ae nostrates Omnes eis a credimus Deum optimum maximum electorum suorum, quos se dum propositum istumatis sua pro vit, segregavitque a ceteris, peculiarem sterere pr--κ dentiam, eisque uberiora gratiarum munera. quitas

certissime Iiboeentur, intuita meritorum Chrissi praestituisse; quod non tantum memoraci Galliarum Aat stites tradiderunt , sed si omnes tenentur docere , qui unum prae altero eligi eredunt, Ec persevera tiam specialtissimum donum esse cum Tridentinis P tribus asseverant. Verum si de voluntate illa loquamur. quam Scholae appellant antecedantem . & quaesii, ili indagine, nee eadem ratione a Seholasticis stalet exponi. versari illam cirra salutem omnium, nec sterilem esse, atque prorsus inemeacem , sed univer

sis media ad eoalequendam salutem necessaria praeparavisse, docuimus lib. v. em I. Prophetarum testubus, qui nos saepe monent Deum nolle mortem ιmpi rum , sed tis eam retamur in visant, verbisque Apostoli Pauli nos hortantis ut oremus pro omnibus, quoniam Deus DuIt omnes homines famos fini. Quomodo etiam

ansentani testimonia Anguilini disputantis contra pelagianos a voluntate absoruta, & quae est de rerum enectu, ad voluntatem eonditionatam . Ac solam rerum possibilitatem . di quae ad haue requiruntur eo-to interentem. imperite detorqueant, eo laei demoα- strate euravimus. II. Quid vero de morte Clitiiii 'pro omnibus sentiamus, quoniam declaratum est uberiori stylo dii sertat. ae nonnulla quoque repetita sunt paullo supra ea . a. num. 3. Omnibus comperium

esse confidimus: & ii qui sani. qui haesitent adhue,

sciant nos, tum laudato libro sexto cap. I. tum lib.

T. cap. 3. nec non libro M. cap. 9. sincero animo pro.

pugnasse quod Paulas frequenter repetit. Patres do. cent, Augustini demoastrantis originalis peccati tran iussionem argumenta confirmant, emiclamantque piissimi Iesia vulnera ac preces . ita unum pro omnibus

mortuum esse, quemaumodum omnes in Ad m motus

μαι. Hoc tantum nobis lieere putamus, dogma istud fidei defendere absque praesidio opinionum, quae in Theologiam superiori aetate ininserunt. & suae Catholi eorum Scholas in partes dili dunt, rata non esiis dosmata fidei exigenda ad Se lallieas eonemati nes, in quibus veteres a iunioribus, nostrique Proe res a Medistis salva Fide distatiunt. Hujus autem rei,

quamquam necessum novi est proferre rationem, quum latis appareat petendam non credendi normaem

fluxis opinionibus hominum privatorum, sed ab Ecelesiasticis definitionibus . a traditione Patrum, at

que a Theolosorum eonstanti , communique se tentia I praecitato tamen libro In capite q. --

menta, rationesque pmduximus. IIL Omnibus deat.

rue, tametsi improdi sint . & gravati iniquitatum

uarum pondere, sperandum esse, ac summam v eiam, quae tamen salutarem timorem & BlIieini-dinem non excludat, nee dueneret in meis Moematque inanem iactantiam) in Christo Redemἡore t

eandam esse, scirpsimus ae demonstravimus lib. 2I. cap. it. dislarentes is oe, ibique inter eeteras sperandi causas eam protulimus, quam tu Psalmum I . ita proposuit beatissimus Auluilinus: Premissiones Dia i

is rrhas aecepimur et tenemus mortem Cnristi, tenemus

I. --in Christ. Undique igitur Quesnellianos e

rores execramur. proflinamus, evertimus. ut dictan per evincunt: quae Theologi ea methodo, atque uberiori doctina ex λnuntur aedemonstrant 1r tom. t. The

Enuntiationes Quesvelii δε eratis natura

L A D gratiam illatam primo homini pertinent prino. ximae quatuor propositiones. XXA IV. in qua asseritur gratiam Adam prodaxisse merita duntaxat --: 3 M. XAXU. suae ipsim Adami gratiam appellat γ' sequelam crearionis, ac debitam suisse ait naturae m. tus instituis . & adhue integrae. XXXVI. hane disserentiam constituens inter gratiam Adami ae status innocentiae. & gratiam Christi huiusque status, quod primam unusquisque recepisset in pro a post . iii vero recipitur tantummodo in persa, Iesa Chri , qui a mortuis surrexit. & eui nos eoniungimur. alaque unimur. XXXVII. p ostio exprimit pratiam clami, sensis Mo illum in semeti is, suisse ei portionatam; gratiam vero Christianam, nos sancti

cando

188쪽

auda in Christo Jesia, ella gratiam omnipotentem, di .gnamque Unigenito Filio Dei. Atque his sum mes-nellianae proscriptae theses, quantum attinet ad sonum

complexumque verborum.

numia 11. Senses vero itiarum thesium iudicio x Lit. Episcoponim P . eli, merita Adami nullum aliud ii 'i T buille principium . praeter gratiam duntaxat natMalam, . , r quae a naturae eonditione esset prorsus inseparabilis.

- . nec merita aliqua producere posse , quam merita tantum humana: horum autem Episcoporum verba produximus praecedenti Uolum. dulari. a. cap. I. q.

Ollendimus eo loci testimoniis lacobi Fotitanae, Cardinatis Biisy , Cardinalis Sellera, aliorumque, Quesnelium in itatu naturae. tegrae agnovisse gratiam . quae non excederet naturae ordinem , quae est et nat ratis proprietas. de quae non esset donum naturae superadditum, gratiam nempe Pelagianam, eaque tantum signifieatione dignam gratia nomine . iuxta quam gratia dicitur ipsa uatura. in qua eonditi suimus nullis meritis praecedentibus. Rurius de hoe Quesnelii sensu egimus diiserti s. cap. I. I. Addamustellimonium centum Episcoporum , qui pag. 21. d cent iuxta Augustinum de PraedelL SS. capit. 13. nu. et r. merita Adae dici humana , dans un sens tres-cath sique: cavendum vero, ne cum Que inello dicantur humana tantummodo . scilicet comparata absque adiu. torio gratiae supernatura iis , γ' ou ne petit sens e murre on ire aure tis dons naturais . oti tu parat riment at rach et a la risiure. Quare adversus 3 . & sequentem propositionem Quesia limam opus mi. ut in Adam agnoscamus cum Augustino eap. 3ω. Enchiridi i &cap. ii. de Correpti & Grat. D maturale adiutorium, sine quo promereri non poterat, neque in aeceqta i nitia perseverare . IL Quantum vero ad propositionem 36. temere & audacter Queisellus est , inter gratiam

Adami , & gratiam Christi illud versari discrimen , quod illa ab omnibus reciperetur , haec vero non recipiatur nili ab iis . qui per fidem 3c earitatem coniuncti sunt Chiilio: hinc enim, si id verum citet. se-' queretur infideles, dc impios nunMam gratiae Chiatu fieri participes. Atque id revera Sesnellum dogmatizasle eruitur ex eius propositionibus secundo I. recentitis. Sed cubat in eadem propositione sensus alter de Novatorum damnata haeresis s nam cum loquaturiauesnellus de eratia saucii cante , qua efficimur viva in Christo membra, eique per caritatem unimur; asiserendo hane gratiam recipi in sua persona Cimui, si- Initicat homnem non furtificari per inhaerentem iustibi iam . ibi per solam imputationem iuilitiae Christi et

quod canorae ita seis. 6. damnatum eli a Synodo Tricentina . Hune vero sensum in inesnelliana positio ne redarguunt Henrictis Cardinasis de Biisy tomo t. pata Tret. Autior opustuli inseripti, Veritis. O ασα

rar. pae. 4'. Jacobus Fontana torra. r. pag. m. miniis Viva pag. 2 - aluque plurimi. Desirantius tamen lib. 36. seu P. 4. pag. 28. negat inesnellum haeresi δε justitia is latria adhaesise ἰ at nihilominus

ait manifestam esse propositionis pravitatem , dum a. perte negat a nobis gratiam recipi in prostris persona . Ill. Propositio autem gr. demonstrat Quesnellum in statu sinocentiae admisisse gratiam naturalem re Pelagianam; dum vero addit gratiam huius status csse omni pol utem , eonfirmat errorem , ti haeresim propositionum, de quibus r. huius eapitis, & quae gratiam jurari mem, & tibertatem indisserentiae a statu corruptae per peccatum naturae procul arcent. Recte Auctor opusculi . ias cent O une promitions Dalis es eu drisit pag. 77. hane trigesimam septimam v cat , sus ite de Pelagiani e sto certe grace proportionis nis a P homnie , D σue iis feni une grace a un orare pu-νement natures : de Iansent mepor D strate iovisui

fante, la quelle sent fore Ia grace inesse Me. Idem eitceterorum iudicium. Vide Cardinalem de Bissy eitato in t o pag. et Iacobum Fontanam pag. 78S Iibrum , cui titulus, Veritas m aequitas, pag. 48. Quoniam tamen haec propositio xxxv II. aperte agit

gratia sanctificante , perspicuum arbitror , denegari a Quesnello in Adam gratiam habitualem, & iustitiam

Peri eonnatur Mem . non vero naturae superadditam , ideoque renovari Baianos errores; de quibuς eap. I. huius dissertationis f. i. gratiam vero lanctificantem huius status dici omnipotentem , quoniam amitti nequit. si non sensi Calviniano, & Lucterano, Jansentano saltem , scilicet per resistentiam liberi arbitrii. It, de hae propostione xxxvri. Desrantius P. 4. Irag. 34. &vanden inck pag. 3χ. Constat ergo ex horum complexione adversus inestelliana et theses admittendam esse in statu naturae integrae gratiam habitualem , Ω actualem, naturae superadditas , distinctasque a naturali et donis , & a gratia Gamanorum ; in lim autem statu tratiam eum habitualem. quam iusti inhae-xentem habent, & in suamet peti a recipiunt, ae insuper m sua libertate possunt amittere . tum inualem, cui liberum arbitrium valeat obtemperare, aut resistere.

O VI. C A P. III.

uniti non sunt, misericorditer impenditur, re liberum arbitrium adiuvat ac perficit, sed non interimit, nec trahit invincibili necessitate . At cetera etiam Queianelli placita a nobis refutata sunt . & reprobata. I. De gratia Adami mimus supra cap. i. I. dum rentes per articulos Baii, quibuscum eone are Quesincilian alterunt omnes Clementinae ' Constitutionis UM. propugnatores. Praeterea disput. a. cap. a. demonstra. Κο vimus primum hominem conditum tuisse eum gratia sanctificante. naturae ordinem excedente, atque exmnatum supernaturalibus donis, & adiutorio fine suo tueverare non poterat; quoniam Auguli ino, aliisque Patribus Me tradentibus , sistius naturae viribus nun- ruam in accepta iustitia stetisset, nee consequi potui si et beatitudinem. Vide cap. I. 6. I. num. 3. Hue etiam spectant, quae scripsimus lib. 4. Theotos. Disci, potuisse primum nominem, ut secerunt angeli saneti, permanere pri tibertim arbitrium, ac merita humana . ut inquit S. Pater de Praedesti M. eap. 13. periisse per Adam . quoniam ipse Adam perseverare potuit , non per liberum arbitrium sola nativa vi operans, sed per liberum arbitrium sussultum adiutorio versatili rnunc apparere quid possit gratiae beneficiam, quoniam adiacent nobis carnalis appetitus illecebrae . ae privati sanitate primaeva imploramus auxilium Chri iti, quo& pollimus , & velimus . Atque ita sectantes Augustini vestigia incedimus media quadam regiaque via inter uesnellianos, Baianosque n antes primae conditionis gratiam , eamque naturalibus muneribus a censentes . ae inter Semipelagianos moleile ferentes

ita dividi gratiam . ut primo homini datum sit posse taperseverare, nunc vero posserantia ipsa donetur. Il.

luilificari autem impios per caritatem & gratiam ipsis num s inhaerentem . non autem sela imputatione iustitiae Christi, neque in huius tantum persona, sed in cordibus eorum, qui tultilitantiar, per Spiritum Sanlium earitatem diffundi; antequam vero id contingat, per inspirationem amatis gratiae pectatores sese δε iustificationem consequendam dispinere , decimonono libro cap. a. &ρdemonstravimus adversus Heter odoxos ; ideinque Quesnellum his iudicio doctissimorum virorum , quos supra commemoravimus, adhaerentem simul con-nximus atque oppugnavimus. III. Capite eiusdem libri Rostremo . Scripturarum auctoritate, Maiorum traditione, in pthiisque argumentis ex Augustino de-prumptis, demoniarum est iustos , suandiu vitam agunt mortalem, posse gratiam de earitatem amittere,& quidam libero quem vitandum tenenturassitata precibus mitia lare gratiam auxiliatricem . Meum timore & tremore salutem suam operari: ideo. Me & hae in parte a Quesnellio discessimus si v lis illum praeter tot ae tanta errorum portenta iustitiam quoque inam ibilem excietitasse ) fideique nostrae occurrent ampliora argumenta legenti volumen I.

nibus de libero arbitrio absque eratia tibique relicto, in quadragesima autem tertiae de ipsemet libero arbitrio simul cum gratia per Baptismum collata . Propostione xxx . enuntiat peccatorem absque aer

tia Liboareris, de qua gratia recolendum est quid visintiquinque primis pro itionibus dogmatistes in ruit non esse Iiberum, ni se ad malum. Duabus prinximis xxx x. de xl. pariter docet voluntatem , quam Christi emtia non praevenit , posse tantummodo abe rare, in praecipitium ruere, ae sese vulnerare ; opacem esse cuiuicunque mali , omnisque prorsus boni incap

mnationem. In xl I. assumat, omnem, etiam nuti

um , cognitionem , quam Philosophi Ethniei habuerunt, noci posse venire nis a Deo , sue gratia autem p ucere praesumptionem, vanitatem, atque pervieaeiam , qua Deo opponimur & reluctamur , loco piae affectionis, eultus, amoris, stratique animi. quem tins Deo exhibere tenemur. XLII. definit absque saeria

Hiis fides , ad quod offerendum sola Chrisei ηraria res

dii nos aptosi nihil a nobis adinveniri, iusi hvuria ratem atque iuuieuitatem . XLIII. contra matietat gratia baptismali id primum in nobis effici, ut ita moriamυν peccato , ut spiritus , em, sensusque noster non habeant pro ipse peccato plus vitae, quam homo mortuus habeat pru rebus mundi. et

189쪽

182.

AUGUSTINIANUM SYST. VINDIC.

Pastorali pag. In prioribus quinque propositioniblis estellus tradidit hominem absque stati a Liberatoris

nee ei sitate impelli ad peccatum . Daus ces yrincipes

tam gratiam Meacem me isellus admiserit . eamque necessitantem I damnatae propositiones exprimunt illam ad malum determinationem haberi etiam sub gratia suffieienti. atque, ut ajunt laudati Antistites, Iansis grace, oui a totissura son esset. idem docent centum Episcopi pag. 28. exigentes adversus damnatas theses . ut fateamur liberum arbitrium ita cooperari gratiae excitanti, ut huic valeat obsistere, & reluctari, atque cum Augullino de Grati & lib. arbitrio cap. a. & 4. lib. I. contra duas Epist. Pelagiam cap. I. de eorrept. & grata cap. a. defendamus liberum albi..trium ad bonum & malum etiam in hoc infirmitatis statu persistens. Auctor item Opusculi , cui titulus ,

Veritas o ae Mitas, O c. propositionem xxxviIl. & duas

proximas appellat δε haeresi , proptereae dannvant sene aratia Hieaei , & absque eam te dominore peccati im Omnibus , liberum arbitrium esse νι- tutum sinare. omniaque opera, quae ante justificati nem fiunt, esse vera peceata . I a pag. So. In DIV. etiam libro inseripto, cent une propos, tons sua is es en detoit. praenotatur propos times, de quibus sermo est, accipiendas esse, potir Ia grace ecticaee, faus

sum, qui ab Auctore intenditur, esse peccatorem destitutum auxilio, mi resi ure nequeat , in voluntatem boni ind/clinabilem inferrete . necessarici delinquere , quippe non aliam gratiam , quam omnipotentem , &quam uitiI impedire petes , auι retardare , Questellus

intellexisse e vine itur ex X. XI. at xxxvii. Propositionibus . Idem sentiunt Pius Uanden . Dyck in Ct memina Vindicata s. 8. pag. 2ao. Dominieus Viva pag. 114. Discopus Suessionensis in I. Instituti Past

raun. χχ.& Antonius Rotlieri cap. 4. pag. 2 a. suarum

Reflexionum . II. Praedicti omnes auctores alium sensum in Quesnello damnatum animadvertunt, in his st:- licet propositionibus inter peccata eenseri ossicia illa

moralium virtutum, quae fiunt absque gratia , quon am

nianos omnes reiicere hunc sensum conlut ex diis. 3. ubi ostendimus illos. etsi non admittant ossicia viri tum moralium undique bona absque gratia actuali . non tamen ea existimare secundum substantiam , &.ntrinsecus mala , ac multo minus exigere ad vitanis dum peccatum gratiam eum remissime peceatorumenniunctam. & caritatem praedominantem o qaa ia remium & Qvesnellum exorbitasse fuse ottendimus iuptioti, & ici tertia dissertatione. ibidem quoque animadvertentes discrepantiam Gregorii Ariminensis a Baio ex Vindieiis Norisianis. Quod, facta hoc in i eo mentione Cardinalis de Bissy i duximus repetendum ; is enim pag. 773. sentenciam

Ariminensis anuiti alio traditam . & ab Ecclesia pres tam putat , duplici deceptus errore . ut constat ex citata dissert. 3. Pag. 322. ubi permultos laudavimus Gregorio adhae rentes. III. Persplauum item est, inesnellum in mar- mistis enuntiationibus nil honi absque fide agnoville ,& eum Baio damnaise omnia inndelium opera , nepsidem qualemcunque necessariam putaste , ne quod agitur hi impuritas atque ι is uuas, sed talem fidem

quam caritas i eret , - eo utetur , ut inquit, atque

ex cohaerentia aliarum propositionum evincit Iambus

Fontana tom. a. col. Iῖ9. cui ceteri assentiuntur. IV.

In propositione demum xlii . iuxta auctorem opusculi, Las cent in una o stlitians quati es en Grait,

latet Lutheranae haeresia, suspieio . scilicet, collatam baptismo iustitiam amitti ncm posse , aut per illam

penitas concupiscentiam extingui . Iaectus Fontana

Pag. Σῖ cim. a. idem asserit: observatque praeterea

et tinem Quesnelli aecedere ad apathiam Stoicorum , qui aiebant se immunes esse ab omni animorum per turbatione, necnon ad Qtuetulariam turpitudinem, Minsaniam. I.egantur insuper Destrantius lib. 4ῖ. pag. aati de Bis tom. r. pag. 846. Epistola 7. Anonymi ad Episcopum pag. 37. & Uanden- ch pag. g tr. Ex quibus omnibus constat adversus theses Gela ellianas asserendum esse . homines habere. liberam arbitrium ad vitandum peccatum absque gratia Minci di necessitante. suam istam dogmatillae propugnant: posse a que gratia exercere ossicia quaedam moralium vi

tutum , quae non fiant ex cupiditate . a qua corrum pantur: non omnia quae fidem praecedunt esse inqui.

menta, sordesque ; raptismate demum originale deleri precatum . hominemque eonstitui adoptiuum Dei

filium, sed in eo permanere e cupiscentiam ad ag nem, aeceptamque iustitiam amittendi liberrimam pi ustatem IIL Iam vero extra omnem dubitationem risimm e esse reor, tum in lucubratilinibus nostris , tum in in peribus nostratium firmiter doceri . neminem, etsi actu careat gratiae adiutorio , impelli necessitate ad pec- --acandum; necnon ut homo dicatur posse obtemperare Uaeceptis, minime requiri inspirationem victricis Liae . quae a nullo duro torta res tur, scilieet esse. ια.

Etricis & eum operatione eoniun t idque laeuienter traditum de Theologicis disciplinis tertio Volumine lib. I 8. eap. 8. unde Ioea quinum exseripsi disser. 4.eap. a. q. q. & istarum vindietarum. AEque veto

apertum eli commendare nos officia virtutum, suae sine summa gratia exercentur , tametsi Augustiniana Schola iis neget omnimodam virtutis ratiotiem inis esse ; eosque esse falsidicos , qui aiunt sententia n, stra opera omnia , quae in Deum minime diriguntur . fluere ex cupiditate . atque hine labefieri, & corrumpi,' quemadmodum tradidimus praecitato lib. 18. cap. z. & M atque in tertia harum dissertationum cap. M,. R. α necnon in I. cap. 24 , L & a. atque ea r. huius sextae dissertationis j. 2. & 3. Wntes Gemianis artieulis. III. Eadem ratione perspicuum esse arbitramur ex lib. I 8. eap. a. ae ex tertia dissertati ne cap. a. a. agnosti a nobis in Gentibus destiti

tis fidie Christi, & gratia quoque e rentibus, hcmelia quaedam offeta. quae secundum iustitiae regulam vim--rare non possumus, litterisque e italibus Onetari. quod omnia illarum Gentium c pera sat gemina minpiditatis. & appellanda sint inquinamenta , aut Pe

eata. IV. De gratia autem . qum confert regener tionis lavacrum , num Catholice sentiamus , ae per omnia probemus Tridentinos canones, veterumque .& recentium dogmatistarum dispungamus . ac re ut mus errata, si quis de nobis tormaverit praeposterum,

sinistrumque iudicium , nil temere proserat. nisi lecto vigesimoquinto rapite libri xxiv. Theom. liscipuisive tom. 6. pag. 37 I. & sequenti,M.

Λ D raritatem vero pertinent quindeeim mesIM Dellianae propostiones, qua post nuperditius in

in locum tenent proximiorem. Propositio Liri enun M.tiat duo esse humanarum omnium actionum princiPia. ετ εα morem Dra, qui agit omnia propter Deum. quemque ' I s remuneratur , de amorem quo nos . mundum

ditisimus , qui quod ad Deum reserendum est, noui v refert. Sc propter hoe ipsum malus eli. XLV. asserit AE in corde pMatoris , in quo non amplius regnat caeri ras , T are eviditatem , omnesque illius actumescorrumpere. XLVI. enuntiat bonum usum sensumat Vcoritate , malum vero usum a cupiditate proficisci. Iα lv II. xlv li I. xl Ix. L. traditur debere obedientiam

legis profluere a caritate , & quidquid illine nou derivat , esse is eri aiarrationem , at ue μασωπ ῆadeo ut . ubi deest spiritus caritatis, salsa sit iussitia ,& oratio quoque stulltanea . Propositio tr. enuntiat Fidem fuse care quando operatur, sed nunquam Operari nisi per earitatem. Propositionum III. lm. hv. IV. ivt. & lvii. idem sensus eii significant nempe . nil boni absque earitate adinveniri. non fidem, non spem non religionem ; ae solam raritatem facere actiones Christianas, istas ad Deum diripendo: solam earitatem

obtinere coronam & remunerationem a Domino: sola demum Gratate ipsi Domino honorem cultumque praesta ri. Propositione vero lic concluditur orationem impiorum

in quibus non regnat caritas, ideoque in sensu mesneuliano quidquid agunt. eorrumpitur a regnante cupiditate esse novum pereatum . ac proinde Deum, si orationem illam exaudiat, poenam instigere, atque exedicere bicium. nellum in hisce propositioni x nullum aliud princi- - ι-- sum bonorum operum agnovisse praeter caritatem in

aestit praedominantem, quae iustificat, & quam Deus T. .

coronat & remuneratur quem utique sen sium ipsa damnatarum thesium verba dilucide praeseserunt, Δ eomministrant. Peril ingunt autem Que1nellianum hane

sensum quadminia duo Galliarum Episcopi in sua pastorali Institutione, ν-ceia Ie loque , me. ρο-- II. Centum item Episcopi in Explicationi assuis, j. C'U enore, pagina 37. Jacobus L Fontaine , aliique plurimi, quorum testimonia collegimus disserti I. cap. I. 3. 4. I. & 6. neque ullam de pravo hoc damnatoque sensu dubitationem superesse eensemus. II. serpit ibidem sensus alter, aeque noxius ac reHoba

190쪽

DIssERTATIO VI. C A P. III. 183

adduei , atque iis ν Memmia timo rem non asiam de Deo nobis speram ingerere ν printerquam duri, imperiosi, in alii. ae lavactabilia D Os . nimirum ne- fidem, neque spem, n de vi

tutem aliquam permanere in impio, qua e ritatem

misit, neque ab illo posse bonum aliquod opus exer-teri: anda centum laiaati Episcopi inquiunt: Ce sint

aren mur te pubear, qui a perdia D cbarit e quod itidem aiserunt alii quarn plurimi, eadem prima dissert time recensiti . III. Nee tantum in sensu Quesnelliano in impiis gratia , & caritate tabituati carent,

trux pereunt virtutes omnes.& amore Dei non amplius in illorum corde regnante, in nihilum abeunt , atque evanescunt e verum etiam regnante ibidem em'vitate. omnesque actiones juxta Quesbellianum systema eliciente, vel imperante , necessum est . ut Innia opera , quae iustificationem, & diffusionem e ratis dominantis, seu habituatis praecedunt, sint ge mina ejusdem noxiae cupiditatis, intrinsecus mala, de pMeata quare ita centum Galliariun Antistites e

II. Quesnellus ia primuntiatis artientis ainlacter ae sua opponitur Tridentinae Synodo definienti sin. 6. mp. R. 6. ccatores divina iustitia timore iuvim eo uti sess. . cap. 4. e em timorem esse dotim mi, Spiritus Santii impulsam . atque ad Dei gratiam in Sae*mento imprixandam dicio eis. His vero definiti nibus adrersati praemissas theses demonstrant in sua Pastorali Institutione pagina M. & seq. xl tr. Epet αμ . atque in suis Explicatiociibus arti h pagina

lue tenebres , ere ν Θ preM ; ac umilia ceteri , qui e Clementina Constitutione . atque de proscriptis in ea erroribus sedulo pertractarent. Quamiarem Gih liei profiteri debent dari alia humanarum actionum pri acipia praeter cartiatem, oe cviditatem habitualam :in peccatoribus , in quorum einde earitas habitualis non regnat. permanere tabitus aliarum yirtutum , pluraque bona opera ante iustificantem gratiam patraxi ἰ nec omnia, quae ab iis exercentur, seu dum sese ad rustificationis gratiam disponunt, seu dum exequu tur Meia humanamun virtutum , esse mala & noxia germina cupiditatis. sis Ma vero constat nostra, aliorumve Augusti--winia nensium sententia plura ab homine fieri , non taα-

tum laudabilia δει-am Iinitia rexHam , sed etiam au usi sicut me is dia nentia . eamate habituali nomy.-- dum in illius eorta per Spiritum Sanctum diffula; ut animadvertimus paullo supra agentes de anstulis titia. num. p. necnon in priori dissert. cap. t. q. r.

atque in opere Theologi earum disti Ninaram pluribus

in locis eodem met q. t. repetitis . II. Evidens quc que est defendi in &holis nostris permanentes ab ooritate habitus fidei. spei, alicuumque virtutum. ne non illorum actus pios . perutiles , atque ad iustita tionem disponentes ; quamvis a caritate, sive a dii

ctione Dei benevola ae propter se a qua tamen sectionem virtutis nancisci debent 9-niunctio quod utiqκ -x immin strav ustibio 34. Operis Thecalogiei, & locis illine

miseri pineo mavimus e Sina I. ec sem prioris h tum Vindiciarum voluminis. III. Illud praeterea in visestissimum est ex prima dissertatione eap. h. b. t.& a. ex tertia. c yite item a. M & 3. atque exterimoniis pluribus ibidem Productis, neque nos, ne que Augultinensium aliquem reiicere intis noxia cu-

ωiditatis esse s quaelibet opera, quae ex caritare non mat; quum plura auxilio gratiae patrata ad obtinendam iustificatiosem disponant ; quaedam alia , etsi

ν--M. I. menter ad ea, quae dicta sunt, in cellus nin M. damnat . atque inter actus noxia mapiditate corruptos reiicit umorem gehennae, qui experi sit e ritatis; prout ex sequentibus positionibus e stat. Gnimvero propositione ix. inquit poenitentiam . si hane meitet mus timor suppileti, quo magis violenta est . eo magis dueere ad desper tionem. Propositione lxi. Ec isti. asserit timore nanus manam e iberi , &eum , qui non ducitur a me iustitiae, dum abiuneta malo timore menae, illud is eurda committere , Aeeotam Deo reum esse . Propositiones lxxii. I iri Bel xv enuntiant . eum, qui ex sella timore adimplet

Iegem , esse adhuc sub Dεε. ac si seret Iuda . im-- esse stib maled so telis , quoniam pematur liveis alum laetendo . sive malum ob timorem evitando ;Ictem vero, ae bl lam , Sacerdotes , lapitque m. nullum Deo Mimia dedisse. 9uoniam timorem iu--tiendo non effecerunt nisi mancipis. Duabus proximis of ositionibus, idest lxvI. & lxv II. adeo Ques uis morem servilem deprimit, ut non vereatur asserere eos , qui per timorem Dio Upropanwnt, violenter centum Galliarum Antillites e quibus sumeribunt i cobus Fontana tomo 2. eol. 8 8. Ioannes Ioseph Unguet Episcopus Suessionensis in I. Instituta num. 28. card. de Bisi, tomo a. pagina I93. Delirant tomo . pag. I 86. a iique omnes agentes de Queisellianis dogmatibus. Neque enim aliud haec senant, quam tb morem peceato addicere , trahere ad desperationem .peceatum esse : quod idem est, ae sextum Lucteri aditiculum . de decimumduarium , ae decimumquintum ex gr. Alexandro VIII. proseriptis, instaurare alaque intrudere. II. Falso etiam ac temere inesnellusae Ine inllituit sermonem, eomparando baptizatum, qui tunet aeterna supplicia , Judaeo timeati inflati

nem poenarum temporaliam . ac asserendo veterem

legem nonnisi manet a peperisse , quasi lex solum aD serret timuem, dilinionem Dei non praeciperet, inninique iustificationis remedio careret : quae Omnia dogmatizans ulterius repetit praenuntiatam haeresm . timorem stilieee esse deceatum , & a precato absti. neutes eruter timorem Iesem transgredi. Id vero praenuntiati Theologi animadvertunt . neenon auctor Ouusculi, Veritas a uitas. oeci pagina 8a. auctor iburi, Les cent O una propositions quati es en detais , Pag. 9r. N Ultor alterius opusculi, Venio des ior prissmi us . pagina 2 i. & sequenti. III. Queisellus de timore loquens adeo despuit, & quoniam exim mavit actiones . suae non emanant a caritate, originem ducere a eupiditate vitiosa , ut diximus sap. q.& quoniam non distinxit timorem ferialem, qui bonus ea, a feri,stitate, quae est maIa r quamobrem striptor Opustuli nuperrime laudati, Las erant, edi una , m. de cuius pretio mimus diu. r. cap. I. 4. ita ad versus Queisellianos se ibit pag. 41. in is erat te sedivile, qui nous tali eviter te p- 1 eause dec ebatibmens. & la servilite de la ciniate qui consiste damia disposition de commerere meore te preM, si r ori

---- de vim distinguer . Nous condamnons laservitii 4 de la crain te, & notis reconnoctons en m me temps avre Ie Gneile de Trente, que la erata te servi Ie est an don de Di . .. Itaquenellianos articulos eertissima Me tenendum tum rem poenarum esse donam , bonum ae peruissim; non om malum, noxium, de vitiosae eupiditatis pax lem venescam e firmiter quoque credendum eth eos . qui ob timorem Eehennae abstinent a Peccatis, non

proin pereate, sed bene salo terque timere, atque

Ita recta aequissimique ratione ad amorem & ad ears talem perduei; sedulo tandem, ut bonum a malo. αdonum Dei xb hominum eulpa isernatur, simorvilis a ferialitate distingui debet. III. Queiantum ab errore Oseelliano distet Augu--- Lstiniana domina , quae ad gratiam in Sacramento consequendo necessarium exiitimat dolorem ex Mn vola ὀile me conceptum, ea loca satis sinerque de monitrant, in quibus ostendimus timorem se Gam e

se donum Dei, summaturalem , substantia sua

num, coercere a malo , atque viam stemere raritati. Id vero tradidimus lib. 23. eap. 4. ubi expresse rei

ctis Queiselli thesibus ammavimus timorem hunc oriri ex fide , atque ex consideratione rectissimae iustutiae Deri huiusque supremum dominium & aequitatem

repraestatare, & eum divinae majestatis reverentia n. 3uactum esse. Idem domi mus lib. 23. cap. I a. afferen

tra scripturarum , A Patrum tellurionia , quae ipsun

timorem siladent, atque commendaut, ae praesertim ex Augustino commonstrantes quomodo eodem timore mala cupiditas coerceatur. Lb. autem 34. cap. I. rursus reptationes ines iliatras resutantes ostendimintimori adseribendum non si e , si timens ymnam M. Me peceato adhaereat ; sed per timorem merandi liscentiam fraenari potius & eomprimi , eoque e iberiesiluentem animum , vetullamque frangi emistudianem . II. Democistravimus quoque eo loci, timendonee perpetrari peccatum , nee legem servari more quodam Iudaico; itemque produximus distrimen intereomminationem temporalium malorum . quae Iudaei larmidabant , timoremque aetereorum sippliciorum,

quem siluberrime inentit lex Christiana . Quomodo vero lex Muta suina & immutaviata erat . quomodo