Jo. Laurentii Berti ... Opus de theologicis disciplinis nunc primum septem voluminibus comprehensum, & praeter uberrimum, generalemque rerum indicem ad calcem appositum, integra adversariorum in auctorem opuscula, quae hactenus prodierunt, necnon apo

161쪽

ιs P F A T I O. Iam suam non esse aeque libratam legitimamque . sed fallacem& commentitiam, ideoque detorquendo in sententiam noluam censuras Apostolicas audacter & calumniose se gerere, atque extra constitutos ab Ecclesia terminos q sines porrigora, Romano

rumque Pontificum decreta , & monita saluberrima parvipen-

doces CAPUT Diuit ipso by gle

162쪽

Demonstratur est urere non pol ncitam calumniatoris, qui Scripto rem carbolicum damnati erroris insimulans, quoniam ly utitur principiis, unde insimulatoribus videtur inferri error ipse proscri'us p dummodo principia illa non sint pariter damnata, ct a quibusdam Cariaticis propugnemur. 5criptor autem ille ita principia b.ee statuat, ur consecutiones mis ab adversariis deductas, erroresque Gyectos refutet, oe d rim.

nime inniti iisdem omnino princiis piis, quibuς Baii. Ian seniique re probata dismata fulciuntur. Et nim Baius clam gratiamfauti Hiem, eamque euiuscunq- boni peris taectrieem . ae stilam cupidintatem praedominantem, omniaque

impiorem opera inficientem agnoscit, liberi arbitrii potet fate ad utrumlibet, & operum iniciorumque moralium honestate rejectar ae laniscitus duplicem delecta timem . quarum saperior alteram invincibiliter deliseeiat. trahatque ad abndum voluntatem humanam in lumbili necestitate , eon lituit haereseos suae fundamentum. Qui et ' o propugnant actualem gratiam aeti ante dili ines m. honesta in impiis & infidelibus

opera non iniecta cupiditate, ac libertatemtia sub delectatione luperiori de victitet . principiis ham xent, do itinae Baii ae Iancenti evide'tillime repidignantibus. Detur tamen ovilloso Sophime. August, nianos Theologos in pluribus principiis, quidemin

his, quae nuper eoin memineari . - tinentibus

haerelim erroremque, sed in quibusdam aliis ampliori

hus, Baio, I senio, horumue asseeliseonsentire; in inemplo sint definitio gratiae mentem illusitantis &inspirantis sanctam delinationem, huius gradus aut minores. aut maiores cupiditate, ejusdem gratiae et iraeitas vincens voluntatem carnis contraria concupistentem . 3c humanorum Oiliciorum in ultimum finem di retitor quis, nisi pm cerebro fungum gerat, dicturus et nostram de dogmati . larum illorum unam eamdemque esse causam. quia & nos utimur his prine ipiis; &non potius fatebitur maximum inter nos versari diseriamen, quoniam unde nos gratiae oeconomiam de Mea

eitatem inserimus, salva humani arbitrii liberrima m. testate, illi fatalem quamdam necessitatem inducunt. atque ubi nos cillendimus bonorum operum conditi nes, omnia illi in Deum non directa eriminibus Se

inquinamentis adnumerant profecto ex falsitate e-- secuti anum, etsi adversariis legitimae videantur . non e uitur falsa eis e principia i neque contra ex veritate principiorum sequitur veras esse consecutioneu, qu tiescunque evidens non est utrorumve connexio: de plerique oppositum sentiemes in principiis conveniunt, in consectariis autem tibi invicem adversantur.

II. inum esse. & quidem substantia unum, sempi-

temum . incommutabiten . Praesciumque suturorum, non denegat mortalium aliquis, nisi forte insipient &atheu t ex hae autem veritate ingenito natur e lumine , rerumque aspeetabilium contemplatione. n. cnon innumeris argumentis erer probata , recte interimus

eumdem Deum frui persectus ima libertate. elle eonditorem universorum. ex nihilo omnia in tempore produxisse . nullamque ex rebus ab eo eonditis. aut postea creandis adinveniri, quam non praenoverit, dexemisima providentia mon ordinaverit. At ex eo . quod ipseruus immutari nequeat. phil/phorum nonnulli se evidenter colligere arbitrabantur sempiternam huius mundi exilientiam, &ex illius aeternitate Hermingenes ad limere eonatus est materiam quamdam inge nitam . ae Valentinus nescio quam fictitiam Amuuin Perti Theol. Tom. VI. generationem: ex pedestientia , ae predefinita rerum erratarum eonstitutione induxerunt Gnostici . Manichaei , ae Priscilliani itie fatum inevitabile ; ali

Te eontra , inter quos Latinorum eloquentissimux ullius, ne huie fato lub ieerent humanum arbitrium . sacrilega temeritate nNxrant invariabilem eiusdem Numinis identiam. Emone quoniam ego

iisdem adhaereo principiis , De inque unum. aete num . incommutabilem , atque rerum Omnium a Morem rectoremque firmissime credo, me aut d

litantibus illis mitissimis , aut Hermogeni . aut

Valentino , aut Μaneti, aut cuipiam alteri hujus fit uris Meensebis, di orincipia approbantem de nefariis. hortendisque eminutionibus, illorum ignorantia ac perversitate deductis, procantiabix esse damnandum

Ill. Caninieis divinisque litteris, quamm nos a ctoritate propugnamuς ine labile Trinitatis mysterium, Sabellius aulais est illegitima illatione unam duntaxat personam in trudere in divinitatis subi istiam. Atius voti,, sinuaritiam insam dissecuit. Verbum Patri impar, & absimile blasphemando atque ex iisdem Pa linig Epistolis, quibus nos demonsti us merita hoc .

Tum operum. et M amque praedestinationem ad uviam; contendunt Calvinus, Lutherus . & Novat

rum reliqui eonsequi ineluctabilem impiorum praed

itinationem ad mortem . & inde ulterius cociantur evincere . quod salus aeterna nim comparetur meri

tis , sed sola in Christum fiducia. Hine ne Sabelli,nis, Arrianis . Lutheranis, Calvinianis uos eo ume randos esse assit mahis Vereor sane, ne & is hid a deas . si in ea opinione verseris, eodem calculo omnes indiscriminatim somprehendendos esse , qui iisdem principiis inhaerentes tibi invicem in consecutionibus adversamur. c d si feceris, non istum pingentium more eovino eamIi adiunges caudam equivam, quum cervus equusque in genere brutorum animalium eo veniant ; neque tantum nos Ianseniamis. quod propugnemas noci denegatam ab ipsis ei Maeitatem gratue, delectationemque yictricem, accensendos & comparaα- dos esse arbitraberis; verum etiam Valentinianis aud bis aequiparare Irenaeum una eum illis sempitemura Principium venerantem . Arrianis Athanasium evineis simul exeipientem divinarum Scripturarum ora cula. necnon Pelagio Augustinum, ae Tridentinis Patribus gregem impurissimum Novatorum ; p te ea quod Augultinus eum Pelagio agnoscit adversu Manichaeos liberum voluntatis arbitrium, & Patres Tridentini fatentur eum Luthero translusionem originalis peccati, atque eodem peccato disseminatam,& allieientem ad malum tacetiosam concupisce

tiam. Si vero fatearis, quemadmodum tibi. si mia eam salis habeas, satendum est, Irenaeum nunquam propugnasse Gnosticorum figmenta , Athanasium pro cinyubstantialitate Verbi eertasse . Humit umex quo homines praediti sint Iibertate nunquam eum

PelUio m ise gratiam praevenientem, sia pro ipsa

gratia exereuisse gloriosa certamina. Tridentinos denique Patres non intulisse ex originali peccato miciosissima Novantium eonfestatia, sed haec pr nigando tradidille libertatis arbitrium nequaquam poli Adae transgressinem extinctum, ac Perma U a uentem

163쪽

i 16 AUGUSTINIANUM SYST. VINDIC.

nentem in renatis e cupiscentiam . quae non est ipsa labes originalis . latens adhuc . neque . ut comminiscuntur heterodoxi . deleta regenerationis lavacro: si id, inquam, fatearis ut erius concedas oportet, aut ingenio magnopere Iaborare. aut insigniter esse

malevolm, qui Augu linianos Theologos appellandos aiunt Baianos & Iansenilia . propterea quod allicinent cum Baici non aliter creandum fuisse Adamum, quam cum gratia superna, doceantque dirigenda esse in Deum opera deliberata, atque ollicia virtutum; sed negant gratiam eollatam primo homini spediaile ad conditio. nem . seu Proprietatem naturae, omniaque opera ill rum . qui ride & eratia sunt destituti, esse intrinsecus mala, fermenio cupiditatis eorruuta , quae sunt Baii consecuti mes di eademque ratione asserunt eum Iansenio pu2 nam mundanae & caeleitis delectationis, in hu-i ut vi friet energia constituentes essicaeitatem divini adiutorii; at negist liberum arburium robulliori concupiscentia . Vel gratia , obliti ei vinculon euit iis, nee dari modo libertatem mis rentiae , in quo a

fario doemate potissimum sita est haeretis Iansentana.

t V. Neque in rebus tantum credendis, quarum exempla quaedam produxi, veru metiam in dirigendis sermandisque moribus non debeat in eamdem clallem, aut in eumdem ordinem redigi . qui ex iisdem praeuotionibus di aersas, atque inter se puguantes consuetudines induxerunt; nisi sorte in eumdem numerum reiiciendi sint, qui propter honorem parentibus debitum fovent frigidam illorum seneli utem, ac barbarae illis

gentes, quae genitores avosque suos deerepita aetate gravatin in ardentem rogum proiiciunt, ne huius vitae Melantur incommodis: mulieres, quae propter sacrosanctam e nubii legem nunquam alteri vim commiscemur, nisi mari ius e vivis excellerit, & suae per summani maximamque ignorantiam putant sibi adimmobi conjugit nutum alienos subeutidos esse e plexus, aut cresunt coniugii fidem milulare, ut una cum virorum exuviis tradant semetipias flammis consumen-U ai. das: ii demum, qui ex mortis e templatione exci tantur temporalium rerum contemptum ἔ & qui . . spe aeternarum abiecta, nec attenta perpetua vita anim de morum, eranio in mensa apposito, mortisque simula-I pendente e triclinii Iasu earibus, humanae condi- admoniti genio largius indulgent, & cum perini ditissim it aiunt: GmHamas γ' eras enim Murimur. Quid vero notum m gis . cunctorumque

r. - . inditum animo . quam honorem exhibendum esse parentibus. eoonubiorum fidem servandam esse, de coram ris ruptibile corpus in pulverem Liuium iri, aut quae positae magis opiniones hominum, quae major distos . nantia praedictorum morum . quamvis ex illaem p ιε, era. noti bus, aliis Moe, aliis male ratione utentibus.

ri V. Dices, opinor. principia vel naturae lumine no-

- Em. ta, vel ob divinam revelat Huiem certis lima, vel sanctis-timis motum regulis consona. a me fluxis aliis . ammis: huguis, & in controversia positis comparari. Sit ita

sine: xt illud pro ea . quam actuo , causa videtur se mihi robustius validiusque praesidium. Nam sit ex praenotionibus narura inditis, divino tellimonio fit iis, atque morum probitati maxime congruentibus hominum quorumdam cavillatio & super. lilio flue. re putat scita noxia, improba, atque impurissima ;quid mirum, si e doctrinae nolirae lontibus. quo conviciator praeiudiciis abreptas existimat esse venei

eos ac turbulentos, manare crediderit damnata ac pestilentissima conlaetaria Non desunt tamen exemia pla alia perninita assertionum , quae in disputatioti rintrahuntur, atque etiam a magno Auctoriam numero

satantur, & ex quibus pars una Catholicam , γα altera Theologorum infert absurdissimam illationem;

di nihilominus evitare non pollet notam ob reelat

ris. quisquis propter illiusmodi assertiones affirmaret Dinores Scholasticos iisdem opinionibus adhaerentes

illatis inde, proscriptisque propolitionibus contentire. Atque ne a domina nistum flatim recedamus; pe Inultae ouidem illarum propositionum, quae ab stolicaia de Herunt confixae, continebantur m tholicorum Scriptorum lucubrati mibus , & proculdubici auctores ex innoxiis morali et I heologiae praeceptiom-bus easdem propositiones sallaci atque Obtorta con secutione deduxerunt . Eamobrem qui calumniandi plurigine titillantur, atque ex unius, alteriusve lassuin invidiam adducere itudent alicuius instituti dinores. positiones illas in Theologicis scriptic la re improbo expiscari curarunt. quidam in esuitarum operibus, ut auctor Epistolarem Prouincialium Paschalis Blasius; nonnulli in Thomiuaruit Voluminibu et, ut Amadeus Guimenias; alii in lihris

niens um, altorumque Belg rum, ut Editor Uecinoms doctriuae per Bel iam manantia : a quorum ingenio plurimum ego abhorrens illud tantum reeenseo omnis

vas exploratissimum , inter morum regulas, de quibus agitur emtroversia. celebrem esse, quae spectat ad conscientiam . leu opinionem Pnbabilem e cx qua viti dolitisimi manare putant quam lurima absurda . atque illud maxime , quod probabilem sententiam amplexus imprudenter se gerat . e ponatque se pec- eandi periculo; alii vero eonsectarium istud reiiciunt atque explodunt, interim altertione, ex qua alii alia depromunt, inter adlaphoras perae ente. Verum ad alia ri rediamur. VI. Ex illa universali natura, quam Motus fom-tem appellat, re quam extitere in rebus ejusdem Moriasseelae pugnaciter asserunt, & absque piaculi nota defendunt, annon Bayle & Budaeus existimarunt con sequi υιnosmumὶ Atque ne horum iudisia plus aequo ai,ti facere videamur; an non ex distinctione . quam forma- -. rtem itidem dicunt praelaudatus subtilis doctor . eiusque ra. discipuli. & quam aptillimam esse putant ad res di- ...

vinas explicanda . atque percipiendas, Theologi alii πιι bene multi tensent quodammodo laedi individuam premi Numinis unitatem immo annon uisum Dio ' nysio Petavio tanti nominis viro distinctionem illam ρ Q. 11. Motisticam partim. aut nihil a Gilbere. haeres diseremis toro natae te . a tali TimeJausent i Ba ausini Redivivi commentator quum abiicias it abiicis tamen γ huiusmo. i. di Moti firmatitates, auderesee adversas edere librum singulari illa tua eloquentia inscriptum Spino. simam, aut Gilbertismum ρ Non ita delirus sum, s. quis; tus enim unum Deum elle propugnat, nitatis multerium veneratur, ideoque abliue injuria maxima diei nmuit Smin a, vel Gilbortiva. Aliqua in te eonviciandi vitio non excaecaris, sertasse quod Scotus plura de praedellinatione & de Gratia, stitieet de adigumento , in quo te ceteris praesera. & de omnibus Autuit ensibus audes proferre iudicium, indefinite&in utramque partem tradiderit, aut subueura diuin rum decretorum partitione ita involverit, ut parum a

me qui , a te vero minus. & sorte nihil intelliis satur. A me ergo cum tuo Baianismo. ae Ianomsmo, moros. Censor. Augustinenses enim Theologi Apostolicas Constitutiones Iatu adversus Iansenium, Bajuna. Que ellium, ceterasque universas excipiuntae venerantur, A maiori, quam tu exhibetax, revorentia; nam contra easdem Constitutiones tu Iansentanae haereseos insimulas sententiam Otthodoxo Tum, haud ignorantibus ipsis Romanis Pontificibus utiique terrarum hactenus propugnatam ; ne addam, quod sateor me ignorare te opinione multorum unum ex illis esse , qui eorrumdem Pontificum auctoritatem imminuunt, negantque horum iudicium esse irreformabile . priusquam ae at aliorum Episcoporum assen-

sine qua sane in re neminem latet a nostratibuς, quos Iansentanis aeeenses. iura Apollolieae Cathedrae vindieari. Augustiniani insuper omnes decertant pro ibbertate indiser-tω, emnanIque eo prorsas modo. quo ab Ecelelia damnatae suerunt, singulas Novat rum propositiones r idemiae ias tibi ncia erat . ob eam duntaxat rationem, quod ibiae videantur cerebello tuo te tuisne ex illorum principiis inserti. eoclem Auguli,nianos tanquam Baii, Ian seniique dilcipulos insaniare. VII. At quoniam paullo supra Moultarum menti nem seel. producam ex illorum opinionibus exemplum xliud praesenti eausae magis accom a tum, atque simillimum . Nullus etiam imbutus eli eorumdem Scotti tarum opinionidus, qui non amrmet inesse erraturae rationali anetitum in latiorario senaturalem ad visionem ω Φίν.

beatam. Vontra Vasquctius, si reet . necnon Thomi- οῦ liarum permulti hanc Scotillarum sententim reseI-Lz:

lunt. atque omnino reiiciendam esse pronuntiant. 3.

propterea quini inde s ui arbitiantur, sole Deum in se rvitum se ritualium animorum finem naturalem, que virtutem ac iacultatem , qua pervenitur ad sum nam beatitudinem , inter naturae limites eoarctandam ipsam denique vilionem Dei suturam fore cociditioni atque institutioni rationalis naturae omnimode propo μῆ at natam . quae omnia si quis enuntiaret . proculdunio I ue e latum unguem dillaret a Baio. Non ideo tamen, quod praeviantillimis Theol is ex asserto a Scottitis na-ώ - turali illo appetitu cim equi videatur error Baianix a ticulis consentaneus, eo audaciae processerunt, ut dix nodi

rint a Sit illis Baiani sinum propugnari, sibique proscribendi asterium illud Scolitum arrinaverint facultatem: quippe non eos latebat Malirium Commentatorum Seiati iacile prineipem a se , suisque amovit se suspieionem Omnem erroris , reponendo naturalem quidem esse appetitum & inclinationem ad visionem bita tam , non amen inter naturae ordinem statuendam esId vis, nem ipsam. seu virtutem ad hanc perveniendit Quia illa qua titas alicui naturaliter debita , quam ita ex sui intrinseca consentitio se poseulat, ut ' HI ex in trinsecta ejus ρrimimas emouet. ut sunt caser in sene, Irius in oρRa; υet saltem necessario tuis ab extrinsera Reute reproducuntur, naturati sua constitutione Iic ρ sutante . fu i , . qua sine conse ari naturaliter u possunt , si t ccrpora caelema habent suas sttialit

164쪽

res prefiictione ue eis pes, ibiter , me ex se ipsis esses .

nee ab alus receptas . Ied a Deo penitus concrearas .

Haee Mailrius , aliique Scotillae, ut vi mus dili. a.

o t. 6., I u. Iutendat nune animum obtrectator , videatque num aure exemplum istud ad ipsus obterendam revincendamque calumniam aptissimum appellaverim. Contendit Anonymus defendi a nobiς errorem Michaelis Baii asserentis gratiam atqoe immortalitatem primi liominis sutile naturalam ipsius conditionem ;quoniam nostratium sententia hi o ad imaginem Dei conditus , & nulla eulpa inquinatus exigit gratiae auxilia. quibus usque ad visi em Dei, in quam inclinat, valeat pertingere: M. quod ad visariis nostris videtur idem esse, ac beneficia sit pernaturalium gratiarum deprimere ad naturalem hominis eo diti

nem. Verumtamen nepamus nos. 3c pernegam ς Rr

tiam homini R Angelis in priori conditione collatamnso spectas Ie ad ordinem supernaturalium beneflet rum; quoniam ipsemet gratia audiaς Fulgentium Mini Bellellt 3 non ita debita luit naturae'. sciat naturae 'ut

debita dem poprietates, qtiae ex erusdem visceribue 3 i. mascuntur . neque necessario concreata fuit . milium M. lante eamdem gratiam naturali conditione creaturae rationalis ut esset . atque in propria natura eonserva-

,. I, retur: Quod est prorsus idem, ae illud, quod seri, a P rat Μaltrius: ideoque si Baianismi damnandum non est systema Mammu n, lim enim utar vocabulo, IV r ut et antissimo adversarii stylo accedat rudi huie &ναι νων. impolito aliquid deeoris & ornamenti nee Baiani simi insimulandum erat systema Belliuinum ob sente tiam de creatura rationesi tu mae gratiae adjutorio in prima siti conditione exornanda. IX. A Motistarum palaestris ad eastra eorum , qui ab Angeliea Doctore Thomistae dicuntur, procedendum i xm eis. Horum permultos, ac sere omnes pr pugnare physicam praedeterminationem ad marmalaticati sciunt quotquot a limine Theologiam Seh

licam salutarunt . At Deum futurum effectrieem peceati eausam , si tali praedeterminatione ad ipsum materialem a m concurreret , arbitrantur Medilhae omnes, & alii quidam ex classe eorum , qui nolunt praedeterminationem ipsam exigi ob dependentiam secundarem eausarum a prima. Immo, si fides habenisti ἰαυν da est P. Uvino Meyer in F Vlaria υindicata Controisisyiarum de Auxiliis . etiam uonnulli ex ipsa praeela- ,. e o. rissima P P. Praedicatorum Familia . ac praesertim Ioan-1η. p .nes Vincentius, Basilius Verdit, My mundus Pas.

lius, Didaeus languas. & Joannes Nicolai, illam ad

materiale peccati praedeterminationem reiecerunt. ne

Deum facerent nolimrum scelerum auctorem. Alito Ego de illa Thomiliarum sententia censo. quamvis . praedeterminationem illam non esse np ssariam alio ex eapite arbistor 3 idem di impugnatores D. TM. sententiis Tho itisum ita scripsi t Impius Calamus

a se H min-m Haueterminare ritus malos. mutis abso lata nocessitata evenire : Thomsi d en ne praedetermiuat uem actus , Leu non malitiae, quam in causam strux am refunde am esse Propugnant . Toto

Hatores. Puto autem tam castigatum imumdi m dum neque illos in me reprehensuros, qui mihi iniqua eriminatione ex ObIant Baianismum . Hos in t rim eommonefaciendos esse reor, nefas sibi esse in nox hane teterrimam criminationem urgere. ex quo ingeniolo suo videantur Baiani errores ex priuetris nostris profluere; quemadmodum nefas est insimulare Calvinianae haererem Thomi fas, quod asserant praedeterminari a Deo materiais peccati. unde quibusdam Themimis videtur inservi Deum iure eiusdem peccati aves, rem t nam taut Thom istae consecutionem istam legitimam esse negant. & Calvinianam haeresim damnant& execrantur ; ita nos contendimus ratiocinationes aduersariorum nostrorum contortas & illegitimas esse.

omnesque errores Baji resellimus & prostri bimul. Nullum vero in hac comparatione invenitur diserimen, nisi forte quod objicientibus Scholae Thomissicae consecutionem illam Calvinianae blasphemiae, sunt viri TheNos in Litteraria Republica notissimi; impingens autem nobis errores Basi adeo obscurus eii . de

innatus . ut istius audaciae . ac propriae existimationis tinnulare specimen prassetulerit. X. Eadem, ac Nare eterminationis ad materialem Etum mecati, ratio est 'definitionis operum supernaturalium, quam laudati Thomistae invicte navite U-νω que propugnant. Dixi enim in praefat. r. Volumini num. 2. praecitatum Liuinum in C stulo de m/nia Cori illi Tridentini circa gratiam phisce praedeterminam calcem tem , contendere Calaini do irranam de gratia a seipsa , . . . oecaei, Ο p ueterm antium opinionem nullo in o reeo s videri dissimilem , immo invidiosam provinciam subiisse

Par. 13. demonstrandi, quia non alias hine cousequentias Cami-L Mήι, quem deducant illi, qui gratiam physice

ρride Ierminautem cum ipse defere ηρ. testimonii Calvini verbisque Lunninici Bannes invicem eo: latis equod antea in celeberrimis Congregationibus de Auxiliis in Seripto exhibito M. D. N. Paulo U. molitus suerat P. Mitida , a Patribus Praeditatoribus scripto Mo.

alio valide refutatus. Et quem, oro, Medistarum in m. . venies, qui non sentiat ex antecedenti praedetermi Ptione consequi libertatis interitum, quum ideirco scien- a ...tiam illam mediam . adeo eelebre, adeo prodigaosum Ludovici Molinae inventum , totis lacertis viri usque

extremis delendant, quod sbimet persuadeant, absque ejusdem scientiae praesidio actum ira de libertate Nihilo tamen minax Medistae rati inia talia vectente

atque praedeterminantem gratiam G nomine. quod i bertatem subvertat, toto nisu oppugnantes, satentur

eordati saltem ae temperati Τnomilias eiusdem gratiae assertolet dissidere a Calvino, quoniam illationes illas Calvinianas, quae sane Mediitis videntur legitimae, adiiciunt & damnant, & liberum arbitrium adversus Calvinianam haeresim profitentur. Livinus ipse, ut Iesu itam in his eontroversis exercitatillimum in tetiem tertio producam. dum elucubraret Re -- lionem ad librum F. Henriet a S. Imatio, cui titulus. Gratiae per se in eis adisinus 1njustam Ia enis iami aciuationem busta defensio, quamquam ageret Cain re auctore, euius opera eensuram subierant, in fine tamen Praefationis inquit : Non eos damno , nec fa

somnos aneIto , qui gratiam per se e cacem secusendunt, ne deducta ex hae Goliaria hi νεtica detestantur Pod si fecerit F. Henrieus a L Ianalis , tune famam suam. quam Iesam queritur, ab omni . quod opto. B

jant i , edi Iansem,i Joicione liber erit . Igitur iudice Iesulta, qui in eontroversiis de auxiliis di inae gratiae diu sese exercuit , quisquis eo laria haeretica deteliatur. immunis eit ab omni Mianismi o Ians nimi suspie in . XI. Priusquam a Thomitas reeedam, commemo x iudieium alterius Iesultae . qui suppresso nomiue edidit epitholas decem ad Natalem Alexandrum , Gallice primum . deinde Latine editas Auguitie Vindelicorum & Dilingae. Demonstrare vitior iste conatur, eadem prorsus consectaria proficisti ex gratia Iansenta-Da . atque ex praedeterminatisne Thom illica r Conse - .eiaria , ait epili. qua tuis ex primi is duo. ea me x. ima doctrina sunt , quam ν Mensur eorum dumatum arx ces ἰ eorum asseniones .msimae funi. Putasne ab huius epistolae auctore tam asseveranter doctrinam

Thomisticam eompxtantem Iansentanae . Thomilias ipsos utia eum Ian senistis damnari R Id nequaquam

nianis Thomiliat dissidere fatentur Iesu itarum diatissimi, Ioannes Martinus de Rcipald lib. 2. adversus errores Baii disput. sin. 3. Stephanus Decham lib. 2. de Id. Ians disput. cap. I. Ioannes Ma ti-

nonus in Anu-Iansenio pag. 7 . necnon Francisc

Annarus . qui edidit librum inscriptum , DUenius a Thomsis erat a pere si am incaris visense rictus

Aemnatur. En ergo Hurium Medistarum tellimonia Catholicos disendos elle, non autem Iansentauos ,

Thmirem illos , qui negant ipserum Ians istamine seriaria, quamvis statuant assertiones, ex quibus

Medistae eadem eonsectaria imitime inserti existimant. Quare perperam Ano nymux ia Anendise ait, ac re Petit dogmata lan senii eonsequi ex prinei piis noctiis , n- ex Diommicis neque enim ex illis, neque exiliis nec aria connexione senuuntur: ae si Anmayma ex noliris fluere videntur ἰ Theologis quibusdam fin nymo doctioribus emuere quoque visa sunt e Thomistarum Mincipiis . Hi vero doctioreς ac prudentiores negant immittas aerensendos Iansmianis . Negasset ergo hoc idem, non audacter affirmasset Anonymus, si lavino. Dectamρsio, blattinouo, Danieli, Ann

to , aliisque Mediitis morem gessisset, ae si fuisset

aliquantulum doctior, atque prudentior. XlI. Quum nuper M starum Oeeurrerit mentio, puto Anonymum non latere , quot graves .inique Theolcini istorum sententiam rejiciant. illam nos tantum fauam existimantes, verumetiam Mnem Semia pelagianorum erroribus, pravarumque eonsecutionum

altricem . Neque enim id asseruit solus Jansenius in Opustulo. quod addidit libro perperam Augiasti s lustripto, iden in Parallela , se a statera erroris Masileuissum , O opinionli μονα-- recentiqrum I sed ulterius idem affirmarunt in suis . Suris Sacrae Faculi tes Lovaniensis & maeensis , Thomistae sere omnes, ac praesertim Thomas Lemos , Didaeus Alvarra , Ioannes Gonetales , Antoninus Regina idus , Salmanistieenses , & alii . Autographa apud nos extant ,

165쪽

ν-.r. . prio ipsius eharactere firmatum , Collatio altera opinν

pullinensis , itulam aut OGrapha, Prom it ouerilem com plures radovaci propria subscriptione inci C Iultorum Sacrae Cougrep tionis de Atiaesitis dispunctae tanquam aisnes Semipelagianorum erroribus, aliaque id senu S ino ument . quam plurima . 8c Uidem indu-bi, fidei; uude constat prael tantillimos Theologos iura fuisse sentenria. quod intruso Moliniano systemate Semipelagiana haeresis fuerit iustaurata . Sutficereta arbitror ad noe dijudicandum Infructionem , seu de-eretum ρm Facultate Theia iis Remensi Caroli Mau- . . filii Le Tellier an. iis . udii Cl. Praesul sententiam se, M. Molinianam appellat retriis de tout rempe Mus P Ε- , necaon jam ab Anno 134 . censura inultam o ιεα ab Universitate Parisiensi in propolitionibus Joannis de Mercuria . Nunc vero , Obs ro Ie , Anonyme, si ego tot doetissimorum virorum insitiens vel tigiis est . latisue, illas doctrinae Semipelagiis rum ac Medi starum typis ederem , atque a alter propteν consecutiones, duae viris doctii limis videntur legitimae, an rerem Medi stas esse puros putus Sernipelagianas squot

in me non excitarentur clamores . Quis me omnium

mortalium audacillimam non appe Ilaret . quis in scri yta mea eensoriis notis . in personam animadveritano poenarum . atque im faciem unguibus insiliendum esse non die ret id quidem agerent . iure meritoque

uniuerti : primum quia Religiosis limi scientiae med a

assertores pelagiana omnia consessaria negant ae r pellunt: deinde quia importunum est antiqua Sehola rum dissidia eriminationibus non semel discussis iteram excitare ae fovere; ac tandem quia deeretis Pauli V. di Urba isti VIII. cautum est . ne Theologi de auxiliis divinae gratiae disputantes sese invicem censa.

rae nota peri ringant. Vide. quaeso. an eadem pror-Κς in eos quadrent, qui Ianienianas consecutiones e nostro systemate ratiocinatione sua derivantes, conii dentissime aiunt nos esse puros putos Jansentanos , dum nox consecuti illas relicta uet ac retundimus:

illiusmodi in i mulationes nou semes suerunt discuissae; & Romano v v quc ue Pontilicum Innoe. XII ν 12 Clem. X l. dc XU. vetitum est . ne i=midioso Ianser. κω. g nismi nomi a traducantur qui palam Maiorum suorum destrinam propugnant, nec legitime de eas conifataliquam ex quinque Oamnatis propolitionibus tradidisIe X I i. Quod attinet ad Scimuiri nolitam; arbitroseo a quoque, qui de Bast , ἐκ Iansenti erroribus accusarunt Flanticum L R. E. Card. Norasium, aut clanculum,

aut ei, aentito nomine RisbroelHi, Ac Neusserit , de qui-hut dilium est alibi, non adeo sutile stupidos, ut inee

eberrimum virum molirentur acerbistimas criminationes, nati eis visum seret ex Nordianis scriptis proscripta dos mala inferri, quod ει de Christiano Lupo, S de

liis in Praefat. ia commemoralis est asserendum. Adde Lambertum Le Drou, celer que omnes eum ill madstruentes neces litatem amoris inities m ad iuulfe ati nem in Sacramento obtinendam : quibus Augustinu Mκhal in distullione Theologica n. I. Prooemii obii-z I est Baianismum . addens tamen Peianos non esse, cum Συζύ νω'teant tir Ie a Baio aIienis rama . griam Is horum ιμ- PM, i 3 Hreno a MDonismo dintem re queat. Quod sane tempe ramentum imitari debebat Amuymus qaamquam i se nostram a Baiana sententia discernere non valaret At necessum non esti uberiora exempla proserre . quum lucidiora sint cininibus, quae de ipus Augustini libris,

atque de oestrina in illis tradita, huic Aptaogetico eri suerunt pre emissa. Illinc enim Adrumetini quidam Monachi. quos eor ura Abbas Ualantinus epist alia inter Augustinianas n. 2. appellat imperitos fratret, mrahant consequi exulum liberi arbitrii, uequo corriperuim esse, qui peccant. Horrebant idem conses M. Marium Mali alienses . qui erant ingenia bina , . a V m moritra atqΛe svnori r clar3ἰ atque ea de causa Augu- lmianam doctrinam repudiabant . quibas adde quotquot aa initia usque cur en Ira saeculi propugnatori hus . . illius desit inae Prisci liuatianam haeresiim obieeerunt. Ex

Aoquviniana item sententia de animarum traduce, quam S. Pater aliqua odo halitanter docuit, compi te; conse qui exHiimarunt, rationalem an iniam litturam esse cor

poream . nec defuerunt, qui opinionem illam Aiuiuilini Gnatam iuiis e str serint: quos egregie refutarunt A. lycius Rinlos. lib. 6. de Anima. Norisius in Vindi tiri, ne en ei Elitus 1n 2. dist. m. v ia. ostendi egomet lib. II. cap. 4. quam imperite nonnulli ex iis, quae

S. Pater domuit de origine animae . ubi agit de transiissione originalis peceati. eonari fuerint i latuere anim rum prop3 at nem per corporeum semen; ut mittam quae de ipsa propagati ne per vehiculum concupiscentiae. ae da aliis Augultinianae doctrinae placii ix addi posisent, viae alii strenue ectendunt, alii ut reiiciendarum

consecutionum sentem allue principium oppognant. XIV. Postremo loco allos ea Iuni mole traducendos non esse, qui damo ant confestaria reprobanda & d, innanda . nec insimulandos ab iis, qui putant eadem conse taria manare ex illorum principiis , apparet ex ipsa perditissimorum haereticorum contellione . Calvaniani si quidem putant tam ex Catholicorum , quam ex Lutheranoruin circa Eucharistixm doestrina iti ferri necessaria & apertilsima consecutione Dominici Corporis, & humanae naturae a Verbo assumptae desitu-elionem; & nihilominus aiunt id non posse Luthera. nis absque ea lumnia imputari, quoniam iidem Luth rani consecutionem ipsam expreste abiieiunt idcirco in Synodo Caremonii anno i6ῖ . ipsimet Lutherania Calvinistis in eommunionem recepti suerunt ;&Joannes Dallarus in quadam Epistola ad Monglatium inquit:

Eui opinio thera, oriam circa Fucharistiam mm m nus, ae opinio Romanorum d fuat humanam Iesu Christi naturam . nequit tamen his consequentia iisdem Luth νauisautritat absque calumnta. quomam eonsequentiam iliam expresse raprobaui. Hine Cl. Isuetius in Expositis edoctrinae Eccles Cothia. recitatis Dallaei verbis inquit eam a. FII itaque retuta firmissime inter ipsos heter a. iris

Gares saluta , attendendas usu esse consecutioneT , quae

eae alicuius doctrina deduιi possest, sed id tantummodo LMElaudum este . quia ιomedit, ει ad renitituit otisdem Mesrinae aiatio . Da dam vi eonsequentiae, quam exd iri a nostra inferri contendiant , afirmant deprimi a nobis Dei gloriam . incitim saIistoris ae Mediatoris Christi Jesu . sacrificii qaod pro uobis in cruce obtutit.

hus ergo nobis ae reprobantibus Baii, Jansemi, de uesnelli prostriptas ab Apostolica Siae propositione

Anonymus non poterat absque ealumnia opponem Janse-nismum, tametsi ei viderentur ex scriptis nostris eaedem propositiones in serri: quod disturrendo per philosopli, tum sellas, per haeresum portenta . per Scotistarum . Thom istarum. ac Medistarum placita, per ipsam Amtustinianam d rinam. atque per regulas ab omnibus etiam heter Oxis receptas, hactenus demonstravi.

CAPUT IL

Anomi consequutiones illet timo esse renianiatur, erprior Appendix brevitis r utatur.

I. I I Erum in deducendis ravis consecutionibus Ain

V nonymus decipi conuat . eum ex praecederiti bus dissertationibus , tum ex utraque anena ce ; in qua discutienda, quoniam nil continet , quia relatatum non sit , brevissimus ero . ne L. σα πσας lepidi liliarum criminatorem se tando num tempus m te conteram, & nauci laeteuda videar plurimi, quam

opus sit. aeli imare. Ait itaque pagina prima Ap, r.

minia No torum effugia non sat habentes perspe is , vix sum.cari posse Fratrem Deilem ex Familia A.

Ismiana Victorem Theologum . errores a Summis Fontia

cibus in Ba Ion uis damnatos minuasse. Hinc Primum eonstat Eropositiones in Baio , & Iansenio proscriptas non inferri ex libris Augustiniani script

ris aperta, & manifeIta consecutione; quandoquidem conjecutiouem istam non percipiunt theologi quam-ρIurimi. etiam nom i erioris nota. Conflat secundo

salsum esse , quod Anonymus scribit in fine hujus Appendicis, opera P. tillelli μν to am Galliam atque de Haianismo, & Jansenismo I pecta esti;

quum in hane suspicionem trahi nequaquam potiae rint Theologi purimi, & quidem conspicui, nec π-feriorιs subsellii. Constat tertio existimare Anonymum, senium in Baio, & in Ians io damnatum adeo esse reconditum, adeo obscurum, ut nee illud assequantur Theologi praeliantissimi. si omnia Dogmatistarum su

ter fugia non calleant. Constat quarto eumdem An nyirium sese compluribus, nee vulgaribus Thecit is praeter eosque adeo parvi pendere, ut asserat eos nec deprehendere legitimum sensum damnatarum ab Ap stolica Sede propositi uinis

Vetum enimvero perspicuum est Theolmos , qui Fulgentii Bellatii libros ab omni censura immunes

pronun: Iarunt , prae ceteris in his contro.etsi is veria illimos esse . Hi enim Theolmi sint , qui ante ann s triginta sedente Clemente M. Pontifice Ostl-mo Maximo, Opus inscriptum Mens Auiti tui destatu

quisit, iniet Tribunali, nulla nota eensoria expunxerunt, cum tamen iidem Theolmi cirra eadem tempora scrima inesnelliana discussissent ae reprobas lent . I idum

Theoli i sunt , qui Romae ad munuς diiudieandi res ad iidem spectantes ab Amitalica Sede ob lingui

166쪽

re doctrinae inieritum selecti, Auctoris noliti Opera se

dulo pervolutarunt, plenisque probata calculis ad evertendam Quesnellianam haeresim summorere idonea atque

apti ilima ecillimarunt. Sunt hi Theologi, qui cura aesollicitudine P tificis omnium sapienti uimi. di qui ipsa Patris Bellelli Opera pervolutare, ac in eruditissimis lucubrationibus suis e mendare dignatus eli, illis id munerit demandante, post has Anonymi r

eo fas insulsasque eliminationes, eensuerimi lior Au- gallinentis Scriptoris tam diliare a damnatis erroribus, quantum a redii accusatoris ingenio, atque a boni Scribp toris temperamento diu lat veterum conviciorum constator. Vide ergo quam male sat consulat adversarius prologo illo turgido, ineptoque Appe dicis. Insi per certum est non tacitum ab eo allici m-iutia Theologos summos, quibus reriim, quas scire tenentur . turpillimam ei probrat ignorantiam. electi enim a Superioribuet censores illud dignoscere . & iuvestigare tenentur . cuius dilaretio , iudiciumque eis com mittitur e verum etiam alios. quos idem Anonymus ait bene rapienterque Jansentanam baeresim delineare. Talis eit Ignatiui Hyacinthus Amat de Graeetan, cuius verbis Anonymuς pag. 97. I. . Re v. num. 6.explicat reprobatque duarum delectationum principium.

At Gravei nus in Hiit. Eceles . recenset Patrem Bullellium inter eos, qui Auguilinianam de Gratia doctrinam egregie illviliariant. α Cardinali Notitio adb --rent, Opere . suod criminator ineuiat, comm orato. c. - Facta enim Chri iliani Dipi mentione, Alter ro inquit Η '. Graves ) qui s. AMQtini Candinatu Nori

circa Iutum Creamrae rati ualis ante peccatum.

II. Contendit Anonymus Patrem Bellelli in opere

adversus propolitiones siue Mellianas , quibusdam ipsa rum propolitionum Denimum smytim adscribere, sed eumdem sensam limatate duntaxat, est iis que e solis reiicere . quibasdam aliis alligere sensum extraneum, dc omnino a Quesnelli mente alienum, ut Quesnellianus error sartus tectus pertistat , sive in illis propositura ibus reprobare sensum Calvinianum ac lauheranum, nunqtram vero reiicere, ae refellere sensum

Baii, & Jansenti. in pluribus articulis perspicue dc

aperte enunciatum . Ac primo Anonymus agit de propositionibus dea antibus eratiam si cientem. a prima Rilicet usque ad vicesimam primam. Ne tibi in mentem veniat aliquid novi ab adversario D ferri. Ait se demoni ita se p. r. Ia f. Ressi art. I. Pra trem Bellelli amplexum esse noxium erincipium duarum deleriationum, quarum gradibus inferior vincere nequit oppositam , superiori autem voluntas non poteli resistere; unde sane infertur nullam dari fulcientena, suoniam delectatio superior ς Cificax, interior ait: em o- ωfficit ideoque P. Bel 1elli eratiam gradibus inferiorem eupiditate appellat

par m tu lidam, atque ait cum ea hominem noumagis posse bonum arere, quam videre ille pollit, euies aliqviam issemitatem clausa Iunt seni oculorum. Re- Petilis autem . quae dixerat art. a. Jans Red. ait de Quesne ilianis propolitionibus sifficientes gratias negantiis huς : Har 3uremerito refellit pro stivus Frater Belia Ii, quia erat iam amremn sinis entem exciadanti se deum gratias vere Iu entes ipse usu a imittat, ea qui sis-Gentes vorare uon possit, nisi subsistιo aqviet cationum

a Ia euhiis , ex his costiae re ess hune I heo Iogum , es genuinum ae initimum a miluet Ieniunt, i Ias tamm mn sincere . sed ficte rejiceo. At viro magnorum praecordiorum, ani inique alieni

prodigi bis inspectori, hoc potius mota ratiocinandum

erat: .isqui; allignat damnatarum propolitionum I itimum ac genuinum sensum, easque retellit ae reprinat, non dolo& tergiverti ione, ted tabulum propriumque sensum reprobando , illas proscribit : Fulgentius Bellelli assianat damnatarum propositionum tensum lagitimum ae genuinum . easque retellit aeire-

probat. Igitur Fulgeat his Bellelli non tergiversatione, aut dolo, sed imp inmobviumque sensim reprcciando, illas proscribit . illud vero ratiocinium de caritati, &veritati maxime congruerit. Enimvero a Fulgentio Bellelli non admittitur principium duarum delectati num. in incibilium ad libram Jansentanam ; sed duarum dele lationum, quarum gravibus superior eonii: Et eum libera potestate ad oppotitum, atque ad mentem Franeis ei Maciai, Ant. Atili liε, Ioannis Contalo, aetotius Seholae Augustinianae, ut vidimus praeced. disia cap. r. & 6. A noscit quoque Bellellius f f. . rem gratiam inessicacem, quae veram tribuit agendi potestatem, ut confiat ex eodem cap. 2. eamdemque

gratiam appellando i in m in Iniam . at ue illam explicando eomparatione oculorum & luminis, utitur verbis Auffluilini, Asticanorum Patrum, atque clari s moriam Theoloporum, Iansienianas technas ollaciasque devitans, ae docem victricem dele iovem requiri

o V. C A P. II. asy

duntaxat ad actum secundum . & non ut liberum a bitrium revera possit operari bonain. sed ut applicetur ad opus: ut citi cap. 7. num. 3 atque alibi sinpe evidentissime ostendimus. Corruit ergo prima A penicis argumentatio, seu potius verborum lusio, e- usdemque veteris & vulgatae cantilenae repetitio. HI. Haud melioris notae sunt, quae Anonymus re petit f. a. pertractans de Gratia caci . Inquit 1. de--I. finitum a Concilio Tridentino voluntatem humanam

dissentire posse interiori pratiae sive s cienti, sitis e Marii; huic autem definitioni retra ari Iansenium, &Quesnellum proposit. Io. Gratia est operatio motis rini tentis, cluam nihil impedire potes aut retardare . At Frater Bellam. inquit numantisimus adversarius. multo audacior Iansentanis dicere mon est veri u

Huie assulterinae Expostioni adhaeret denuo F. Belleruli. dum refellens pro litionem illam ita illud inlummodo tu ea reprenendit, quod, ratiae fuistienti, vin caci, remi non posse Uerat. Ait quidem eo I

es, quod gratiae efficaci resisti possit in sensu ditisse;

sed idem asterit Jansenius, quibusdam fretuet cavillati nibus . quas necessum hic non eis confutare. cum RMllelii solummodo reiiciat propositionem Quesnellianam, eo quod enuntiet non posse retilli eratia sussi.

cients. Id sane a mente Queinelli alienum elle conlut ex tua Protellat. adv. Coniti t. inigenitus, ubi num. 2. queritur sibi salso imputari, qu H reiecerit ararias in Pates , quibus restitit r. Extraneum ergo

tensum illi propositioni Frater Bellelli tribuit, ut gratiam sua mi irre si bilem censurae subtrahat. Reverantii non retrahi et Iansentanum principium duarum delectationum pro graduum superioritate in vincibilium , loqui debet in sensu lans emi . erroribus venitus consentaneo. Sunt aliae propositiones Quesnelli. adest,

I9. 22. 27. 24. & 2 s. in quarum refutatione valde F

Bellelli culpandus et . quia nulli bi redarguit novum Quesnelli d5ma de Gratia ιν re si bili, adeo ut ast Rartim huius theolcui silentium nullatenus in talibus

circumstantiis lit excusandum. Hae Anonymus. Quum autem demo iratum sit eam r. disserta praeced. Patrem Bellelli data opera contra laus enian Iropugnare tum gratiam sufficien uem ab emeaei dii in tam, tum libertatem in i mutiae sub gratia esticaci,

nescio quo tendat taediosa harum cavillulam n . fabularumque refricatio, nisi sorte ad conviciatoris pervi-eaciam iterum obtundendam. Obtundatur. quand

quide: n id ipsi lubet. Non alia ratione P. Dellellii cripsit di m cio Rep. lib. a. cap. pag. 94. liberum arbitrium non posse dillentire gratiae eminei. nisii fensu eum sito Thomsarum , eadem omni verba adhibens quibus usi sunt Lemos, Gonetales. Alvates ius,

ae Thomime alii doctissimi ; & insuper criminator Theologi nostri verba mutila fraudulenter produxit;

prout ostendimus dilieri. praeced. 7. nam. 6. Iasensu quoque Thomiliarum, non lanseati usurpasse Theologum nostrum diiunctionem sensus eompositi edidi usi eodem cap. 3. luculentillii me demorustravimuς. Prior itaque coniretura non aticiaciam P. Bellelii, sed Anonymi va tritiem. & in calumniando pervica- Peiam eonfirmat. Quesnelli proteiixtio m'impu. yo te ne pas admetire des graces inemeaces, auxquel. De stea in reii ite e sectivemeat. & qui par la resistenee de ει' la volonte α' ont pas tout l' enet qu' elle Hevroientavoir. &e. .. filla eit adversus Episcopos Galliarum.

eorumque Palloralem Institutionem cenium Praesulum sunt agio firmatam. iri qua revera R Rexiones Morales Gesnellii dicuntur . ut tui res a istates las Festi a la fici Catholique, quoniam Scholae omnes

ν si ier, quoi 'cu n'ν res e ramais. Oe. Adversias hane Disti . loqui praecitato in loco me ellum m nitelliam eis, eam illam, de paginam, in qua haee I guntnr, i dein indigit et hoc patio , Iu latici. m. or. psy. ῖ - Mendax itaque est . iudicio centum Epis-- tam , Gesnellus, dum ait praeter gratiam: cae eni

noscere gratiam inessea m. cui res itur: praeteri quamquod hanc in cacem gratiam renuit ibidem ap.

llare susscientem . uti revera appellat Fultentius Balli saepe saepius. Qui autem scire vult quanti facienda sit Pret 'ario illa Quesnelii adeat eruditum Pro

gnatarem Constitutionis inweuitus ad pIOP. a. cap. t . is ad proposita 3 o. cap. 23. ad ea P f. at ue in toto ι a re.

illo Opere locupletissimo. Proiecti Quesnellum solam '.

cacem gratiam annoviile convincitur ex ipsa pro. ', sitione ita quam Anonymus memorat, in qua gratiam in communi, ademve omnem . appellat opera tionem manus omnipotentis, idque cum Episeopis Gabliatum teli intur Antii an laniani omnes, ac praesertim Auitor praelaudatus tom. t. pam i62. Igitur pater Bellelli docendo inesnellum lueuumni esse de Gratu is nise , qοες omnis gratia sit coniuncta

167쪽

ico AUGUSTINIANUM s Ys T. VINDIC.

eum , pro igain legitimum me iselli sensum.

Fateor & in hoc dogmaxillam errasse , quod eadem propositione deeima . N s uentibus usque ad vites. mam quia tam . negaverat si1b gratiarentis, de gratiam necessisantem invexerit , cui nequeat resilii: id ediim coallat ex ipsa prop. Ita necnon ex

aliis . in Ctubus arari.e craraonem comparat ei, qua

Deus perie eit incarnationem & resurrestionem Filii sui, & oua errat raes produxit ex nihilo, mortuis vitam reddidit, atque solo nutu fisae voluntatis eorporis lans rex sanavit: in quibus operationibus nullam inveniera in sit biesio veram propriamque libertatem, sed vel solam non reluctantiam, vel etiam nullum volun latis motum ; ideoque eertillimum est Quesnellum induxisse gratiam aere sitantem, & sub ea voluntatem hoc tantum nomine liberam, quod sponte,& non eo Be ciperetur. At ealumniose imputatur Patri Bellelli, qt ad talem gratiam intrudendam utatur,&iminime excusando flentio. Nam praeterquaniquod P. r. libro tertio totus est in propugnanda sub efficaei auxilio I terrare indiseremiae. & libro quario versatur in refutandis Iansenis arum argumentis, falsissimum 'u rue eit non re rehendere in praecitatis pro fitionibus ensem gratiae Lesat Anonymus ad prost. q. Ng. v. ubi haec occurrunt: Guia de gratia λὰ finire Prolata V . eum sensam obvium habet. otio a tinteuique Iesu Chrisi aerarii op tartet ut peccator se Iedat , aceurrat, figue iam ut, ae proinde quaecunque Chrisi gratia hi

Ita est de necessitaute gratia susperium . Dui quidem se n.

sus haereticas est, quouiam ruina Ortiadoxam Mesrinam eratia efficax nou est nere tans. L at ad Drop. I p. pag. 48. ubi haec habentur etiam propositio a gratia necessi laute moecta. eum ram omnipotentem istat; qua fuit. CalDiui, c Iano,iii h eruis tam dammata. Legat ad ρνυ.a . pas. I9. ubi scriptum est eapti fam esse thesim meDnellianam . Etenim se Dr inreligere rese incatittis, quod sicut Christi humanitas mere ρ irve se Lebenus , a2 h

pestati am tmisnem mesa , Er a morte refuscitata fuit ita arbitrium nrere passive se habeudo. per gratiam fortem. patentem. supremam . e r invinctialem ad salutarer ...d pus agaturi iniqne contra Jan senium, & Quesnellum

asserit Bellellius nunquam excludendam ine arbitrii

M docuerat non esse absque potesate ad oppositu ni, δε- loca -- ne libratote indisserentiae. Legat ad y psit. pag. I . extant: Anima, quae a Deo in hae preυi tina , sanatur, non ua ae inanime corpus, nihil omni ad egit is . mereρκe pusve se habet; sed Deo movit in excitanis tibere elveretur, eique potest, si velit. Alfenrire. ergo fide, quo iure, qua fronte potuit viro destissimo imponere. quod refellens Queisellianas de gratia es.si et Dropositiones, non excusando lilentio praetermi serit senium gratiae necessat antem inserentis, sive, ut

impollor inquit , ire insuis ρ Verum oportebat, uti in Appen, te idem ingenium, eumdem Itylum , eamdemque consuetudinem suam exhiberet.

ε . I Tertium para graphum omitto; in eo quippe A- ρος nonymus egit de morte Christi pro omnibus homini- ae satetur Thootagum nostrum Iropositionis tr. necnon 3 o. ἐκ tonsequentium trium Quesnelli fum

egitimam assignare, ae temere pronunciat: Dogma ha--m coora propitisutim dsvrtani fraudatenter , usu autem sncero auimo admittiι. Non alia ratione id abfirmat uelator, nisi quia supponit Patrem Bellelli noti

admittere pratiam. sufficiuntem, idque a se demonstr tum Janc Redivivi α 2. art..2. dc art. 6. At cum

vera Augustinianus theolosus sufficientem gratiam pr pugnet. & quod citatis in locis protolidi criminator, superiori desertatione dispuntium lit & elisum, apparet non in Futgenito Bellelli dolosam iraudem, sed in Α--nymo culpandam elic .in suis scriptis diiudicandis extre

iam philautiam ., in carpendis vero alienis inverecumdam ut acitatem. Eiusdem generis est, nisi procacius ae stolidrus su appellandum, quod complectitur . qua to deside peimas, aria. pol quam enim ait Quesnellium

Prop. 26. asseruisse primam gratiam . k fontem omnium aliarunt tale iidem, ideoque extra acte lesiam nullam Mnnovisse 'ratiam, quod di expressit prop. 29. ait Fratrem Hllelli sese errori omnino adhaerescere , quoniam inprop. aia Quesnelli 2. inquit Fidem tuebeatam esse Frimam gratrum ex quihut verbis intertii emi recto a gula acutior: si Fides inchoata sit 'rima gratia , ex

nullae dantur gratia ante fidem ruchoatam . ergo riuuadantur statia , quibus resfiat infitetis exe Iarus ad fidem amplefiendam. At oportebat animadvertere . quid The logus noster nomine fidei inchoatae sgnifieaverit. Erao in proposit. 27. I . s . ait G enim inchoata fides infantia atque indoberata illustratione , seu pia quadam c stat oue credentii, qua a Deo tanρtiam M i semen in cor diminis P mittεtur. Porro Anonymus pat in fatetur non esse in propositionibus Ques helli damnatam sententiam Theologorum, qui docent πυιIMo a ιum dari aer

tiam δερι turaiam ante eas, qkibus in intes dia num Iur, vel exeiIantur ad fid/m. Si ergo Pater Bellelli nomine sol inchoati non fidei habitum vel allum, sed supernam illustrationem. ae piam cogitationem cresendi intellexit, id nempe, quo infideles excitantur ad fidem ; iudice Anon umo alienissamus eli ab errore damnato in propolitionibuq Ques helli . Et revera ead. Pam38. P. Bellelli doeet . quod prima gratia non est rides actualis, sed praeventeus ιlluminatio Spiritus Saηsti . Pa

39. ait, Pod fides a gratia a uvante atque excitante prinvenitur. Pag. 6α inquit, In elys antequam ore dant grariam excitantem acerrere. Pag. 62. repetit primem excitantem atque praevenientem euntia salutis opmi gratiam

esse soni iam illuminationem. deteliationemque a Deo tu i ratam auxiliatricem. Pagina 63. exponens verba Augustini tra'. in Ioan . n. S. suam gratiam primo a cepamvis R Fidens, ita scribit: De fide inelauta. seu de sancta iuvis ali me praeveniente loqaitur. POIerat ne ex pressins aflerere vir praestantissimuς ante fidem gratiam

Christi dipsam fidem disponentem atque excitantem At Quelhellus prop. 27. Fidem nequaquam accepit pro initio quodam &iemine fidei, seu pro affectu pi' credulitatis , neque pro aggregatu quodam ex eredendi&necessariis ad fidem dispositionibus, quae tamen Fιδει acceptio non est reregrina, sed uniformis Tridentinosell. 6. cap. 8. ut fatetur Jacobus Fontana cap . n. Σ.

Sed Queinellus contendit primam gratiam esse Fidem, - . quae eii attus virtutis Theolf Vicae. imo talis, dic Met, it aut prima gratia si remissio peccatorum, ut in-z- t uit propolit. 28 extra Eecletiam vero. & ubicunque aiis ieest fides, nulla concedatur gratia, prout autumat Prop. V., 20. innovans errorem Baii art. 23. Omnia vera infidelium , sunt peccaω. acyr. inter prostri imab Alex. VIII. Pa-aM e gani, Iudaei, H retici, aliisve Mius generis , nullum 'omnino accipiunt a Iesu Chrso insiuium, adeoque hine recte inferes, tu illix esse vetant tem nudam, ornermemsne

omni gratia susscienti. Ita de Onesnello praeeitatus Pater Le. Fontainetita P. Betoli ad proh 28 & 20. Audiendus propterea non est Quesnellus , qui in sua prole latione num. s. inquit: - Il n' est pas vini, comme on m' impute que j' aie enset ne que la fiariaite o distin te en Jesu Ciss Bit ictimis la pre-m P . micre graee , e' eli du premier layon de la lumiere' 'η furnaturelle de la sol que je i ai dit . comme et ant la'

tu relles. - Hit enim Quesnellus ea it institutionem Episcoporum Galliae , in qua pag. 3ς. I irair r I '

la Fia elatre S dillinite en Jesus Christ , assure quela Foi est la premiete praee & la seu rce de toutes Iesaut res ; ain si ii ne di ilingue, ni eelles qui preparent 1 un ii gran don, ni celles qui Ie produisent danς leccxur d' avra les graces qui sent accordees . Peuvent et re accoriales aux infideles, avant que P E.

vangite leur Bit prethe . - Quare Anonymas. pag. 8. Questelli protestationem producens, ut in veitigetur sensus illius systemari comertioutior, plus Novatori , quam eentum doctissimis Praesulibus fidem pulsat . Verum id novum non es idem enis servavit paulinio supra alens de gratia efficaci; ae assirmans Baium

S Quesnellum in propositionibus , de quibus diilerr.

I., damnatre non esse in sensu charitatis holitustis i. quos praelaudati Episcopi tam expresse docuerunt . ΠMirum itaque non erit. In nos hominem debacchari .

qui amplissimo tot Episcoporum lautori nequaquam

consuluit. a

. V. Pertractat Anonymus 6. 3. de Gratia primi h nrinis. & ait Fratrem Belle li propositionibus me s. nellianis 34. & s. affingere sensum a mente .ueonelli alienum, imo e visum ti ridiculum, dum Augustinianus Theologus Oeet Quesnellum alterutilo gratiam Adami naturalem, δέ ingenitam natiuae prodriQ- atem . ab eaque insis arabilam quod, inquit. talis in elle constat ex Protestatione. Quesnelli num. 8. D Gest Lusement , qu' on m' aceu se de n' avoir admitdans Adam qu'Mne grace natur elle inseparabie de sanature, & que ses merites n' eussent Fur principe , qu'une grace de I' orare naturet. Satis , opinor. vindieavi sententiam Patris Bellelli prHed. Volnm. dissere. 2. Quod enim Theolosus noster de praeeitatis propositionibuς docuit , traditam ab aliis compluribus eo loei demoti stravi. Adde Cl. Th mistam Pium Uinden - Dich Theologum Casan tensem, qui in Clementio Unigenitus Vindieata cap. 3. 2. Uuuneuus, inquit, in Adamo nonnisi humana me-ν ira Disse a ferit, quou humanae diantaxat naturae viri- Α- bus parta essent, a Pe ullius eratiis ematuralis au- t 31. Iutoris . line I eruaturate ariutorinm in Adamo fui e negat. solam a mittens gratiam , quislam nec P lagius ne favit . quae sequela treationis , in debita Iu

fuerit, quo sensu ιnretire tis. voluntas, tisertas, merus ria, oe tetera animae humana vires Atei quont gratia, qua- reuus gratis . nultis meritis prciedeurabus dantur . Quod

attinet ad Queisellianam Protesationem, repetimus Aninnymum

168쪽

nyimma eam pri ducendo mi uita maxima assicere Gal. liarum Antii tiles, contra quos sui tedita; maxime quod in ipsa num. 8. pag. o. citatur Inserti tio Pa- soratis με. 38. ae revera in ea Inititutione alteritur

Quesne ilium in homine primo non admisiste. - une

grace uaturem , inseparabis G sa condition . Vide tom. t. pag. i 39. & i' l. Itaque non tantum constatris

ruantum omnium Galliarum Praesulum vindicantes asertionem, dicimus Q uesitellium mentiri. & inanes, querelas fundere. Nam cum seriissem gratiam Adami

fuisse sequelam creat iunis, de naturae proportion tam s . aperte negavit sui illa supernaturalem : unde Propugna-

ω ι. constitutionis isse tui ad pro sit. 3 . illam saaessenelli Protestationem tamquam muciis, & evictioni bus plenam refellit. Animadvertit quoque in Protestatione Qine elliana gratiam Adami dici superadditam naturae sensu rite do . ut scilicet sanitae , seu retia cor poris i inmoratiotia di positio etιam in homin. I VO O

pterea dixerιrsu maturarem . Ita vir doctus eo loci cap. 3. num. io. col. Sag. Idem nos de Baio praenotavimus

digeri. 1 t. cap. i. s. p. & de ipso Quesnello . . Ri-Aicule ergo Anonymus sensum . quem P. Bellelli tribuit Quesnellianis propositionibus. appellat se viridiculum, di ridictile fidem praebet. non centum Episcopis, sed Novatori adversus eos protellanti, & gratiam primi hin

minis sim . litam naturae asserenti sensu riaicula. At mittamus dicacitatem hominis natura exe uentis, quod

arte docuit Quintilianus lib. s. cap. 3. Icilicet, indicando ridicula , dicendo subabsurda. simulando VI. Arguit Patrem Dellet si Anonymus num. 6. quod1 I. induxerit peccamii necessitatem exponendo pro oliti em18. viii, & as. Queinelli de gratia fan iii cante , ac

docendo in pro lit. Quesael. s. num. 2. nihil incul-vabiliter amari ab e charitate, idest, nihil esse innoxium, quod non referatur in Deum eiaritate amatum.

In propositione etiam 4 r. de indultria sensum de gratia, cui nequit resilii , Quesnelliano sylleniati consentaneum dillimulaverit, eumque sensum tantummodo expunxerit, quem Quesnellus ipse reiecerit, ut patet ex stra Proteit. num. 6. Verum, etsi expianere Nwsitiones priori loco commetri aratas de gratia Disi caute erroneum non est.

- cet peccatorem sue gratia san tu aute non mise facere opera bona de condiguo meritoria salutis, set regni aeterni inee sine eratis alitialis ad tutorio meritoria de congruo, sed nihilominus quinium in ta moraliter bona, qua Nou

knt perfectae virtutis , quaeque ad fatalem non profunt .sne gratia Liberatoris facere potest. Ibidem negat haec opera tacta sine gratia actuali esse peccata , re ut Libesnelii uni ex damnatione Baiani artistisi 28. Imprnit ergo, & inline ciunmatur Anonymus, dum inquit Augustitiensimi Theologum ex indulfria omittere sensum uesnellianum, quod icilicet peccata lint opera, quae Non referunt in Deum, nec fiunt ex gratia inuali. Appellamus. ut impostura haec innotescat, i entium oculos. Eadem calumtuosa im iura vinoscitur ex iis . quae praeclarus Theologus assert adversus propositi m.

ibi enim docet mentem esse Amullini, quia aliquando

inveniatur etiam .in pessimis morale aliquod opus, quod sitis viribus agere si fomo ; tale autem bonum, quam ςciam ad salutem minime ducat, u u tamen durit ad com Iemnationem. Ita I. pag. Iro. Proximo autem j. exisponens verba Augustini in Ps. 7r. Uuid tu enim heno

amas, caritate amas primo inquit ta Doctorem loquiis amore ad νωι falsonem conducente. Deinde ait milla Augustinum accipi de caritate virtuali, quae praecessit. claeque moraliter m subsequentibus bonis Grat operibus. Tandem concludit pag. iati At vero sne gratia, Deo

tamquam auctore nainra cooperante nobiscum ah vita

riam amare pessumus tim, non pium quidem , nono utare . mu mentoriiu, seu minime tamen ad nostram condem tio rem ceu lucens. Id vero est nihil iunoxium

inhil ad nostram conuemnationem non perducens, nihil quod non sit peccatum admittere absque gratia actuali.

roh itellione traudulentiorem . O ramque sycoseianiarum sylacissimum ae versutissimum eiselli

Protesati ne ei tum supra: sed hoe etiam loco, quem uitauit accusator. carpit Dogmatiita inittrahi. Epite porum; e velligio his vel bis appositis, Ins ei. pag. 76. Et quidem in Protestatione Quesnelliana num. 6. legitur: ,, On m' acciue d' avancer, que sans la grace io iovi auri son esset, on est dans me urate impullanee

se inire te bie n. c est une laus se accusation. ., in autem Episcoporum ei tata pag. 36. Ii yen ad' aut res propositi quietablillentencore , quesans la grace qui a loviciun sim esset. on est dans une utate impulsance de laire te bien. is igitur aut eLnelliana Protellatio mendax est, aut Episcopi Galli xum Quesnellio falsum errorem imputaverunt: quod inremum dici nequit absque maxima temeritate, ideo miti Thes. Tom. VL

O V. CAP. II.

lue perperam Anonymus, & enm iniuria ipsorum Epicoporum ad Plantium Quesnelli nos rursus

VII. Sequitur Anonymmarrire clamitando Fratrem Bellelli inverecunde tribuisse propostioni M. Que elli, &38. sentis fit itios, atque remortas, nul Iibi docens proscriptas suilla in eo sensu, quna omnia opera.

mnes istitiones, quae non fiunt ex motivo raritatι

peccata , ac praeteriens silentio auesnelli sensum, scilicet actiones, quae bonae sunt ex obiecto. & fine proximo. eile nagitiosas defodiu d bitae oriti nationis iu flumnitimum: quod ab Augustiniano Theologo data operasa itam pronuntiat. - ipse ea lem censura irretιtus deprehen.latur. R se autem line demonitratum iactitat p. i. Baianis. Redi v. art. I. l. t. At nos demonstravimus tom. i. pas. 131. Fulgentium

Bellelli plauibus in loci ς, in promimonem quo ue praecitatam 44. atque in duas proximas. assirmalle aetiones permultas adinveniri. quae non fiunt ex caritate, isee tamen a eupiditate vitiantur, neque ob deletium debitae ordinationis in Deum redduntur peccata, relu

tatis etiam singulis impostoris huius ovillationibus pag. iῖ .& seq. Fallis sinum est ereo, ealumniolistinarum. iniquissimumque a Theologo nolim descrimum ab Mnonymo sensum Quesnellianum praetermissum sume lis

lentio ad evitandam censuram. Ad obterendam vaferserimi hominis pervicaciam praestat quaedam exscribere ex eodem loco, ubi Fulgentius, hoc nomine ob perspicui,

talem. qua accusatorum suomam convicia retundit, dignillimus agit de citata propositione 4 Peccatores , inquit pag. iq;. quorum holitualis amor in semetipsis O iat initim fluem habet , uti iam diximus , pier qua altiones faciunt Has , salutares , Deoque acceptas,

quae ex pravo mundi amore . vel ordine non nascuntur, quem mouum de Corneliι oratio nibus, o eleemosynis

scripsi Areuulnus de Praedest. SI. cap. 7. Vides a Ru sci ab eximio Theologo pias & salutares actiones absque gratia sanEtifieante Ῥquitur immediate: Sed insuper

Donum aliquod incium , non tamen verae muratis ερ e eos naturaliter farare , quia ex pris maute

amore sui non procedat. sed ex obiecto, edi fine proximo bonum sit, res cena est. Tames vero ad Lautem illud

non proset, veramque pietatem p nou tamen absolute malum esse, in peccatum αι intilem rationem duceus censendum

es, si per charitatem tu D. uin nou ordinetur. Vides absinque gratia actuali, & absque ordinatione in finem ultimum agnosci ab eodem the oga bona quaedam om-cia, non tantum ex obiei o& fine proximo, sed etiam non procedentia ex praedominante cupiditate, nec absolute mala, nee ad condemnationem trahemiai Ier go, atque impolioribus fidem adhibe . Cetenim, ut criminationem revertar, si Theologus noster expositit

Anellianam propositionem de Gratia faetri ficante , tu iure fecit, ac praeeuntibus viris destillimis. inte quos centum Galliatum Epista, . ut vidimus dissetur. 4. Adde incentiorem Thomistam . de quo prae- ro . v. cedenti num. de moniliantem Baium & esnellum in propositionibus. de quibus agitur, m.inite te de e ritate μιtie dieia, seu Theolae ea Dirtute fuisse locus os . D,iamque omitia opera ex illa non profecta, peccati p. vlafp a. 3 vise, de sententia autem, quam propugnant Nolitates. naee subiicientem: Sunt, fateor, aιι . Theolo et Coth lici , qui hominem peccare statem veniaIiter dat eant. quoties actiones suas deliberatas uora in Deum ex aliqua imperfecta caritate referat: sed utilius rerum dicit, alii no ipsas ex objecto escio bamas propterea in tituari, O esse viri nominis pectata. At de nis plura disserta 3. cap. I. β. 6. & 7.

VIII. . Repetit Anonymus 8. rancidula illa obie- ὰ-ctamenta, quae baida ex nare in o au . Reu. t. 6.pax. xx. Part. 2. Produxerat: eaque tendunt ad virum praeitantii simum infamandum . quoniam ad propositionem G.& septem sequentes inestellianas, nunquam inesnelli sensum proscripserit, sed fetitias, ab huius --vatoris mente Musus alienos attulerit, censuram d

lina simulatione vitans, nec docens timorem penitus a raritate sejun tiam non proficisti a cupiditate . non esse malum, non esse peccatum ; quod orthodoxi mnes sateri definiti . Quod enim P. Bellelli ait tim rem absque caritate elle bonum ferocium D, f elata sub auria sua ; quod inquit timoris i cium esse intemi mali fluam ineutere, praescribere ac monere vitandum esse peccatum, aliaque id genus, quae r petit ad nauseam usque; quod a starit uitium in eo, qui serviliter timet , n et timoris esse, id timentis , haec omnia a Quesnelio ipso docentur. ii morem vero sne

caritate conceptum, atque allus ex eodem timore manantes, qui non reseruntur in Deum amore bene io, non esse immunes a culpa, nee fluere a noxia cupiditate, qui est Baianus . seu lan nimis sensus legitimus nuspiam Frater Bellelli alfirmavit. Ita An

nymus

At non potest quis Ulyssis huius irato mare nauseausis crassam madi Linque coercere pituitam, ingesta Paru-x cula

169쪽

tcL AUGUS TINIANUM SYST. VINDIC.

cula aliqua amari sibi acidique voluminis, in quo si nauseose credimus, DIIaeia etiam rapidissime legenti in te scit Prosecto in L illo j. aut delirat, aut mentitur, aut imponit ; quod etsi eonllat ex prima ac tertia disifestatione , brevi iterum ostendam . Fallissimum quippe est, Fulgentium Bellelli disserentem adversia et me nellum non reiieere dcgmatistae huius damnatum sen- sunt, scilicet quod timor in Deum per caritatem non ordina lux procedat a carnati cupidiιare , ik noxius sit, nee immunis a culpa. Postquam enim in propositionem . I. demonstravit ex Tridentino sess. 6. cap. 6.em, ae timorem, & quidem a Dei amore si freg D. ... . tum , disponere ad iustificationem : ι autem, inquit,

hisce operibus peceatis ad fustificaraonem be praeparat , ,': , ii hcretico duitur spiratu , eamet Heat esse pra-' oe eernati cutiditate αννυρta Ac in propositi nem M. inest egi q. t. docuit eumdem timorem esise ι u stim Spiritus Samicti moventis, oe parare viam ad iussit iam : tu prop. 63 inquit: supereat wratis timorre gratia prae lente promit, idque saepissime repetit. Qua ergo sequitate homo sui compos pronuntiare potuit in systemate P. Bellelli timorem, qui formidine Henae incutit peccati fugam, & a caritate, seu amore Dei benevolo segregatrer, oriri ex noxia eupiditate .uando Augustinianus Theolrius oppesitum expresse et . demonstratque esse essectum gratiae praevenientis, atque Spiritus Sancti impulsum Deinde falsissimum eii ab illustri Theologo timorem . de quo agimus , inter peccata tenseri , nee bonum in se exilii- mari. Volumine enim primo pag. II. 13ῖ. 8c 4 π.produxi tellimonia, quae evincunt ops os tum s ac sunt alia permulta eiusdem teneris in praecitatas propositiones Quesnellianas . Iit in exemplo, quod legitur in1-- prop. 6o. Beurus es CV se timον , ktιlis es. Bonus est

fini ciorum timor . O quanto fortitis animum concutst, tanto uti ieram . plenioremque terestribus ad salutem per-n tentiam parat. In prop. 64. Ergone o tredere, miserare salutem, timere futurum πιι btem . hisque se pietatis operibus ad ius rationem Deo ad utiante dispenere , pereata censentur In prop. G. sti id ergo ' si peccator Orat. se emetiriere rem imperse tam habet, imms dicet, quae attritio dicitur, non adhue charitate perfe-e avi, s --m vitam im hoare propenit, si reqtie di- Una mandata , non accedit ad Deum His, aliisque inloeis, ubi Fulgentius Bellelli timorem servilem eommendat , quomodo fieri potuit . ut criminator tim rem damnari erediderit. aut tam bullata ac prodigi sa mendacia confingeret Praeterea falsissimum et ,

quod in sensu uuesnelli timor dici possit feeundum se, eest spectata substantia fua bonus, ita ut nullum si viatiunt timora , prout latente Anonymo d et Augu. stinense Theolosui. Nam si Que ellus ait proposit. ω. timorem ducere ad desperationem , proposita fit.' addicet e cor metato , proposit. 62. reum coram Deo eonstituere , prop. 64. peccari dum malum ob timorem vitatur de proμ 66 hominem timore duci ad

initar helliarum; quomodo in sensu mesael si nullum

est vitium ex mure timoris . quomodo timor se udum

f. iuxta Quesnellum bonus eli' Deinde quidquid ori.

tur ex tωριὰιrate, secundum se malum est. actus enim

in se . N in trinimus eorrumpitur ab eo noxio & vitioso principio. a quo prcvluit: si ergo in sensu esinelli ti inor eli a noxia Z vitiosa cupiditate quom

do tu tensu Quesnelii timor eli bonus se navim se

Vide tom. r. pag. 337. Falsissimum denique est , Patrem Litelli adseribere timori munus duntaxat ineu tiendi terrorem. Ne praescribendi sitandum esse inte

num externumque IT alum, non vero timore poenarum

peccata interna e iberi. quod negat inesnellus: siquidem ille in propositionem or. leribur sanestis etia'r iam Augu intis a Deo iucAssum aeternae poena timorem, it '' - xte,ni tantum operis mali, sed interni etiam sua- ' fugam . in non δειam manum, sed an mum quoque cohibeo, perspicue d et . Et eoit pauca: Pr oelo mis. solam manum cohibet, sed etiam animum. Ac rursus

in prop. 66. Internam quoque is uritatem mat- ereri

pii . Quare non satis mirari possum animositatem incalumnias inflando refertas tot eriminationibus & im posturis, supra quam disi possit inmis, subrancidi , e mentitiis. Sed tria ingenii sui octavo etiam s. in die ia prie t quorum primum eit iterum lectorem a. mandare ad Quesnelli n. 13. ubi Novator queritur Episeopos Galliarum sibi per calumniam imposuisse, quod dogmatizaverit, Θ e teus qui Desenνου ut ou Iovis e guriennales, ossent Mur P ιmmifavi. de Paetomym: quod legitur in Instiιtitione Pos orati xlii. Episcoporum, ibi etiam a Quesnello citata hoc pacto,

Inseruit. Dag. 4 . ideoque Anonymus scribens paῖ. 23. Ap. Quem ellum ipsum damnasse propositionem 63. in eodem sensu, quo refutatur a P. Bellelli, & ei tam praemonstratum n. M. Protestatimis, temere At audacter. ut fecit supra n. 4. , αφInstruesionem illam tacite invehitur, etiaque praefert mendacissimam Protesta immis eiusdem uesinent. Idem iacit sera ado , Novatorem proD 63. non adhibuisse comparationem inter Iudaeum, Se Baptiratum adimplentem legem ex solo timore . quasi Iudaeus per omnia similis sit hapti ratu. iterum lectorem amandans ad Prorsatioιιem Quesnelli n. ra. ubi idem questellus vellieat, sibique imputari conqueritur, quod Jegitur in Inlisaei one doctissimorum Prasulum Dag. 47. Quis ergo

alem hominem patiatur. qui contra orthodoxum Scruptorem profert damnati nominis testimonium. ae testimonium repugnans, & ealumniaem inserens quadrarint

immo centum Episcopis pietate, & doctrina emqneui Alterum ingenii ejus indicium est, quod ait Theolcui noliti lucubrationes in theses Ruesnellianaς eadem non absque nausea re-tere, cum interim in Appendie e ista nil sit non insulsum, non reeomm, non inspidum. Et que in omnisere B ans nisui pagina repetitum. ut risportento similis eensenda lat, hominem continuo e dem ructantem. & nauseantem. nee piperato aceto , quo undique persunditur, comprimere diutumam e

citationem atque molestiam . Habes & indicium eius animi tertium , nam inquit rapi id e legenti statim innotescere Theolo i noliti fallacias; quas viri docti simi, ae Romani Censores matura discussione, sedulo

examine, & exquisita ponderatione deprehendere non valuerunt: ideoque ipse, cui statim innotuerunt, in Pus de mada reparatiouιs rapidissimo & eontitato m tu , cuncta permiscens , ni I discemens . subvertens nia pervolutavit di quod revera eommonstrant fiuctuosae ipsius. ae turbulentae excursione .

Ic agit tandem Anonymus de propositionibus Quesinelli 68. 69. o. Ait Fratrem Bel felli merito quidem'

damnare priores duas propositiones, quatenus exelu dunt necessitatem honorum operum, horumque meriata: sed quia ipse uesnellus I testat. num. 7. Deraurin bonis operibus meritum. & eonaueritur sibi imputari , quod oppugnaverit Ia verit cu merite des εο εσσurτes de P homme 'uste ; F. Bellelli agnoscendo moritum Muoram oneriam a destrina inesnelli non rete-dit. Ut enim an hae doctrina recedat, fateri debet humanam voluntatem divinae gratiae pose resissere: alioqui nil aliud in bonis operibus agnoscet, quam voluntatis humanae cooperationem inevitabilem & necessariam , cumque pravum erotiae inres tibilis dogma statuerit, ut e liat ex praeeedenti 2. atque ex parte 2. Is fenimi

Rediri contea uens est F. Bellelli nullibi retieere err rem Quelhellianum . Propositioni autem Ita affingit F. Beselli extortos absurdosque sensus de quibus p.

a. Buau. Redit. art. 3. 5. Ita adversarius.

Verum haee quoque ecdem vitio laborant. Suppo. Dunt enim pereelebrem Augustinensem Theologam gratiam propognasse, cui nequeat resisti, atque bulla lata insignique impostura tensor repetit nullibi ab in Iectam gratiam necessitantem. Id quidem falsum esse cum superior distertatio . tum quae attigimus praece denti nu. p. satis superque demonstrant. Absurdissimae itaque imposturae innituntur uni.etia eriminanti et A. nonymi consectaria . De propolitione τα Quesnelliana, quam adversarius produxerat pertractans de satupurAE naturae, egimus a. dissert. eap. r. & q. ae si ul. terius conserantur, quae in refutatione ejusdem pris

sitionis c. Meuit P. Bellelli, de quae congessit

gnator Clementinae Constitutionis ; evidens erit mi κ..dietum ab Amulliniano Scriptore. quod susiori dispu- π ratione demonlbanam non ut a Iesulta Clarissimo

Eadem quippe Seripturae loea . ea dem Ecclesiasticae ι-. definitiones, eademque exempla ab utroque Scriptore p. g. III adversus Questellum adduci perspectum eis . Dua vvero propositionibus pnecedentibus Queis ellum commendare solam fidem , Lutheranam naerelim reno re, meritaque bonorum operum exeludere, uti P. Bellelli, ita alii, qui de hoe argumento seripserunt, pari ratione obiervarunt. Nee verum est, quod effu- iit Anonymus , Augullinianum Theol Cum , dum meritum agnoscit, exeludere libertatem , di adlimere gratiam , cui non possumus resistere, quin etiam in propositionem M. inquit: Orthodoxe enim fatem RADI. dum est, una simal c fidem, eiusque augmentum se donum Dei. ci' meritum nubum; donum Dei, quia

fecit, ut eredamas , meritum autem nostrum . quon amittiere credimus. Et infra docet in aftione salutati esse mixturam suamdam merit. ει doni , Bonitatis Dei . reverationis misera: paullo infra , mixtum PMdam ex gratia G ι bertate. Ae Iliarratis nomine theologum nostrum intelligere libertatem indisserentiae eonflat ex toto fibro tertio primae partis. Quamobrem ita meriatum depraedicat . ut ι ωrtatem simul defendat. in iis quoaue imis, ubi eenset obtrectator tubare fallaciam.

Rurius autem Anonymm Protestationem eommemor

vit . ubi oueshellus conquerit ut sibi imputari . quod merita exiluserit. Eo ioci, idell, n. I. agit Novator adversus Instructionem Pomratem doctissimorum Galliae P illum . & ait : L cute ur ris Resinioni. Atensuite e Instrus ιon Pasiarati, combat en ore dans Ieitisse is merare des M nex aavres e quae utique verba

in Ins elisne leguntur pag. 37. in uel Ius ex adverso excludi

170쪽

DISSERTATIO

excludi a se me illum negat; nee veretur id appellare ea mnierougisse . ipsam Praefatum Clarissimorum I. --

Hiouem temerario ausu vocans Enorme Ius litoristonuis. Ergo P. Bellelli scribens a Quesnello denegari merita orum operum, loquitur mente & ore dodi illi inorum illorum Praesulum : Anonymus contra alii imans Quesnellium meritum lateri. mendaci dogmatistae fidem praestat. Quisnam Phurali inseruilinis magis adhaereat, Bellellius ne . vel Anonymus. Lector diiudicet. Id ego.tantum pronuntio, Quesbellium mendaciter asserere, se Vnoscere meritum ; iram sima. totum eli puri . ideli. solius liberaliuatis si non n. datur libertas merenavim necessaria; si operatio gratiae similis est operati mi Dei incarnantis O suscitantis Filium excludens scilitet linerrimam voluntatis

cooperationem, ataue relutiandi potestatem . ut

matizat Novator iste: protecto in sensu Quesnelliano

non datur meritum. & recte sapienterque Galliarum Antistites in sua Iub truti ne dixerimit V uiae des Re solores e sat eu re uans Io 'Miti te merite des boviseric νει - La sol . dis it , i' uiane , i' acciolis inent, Iarecompense de les, tout eliun dou dela pure Iiberalite de Dieu. - stelie item sapienterque P. Bellelli eumdem sensum in Que Melloipertiri it

Anonymus vero inepte garrit, ac temere sallaciam in Austulit uianae doctrinae vindice, pio, Orthodoxo, ac doetissimo suspicatur.

X. Pollienio Anonymus Appendici episerum addit . 8c quaedam ex dictis CHostaria deducit. Epilogus nil

aliud eli, quam praedictarum rerum lepida repetitio.& consueta gestiens, ac se efferens insolentius aetatio. quod evidenter pateat. Pratrem Bellelli simulate Quesenellianas propositiones refellere, & nullatenus recta te ab eariam doctrina. In hac tamen castiganda repribinen ἐaque iactantia non moror, nee mea quidquam interest, si gloriosus homo Propria existimationis aura tumescat, si praedominante, quam passim commeaK,-rat . cupidi Late quaquaversum abripia uir, si sellaeam in oculo fratris perquirat . trabem non videns oculis haerentem sitis. Veniamus igito ad Cordiuriis. Primo inquit consequens futurum esse, ut si Fratris Bellelli scripta a eensura iudicentur immunia, Novatores iis ti illius exemplo eonfugiant ad sensus extraneos atque sElitios, & Belle uini consutationi etiam Iansentani a quiescant. secundo ait, quod iidem lan seniliae non immutata priori sententia, ae Patri mitelli ambagibus& diverticulis ibadiose collectis. non detrectabunt sub scribere Constitutioni Umgemitis, erroresque suos di ilaminabunt impune. Tertio addit , admisia interpretatim

ne ae doctrina Fratris vellelli ingenue fatendum esse, Baianismum, lan senismum, & Quesnellismum meraeste piautomata, atque Ecclesiam a duobus ferme

culis advellum umbratilem larvam acerrime dimicasse. Quarto concludit, adilringi Ecclesiae Praepositos, qui tenemur Catholicam fidum servare omnino illiba-

.m . ad proscribenda F. Deitelli Opera, tu quibus Ba-

, ni de Iansentani renovantur em res. & de quorum prava, M suspecta doctrina per totam Galliam, istamque Italiam lama percrebuit; quoniam in iis circumisitantiis, ut habetur cap. En or . diit. 8 I. Error, cur mureseu, tur , apstria tur; teritas, eum non defensatur, opprimitur. mx pulcherrimae Appendicis corona. Contra eso arbitror ex dicti, manifestissimaeonis tione inserti. Anonymum ad conflandam, urgendansecue ealumniam nil meter evulsas cauillulas, & ingeminata convicia produxiise ex praeconcepto semel errore , quod Theolmus noster gratiam iri sistibilem it tuerit, easdem nugaς ubique eructasset Augustiniani syilematis ignorare penitus iaementa : Noli ratium libros nunquam l illa : Opera , in quae insiliit. pervolo tesse Ii Uidis oculis , averis animo. praeoccurata Diente, iudicioque praepes eroi ae demum ad trahendam sententiam nostram in vituperium atque offensii

nem , maiorem Quesuello, quam huius oppumator,hu; dedisse fidem . Num vero huiusmodi tonsecutione. sint legitimae, i sus Appen is , quam paullulum exagitavimus, evincit lectio. Quatuor autem Anonymim Iuria disiectis fundamentis labuntur. Ad singula tamen respondeo: atque ad primum dico. si doctrinae nolitae Iansentani subscribent . eluseue temperamento debitam Constitutioni Unigenitus ex nibebunt obedientiam, procul lubio eamdem sententiam nos tam ad re vocandos ab haeresii Novatores eensendam esse percommodam; eosdem autem Novatores Ecclesia materno

assectu pietasque ulnis excipiet, cuicunque Catholico-xum Scholae adhaetescant, modo proscriptos errores sin eera fide detestentur: quod sit persiliantur haeresi, percipient se ab omni Orthodoxorum Schola refelli. ae primum a nostra, euias missilio immerito & perperam gloriantur. Ad Corinarium alterum repono, Ian-ienianos , si Patris Bellelli amplectamur doctrinam .haeresim suam damnaturos, ad quam eiurandam necessum nisi est accedere ad castra illorum Theologorum, qui solo et victricis delectationis audito vocabulo Iaa Berti Theol. Tom. UL

nisini notam adversariis inurunt; sed semeit a coastis tutis ab Moesia terminis non deflectere, atque ita

gratiam praevenientem adstruere, uin m tollatur litvrtas indiuerentiae, neque pravum aliquod dogma adoptetur. Ad Corellarium tertium haec sit responsio. Autumant novi domatistae Baianismum &Jansenismum esse piavi ma, allerentes omnia, quae ipsi tradunt, communia esse doemata omnium Augustinensium , muli rumque ex Thomitiis. Jam vero constat doctrinam Fulgentii Bellelli inter Augustinentes communem esse. pluribusque Thomi ilix probatam; id enim superior datis iertatio evidentillime ostendit. Tune ergo laus enianis praeberetur ansa rursus astirmandi haeresim suam ei te quoddam photamo, quando cum Operibus Fulgentii Bellelli damnaretur doctrina Catholica, atque iliter Au nati in nos communis; de contra euidens est haeret im ansentanam uon esse plantasma aliquod . sed oernici si illinum do ma, quod a Baii aetate ad haec usque tempora Pallores E siae studuerunt evertere; quum etaam Augustiniani, quorum nomine Iansen illae temere glinxiantur. haeresim illam existere. omni iure proscrip m . atque an Augustino praedamnatam esse demon tren i Ad Corollarimn ultimum hoe habeto responsum . Quam tumuis impenderit operis atque artificii Anonymus, ut

Patris Belielli scripta adduceret in Jan senis mi suspicis nem; te .le iis Anonymo i litui nodi suspicio non subranimum quamplurimorum Theologorum. etiamum ι

rastris noζa . ita enim legitur initio Appendicis: n subiit animum aliculas nostrarum partium Theologi non subiit an um doctissimorum virorum, qui has vindicias, antequam in lucem prodirent. accurate lustrarunt, inter quos S: Itali & Galli, iique 'iri sui it

mi e numerantur: non subiit animum claristi mirum

Antilii tum . qui Fulgentium Bellelli. eiusque scripta

sum inopere commendaverunt . Intentata eli itaque

inspicio illa. & falsis erimitiationibus iniecta, sed ex- pugilata quoque ac repressa. od si adhue quorumdam . . qui opinionum suarum praeiudiciis abripiuntur. adem suspicio adhaereat animo ; facile illam excuti eat lectione huius Apologetici, aut doctiorum consultati ne . At sibimet persuadere debet Anonvmus maὲorem

de seipse, quam de nobis exortam eis e suspicionem, si

non ce Iansenismo, de erroribus Jaliam, mortem, concupiscentiam. dc virtutes steriles, quae Deo Ilrtu tum non serviunt. laudantis, viresque uberi arbitrii gratia Salvatoris destituti extollendis quos tamen errores ei nos nequaquam Ubiicimus, muniores talicii nostri, caritatiς & communionis Clinitimae. De Anonymi autem precipiti iudicio, ignorantia, loquacitate,& in Orthodoxos Scriptores stylo illiberali ac iurioso,

non suspicionem, aut coniecturam, fi minam

certissimamque persuasionem ingerit universa librorum eius complexio. Itaque meliori nos ratione cinindimus

servaturos Melesae Praepositos mouitum illud cap. or, dist. 8, nee unquam passuros. dum nox errori resillimus, oppomi inritatem , haud ignorantes ea verisba primum ruisse prolata adversus Galli aerum nonnubios, qui Auguilino obsequebantur . eique eadem mnino, quae nobis opponit Anonymus. objiciebant. Pimotarum id est praemissa dii feriatione IS. cap. a. o. Io. Uerum di nos Resutationi l. Appen is finem iratuimus lanimitia ex decreto Gratiani deprompta, &a Des ore Angelico laudata; ac si quae habetur cap. I. M.

quem paenituerit, II. q. Accusat is temeritas tribus misis det ei tur et aut euim calummantur, aut proum , ' cantur , aut urgiuersutar . ν.

CAPUT II L

Appendix altera Ano mi eveniuravis, atque discutit r.

SUbiicit Anonymus Appendieem alteram, in qua ad

examen revocat. An Ianisulanum de duatas det elationibus principiti- tueri liceat illi, qui haereti suus secuti πιτ es , nempe quinque ab Innoc. X. dum istas propositiones se reiicere profitetur . Arbitratur ipsum Anonymum certiorem laetum adinveniri Ine

protulerit judirium, motis eos entias, cua ex eo eruiam

tur , non admittant , quemadmodum Thomstae propugnant physeam praedeterminationem , ex quα non'ubli alii Theologi putant interimi libertatem, quoniam Tho istae eontequentiam hanc aperte reiiciunt. taxi de hac re Anonymum certiorem fastum d prius. quam Appendix illa prodiret. sapientissimi cuiusdam Galliarum Antistitis emtolas legi, unde quidquid narramuς evidenter erustur: ipsaque Anonum i verba, quae diveris characteris genere nuper exscripsi, eamdem pinionem meam eonfirmant . Ut ut sit; aliud. est

principium duarum delellationum , ut defenditur ab Augustinianis Theologis ; aliud vero pri 'cis pium euuum delectationum, ut i latuitur a Ianiense