장음표시 사용
171쪽
stis. Prine ipsum ilia arum detestationum, ut a Ianseri ianis conitituitur, ira destribitur ab ipso Anotomo n. 4. huius Appendicis. Ilud primipitiis iv eo
autem at Iasenius te tantatem fitimanam semper aeter.
sequi, non post dissentio delectatioui illi , quae se
aior est altera, fra qua gradibus alteram faveret; νdeo suo istud a Thinoe s dia i rensumit principium duarum MDelationum indeliberatorum pro graduum Dpen νisato imincibilium . II. Ex principio duarum delectationum ad hunc modum constituto probat Anonymus consequi damnatas propolitiones illatione quadam legitima ae necessaria , praemissis quibusdam praeceptionibus nulli tyronum i- notis circa conelusiones , quae ex praemissis inconcusiis, certis ae definiriς deducuntur, ac deinde demonstranx quinque propolitionum eum eodem principio arctissimam eonnexionem. Haee autem omnia iure Prie termittam. Nam quantum ad regulas, seu pro mi nes ab An ymo praemissas attinet, eiς lubenter subseribo; sunt enim eaedem, ae traditae in vestibulo Themlogiae, & in Proletomenis qumue nostriς capite su in to. Do etiam . ex eo Iansieniano princieto , quinque proscriptas theses manare ; A ne contentiosus videar, apologiam illam secundam . & illatam inde Thom istarum , ac Iansenistarum discrepantiam probo maxime . Immo ulterius pronuntio. Ian seni num duarum delectationum principium ut supra explicatum . non con secutione tantum . sed expresse in damnatis propositio. nibuq eontineri, atque Eeelesiam una eum eisdem N politioni t illud damnasse, adversario, ubi ab aequitate non discedat, plus. quam tontendit, libentissime concessurus. Et quidem, ut aiebat Romanus Censor et
rari δέ finimus ' , inverisimile est Romanam Ecclesiam das . 4. mnando haeresim Iansentanam, hujuς radicem non prae- 'e. t cisam evulsamque sed aflixam adhue , & ad eadem termina emittenda idoneam rei utile. Quid vero a iud est sub uixjdiori detestatione voluntatem uecessario agere, sub infirmiori necessario laeeumbere, quam jub inferiori gradu negare potestatem agendi, rubgr du autem se periori potestatem indisterentiaest Sive ergo dixeris : Abisue victrisi de attine ne it voluntas
est. numyuam resimi . sub ilio δειectatione spontanee quidem lubenter , heu necessaria, ab vie potestate ad oppositum agit: sve dixeris . I raecepta etiam iustis sunt asi uando in sibilia , Gratia interiori nunquam resistrών ; -- ιιυν in hoc statu tibistas indisserentiae ,
neque necessaria es ad mereudum : idemmabis , variata licet paullulumque immutata complexione verborum . In propositionibus ergo Jansentanistrincipium duarum delectationum, ut liatuitur in Ia senio, eum libertatis interitu. seaeum necessitate ph sica anteced/nte , per pisue . & expresse damnatum est: Ecclesia radicitus dorma Iansentanum evulsit at- me extirpavit ae nescimus plane , quinam sim illi theol , , quos initio Appendicis te nisi commem rat, astarentes Summum Pontificem non da mas Iam seniantim da duabus deuectationibus prauer tuns. ω ει-
amnam iliud posis innoxie defendi . Damnatum est,& absque piacula defendi nequit III. At principiam duarum delictationum, prout tu Sehola nostra defenditur, in hoc situm est, quod amorae deliatatio est pondus animi, quo sertur . sive pro sequendo b mum , sive fugiendo malum, quod ipsi bono adversatur , adeo ut semper voluntaς hono aliquo
sibi proposito allieitatur, praeectatque actinoem Ii xam inspiratio quaedam delet attonis. aut carnalis dum Ieceat, aut intestis dum re ste agit, aut naturalis dum officia merem humana i sed hae inspuatione praemula operetur libera delectatione, ac potestate ad utrumli- indifferenter quoniam etsi amplectitur quod magis delectat, iugitque malum quod bono delectanti adversatur, dum o tamen bonum illud non sit summum, incommutabile. & ptopotatin absque indifferentia iudieii, uti rur eligendo iure liberrimae potest
iis , n udi succumbit neeeisitate sit, majori celem. lone, nec indita potestate privatur sub delectatio minori. Hoe autem systema duarum delectationum est
illud. quod innoxie defendi potest. & quod Anonymus, ut nobis Janianismum imputaret, cum Ianseni no ubique contudit. Heiusmodi enim syllema eum Vis dis damnatis propositionibus nulla ratione conneretur, sedi nodoxum est, & quoad omnes partes a,. Theol is quamplurimis Dropugnatum, mut antec dens diueriatio luculentinime evmcit.
IV. ina vero ratione illud eum sententia Thom,
Eo starum conveniat. satis superque in praecedentibus d elaravimus, demonstrantes taetricem Minotionem idem 3. di praestare , quod praestat phista praedeterminatio. appli-
. m s. eate scilieet ad alliam se Uum liberi arbitrii saeuit tem . salva tu actu prima potestate ad oppositum; d
centes pendere a Dei beneplacito , si unuς tantum , alter non tantum moveatur, atque si huic detur pratia vili rix, quae a nullo duro corde respuitur, alteri inspiretur pari a voluntas . nondum superans earnis
e re piscentiam . Quare hoe pasto selfema nostrum defendimuς comparatione Thomis iei r si aduersus Τ millas obliniat aliquis . Calvi mani sartiunt decreta ab
rtint periisse libertasem humanam . O Deum esse causisam emetrium peetati; igitur Thomsi ea decreta , . t.
Iam praedeterminationem, eamdemque escaeem gratiam propugnantes assentiuntur isdem consecutionibus t ridebunt quidem doctiissimi Tnomisme obiectionem hane
insulsistimam, ae reponent deereta divina, praedete minationem. & gratiam vaetricem requiri duntaxat ut libera potestas prodeat in actum , & perficere . non evertere libertatem , eontra ae faciat praedeterminatio Caluin istarum ametens actum primum, . itque inducens xntecedentem & physicam necessitatem . Atque ita adversus nos obiicienti, Ianfensae stropug πt principium duaram delectationum, atque hine manant om
D quinque propositoues ἔ igitων Augustinenses amplectendo duarum λIesiationum principium , subscribum damnatis propos Iιonibus. respondemus quinque propositiones oriri ex principio delectationum, quae in sense Jan senii libertatem interimunt non vero ex Principio delectationum , quibus voluntas trahatur abiuuenecessitate ; ae proinde obiectionem illam insulsam esse , atque risu explodendam . Quapropter prinei pium
duarum delectationum rei ieiendum est in sense Janis nil non in sensu Theolog om Augustinensium s quen admodum praedeterminatio pti si ea reiicienda eis insensu Calvini , non in senis Thomistarum. At videdissertationem precedentem cap. Σ. 6. n. 2.
U. Haec eum ita sint . ut Anonymus Fulgentium Bellelli . aut Augustinianum alium quempiam Jansentani et ris innovatorem esse convinceret, demonstraro debebat damnatas propositiones fluere ex principio duplicis desectationis, ut in Schola nostra defenditur pullam necessitatem inserente ; non autem in illis
incumbere, ut evinceret easdem propositiocres cons
qui ex principio duarum delectationum pro graduum superioritate imitaedιlium, quod a Fulgentio Bellelli.& a nobὰ refelli evidens est ex priori secundi, ac tertii capitis quartae dissertationis. Dedit itaque ram adversarius in suo Jansenismo reviviscente , ut iascriptis notitis Niseipium illud damnatum di lans niani a latere imperitis hominibus Baderet: sed prae terquamquod ostendimus quam decipiatur, Ze quantis vitis orthodoxis inserat iniuriam , ad omnem ipsius ealumniam explodendam , & contundendam hoc unum susticit, a nobis defendi libertatem indifferentiae se, quacunque vel terrena vel caelesti deiectatione, quod pia lansentanum prineipium subvertit. Quod u ad me ei videatur libe aetatem illam obscure . non libra. to exactoque criterio a nobis explicari, patiatur hinnis i nostri imbee illitatem . non culpet fidem, n- insectetur Scholam, non arroget sibi auctoritatem tu mere calumniandi sententiam , quaru propugnarunt viti ineoneussae fidei. quam non semes c lores summa aequitate & doctrina praediti tutam atque iγγmnem esse pronuntiarunt, quam etiam ad comitia ea dissidia , Ee Refractarios ad Ecclesiae gremium P - est vocandos commodiorem atque utiliorem Auctores quia
tam doctissimi existimaut . a VI. Itaque hae sunt . quae in defensionem doctria , . nae nostrae duximus exaranda, ad illam pro modulo &ingeniolo nostro propugnanda Prati . si eam rursus impetendi libido adversirium exstimulet, atque si id faciat veritatem amando , loca integra producendo . perlectis Theologorum, quos citavimus, lucubrationi nus, habita Scholae nostrae ratione, objectis non si rancidis . sed novis, & no dum a nostratium aliquo Liuili dissicultatibus , de quod caput ei earitate
Christiana non laesa. Nam ii veteris tantum nugas ,
in Latioses, convicia, & procaei impudentique luto repetitas eriminationes obseeerit ; non faciam respondendo iacturam temporis ae silentium meum , non mihi uti lim studia de animi tranquillitatem amanti, sed e alumniatori operam ludenti. α rixarum amantiissimo erit istummodo tribuendum . Immo si alia ad umbilicum ductis vindieiis superadderem ; iure pertimescerem. ne litterarii huius certaminis spectatores e umpararent illud pugnae nimis acri duorum gallorum: in
quibus, ut Itb. i. de Ordine cap. 8. n. 23. narrat sapiemtissimus Auguilinus, videmus inreusa protectius cami , - in ἐν latas camas , Lehementes nec aliam in victore intuemur legem. quam superbum tantum, oe membra in unum quas orbem eoIIAta, velut tu fasturex domin
tionis: AnMm autem victi elatas a re ιce muraulas .in voce atque 3a tu deforme totum. Sileat interim lace
tofus Anonymus, nm leviori plumula nobis evulis.
172쪽
Et Augustinianae doctrinae illis oppositae prospectum exhibet, ac est quaedam praecedentium Velitationum epitome.
Selandum , Quod pleraque capitula ex ea a , ex persona, ex laeo , ea tempore emi r β suini :modi medullitus non indagantur, in erroris Lab'rinthum noninulli intricando ιm minor; cum grue iudicant, melligant , ante inculpant, quam iteranda lecta perquir M.
174쪽
do dissertationem, spero honestis probis,
que Lectoribus nec injucundam , nec prorsus inutilem futuram fore . Primum enim eXpers est Contentionis & jurgit, fraenosque habet
suos, quibus revocatur ad aequitatis mensuram et quod
si ubique servatum non est, & qui nos gladio pe
tiit, repulsus est stilo, sinat me repetere cum Hieronymo, epistola inter Augustinianas lxXXI. Si eulpa
esi re misisse . quaesio ut patienter audias, multo major est provocase εοῦ sted facessant istiusmodi querimonia ; si inter nos pura germanitas, ct deinceps non qu/
stionum, sed earitatis inter nos scripta mittamus. Caret deinde haec
Aissertatio acrimonia illa, atque inurbanitate, quam in superioribus aliquando adhibere coacti fuimus ,
propterea quod non tantum nostra, quam Commu
nis causa ageretur, atque id , quod nostra toleraret humilitas , pati nequaquam deberet instituti digni
taS atque amplitudo : aC praeterea repellentibus no
bis veterrimas , insulsissimasque criminationes, nil novi praeter mendacia ac dicteria praeseserentes, OC- currerit praeceptio illa Tertulliani adversus Valen
tinum: Materiis ipsis satisfiar a multa sunt sic digna revinci, ne gravitate
a rentur. Nun unum insuper haec lucubratiuncula, sed multiplex resert Commodum; nam comprehendit sin
gulas Baji, Iansenii,&inelnelli propositiones, non
illas tantummodo, de quibus pugnavimus Cum adversario- Tum eas revocat ad certa doctrinae capita, unde facilius percipitur Novatorum systema, hujusque pravitas. Laudat ulterius praestantissimos claristimosque viros, qui de iisdem propositionibus
pertractarunt, commonstratis non absque libramen
to & delectu locis plurimis, in quibus validissime
refelluntur ; ac deinde demonstrat quomodo in no
stro Geoloticarum opere contineanturargumen
ta permulta, quibus Novaturientium asserta oppugnantur, & dogmata ipsis opposita fulciuntur Ha
bet ergo unusquisque in hoc brevissimo opusculo
175쪽
quidquid tres illi dogmatistae in damnatis articulis
enuntiarunt, horum' 1ensus a Catholicis omnibus re probandos, Celebriores censuras, exquisitasque refutationes, atque Augustiniani systematis Orthodo-Xiam, ita, ut nesciam quid brevius, quid utilius , quid expressius in veritatis praesidium, in consul tionem erroris, atque in fidei nostrae argumentum
176쪽
hi quo recensentin Boisini errores, atque eae principiis Uini ae M tologia
llari ab initio non poterat, quia non erant iuxta
iam beneficta gratiae, sed ipsa conditio, ae naturalis persectio a natura integra inseparabilis. LXVI. sine ob eamdem rationem, & parvae doctrinae aeremiam reiicit tamduam salsam sententiam illorum Theolorerum, qui Oeent rus litiam, & inturitatem primi minis non ivine seditionem naturae. kleoque nec talem, sine qua primus homo a Deo creari non potuisset.
---t suem viri doctillimi pram rarunt. L Baius negavit integritatem, iustitiam, im-- mortalitatem , & eetera dona Anaelis, & primo h mini ab initio mi Iata, suilla Varia, & dana --, natura superaddita, ut observarunt in suis censuris T -- Theologieae Facultates Salmantieensis , & Complute sis. II. Asseritur integritatem illam, iustitiam, im-TM mortalitatem , aliaque primae conditionis munera lai L - - se proprietates mitine in ra. atque ex huius orinei-πliis . non ex gratia Creatoris derivasse, ut rine serip- - erunt Bellar minus de Grati r. hominis, & Jacob --. Fontana in prop. m. inesnelli. III. Propter eamdem σrationem Basas affirmavit primum hominem noti suis: ἰse exornatum gratia esiqua supereaturali, idem de natura integra mattians. qiam effatium de natura
de Grati, Ripa sere. i. risquea r. a. disputa t93. Tu rianus de erroribus Baii eap. r. aliique permulti. IV.
Ex quo Baius existimaret creaturam rationalem adhue integram potuisse naturae viribus promereri vitam aeteris nam, & originalem iustitia' sume conditionem natae institutae, non vero huiux exahathnem ineonis tium naturae divinae per dona gratiarum naturali eo
ditioni superaddita ἔ progressus est ad asserendum non potuisse hominem eondi absque intraritate & justitia, eum his integritas & iustitiast ipsa aem
ditietas naturae integrae, ideoque bominem in insadi. in id eii , iustitiam di sanctificationem, sive ruit non potuisse a Deo creari absque gratia, & se adoptionem Dei, naturalem dicendam esse, non au- ctitate, quoniam ereari non misit sine iis . quae adtem se a naturie ordinem. eum debita fuerit primae ipiam natum conditionem speciant. modo ereandus es. conditionis integritati. XXII l. quae praecedentem er- set hujus conditionis, huiusque naturaet atque id etiam rorem ebnfirmat, & manifestius promit, asserendo in observarunt Eltius a. seat. dist. 23. Gonet de stari homine primo non suisse donum aliquis supernaturaia purae naturae art. I. Macedus Collat. in a. sent. eoi & gratuitum, quod excedere . conditionem naturae lar. 8. Noris eap. Vindiciar. a. aliique praesta neque hominem integrum donis naturalibus e ditio . eissimi viri, quorum testimonia Noducta fuerunt cap. hem suam excedentibus indiguisse. ut fide. spe, & t. secundae dissertationis. ealitate supernuturali re Deum coleret. XXl V. in qua HI. Praenuntiatos errores nos, & qui nobiseum pro- πεon tantum repetit errorem praecedentis articuli . mPant Augustinianam doctrinam, aperte rei ieimus. o ιzverum etiam traducit tanquam vanam, absursem , & I. Prineipio enim, etsi inter gratiam neeessariam An- Pelasiano errore scatentem sententiam Catholicorum, gelis, & primo homini ad perseverandum, & gratiam qui in primo homine admittunt dona fuernaturalia. quam implorant in hoc agone eertantes, arbitramur veram gratiam. atque exaltationem supra conditi magnum interella distrimen; nmamus tamen integrinem naturae suae; eamque sententiam idcirco damnat talem primae eonditionis, iustitiam, immortalitatem, Pelaeianismi, quoniam Pelagiana haeresis est. mune- aliaque dona supernaturalia fuisse creationis mMnera, 'ribus ereationis tribuere verae gratiae proprietatem. nee ibisse beneficia eratiarum naturalem ordinem exis XXVII. ia qua Baias haerens emem in luto appel- eedentia. edocti ab Augustino lib. xii. de Civit. Destat integritatem primae errationis naturatim hominis cap. 9. Deum erealis Angelos cmin λυ- ωιe, ω condiιiomm. ω rursus negat suisse realiaricnem quam- more easto . quo illi adhaererent, & con lando naturamdam indebitam . atque excedentem natum tines. simul laetitum fuisse gratiam ; atque de Corrept. α XU. in qua idem de immortalitate , suod de in- Grat. ea μ xt. homini pariter dedisse bonam velunt teptitate , enuntiatur , nimirum ipsam immortalita- tem. eumque fecisse res iam, ac praeterea ei dedisse adtem suisse conditionem ae proprietatem naturae, non 3utorium , fine qua non m et permanere si inuet. Fat autem beneficium gratiae , ae donum excedens natu- mur itaque in prima conditione gratiam , tam habia ratem ordinem. L l. quae enuntiat Deum non tuin tualem, quam actualem. & negamus utramque stra- se ab initio creare hominem. Patis nune nasituν , tiam, una eum originali justitia. atque immortalita- nempe ablue integritate , aliisque primae eonditi te, non fuisse dona superaddita naturae. II. Hanc granis Muneribuς, quibus in sensu Baii homo eis γα tiam, atque haec dona superaddita, non λμοι
ae distributionem praemittit. II. Ex earum propositionum eo elexa constat earum . Sequimur tamen ordinem ceterorum, qui agunt priori dem sensum esse illum xj . loco de propositionibus pertinentibus ad primam ra-T 'i tionalis creaturae eonditionem; eongruum est enim, ut natura integra. quam Baius nimium extu-L-- lit, ae deinde de natura lapsa, quam nimium depres-μνε, sit, dicere instituamus.
Drares Ba i cista Ieratiam Angeli , mn mi hominis. Propo. I. roque ei rea primi hominis . atque Angelorum L gratiam Baius undecim propositiones enuntiavit.... Vm Sunt autem. I. in qua negant Angeli ae primi homi- . nis adhue integri merita recte voeari gratiam. III. qua. s asserit felicitatem, quam boni Angelii conseia
I r. i./. mercedem. noti gratiam svita,
. suturam fuisse in 3 verasset. VII. ἔ- . remit errorem enuntiatum inj, prima, stilles merita primi hominis suisse
creationis . nec recte vocari gratiam. IX. in qua Δ.
177쪽
tantum , serendum quam appellanturgratia natu ra quoque rationalis hujusque proprietates, sed recte.
ae proprie gratiam iuisse delendimus, asserentes Angelos . ac primum hominem per istas liberi arbitrii .ires non potuisse perser verare . sive, ut inquit S. Pater cap. 1c6. Enchiridit, Etsi peccatum in sodo tibero
orbitrio erat Gnstitutum non tamen 1initiae retinendae fissis ebat tibertim arbitrium , de ulterius affirmantes cum eodem S. Patre de Corrept. N Grat. cap. II.
quod si angelo, vel homini i cum primum facti sunt,
defuisset supernaturalis gratiae adiutoriam , non utique sua eulpa cecidi rut. III. Admittentes propterea in prim conditione gratiam proprie dictam, prout dit inguitur a muneribus. quae naturaliter eonsequuntur naturam & creatiouem. non agnoscimus in statu primae integritatis gratiam tantummodo Pelagianam,srd veram gratiam supernaturalem, exaltationem indebitam . atque immortalitatem, quae t ant beneficia
Conditoris . non autem conditio corporis animaIis , quem
admcidum lib. 6. do Genesi ad lita cap. 2o. lin. M. de Civit. Dei cap. item 2o. & lib. 4. eontra Julianum eap. 1η. docuit sapientissimus Augustinus. IV.
Sententia utique nostra fertur creatura rationalis natu
tali instincta in Deum, & donec in il Io requiescat.
.nyxietam es cor nostrum , ut Augustinus ait I. Conccap. 7. tenemur etiam in quolibet statu Deum furer
omnia diligere. quod pressus donum Dei es, neque sine gratia potest adimpleri: ideoque uinocens imago Dei, ne absque eulpa a fine. in quem naturaliter tendit, di quem ob huius praestantiam non potest naturaliter assed'i . divelleretur , ac po Iet implare preceptum et ionis, eui repromissa est eiusdem finis possessio,
exornanda erat summaturalis gratiae adjutorio. Pot. erat tamen condi absque Orginali integritate . p.ratiam
quoque habitualem , pluraque alia summaturalia donaeomplectente; quae cona nee erant conditio naturae, neque naturae pmprietas, sed erant beneficia indebbia , ae tot iu naturalis conititutionis ordinem exced bant. Haec autem omnia directe contraria puemissis Baii propositionibus traduntur a nodis lib. x. & xi . Theologreatum Disciplinarum, sive wm. a. pag. 277.
T Baius naturam laterram nimis extulit, ita
nimis depressit naturam lay om. a cuius libe
ro λitrio omnia prorsus boni principia evulsa esse autumavit, tredecim propossitionibus ab Apostolica Sede prosetiptis inserens pravam, erroneamque destri- ., . ,οῦ nam. Propositiones autem illae sunt, quae sequuntur. τι ,ε. XXVIII. in qua ait liberum arbitrium Reparatoris. suisque viribus relictum nihil esse agere , quod non sit peceato inquinatum. & noxium. XA Al X. XXXulli. quibus audet Pelagianam haeresim illis adseribere, qui agnoscunt bonum aliquod naturale, quod peccatum noa sit, & eupiditatis labe corruptum, si a solis naturae viribus oriatur. LXXI l. haeresim itidem Pelagianam attribuens Theologis admittentibus absque gratia Christi ustim aliquem Mutim Misi arbitrιi. XXI l. quae inter Pelagianos rursus detrudit orthodoxos Scriptores , qui docent absque
iratia fidei Gentes naturalem legem servare, de qui e Gentiruas a fide alienis verba Apolioli ad Rom. Σ. interpretantur. XXX. XXX l& XXXVI. quibus Bajus pariter damnat, tribuitque inani philot ophiae . ianixae hominum praesumptioni. & allicienti
iniuria passionem Christi, amorem naturalem tam
nem a culmi atque ex virisus natRra exortum; arpellatque sures, lationes, & Christi inimicos, quicunque putant sine gratiae ipsius adiutorio posse agi aliquid boni . aut tentationem aliquam superari.
XAXVIII. siue dividit omnem amorem creaturae r tionalis 1a vitiosam cupiditatem , e, in caritatem Iaud
di m a Spiritu Sancto diffusam , adeo. ut amor, qui non sit laudabilis illa earitas . censeri debeat eupiditas vitiose, ae pri sibita, scilicet amor peccato obnoxius, di in se malus. XLV. de XXVI. propositiones, quae a plerisque solent in unam coniungi, inter Peccata. Ec vitiosae cupiditatis effectus cocinumerant quaelibet. de Iliam opera, necnon vinules Geηtitium philosophorum . Die, de caritate per Spiritum Sanctum diffusa carentium. XXXV. inter peccata recenset A Maeli Meeator destinatus earitate illa. quae per Miritum Mnctum diffunditur. & quidquid agit servas ρε cati. is nem, in quo vitiosa cupiditas dominatur,& regnat. A 'ptatio enuntiat peccatorem servire in nauit cupiditati in omnibus suis actibus, iam uata singulis pia are, antequam per caritatem a Diridi
Sancto diffusam iustificetur. & a regno eupiditatis ad
regnum dominantis caritatis pertranseat.
I. Praemissis enuntiationibus Ba Ius enormiter audi Musis ritate . a fide. atque a debita erga Catholicorum seu . Ientias moderatione exorbitavit. 4. Alfirmavit liberum lapsorum hominum arbitrium non e tenuatum & inia. - clinatum duntaxat, sed etiam adeo oppressum, &eupiditate gravatum esse, ut nisi gratia Saleatorisberetur a vitiosa eo piditate , quod fit per caritatem . scpraedominantem , in peccatum necessitate trahatur, 3
atque non uis ad merandum valeat; quoadusque eareat superno lumine ndet. & nondum gratia per Chri-Vs... stum, & Spiritus Sancit munere iustificetur. Ita deerroti et viji pronuntiarunt praestantissimi Theolog rum , Vasquestus, Turrianus, SuareZ, Ellius, Maesdus, Norisius, centum Galliarum Episcopi, aliique praecitati initio primae ae .ertiae Vindiciarum is lammdillertationis. I l. Quoniam in infidelibus. de mee toribuς , in quibus iuxta Baianum systema nondum
lacidabilis raritas exererat imperium, ex illimavit N vator nullum prorsus adinveniri opus, quod ex Pen fieo vitiosae cupiditatis sonte non oriatur idcirco asi seruit quidquid infideles, aut impii operantur, latrin Deus inquinari a noxia cupiditate: atque id non tantum laudati Theologi praenotatunt, sed etiam emtat noster Anonymus pag. 37. Bajanismi Rediri affirmans in sensu Baii omnia, quae ex caritate non fiunt, oriri ex cupiditate vilis a. eaque labefieri & corrumpi. III. Omnia proinde, quae ex earitate non fiunt, ex noxio, euntiaque inficiente principio Baiu ς deri Wans, nil in sua productione bonum agnovit ex solius naturae facultate proveniens, Iamorem quoque naturalem, qao parentes, necessarios, & amicos diligimus. Omniaque vitae huius officia inter damnabiles turpesque cupiditatis scelus detrudens; quod praecedentium e rorum. Di obletvarunt praelaudati Tneolo. i. apertum
est ecfise latium. IV. Severo quoque iudicio, impudentique censura, auctoribus naturalem amorem, atque
opera plura peracta absque gratiae adjutorio pinantihus in suo genere, & a m ti labe . atqua a vitio eupiditati omnino secernentibus, studium ire philos, tili iam Christianae humilitati advertantem , α P lagianae haereseos tumorem obiecit inique . temere & auda Her, Vasquio. Macedo, Norisio id anserentibus; quod etiam ex 22. 29. 3o. 37. & 62. enuntiationibus Baianis compertum satis est, ae perspis
III. Nos vero negamus liberum arbitrium. etsi ca- ς', mi praeveniemis aratiae adiutorio, in omnibus actibus Ma suis inquinari; ae inter hona naturae eonnumeramus, praeter indeliberatum beatitudinis amorem, quem rationalis creatura in tot tantisque miseriis nunouam potuit amittere, deliberatος quoque actus, mos fecun- atim Iustitia rerutam non solum vituperare non puramus, Verum et 3am merita re testite laudamus, ut lib.
de Spiritu & lit. eae. a . docet Auaestinus: quamquam impavium, & infidelium opera 'ix laudem promereantur, si discutiatur quo fine fiant; ae sententia quidem nosita, nisi fiant propter Deum, atque itihune dirigantur auxiliante Pratia, sine qua nemo bene utitur ereaturis, sint quidem bona secundum se ilantiam. officiumque , neque erumpant a cupiditate . qua labefiant: at non imi bona spectatis omnibus circumitantiis. & ratione ultimi finis. II. Absque e vitate autem praedon inam e . & absque gratia, qua impias iustifieatur, plura bona opera, etiam ad iustificationem disponentia, fieti a libem arbitrio profitemur eum Auguilino, qui de praedeli. SS. cap. 7. eommendat eleemosynas Centurionis, ante uam in Chri a crederet, de Sp. & Iit. cap. 28. asserit sine aliquibus operibus bonis difficillime vitam euiuslibet pesimi h minis inveniri ; ae is numero laudat fidem, timc rem, spem. aliosque actus, quibus ad iustifieationem adulti disponuntur: ideoque execramur, tanquam ter ωniet ossisnam haeresim, opinionem Baianillarum, eique amnem Lutheranorum , dogmatietantium ante fidem periectam, & ante earitatem in corde iustorum prae- dominantem . oriri actiones omnes a noxia eumAt te, ae inter Brdes & inquinamenta esse reiiciendas.
III. Sunt utique iuxta Augustinum contra Pelagianos di tantem virtutes a vitiis π- essetis . sed Mibus discernendae , de qui uid non fit propter Deum ,
cui verae virtutes deserviant , eatet lintriadiane finis; ae proinde nuamus esse veras virtutes, quae serviant aut carnalibus delectationibus, aut quibusdam commodis de emolumentis temporalibus: ulterius m-bare non possumus virtutes illas steriles. quae nulli deserviunt, arbitrantes iocari. vel delirare qui Ariti sinus arborem laniant, ut adversus Iulianum seribit ib. xv. cap. 3. sancti uimus ae sapientissimns Insim
tutor. Verum non adeo decipimur, ut quae ex nata-rali principio, & humanae consuetudinis . honestatisque Prae monitas oriuntur, atque in sui produAione innoxia saat, producta ex vitiosa cupiditate, ae in
178쪽
trinsecus eortu ta esse dicamus. IV. opinionet autem Scholarum, quamquam imperiti quidam nos conuiuiis proscindant, in sua probabilitate relinquimus , & iu ta Apostoli monitum sinimuς unumquemque in suo ensu abundare. scripta nostra subiicientes iudicio Sanctae Ri manae Ecclesiae, huius Constitutionibus obtemperantes, & magnopere execrantes teineritatem Baji, Mi rumque Novantium . Hane esse veram. sibique constantem nostram , omniumque Augultinentium 1 ententiam demonstrant prima ac tertia hujuς Apol εticidissertatio; & quidquid modo innuimus, extremisque labiis attingimus, prolixius. & aeeuratius explicavimus lib. id. & ar. de Theolog. Diseip. ideli tom. Pag. 3 44 382. 398. 42 . t Om. q. Pag. 439. dc
P οδιο,res Bajanae penιnentes ad libertatem, Deirique tran resonem.
I. NT Eque in extenuandis tantum liberi arbitrii 'H4, εἰ ribas Baius procul reeelsi a veritate, sed in M. percipienda quoque ae delineanda libertatis essentia turpiter lapsus est, haeresim . quae postea Iansentana dicta est, maei mans, ut constat ex subieciis decem arsetieulis. XXXIX. expresse libertatem indifferentiae subvertens ait libere fieri quidquiu sit inluviarae idest ,
sponte . lubentique animo. non autem invito, contra- nitenti, & eoaeto, tametu fiat anteeedenti necessit
te, & sine potestate ad oppositum. XLI. statuit hae
duntaxat ratione liberratis nataram elle explicandam ;eos autem, qui exigunt ad veram propriamque libertatem. ut a necestare immunis sit, asserere libertatis modum, cui non reperitur in Scripturis. in quibuet tantummodo occurrit nomen libertatis a peccato. l. l I. amrmat peccari in iis . quae vitari non possunt. ac
proinde Deum praecipere homini aliquid impollibile, assertumque illud, Deus impossibilia uon ubet , esse definitivam sententiam Pelagii. LXIII. LXIV. N LXV.
repetit praenuntiat errores, solam scilicet violentiam& coactionem adversari naturae libertatis humanae, re hominem peccare, etiam damnabiliter, in iis, quae iacit adactus nec eliitate, & evitare non potest ; unde mecatis adnumerat in si litatem negati m. idest eorum . quibus praedicatum non eli evangelium . &nondum poIsunt excutere errorem, ac fidem, quam
prorsut i norant, ample fit. . XLVI il. XLIX. LXXI.& LXXII. appellat pecca: um , transgressionem atque inobedientiam legis, & noxium Opus prohibitum prae-Cepto, Non con. υρ sies, motum quemlibet indeli ra. tum concupivientiar, quamvis illi homo noet alsentia. tui. immo & illum patiatur invitus; et si dicat hanc
transgressionena praecepti sitam in pravis concupiscentiae motibus homine invito mi a peccatum non deputaris immo ipsam concupiscentiam permanen tem in renatis, qui in peccatum mortale labuntur. censet esse verum peccatum, eiusdemque generis ebis pravos illos habitus, qui repetitis ac voluntariis transeisionibus contrahuntur.
s. . H Arbitror satis apertam esse, quid Baius absurdiu. is bii hisce assertionibus significaverit . I. Evidentillime, de verborum ambiguitate docuit liberum limis.-.I' minis lapsi arbitrium consistere cum necessitate operanain. di, atque ad me restiluni, dc ad libere transgrediendum quiae unque praeceptum sufficere si homo velit , agatque lubenter ae sponte, nee patiatur violentiam dicoactionem, ut advertit pagina 39. aufior Bajonismi RHiiiDi, atque longe antea Ripalda disput. a. num. I p. Bail. ae Turrianus in gy. articulum . aliique
mnes, sive de Baii. sve de Iansenti erroribus D
tr lantes . H. Quod haeretici huius aiserti e secta-xium eli. affirmavit Baius peccare hominem lapsum , tametsi non Fssit a peceato abstinere, ideoque ine. vitabili neceuitate reprobos trahi ad interitum ae roditionem, a Manichaeis, Pratii estinatianis . ceteris, uelibertatis everseribus parum, aut nihil distans. III. Prava quaelibet desideria , & inseminatae eoneupiis stentiae motus. in quibus velle quoddam adinvenitur. licet deliberationem optionemque praeveniens, aeeensuit iis peceatorum generibus. quibus impii ev dunt iniquiores , atque divina praeeepta tragi diuu-tur, prout observarunt Suaresitas, tantaeus, Macedus, Notitius, aliique dissertatione I. cap. I. T. n . a nobis produlli. IV. Concupiscentiam. & pravam ad malum inclinationem, ' SP post peccatum rema net in renatis, omnesque viliorum habitus ex pluribus malis actibus aequisitos esse peccata proprie dicta putavit. ita ut non Blum ad malum aIllaiane. sed etiam sint praevari ationes A scelera. etsi non d eant ad actum elicitum libero voluntatis consensu:
atque post Ludovicum Bait ad pinstitionem 73. pag.,os. N Ioannem Lenisum in Expositione doctrinae
eontrariae damnatis articulis ea P. 12. pag. 377. id quo. Boti Thes. Tom. VI.
que fatetur insimulator pag. 4α nam. s. Paranismi re viviscentis. III. Procul a praenuntiatis erratibus recedit Augu
stiniana sententia. I. Haee enim periisse qu e
peccatum censet libratatem, cui tu paradis set, hδ' oriis. Dendi planam cum immorialitate iustitiam . Ideoque . nunc Potentime gratia adiuvandam esse infirmitatem humani arbitrii Quis autem nostrum, ut loquλmur e magni Protoparentiς resutantis duas Epistolas yelagianorum i dicat quod primi hominis peccato per erit ιiberum arsitrium de humano e.nere Nee illud ei e liberum arbitramur, quod est duntaxat voluntarium atque spontaneum r sed ad Me, ut opus revera rum 4 requirimus voluntatem illam. quae taroe huc ferri , hiue atque Line referri potest . seu in cuius P. tellate est rebιbere morum , & eui ab opere es ab inere; quemadmodum in a. de lib. arbitri cap. 24 de peccat. merit. lib. a. cap. tia & lib. I. Oper. im
Peri. num. s. ait Augustinus, vel, ut inquiunt Theylogi e Schola, tibertatem iudisserentia. II. Eamdemu bertatem a simplici nee sitate immunem necessariam et ead Meeand um eoastantissime asserimas; haud enim ignoramus peceatum ab eodem Augustino definiri υγ-l-tatem retinendi , or conseque i quia 1ultitia ista mi Mnde Iiserum est abstinere: quam definitionem πλ ditam adversus Μanichaeos L Uater disputans adversus Pelagianos non alia exeeptione limitavit, nisi asserendo in ea non comprehendi originale peccatum, quo
mrahitur propagatio me naturae, necnoa concupiscen
tiam . quae ampliori significatione pereatum dicit. Qua tenus ex peccato est, edi ad peccatum inclinas. III. I piam itaque concupiscentiam. eiusque motus tum hcc tantum sensu eum ApostoIo, Tridentinis P tribus , eodemque Augustino a pellantes , firmiter credimus ac profitemur, prava deiideria nonus con tientibus nocere , & moveri cuidem nolentibu et nobis nomnullos allectus, sed nullum effectum relaxari. si υ luntatis non adhibeatuν assensus, ut fides docet Cath lica, atque in Psalmum i Enarraei. q. de pecca to originali cap. 4α aliisque in loeis tradidit iis emet Augustinus. Latinorum Patrum, totiusque Ecclesii lumen fulgidissimum . IV. Huius concupiscentiae re
tum expiari Sacramento regenerationis . ac soluto rea- u , quo vim ios detinebat , concupiscentiam illam manere ad aleuem , ex libri et eiusdem Doctoris didicimus .
praelertim ex I. de nupt. & concupisc. cap. 23. ex Mde peccat. merit. cap. 4. atque ex lib. 6. contra Iulian. cap. 38. Quare et ii concupiscentia bellatrix, aliique vitioli habitus contracti peccandi consuetudine a eant infirmitatem animique Ianguorem, Jc reddant omines proniores in lapsum, peccata nihilominus . seu transgresilaues t eis diei nequeunt ; quidquid eo mentus vix Baius. Atque haec rursus Ai ustinianae doctrinae capita commonstrant nostrum a Baianistin dis
crimen: quod evidentias patebit legenti dissertationes noli ras de Concupistentia. de Peccato originali, &de libero a Mitrio, in libris ita ia. & is. Theolui rem disciplinarum , idest tom. 2. Ag. III. ac tam 3.
Michaelis Boi errores circa merita
I. A D merita operum bonorum nullam gratiam h Pin. R.
Munarem, qua iusti in Dei filios adoptantur. t ' : Baius necessariam ex illimavit. sed naturati lete illis , ,
operibus vitam aeternam deberi commentus est indu 1s. indecim proxime subjiciendis propositicinibus. II. uni-
versim pronuntiat, opus honum ex natura sua eta meritorium vitae aeternae , quemadmodum opus malum me natura sua promeretur aetemam mortem. IV. dis.
serens de meritis hominis adhue integri, & anget tum, inquit beatitudinem filisse eis repromissam intuitu bonorum operum, quae non ex acceptatione. &largitate Dei, sed ex lege naturae, rerumsue eonstitu tione ad eam consequendam sat erant. V. eamdem
dediti nam cudens ait promissionem iactam Angelis aeptimo homini nil aliud suilla. quam naturatis jussitia praescriptum, ita ut vita aetema sierit illis repromisita speciatis in se operibus, & sine alio respectu. VI.
repetit primum hominem . si in obedientia perseverasset , consecuturum fuisse perennem beatitudinem atque immortalitatem folias legis naturalis eonssiluissione. VIII. excludit a r*emptis Ur gratiam Christi eme meritiam, etiam in iis, qui per gratiam sanctificantem constituti sunt Dei filii adoptivi. & hae
redes, omniaque gratis post lapsum Adae consem putat hominibus prorsus incisenis. XI. eohaerenter domi iustos consevi aeternam felicitatem, non per gratiam, qua Dei filii eonstituantur, mmo nee per me mlum passionis Christi. sed ex vi ordinationis natura
Iir, atque primae talitationis humani generis, qua Y a Per
179쪽
per legem naturae statutum fuit, ut recto Dei iudieri aetema vita redderetur obedientiae mandatorum. XII.& XIII. negat pi terea opera bona non esse meritinxia regni eaelestis, si fiant ei tra gratiam Momionis; negataue ab ipsa gratia adoptionis , quae diffunditur in cordibus iustorum per Spiritum Sancium inhabitantem. non autem ex narinati lamum lege. & ex quo opera legi conformia sint, piscisti rationem meriti. aerie sera, di nota Pelagiani erroris sugillans sentientes oppositum . XIV. & XV. rursus metitur quantit tem mere edis ex sola operum conditione , nullo habito gratiae sanctificantis respectu, iterum docens rationem meriti non esse repetendam ex quo bene oporantes habeant gratiam. α Spiritum Sanctum iam-bitantem; de iustos in die iudieii illam tantum mercedem eonsecuturos, quae ipsis operibus in se conlideratis debetur , nil prorsus ad ampliorem mercedem conserente gratia adoptionis. XVII. extollit rursus merita operum. eosque damnare audet, siti requirunt ad meritum , ut homo per gratiam ad pietur in Dei filium. & sublimetur ad participationem divinae naturae. AIX. ita Bajus quantitatem meritorum eum natura operum comparavit, ut videatue
insinuasse meritis Christi Domini maiorem valorem
nequaquam accessisse ex summa atque infinita Agmt - - νε Zersonae.
ἡ-- Praemissis Baii propositionibus gravissimi qui-- - dam Theologi eensent re inari sensum auctoris, quo-- δε- niam tribuit rationem meriti bonis operibus ex nat rati eonstitutione. seelusa promissione divina. Itaee 'set Caes. Bellarminus lib. 3. de Iulii eat. ea P. I IIcet vero Seholasticorum nonnulli ad meritum pri, missionem Dei, tamquam essentialem rationem, non requirant; illam tamen maior Theologorum pars exigit. saltem ut conditionem aliquam ad meritum p
cessariam. II. Quidquid sit de promissione Dei ; minnes, sui de Baianis egerunt articulis. affirmant de negari in his necessitatem gratiae sanctificantis ad meritum de rendiem; ut perspicue demonstrant iidem aditiculi, atque expresse docent Uasquestus i. a. disput.2ia. eap. ultimo, Turrianus de erroribus Baji cap. a. Ludovieus Baii de Benefieio Crucis pagina 76. de M. 5c ne singulos commemorem, Lovanienses in sua Ex Politione cap. II. pag. 178. Ierum B ararem. LII. Ut sapienter in eadem expositione animadvertitur; noluit Baias gratiam sanctificantem. quae reddit ho .minem Deo coniunctum , eumque exornat participatione dii inae naturae. allicere ae perficere bona o ra, eaque reddere digna aetemae retributionis quare Theologis ad meritum requirentibus gratiam, & adineionem Dei, obiecit Pelagianum errorem; quia Pegius. etiamssi tollens ori inale peceatum promiti rei aetemam vitam naturali parvalorum innocentiae.
absque regenerationis lavacro; illud tamenne eessarium e dorebat, ut per baptismum ad regni eaele: is ius. re possessionem adoptarentur. IV. Adversiiseertissimam fiditiisyniamque Cainolicorum omnium sente. tiam assi inans Baiux merita Christi non traxiste ampliorem valorem ex dignitate persuae, ne lateretur opera iustorum per gratiam adoptionis reddi digniora. quemadmodum pera Christi maximuin habuere pretium, proptereaquod fuerint opera filii Dei naturalis; aperte der'avit merito redemptionis, & satisfactionis Christi, summopere aetti mandae, quoniam exhibita ruit a Di homine. s. .iari. III. Distat toto, ut aiunt, eaelo a praenuntiatis Baii ,α -- erroribus Augustiniana sententia. l. Enimvero deseα- ei inus boni, operibus reddendam esse aeternae vitae me . . . p eedem , non ex naturali lege, atque spectata ipserum operum conditione, sed ex liberali promissione suri mi Domini, qui tantum ex eonventione ac promisso potest fieri debitor erraturarum sextum, non aliquid audi,ii arcipiendo, sed aliquid res ει placuit Homitten:ti, prout in Psalmum to & Sermone 138. alias 1 f. de verbis Apostoli dotuit Sapientissimus Augustinos. ll. Inter alias meriti, quod Sehola appellat docondigno. libro i q. cap. L a nobis traditas conditi neς , hanc praesertim adversus Baium necessariam esse rotamus, ut bonum Ορος proficiscatur a caritate ha-hisuati , quae in sententia nostra , aliorumque plurimorum non distinguitur a gratia sanctifieante , &juxta Theologos universeς nequit ab eadem gratia s iungi. Quamὀbrem eum Augullino epist. D. ad Sixtum, de sp. & lit. eap. 34. lib. 4. contra IuL ea 3. seripsimus & docuimus remisonem Peccainum ebe
gratiam, quae nullis praeterint rhus merit1ν datur: Deum coronare in misericoMSa . miserationibus . quia visnriseratione bona opera operamine eo ronam operibus senis
clari: per letem ad luci hominem ad fidem impetrare Diritum largiorem . ρον spiritiam diutinia earia tolen , per caritatem impleri Iesem; atque ita bene operantibus usque tu finem reddi tamquam mere iam vitam aeternam bonis ipsorum meritis . quae ad caritatem, & ad gratiam sanmfieantem potis. fimum reserenda esse Get quoque S. Thomas i. a. e. II art. 4. eui orthodoxi omnes subscribunt. III. Illam vero earitatem , quae ut definiunt sess. 6. eap. . Tridentini Patres. Affunditur in eordibus eorum. Wi 1ustificantur, atque Um inhaeret, non tantum ne- celsariam arbitramur, ut filii Dei nominemur & simus . verum etiam ut suemur Spiritu promisi nis vino , ut habeamus pientis haereditatis, atque ut fiat in nobis fioin aquae υν- satientis io vitam aeter uam, firmissime credentes fore haeredes resni, qai per pratum adoptionis sunt filii Dei, & perseverant usque in finem: regnum vero nunquam eons uturos, qui per Patiam lan fontem non adoptantur in filios, nee habent arrham & pignus haereditatis: atque id etiam cum Augustino scriptimus ae demonstitavimus ici I. 6.& 7. ea te libri XIX. quem hoe titulo inligni vimus, De 1us scatione , Mnorumque opertim meritis. IV. Redemptionis quoque pretium . & meritorum Chrisu valorem repeti oportere ex inornati Verbi persona, ex cujus dignitate fahium est, ut Deo exhibita suerit condigna & ad omnes iuris apices satisfactio, ostendimus libro vicesimo octavo asserenteς cum Augustino in Psalmum 1a & se . 27. fias l. de diversis, illum potuisse nos redimere , qui se non potuit vendere, atque ad humani generis reparationem, ut de bat Dei iustitiam ae majestatem, necessum suilla creari ereororem , seriare dominatorem, vendi rede et rem , humiliari exaltatorem , o di suscitatorem . Auer ta ho nostra tom. Theol. discipi. pag. 472. III.
luam a Bajo dissensi em tacite obtrectatoribus pate- f. V. Recensentur errores Baii et ea itistiscationem.
I. D Roxime eonsequuntur errores Baii ad iusti se
I tionem spectantes: ne ue enim negavit tantummodo necessitatem gratiae Spiritus Sanm inhabitantis. ut homo promereatur de condigna vitam aetem i. verum etiam singulis operibus bonis. patratis quoque 4 4, ante remissionem peceatorem eum sola gratia ae ludi, eamdem vim ae persectionem adtribuit, ae si facta sent cum gratia adoptionis ae sanctitatis, nullum ει. . 1 bonum opus admittens. quod non iussifieret, habeat. 1I 'ue meritum aeteme vitae: prout erui potest ex quin huius dogmatistae Hopositionibus. XVI. essu tiit Bajus nullam inveniri seram Deis obeientiam ab sque caritate, quae utique per Spiritum Sanctum dis. lusa st, atque operantem iustinceto quod expressus asseruit propolitione LXUI in qua eonstituit iustifieationem impii in sua legis obedi nita. negatque hominem iustificari per oravitam communicarionem , . . Diratisnem gratiae, per quam iustificatus legem adinvpleat, aetemamque vitam promereatur. XVIII. aD firmat idcirco sera eat humenorum , facta musiquam adretentur in Dei filios, obtineantque peceat rum remissionem. esse vera opera, quae iustificant, de
Promerentur vitam aeternam; quam tamen iidem ea techumeni non consequuntur . nisi per Meramentum y enerationis praecedentium delictorum impedimenta toniantur. XLII. XLIII. &XLIV. insistens Baius iisdem vestialis repetat impium frematiter ivllificari per ob
dient-m maudatorum, non vero per pratiam anit ei niuiam, per quam h o adoptetur in filium Dei, ac naturae eonsors essetatur: ae rursus dogmatitat in eatechumenis ac poenitentibus. dum credunt.& poenitentiam agunt , veram x riri juctificari n- , Omnibus bonis operibus eoniunctam, etiamsi nondum obtinuerint remissisnem peccatorum: eadem
que ratione asserit fideles semper iustificari , dum mandatis obtemperant, inta dum obediunt parentibus, dum reddu qt depontum, dum ab homie idio, a furto, a fornicatione abstinent, proptereaquod in senis Baii obedientia legis a vera iustitia minime separa tur. LVIII. & LIX. eommentitiam explodendamqueeenset distinctionem bon m iiserum, quorum aliqua recta sint quoad sub miam, in ex omnis s circun sant iis . nee tamen sint meritoria regni aeterni, aliqua vero possint operiritem perducere ad vitam aeter nam, eo quod fiant a vivo Christi membro per sWritum raritatis r quibus aperte indieat nil esse undique bonum, quod tuni si meritorium terni caelestis, nec praestet munera earitatis. 6t gratiae Gmfieantis. qua virifieamur in Christo. LX & LXI. explodit similiter tamquam remmentitiam, & Seripturis minime congruentem, distinctionem duplicii Fusiliae, & duplieis vis orionis . quarum una sit ex Spirim Sancto m vente, & exeitante cor hominis ad poenitentiam, altera fies per Spiritum Sanctum inhabitantem. idemque eenset impium, dum auxiliante gratia ad poenitentiam excitatur , iustifieari , & effiei viὐum in Christo palmitem , eo prorsus modo . quo in sententia
180쪽
tentia Catholieorum .iUificatur per Dratiam Spiritus Sancti eor inhabitantis, in eo tultificationem . de caritatem diffundentis. XXXI. XXXII. XXX lII.,&LXUII. admittit in poenitentibuς & in catechumenisaate remissionem peccarorum, quam uer Sacramentum
recipiunt, charitatem mmectam , sinceram , quae est ex corde puro & conscientia bona, quae est plenitudo ι eis, & qua iuste , recte , & sancte vivunt : quodenutire coactus est , ex quo in iisdem catechumenisae poenitentibus admiserit vi vincationem. & iustificationem, quae fit per Spiritum Sanctum inhabitantem, eomparatam bono quocunque allu, quo ad suscipiendum Meramentum dispanuntur . ac praeparantur .
XLIII. 8c LU. eadem omnino repetens veram adstruit jussistatio m in poenitentibus ante Sacramentum a solutioni et, & in ea techumenis ante baptismum, amr-mras peccatorem a sola Deo 1umseari, rei rata ri, dum ei paenitentiam tbggerit atque inspirat. Quia vero plenitens nondum solutus est ministerio Meeia
tum, & catechumenus nondum regeneratus baptisma
te, ait Baius ivitificationem illam. etsi veram , &indi itinctam ab ea, quae fit per Spiritum Sanuum inhabitantem , separatam tamen esse a remissione pec.
II. Revocantur enuntiationes praecedentes ad qua-T...is tuor sequentia capita. I. Bajus putans hominem iusti. γνυεβ. fieari, dum mandatis obtemperat, & quando per va- /- unasus fidei. spei, timoris. & eontritionis ad iustificationem disponitur, negat iustitiam inhaerentem seratiam infusam . eamdem habens rationem operum, quae sunt per Spiritum Sanctum moventem , di ill rum, quae fiunt per Spiritum Sanctum inhabitantem. Ita de Baio sentiunt Odovicus Bail pag. t 84. Lovanienses in sua Expositione eam ita inter Ba aua P gina II . Turrianus cap. 2. j. 3. pag. 6ro. aliiquelli sim, quibus subscribit Anonymus affirmans pag. 23. aian. Redivivi . hominem in sensu Baii iusti fieatiabisue gratia infusa . sve. ut inquit pag. 27. quod
sucsit obte erare mandatis. II. Ante tallifieationem,oc vivifieationem, quam Theologi tribulant raritati iacordibus ivliorum diffusae, non admittit Baiux inebo tiones iustitiae, sive opera, quae ad veram iustificationem disponant . & ab ea segregentur e quas tamea inchoationes admittendas esse docet Catholi ea fides ;e ut adversus Baium tradunt Lovanienses citato cap. io.
Egiua 1 3. Bail de Benes Crucis pag. t 82. omnesque Υseologi, qui de Baianis articulis pertractarunt. III. Ex quo autem in sensu Baii omne opus honum iustificet, ideoque omnis gratia praeveniens bona opera sit ratia sitietificans , nullum in Bajanismo datur opus Donum, quod non lit meritorium vitae aeternae; ita ut hane revera promereantur quocunque am , quoad gratiam disponuntur . poenitentes & cate e hume-M 4 quemadmodum docent omnes Theologi l
Galliarum : quorum omnium concordissima sententia
eth, Baium statuisse euiuslibet boni operis prineipium earitatem diffusam per Spiritum Sanctum , sive tr
tiam sanctificantem . IV. Quoniam vero eatechumeni , & poenitentes. kntequam Meramentum Bapti simi, vel Poenitentiae suscipiant, ut plurimum. sucit ad hue obnoxii peeeato tametsi aliquando per contriti nem caritate perfectam iustificentur ante susteptionem
Meramenti Baius in illis veram iustifieationem agnoscens, portentosa, sed necessaria illatione segrega-υit ipsam justifieationem a remissione peccatorum , mrmans eosdem catechumenos & mnitentes esse simul ivltificatos, & nondum solutos a reatu Mecati put obiervarunt memorati Theologi, a quibus non
dissentitur noster Monymus pag. 26. & 17. Baja nimi
εἱ-ι ... III. In his quoque eapitibus ΑMustinenses Theo ε-ν imi distini immenso intervallo a Baianis . I. Nam asterimus Menitentes , & eatechumenos variis fidei T , timoris, ibi, amorisque initialis actibus disponi ad aera ref L obtinendam in Saeramento iustifieationem , minimo
ur. iisdem actibus ivllificari ; quandoquidem iustitia
non constitit, ut inquit Schola. rami,ter in medientia mandatorum , & in quolibet bono actu . sed injustitia inhaereate , atque in oritate per Spiritum
Sanε um diffusa. sve in occulta communicatione, oe in spiratione gratia olrιtalis , qua qui quis haeret Domius , unus spiritus es, ut lib. I. de peccata meritis cap. Io. ait Augustinus; euius verba produximus lib. I9. cap. a. demonstrantes impios justineari per gratiam inhaerentem . seu per caritatem habitualem. II. Itaque e dem libro eap. 4. nee non lib. 34. cap. 6. demonstravimus actus praedictos catechumenonun & poeniten- tium esse uti sue dispositiones ad gratiam , ut definit Sacrosancta Synodus Tridentina , atque ut q. 2. ad
Νmplici loquitur sanctus Pater inchoationes quaedam iustilicationis & vitae conceptionibus similes t at nπamus appellandos esse veram propriamque iustificati
nem , hominesque ad illos actus exeitatos per uiritum Sanctum moventem, sancte recteque vicere .
nec indigere praeitantiori illa gratia . quae per Spiritum Sanctum inhabitantem diffunditur in eordibus eorum, qui ivllifieantur; atque eum eodem Augustino Trari. 13. & ς6. in Ioannem firmissime profitemur, eate- chamenos priusquam Sacramento regenerationis ablua tar , nondum illuminatos esse , nondum iustos, sed portare adhue sarrinam iniquitatis suae. III. Quum vero ad merita necessaria sit caritas habitualis, re vera iustifieatio, prout diximus f. praeeedenti ; nullum meritum de condis no inesse arbitramur operibus illis. ruibus adulti ad iustificationem disponuatur, ae no um iustificantur ; quod. fusius explieavimus lib. Ipcap. 6. & 7. ubi ea quoque Augustini verba produximus ex Epistola ad Sixtum uid enim habere boni meriti possunt peccatores' IV. Vantum abest , ut eum Bajo arbitremur posse iustificationem eonsistere simul
cum remisione peceatoriam , ut nee etiam subscribendum esse putemus quibusdam e Sehola Theologia , qui sentiunt posse, spectata absoluta Dei potentia , gratiam sanctificantem simul eonsistere eum peceatomortali, ea ducti ratione . quod. in Meeato Praeterreatum poenae sit etiam maculae turpitudo, quam B
ius . ut paullo infra videbimus, denegavit a ue percipere non possumus quomodo simul existant sorma &privatio , vita & mors. lux & tenebrae: de qua relegenda quae scripsimus capite 3. praecitati libri xtti Qui ergo lucubratiunculas nostras in locis nuper com memoratis, idest Volum. 3. Theol. disci l. pag. 392. ε 6. My. os. Gl. I 6. 32 . necnon Uesum. 7. ροῖ.38t. & . aliquantulum expendere non dedignabitur . Optime percipiet non potuisse a nobis expressius
reiici & damnari dogmata omnia Baii, quae hactenus
Afferta Baii de pereatis, iure a Romanis Pomiscibus profripta.
Iemadmodum Baias euilibet bono operi vim tri
buit ivllifieandi, ita evicunque operi malo at-
t aeternae poenae reatum , aeque ae malis ac de M. M. bonis meritis tradens erroneam pravam'ue doctrinam, et . . quae octo proximis artieulis comprehenditur. XX. pto. positio Ba i enuntiat omne mecatum promereri με--m at am , ae nullum esse peccatum ex natura sua
veniati . LXXIII. exprimit , veraciter non impleri praereptum 'caritatiς , Diliges Dominum Deum tuum ex toto eorde tuo. quandiu in diligente est aliquid e--pitantiae ramalis . ideoque in hae vita nunquam seruari primum mandatum decalogi . XLVI. inquit ad rationem peccati non pertinere ut si istuntarium, ideoque peccatum orisinale habere veram rationem merati absque ullo resisu ad voluntatem Adamν, aqua originem habuit .. ALUII. affirmat preeatum originis esse in parvulis voluntariam voluntate habituali, re in eis habιttialiter dominari, quia ncm gerunt conistrarium voluntatis arbitrium: atque ex illa habitualo voluntate . quae dominatur tu pari ulis, insert eos Leue baptismo, & ante usum rationis decedentes, Metualiter Deum odio habere , Deum blasphemare. EcDei legi adversari. LI. & LII. asserunt omne stellia esse ejusdem conditisnis, & suum auctorem , eiusque
posteros posse eo modo inficere, quo insteit prima transgresso : ex vi autem transgressionis tantum m ritorum malorum contrahi a generante qui nascuntur
eum minoribus vitiis. quam sui cum majoribus. lX. ait omnes iustorum afflictiones esse ultimo putatorum ipsorum; ideoque quidquid Iob , ae 3 Ia
tyres passi sunt, prirat et peccata, quae eo traxerunt,
idisse perpessos . L . Deiparae quoque in ictiones preeati ipsiux , -ι originalis , vel actualis , ultiones
fuisse autumat; eamque propter peccatum e tractum ex Adam, a quo neminem praeter Christum eximit, mortuam esse pronuntiat.
II. Quid in praemissis propositionibus serisus erronei meritoque reprobati comprehendatur . satis perspi-
euum est. I. Primo Bajus negat dari peccatum ve-M-ω-niale, 3e meatis omnibus reatum aetemae damnatio 2
nis adcribit . iure hae in re Baium re mehendunt ' Lovanienses in sua Expositione eap. 8. Bellatininus
lib. r. de amissi Gratiae cap. IO. Gregorius de Ualentia I. a. disp. L quaest. IS. puncto I. Turrianus
in Tractatu de errorimas Baii cap. 3. f. r. Ipsemet Baius tu sua Apologia latetur a se quaestionem illam. An tar necata ex natura sua venialia . recenseri inter eas , quae salva pace Catholica, varie disputa
tur, licet Staphilus eam haereticis emribus annumero
rit. Addens vero Baius non impleri praeeeptum dili- tendi Dei, si aliquid concupisceatiae inveniatur in diis a te, praeter haresim, quae cuilibet motui eone piscem