장음표시 사용
21쪽
i possit Urimuri pro reproborum silute esse moris
tuum, merito requirit quod redemptio ex redimentis
mimo in illorum inlutem fuerit oblata , ae minde quod illis praeparaverit Christus gratias ad lalutem vere sufficientes. I a phrasis. inquit loco supra laudato. Da is icitis se ro ait in reis ri-m δεου e, pris sa fine videtur timem ex redimemis amma in usum M liberini se tami- rari ae dirui; & quia sopradicta auxilia generalia non sunt interuae gratise , tuae solae sunt ad salutem vere sufficientes, domi eo eventer pro illis sicilis mortuum diei posse Grillum quibus concessit internas gratias. easque ad salutem v re sufficientes, is est in suo isemate , gratias Me
IX. Ex his omnibus resemere iterat Iasienium docere
ruod ut hominum redemptio non censeatur inanis , ieere non sufficiat Christum pro omnibus mortuum quantum praecise ad susscientiam pretii; alioquin dici eo set Christum etiam pro Daemonibus se dGisse r demptionem . quibus r-mendis sine dubio pretium
H minis ruit sumetens. Praeterea quod vi hoc ut vere dici possit Christum semetipsum dedisser mpti
nem pro omnibus non latis sit quod pro omnibus mo tuus ut quoad communitatem mulae . scilicet prerer causam generis humani susceptam. vel propter Uumptam naturam humanam omnibus communem, vel e iam quod virtute pinionis suae obtinuerit sipradicta r media generalia toti humano generi concessa ἰ nam
post allata Di Vi Prosperi tellit ita in quibus agitur de his generalibus remedit, haec duo asserit Ianseatus. di quod inde nullo modo sequMut sineisns a. ulmum
omniurus ex tali redemptione o--- esse praeparatum ἐ& quod diei non possit Christum semetipsum dedisse
redemptionem pro illis quibus tale deeli adiutorium s.fficiens. Perperam emo vellent Iansentani hoe novoetam suam ab omni labe purgare dominam . eum in idem inusium Magistet ipse iure merito sibilet &explodat, ae inane patet, ut diei possit Christiam pro omnibus omnino hominibus serio ac reipsa mortuum. Ut lixque dici possit Christum pro omnibus omnino hominibus suisse mortuum requimur. fatente ipsemet lansenio, quod virtute meritorum Cnristi omnibα ii, is reddatur fidus possibilis. & inde inserunt Theolo. gi , quod omnibus, etiam reprobis. Christus obtinu
rit gratias. quibus revera omnes salvari possunt. Aliis Midem evilatae sent reipsa illae gratiae, aliis oblatae vel Lutem praeparatae, quarum tamen essemis a causis lihetis fuit impeditus. Finienter pro omnibus t is it mmtuum esse Christum asserunt communiter Theologi in eo sensu, quod eius mortis virtute & me. xitit omnibus. etiam reprobis, tollatae. oblatae. aut rutem praeparatae sunt gratiae vere sameientes. mi intem asserere audent Christum nullas alias remi gratias. praeter auxilia illa communia toti humano generi tollata, obtinuisse. ii profecto haeresim quintae propositionis renovant, atque anathema in illius asse tores pronuntiatum incurrunt.
Ut ita ue eiuretur lamesis qninis repositionis nocisuffeti Cntistum pro omnibus fateri mortuum quantum prae se ad pretii tufficientiam, ves quantum ad exhi-hita omnibus remedia illa generalia toti humano geneti conoessa ε, sed requiritur insuper ut Chrissiam quisque fatearer mortuum quantum ad intenti nem illud pretium inerentis. 8c quantum ad applica tionem illius pretii per media quae redimendis inrobis vere sufficiant. ita ut Deus virtute meritorum Christiciis quam praecistinatis conserat auxilia vere lassicie tu quibus rura possit obtineri. x I. Quia autem siem Litterae . non sesam affirmant Christum semetipsum dedisse redemptionem pro omnibbus , eumsue m ormibus mortuum esse . sed etiam Deum velle salvos fieri omnes homines, hune ultimum textum exponere tentat Iansienius congruenter suo systemati, praecipue dupl- in Deo distinguendo v juntatem, antecedentem scilicet &consequentem. Sed dum d et Itium velle animedenti voluntate omnium silutem. hane antecedentem voluntatem aliter intelligit Ianimius ae intelligant orthodoxi Tmologi, qui Osreem quoque in , distinguunt hac in parte v luntatem, antecedentem scilicet & tonsequentem. Voluntas Dei consequens, aiunt satis eommuniter Theologi . ea est quae sertur in obiectum. quale est iustio suis omnibus vestitum ei evmitantiis; de in sensu quamvis Deus destinaverit hominem ad beatitia-dinem aeternam, eique conserat auxilia stratiae, quibus potuisset salutem sempitemam adipisti. nihilominus quia precavit & in peccato moritur, Ddiu eum considera do talem qualis revera est in hora moerit. Ult laternum damnare. Voluntas anime deus Geth quae seriae In obiectum, non uidem quale est in se ipso, sed a strahendo a quibusdam circumstantus. In eo sensa, i quiunt , Deus considerando homines , etiam senuis Adami pectato, sistrahendo tamen in divinae gratiae consentiant, nec ne, vult voluntate antecedenti eorum salutem, quamvis eam non velit voluntate conseque ii erga illos quin praevidet peceaturus, & in sis μω
e nisuius e contra, quamvis eo tendat quod, se
to Adami peccato, Deus non amplias velit aeterium utem eorum qui non sunt praedestinati; docet tamen quod antecedenter ad primam peccatum omnes, nemi ne excepto, voluerit Ialvari. eisque media necessaria subministram, quibus aetemam alutem potuissent ad pisti. Sanctas Damas is, inquit. docet Δω - - Uu να--δώntatem, antecerintem, ouam γνήη s. ν iam dicit, consequentem si incat Damiscentiamiamatem quam Detis re se c. New, quan inu gentis instiniat, ει qua amiae pecora aute ι M--- .fa nitatis, Mi homo exaria. statis, telisit M. .
res siue in uriis eis Mansiis c de tuo, os Moacausandam eratiam si rarefm aliqua med pro rauia fotiair Drat, utpote eis in Eratia βω-- hominum I cie .s fluvit. Ian ius autem non solum vult Deum virtute v luntatis illius anteeedentis primo homini contulisse m dia necessaria proeurandae salutis, sed etiam omni esse eandem gratiam coaserre homini lapis. v vola talem eius usui sinicientem reperiret. Non viis modo. insuit, prima fratia quis ammtemcatam. Deus timini conferebat, in et---emvibus feoest ratisses.s teluntatem e s Qui sinistentam roseu's Qua tamen . iuxta eundem Novatorem, homγ lapsas.
etiamsi gratia Adami sufficiente histrum, modo pinet bonum sacere. eratia ethraei de vi ei
cedentem istantalem etiam erea damnatas creaturo,
sive homintim, FH Avelomm Deus habet. Ex supra relatis Iaasenii tellim iis dedueitur evi. denter, quod eum Novatore illo admiriere hanc voluntatem antee edentem perinde sit ac non admittere : Nam voluntas illa est voluntas ant edens Adami lapsum, &qua Deus vult fidatem hominis precise spectati sun nus aio est: sed eosito semes Adami peccato voluntas illa em reprobos est nuda quae m vellet ras, quae Deum a deteminat ad Luda uita afficientia auxilia. per quae salus ipsis fiat possibilis. Votanias ante uens, inquit Jansenius imo citato, tu sola praesone mentis . adeo s
Mere psese velleitas praeterea ita tenuis&infirmis est, ut, iuxta ansmium, Deus non magis velit salutem hominum, quam , num . si deo manifes4 ερ re .
quia υι- antecedentam voluntatem etiam erga ---
Hω tamen in laudem Iansenti dictumst. quodn mirum tota ipsius doctrinae series perfecte cohaereat ἔnee ea quae docet ei rea voluntatem Dei antecedentem omnes salvandi homines adversm tur iis quae docuit ei ea Christi mortem pro salute dumtaxat praedestinat rum: nam iuxta hane Novatorem Deus condendo primum hominem illum deliinavit, imo non potuit madestinare, ad beatitudinem aeremam in Caeliseonsequemdam, contulitque illi gratias seruientes aliaque media neeessaria ad vitandum peccatum. atque ad sempite nam mercedem promerendam. quae si denosset, tu eum peccata hominum redundassent. H si primiis homoi' accepta iustitia perseverasset, Deus illi & posteria
erus eatilem gratias eademque media contulisset. post Adami precatum . quod ad omnes posteroe ei pertransiit, voluntas hominum bonum nullatenus agmre potest eum gratia suffieiente , quam Adamo pitus fuerat Deus . quamque largiri adiae paratus est, si voluntatem ejus usui lassicientem reperiret. Sia quia eum hae gratia Adami tam est impossibile voluntati hominis lapsi ut bene velit 3c operetur. quam homini caeco ut videat, vel surdo ut audiat. vel tibiis fiucto vere te gradiatur. quantu is eis de lux, & species, di omnia eetera sanitatis adiument suppetant, ii
mini lapso necessarium est aliquia xliud adiutorium in
22쪽
operandi modo valde diversum . Illud autem adiutorium infirmis homini et neeessarium, quod ita discreρat badiutorio hominis sani, ut saltera asterissis adhibe Ith tur ,-Inihil omnino conferat . vel pre alumemo ' sec. cumferat, nihil aliud est qaam delectitio qumdam in-- p. i. deliberata & praevia, quae voluntatem determinat adas dum, scilicet vel ad operandum malum,& est eone luscentia, quam 'peccatum induxit in genus humanum, vel ad operandum honum, & eli divina gratia quam Chνislus nobis munermit. Illae autem duae delectationes invicem eollucta tur . eaque semper & insuperabiliter vineit quae pradibus alteram superat, ita ut delectatio gradibus nserior nunquam ruincere possit eam quae gradibus est superior
Inde sequitur quod ille soluς possit agere bonum, vel perseverare in bono. vel talutem adiernam adimet qui gratiam habet gradibus superiorem cupiditate : sequi-vur quoque quod silus aeterna sit impossibilis illi qui gra- etiam habet cupiditate inferiorem , vel qui gratia gradi- 1 os superiore ea ret; ac proinde quod Christus non volu rit illi salutem reddere possibilem ;&quia ut misit diei Christan pro salute illius suisse mortuum , neeesse et , istente unsenio, quod Christus voluerit illi obtinere auxilia sumientia ad salutem, ideo, iuxta Novatorem illum, dici debet Christum proselute dumtaxat praedestinatorum mortuum esse i quia se ille et iis solis praedestia natis concedi vult gratiam vere susticientem, seu dei ctationem illam inlestem se riorem ac victrieem, qua possit aeterna salus obtineri, ti in qua Ian senius viri tem, serui eatiam & efficaciam gratiae reponitis Ym Notinulli tamen inter Ian latui discipulos, ut damna
tam Magistri haeresim, quam conceptis verbis propugnare non audeat, aliquatenus saltem defendant, allat re non verentur, Christum pro aliis quam pro medellinatis mortuum , in eo scilicet sensu, quod virtute voluntatis antecedentis , etiam reprobis cociferantur gratiae parvae cupiditate minores. quas tamen salscleates a pellant, licet saut revera insufficientes. Eas autem sufficientes vorari Iseeoutendunt, tum quia ex natura sua ordinantur ad euectum producendum . tum quia effectum illum reipsa producerent in circumia stantia minoris cupiditatis . noe est, si concupiscentia, qtiae actu gradibus eli superior, evaderet debilior. Vetum quod Matiae parvae Ic inefficaces ex natura sua ordinentur ad enectum producendum , quodque illum reipia producerent. si eupiditas quae praedominatur fieret gradibus inferior . nuaquam negavit Ian senius, imo
patet ex dictiς has Ian senistarum pleri ioam Iansentano systemati perlecte eongruere . Iis ergo & similibus eoillationibus haeresim lan ait in quinta propositione d
tarumdem etiam cavillationum subsidio diei posse existimant. asserumque Deam antecedenti voluntate velle reproborum illorum salutem. quibus confert gratiaς illas patvat & inefficaces . quia si abstrahatur a circumstanistia cupiditatis gradibus superioris . salus aetema eu illis
piisibilis, ac in eo sensu diei dites . iuxta illos. quodeus voluntate antecedenti, scilicet antecedenter ad illam circumstantia: n toncupiseratiae gradibus superiori velit illorum reprobarum salutem. Verum haee voluntatis antecedentis expositio omnino cotisentanea eli Iausentacio duarum delectationum indeliberatarum atque pro graduum superioritate in vincibilium erincipio, illamque proinde libenter admitteret anseatu . Non ergo damnatam in sensu Iansenti quintam propositionem ejurant illi, qui hanc solam pro reproborum silute antecedentem mi volu tatem ad D
x IV. Admittunt quoque alii Iansenti serutores ita Deo v
Iuntatem antecedentem salvandi omnes, non tantum
abstractione iacta lapsus primi hominis sed etiam eo se Posito, eo qum aiunt. tali antecedenti voluntate Deus vult quid uid in se bonuis es correctum. Porronium hominum in se praecise considerata est aliquid bonum & rectum, ergo dici potest de Deo quod antecedenti voluntate velit omnium hominum inlucem, etsi ipsis salutem non reddat missibilem, nec eis conferat, offerat, vel praeparet auxilia ad salutem suffcientia. Uerum quam hic Apostolicae sententia sensus sit lo gissime accersitus & a vero alienus nemo nou videt. Pra terea Iausenius hane antecedentem Dei voluntatem inhoe sensu acceptam nunquam neῖarit, nec negare potuit . Quis enim dubitavit unquam Deum velle, voluntate saltem sterili de otiosa, quidquid in se bonum est &rectum. si illud non velit voluntate vera & activa γ Noumo summus Pontifex adversus hunc Noeatorem definiendo Chtilium pro onnullorum saltem reproborum salute mortuum esse , definiit Chris tam inlomate sterilidi citiosa illorum voluisse salutem , sed potius, ut tara sae. Bemi TMOL Dum us dictum est aedem instrarem , mr illam virtute mmritorum palsionis suae nonnullis saltem reprobis obtinuisse media ad iritem Uere sufficientia.
Apoliolici textus, omnee homines vult omos fiet .asterre expositiones. quibus illum textum re tringere via detur ad lotos elinos. Primaeli quod Deus velit omnes homines salvos fieri, aceommodata distributione . quatenus scilicet vult salutem eorum omnium qui reuera salvantur . Secunda est quod hoe verbum . om res intellig-tur, non de singulis generum, hoe et , de omnibus omnino singui Mibus hominibus, sed de geneti et lia ut rum, hoc ei de omni genere hominum , de Iudaeis di Gentibus, servis & Iiberis . Principibuς α privavis. Oeligk iudinis, adultis Ze parvulis, viris ac mulieribus dic. Tettiam adhuc huius textus affert expositionem , ut Deus dicatur omnes homines velle salvos fieri, quia saeit ut Sancti homines salutem omnium hominum velint- ptent, de Orando desiderent. Verum ex variis his expolitionibus inferre non licet quod, iuxta Augustinum . Deus Ios electos velit fieri salvos: nam Sanctus Doctor pluribus in locis expresse
locet Deum velle omnium omitino hominum salutem A pauis. inquit. sempiternis Deus miserrcors istius βοωi- Αua. lib.,res Itb rare si sibi Usi πω snt inimici uon resi aut misericoriae Creatorιν saei , misit tingemitum filium
intratat in aenus humanum ..-- ρον senum homine .gui etiam Isua est. deletis omnibus precatis erellanser iuram omnes in Hemam vitam ingrederentur. Et alibi et Alet. Minis autem Deus omnes homines famos fieri , Ο in seu . tisnem veritatis sevire . non sic tamen ut eiς adimat tirum arburitim , quo vel bene wι miae utenter ustissme judicemur. .d cum sit, Insidelis quuiem coni a
erga mn pro ipsis mortuus est. Consulatur, si , aceti, idem Κ Doctot in Psalm. os . sub finem in Psalm. ior. L. i. de sim L ad Catectium. c. g. lib. an. de civit. Dei eap. o. i. o. contra JuL ' se . 1 2. de temp. cap. 3. in cata di Epist. ad Galat. & alia innumera ejusdem Sancti Doctoris testimonia. Quando igitur S. Augustinus textum Apostoli. D ut omnes M aes vati fatisi fri , exponit de solis Eliniet, loquitur de voluntate Dei ab luta dc efficae i. adversus Pelagian δες &Semipelagianos. qui speciale Dei deere-
tum abseIuttim & efficax pro salute electorum reiiciebaat. Augustinus vero e contra docet ita velle Deum volucitate antee edente & generali omnes salvos fieri.& omnibus media ad salutem s.fficientia largiri, ut tamen speciali voluntate & consequente seratur erga salutem electorum, eisque conterat specialia gratiae auxilia: Me enim duo persecte conciliantur, nec una ex. positio excludit alteram Deus vos nine absoluta in Poet Gult solbare solos eteilics; . Deus autecedenter ad pH isa reproborum demerita isti omnes saream , eisque media ad salutemfuscientia suppeditare: voluntas enim absoluta & consequens salvandi electos, noti excludit voluntatem conditionatam & ante eatem tiloandi reprobos. Quod autem spectat tertiam expostionem , illa n ue excludit, neque includit vesuo tem generalem salvandi repro , potestque eum caeteris admitti, mindo auxilia sustici enua ad salutem reprobis non dene
Licet autem innoxie possit pro subiecta materia adoptari quaelibet textus Apostoli expositio, certum tamen videtur illius propositionis verum Ac proprium sensum ense quod Deus voluntate ancecedenti velit omnes inmnino homines salvos fieri, quodque virtute voluntatis illius antecedentis illis omdiibus & singulis concesserit, obtulerit, aut saltem praeparaverit auxilia lassicientia ad salutem. Perperam ergo in erroris sui tutelam Au- eustitium advocat Iaasinius.
Od quin e Ia enii prepositicines iste saris fluanν a famoso ejusdem Novatoris principio.QVanquam ex superioribuς articulis satis superque constet 3uinque lanienti propositiones necellarionuere ex samoso illius Novatoris principio de duabus de-C 1 Iin
23쪽
Iactationibus indeliberatis &pro graduum superioritate invincibilibus . nihilominus permagni antere Ie videtur rus o mnes propositiones iii Nul congestas de earumdem cum predi fio principio eonnexionem hjc egentium M lis subiicere. ut uno quasi intuitu pateat eos qui iam sum illud amplectuntur principium eo ipse adoptare errores in fissulis prorutioni ruis contentos .
Si enim humana voluntas ad bonum aut ad malum sine previa caelesti aut terrena imrellente delectatione moveri non possit. ut contendit Ian senius, ita ut quae actu delectatio gradibus superior est alteri praevaleat de necessario voluntatem ad unum rapiat , quin suum d nesare possit tonsensum, hiae sequitur quod ii seli in quibus viget delectatio illa caelellis superior possint vibrare peccatum , & quod mandatorum observatio iis omnibus qui ea transgrediuntur stimpossibilis secundum praesentes quas habent vires. Nam in eo casu quamdiu delectatio concupiscentiae superim est. necesse est vi h mo trangrediatur praxeptum. Sed quia homo viator . tum tutius, tum 1 ecator. dum fratia gradibus inseri ri rentum instructus est, quamvis adimplere mandata non possit, quasdam tamen eum gratia parva efformat velleitates, aut quosdam adhibet conatus, licet impersectot, hine fit quod Dei μ ta, etiam homini-hus etiam volentibus O emutibus secundam prinsent/s quas .abent vires t impossibilia. α quod eis εὐ-
e desit gratia qua possibilia fiant , nempe gratia quae gradibus sit cupiditate superior &haec est prima Janseati
Propolitio. Sequitur L ex eodem duplicis delectationis prineipio, quod teriori aratiae insatu naturae uuae utinguam resis rus quae est secunda Iansenti propositio. Et vero vel inte-xior illa gratia gradibus superior est cupiditate, vel non. Si eupiditatem gradibus superet profecto illi non resilii-tur nee resisti potest . quia . iuxta Jan senium, impossibile est ut minor delectatio vincat maiorem si autem gratia illa cupiditatem non superet, voluntas quidem non operabitur bonum illud. ad quod exse& ex propria nitura abistute tendit & ordinatur , & quod propter oppositam maiorem concupiscentiam non i test assequi; sed tamen ei gratiae non resistit volantas: nam proprie de stilite loquendo resistere pratiae est eam privare eo Essessi quem habere potest in circumstantiis in quibus d tur atqui in suppositis circumstantus voluntas nullo mi do potest obtinere illum effectum ad quem excitatur a gratia, propter scilitet obicem ardentioris concupiscentiae: ergo gratiae illi in statu naturae lapsae nunquam resistitur.
III. Sequitur quod admissa semel Iansenti doctrina si
za exposita dici non possit pratiam interiorem ad sint et actus necessariam talem esse eui possit humana voluntas resistere vel obtemperare. Nam hoc ipso quod voluntas eo semper 3c necessario trahitur quo eam rapit d lectatio major. hinc perisicuum est 'im gratia gradibus superior insenerabiliter re in vincibi I iter ad unum moveat . nee sit voluntas eo in statu tali motioni non consentire ; re e contra s gratia sit gradibus inferior non posisit voluntat gratiae motioni obtemperare, & haee est
tela damnata in quarta Jansenti propos time. IV. vitar ex eodem systemate duplieis delectitioni . cuius quae gradibus inferior est altera gradibus superiori necessario cedere debet, sequitur, inquam, quod nulla sit gratia vere sufficiens. quae simul efficax non sit; eri ochristus nulli reprobo gratiam ad salutem vere sum
cientem .sed gratia illa e sertur sesis praedestinatis pro quotum talute Christus molimus esto: sanguinetii fudit. Omnibus vere litis,inquit Janseatus. μο uibus sanguinem fiau, O quare vis meis Διν es iam, ioens auxiti lararat, quo nonsium possint taedetiam resua velint ρο ciant ia quia ab eis volen m o faciendiam esse dere erit.
Auxilium illud sufficiens quod Christias donat iis pro qui-biis sanguinem sedit nihil aliud est, in mente Jansenti.
suam eratia gradibus superior, cum qua calusiavineibiis litet obtinetur ,& siue qua salus ne ullo quidem pact obtineri potest. Ergo cum illud auxilium sufficiens denegetur reprobis, ut evidens est, nam alioquin lalvarentur de facto ,&conseratur tantum praedellinatis; inde sequitur quia Christus reproborum non uelit L. lutem, sed quod pro salute dumtaxat predellinatorum mortuus sit aut sanguinem fuderit qui eit error iaquinta Janseati proposita e damnatus.
Sequitur s. ex eodem duplicis delectationis princiso . . 3us quae gradibus est superior necessario voluntatem Mallensum rapiat, quin ullatenus possit ab eo abstinete, sequitur quod huiusmodi necessitas, in qua reperitur mo semper obsequendi delectationi gradibus superiori, libertati illi noeeat quae dicitur libertas a neeessitate ac Iroinde quod Iansenius . ne neget liberum hominis a
itrium . aiserere cogatur libertatem a necessitare non requiri ad liberum hominis arbiIrium ac praeterea eum Ian senius doceat hominem in stitu naturae lapsae poenam vel mercedem mereri, prout male vel bene egerit. hine denique sequitur quod ad merendum o demere utim tu flatu natura lapsa non requira*Mr libertes a necessiriste fedsufficiat libertas a coae iοηe; & haec eli tertia propositio in Jan senio proscripta.
Ex his quae pancis hie eonteximus potest faeile intel- Iigi quam perniciosum sit principium illud duplieis e
lethalionis praeviae & indeliberatae . ae pio graduum superioritate in vincibilis, eum ea semel admissa necesse sit totum hujus Novatoris systema.&samosas quinque propysitiones qua ex eo necessario Duat di derivant, admit te.
Hane priueipii Iansenti connexionem eum quinque propositionibus ab Innocentio X. damnatis non minus agnoscunt Thom istae omnes, quam caetera m Schol ram Theologi. Frater Ianatius Hyacintus Amat de Gra-veson . e Sacra S. Dominici familia, in opere quodam quod nomine Scholae Thomitheae pistulit in lueem . quod varias continet ad amicum Epistolas, quodquemn icto IIL Pontifici Maximo nuncupavit, pro n Gis... dum suscepit doctrinamIansenti in I seu arum qui in--nternam aeraris emicaciam eonstituunt in eis sti indesit ata 2 delectatione relative visis , oesum diri onctipiscentia te rena de Imatione, subindeque necessitanti, iure o fimoDU- a. se ab Feclesia fruere piam. Et exposito Iansenti prineipio de dupli ei delectatione relative victrici eodem modo quo illud exponunt interi Doctores orthodoxi, & quo nos illud exposuimus,sie habet. Hae itaque praemissa obser-tion uunt probandum fuse pio capitalem funese e u ere rem de ratia esstacis delectatione resarme, seu per gradus . v trice ae stiperiore e cupiscentiae terrena delictatione fuisse jure optimo ab Ereis a musostium, tanquam Diralentum priue pium , ex quo fluant quisque damnata Iansenti prepositiones. Reeenset deinde singulas Iansenti propontiones. Nindividuam atque nec riam quae inter illas est, di praesarum Iansenti praeeipium, connexionem manifeste demonstrat.
24쪽
Ordinis Eremitarum S. Augustini.
T Iansmisini eo in turre. Belle,li de Aisti, id unum sussciat argumentam, quod nimirum palmare Ian- senii principium de duabus delectati nibus praeviis ac indeliberatis, de pro graduum superioritate invincibilibus admiserint. Admisso semel exitioso hoc minet O. admittamur neceiis elisamois quinque Iansenti propositiones, quae eum illoneeessariam , & individuam babent eonnexionem . Si ergo eonvideantur hi duo socii Ianseati principium adoptasse , eo ipse convincentur doctrinam admittere insuinque propositionitas damnatam: nam retento, ut iam diximus, Jansenti errorum capite, retinentur sane & integri fervantur errores omnes, qui nexu indissolubili cum eo eonnectuntur. Caeterum cum Jan senismum in Scriptis π. Bellelliti Berti redivivum asserimus, asserere mens nostra non est, quod aperte di nullo servato moderamine errores Iansentanos renovaverint. Nullus enim est hodie, ut alibi observavimus, qui detecta fronte, iisdemque te minis, eos tueri ac propugnare audeat: sed hoc unum significatum volumus, quia licet sub aliis verbis .eundem tamen exprimant sensum . quem Innocentius Min Jan senio proseripsit. Nec, ut omnis amoveatur Ian- senismi suspicio, satis esse potest Jansentanam Metrinam damnare quantum scilicet ad verborum emitem,s sensui in ea damnatus non simul reiiciatur. Socios
autem illos, de quibus hie loquimuri sensum in Ian-
senio proscriptum. non modo non reiicere , sed tu inmnibus puram huius Novatoris doctrinam sectati m nisellum erit cuique eorum seripta attente legenti. Attamen eos videas Iansentanos errores impugnare.& eorum damnationi summo plausu aequiescere. Nec mirum nihil sane non moliuntur ad suos obnubilandos errores. ut Calliolici videantur, &se securius d litescant; sed frustra: admoto enim lumine dissipantur tenebrae. ec eorum fraudes deteruntur. Patebit equidem eorum in Iansentanas pravitates affectus . tum ex eorum destrina, tum ex eo quod adhibeant ambiguitates fere omnes, fallacias ae artes quas Iansenius Npsi que Disti li ad eludendas Summorum Pontificum Constitutiones adhibuere, tum ex eo quod novas at- sue inauditas ipsi exeogitent eavillationes. ut sensumis Iaa senio damnatum variis flexibus silvum ae ine lumem servent.
Itaque re. Bellelli & Berti in primo opusculon stro Baianismi convictos, nune in hae altera secundi Opusculi noliri parte Iansmisini e vincendos inred,
murr nec minori sane itudio, nec leuioribus momentis Iansenismum in eorum Seriptis redivivum ostende Te conabimur, quam Bajanismum in iisdem Seripti redivivum iam Ostendimus. Quapropter Bellellinam primo, Bertinianam deinde hae in re doctrinam perpendemus, de quam utraque habet eum Iansentana congruentiam paucis detegemus. Si itaque
F. Bethlii movit Jansmianum de duabus rit Nationibus mdebberetis . . relatis ii υ ηribilibus principium. Docuit Iaalanius, ut iam vidimuς, voluntatem humanam ita per pereatum fuisse deprinam, ut 'im illam amiserit se pro autu determinandi, quae inerat homini innocenti s atque ita necessario indigere aliquo principio a se distincto, per quod ad agendum determinetur. Observavimus priaeipium illud nihil aliud esse quam deletiationem quamdam indeliberatam, caelestem aut terrenam, quae , si caelestis sit & gradibus superior, in vincibiliter ad bonum; si vero terrena & viribus graepolleat, ineluctabilitat d malum flectit ae determinat.
Hoc autem principium, quod initio huius operis fusius exposuimuς , admittit & docet F. Bellelli . Vult enim dilectionem Dei, si non praeponderet affectui cupiditatis . non posse pravum illum affectum vincere, neque eum e sorde dispellere; si uti si in trutina duo appendantur pondera inaequalia. neeelle omnino est eam laneis partem deprimi ae inclinari, in qua maius eli pondus: nraue unquam fit aut fieri potet . ut levius graviori relistat. Ita nec possibile est ut diselectio Dei, si non praeponderet, vincat cupiditatem , eamque e eotae dispellat; nam illa debet necessario praevalere, quae alteri maioritate Ae gravitate autecellit. Re.gri eius , inquit, dilrei nem inchoatam esse ι-hoatam de stati 1Uificationem : non esse remi Ham precati, iaci m adhue imperferta st . Qimui cupissitatis non perpota at ssi mo praeponderet, quomodo ilium Nintere potest . - . 13. e corde di pellere t Amores squidem ab Atisini ιο μυδε-
ribus comparantur. Amor meus, inquit. Ponduς meum, eo seror quocumque seror. Porro utim Mucius προ- 'um pondus et at, in ιντ eontrariam partem retorquet.
nisi eidem gravitate ει m0-itate anteretur. Igitur nec
inlecti vetat cupiditatem , nisi eum perfectiose pras et . 1 I.
Contendit praeterea eum Iansenio motui ilim, tum fratiae, tum concupiscentiae, quorum qui superior ei tnecessario vincit minorem esse indeliberatos: uterque enim, Iausenias scilieet & F. Bellet: i. quantum admotus gratiae, latentur eos in voluntatem eae litus immissos esse indeliberatos. Sie habet san senius. Detidia. v. ns .rio issa. quam ad omnia opera bona Sanctus risusspus lib. a exercenda postiatat , non es aliud qtiam actus Diaamin, Gliberatus eisitus immimus in voluntatem . F. autem itelli de gratiae motibus se loquitur. Illud autem l . primis sataensum es nomine gratiae auxiliatriers piaranistrariones excitationesque Ausus inrum inire luxviis , tu. z
istiberatos viaeticet motus murictus Oin voluntatis a Deo te-. 1.
1mmissos. Fiunt autem hi a Deo in uobis , funtque a notis ipsis, seu non litere agentius. Et pollea.
nistro uum altera Deus meurem tuti minat altera tum D
tantarem aciemiit. suae ad intellectum pertinet sanEsaevitatio, quae vero ψ υHuntatem sancta delectatis nam
Quantum vero ad concupiscentiae tristus , eos esse indeliberatos docet Ianseuius. Haec delectatio. inquit. qua ad consent endum faciendumque ali id follieitamur , ix: reperatur. juxIa Aurumnum, non tantum ad opera ,
sed etiam ad mala..... TR ita ipse primus conmpi- 2, di
Docet quoque R Bellelli, non inium concupiscentiam praevenire voluntates nostias per indeliberatas ins
delectationes . sed etiam his indeliberatis delectationibus emci. ut si deficiat victrix delectatio gratiae
arbitrium succumbat 3c in consensum ruat. suonum, Mulliinouit. pr.α enleute concupiscentia pera deteriationes .s da indeliberatas ad malum , interiumque deficiense υitarici detectatione gratie, arbitrium succombit o iis confeηsum rvit, illam con Git Auxustinus appellare pecoranis . p. d.
Describit insuper modum agendi harum indeliberatarum delectationum : noa semper eadem delectatio voluntati dominatur: sed nune eupiditas suis instillat in eor hominis delectataenes, quae ad malum illiis ciunt
25쪽
etrant ae trahunt: mine gratia suas anctas inspirat delectationes, quae a malo retrahunt ut bonum amplectamur: motu; tamen illi, uim gratiae . tum eupiditatis . primum iudeliberati motus fit binde producunt delibera ς . nee voluntas primo Pulla per concutiscentiam apitata tentationi . it. D adsit gratia . sed pu-
nat lita, & s laetior sis, vincit . iacit ue in vincibiter ut resistamus sin vero gratia , quae interdum Parva de invalida est , tune debiliae lit , voluntas ea iacasu ut cedat sortiori cupiditatis delinationi necesse omnino est. Insulat quive , χiti canialis e H ωs iui, hem ms si s de e ωtisara tisicieutes trahentesque ad malum. scuti suas quoque gratia sanctas de viationes
inspirat retrahemm a maia . Tasi autem ordine stim ,
vir ex maes seratis oe primis, sue tu malo. Me in i no , deliberata denique se scant . Netamo arbitrium νήπιορ fu por eo neu se iam agitatum ad ρω νμ- Elatur illecebras eratia ph nat , s fortior es, vincit , facitque inlineibiliter ut Iibera faciatas adjuta suo nutuomui retiae deiectationibus resimi , bonoque summo Quis desectanti consentiat. Da parva inoriam eruta , iuvestri. quamvis ad Bontim excitet simiaistgiae, a fritori lupidi alii detestatione fueratur. Hine ρMi m
rus in mente lam nis omnem deliberationem antevertis
implex HIectatio diei ν qui veru ad ilium squitur
esse in praesenti statu unkum pondus, quo voluntas ad agendum applicatur ae determinatur periorem nem-- a minori nunquam vinci posse , ita ut voluntas , ave ad bonum sive ad malum , inclinerer invincibiliter, prout sertior ae gradibus intensor est caelestis aut errena delectatio. Sequitur praeterea detestationes illas esse indeliberatas, ita tamen ut ex illis actus deliberati sobolescant quod idem eontendit quoque Iansenius. Libro enim q. de grata Chri Salvat. cap. II. tradit post Augustinum, ut semiat . ex actibus indeliberatis actus oriri deliboatos. Ursane merito S. Augusimus, inquit, alius ἐIus mdeliberasos amoris aed erat, quibus anin sum Qiter in Deum deliberato astu diItgendum suscitatur , .netratur, rahittir . rapitur, namen dulcedin s , D Liatis ae iselectationis visenoerit . Unde Ptet quam perfecte hucusque inter se cohaereant Bellellina ae Ja
principium a F. Bellelli pariter adoptarem p tum eo semel admisso nocesse si totum eius system de Diuque illas samosas propolitiones admurere.
UI 11. Quamvis F. Benesti idem Jansenti principium admi
tendo , consequenter quinque propolitiones ex eo tu seque res , tamquam ramos e trunco pullulantea. M-miterit, a doctrina tamen Iansenii, quoad gratiae clintributionem, aliquatenus videri vult recedere. D et
quidem omnibus ek singulis hominibus, urgente lege. non deesse fratiam suincientem aut Litem si desit
gratia proxime sulficiens ad operandum . non deessentatiam ad orandum . Sed mera verba dat F. Bellelli. α ia speciem Catholica . ut Mutius, si possit , nos decipiat: nam illa quam admittit gratia omnibus communis, & quam vocat gratiam semeientem, dici non potest vere sussiciens, eum nou eonserat veram agem, di potentiam; imo relinquat voluntatem in vera impotentia operandi bonum, si tune adest eoncupiscentiae delectatio relative superior. Non minus enim in
systemate Fratris Bellelli voluntaς necessitatur ad malum sub imperio cupiditatis , quam in syilemate Ia senii ad illud nec estitetur , quandiu eupiditas superat gratiam, nam deficiente gratia gradibus maiore . sive temper adsit gratia parva & invalida, ut d et F. Belialelli, sue semper non adsit, ut putat Iansenius , U luntas in utroque ea su aeque impotens est ad opera dum bonum, neces litaturque ad malum. Et quia pari causa ad bonum necessitatur voluntaς, quandiu gratiae relative victricis imperim dominatui suditae et, iunditus evellitur in systemate Fratris Bellelli, seu i in systemate Jan senii, ac omnino evanescit liberum hominis arbitrium.
Liberum tamen dini arbitrium eum gratia & cupiditate per gradus victriel eoneiliari pota abusive con
tendit Thiai Cus noster. hominemque vult eum gratia gradibus inferiore posse bene agere, nee ad malium necessitari, eodemque modo eum eupiditate debiliorim te male apere, nec ad bonum necessitate adstringi, ac proinde voluntatem humanam sub utriusque delectationis imperio esse plane liberam. Sed quia id salso praesumit, nixus pra sertim variis aequivocationibus. variis-
ue enustis . quae adhibere solent in simili causa Jansmii discipuli. ideo has tollere renuivoeationes. ejusque effugia ipsi praecludere tribus dii inctis artieulis operae
pretium esse putavimus: unde clarius esseescet & Reeensum ipsius ac acre in Jansentanas pravitates stadium ἀNee mentio praeterit F. Bellelli eelebre illud toties decantatum S. Augustini effatum , quod totius Ianu niani aedificii bass est ae sundamentum: ψω emptius
'res delectat , secundum id operemur necesses. Quamvis hie S. Doctoris textus de deliberata debeat intelligi d lectatione, ut iam alibi demonstravimuς , eodem ta- supra men textu & eodem quo Jansenius modo abutitur RP Belle ui. F cocitas gratiae, inquit, in resta es quod', fontis delet alio m Ilum natis lautum accendatur, er
m. tantum crescat, ut vincat Etenim , ut etiam docet
Augustinus) in exposit. Dis. ad Galatas n. 49. Quod amplias nos detestat, yecundum id operemαν nece esse est.
Efficacitatem igitur gratiae repetit F. Bellelli ex si Ba delectatione& illuminatione, quae ut suum sortiatur effectum. tantum debet aetendi, 3c tantum erescere ut vineat. delectationem scilieet oppositam. Sed si deleritio opposta maior in his circumstantiis aca dentior sit, me praevalenti eoncupiscentiae & magis nos delectanti tenemur obtriui quod enim magis nos . electar, secundum id operemur neces est. Quae ex il- Io textu mendose colligitur lan senius, eadem & insertR Bellelli: unde in Bellellino perinde ae in Ianseni
v. s. emate tota res in eo vertitur, quod absque prinvia & impellente delectatione non potest voluntas age-xe; neque ad bonum stem , neque ad malum queat ollatenus inclinari , quin praevabeat , aut gratiae aut concupiscentiae delectatio : ex quo ulterius sequitur quod non voluntas delectationibus, ut contendunt Catholiei. sed delemtiones voluntati dominentur , ita ut in illarum eonflictu, illa necessario voluntatis coniensem obtineat, quae viribus de gradibus alteri prinponderat.
v II. Ex hoe antem duplicis delectationis indeliberatae &mo graduum sit perioritate in vincibilis prineipio, qood simul eum iansenio admittit F. Bellelli, fluxu necessario fluunt. tamquam rivuli a iste, ut in priori huius operis p te demonstravimus . famosae quinque eiusdem lan ii proposit nes. Indeque quiseue potest facile intelligere , quam peruiciosam sit illis Iaasinii
De seni ratione horum verborum, ianio pus ,
H M verba , homo potes . homo non potes, ita elara
sunt, ut ambiguitati nullatenus uideantur noxia: nec prima saltem se te apparet quamam in iis latere pollit assuivocatio fato tamen nescio quo contingit ut eunEra perturbare. & omnia tenebris involvere soleant haeretici . De noc etiam conqueritur ipse Ian senius. Alos flamnis , inquit . emulum ha retia Iacis corum , ut falsis vrea misceant. miscentioque perturbent
omnia, qua veneuum quasi melle circundito in ab ineati-ris eum ieeuritate hauriatur. Quam merito posset Iansivitiet istud sibi suisque discipulis exprobrare Sed ad
Contendunt Iansenti assectae, suod homo eum gratia, quae gradibus inferior est cupiditate . in uno senis possit operari bonum. & tu altero non pollit e & sis militer eum gratia, quae gradibus superat eupiditatem, in uno senis postit peccare . & in altero non possit. Mirum prosecto effusium subtilitet I ar te excogi a tum , ut quisque latile possit idem astar mare & negare prout libuerit. vel prout postulaverit Measo.
Si liditur Ian senistis fidem ad Libeamus. quod abst,
homo cum gratia quae gradibuς est inferior cupiditate, potest re non potest operari bonum ; cum gratia quκ gradibus in superior cupiditate, potest Sc non potest peccare. Non potest quidem operari bonum cum gratia debiliore. neque peccare eum sintiori gratia. ut est evidens ; nam in conni luduarum delectationum, grastiae scilicet cupiditatis. illa quae gradibus est insevior vine ere non potest alteram. Ec quae gradibus f perior est non potest ab altera superari . H cie enim dodisinae Janis11 plane congruit. Confictus illo des E latio inm, inqait Episcopus Yprenis. spiri ncn pG- de
26쪽
ita sentientem unanimi emissa sequuntur Dummissi. Inter eos ne unum sane, nescidem -- trem Bellelli, reperies . uui hute ι-rinae fiammo plausa noti aequiescit. Censtat e*o omnes unam-ter hominem gratia superiore ressive victrici iam ctum non polle male operari ; sin autem tali gratia destinistiir, & gradibus praevaleat concupiscentia, tunc ut bene possit Netari impossibile ducunt. bo igitur senis eoae laniare possunt quod homo cum gratis, quae gradita est in or eupiditate . possit bonum operari, &quod eum gratia. quae gradibus superat
cupiditatem, possit pereare In eo sane totius re cadido veniriar, α in eo situm est totius systematis are num ac myilarium. Have notam non posse saeile sobvi putavit F. Bellelli attamen quod homo sab e tiae superioris imperio eoasti intus misit male operari, de qum sub eoneu,stentiae dominatu misit non 'care, necessario fatendum est. ne dogmatibus ab Ee-
iacta definitis videatur fime & directe e tradi in re: His iti angustiis ad trita Ianis ilianam e fugia, iamque nimio erebius ab iis usurpata eoas it F. Bellelli . eorumqua vestigiis insistens , quamvis illorum argumenra retellere simul et . utetur duplicem posseriti sensum haec verba, oe --est, ideoque in aliquo sensu diei posse asserit, quod nomo eum in tia, quae insertae est cupiditate . possit non precare, di quod cum gratia . quae superior est, pessit non inran
Anteqmm tamen huius aequivoeationis. sallaciam dr .gere inrediamur, alteram audire ne Pgeat F. MN elli cavillationem , quam caeteris praeire voluit, requam Lectori, set oculis praer ait, ea sortine is ut
In Bel lino igitur systeritate. dum lex urget.
mo privatur orandi ad utorior inde tam ' non sequi tur quod umentem legem homo possit adimplere e nam
cum nulla neri possit actis, nisi ex pinia & indeliberata delemtioae, non minus illa gradibus suWrior
requiritur adorandum, quam ad operandam . Si ergo
quanta orare oFrtet, contingat esse in homine dele-ciationem terrenam caelesti surriorem, & ab orando retrahentem, eo ipso oratio ipsi imwssibilis evadit;
ergo non mierit orare, neque oratione impetrare gratiam actionis . nee eonsequenter mi erit legem adi plere. Perperam ergo addit F. Bellelii quod nulli d. st adiutorium seu gratia orandi, cum Wr gratiam ora
di intellistat gratiam illam, suae suidem ad orationem excitat, sed quae, eum gradibus iniurior sit, eupidit
tem o sitam vincere non potin : nee ex illa gratia P va & excitante quam admittit magis tolligere mi est orandi potentiam quam potentiam operandi . Num deest, inquit, ingente tege , gratia parva o emtans sed eum isti gratia Moa, in concursu cupiditatis op.
msitae gradibus sumtoris . homo non poteli binium inrari . ergo neque in eodem rasa hominem orare mile fateatur necesse est.
Post praefatam navis Bellelli responsumem . Nequam sane alio Dianaertur, sed non solvitvr diffieultas. vario qui hix verbis. homo potest, homo non potes , sensus affingi γssunt, ex ere aggreditur. Verum quia Augustinus gratiae rem1omiam explicans utitur aliquando visivae wtentiae exemplo, tamquam ad quaeitionem praesentem elueidandam idoneo: ut hoc idem exemplum ad rem suam illustiandam addueeret, post tantum vitriam, Angustinum scilicet, F. Bellelli summo honoriae gloriae ubi adfuturum putavit. Sed quamvis in eo adducendo non erraverit . emuit prosecto, eum illud ad suum systema aecommodare tentavit; quod confidismus nos brevi demonstraturos ἰ sed antea Mum dicenda sunt de illo mtentiae visivae exemplo , qui enucleatis facilior Ptebit aditus in ea quae de gratiae caec nomia di fi lininus.
-. δε- , est nece Mium lumen, necessaria est insuper ocinurum veritis. Oculi necessarii sunt in potentia , seu sis vinus: Iumen es adjutorium virtutis r seruio vero e urum tamquam conditio sua potentiam Prum,
iam ad videndi actio m an um. Huie Theolmo libenter assentimur ; ea enim quae ad videndum astignat, nimirum oculi, rumen, & ocu lorum a filio. sunt quidem ad videndum neeessaria is hine non sequitur, qvod 'ectu, homo pote visere, homo nis νή- ωdere , aliqua lateat aequis catio. Nam quando de homine Melos habente di Quod non pollit videre abs ue lumine & absiae Myborum armione , 'optatio haec me se patet . quia scilieri nomo lumina destitutus , aut clausis Oculis. nullatenus videre maest. Vera quoque est alia propinstio, qua simpliciter asseritur quod nomo sanos habesis Culos videre mtest, quia tune non inmatur qΡ absque lumine Ae oenum m inriticae videre possit; sed usu communi subintelligitur hae eonditio . modo
adsint eaetera ad videndum neeessaria . Vine ita uastat duae istae propiuitiones. Homo oeulos habens videre
νιψ ; in homo actitas labens videre Mn res abisum -- . ab M a Domaperitisne ', quia scilicet eum asseritur de homine Oenim habeate, quod sae lumede oeulorum aperitione videra non γteil , propositio exeludit tonditiones ita ad videndum ne irari M , ut
fine illis impossibile semper futiarumst homini ut m deat , & ideo veta est propositio 3- uem hominem
tune posse. svando Hro dicitur lv lieiter quod ho mo oeulos hsens potest videre , hixta ciutimunem Mam semper Lee conditio subauditur . modo adsint
eaetera ad videndum necessaria , nem oculorum aperitis: & vera quoque est propolatio assidimans hominem tunc posse . Caeteram eonditiones, quas mentiae visivae 'em
fias diximus ad videndum, aliae sunt sub bomite pintestate , aliae vero ex ipsius nutu nullaimus dem dent. dite in E. aρο itio oculorum, si iani sint . pem dat ex libero hominis arbitrio : potest enim homo, movi libuerit, oculon Em ire vel nos a riret u verusint gravati, et usaeque Di Fbrae ob aliatram innemrtatem, tune suis oculorum aperitia a libem homus voluntate est prorsus inde Mens. I
Hii ita sit nostis illustrari mtest gratiae oeconomia
exemplo Musorum: hine enim emn rarionem eum-plo etiam iasieit ipsemet Augustinus. Dcut emm . A .l quit S. Doctor, oeutas e/mma etiam pleni si me sanus , M
dmimitus adjuvetur. rasa non potes 'vere . Hic A gustinox eom rationem instituit hominem ivluncarum inter & oeulum eorwris plenissime sanum. α gratiam tactualem qua indiget homo ad quodlibet o s binum salutare inter & eandorem lueis: unde eolligit quod, se ut non γtest oculus plenissime ianus timue lu' candore cernere , ita non sit homo , etiam peri ctissime iustificatus, silutariter o rara, mu gratia vi
Longius progreditur F. Bellellt. & eadem compar tione utendo praeter istas duas conditiones ad viden dum necessariis, quas alsignat Augullinus, tertiam ra-
Esto qu;dem necessarius si tertiae illius eondit remis uias, neeessaria sit nemm gratia per se effinx applicativa potestatis ad actionem: in hoc enim libenter assentae tur Thom istae omnes ; sed ab illis & ab omnibus Ο thodoxis discreMi, r. in eo quod adiutorium lumeiens potestatis, seu gratia illa Hrva eupiditate minori qm limittit & quam vocat lineientem, sit vere insalmeiens, & non conserat veram Faestatem uendi bovum. a. in eo quoel Oeeat gratiae illi quae cupiditate ma)or est resisti tion M. Haec duo duobus smetentibus Dr
era is, ea qua fieri poterit brevitate, Wr-demus.
Gratia ramibus minor cupidissee Dam admittit F. Betulit veram non euriferi pol statem
E Rror iste, quem praenuntiat raragra 'i istiustioselus. sitis diluet de ilatuitur a Fratre Bellelii, dum ter traiiam r se e scaram alias esse asserit Iesu-
itisti gratias . sed Moas & invalidas, intra eam, re i. inquit gratiam scilicet effieaeem i afferemia etiam fant Iesu- rim gratiae parva Cr m fidae , quibus h--πmana obstinatio resistit. Eas quoque gratias Hrvas & uiis a invalidas apγllat loco supra laudator si invalidae . e to eum illis operari bonum homo nullaten s potest ;ergo gratiae illae non veram conserunt agendi pote t. a. s.
titam xl opus bonum ex neadum.
27쪽
II. Praeterea vult F. Bellelli quod homo eratia illa parua & invalida instructis non mutis pollit.agere
numque operari, quam ille, cui ob infirmitatem albquam clausae sunt oculorum genae, possit videre. Ashibet enim hane similitudinem, quam ad rem suam exis r ut plicandam aptissimam putat. Duue , inquit, ob Hiade m quam infirmitatem Hausa sint miserum gena: tune bo- plano integee suffieientique tamine prae iis . tus virire non potes FB autem seulorum Mesemi-ων. a. titu ati rem nostream exd cudam aptismat atqui ille, euius ob aliquam innrmitatem clausae sunt ocul rum genae non habet veram videndi potentiam , emoneque veram habet potentiam bonum operandi ille ui quo reperitur gratia cupiditate inferior.
Verum quidem est quod fateatur ille Theologus iulum, eat ob aliquam infirmitatem elausae sunt ocul rum tenae . in alio sensu & in alio respectu posse videre, quia non est caecus, & quia non est in tenebris, sed in tu ne . Sed quamvis nee emus, nec in tendibris sit, non magis videre potes . durante ac tenaciter perseverante eadem infirmitate quae clavsos invinci liter detinet Malos, suam vomit homo surdus audire, vel tibiis tactus retae graeiri; quibus exemulis utitur Iansmius: fatebitur autem F. Bellelli eum Jansenio , quod homo surdus audite non possit. nee tibiis fractus mbulare ergo neque etiam eum, cui ineluctabilis necessitas oculos obstruit, posse ullatenus videre sateatur necesse est. Nanc vero eum potentia bonum operandi , quam dat gratia parva, similis sit potentiae videndi . quam habet ille, cui ob aliquam infirmitatem clausaerunt oculorum genae, hine Quitur quod eum homo, qui ex infirmitate elausos habet oculos, nullatenas misit videre: ita nec cum gratia parva eo tempore, quo ariantiori concupiscentia memitur, posse bonum 4 rari satratui quoque necesse est.
Hie tamen haeret in bivio F. Bellelli, nee audet as.c. . serere, illam. eui ob aliquam infirmitatem clausae sunt oculorum genae, veram habere videndi potentiam ; sed ait Blum eum generali videndi impotentia non laborare . inquit . eum se dicat generalι υidendi imputentia laborareὶ Et sibi semper eontians hane doctrinam suam ibidem confirmat, dum oeconomiam gratiae suscipit exponendam. inquit, o infestia fotius aperiramis oculorum nullo jure ge=-aιis otia nito ad videndum impotentia colligitur . nee sera diacitur, homo elausis orulis indefinite videre non potem, itam Atius adiurarii per se e feriis issectia generalis imm-tentia ad me operandum infertur perriram. Uerum quidem est quod si illa oculorum aperitio ita esset in nominis potestate, ut vere postet oculos aperire vel non aperiret tune ex desectu solius aperitionis oeulorum. ex illo. inquam. desectu voluntario ac plane libero-le militererat generalis & indefinita ad videndum impotentia; sed quia desectus ille aperitionis oeulorum supponitur oriri ex aliqua ineluctabis i infirmitate, quae actu sanari non potest, & quae clausos invincibiliter detinet oeulos, ex isto desectu omni quidem iure colligitur vera ad videndum impotentia. Cum ergo F. Bellelli comparet hominem gratia efficaci destitutum illi, cui uxob aliquam infirmitatem clausae sunt oculorum genae. Vos o in eo agnosci non potest vera pie operandi po-
Nihil situr novi admittit F. Miklli, quod iam non
admiserit Magister eius lati senius. Docuit enim Yprensis Antistes ante Fratrem Bellelli, quod homo, cui deeit gratia per se effox. & eonsequenter cui Meil solummodo gratia gradibus inferior evniditate, non possit bene operarit additque sine dele latione puperiori , tam
impossibila voluntati ut bene is it m veretur, quam timini caeco ut videaι, et et surdo ut audiat, vel rabus chris,l. fracto ut recte gradiature quae comparationes eo unice M. 3. tendunt ut absente gratia gradibus superiori excludatura quocumque vera bene operandi potentia. Huie do.
ctrinae suffragariit P. Bellelli , dum contendit, ut iam vidimus, hominem sine gratia per se caci non magis posse me operam, quam videre dii at ille, cui ob aliquam infirmitatem clausae sunt oculorum enae: nee inter utriusque doctrinam ullum aliud discrimen an signari posse videtur, nisi quod F. Bellelli verba diverasa aesti eat, licet eundem retineat sensum.
Caeteram quamvis J ns ius asserat hominem . euideest gratia per se em La . non posse bonum operari, Meet tamen eum in aliquo sensu, di sub vario respectu
illud posse. distinguendo scilicet. ut iam vidvariis in V, si
priori hujut operis parte . diversum potentiae genus variosque eiusdem potentiae graduz: non ergo ab eo
dissentit F. Bellelli. dum satetur hominem pratia per se emeaei deititutum non laborare tenerali, indefinita& omnimoda me operandi impoteatia . vi eum iu aliquo sensa pine bonum operia. v I. Praeterea nullam aliam videtur F. Bellini admisisse
gratiam, quae veram conferat operandi mimitiam . Praeter illam quae per se efficax est . quasi illa sola sit quae infirmitati per peccatum contrari mederi possit. ω tiae ax Famatoris, inquit, a nobis fluuitu dum Iaaetaxat ut i firmitati permeatum relictae Reeeur reth IL
mitras sibi ipsi, relictas sub Daemonis potestate d incit . Huiusmodi malo in animarum temietem grassanti ut o
eurreret: ae mederetur elementissimus Deus per merita ara maeniti Filii fui talem misis comeo, quae arissima nos virtute eoutra rebelum concupusenuram armaret, ut bis traben te voluntates de bam ad malam,ina fortius easdem Arietinabiliter c, insuperabuisis de malo ad boniam diae erat. In hoc sane loco plane revivistit Jansenti principium. Docet enim Jansenius, ae
pro principio tradit, ut jam vidimus, quod Adae
peccatum Lia per concu centiam ad malum impeli mur. ut nisi accedat gratiae fortior, voluntas hominis per peccatum multum depretia a peccato nullatenuspoisit abstinere. Hoe idem docet F. Bellelli, dum loecituperius citato ait, concupisceatiam . quae nos miseros ad peccatum inclinat, ad illecebras trxhit. ad inalatu impellit urgetque, ineluctabili pondere voluntates no. sitas sibi totis reliciis sub Daemonis potestate deυinc,
res nec clementissimum Deum huic malo occurrere aeanisti, nisi talem gratiam concedendo. quae esseaei L .. sima nos virtute contra rebellem eoncupisrentiam a mat, ut duin iii trahit voluntates de bono ac malum,
illa fortius eassem indeclinabiliter di insuperabilitet de malo ad bonum ducit. Quid expressius, quid tandem doctrinae Jan senii consormius proferri potest Hie tamen obiter advertemus quod e naturae lapsae statu videatur excludere , ct reipsa exeludat quameumque gratiam praeter illam quae eli a se ipsa efficax. Gratia: FHax Salvatoris , inquit loco jam citato, a nobiν flattiitur dumtaxo ut infirmιtati per peccatum rem succurraI.
Neque reponas Fratrem Bellelli admissu gratias si
ficientes. Tria, inquit, scessaria ad ele Uinudum numerauda Dui , tibera potesas , adjutorium sussciens p testatis, adjutoriumque e ax applicatiuum ρoresatis ad Hisnem. Ergo, inquies. vere agnoscit gratiam sulficie tem, qua voluntas vere adjuvetur ut possit. Respondetur enim salvum adhuc & integrum, sub his verbis in speciem Catholicis, perseverare posse e rorem lan simianum : nam dum colurrenter ad sua pri cipia insert F. Bellelli gratiam parvam esse in valliadam. eamque ea inditati actu gradibuet superiori semper ne illario cedere: dam docet hominem gratia enficaci dei itutum non magis posse bene operari, quam ille, eui ob aliquam infirmitatem clausae sunt ocul rum genae . possit videre : dum deatque asserit solam gratiam per se efficacem mederi posse infitinitati per peccatum contractae, protecto adjutorium illud fuimciens potellatis evanescit omnino, nec alio prorsus coninlitio videtur illud a Fratre Bellelli fuisse admissum , quam ut tu ritis i um faceret, & ut, si posset , Jansenti censuram declinaret. v III. Constat ergo ex hactenus dictis hominem non posse in Bellellino systemate boaum operari. nisi per si
tiam per se efficacem , ac viribus Iu eriorem . &Woiade gratiam gradibus inferiorem cupiditate veramtion conterre pie agendi potentiam. videamus nune utrum iu eodem syllemate possit voluntas resistere gratia quae gradibus cupiditatem superat.
F. Belialii docet voluntatem residere non posse gratiae quae gradibus eviditatem superat.
Docet Concilium Tridentinum session. 6. eap. I. quod tangente Deo cor hominis per Spiritus Sancti illuminationem homo pote: l inspirationem illam ab icere ; & Can. . definit liberum hominis arbi trium
28쪽
trium a neo motum 3e excitatum misi dissentire , si velit: unde eoae luditur adversus Lutherum renum, quorum do ua illo Canone incribitur. hominem polis cuicumque gratiae dissentire , non lumsEfficienti. sed etiam emeaeir unde etiam ulteri l
ligi potest doctri m Fratris Bellelli & Iansenu, quae
eadem est, licet ali 3uando verbis differant, Tridentino advertari. Vult enim Iheologux ille, ut videre est i eo superius ei tato. quod Deus infirmitati per pecca tum relistae non aliter suceurrat, quam per fratiam quae efficacissima virtute sua uoluntates nostras indeclinabiliter ηε insuperabiliter de malo ad bovum ducit , m ut gratiam suam iris ibitem, ut loquuntruo Theologi , it mat, contendit verba iam laudata Coticuit Tridentini non de gratia in genere, sed de sola gratia si cieati intelligenda esse, atque ita spreto Trideatino decret . hominis arbitrium gratiae emeaei nρο posse resinere elisi. imeadenter asserit. Dicimus. inquit. id a Tri tina de modo no demitum quod ιι, - arbitriam a Deo motu Ο execitatum vocationi inrer oris cienti, γ' dat IN Iib. x. valiat reuere, β vetit , quam quidem oratiam, si H P. 1ε. aficere, et1x ispoto, εm ' ρο--irit. Et paulla
scripsit Augulti ius, inimem gratiam talem esse, cur arbitrium minime possit res itere . Id esse insigniter falsiim , si esset his locus . probarent innumera sere Augustini testimo ia. Nec ignoramus hane esse Novat rem consuetudinem . ni sibi Augustinum vis dicent , quamvis Doctor illiu aperto eontradicat. minus filium quoque est a Tνidentina Synodo nausetantum definitum liberum arbitrium posse resiliter elestgratiae salseienti. Inco enim ei lato proscripsit Tridentina Synodus gratiam necemitantem Calvini, quae haud- dubie efficax erat, eum ad agendum necelsitaret. Hane tamen doctrinam procul repellit 3e mnat ex eo quod admitteret gratiam . cui liberunt homu sacthrium noci terat dissentire e go non unxit tantum liberum ar-itrium polla resistere soli gratiae sessivienti; sed pra scindendo a gratia . sive efficaei, live suffieienti. definit quod erat iam . quae dator, quaecumque illa sit, hane Polliit nomo abiicere ; tk quod liberum hominis areerium a Deo motum ti excitatum, sive moveatur αextitetur e gratiam efficacem, sive per pure sinicientem, possit illi dissentire, si velit. Qua emo se te potuit F. Bestelli asserere oratia n sufficientem . ex mente
Tridentini v Augustivi, suam esse cui possit liberum
arbitriiun resi teret II Ut tamen a proposito non distedat. 8c ut ineaut decipiat, mih eitata superlux verba sie peruit. '-- 'ita tamen fe-- multistiisses disse hin, eran ai d evitatibus eomplanan sis aptusema prs --us est semper habenda. Uerum quam abusive hae momistarum diu nemonent anmr F. Bellelli & alii Iansmiani priusquam e monitiemus. quid per sensum e positum & per sin lam eiu sum intelligant Thomiliae, exponere ma Parvi interest. Francisius Diviat s. Theologiae I iis r&Pros o at ue Univerinatis Duaeenae vicecaneellatius , intereelaberrimm Thomistas tu e merito annumerandus, sic exponit hane sensus composui divisi distinctionem.
Hae autem definitio, pluribus forsan rapta dimetis lis . per varia quae addit exempla clarescit, ae omnino dilucidatur ἰ propterea. in . sicut ha/usrpositionis. ambulanx potest quiescere .sensus compositus est .steri potest quod avi una μαι ambules quuseat: drissus vero non M' μέ potest quod ambulans relicta ambuutioue fui fat. Id se z ambulos , etiam tume. eum est ambulant, Uest quie/cere. hoc est . facultatem habet ad quissim inm ἔιta 6 ius assertimetis, is mas a Deo mora pus est non vere, senos eo οβαι ι se . fieri posse qaia voluntas a Deo m
visi distinctionem fusiori stylo dilucidat Alvare de auxit. disput. 9
Et eonsequenter atine Thomistae hominem gratiae non posse resiliere in sensu rem sto ; posse tamen in sensu di .iso. Non potest resis lare in sensa compo- Metri Theoc T M
sto. quia haee duo simul componi noci possunt, eo ita is x. . actualis resistentia : potest tamen resiliereia seresu divita. quia simul esse postiat es πω potentia resissenia , agnoscuntque vςram resii e dipotentiam remanere eum qualibet motione gratiae petis Aeacis, quia Devs ratio e omni tentiae suae mo vel efficaciter causas s undas, non tum d agendum, sed etiam ad agendum convenienter naturae earum . videlie et ita movet eficaciter motis liberas . 't liberea determinent ad agendum , motionique diviciae M vera possimi consentire, 'el non consentire. Sic ratι - , ei natur Sylvius. Neque his obseat, inquit. qa Deus --
statem mmeae emeae iter , ita mi e ac t moistre amquamque e sam, ut eam momencio, nou filum fi ciat eam ale etiam faciat eam uere convenienter sua natura. Cum euo motus tamanae natura seu volum l. miseniens sit, quod silere agat, Deus eam sie escaeι- ter movit . ut faciat eam Iibere agere. Deinde resert idem Auctor in eonfirmationem suae sententiae quaeiam D. Thomae testimorata, I. a. q. Io. MI. q. ad I. & I. par. q. art. 8 & q. D. M ' .
Et non Alum Thomisti, sed etiam Theologi rmnes orthodoxi dissileri non possunt quire gratia m-cax ex omnipotentissima Dei voluntate habeat . ut Voluntatem, libera quidem , sed iustae & iu 1-biliter moveat ad bonum, ac proinde conliteri de niquod voluntas humana . etsi non possit resiliereneaei gratiae in sensu composio, ita ut simul es e re sint gratia efficax & rasistentia, potest tamen restitere
in seresa diis iis, quia stat sum gratia eruaci vera ρο- tentia dissentiendi. IRHane adhibere distinctionem , sinsus stilieet eom. posti re divisi , nullo pacto potest F. Bellelli, & alienum
ius usurparet. si eam os ite mattiaci modare velletinam gratia illa eminet quam adnutit, seu deleriatio cupiditate opsosita gradibuς sit perior , potentiam mmul Sc actum e ieri . nec sine illa. non tantum a ctio non fit . sed nee fieri potest ι unde sub imperio gratiae ab opere bono exercendo abiunere nullatenus potetu voluntas. Cum enim tum delectatio boni ina delectet quam delectatio mali . iuxta principia a F. Bellelli iam issa. seeundam hane delectationem ina; rem operari necesse ei . Qiando igitur dicit hominem resistere posse gratiae essicaei in stola divi Q , id est, esse in homine. 8c gratiam essicacem, dc simul patentiam illi gratiae restilendi. 1 atur proimo; nam nu lam veram agnostit potentiam, sed loqvjtur tantum de potentia illa inimeri; quam comparat potentiae videndi. quae in eo ei cujuς ob aliquam infirmitatem elausae sint oculorum genae, M tuam veram esse impotentiam sup a demonii ravimus. Nunquam ergo serici dicere potvit.: quod homo gratiae eis si resi l
Hae eadem usitata ia Scholis Thomis ieis disti ctione sensus comuosti Ze divisi ante Fratrem Belieth
abusius fuerat Iammius, nec illo e Ggio Romanae cenestrae se subdurere potuit e paritar eadem via illiis elinabit F. Bellelliis inquit Iansenius. Ian .
tib m a Mitriam quanta eum e vehementi atque effraci gratiae delectatione preventum atque determinatum ad D, ειε----εNe tamen possie bonum , cu ramua e. p. in.
non facere . sed etiam malum . Perum est enim suci , -- quidem i. sensu composito . ut vulo diei siet, sed tu sensudibisio. Damnatus est tamen lantatius, quia veta nones ea, quam in homine gratia eisicaci praeUento n. g. cit, potentia operandi malum : damnari e*o aeqς meretur F. Bellasti. qui nec veram admittit potentiam peccandi in eo, cui collata ei 1 gratia gradibus sep rior cupiditate, cum non aliter illum posse meea velit, quam pollit vides e is, cui ob aliquam iant hiatem clausae sunt oculorum genae.
Quia tamen P. Bellelli in erroris sui pati inium
sumtitatem S. Augustini advocare non erubuitauiἰinus vero . inquit. non fustae reti gratiae taedρενδε ef itia. cari. tuctrici. auricii nobisi, atque m venabiti. eua das velle cy perscere, arbitrium minime posse re εαμ, ι:ideo necesse est olte ere quantum dis rediet domitia Theologi nostri ab ea quam Sanctus Doctor adversus haereti eos validissiime propugnavit. Ut autem propositum finem assequamur, tria nobis probanda incumbunsir. Esse quandam impotentiam eonditio alem&mus ventem, .aae non est vera δc proprie dicta impoten-m. 2. De nae impotantia improprie diaa loeutrum stilla S. Augustinum. 3. De ea t mea uin intelligi
solae illa quae a Fratre Beuelli seruauir.
29쪽
Duplex itaque distingui potest impotentia, una a
Bluta At anteceden , altera conditionata seu eons quens. Imminatia ab luta & antecedens ea est qMetalis est ab lute . nulla stilicet praesupposita e diatione. oriturque ex eausa vere necessitante. Sic impotentia Decandi in Beatis est absoluta & antee dens . quia nulla praesupposita eonditione necessitantur ad amandum Deum , & tonsi uenter ad non Peccandum. Impotentia autem condit nata seu comsequens ea est quae oritur . non ex eausa necessita
te , sed ex 'supposita existentia alicuius effemis alibera eausa libere procedentis . Haec distinctio . ut planius intellitatur , nonnullis est illustranda exemplis Dicitur v. g. de homine sedente . quod si sedet, ambulare non p)ssit; quia etsi revera possit, prout libuerit, sedere vel non sedere , ambulare ves non
ambulare . praesupposita tamen exilientia sessionis vere dieitur quod homo sedens, quamdiu sedet. ambu lare non potest . Illa autem ambulandi impotentia non est vera & proprie dicta impotentia, cuia revinra homo sedens poterat pro arbitrio suo sedere vel non sedere'. am lare vel non ambulare et unde eoia easu illa sessio fluit ex exereitio libertatis. & icialiquo sensu libertatem perficit , nam ideo sedet homo ille quia sedere voluit, eum potuisset non sed re, si non sedere vestiisset. Similiter posito quod Deus praeviderit Antichristum
libere peceaturum. vere dieitur quod Antichrillus non Poterit non peccare . Ac impotentia illa erit istummodo conditionata & consequens, quia haec impotentia supponit praescientiam Dei . quae nullam imponit causis liberis neeessitatem , de ipsa quoque Dei praescientia supponit futuram existemiam peccati a causa libera libere committendi. Eodem sere modo de voluntate Dei absiluin mini iocinari po Iumus, ac de eius praestientia . & disere quod si inus vollantate abistula velle supponatur P trum usque ad finem in Miltitia perseveraturum, P reus non poterit non rseverare , quia Deut . eumst omnipotens, in thesauris sapientia 3c omnipote tiae suae habet infinita media , quibus poteli Petrum reddere perseverantem, ita ut certo, libere tamen, si Perse raturus. Haec autem impotentia eis solummo. Zo eonditionata 8c consequens, quia supponit in Deo volantatem ab lutam perseverantiae Petri . quae v lontal certo operatura est liberam Petri in iustitia
Cum autem gratia efficax sit medium illud qiis Deus facit ut perseverantes simus, sitque e lectus -- Iuntatis ab lutae Dei . quia scilicet Deus vult abs lare Electorum suorum perseverantiam , dicitur qui que quod ille, eui concisa est gratia incax ad orandum bonum , non poteli illud non operari. Illa tamen impotentia non est antecedens & ab luta, sed solummodo conditionata S e sequens, quia supponit gratiam esse efficacem , Sc quia ea exiliente di auxiliante libere bonum sumus operaturi. Illa autem impotentia non est vera δι proprie dicta imp xemia . Sicut enim in eo qui libere indet non est vexa impotentia ambulandi , ita nee in Antishristo, euius Deus praevidit peccatum saturum . vera est imis potentia non peccandi , nec in Praedestinatis u rum Deus voluit voluntate abseluta perseverantiam in iustitia , vera est impotentia ab ea desistendit nec tandem in eo . tui eollata est gratia effrax ad operandum honum , vera en impotentia illud non operandi. Cum itaque dicatur de gratia emeaei . qua Umit ni in eius praeceptis ambulemus , clive illa sitrer se emcax . uve non , nam ab agitandis opinionibuet Theol ieis e sulto abllinemus , tum itaque
1nquam , de tratta emeaci di itur quod est invi ibilis, insuperabilis, indeelinabilis, quod vinci non potest, quod illi non potest restiti , naee omnia intelligi debent de impotentia cons lumi & eonditionata,
quae non est vera impotentia . supponit enim existentiam futuram actus liberi, nee aliter vera est propositio assit mans talem impotentiam , quam Praesiipposse xa sutura exilientia actus liberi.
VII. Quod de illa impotentia ton uenti Sc eonfliti, nata. quae non est vera δι proprie dicta impotentia, locutus sit Augustinus in locis a F. Bellelli laudatis& excerptis ex lib. de corrept. δc grat. c. ra. 8cmanisellum est; nam ibi S. Doctor ex instituto di putat de dono perseverantia hominis lapsi, docetque donum illud, quo Deus ab ata voluntate vult et ctorum suorum aeternam salutem . iisque conseque ter praebet g alias efficaces ad Perseverandum . non posse esse mi suo frustrari . sabiantum es teis. , im quit Ausustiniis, is ratis istanama , ειμώ- gratis hiademiabuiso σπι- νων. Et cap. rvi plan es itaque δε-audum uisisti lial.
Dcit qui etiam ista quae futura Ium facit, humanas volumiates non m se res e . quominaes faciat ipsi ad Pis; quania ιdem etiam is ipsis homi mimiatibus quod υat . eum vali, Deit . Porro imp tetitia illa . qua fit ut non possint non miaverare illi, quos Deus ab late vult perseveraturos. quibus que consequenter praebet gratias emaces ad persev randum, evidenter supponit liberam lare in electis diuinae gratiae adiistorio cooperationem , ac proiiae impotentia illa . de qua Augustinus . est impotentiae sequens & eoadiconata, non autem antecede a Maviluta.
VIII. Pndo autem F. Bellelli ait gratiam illam . egradibuε iuperat eupiditatem. esse victricem, indectanabilem , insuperabilem, eique arbitrium minime pos se resistere . illud affirmat independenter ab omni alia supposti mer non enim suppouis illud quod sup- - Augustinus & alii Catholici . oemitam via licet Dei in eoesi x hominum , absque ulla libertatis laesione . operationem, sed e contra grati e tribuit esse irressis ibilem , inde linabilem & imur abilem. ea tantummodo ratione , quia gradi x superior est eupiditate et ait enim , ut jam adnotavimus , - βDnior est, gratia ianeu, fariique imineibi uer ut aesierutibera facultas astita fui nisu cone visee uia desecta- ω sioni t ros t. illa ergo is Mentia resistendi aci, quam admittit iste Theologus, est impoten- ζά .. tia absoluta 3c anteeedens, ae proinde vera atque pro- p a .prie dicta impotentia.
De Irahimo sejsu hujus vocabuli. Neeesse est. Ommadmodum F. Bellelli asserit voluntatem resistere nou posse , sive gratiae , sive cur iditati. secundum quod una alteram gradibus seperat,
ita quoque contendit necesse esse ut voluntas consentiat illi e duabus delectationibus indeliberatis . quae eii gradibus superior altera . Utrumque docet The logus ille, scilicet voluntatem resistere non pose illi delectationi indeliberatae quae gradibus superior est altera. dc necesse esse ut voluntas illi consentiat: pugnantia enim loqueretur, si unum asseveraret. & alterum negaret , cum idem omino significent hae propositiones . iamo non potes non agere, Ec necesse es Me
Insuper quemadmodum F. Bellelli ad eludendas M. eleliae definitiones contendit illas voces , potes . esse ambiguas atque aequivocas. ut dicium est supra in articulo praecedenti , similiter etiam ut aluquatenus imminuat horrorem quem auribus Christi niς incutere valet ham doctrina, de gratia tali et Secupiditate voluntatem hum nam alteruatim necess- tantibus, Marias, easque plurimas affert Scholasti ea distinctiones, quarum , si non firmitate, ultem n mero obrumur incauti Lectores.
Gratia per se esseo . , non absolutam oeptam necesstatem arbitris imponit, sed riminutam at
recedens, sed inationis oe eo equens: non es , suas actus primi, sed a s se nar non est necestas essem. tialis . sed auidentatis e non est necessitas sensus diυis , sed ferius eamposivi: non es necessias cuilibet indiseriami, alim temperandi, sea νουν δε incaei tantum . Et alio in loco . post allatum Sanm Augustini Me reatum , Duod amplius nos delectat , secu dum id operemis necessia est. quod alibi diximus de oste dimus nullatenus favere lausenio , 8t consequentet nee Bellelliano systemati haec addit Theologus no stet . Otimiam scilicet facta fonsilioue , quia vinas. tametsi md merens , opeia ae actioni applicetur . Marium vereturque necun es necessisa e tamen em quem ii O iliati s . Quis enim deneget β - εν .uitur Me nectoras ectiva virtutis , seu libera potestatis, non
es actus primi. nos es antecedens , sed est Musissco equens, necessitas IV ostisuis , necessito aurie tionis, necessitas actus fecωndi. quae erram a s. Thoma
30쪽
sti. non divis, tamaris suspensionem auferat, indiserensiam tamen Pisam AreM . fam.
Hmm scholamarum diiunctionum quaedam sint apud et reolum orthodoxoc. & praesertim apud Thi
millas, valde usitatae; aliae vero a Fratre Bellelli vis dentur excogitatae, ut super hae iam satiet intriinta quaestione densiores adhuc tenebras magis ac magis inundat . Ruxntum autem inania sint ae inepta Theolopi istius diverticula. nune nobis probandum incumbit: quod ut ais uamur in duobus leuuentibus paragraphis demonstrabimus r. Rholasticas ahesescet rum orthodoxorii in dii tinctiones nullatenus congruere aut aptari posse systemati Bellelliano. a. Novisuas ipse F. mitelli exemitasse videtur distinesionibus iam nullatenus a systemate Iansentano reoedere , imo illius systematis se assertorem atque protectorem pro fiteri
yctius ea Theologorum Orthodorim, distinctiones
ostenisti Bel emos nutiatenus e gruuntaxi aptari possunt.
T N loeis. quae ex libro Fratrix BelleIli excerpimus . tque modo citavimus, quasdam ipse refert distin-Miones apud Theologos orthodoxos , & presertim
apud Thomistas, valde usitatas. Necemias, inquiunt, quam importat gratia effrax est necessitas hypothetica, seu necessitas ex suppositione , non autem n eessitas absoluta : necessitas eonsequens, non antecedenI: necessitas sensus eompositi, non divis P neces.sitas illationia, infallibilitatis, eertitudinis, seu tonse
uentrat, non autem necenitau consequentis . Haec
orthodoxe loquuntur Theologi: Haec & loquitur RBellelli, quae tamen apud iplum verum ae Catholi- eum sensum serre non possunt. ot ostendamus , singulos hos et maendi modos pereurrere non pigebit
T. Necessitas ex supposivom seu neeessitas hypothetiea illa est quae supponit essemim libere suturum.
Mani tellum est autem quod haec necessitas non laedat linerum hominis arbitrium, cum e contra illud suinyonat. Si e v. g. praescientia, qua ruus praevidit Autlehristiun libere precaturum. non impedit quin Α - tichristus sit libere peceanarus, quamvis sup sta divina praescientia necesse ut Antichristum peccare, necesse, inquam, necessitate ex suppositione . necessitate hypothetica . non abistuta. Similiter supposito Dei decreto, quo bsoluta voluntate voluit Petri perseverantiam, necesse est Petrum perseverare, etsi libere sit perseveraturus: & hxe certiuima sunt. non solum ialystemate Congruistarum, ut satis per se patet , sed etiam in systemate Thomistarum : Ne restautituri n- s ιιι inquit Alvareet . γα desumitur ex anteeedenteruil. lib. .eereta voluntatis divina. non es necessas absitata ,
n s. sed conditionalis. ω se naum quid, ut supra dictum unde aestis nori liberi arbitrii , qui necessario δε- ρώ-tur ex hujusmodi suppositione, non sunt simplicit reneressarii, sed liberi. AI. - Huius sententiae suae istam affert rationem idem
ib. mss. Alvarea, nempe quia solus Deus propter suam infinita-νem ει omnipotentiam, quia est auctor vestimatis crearis , potes uiam immutare conformiter ad fuam nata ν- molere oecaciter atque applicare ad producendam actum in partieulari . vim solum seunaum si flantiam , sed etiam secundam modum tiberratis. s. T . FIis consentanea strinit s. Thomas. quod cum to Las i. I tas disina si efficacissima . non solum sequitur , ' quod fiant ea quis Deus ista fieri, sed quod eo modo mis, ea fieri vati. Vtili autem , addit. γ dam seia Deus uetusinis . fuaedam contιumter . Id lue eonfirmari potest ex nis quae docet idem San-lus Doctor ibid. ad 2. & quaest. 22. art. q. &
Ex quibus inserunt Thomistae quod Deus praem
vendo & praedeterminando humanas voluntates se eundum modum naturae illarum congruentem . ita illas praemoveat ac praedeterminet, ut tamen libere se ipsas determinent ad agendum , & ita agant ut polunt agere, vel non apere . atque quod necessitas illa. quae oritur ex praemotione, &praedeterini natione
Dei, sient & illa . quae oritur ex praescientia ipsus , Berti Theol. Tom. VI. ipponat effectum libere futuram, sitque proinde solum necessitas ex suppositione . necessitas hypothetica, non autem necelsitas abibluta.
Necessitatem autem hypothetieam in sensa Tho. mistico se intellectam revera non admittit F. Ballelli. licet illam admittere simulet. Repetit enim es-ficaeiam gratiae, non ex omnipotenti & absoluta Dei Voluntate qua Deus ipse, absque ulla liberi arbitrii laesione, ita praemo et & praedeterminat actioneς hI- minam. ut vere po sint semper agere vel non agere ssed illam emeaeiam repetit ex superioritate graduum ipsiusmet delectationis eaelestis, quae graduum superi ritas seeum non involvit liberam ei se suturiti nem, quam involvit praemotio aut praedeterminatio divina ; sed seeum importat actum antecedenter acneeessario suturum . & simul negationem potentiae verae & proprie diciae ad amm oppositum . illa ergo necessitas quae oritur ex graduum superioritate in delectatione eaelesti non est nee essitas ullatenus hypotheti ea , sed vera & absoluta necessitas
a. Addit F. Bellelli neeessitatem illam non esse ante dentem . sed consequentem ; qua distinctione utuntur etiam Theologi chthodoxi, sed in sensu longe diverso. Aiunt Citnditiei quod necelsitas illa quae oritur ex deereto Dei ab luto, quo ipse Vult in g. Petri persevera tutam in operibus bonis , eis solum consequens. non quod eonsequatur Petri persegera tiam, sed quia consequitur decretum divinum . quctitatuitur Petri persererantia libere satura. Ne isitas autem anteeedens illa est quae non supponit Dei decretum absolutum de faturitiose areret allauius liberi. Et se tae distinctio in necesssitatem antecedentem& eonsequentem coincidit eum prima quae est in necessitatem hypothetieam & absolutam. Neressitas ' 41.,-fuin sitiane imuntatis di una . inquit AlvareZ . u ri de avx. '. necessitas antecedens , sed potius consequens eausam dila M.
H. . Dcet enim autecedat ea am δε eundum . quaveruntas creata, non tanMn antecediι eausam primam
pliciter, stilicet voluntatem divinam , qua magis in it in clectum quσm eausa secunda. in attineua fine usque ad finem fortiter, edi Lisonu omnia s-
1 V. Porto neeessitas quam admittit F. Bellelli , eum
non supponat futurum v sem liberi arbitrii. v. g. per seuerantiam Petri libere suturam . imo lupponit &consequitur solummodo Dei decretum de eoncedenda gratia quae gradibus superet cupiditatem , ae proinde quae pro graduum superioritate sit invincibilis, haee necessitas, inquam, est necessitas in sensu Theolog rum Orthodoxorum antecedens, ideoque vera & pr bile dicta necessitas. Quid ergo intelligit Theologut ille nomine ne eessitatis antecedentis & consequentiςὶ Neces tas emtecedens ea es , inquit , quae in essentia ; a luminae inluntatis collocatur: consequeus vero qui post in Ha
per peccatum vulnera in acciUentati forma eidem aete- tom. t.
dente Iutuitur . Itaque iuxta F. Hellelli . quam Vix ε. voluntas non possit diisentire, neque gratiae , neque cupiditati, secundum quod alterutra gradibus superat alteram, ae necesse sit ut voluntas consentiat maj ri & sortiori delectationi, necessitaς tamen illa obsequendi gratiae diei debet solummodo eon uens . Quare Quia etsi antecedat voluntatis consensum , subsequitur tamen, tum meatum primi parentis , tum divinae gratiae adjutorium . Me enim ipsemet mentem suam aperit immediate st verba modo allata. Quo quidem sensu , ait . Mne sibi invicem eo artiunt Mi gratia per Ie esseacis aecigenialis neres tas consensum , quem incit, amecedat, simulque conse res necessitae dreatur , Me est. Ue eu et per peeearum , . ρεν victricis aratia adjutorium inricta. Emone ne eessitas obsequendi delectationi tradibus supetati erit minue vera necessitas. quia orta est ex Adami preca. to Nee in ipso Iansenio reperies ulla verba, quibu elatius atque expressias significaverit necessitatem ilia iam . qua in statu naturae lapsae adstrinῆitur humana voluntas obsequendi gratiae vel cupiditati , seeundum quod una gradibus ruperat alteram , illam , inquam,
neeessitatem a peccato non excusare peceatores, quia