장음표시 사용
151쪽
i . AUGUSTINIANUM s Ys T. UINDIC.
tellas nulla conceditur, occatum earum tenere non possumus. De sin a antem poma, atque inviti dimm non semel, ac etiam praeced. nurn. At a diamus adversarium.
VI. ,, Concilium Tridentinum sest. 6 p. 3. &,4 . can. R. definit liberum arbitrium a Deo motum re existas. cit um posse di sentire se vel, it unde eone luditur ad ἀversus Lusteram & Calvinum, quorum doectrina ilio canone proscribitur, hominem pollis cuicunque gratiae dissentire, non solum sufficienti. sed etiam emcaei.
At iuxta doctrinam Fratrix Bellelli & Jansenii, Me
dentino deereto, impudent ν asseritur hominis arbi-oium non m se resiliere gratiae esticaei. Dicimus cin-suit F. Bellelli de modo repari tom. r. lib. 2. cap. 16. d a Tridentina Symao d finitum fuisse, qυM tiberum
arbitrium a Deo morum in excitatum voratimi interiori
fuscienti. quae dat posse : valeat resissere se velit; quam quidem gratiam si vult abiicere, etiam petes, imo cir merdum a ici . Et paullo post: Arbitrιωm posse νω- jure eratia s ciemi pristio sanxit Coaeilium Tridem tinum . Aisininus υere non δε enii 3ratiae, sed per fe
feribit. Indicet F. Bellelli. quo loeo scriptit Auguli inus efficacem pratiam talem esse, cui arbitrium minime possit resuere. Id essse insigniter salso m. si esset
his locus. probarent innumera iere Augustini restimonia. Nee ignoramus hane esse Novatorum eonsuetudinem . ut sibi Augustinum vindieent, quamviς S. D ctor illis aperte cini tradicat. Non minus falsum eli a Tridentina Synodo fuisse tantum definitum. liberum arbitrium posse resistere soli gratiae suffieienti. Loco enim citato proscripsit Tridentina Synodus gratiam necessitantem Calvim , quae haud dubie efficax erat, eum ad apendum necessitaret. Qua ergo fronte potuit F.
Beliali asserere gratiam sustieientem ex mente Triden tini, & Aueustini solam esse, cui pollit liberum aris hi trium resiliere Hate Anonyarus doctissimus, mo destissimus, prudentissimus. Profecto si F. Bellelli ea tantam verba absque ullo
additamento, ae tam crude . tam expresse enuntiavit,
ut flatuerit Jansenti. aut calvini necessitantem: frontem perfrictam habuit. impudenter se gessit, ab Augustino de se luit. & ego hahtenvς in lauando
Ethiope operam perdidi. At si alia inseruit, quae mmnino redoleant sensum Catholicum & orthodoxum, ipse Anonymus ferreus, loquax, impudens, atque
inverecundus censendus erit. Quoniam ergo ubique impostorem invenimus aliena verba arrodentem, ac
mutilantem , Theologi noliri responsionem integram asseramus. Ad fecundum , inquit om. i. m O . diaeimus, id a Tridentana 3 novi definitam fuisse, quia
libertim arbitrium a Deo motum in exestatum. vocati
ni inter ori surrienti, quae dat posse. valeaι dissutires velit. Quam quidem gratiam , si vult, abiitere etiam potes. immo Ο interdum abieit. Idque socio a is Hn i θυο quammaxime congrui , νι Iriticet in tiara nos tiberum arbitriaem m. activa poliere virtute, Dumno pastisse habere me tientes, aequisimum anathema diceres. Cum sua fidei do trina prsinus reste cohaeret, quod arbitrium non dissentiat, nee missat, nee re' r,
nee respuere posse gratiam per se eoicacem, ut dies iam eonsuevit a clarirmis Themistis, in sensu composito; ι meis in sensu divis possit ab artione, quam incis,
de . Santlarum: Haec gratia, quae Meulte humanis eo dibus divina largitate tribuitur . a nullo duro corde Tespuitur; ideo quippe tribuitur, ut eordis duritia primitus auferatur. ista videlicet Deus, tum quidquam a ax. 1ν. foliata, estorique vali toluntate , vocatione sua ossea- . lima aufert eor lapideum. ἐκ dat eor earneum . sicut λ eta praedicante promisit. De Me incari per
ciubventum est igitur infirmitati voluntatis humanae . ut divina gratia indeclinabiliter de insuperabiliter age-Tetur. Et cap. I adhke expressitis: Non est itaque dubitandom voluntati Dei, qui in caelo, & in terva omnia quaeeunque voluit. secit . & qui etiam ilia
cienda Graecis 3. humatras volu tates NON POSSE R
sisTARE. quominus iaciat ipse quod vult, quandoquidem etiam de ipsis hominum voluntatibus quod vult
cum vult . iacit. Ecumenicam autem Trideminam S
nodum fasces. Augaestini degratia per se efficati sensentias proscribere voluisse . quir ψerar ὶ Ergo arbitrium posse rem
. msuperabiti, qui dat istis in perstere, arbitrium
minime posse respere scripsit. TMmistica tamen dytinctio fensus compositi. Ien ur divisi. huiuscemodi difficuI1atibus comptinaudis am/sima. praeman set essem. per habenda . Vuandoquin m igitur stifcienti gratiae nedum arbitrium resisere potes , sed interdum eriam resi- Rit, optimo iure ser AndaJausenιi propositio tamquam Ariretiea reiicienaa es t Glatiae interiori nunquam restititur. Perperam namque Ianfenitis. in Iansenistae eunctas μν Iesum Cissum ad utrices gratias per se essicoeer , nuliasque mere suffieienter, edi mirantes me. quibus
arbitrium 1 minis interdum resistat. contendunt.
Ex hae in te ea viti ornatissimi responsione tria sunt manifella. Primum a Fulgentio Bellelli ex premis verbia damnati haeresim Iansentanam , & admitti stratiam suifieientem, cui non tantum potest liberum amitrium resistere . sed res stit re ipsa. Alteram affirmare eumdem austorem, quod Augustinuq di Tridentina . nodus tradiderint non pine relisti gratiae emeaei ι. sensu eomposio, scilicet eum gratia efficaci, quae a plicat liberam poteitatem ad assensum, non posse Gmul eomponi dissensum; id, quod evidenter commonstrat repetita sensus ecimpositi. ae divisi distinctio. tum seopus disputationis ibidem institutae aduersus illos, qui gratiam po se essearem a Dpsis hominibus
prorsus eI minant, atque ex Tridentino probare nituntur, quod polita motione & excitatione gratiae necessariae ad actum secundum , liberum arbitrium ponit dissentire, si velit. ideoque oomponere eum divina exeitatione N praemotione dissensum t atque hane es.se quaestionem ibidem pertractatam, & hoe esse argumentum eo loci solutum , evidens eis ex eodem lib. 2 de modo Reparat. pag. 87. &Pi. Pol remum a viro d Elissimo afferri quoque verba Augustini. quibus ait vo luntates humanas non posse resi ere voluntati divinae. hujusque e scaei decreto, eaque verba produci eadem pagina, unde respoulio eximii viri obiicitur mutila, ae depravata, & produci insuper conscripta litteris grandiusculis, quae subterfugere non debebant crimis toris obtutum: quumque iisdem verbis abuti soleant liberi arbitrii eversores , eaute prudenterque Themimus noster repetit explicanda et se iuxta Thomilii-
eam distinctionem sensus re osti, ae diuisi. Hinc apparet quam inepta iant, ludicra. ventoque inflata stribillatoris hujus eavilla. Et quamquam plura addat. ut persuadeat imperitis adhibete Fulgentium Bellelli distinctionem sexi s re sui. π Δρυψι artificiosa irai de , Iansentano mugio , α significatione Thomillarum
sententiae opposta; evidens tamen eit ex r. & hune Theol cum adscribere giatiae victrici, quod blummodo requiratur ad actum secundum , & appli-eet liberam potellatem ad attium , ideoque solam illam neeeilitatem adstruere, quae eli ex suppolitione huius applicationis, 3e consequenter Me auirmare duntaxat, quod cum tali gratia , ac tali applicatione nequeat componi dissensus. Discutiam tamen . evellamque in hae quoque re Anonymi scrupulos in sequenti paragrapho, quandoquidem instanti reti, Mi pides elixanti serere morem invita minerva comperu
Uerum ut magis mireris aecusatoris eruditionem ;scias oportet, nec deesse inter Theologos Orthodoxos, qui co tendunt Tridentinam Synodum da eratia Iussicienti, non de gratia per se esticae ε in praecitato cata. q. exponendam eile; non tantum in Schola eorum,
sui lyam gratiam per se oppusnant, sed etiam in eorum coetu, qui eamdem gratiam defendunt. Alvarra enim disp. M. num. S. scribit: Atiqv Theo ---
les de Grati tussi controv. s. ait: Reo uetur nec C--ω μeuiuam, nee S. Thomam a rere, quod aiaxsito
posit rasitire homo: unde μέν t de επsicari, in exci- , Κωπre motiona intelligi. Et paullo poli : Etenim LT - 1ν mas utitque viret, quod esicaci Dei morioni non potes homo νύου eis. Thomas quoque de Lemos lib. 4. Panin L
plia p. a. trin. . cap. 23. u. 295. inquit: Concilium ν--tet arbitrium motum in excisaram consentire defatio Deo excircini atque vocanti . m. autem docet, qMota Deo est.
Hoc iter moenti possu arsentire . quaa reυera hoc es impossibile in sensu compoto. quem ν istat illa pro in tio. quae tu S. Thoma I. 2. q. Io. M . . Ad 3., inquit,d' enaum, quod se Deus moisi voluntatem ad aliquid, impossibile es moi quia Doluntas nou moveatur, non tam/n est impostiles hester. Et num. 297. Ilum, - dιximus , in ejur Derba expresse tradunt, doni rguod mortim , ω exotatam artitrium potes, dissentire Deo vocanti cir eriit Λιi ; quos omnes Santii T a d scipuli concedunt: non a tem quia potes dissentire moesicaciter mi ii, quod S. Itomae disciputi, in ipse
152쪽
Liberum arbitrium motum & exeitatum potest disse tire Deo voeanti. & excitanti; qua veri a s , oea saera cinctiis in treminis re ita r . . alia. Lib rum arbitrium a Deo morem & exeitatum potest disi sentire effie citer moventi ; qua fama omnino qm a diseipulis L Thomae mea M. inamvis igitur Mugentius Bell- tantum serip et, liboum artitrium ustri posse disntire oraria estis ei, non tamen damnandus mei tanaum lanienianus ; quoniam gratia effem . eum P ereminet applicetque liberum arbitrium in actum secundum, tantseat, etsi non exprimatur ,se s positum: uned ab ea propositione , Uberum Mitriviis non potvi disentio sinitio esseaei, non ab- horami doctillimi Thomistarum . Ouanto magis ab omni censera immunis erit , qui Misol ieas rac mones. de reeenti m larinulas prudentissime ac se quentissime adhibuit.
sentiam Bellelli es Ian ii i inviam. Rivalo 3. Jan senismi Redivivi auctor seribiti
II. Prior dillinctio . quam F. Bellelli adhibet de
modo Rep. tom. I. lib. 2. cap. m est o Ne oras ,
quam inieri gratia ellieax, non e necessias ab lata, sed iminvita ex seppositione scili et omisationis In
HI. Addit F. Bellessi nu Hissam lium n- esse a tuerintem , sed consequentem , qua distinctione citum tur etiam orthodoxi, sed in simis lange diverse. N LM as eurm antecedens in sensu Catholieorum illa est, quae non supponit Dei decretum absolatum de
saturitione actus alicuius liberi r unde Alvit ea disputa
IV. Quid intelligit Theologus iste nomine mee δε
ratis oecedentiastrense uentu ' Neositas σntecedens. inquit de modo Rep. tom. I. lib. 4. cap. 39. ea es. ρ essentia ipsa humanae istuntatis reuocatur: cum
se uos' ' o. quae post inflicta per tere suo vulnera maecidentati forma euem aued te statuitur. Similia c. statu errati rationalis Iidi eap. tq. Agnostii ergo in statu diatune lapse naresitatem obse . . fectat in gradibus superiori, qua ideirco mon o autecedens , νεο-ra est ex Asami precato ; unda mani fissum es F. BAleui ho υoeabula , nec itas anteeMens, o ne cessitas consequens , non solum aliter inseti ea , Theolosi orthodam, sed etiam quod ais tribuat fossum haeres 1ansentana temetio eonsentaneum.
a Fratrem Bellelli, est vera incustas eo e sumis Gq-m macedanti animis rimminatum si ab eo adae Dei in homine eratia Dp.riore instri io . dissemimia ε- potentiam ἔ ac insuper de modo rep. lib. 4. cap. a perte docet distinctionem sensus rem intι, ac d isse H dem significare . ae si dieatur eo en m liberum es
essentialiter oe absolute . determinatum taero daΜυ- accidentasiter, edi eo eoensi voluntate. Praetere . elusupponeretur Fratrem Bellelli intellexisse disint κροβαροι compositi o dii . seut illam intelligunt
mistae, non ideo notam erroris a se amovere poterit, quandiu in t ortare υeram potentiam di femremm des tiationi praedommonii mou agnoscat. assentiet Alvaro, ceterisque Thomillis eadem dimnet metentibus. modo ipsi liceat adseuere potentism εἰ- αν sentiendo non aliam esse , quam eam . qua mirus erahomo, cui ob aliquam infirmitatem elaum sint oculinllum genae. Hane enim Theologus πο/r assere eo a rationem de modo Rep. lib. 4. cap. r. Nec aster opis
saepius issema mae , contenaat eum I Uenio voti in in rem dissentire non posse . edi necesse esse ut consentis
delectationi , quae actu gradibus iuperat alteram , ac proinde gratiae, si sit gradibus superior eupiditate. VII. mantum spectat ad diiunctiones alias a F. mr Bellelli usurpatas . suid siti istis, iam nee tatem . in .
Iia diminutam, seu ν --, more facile quidem eaptu sed quidquid sub his lateat verbis . certissuum est ea neeessitate destrui libentis arbitrium. eri tur ex graduum superioritare, ita ut nee est istant 1.m eo eurire tui desectarami indesiberata , qua D. - est altera , eamque futriat. Deinde Anonymus ea verba, non ampiam , Iea dimi tam . ita interm ratus, quas in sententia Augustimani Theologi no. eessitetur quidem voluntas ad obtemperandum gratis per te effraci, fas non qua nec utetur ad obserua-dam alteri miιibet rei , v. e. variis stellarum e II tionibus . ita mirabundus exclamat r isnoxius na erit F. Bellelli Iansenianam haere pertinariter asserena ,
modo alia antiquomm haurirerum non amplectatur de
με asema virtutis a neceisitate aetas secundi fetiam pluatremis I atque hae locutiones Theologo nostro p euliares videntur adinventae M inuisem am Desoram
altilis ealuinem. Thomistae quidem docent quod gratia seipsa emis se teneat ex parte a ius secunAE . nonorem ex νarte actus primi, & quod activa virtus me erat iam sussieientem si rempleta , maxima oe ex-iar sed nec Thomissa, nec estus unquam Theologus Orthodoxus , ut liberum hominis arbitrium servet incolume, his usi sunt loquendi rationibus , quod necessitas voluntatis sequendi esseae. ιratia fit n cessitas iactus se nasi. non actus primi r inno eum empresse doceant voluntatem non necessitari ad actum secundam , omnino reiiciant tanquam haeretieas
153쪽
has hssenas hiauditas propositiones e meessiss keuui arati eseaei est necessitas actus secundi,
IX. Asserit F. Bellelli hanc necessitatem esse neces starem occidemiem , ne n e entia m : sed ex hoc altimo inusio nihil ad sui causim praesidii potest eruere. Quamvis enim necessitas illa non pertineat adessotiam viatinsoris, sed accidentalis sit, & adventitio. si sit vera & propria necessitas, sicut constat esse t lem, eertum est hac necaelitate petita Ebenim arbitri n. is Hacte us vitilitigator.
6. IX. Demonstratum in/pta με, ae fui lita
I. Roducta sumtisi evineunt nou Iansentanum, I sis ortliud um esse Fulgentium nostrum, e iusque eriminatorem audacter omnia pertirinηere, &lyeophantice interpretari . Atque obiecta priori na- nero. quoniam nil crepant aliis, quam pertinacissi. me inflatam calumniam gratiae & eupiditatis gradu seperioris voluntatem necessario impellentis, nullibi ab insigni Thelilogo traditae, pravumque animum illa udi. Mundendi tenebras. Ineptaque diverticula excogitandi, operae pretium est contemnere atque irridere, ne adinstar aviculae milvinos oculos omnia lustrantes ex vestere videamur. Quare distinctiones a Fulgentio Bellelli adhibitas, earumque sensium i vestigabimus, auditis quoque Sylvio, α Alvareso, qdos adversarius commemorat. Quantum vero attinet ad illarum villinctionum vocabula ἔ certum est horum plura esse eommunia, ae tritissima, seribente ipsemet Alvareet disp. av num. 2. neeestitatem ex suppotitione auxilii Aeacis, quae libertati non obstat, appel- a Thoma nune neressitatem tu sensu commmo, nune Messitatem modulis ae die is , nune nee sitatem in uitisitatis , ninu nee silaum Immutabilisa nunc
necessitatam emitio natam. noe denique me statem eo equentis. qua es necessisas Lectinuum quia: quae
omnia illustris Thomista verbis L Thomae, aliorumque Scholasti eonim, in eadem disputati me diligenter
II. Gratia emeaei n quaquam inferri Meessitatem abolarum. sed lapotheticam, ideo Thomistae docent,
quoniam haec necessitas desumitur ex antecedenti decr- ο -untatis diuinae, θρώ-ιαν asus nostri liberi arbitνώ, ut revera docet Alvarra disp. 22. num. 4 Si eo tamen loci animadvertisset Anonymus, Alv
istam ulterius asserere illam esse antecedentem Moesstatem , qua sum tur ex ua; ura rer, s- - sa com---- exnemorum se anuum se, tot necessa est ealtim
-- , di citata disputa a s. num. absoluta dici ali-vid ualem Hum propter uetessariam habitudinem adim rem terminorum, qia in aliqua proροβι - μnuutur , setit hominem esse animal, quae sunt verba I g. Doct.1q. de Veliti art. 4. haud miratus esset . ab Augμ- - 14. mmano Scriptore necelsitatem absolutam diei essenii iam . in natisra ν. se nectatae. At ne statiis ad haee Mohola destendamus; aut fallitur, aut mentitur A- Donymus. dum ait Fulgentium BeIIelli non repeteremtiae in Mitatem ex omnineriti, edi absoItita Dei et Lmale. ted solum ex superiori delectatione. Tomo nim I. de modo Rep. lib. a. eap. I6. inquit pratiam M. Minoem eonferri a Deo ex tibito misericoriuae Dae. 2 atque insertit Hii suditio absituraque aemio. memcap. χα eandem gratiam demonstrat ex verbis Au- re gustini de Correpti & grat. eap. I 4. Magis habet in ρ restate voluntates hominum, quam ipsisuas, & ait: tam ἐυ- Deus homini rem fert. Me decretum e ax minime sua ἡπ-ione Dusbetur. Lid. 4. cap. 42. Sιaturo decν ιο incaei macie iente cinfensum , utrumque consantis suis amplectimur, O seminem Me libera inluntata dissetum . . non posse i allibile Dei decretum frustrare. Eodem libro eap. 42. In fosti commmo cum decreto ecaci voluntas pors consentire , quoniam Me es -- uas Dei. aer consentiat e at in Imμ re ρομα cum deo io incaei oriuntasHssentire non potvi ἱ- enim Nonere dissensum cum e aci decreto. uia non vi fina Dei linuntatem i,firmi hominis co tuta --. o. Ita ergo Fulgentius constituit tratiam reicacem
in deleritione viritici. ut haec affectui coniuncta sit ex Dei potestate . ex Dei voluntate . ex Dei Meaei
Merem praedefiniente actum liberum voluntatis tam nae. eo prorsus modo, ac tradunt Thomistae. III. Necessitatem aniscedentem, & consepotem re- e. cte Alvaro disput. a a. num. i. explicat dicens: N . .. o erasitos o suppositione istantat a diuina non es nece fiatos anserUens. HA potius consequens cauam rei; Licet enim antecedat eausam secundam , non tamen antecedissonis primam μῶ- , scilicet voluntatem disinam,
Disp. autem 1 I . num. II. Ru micacem Dei motionem non inducere necessitatem antecedentem . qui inues Meessaria ut homo p sit operari. seu utat a veretur, ἐν μιμιιa reducatur M actum. Ita & Lemos lib. 4. Latina Panopi. trin. 4. eap. 14. num. IM. Eraco motio fu-μmaturalis in se a Deo habes hae duo sti commonum ..ta, in incaciam, o modum liberum, πνιωσῶ --μntatem ad tibere operandum. Quid autem Fulgentiu Bellelli Lib. . de modo Rep. eap. 6. de Gratia emines -- shribit: applieatio potestatis adactio m . qua Deus v. mi a tam nam arbitriam, adjutorio ν sititatu initiu-uum. ae roboratum ut Θμ, ad Qeeium eia operatis-nis confingit, sicut artifex apsicat secutim ad tandendum . ur .vuit S. Thomas I. p. q. IOI. an. S. Et ' p. 7. Fisi remia. graria per se incaeis δει--atrema ad potentiam eonisiiuandam, sed ad e, dem apri eatisnem pertiari e Cap. 8. Emescis gratia determinat.o primum actum ad secuiatim, seu arbitrii posesarem imisterentem ad operationem faetendam applicat , renian gitque I & lib. 4. cap. 39. Indifferens rise visius Maapiaeque aflioni visere Iuperaddita gratia congogitur. bitur in Catholico Thom istarum sensu ea dicitur Meo 2Das consequens , non antecedens. quae oritur exsuu sitione effracis motionis ast iramis tiberum g tritim ad
opus. A Fulgentio Bellelli adstruitur sola ne eessitas orta o supposetiove paria meaeis applicantis liberum arbitrium ad opus. Ergo a fulgeatio Bellelli adstruibtut in Catholico Thomitariun sensu necessitas conse-
IV. Quid vero P. Mitelli senifieet dum nee essitatem stytecedentem appellat essentialam, sequentem vero accidentalem, primum patet en pia denti num. 2.
Vidimus enim . etiam S. Thomam deseri illa neces
statem anteeedententi quod ea sit, quae sumitur exu , tura rei, atque netentia munemone termi mm . t utemo melius intelligi quid sit necessitax essem ι-r . quam si praemittatur quid sit essentialis libertas eidem necessitati eontraria. Homistae libertatem essentias appellant activam misserentiam . iam electriam mediorum , . potestatem veni. -ι non agendi , yee Th missae tantum, od omnes Theolosi, ut diximus nu o. g. 7. De hae indifferentia essentiali inquit Alor disp. Iis. nu. to. Si isquamar de iniusserentia intrins ea m essentiati iasi siseriar. . eamrim indo eremiam ha bet liberum arbitrium antiqviam operetur, oe 'usum Mur : nam iudi erentia essent, Iia oonsistit in indis
hiati , me recipit magis ae mimus. Haec autem indifferentia est tua. qua opponitue determisationi ad unum ' -- cessitate. Et Dane. Silvius I. p. s. D. Mi. I. Has est multiplex. Prima est, 'atimssi motas P evia Discentia . Sera A, peccauia ex rem antia. Tertia , με -- eandi ex infirmitate. Queris . pereandi veniali er. ra, peccandi aώρ- omenta iter in eo, quι non sepis Chrissum ιiberatus. sexta . ne sitas ara ιAE . Sept ma. necessitas metriis . paenaram ha/us vita. Octava, --ces tas cori lanis. Nona est necessitas naturalis , qua quid am est naturaliter determinatum ad unum. Inser
quas solae duae postrema sim is ter repugnant libertati a olinii. Si em vulgentius Bellelli sab delectatione vis estici admittit Ii tatem essentiatem , di excludit necessitatem coaetionis, & Meessitatem natura em, P ctilsime, & inculpate ait sub eadem delectaticae non esse necinitatem Mentialem , sed ateirima. . At haec omnia disertissime tradidit . Etenim libertatem essemrialem eadem communi rati e descripsit . appellavit Iiue Miserererram initiam, vim electi minerimm , o acutiatem elisendi uniam praealtis . lib. 3. cap. I. alii uel in iocis, de quibus 3. 4. &7. Neeessitatem a mactione in x procul a libertate reictit, seribens eodem lib. cap. q. R'. actio cum --tarratim auferat, tibertatem etiam ruat me a Q. Ae demam auxilium estieax, delecta 1,ν. tio'emque victridem non exigit. quia facultas tiberi arbitrii sit naturaliter determiuata ad utinns, sed in tum ut eius potestas indisserens, extenuata, &infirma applicesur ad Misim ; prout vidimus num praeced.
hibuit ergo distinctionem necessitatis essenti iis, rid talis in sensu Catholico & orthodoxo. V. Idem asserendum est de distinctione sensus eo posit, ae dreis. De hae dili iactione prolixe agit G
netus disp. 6. . an. 4. productis verbis Mnnes. Alv res, Gonoles. aliorumque eelebriorum Thomiliaram quorum omnium concordissima sententia est, Quod efflcaei Dei motis- posita in voluntate Ii uri A urium is dis iure in sensu diuiso, quia etiam prout sto
154쪽
ωιο- - - m est Patris Bellelli dici ina. I. inquit de modo Rep. lib. 4. cap.
414 decreto ti a potes e ammire, π,ω --iam haec est voluntas Dei ut missentiet. Ar in se.-su composito is Musas dissentire non potest ν uiι enim componere dissensim eum emeari decreto , ora non est
supra Dei Gun rem infirmi hominis eonseiruta velumeas . Dissentire tamen potest in sensu diviso . . p. sit et essentia libera posestatis , distensuque secun m
decreto. M ipserat supra eodem lib. pag. 186. Ue
A Ddit artieulos duos Anonymus . in quorum uno Iaas 4 de ellantia liberi arbitrii tradita a Patre per δει aratia arbitrium μοι disiensum compo ere ς --ris namqua se , se in sensu dii a post eminuti ε, vel
dissentire. Utitur ibidem vir dinis simus exemplo v luntatis humanae sese ad agendum applicamis, a qua applicatione dividi nequit σώε rem is aessa mimi , &eum qua infallibiliter componitur istis se uris r e demque exemplo utunt e quoque Thomissae, ae prinsertim Gonetalis emit . art. 6. Itaque & in hac
- ρος distinctiotio adhibenda Theologus Augustinensis dete libertatem indifferentiae; & gratiam victricem non caut is a potenria di enitendi . sed ab a Quasi dissensu di .isit , usurpans v a . quae adhibuit Alvatesius
He.ν M. VI. Neeeisitas infallibilitatis ita explieatur a S.
Thoma I. a. q. II a. art. a. si praeparatis ad gratiamen ueretue secuncium quia se a Deo mamenis , tum abet .reestitatem ad la . - ad ordinatur a Deo ,
rissime GH iis quieuaeqvie ιι berantur. Uuis se in im emtione Dei momuis es quod homo. curas cor moel , gratiam cisse atων , ε allibiliter illam est e itur , fretiodum istud Ioannis ε. omnis , πι audis a Patre , dissicis, sevir ad me . Hinc discipuli S. Thomae aiunt necesstatem , alii litatis consequentia esse, quae petitur ex suppositione praestientiae , & emeaeis Dei praemotionis . cum qua consistit , quod essectus comparate ad causam secundam liberam α eontingen. His a. tem sit eontingens ti liber. Vide Antoninum Maso Iiε disserti 1. de div. moti q. s. art. 1. & Did cum Alvarea disp. as. n. 6. His adhaerem Augustiis vianus TheoIoaus scribit lib. 4. de modo cap. MUM. Dicimus utique eratiam per se est Mem ad B mda reminatam . o iuvete natura eum consensu con- nexam. At meamus a sola sero efficari spatia consem fum esset. SimωI enim ρ--itur a a ratis Ο tiberi te , quarum illa determinata, Me vera indisserem os . Adde quae praemissa sunt num a. & 3. VII. Ex his apertissimilis est, quomodo accipi dae sint diiunctiones aliae , re s ---1 eamhat novitatis , irridet atque ad iaciendum laeum ex gntatas esse Noniuulae . Neque enim Falgentius Bel- elli solitarie. & absque ullo additamento, inquit sub gratia Meaei dari necessitatem diminutam, re Hamiscet auxilium essicax applicare potentiam ad actum δε-cundiam, si docet neeeuitatem ortam ex isti antie 1ione non esse absolutam . si docet sub tali necessitate Permanere libertatem essentiatem , ae potestatem agendi. vel non ahendi ; prosecto eamdem necessitatem alpellat mminutam , quatenus nori est abseluin& amispia . neque extenditur ad indifferentiam activam: ap-νllat netessitatem aelus secanssi , quatenus oritur ex suppositione gratiae emeaeis applicantis liberam arbia rium ad opus; & appellat necessitatem aceta talios, qua mus non evertit essentiam liberi arbitrii sitam in potestate agendi, vel non Vendi. Adde. ut m sis , mmisque appareat quam ineptae futilesque sint adversarii eavillae , duod Iegitur de modo Reparatio. --. δ. cap. S. Cavenssim est , iis determinatio gratia μὲν Vari Giensiam ipsam arbσri. . seu actum ipsius primum σν- deri taν : quia ute fit , si Maias anatιae determinatio a a speri afferatur , . aftioni . quale s scilicet' primum auum AD IEC PUDUM, Io arbitrii potest rem indissarentem M opisationem flac en am Hicat .co uvitque. inare ergo tanta magniloquentia & -- elautia eo tenda noUus ille Palaephatus Theologum,
rui ipsum superat plusquam fulicam ranus, adve ari a mittis asserentibus statiam stim vicacem se tenere ex parte a ius secumis'mni Theol. Tem Bellelli, in altero praedicta inlligens infert hue d qctrinam omnino consentire Iausenianae. De liberiate tamen, quam & nos repetimus ex indifferentia iud eii, quo in eligendis iis , in quibus non relucet plenissima ratio Dini. mens sedet arbitra , & uni prae aliis adhaeret, satis pertractatum est L s. opitis primi, 3c s. cap. a. Consectaria vero relatatis ante cedentibus per se corruunt. Ceterum quia potirem loco producia ab Monymo I olori nostri potius o thodoxiam confirmant . quam erroris inierant susp4cionem, eadem quoque brevi discutiam .
I. De Iibertate dis tans Fulgentius Mitellide modo Rep. ex pluribus Augustini lorix demonitrat quaestionem hane esse ad solvendum difficillimam , ν . DG nee aliquos perturbandos esse eiusdem quaestionis p -ς
scuritate. Cap. 8. idem repetit , nos admonens Qum eodem Aquilino , ne aut liberam arbitrium , - νae 16 Dei gratiam negemus, quotiescunque isto ratio quem-ώbet nostrum sacerentem inhementer aVustat et umem
que excelsum Trinitatis mysterium . ita quo firmiui- me confitemur unitatem ει tiae adversus Arium , α dii finesionem Perse artim adversus Sabellium p quamvis huius mysterii celsitudinem assequi non valeamus. Ex huius autem quaestionis obseuritate eolligit lit tum arbitrium sub gratia emeaei non sesam a cti M. verumetiam a necessitate esse immune , retibens priori in loco r usi in rem Calianiara , B ana, Iansmiana haeresis , qua potestatem arbi3Hi ad una
dimeultatem . atque uti etiam divinorum myiteri rum comparatione; ut facit Alva resus disp. xi n 6. Nil ergo nos . neque Anonymum permovere d
bet, si sorte Fus gentias Bellelli di meitIimam quaesti nem Mesecte non stiverit, & omnibus non satisfec rit: is hoc uno eontenti esse debemus , quod libertatem indifferentiae & gratiam victricem limul eo iungi doeuerit. Neque enim debebat Augustini dist pulus siue supra Magistium extollere, ae sibimet ponere perspicuum & facile, quod Sancto Doctori via sum est obseurissimum ae dissieillimum . Quoniam
vero nos etiam haud mediocriter hae quaestione pulsamur ἰ oramus Anonymum huius aetatis miraculum ti singulare ornamentum, ut deseriis, nugisque. quae ipsum dedecent, abiectis, d eat nos meliorem gratiae cum libertate eone iliandae rationem: sed animas vertat eam , quae obseura sit , iisdem dime uitalibus implieari; eam autem, quae sit facilior ac planior ,
Augustini distipulis ob ipsam facilitatem reddi suspe
. II. Deberet his responsio euilibet smei lectori s tis esse 1 at silentio praetereundam non est , quod Μ. s Augustinianus Theologus lib. 2. de statu creata ration. demonstrans Adam , & Angelos non indiguisse ad perseverandam gratia per se Aeaei , conatur demonstrare praedete inationem non exigi, ut e sent Thomistae , ob essentialem dependentiam causarum secundaram a prima, qua Fulgentius arbitratur inte imi libertatem . Ut em Anonymaς hanc sentenistiam in invidiam trahat, quasi Augustinianvs Doctorseripsisset Thomistas libertatem evertere, Hanc, ait, a tuus praedeterminationis plascae eνωres illatam taImmiam Mucidissi Iter repeliunt Thomissae. Ubinam Pater Bellelli ealumniatur Thomilias Ubinam ait d negari ab his libertatem Prosecto si e alumnia dicenda sit quaelibet atrumentatio, qua impugnatur liqua Scholarum opinio ex e sellariis , quae illine ab oppugnatoribus inseruntur , negantuν autem ab .inet toribus eiusdem opinionis ; nemo calumniolior T a erit
155쪽
erit iis, qui negant dari gratiam per se emcacem ,
pud quos nil lolemnius, aut usitatius ratiocinationei ita , Gratis per se estis. - Raι cum tibero arbitrio ;ergo reruienda es. iad absit, ut vestigiis inhaerentes Anonymi calumniatoris , ab argumentandi ratione non dii linguamus calumniae piaculum . De Thomiliis Fulgentius noller locutus est, ut par erat. de his. as de Augustinensibus praemittens initio illius quaeilio-
LIs nis: Vir inqua noluistimi Scholastici contraria Οὐιnam es Doritatem declamaut . Ab Dicem Thomitus veniam
quoque sibimet pollicetur , ad sententiam suam post os ravanteusium doctissimos trahens Angelici Domitis
auctoritatem , ita exorsm cap. i8. Scio nobilissimos
Themissas vo/- -uros mihi, F Ana cum DMio Fra n ira sententia recitaverim. Neque P. Milet linent Deum aliquando phvsee praedeterminare Iatic
ereaturas ad opus tua omipotentissima potesate, nullatenus libertate laesar sed hoc demonstrat cap. 27. auctoritate ac ratume , illud tantum amrmans non misi hane determinationem propter esse ualem creat . rarum a Dre dem entiam . qnoniam repetita praed te inatione ex hoc rapite, putat praedeterminandum etiam sole actum rimum virtutis . . liberae facultaris, eum & ule avius primas essentialiter pendeat a prima erasa: at me id probare nititur vie eum uinis capite eiusdem Isbri. Num vero argumentatio illa firma sit , aut spemenda , mea non imerest . Releri tantummodo ab illata Thomissis olumnia virum litimum vindicasse . Neminem praeterea latet . nisi orte novum hunc hospitem , plurimos esse Fulsentio Bellelli e sentientes in neganda pro illata innocentiae victrici gratia , lemque in o-gnanda petis teminatione ex titulo dependentiae secundarum cauarum a prima . Capite 19. pagina a b & seq3.
sendit Pater Boleui sibi in ea sententia praeivisse G otium Ariminensem, Cardinalem Noritam, - 1, siluim Irarium , Christianum Lupum, Frane tuum
Macedum quibus alios plurimos accessisse egomet alibi demonstravi. . T lv. Forte ne hos . allosque auctorex eidem obii - - . i. ramus,' siluit Anonymus laudari a Fulgentio Bellelli intur ceteros Animitam Amaldum , 5: de huIus operibus selibi pagina aue . Nihil aliud , quam Augu=-m re os; quam tamen obiectionem quidam clanculum obtradunt & instant: atque , ut opinor , uua est, quae virum alioqui eruditum, nou semper accuuranam & ei reumspecium fuisse aliquibus persuadeat .
Antequam vero accusatores haec verba carperent dc amplinearent; eadem ego ipse pra notaveram , nulla tamen admiratione eo motus , quod optime se irem homines nos esse . non Angelos, atque in Canonicis. s. a. Epistolis adinveniri scriptum e Si quis in verbo non . ,. odit, his Hie ius vi vir. At ineidit postea in manus meas Fulgentii Bellelli opustulum Apoloreticum.
Meriptum die 4. Iunii anno i i . cujus lectione inanis illa suspicio prorsus evanuit. Ibi enim xi. ista legantur i ,, mod amem Amaldum elatissimam vi. rum appellaverim, in causa fuit regium plane opas de Fidra Eucharisiae νομιώιate euntiorum eruditorum calculis comprobatum, quorum summis laudibus ob id Amaldum excipi ignorat nemo. A Summis qi uePoatificibus, lanctaeque Romanae Eeelesiae Cardinalibus Amaldum olim ruisse laudatum , explorata res et LNonnulla ejusdem Opera indici prohibitorum insem & nonnulla etiam non inserta, quibus se in Amullini lectione versatum exhibet , est manifestam e sed quisquis ille sit. non mihi masno vertendam erat piaculo, quod non Arnaldum ubi erravit, sed ubi eat . Me de adiutorio primi hominis sensit , laodaverim . Non enim pr terra fides Eucharis ira desereata est . quia eam Ianienianus Amalaus propusnavit. ,. Hanc Epistolam , seu Upusculum Apologeticum in Biblio. theca melica reponere nuper curavi, ut qui putanta se novi aliquid proferri. durant nil aliud soponi ,
quam ante turnos triginta objecta, atque exenua. It que nosmetipies in semitam revocemus.
lare dum damnat Iansentanum, nee Mitaιe systema,m quoniam ne nullum quidem verbum saest de ammaeas rate a septici necessitate. Etenim. inquit , ad libe
tatem indisserentiae requirit r. cast νών. Dei geneυι- de qua prima conditione ait Anomymus t inies ruamaν alii Th Dei. . Exigit Afecti notitiam ἰδc accusator reponit: De hae quoque coaed itione nultam
potes esse dubium. Postulat. ut obiectum non V- pareat sus pura ratione homi ; ει animadverset se icit: me tertia estndi, ad sti ν queque a Threis s. 4. Requirit , ut voluntas sit .monuitis a euasione, ecin quit criminator: Omm dis immunitate a se itan rassitate altum habet sumtiam. Exigit tan em , ut a
forum requirat 1mmunitatem a toac time, eum disti et Tiaia, etiam ex gere imminitatem a nere itare . Ita Anony-ra O
mus. At nequaquam verbis isti et luderet, & illuderet adversarius , ii ae ratius librum illum Fulgentii
tertium legisset, ae tertiam insuper eonditionem inte--i dira gram recitasset. Nam eap. r. pag. ixta praeter libe
ratem a coalitone requirit Menatem indiserentiae , tam eis livam faciendi , o non faei audi quidquam pro F,
libitos cap. a. Iia. eamdem libertatem demonstrat eo quod in in homine iudi erens edi eiectiva po--
testas. qua agere , . non agere pines, Pamna 1 3. mquod nec ad vir urem , nee ad vitia ne sit te traha- ' 'mur, pag. II eo quod Adrumetini. ad quos S. Pater librum de gratia in libero arbitrio direxit . dum δε-- verebantur ne gratia per se emaei laederetur libertas, 'a' non poterant quaestionem movere. nisi de Iibenate imi erentiae ad agendam . vel non agendum , pag. ι 13.
eo quod dime illimum sit eum gratia libertatem em ei liare, quod eum de ibia immunitate a coacti e dici nequeat, imictissimtim inifrentiae sibertatis est νεα-
mentum. Conditio autem tertia. de qua supra, pag. 326. his verbis exprimitur: Insuper emeit libertat imis erentiae , ut objectum . quod pere pituν . sub pura ration e boni . via sub pura ratione mali Gud arearear. sed Pamdam ntra que mixtionem po su et ex beat id e- atoe ita ut 1ixinem potestatis ad utrumque s xum preoandi, improbandrae reddat indiserentem . me nitio. qua varias rationes beni, set moti, d/kRabi. sis, aut ardui , in ob tio deprehendit, nune-νων invissereres , sea. tit Scholae aiunt, iudieium indisserens. Ex
his e stat Fulgentium Bellelli aeerrime pusnasse 'vlibertate a necessitate: & quidem a simplici nec ut te, etsi huius voeabuit simplicis non meminerit; qnodaperte intelligitur, si praeter coacti em . quae oppon, tur Dontane tali , ad limatur libertas r u
de neque Ecelesia in damnatione tertiae propositi misvocabulum illud inseruit. Janianius enim nece sitatem Mailionis illam dicit que operatur ofHωm suum res notis. θα quant nomque renitaris ; & neeessitatem=ρlirem, seu Miuntariam illam apsellat, qua simpliciter cesse est asiouid F ri sine renita voluntatis . Ita ilium
6. de Grat. salvat. cap. 6. Ruisquis ergo praeter v luntatis renisum . seu coactionem , exeludit a libero arbitrio uecessitatem voluntariam , Ac libertatem indifferentiae propugnat ; is agnoscit non solum ima
mus atem a coalitone , Verum etiam immunitarem a
b nei me sitator ideoque P. Bellelli libertatem il-Jam propusnans . non aut , sed aperto . dc e tholieo animo dama at relatatque haeres m Iansmi
V. Nec audiendus est Anonyma dum ait Ful- seentium Bellelli non posse fugero anathema ab Inn centio X. in Iaalmianos pronuntiatum Hes ad hin
alio ea re oriri potest. Auguli inianus enim Theologus . quamum spectat ad actum primum , atque ad poteit tem liberi arbitrii. agnostit oliιtum inu eremarm. .. qua NULLAE deterna maris , NULLA E NECES ITATreperitur; ut constat ex 7. num. a. atque ex illius verbis loci . I. de modo Re' pagina Ir . quantum
vero ad amam secundum pertinet, nullam in magnoscit necessitatem, nisi consequentem, atque ex suppiniitione applicationis liberae potestatis ad actum secun Gm; prout evidens eii ex praecedenti g. tium. 3. at que ex ejusdem verbis in e m Volum. 1. pag. 13
qua in re locutus est lingua ae mente omium Thiam iturum . Ab his minime rectilit, dum ait iudicia- .ndisserens esse , ut scholae ajunt. radicem tibertatis . atque huiusmodi iudicium non adinveniri . quando summum bonum perspicue & absque ulla caligine percipitur; sed tantum ouando bonis aut veris, aut apparentibus quadam mali permixtio e propositis . mens
uni acta rei nam & istud Thomistae tradunt ; ut in constat ex AlvareZ disput. II s. atque ex Gonet dis taput. 6. art. I. Ex quo vero objectum menti meum e- -- re debeat, ut illa in eo diiudicando ocevetur, non. . .
nis nugaciter ae pueriliter coci licitur, iudicium in. - dissereas, deliberationem, agendique vel non agendi potestatem oriri tantummodo eat obieelo. Atque ex his manisellissinium pato calumniam viro distismo illatam atrocem & iniquam esse ob criminis falsitatem atrociorem & iniquiorem ob acrimoniam , eonN-ptum , furoremque criminatoris, ob momentorum auistem, quibus adductus est , ineptitudinem ae pravitatem, esse atrocissimam & iniquissimam VI. Itaque allucinatur plurimum adversarius, dum ex dictis inferri autumat inter Ian senium & Patrem Ria Bellelli persectissimam harmoniam. Doceri namque ab Me. r I illo primam propositionem contendit temere M perti
156쪽
ninter . quo iam arbitratur Theologum nostrum I Miseniano sensii probare illud Augustini eronuntiatum , Fod a ius mi ais at, sera vim ia ore maιν --
cesse ess p & esterius Bellelli gratiam ,
quae non vincit superiorem cupiditatem, appellat par vom edi i litam. Uerum eam vir doctus interpretetur Augultini inarum δε otitatissis, qui indimerens hinx insem servat illaesam,
ut ostendimus f. num. 3. appellando autem vol-tatem , quae a gratia nomiam victrice inspirat , pa vam, o iuvatiuam . voeabulis non usurpatis dometata Norisio. Macedo, aliique Theologis praestanti immis, verumetiam ab Augustino adhibitis, deae ae s .
pienter utatur ad demonstrandum eamdem gratiam non superare voluntatem ramis contraria coci Pistentem , nisi tantum Spiritu Sancto amendatur vinluntas . ut vesis atque applicetur ad , ut itidem ostendimus β. 7. num. 3. consequens est Anonymim,
χuemadmodum in praemissis, ita in em smitionibus aborem serere, & ovum adglutinare. Hoc autem in loco ut Μpustitioni systematis omnino ignarum se dat . quali id ex praecedentibus nondum omnes novi sent, multus ac verbosissimus in praesuntem virum invehitur. quoniam in Opere de statvi ereat. ratio M. Lib. a. alserit effieax gratiae auxilium in Me tantum infirmitatis statv , ae facta divisione duplicis adiutorii sue quo, o quo, ait illud nobis e fini per Christum, istud vero eomparat lumini neeessario ad videndum, atque alimentis sine quibus vivere nequaquam possumus. & praeterea assi at nonnullis in hoc statu deesse r unde Αnonymus nova , atque inaudita illati ne eruit. Fulgentium Bellelli agnoscere in hoc statu solum auxilium quo, auxilium autem Me ouo tu sta tu naturae lapsae iuxta illius sententiam ninil prodesime. . se. Ceterum si librum de Corrept. & Grati testise insimulator, facile intellexisset haee verba. Atiuae' aiutorium . sua qtio aliquid non m aliis vim 3.. ad terium , quo aliquid fit, esse verba Augustini: hane. Adjutorium alimentorum es Me quo; fit . fit Murmur, esse comparationem Augustini: hane sententiam . mne autem quibus deesstale adstutorium csin. quo eollatum Angelo & primo homini γ iam poena peccati est . qui vir atitem datur se cundum arasiam datur, mn fecundum debitum, esse sententiam Augustini hane demum enuntiationem , Tanto amplius datur per Iesum Chrsum Dominum n sertim, quilias id dare Deo placuit, ut Armseum asser M.
quo permanere non m -tir, etiamsi vel us . verum tiam tantum ae tale, in velimus, etsis enuntiationem A
gustini. Quid ma emadmodum Augustinus, ita Augustini discipulus. sient in hoc statu commendat a xilium Quo, pariter ab Me stitu non exclud ilum sne quo ; imo Meet istud α-. . ii viiii, Messa
n poenam peccari. α auibus datur, dari se dum εν riam, - secundam debitam . ut inquit s. Pater verbis ullo antea productis, ii lemque verbis repetit Ful. tentius Bellesti in Opere is flatu creat. rat. libro secundo cap. 4. 8c in opere M modo Reparat. lib. I. H. iis cap. 6, oc lib. 2. cap. I. D. - υIl. A Patre Bellelli propugnati secundam Ians o nianam Anonymus se aperte demonitrasse gloriatur, prirpterea quod gratiam, quae gradibus non superat eupis . o ditatem. parvam dixerit atque inualidam; & insuper asserendo carere illam effectu, ad quem excitat voluntatem , a Jan senio idem doeente nullo pacto dueesserit. At nihil hamati hi laniculi attrahunt; M eingratiam , quantum vix parvam. esse verum ratis auxilium , & diei iuvalidam Augustiniana, nimiumque criminatori invisa . sed aptissima phrasi, quatenus ut prodeat in actum, adiutorio φο infirmitas remanet adiuvanda, non autem imMdam diei sensu Jan leniano, in quo necesse est, ut volantas r hustiori delectationi succumbat, aperte demonstravi q. 2. & . illustris Theologi testimoniis: ae praeterea quam iniquum s t. suam ludierum ob istiusmodi a gutiolas nota IanGianae haereseos Pe iam inure. re, ostendi supra eap a. 7. in librorum meorum
Ui II. Eadem est ratio tertiae propositionis, quam iij, a suali nostro defendi positum extra omnem contro. versam iactat triearum e duplicator, putans se demons raste quod ab illo denegetur libertas a necessita te antecedenti, quam alicubi appellavit auidentalem. &quod fraude pravoque sensa adhibeantur distinctiones holastieorum. At versat saxum, nee hilam proficit reciprocator. Nam eum delectatio victrix exigatur ab i. gni Theologo , ut mi.ssas indisserens anticetur ad , quemad um constat ex S. 4. & 7. evidentissima res est nullam aliam in eius sententia admitti necessitatem . nisi Gose emiae . illationis . atque
ex iuppositione applicationis libera potestatis ad actum: quod ubique ab eo traditum ac repetitum unaa,
mi Thomistarum senis, eonstat ex s. Atque hinc
etiam per imum est, neeessitatem illam appellari interdum aeradens alam. non quod coneupistentia, quae ventitia est, de exorta ex Adae precato, aut uictrix delectatio evertat se νε-- atini τ ; - qu niam in natura ratae ii primitus instituta nee erat lacerto a illa cupiditas. quae ad meratum allieit re inclinat . nee Adam opus habebat adsumis, quod implorat homo in Mocte eonstitutus, adiutorio is Ite et, quo Deus in nobis eneatis velis feme. iuvando potestatem ut agat. non vero illam obstringendo vecessitate, ut hujus laqueo Bilbcerer,
Nam pertinent, a dsemate eadem pronostisne damnato, quoniam P. Milesii ait Semipelagianos ad. misisse ad fidei initia erariam Comissoris, 'um ne mpe habuit Adam. At volantatis pedi 'am, vir temperatissimus id appellat est ii Binestini ἐννυσιam ; p-pterea quod propolitio damnara aratim minime restringat ad gratiam Conditoris. Quantum vero spectat addo ana pia imm . inquit hoe ab Angustiniano Theolom apertissime renovari, quoniam is docet liberum a bitrium sine resistere gratie suffcienti , non autem
gratia rimari, adhibetque dissimilonem sensus eum
ae diuisi in ea prorsus significatione , in qua adhibetur ab omnibus Ia semianis. Ceterum quantum ad primam partem, demonstravi ea λ l. f. I 2. idem eum Fulgentio Bellelli sentire Thomistarum eomplures. &. 1i gratia Conditoris re . stringatur ad istam mentis illuserationem cum Stephano etiam io. ahi'ue, eidem sententiae haud repugnare Dionysium Petavium. Quamobrem si Anonymo
ubique simul verbis ludere. & veti aliquid proieris placuisset i assertum Confratris stti non debebit appellate ineptiam Queii B.uellini. sed phrasi ili,
sua eleganti. seria ae pulcerrima ineptiam effugiira mi ni , mee in . Conte Onim Pietissardini . Petrinvisu. Sed mittamus, ne te ipsi ineptire dicamur, ineptias. Inter auctores, quibus P. Bellelii adhaesit, commemoravi eodem Iz. Salmanticenses, tuorum ni mine non unum proletarium Seriptorem . sed doctissimorum Theologorum Gallegium significamus. Hi ergo recensita opinione eorum, qui putant, plures D-m pelasianorum admisisse iratiam internam sufetentem , pro initiis Rhi , productuque eansdem sententiae mu- M.
obiem autem-tibi quum danis i . propostione,
- - - α isH- r in moti gratia necesυ- ἴ--, QQ. praeter alias responsiones t. de quibus citato re M. La. , aiunt , quod Graι is a Sm rapeus avis conressa ,' I. me a iudi ereus, O doremisia iis per artiιν - . st vere praeveniens, sed reucomuni Ο tessissem v Iuntatis: quod & eonfirmat Lemosias lita io . tras . a. cap 6. Cum ergo Iansentana mpositio a prella restringatur ad gratiam Maoenientem; ea pars ni stori ea revocanda est ad quaestionem illam in Ah lis tama animorum eontentione agitatam, Num aer ria proeniens si iudierens. - ρ determinans. Atque haec de parte propolitionis priori. Nam ad secundam quod attinet; cavilluliae Anonymi reiectae sunt . num. 6. ubi manifestissime ostendimus Fulgentium Beluselli, allatendo liberum arbitrium non pesse resistere aratia esseaei , locatum tuisse de potentia illa, quacum gratia victriceam conjungatur dissenses; neenin h. ubi evidentissime demonstravimus adhibuisse distinctionem sensis compositi ae diυs, aliasque eonlim les , nora in pravo sensu Iansenii, sed 4n orthodo. dc communi eorum, qui pro gratia per se essieaci sti
X. miniam pronositionem emeeptis terminis damnari a Fulgentis Bellelli Monymus negare non au- det; vertim id non dubitat tribuendum esse eordi simulationis , quoniam exponens Augustini discipulus voluutatem Dei antecedentem salvandi omnes , communemque redemptionem homines universos , etiam reprobos, comptenendentem , confugit ad me paraei nem sufficientium auxiliorum, quae cum gradibus non superent cupiditatem, revera suscientia appellari non post uni. Verum postqiram ea I. a. ostendimus illam sussicientium auxiliorum notionem tradi ab Orthod xis aliis quamplurimis postquam eap. a. R demonstravimus in Augustiniano systemate gratiam , luantumvis minimam, conferre veram agendi pos-itatem . etsi in actum p ire nequeat potentia pomi nis absque auxilio emeaci: postquam cap. hoc 3. 6.& . palam fecimus . delectationem victrieem , &esseriticis grauae adiutorium spectare ad actum θω dum , atque euataxat requiri, ut potestas iadisserens
157쪽
ico AUGUSTINIANUM SYST. VINDIC.
Plice ν ad actum: postquam demum in hae Apologia saepissime prytestati sumus reiici a nobis
systema duarum delectationum , quanam superior nocessitatem inducat. & inferior non conserat veram gendi 8otestatem : arbitramur neminem suturum se-- illatae nobis calumniae non agnoscat iniquita
tem . necnon huiusce synops, , quam Anonymus in duplici an MFre easdem argutiolas repastinando scurri inter repetit, inselsis finias consectationes. Has tamentanti feeit atherrimus atque imperi lsimus a sateina . tor, ut in postrem eontra Patrem Bestelli articulo seri.
tiario, hujus N alma in με uitas salara dinrisam,vam ac tinuoso ammo errores Iansmii proscribere, raram deniqua Iai ii doctrinam in eius seraptis per ioscere. similia amrmans de me in a ra parte , vitis de mulis hala praemittendam esse putavi. Tam in ergo verborum licentia . & eriminatoris iniquitas nobis veniam ab aequo eique lectore imp trabit, si nostro ex ore rustieum aliquid & in .
tum excitarita cimo id patietur Anuum si Mi
in nos, a saeratioribus mus . atque utiliori x studiis abductos, pulverem omnem exeulsit. Eius certe . si palam. 3e Christiana moderatione nos provocasset, rationem habuissemus aliam; sed quum insidiose egerit, & persenam talumniatoris induerit. assumptae larvae figmenta, non ignotum & latentem virum paulisper pupugimus. Nec in eum haereseos erimen, quod in nos tam se uenter iactavit, ausi sumus impingere. tametsi potuissemus facillime , ae debuissemus eum cis a
sue, si dicteria dicteriis, & eoavieta trudenda mis- ων sint conviciis . Verum id neque Christianatas. neque Instituti nostri ratis , ne ue indolex Iingeniumque nostrum natiebatur. Quare nis animum vi ι-
intendentes finem dissertationi impossimus verbis ase Genaenici cilim in consimili eausa prolatis: meis
158쪽
Adversus Fulgentium Bellelli discutitur. & refellitur.
ealumniantibus Uus erat extra e 'tutas Eetissa tem-s porrigere es , O se bis, qua habentur dicta , quasi dicta non sint, morire eertamina S. Homvsisa Papa epi o. ad Possessorem.
160쪽
Bi animadvertit Anonymus se acuisse stilum atque
omni temperamento, omnique rationis & humanutatis jure posthabito, impetu quodam hostili in Opera Fulgentii Bellelli summis viris probata insiliisse,
ac praeterea ut ab iniqua insectatione desisteret, comeeptamque indignationem compesceret, fuit consilio litterisque amicorum commonefactus; maluit duplici adjecta AP Iendicula ostentare criminationis & ingenii sui pervicaciam, inatisque tibiis eamdem monodiam ingeminare , quam aliquam vel tenuem sententiae nostrae, a clarissimis plurimisque Theologis Propugnatae, verisimilitudinem ac probabilitatem concedere , de se autem , scriptisque suis, ut decet hominem quemcunque honestum, sentire humiliter Ac demisse. Quamobrem fatetur utique
extare quamplurimos, nee inferioris nota Ttiologos, qui non satis perspecta habentes sophismata atque essu a Novantium , vix suspicori possvnx Fulgentium Bellellium recudisse errores in Bajo, & in Ian- senio proscriptos 3 sed hoc tamen nemini dubium futurum lare pronuntiat, si attente perlegat Augultiniani Scriptoris libros, nec PraVa Novatorum dogmata ignoret: quasi Romani Cenlares, qui libros illos summopere commendarunt, atque ab omni B janismi, & Iansentini nota existimaverunt immunes, & quorum opera in judicandis controversiis abstrusioribus utitur Apostolica Sedes, nesciant prorsus quid Bajus, quid Iansenius dogmatizaverint; aut id quoque , sicuti Jansentani cIamitant, adeo sublime sit & reconditum, ut Romani Theologi in sensu ipsius dogmatis
vestigando etiamnum allucinentur & errent, atque idcirco ne
dum plebs Christiana. sed & viri litteratissimi clamnatum a Romanis Pontificibus sensum non assequantur; quasi demum An nymi hujus mediocris tenuisque eruditio . ignotum nomen , vulgaris doctrina , & clanculum dispersa volumina, nil crepanti i , praeterquam revulsas saepe cavillulas, ac dicteria supra quam dici possit insulsissima ac verbosissima, Theologos illos permultos& subsellii non infimi, qui fatente criminatore de Iansenismo Augustiniani Theologi vix suspisantiar, unice & singulariter instru
re valeant, atque erudire . Itaque non tantum susceyti operis ratio , quam eorum omnium, qui de Fulgentio Bellelli optime sentiunt , praeclarum honestumque nomen postulat utriusque iulius Appendicis refutationem: in qua , cum adversariuS contendat Theologum nostrum oppugnasse theses QuesneIlianas seu Lmulatione, easdemque theses lanknianam haeresim comprehendentes ex illius doctrina necessario quodam fluxu. & legirima consecutione derivare; operam dabo, ut primum insimulator intelligat , minime sibi licuisse tanquam Bajanistam & Iansenistam traducere Orthodoxum Scriptorem, etiamsi ei viderentur ex ejus scriptis Baji . Janseniique asserta evidentissime consequi ; quando consecutionem hanc, simulque assertiones damnatas vir Catholicus rejicit & reprobat : deinde vero, ut percipiat consecutionem il-