장음표시 사용
51쪽
tribus quos discutiendos suscepimus articulis . nullam In reprobis admisite gratiam, quae ad salutem vere suffieiat, sive in libri quinti eap. r. ubi inquirit an divinum beneplacitum erga lingulorum hominum salutem versetur, in libri 17. eap. ubi probare a greditur damnatam esse merito quintam Jan seni imm sitionem, sive denique in libri iii eap. 8. ubi stetit de variis Theologorum placitis eirea sussicientia auxilia vis omnibus instituta . Constans est ubique Theo. Iogi illius doctrina , nullasque admittit in reprobiggratias veret sufficientes, quibus salutem aetemm G tinere possint.
eius Operis summaria eouectio.
seepimus: propositum nostrum iam assecutos exses imamus,' ut arbitramur . demonstraverimus eos
adoptasse primo famosum illud ae toties decant istum Iansenti prinei pium de duabus delectationibus indeliberatis , & pro praduum superioritate invine bilibus : ex quo princinio tanquam rivuli a sontefluunt ab Innocentio X. damnatae in Jan senio quinque propositiones . Secundo sit iam etiam demo
stratum fuerit hox Theologos amplexos suille ctrinam in bis quinque propositionibus damnam
tati per pereatum relictae succurrat, nae e cuneumscenistiae , qui ine iactabiti pomdere istumares Mai sis ipsiret Has sub Dimonis potestate Murauit. Igitur quamdiu voluntas gratia gradibus superiore desumta est . ineluctabili eoncupiscentiae pondere devincta subiaeet; ae eminde quamdiu concupistentia 'radibus superat gratiam, voluntas illi non potest resiuere.
Jansentanatum delectationum principio , doctrinam quoque in cuinque propolitionibus damnatam ut admittat necesse est; fle quia gratias gradibus cupiditate insertorex vult esse invalidas .& eum eis hominem non magis posse operari honum ti mandata servare, quam videre possit ille cui ob aliquam infirmitatem cladiis sunt Deu lorum genae, ideo dissileri non poteti homini gratia efficaci destituto mandata Dei esse impossibilia ae proinde illa esse im nostibilia omnibus qui ea transisgrediuntur, etiam volentibus & eonantibus seeundum praesentes quas habent vires, deesse quoque illis gratiam qua possibilia fiant. Hara est prima Iansenti H positio. III. Dissileri quoque non potest interiori gratiae m ritu
naturae lapsae nunquam resisti ; non gratiae eupiditate sortiori, ut patet, non gratiae cuseditate debiliori, quia effectus, ad quem inclinat gratia . non impeditura voluntate, sed dumtaxat a cupiditate gradibus superiori.
Haec est secunda propositio. M autem attinet ad printi pium duarum det 'Elaticinum indeliberatarum x pro graduum superioritate in eincibilium . illud a Riallelli suisse assumptum. ex his quae dicta sunt satis superque eruitur. IVH at
vide sis. ρMine, ait loco supra ei talo . earnalis cupiditas mP n. diis hominis suas de illationes illicientes tra ter ne ad malum , sicut fuas quoque gratia sanctas detestationes inspirat retrahianses a malo Ne tamen σrbitrium primo pulsu per concupiscentiam agitatum ad Irmo Re ctatur illecebras , AEratia purat , or fis rise est vimit, facitque iminetbιtiter ut ii ora famitae ad ura fus nutu tanto tentiae delactationibus res fret . bonoque superinm metis delectanti rensentiat . Sed paria interdum gratia γ in ida , quam is ad bonum excitet stimuletque . a fortiori cupiditatis det satisne superariar . Hine elatissime exponitur incta cupiditatis & gratiae, quarum ea quae sortior est alteram vincit. Illos autem motus, tum cupiditatis, tum gratiae, eonceptiς, verbis asserit esse indeliberatos. Ouod autem invinci
. . , t bilis si illa e duabus delectationibus quae gradibus sum. a. perat altera asserit in loco modo laudato ; nam de gratiae delectatione sit habet, facitque imi mihi iter , inquit, ut tibera facultas muccipi entia risectationibus res at . De delem time autem cupiditatis docet quod vinci non pollit a delectatione pratiae , si ista non prae deret cupiditatis assem i. Et s mn prae Ueret, inquit, quomodo illam iante re potes Et quidem quod invincibilem velit esse delectationem illam quae gradibus superat alteram , patet ex eo quod illud de duabus deleliationibus principium firmare nitatur hae S. Augustini sententia male in-Vῖδε ω- tellecta : Quod amplius nos delectat , secundum id ope W3 ibi , is uete e es . ae proinde contendat voluntatem necessario obsequi delectationi, quae gradibus a tu superat alteram. - ι Praeterea illa gratia vincere non potest emet piscen--αε iam . quae ad illam vincendam viribuq non pollet
semeientibus; atqui talis est illa Maria relative adeoneu piscentiam ardentiorem ac robulliorem ; nee tunc illi gratiae aliud nomen imponit F. Bellelli , quam gratia parva, quam gratia invalida, quia scili cet eam non putat habere vires sellicientes ad debet landam oppotitam eoncupiscentiam , & homo illa dumtaxat gratia instru las non magis potest fraenare concupiscentiam, quam videre possit ille eui ob aliquam infirmitatem clausae sunt oculorum peti* . Nemo sane . s sncerae sit fidei. inficiari potest hominem illum his in circumstantiis positum vera laborare videndi impotentia; ergo eadem omnino concupiscentiae vires infringendi impotentia laborat ille, tui inest tantum gratia gradibus inferior. Nam . ut superius dictum Lit . a F. Bellelli haee instituitur comparatio. qua it hominem gratia parva instructum posse concupiseentiae resistere eodem prorsus modo quo homo . eui ob aliquam infirmitatem clausae sunt mulorumenae , pytest videte . Consectaria enim , quae ex te similitudine subsequuntur, jam superius deduxi
IV. Nee diffleri potest ad merendum & demerendum
in statu naturae lapsae non requiri libertatem a necessitate, sed suffcere libertatem a eoactione, nisi contendat simul hominem viatorem non esse liberum , nee mereri ali3uid aut demereri, quod tamen certi sime non admittet. Patetur quidem hominem in hae vita liberum esse a necessitate quae oritur ex obiecto, qualis necessitaς reperitur in Beatis . non Vult tamen, nee velle potest illum quoque esse liberum ab illa necessitate quae oritur ex detestatione, sive sotiae sive cupiditatis quae acta praeponderat alteri ; imo eone piis verbis asserit necellitatem illam . quia est Meidentalis & adventitia . non incere libertati . quasine eestitas illa . etiamsi inducta sit per peceatum Ma-mi . ut salso contendit, minus sit vera & proprie diaria nee effitas quam ea quae oriretur Ex primaeva tnili tutione. Vide dicta super lux ari. 4. hu us posteri ris operis. Docet emo quod ad merendum fle dem rendum in statu naturae lapsae non requiratur libertas a necessitate vera & proprie dicta ; ac proinde tu
tur doctrinam in tertia Ianseati propositione damn
meet etiam doctrinam in quarta damnatam pro positione; doctrina enim damnata in quarta promtatione est, quod voluntas humana nim eossit divinae fratiae resistere vel obtemperare . sis illa sit gradiaus inferior cupiditate, sive superior. F. autem Bellelli eoneeptis verbis asserit voluntatem humanam non posse resistere gratiae gradibus superiori. nus , inquit. neu fusticiem gra ιx , Ied per se essum . d. modo mirifiei . indeclinabili, mIuperabιιi . in dat velle repar. ω perficere, arbitrium minime posse remere scripsit . Et decretum Concilii Tridentiai. quo definitur hominem abi ieere polle divinam Rutilus Sancti in s rationem . interrietatur de gratia pure lassicienti , quasi Santia illa Synodus istium definierit quod homo abiicere possit gratiam illam quam revera abiicit .
Quid fingi poteit ineptius Vide quae diuta sunt su
VI. Constat denique ab errore qui in propositionis non recessisse Fratrem Belleili. eum ex doctrina sua ratum certumque si Christum pro salute dumtaxat praedestinatorum mortuum esse. Nam Christus pro iis dumta xat mortuus est, quibus salutem reddidit possibilem atqui salus in systemate Fratris Bellelli , solis dum taxat praedestinatis possibilis e It, cum soli gaudeant beneficio gratiarum illarum gradibus superiorum, quibus adversam possunt fraenare concupiscentiam. &aeternam sibi comparare salutem; emo Chri1tias pros lis dumtaxat praedestinatis mortuus est. QMd si eo
52쪽
praedestitistis mortuus est . mod si eo progrediatur, ut aquosint miram esse in Deo anteeedentem 'pro citate minium hominum voluntatem, sitims tamen ae intem damnatus subsistit error. eum
virtute antecedentis nusus voluntatis non conserantur
reprobis gratiae illis tradibus superiores. qai s solis suam ponent onerari silwm . Si tandem fueariu . umente lege , Deum illos tuore sumetenti possibilitatis gratia , profecto perinde est ac si non iuWa-tur , eum nihil ipiis adveniat ad salutem subsidii. Nam per hane sumetentem possibilitatis gratiam nihil aliud ii telligit. quam franas cupiditate gr dibus insutores , quam gratias illas. ut 1 e vocat, parvas &invalidas, quibus qui instructus est non magis poteli suam operari salutem, eum videre possit ille. mi ob aliquam infirmitatem elius, fiant oculorum genae; ac proinde gratias quae non dant veram praecepta adimbendi potentiam , gratias, quibus in rei sint irate aeterna salus . nee n , nee diis potest possibilit, &quibus tandem miliis imobira salvari poteli. Et haenint haereses, quas eum sansenio docuit F. Bellelli. Eandem quam F. Mitelli doctrinam securus est RBertit nee mirum , inter hos dum statos eommune semper lxtitit opinionum eonsortium . Iste quoque. ut lim vidimus, si molam amplexus est lansenti principium de duabus delectationibus indesideratis atque pro e uum superioritate invineibilibus. Domit enim in lum duarum delectationum. gratiae stilicet & eupiditatis , illam esse victriem quae gradibus seperat
Barti alteram . Cum trahatur animus . inquit , delectatione 3 - γ m , nunquam se inciinabit is uinam potius. i. ' -- aIteram . sed 'aebis orem . donis una fit ma MI. astera ν κλον , eamquae deris ' . D eonsequento contendit eandem munero gratiam esse modo vi rem, modo inefficarem . mout concupistentia cum dua rii lumine debilior est vel sertior. μν. inquit, ea inmninis re delinatio-m, quae in aliquibus η- ohaesitis atque muratis. v. g. in Tyriis Si ει quasores efficax ,
' ad poenitentiam traheret , en altis mori eaeitate m
obilinatione affectis Moacem contentamus. Quod utelarius exponat, addit, gratiam Oa Misarem bisa. mia autem motus cupiditatis uat indeliberata priore infausta omihu, que exmuntia fateri ensetur . De gratia Meaei vem spetiatim doeee. ιuam. Q. -- deis timem hia brratam a Deσσιιων meamque Moenire motum Dorunt
I. . t ' lii, denique delectationes vult esse invincibiles:
ad at enim hoc Augustini emtum in lentu Ians mi intelle me Quod amplitis nos delectat , secundam sti; tu opermur necesse est. A W--s, ineuit. Maiiad c. aris seqvi quia maris Aesectat. vl-- rum
1. PM. gratiae gradibus si periori. Semur, inquit.
gratiam gradita raperat . . Unde per gratiam gradibus debiliorem non aliam agenti potentiam eonu rei pertendit, quam potenti
meti remotam. Potentia remota, inquit. εμ ιο- betibia. D -Immtatem νεα- . Remotam aurem p riam a 'pellut illam, quae remorante aliquo impedimento ex rere non potest actum ra autem potentia remm .,ta' ait, quotliseumque expedite φ immediate ex rere aliam mn potes aliquo remo me impia mento. ---ἔ noem quoque hane gratiam gradibus debiliorem,
'ditat tin i r teter quidem per eam dari nobis pol
- - I. statem divina implendi mandata , sed ranun tum ita validam & exsuditam , ut ea impleri pollini absque rotastioris gratiae , qui talemus, subsidio . Quapropter gratia haee debilior eapax tantum est volunt tem in nobis parvam & invalidam excitandi & pr dueeudiri de nisinu eam istemacem potius quam
Ex his quae admittit F. Beria. 8c quae non respuat Iansenius , sequuntur samois quinque pmp'lmones, quas pariter eum Iansenio admittat F. Bem nectile est. Nam si gratia debilior oppositam nou misit vi sere eupiditarem, ergo Dei meepta impolubilia suntiis omnibus qui gratia gradibus saperiori careat: ergo & iis omnibus qui ea transfrediuntur I ergo an- ου Dei prerema homiHbus, etiam sinis, eriam π
otatas ranantibus virtute gratiae cupiditate demitoris, se,n m praesentes quas haben vires, . Gut
possibi sis i dos quoaua illis fratια ρ- possibilia fiant. Et his est prima Iansenti propositio.
Ex iis sequitur etiam quod uoluntaς na qu1m r sistat interiori gratiae , non quidem gratiae gradibus se riori resistit , utpore mi, iuxta illum , volun rastere non potest : non gratiae gradibus interiora, quia quod tunc non habeatur enectus ad quem vinhuntatem meitat , id nullatenus potest imputari v luntati . sed concupistentiae quae . eum sit frUibus superior, impedit ininum gratiae. reo ι uteriora gratiae in striu natura lapsa nun am re itur ; quae e serenda Iaasenii propositio . . Quod autem renovet etiam tertiam p'politionem his te eptam terminis, Ad metendum o demeren mis statu natura ta a non re ure1t- ιιιertex a uerestu te, sia fuistis liberto a re ima , patet ex er quod ad meren m & demerendum non uirat libertutem a quaeumque vera & proprie dicta nec elutate , sed duntaxat ab illa necessitate quae oritur ex Ob e-cto . quaeque reperime in Beatis oram intuitive videntibus , non autem requirit fidissimus ille lanienis Meeta libertatem ab illa neeessitate . qua oritur, turn ex gratia, tum ire cupiditate rio graduum iu -ximitate invi ibili x. Vide dicta uora art. 9. iria in duarum Mectationum, rapinitatis & grati lamassim . illa quae gradita inserion est , non pinnisbperiorem oppolitam vincere; ergo voluntas non pol in obtemperare gratiae gradibus inferiori si autem illa quae gradibus superior est ma possit vinci , ergo illi resisti non pote It, ae proinde talis est gratis , - - μυ-voluntas re ne vel obtemperare, vae est haeresis quartae eropositionis. Vide supra art. Io.
in tam denique Iansenti propositionem pro-bens Innocentius X. iafiniit simul Christum pro non .
nullorum saltem reproborum salute mortuum esse aut
anguinem missa. ri ea dinitione necessitio sequitus, quod Deus illis eoaferat gratiae auxilia. quin sibi inint ae iam eomparare silutem. Haec autem ista restrinot F. Berii ad generalia illa, eaque e teriora , media toti lamiano teneri . aut mimis, aut lata, aut emetiti . quibus Eina possitisis non redditur aeterna latus . vide dicta stipra art. II. Quod autem sensum in quinque propositionibusdamaritim, stillari sensum Iansenta, tueri velit quasi esset ab omni errum immunis . patet ex eo quod eum unamqumque singillatim propositionem expe est atque insectari fianuat, unitatique sensum tribuat, quem non habent . nec habere possunt . & hae via errores Iansenu emiurae Pontificiae subtridiem tentat.
Quid disertius fingi potest , ut Ixasenii doctrinam
stam esse ostendat 'Non ergo immerito Iansmismum in Scriptis Frimitelli & Berti asserimus redivivum. sisti Ne ι τεα VL
53쪽
BAIANISMO ET IAN SENIS MORE DIVI VIS.
Tomo centum oe unam abesnellii Propositiones m Bulla
UAMPLURIMI, etiam non inferio.
ris notae. Theolo, varia Novatorum effugia, variaque sophismata noti sathab tes perspecta, vix suspieari possunt Fratrem Bellelli ex famili, A gustiniana Doctorem Dieologum . e rores a summis Pontifieibax in mitiae Iansmo da miratos renovasse. Tin
tim dam attendunt hune Theoloeum in inbi a se editis debitam omnibus Amillas ieix Constitutioniabus adversus Bais, Iansenii, atque inessiestii prava
dogmata latis o lentiam ape te promeri. ac etiam unum integrum volumen impe ere , ut estellii Proeositiones centum & unam , in Constitutione aselieis memoriae Clemente xi. . quae incipit nitur Dei Fuius, mmulgata. D criptas atque An themate eonfixas tigillatim refellat atque confutet . . Uerum toti Baiano & Iansmiano systemati hune Theologum adhaerere nemini dubium esse potest, scihorum Nova crura prava dremata persecte edoctus Fratris Bellelli labros. debita cum attentione ac diligentia. perlegere atque expendere voluerit. Nonne tamen, dicet istiast. aliquis in gratiam Fr tris Milesii. nonne Constitutionis Unigenitus vindia cando aequitatem e sendus est priores retractasse e rores ρ Nequaquam. Nam tantum et, si ut is Me p steriori toma retrait et pristinos errores, ut e contrario em implieite saltem confirmet atque renoret . cum
nihil ibi dicat ad refellendas inelatilii Propositiones, quod etiam non admittatur a Ianseo illis aequivoeati num apud ipsos usitat illimarum subsidio. Si enim constet Fratrem telli ad vindieandam Bollae in gemitis aequitatem nihil afferre quod laetis complexitas non reeipiatur a Jansen illis, ae Moinde cunnem ab illo Theologo illisv Bullat adversu; Haer tum latae vim enervari atque stangi ; prosesto non suum a Baianismo & Ianserusino absolvi non poterit, verum etiam illius haeresis reum se esse demonstrabit. Porro Theologus iste , dum damnatas Quesnellii Proposiviones refellere aggreditur, vel earum Iesitimum Ac genuinum assignat semium. & tunc eas non tacere damnat sed fitis, quod ut assequatur. aequivae timeet & invita, quibus Novatores abuti sistent, i eadhibet: vel ei extraneum atque a meate Quesne ait omnino alienum tribuit sensum, ut sic errores Baii de
Jan senii a Queiaedio renovatos Ponti fietae Censu
Duo itaque nobis probanda incumbunt. nempe t. Α Fratre Belle Ili ficte tantum & non sincere damnari eas Propositiones. Baianas aut Jansentanas . 3uatum legitimum ae genuinum assi nat sensum. 2. Caeteras in e 1 traneum & a mente uyestellii pro ut alienam detorqueri sensum. ut sic sartus tectus reddatur sensu ς a inestellio intentus. Si autem hae e duo maestiterimus, sane Frater Bellelli, ut tollat a se Baia ismi & Ianienismi notam, hae sua Propositionum in Gesaellio damnatarum consutatione nullatenus ju
Advertendum eri tamen inter damnatas Quesnellii Propositiones reperiri nonnullas, quae in rigorois aeproprio verborum sensu Calvinianos dc Lutheranos potiuq quam Baianos aut Iansentanos renovant errores. Quia autem Quesnellius Calvinianum vel Luther num earum pro Iitionum sensum se reprobare promte turi ideo in his Propositionibus alium sensunt, li-eet serian occultiorem . indagare necesse est, nempe sensum Baiano & Iansentano syllemati consentaneum. Hune o ultiorem sensum . eo quod indagare omise xit, eumque silentio praeterierit F. Bellelli. non avid tui reprehendendus: verum quia Batavos & laaseni
nos errores la aliis p ocilanibus clare Se aperte mnuntiatos nullibi reiicit ae refellit, profecto In hie elisellianarum Thelium eonfutatione mjaaismi α 1nsedit mi suspicionem a se nullatenus erasendus est
Ut autem N positum inrigamur scopum , omnes& singulas ouesnellii propolationes quae ad Baiani Dmum, vel ad Iauseaismum aliquatenus pertinent, reseremus, eo ipso ordine quo in Constitutione Clementis XI. proscriptae Iunt. atque a Fratre Bellelli etiam consutatae. Maioris autem Uaritatis gratia eas iuxta materiae diversitatem ia certos ae diuiuctos ναν
Error inelitellii, sicut & caeterorum laesentiumri,
est nullam aliam dati er tiam prariet meacem. non quod omnis gratia eum semper pro eat effectum in quem excitat voluntatem, sed in eo sensu quod gratia eum semper producat effectum, cujus motacendi consuri potentiam; & ideo duo diiuneumitur 3b ea genera gratiarum. Aliae quae aut gnatas si perlbres Lupiditate . ideoque Gicaces simul Ee victrices: Aliae quae non sunt cupiditate seperiores , atque bae quidem . etsi noa producant et emam ad quem excitant voluntatem, ali uem tamen essectum producunt iuxta eos, it in stillaei quem ob resistentiam cupiditatis gradibus supelioris producere duntaxat possunt . Has vocant gratus excitantes , parvas . debiles, invali
versus hune errorem Catholici docent dari ν - tias quibuscum voluntas vere potest operari bonum , etsi illud non operetur, di has sufficientes vocant . Novatores autem. qui videri volunt Catholi et ., 3rati sadmittere profiteatur quas ore tenus se scientes v eant. Nam vera sui scienet diei non potest Pisa illa. quae eum gradibus sit in serior Rapulti a te, cupida tetrivincere non potest. Contendunt antem cum Jassiense voluntatet' temper obsequii imo resiliere non pone
deletiationi it Ii indeliberatae sine gratia sit lixe cu-puitas quae fradibus altera. y si petat; ae minde Jansmitiae, qui Jausenii principium de duabus. Ole- Hationibus indeliberalis.& pro graduum superioritate invincibilibux ampo bantur i, gratias vere sessitien
tes nec admittunt, nec admittere possunt . Porro
Frater Bellelli hoe exitiosum amplexus est princia
pium. Vide Ianseo. redi'. Pari. a. Am r. Docuit quoque gratiam gradibus inferiorem cupiditate veram reipsa non conserre potestatem operandi bonum ; ide que hane vocat parvam & invalidam, de cum ea hominem non magis P e operari bonum, quam videre it ille, eui ob aliquam infirmitatem elausae sunt oeulorum genae . Uide ibid. Ari. a. I.
His praeruppolitis. superest investigandum , in quo sensu Fiat et Bellelli resellat inest Alii Propositiones, quae huie Catholico Dogmati adversantur , nimirum
HM iure merito refellit Propositiones Frater Bellelli, quia Fratiam omnem sufficientem excludunt, sed eum gratias vere sufficientes ipse non admittat, eas. que suisicientes voeare non possit, nisi subsidio a quivocationum a Iansmistis confictarum. ex his colligere est hune Theologum, etsi genuinum ae legitimumitatum Propositionum assignet sensum . illas tamen non sincere, sed ficte rejicere.
54쪽
D. Gratia . Humanam voluntatem dissentire posse interiori G tiae, sive lassicienti. sve essitaei. Umma est definis tum a Gmellio Truentulo. Huie detinitioni restas tur Iaase ius, refragatur & inrelaenius . Gratia , Inquit iste pre Io. est a paratio nisnus Orestis Dei
Ceaeilii autem Tridentini definitionem eludere tentant Iissenii Sectarum uariis eoillationi a & ess giis. Verum Frater Bellelli multo indacior dicere non est vetitus Cocteilium duntaxat definiisse, posse resisti Gratiae sussicienti. Qiram filia si his exposito, Pr haraim eis Iansen. in Part. 1. Art. a. , Hese Concilii Tridentini adulterinae expositioni a haeret denuo Frater Bellelli , dum Misellii Propositionem io. refellere aggreditur; illud enim Mammmdo tu ea reprehendit, quod Gratiae samesenti resilunon posse asserat. Itiniω- , iacuit . Me Popositis, a falsa es, eratiam si nita nihὼ immiare in mariare musta emmeiat . Di tu da es durio
Hres , . retaia tar ιnteriam, ab te scilint emeaei, - ana --tate dissimi imi rure autem in sensu ompsis impedis. edi retardari mn potest. s tia essior immiti & retardari non misit in senis compositi euti sensim compositum interpretanrur em muniter Thomulae, eertissimum est: nee etenim d
bitati Atest hae duo simul eomponi non posse i gra
tiam statem emearem, δe voluntatis res stentiam .
At illi resta posse in sensi diviso tanquam Cath licum Dogma asseriint Thomiliae omnes. asserit &lans inius quibusdam eavillationibus stetus . sed hisic consutandis non est laetis , eum Frater Bellelli Queisellii Propositionem ita solummodo rei iesat, e quod pratiae sumenti ressisti noti posse enuntiet ;quod a mea te inestellii est morsu alienum . On m' --se . ni ipse in querela & praete usa reela
is G si e memor a Uer, Itaque Frater Bellelli huie propositioni ita sensem fingit extraneum & a mente Queisellii alienum, ut suam de gratia illesimbili seditentiam Censurae in Babla Umemitus latae subtrahat. Qiramvis autem consteretur gratiae emeaei resisti resis in sensu divise, quod & eonfitetur Iansenius , caeterique eius Semtores. profecto nisi firmi retractaret laesentanum de duabus delectationibus indeliberatu . & pro praduum superioritate inviscibilibus. principium . dubitari non potest quin ita loqueretur
in sense Iansenti erroribus plane consentaneo . Huic propositioni 1α adiungere licet Prop. I p. 22.
ab M. & 11. Istarum autem duplex distinisi potest
senses, uterque damnandus atque damnare .
Unus est ille quem exhibent Propositiones in se spectatae sine ullo respectu ad systema Auctoris: Alter autem quem habeat relative ad Auctoris systema in aliis Propositionibus clarius enunciatum. Pro D in I in in spectata, v. g. quae asserit Dei gratiam nihil aliud esse oram eius omnipotentem voluntatem, sensum habet salsum re revera damnandum , cum Dei gratia sit omnipotentis voluntatis effectus, non ipsa omnipotens voluntas. In Propositionibus autem
2. 23. 24. & as. operatio gratiae comparatur Inca
natiociis Mysterio, creaturarum e nihilo productimi.& eorporum sanationi a Christo divina virtute exhibitae, ouasi mere pallive se habeat liberum arbitrium dum ad agendum adiuvatur . sicut pallive se habuit
hamantis, Christi ia xctu unionis hypoliati ae , sicut
pessive se habuerunt Clearum in actu creationis, &nomines a milito divina virtute sanati in ipso amsi nationis. Sensus autem itarum Propositionum relative ad systema est volu'tates humanas non magis resistere posse operationi gratiae , quam resstere potuit humanitas Christi unioni hypostitiis,
quam relistere potuerunt Creaturae omnes earum H
ductioni e nihilo, vel homines miraculose sanati a Christo illius divinae operationi.
tam ut 'ue sensus sit revera damnandus, uterque etiam merito proserint ad vindicandam Censurae aequi.
ratem, imo alteruter Uaratim adduci potest . &innoxie adducitur; sed eulpandus est valde P. Belleruit, ut dictum est supra, eo quod nullibi r aetuatn .um me isellii Dogma de gratia irrefiitibili nequiisdem dum pravum exponere sensum amreditue ill muti P itionum quae gratiam ineui ubilem exis eris HGI. TUL
pressis verbis asserant. Illius Theologi assectatum iut libui ei reumstantiis silentium nullatenus potest exestiari,
m Mono Chesi pr. onmibus inmisissis. Inter Quesnellianas Propositiones I 2. P ῖ .& 3 r. aliae vesuntatem Dei atque Christi mortem Pro salute hominum restria uni ad istos praedestia tos. aliae hane haeresim latis aperte inauunt, & in eo tensu eas intelligit ae interpretatur F. Bellelli , d tetque Christum voluisse lapses homines , non ad terminum usque damnationis ruere, sed in via aete vae silutis manere, legibus dirigere, atque fassicienti possibilitatis gratia . urgente lege , iuvare. Bene quidem, si illa sufficiens possibilitatis 3tatia esset v re suffieiens r Sed eum F. Bellelli nullam aliam pol-sbilitatis gratiam admittat praeter eam quae gradibus est inpuitate insertor , quam parvam & invalidam voeat, & eum qua homo non magis potest operara , quam possit videre ille mi ob alio ni infirmitatem elausae sent oratorem genae . proseo insuffieiens est illa gratia. nee sit eiens aliter diei potest . quam illarum iu dio aequivorationum quae sunt MM Janis.
nistas usitatissimae. Vide Janisti. rediri Part. 2. Art. a. de eiusdem artieuli I. & Λrt. s. n. tr.
Igitur F. Bellelli illarum Pro ostionum . selliera
Prop. 12. - Rr. 32. & 33. legitimum quidem exhibet sensim . sed Dogma harum Censura Propositionum definitum Daudulenter, nodi autem taeero animo , admittit.
D. Fida prima gratia. Quesaellius Meet nullas dari gratias, nisi per fidem. Prop. 26 Fidem esse primam gratiam & sontem
mnium aliarum . Prop. 27. primam gratiam quam Deus concedit peceatori, esse remiisionem peccatorum. Prop. 28. & extra Ecclesiam nullam eoncedi gratiam.
Quamvis hae propositiones in rigore fle proprio verborum sensu aeceptae sisnificent infidelibus, antequam fidem recipiant, Hammeis & Sestismaticis. antequam ad Melesiam redeant . & peeeatoribus , aut uam eis remittantur peccata . nullam eoneedi gratiam ;atque in eo sensa damnandae sint. Ae damnatae fumrint ; nihilominus quoniam in nellius easdem Pr positiones in eo sensu aeceptas damnat ; annoscit enim ' quasdam fritias quibus Infideles & Haereti- v Mia ad fidem, Sehi si fici de Meeatores ad Poenitentiam dispotiunmtὶ alter sensus in his Propositionibus
sistemati Quesnelliano eongruentior est investigan- irin .eus. Q Miser.
Notandum est autem damnatam non esse in his Propositionibus sententiam Theologorum illorum , qui doeeat nullam aliam dari gratiam summaturalem . ante eas quibus Infideles disponuntur vel e eitantur ad fidem; aliud est enim asserere primam gratiam esse fidem. & aliud primam gratiam esse illam qua Infideles disponuntur vel excitantur ad fidem. cui possunt retistere, & cui saepe resistunt. At in syllemate Queisellii, qui nullas admittit gratiaqnis emeaces . ac proinde contendit gratias quibus infideles exeitantur ad fidem semper operati aliquod initium fidei, aliquam fidem inchoatam, dieitur eo sequenter fidem. taltem inchoatam, esse primm gratiam . nullamque dari gratiam ante fidem illam, sal tem ineboatam: dieitor quoque nullam dari meeat tibus gratiam 4 praeter illas 'uibus ine Matur remissio eatorum. Porro hunc posteriorem sensem qui reiative ad systema Auctoris genuinus videtur ae le- sitimus, damnatum esse in Bulla in est.istis, nullunt etari potest Theologus . si Catholiee sentiat. Quamvis autem F. Bellelli Queiselliinam Dinitinam refellere simulet, hala tamen omnino iaυet a que adhaerestit, dum asserit filem ine aram esse primam gratiam. Verem irasme est, inquit, ' fidem ι, - .choatam est. Hin m aratiam . Si fides inchoata sit pri- leti, .ma gratia, ergo nullae dantur gratiae ante fidem in--. ehoatam ; ergo nullae dantur gratis quibus resistat I fidelis exeitatus ad fidem amplo endam . Gratia diei. etenim qua ad fidem excitatur Infidelis, &quam re- .lieit, nullatenus dici potest fides inchoata . Ergo Rhellelli, asserendo fidem inchoatam esse primam gratiam , nullas alias admittit, quibus Infideles ad Miam excitati sium remant ptimare mesensim .
55쪽
rim Grauia primi mminis. Propositio Queseellii se habet . Gratia Adaminon prodawebat nisi merita hinmans, & duplici ex e pite damnatam in Baio & lansenio Doctrinam reno. t. I. quidem merita primi hominis humana voeat Iansmius Lib. 2. de grati Chriit. Salv. Cap. 6. & a meritis hominis lapsi secernit . quia intia Adami t lix erat quod postet illi resistere uel obtemperare; graitia autem in statu naturae lapsae meritis Christi e-ema talis est iuxta Iansenium, ut illi resisti noci pes.sit . quod in haereti m . Itaque iuxta hune Novatorem . quia Adamus t Hstere poterat gratiis in statu innoeentiae, merita illius ad imm pertinebant potius quam ad gratiam ς &xia in stitu naturae lapsae homo non potest resistereti gratiae quae gradibus eo upiscentiam superat , iutius merita ad gratiam potius pertinent , quam ad hominem lapsum. a. Μerita primi hominis etiam humana dieantur iasystemate Baii & Ianienti. in eo sensu quod producebantur a gratia quae dctita erat naturae sanae &int rae, vae domina damnata est in sequenti Propinsiturae inisellii 31. de qua mox agetur. Hanc Propositionem D. aliter exponit F. Bellelli. --mia gratia fimul semini ue ιibertas , inquit ' . AEM
δίε L, sensum reiicit ipse meisellius, negatque se unquamia, in V dixisse Adami merita fuisse mere humana. Fatendum est quidem hune sensum Propositioni plus ain mesaellianae in rigore mile adscribi, sed quoniam RPui, η Bellelli nullam aliam Propositionis alteri expota tae. 4 tionem, & illos non assignat pravos sensus, quos eo Adam. fruenter Baiano & Iansentano system,li habet eadem Propositio . prosetio silentio suo Theologus iste favet errori damnato , imo expresse docet sensum in ea di sitione damnarum, ut mox patebit.
Propolitio Quesne iii 33. Graiia arimi est sequelamationis, erat debita natura fana intine.
Hine Dominam amplexum suisse F. Bellδli, d
- ν, monilinum est in Baian. Redis. Part. Art. a. 1.tu ε. potuit Deus, inquit, Crean om condere qua sera statu Hr perversa esset. Me nisi 'mersa esse potuit μεεν aiae adiutorio . Unde coli:pitur evidenter Creaturam rationalem in Bellellino syirem te sine gratiae adiis. torio non potuisse eondi . Docet etiam F. Bellelli, m non potuisse Creaturam rationalem non d stinare ad uiuionem sui ipsas intuitivam , t et illi d negare media ad illam consemendam necessaria , aeeotis uenter impossibilem elle illum statum quem Theologi vocant statum purae uaturae ς quod ut se dere tentet . tertiam partem & amplius Libri d.
Creati Ration. ante Pereatum , adhibet expressis ve
bis docens illum statum esse impossibilem , at De Baii Propositiones in extraneos ae confictos detorisquet sensus , ut sic Censurae suam subtrahat doctrinam. Vide dicta in Baian. Rediri Part. a. Art. a.
Isti ut status impossibilitatem defendendam atque probandam iterum suscipit in opere suo posteriori.
Tom. l. Lib. 4. Cap. t R I9. & m. Sed tum ibi priores et rores de impossibilitate starus naturae purae non retractet . mirum non est eum denuo emi gere ad varias uivocationes variaque effugia . qui-
diis Anathemati in Baianas Pronositiones lato se luia ducere tentet. Vide Baian. Rediv. Ibidem. 6. ando autem aequitatem Censurae in Questellii Pt postiones latae exponere aggreditur, damnandum quidem Propositioni 7s. assingit sensum , sed a memte Quesnellii prorsas alienum . Gratiam Adami. inquit . illis verbis exprimit nellius quibus m. ' a Ptiis ophis solent comenitae naturae pro
1i ila prietates . . . . Si uri r Adami gratia nomine sequeti Med. Creationis 'miratur, tam tamquam erecta. natura pro
ex intimis ejusdem ualcens admittisων . Addis c. 'i ia instipo Prom itio quod gratia Adami erat debita nata. V P- I ris Iauae o inturae. Non igitur spematuralem eratiam natura indebitam cemfiretur , sed solem gratiam naturalem. seu arctiam ereation/s, quae primαm hominem anthiis traxit . Natura nimirem creata sui ipsius pro
prietates naturali ine debentur.
Contendit erm r. Bellelli quod Queisellius voluerit 13 ratiam Adami ruisse ingenitam naturae creatae pri praetatem ex intimis eius nastentem ; sed quis, nisi desipiat , potest hunc Propositioni damnatae. & eshellio eius Auctori absurdum atque ridiculum tribuere sensum uis, si sit rationis ec pos, asserere pol est gratiam Adami suisse proprietatem naturae ex ejus intimis nascentem, ab eaque inseparabilem P
Hoe itaque non Eoeuit me isellitis, nee hoe in e
Itaque evidenter natet F. Bellelli idem senti, e de gratia Adami quod sentituarenellius, nee aliter Ce ruram Pontificiam deelinare, quam taliam Propositio nibus damnatis tribuendo sensum . Orthodoxe tamen loquitur in s. sequenti duin exponit quo pacto distrum Pro.identiae Dei verae ei tiae nos obst, quod exi tum quoque videre ea uamian. rediv. Pan. a. Art. a. f. n. 9. Supposita enim Dei ordinatione, qua creaturam rationalem ad intuitivam sui ipsius Viu mem destinauit, illi cons Penter debentur auxilia omnia ad suum finem con-Heuuendum necessaria: verissima est haec Propositis gsed in line distin F. Bellelli ab orthodoris. quod isti
sentiant hane ordinatio m ad visionem Des inruit, vam esse mere gratuitam , ae proinde gratuita quo que esse subsidia, quae vi illius ordinationis creaturierationali eonferuntur. F. Bellelli e eontra alibi d cuit hane ordinationem non esse mere gratuitam msed ereaturae rationali a Deo novi potvisse abs ad iniustitia denegari, nee hane doctrinam illo in laeonum Pari. retractat. Et si emo gratiae noti obsit debitum Provi- tria n. dentiae quale admittitur a Theologis Orihodoxis , ei,
tamen obest debitum illud in senti F. Bellini inteluctum.
In Prmsitionibu s. & 3 . Questellius iasistit eidem illi discrimini quod intercedere eontendie inter iratiam Adami & gratiam hominis laps , se in eo
nis videtur asserere quod gratia Adami fuerit illim ortionata . quod unusquisque rana in sua momia perlona recepisset . Et quod gratia Chriitiana st o. mnipotens Et digna Filio Dei, quodque ea non recis piatur nisi in petiotia Iesu-Christa teruscitati, evi nos uniti sumus. Illae tamen Propositiones in riamosis verborum sinis alios etiam sensim offerunt Lutheranos plane ae trinianos : asserere enim videntur errorem de iis stitia Christi exitiosime istam nobis imput in , cum tamen ex Concilio Tridentisci ea tu nobis recipiatur , in cor nostrum diffundatur , atque nobis in Ieat. Hos autem sensus libenter damtrat F. Bellelli, min,
do Jansentanum de inritatinum systema servetur
De necandi insiste. Peccatorem non esse liberum , nisi ad malam sinagratia Liberatoris. doe et Quesneuius Prop. 38. Liberum Arbitrium sine gratiae Dei adiutorio non niuad preeandum valere dometat Baias Prop. 28. Has Propositiones non sic esse intelligendas . quod absque gratia sanctificante , vel quod absque gratia Meaei peceator non fit liber nili ad malum , vide dicta in Baian. rediri Pari. I. Art. q. & PRIL MArt. 5. Nam de adjutorio gratiae actualis in emere agunt, sive illa sit emax , sve sufficiens, ae proi de rearinti non possunt vel ad gratiam habitualem, vel ad fratiam Meaeem. Nee etiam esse intelli pendas in eo sensu quod aripetitus innatuς beatitudinis qui in nobis inest, vel motus indeli rati qui exussiunt in nobis sint pecca in vide dicta ibid. Nee quoque esse intellisendas in eo sensu. uod voluerint Bajus de Questellius omni opera absque jutorio gratiae esse mala, non solum desectu debitae
ordinationis in Deum charitate amarum , sed etiam ex omio, vel ex fine proximo. Quod enim omnia opera humana snt peccata , vel ex ossicis . vel ex fine proximo nullus unquam docuit . nec docere serio potuit. Quis enim auderet asserere largitionem eleemi, nae euidam niendico ex motivo commiser timix pure naturalis esse peccatum, uel ex obiecto inquantum subveni me miseriae illius mendiei, vel ratione finis proximi qui est commiseratio pure natur iis p Contendunt duntaxat . duce Baio de Iansenta . Quesnellistae eam esse peccatum , quia rum resertur ad Deum charitate amatum. Vide dicta ibid. Partia. Art. n. 6. meent mitra Baius, Jansenius, atque
sitellius ab hue gratiae adiutoris nihil fieri posse a homine quod non sit Merarum, eo quod abs ne
gratiae adiatoris nemo possit agere et mo ira etam iis , Ac mccata sint ea minia quae non fiunt ex mo-
tim e haritatis & hie est sensus in Prop. 28. Baii , de in Prop. 38. Queisellii damnatus. Frater tamen Bellelli Pic sit ni Baii 18. 8t Plesi
nellii 3R supradictos fictilius de a mente Baii, Iausto ii
56쪽
-i. M--μ-- alienos tribuit senis iu mitem linitimum & genuinum harum Propositi num sensem merito damnandum atque damnatum Censura liberet; de in millam hasia mentionem .dum exponendas atque refellendax sustidit c Mellii P ccitiones , eumque silentio valde elupabili consul,
in praeimiit. -ndem errorem enim iant Prop. N. 4m 4 I. &a. sed tanturn abest ut sensem ines illi retietatia Belletii, doceatque eas omnes acturum quae fiunt ex alio fine quam ex Uuritatis motivo , non esse peccata . ut e contrario exorasse asserat diei posse quod quiὸquid hene amatur , noe est, 'quidquid ama' tur inculpolliter, charitate ametar, saltem virtuali.' Mines etiam, inquit . Augustmi die tam c scit et quidquid bene amat, Chariiste amat Iis aeripi in
i , , M- amatur, Charitate ametur i farum visenisti sua praece ,-- litis io fuse in libas unis duras visibas . Quod autem hoe v tabulum be- Melisit hic non pro meritorio , sed pro innoxio patet ex eontextu sermonis istius theo.
inomam autem istae quatuor Propositicines in sensa rigorusci acceptae , exhibere possunt sensum etiam TeVera damnandum . quem inestellius ipsa reii eit , P ut patet ex illius Novatoris querela, adversias Balmiam invenitur. hos praves sensus studiose serutatur
.. .. ' & exponit Frater Bellaui, sed statam Quesaeuia systemati consentaneum de induit lx dissimulat clau
Prop. 4b inter eas numerari quoque potest , ira quibus Quesnellinx nonnullos amplecti videret Calvini errores, qui tamen a lansentano 6stiniste diseretrant, & ita plus forsitan asseruit quam asserere V Ivit. Prinias feraria Baptismatis, inquit, ess
tione datur intellei eon: istentiam per baptisarum omnino extingui & iuuitiam in eo collatam essi missibilem. quem errorem adversat Calvinum scripsit Triden ima Synodus. Ut antem rite Propositur Queiselliano amommodetur systemati direndum i rei gratiam haptismalem tamdiu hune hibere in Bum , quamdiu ea in homine perseverat & operatur per gratiam a Mem , utpote eui iuxta lamentum non resistitur . nee resili potest: sed nimium distorta est haec expotitio. nee eulpari potest F. Bellelli quod de ea siluerit. tartum est tamen quod hane Propositio em ex otiens F. Bellelli , syilema Ianisaianum non magis immat quam eum raeteras exponere dc refellere aggreditur.
m Preposition. 44. Q Musi. Questellii Prop. 44. sic habet . . Nin fuist duo amores, unda visitiones edi acti
ner omes nostra naf tuis: Amor Dei, ρον --ia vir propter Deum , quemque mus rem neratur . amor
Huic inestielliana Propositioni simillima eli Baii
Prop. 38. Omnis amor Crea ea rationatis, insuit Bajus, aut vitissa se cupiditas qua mundus diluitur , quae a Ioanne prohibet Ar i aut Iaudabilis ilia Charitas , qua per Spirisam Sanctum in eoiae dissse Deus amatur. Sensum in his duabus Propositioni s damnatum esse , quod omnis actio quae non fit ex motivo chariis istis sit peccatum . vide Bajam rediv. Pari. I. Art.
Hunc tamen Propositionibus damnatis sensum RBallelli non in nat. sed illis extraneos bc a mente Baii atque einellii prorsus alienos tribuit sensus . Vide dicta ibid. Pin. a. Art. r. usque ad u. I 4. Im Doctrinam in his Propositionibus damnatam iIne amplexus est. Uide ibid. n. t. r. 3. & Et quia QMisellii Propositiones a Propositione 44. usque ad Propositimem 39. eundem errorem exhibent, ac renovant, F. Bellelli singulis fictilios quoque at-
sue contortos tribuere sensus nim veretur, nempe falo contendit eas intelligi debere, nina in eo sensu , quod omnia inra & omnes volitiones, qiue noci fiunt ex motivo charitatis, sint merata, is in eo sensu quod omnes actiones extra charitatem sanctificantem. omnes actiones peccatorum in statu 'cati existentium sunt peccata. Hoc nunquam docuere Bajus ,
asen his & inelaellius. Vide dicta in Baian. rediri
'art. I. M. 3. t. Sed quo iam nonnullae ex his Propositivitibus deste.cti nullaterius possunt & detorqueri in sensum charitatis habitualis di sui ctificasius, eontendit F. Belleui
summum Ponti irem. has prostriuendo propositiones definiuia duntaxat dari quaedam opera. quae . licet peceaminosa sint desecto debit ae ordinationis ad ultimum finem, vempe Deum tharitate amatum, sunt tamen bona tam ex obiecto, quam ex fine proximo; atque urinnde errasse Queisellium in eo quod voluerit uti las dari actioties quae ratione obiem & bnis proximi sint a Neoto immunes. Verum absurda est ia in Pin omnino hae v expolitio meisellianarum Promitationum; nunquam enim docuit nullas dari actiones, quae ratione obiecti de finis proximi sint a peccato
uni nes. Et vero sit in exemplum eleemosyna mendico oblata ex motivo eommiserationis pure naturali. Quis unquam asseruit hane actionem ratione o iem es fini 1 proximi esse precatum Nee ergo voluit Questellius eiusnodi actiones esse meeata ex obie lavet fine proximo. Nee definire voluit Summus Pon liser eas esse a peccato immunes. Sed contenditnelli & in sensu fuit damnatas eas actio. nes. quae honat sent ex obiecto 3e fine proximo i es se tamen meisminosas desim debitae ordinationis iafinem ultimum, si non restiumue iis Deum charitate. marum. Hune autem erroeem silantis meterit F. Bellelli. ne & ipse eadem Censum irretitus depre. hendatur.
Homines meeare, dum poenas aeternas timent, vesex illo timoris motivo operan vir, & a moto stinent, nisi hi actus ulterius referantur in Deum edi ritate amatum . docuit post Janseritum Queinellius . huneque errorem exhibent ac renovant danmatae iamlla inise tus, Propositiones ια ει. G. 63. . 6,
eando, revera hunc errorem re ellere limulet , illium tamen revera non rejicit. meet enim eo eptis
ino igitur modo, qua ratione Propositioses me Ii nellianas refellere tentati Primo dum inesnellius damnata Gmstione pravum Dogma, non solum nude, sed durioribus etiam verbis enuntiat , tunc F. Bellailli eulpat quidem ea quae nimis dure diacta .nt , sed in quo stus sit error Queiselli non exponit. Sie in P ositione M. a it ineshellium quod asserat Fenitentiam, quam animat solus supplincii timor, eo magis ducere ad desperationem . quumagis est violenta . An vero solus supplicii timor. deliberatus scilicet, si sit ab omni amore Dei fetu Mus , sit pecearum, illud ibi neque affirmat . neque
negat F. Mitelli. sviserit quidem attritionem ex eo sideratione turpitudinis peccati vel ex gehen at metu conceptam, ii voluntatem merandi exeludat cum 'φvende. esse donum Dei, & Spiritus Sancti moventis impulsum, quo poeniteas adiutus viam sbi ad iustitiam parat. Verum α hoe asserunt post Concilium Ques. nellistat omnes. Clarius autem mentem suam a fit E iallelli. dum refellere stggreditur Que ellii rix, positiones quae sequuntur. Timor non nisi manum euhibet, ait Quesnellius Prop. 6 r. Ο tamdiu peccata addicitur, quamdiu ab am re iustiti non ducitών. Hujus assertionis , timis nouos manum retiber, salsitatem probare contendit Riallelli. eo quod peccata. non solum externa , sed etiam interna prohibeantur a Deo. Uerum Quesnellius non ureat actus etiam internos a Deo probiberi . nee ullus unquam incusavit eum aut suspicatus
est, quas Oeuerit prava desideria lege divina non pro hi heri. Nihil ergo prodest illi Theologo ad eonfutandam Quesnellii assertionem diuere & ad nauseam usique repetere officium timoris esse interni mali fugam
incutere. fugam indicere; gehennae terrore, aeternae quae poenae horriditate Deum praescribere utrumque viritandum malum, exteruum scilicet & internum I timorem ateternae poenae admonere nos utrumque fugiendum m. Non enim negat iniesnellius prohiberi a Deo. poenas aeternas minitando , peccata interna , sed negat stilummodo harum timore murarum peccata interna cohiberi haec autem duo valde diversa
Hule tamen illustio non multum eo fidit F. BelIeblir Nam paulo mit ut sententiam Quesnellii a Gustra liberet, aliam viam Mgreditur, atque Pro stionio i. in Mila inuenitas proscriptae, stafium amost a
57쪽
mente i mox Novatoris prorius alienum t & quia hiestior Queisellii uri fuerat a Smodo Tridentina in Lotheis damnatus . illius Sisodi definitionem etiam eludere conatur, ti ipsi met titheto fallaciter adstribit doctrinam . quam reiicit ille Heresiarcha . Aliudes, induit F. Bellelli, ' aebe a timorem . quantumo ex s. s. . fugam inferni nisi non in rere . aliud
meretur . neu vim interiam Mescit at tune Mn vi pium timoias se , sed timentis. Primam vero asserebat thous . . . . Iura ergo merito tamquam de his enori
enim cit , 3 ον ' Λ nis manum GHbet , Miberanis erreribus arcto nexu cineret.
gehennae timor, quantum est ex se' qua -- sua insores , suo inisecto ossicis G substantia . su- incutiat mxli. etiam in remi, nunquam uegavit estellius, nee etiam Lucterus. Timorem qu uein se consideratum esse utilem ae bonum fatetur ipsemet Ianimius, asseritque eum F. Bellelli. timentisine culpam , non timoris, si quis in poena laetenda velut in termino haereat. vide Baian. rediv. Part. I. Art. y n. 8. & 9. Et quidem nullus , si si sanae
mentsi, negare potest timorem in se eonsideratum es.se Maum. 4Die evidentissimae veritati nemo potest sensum abnuere. Disceptatur autem ea tholiem inter atque Novatores Blummodo an actus timoris , vel qui a timore proeedunt, ut sint immunes a peccato, Mant habere pro ulteriori motivo Deum charitate amatum. Asserunt inest elliis . negant orthodoxi. Igitur F. Bellelli his cavillationibus a doctrina Novatorum nullatecius recedit , imo ut erroris notam amesnellio removeat , doctrinam illi falso adseribit. quam Q uesnellistae omnes & ipse Iansenias repudiant. Mentem suam clarius adhue aperit F. Bellelli insequenti parag ho, dum utetur timorem eohibere quidem a s internos . sed hanc addit clausulam, etiamsi eharisara pefecta eareat, ex qua emeitur, &e eludere licet, timorem . si a tharitate ultem imis eis a seiunctiis sit , amri externos duntaxat ectite suxta F. Mitelli , non autem internos . Timoritoque gehe-a , inquit, nων GAibet solam mantim, sed ani nam eisuque . etiams Garitata perma careat. enim voluisset timorem Sehennae a charitate et iam impersem seiunm eohibere posse actus internos . profecto de charitate peneratim sumeta , sive misi a illa sit , sive impetrecta , in assertione sua meminisset, non autem de sola charitate perse Eta. Dixisset itaque quod timor gehennae , tametsi charitate eareat, cohibere possit animum: his autem veris his . tamets charitate Mrfecta cirreat . aperte innuit timorem ηehennae a enaritate imperfecta seiunctum solam cini re manum , vide Baian. rediv. Pari. I. Ari. n. I. 2. 7. 8. & 9. & Part. t. Art. 6. an. I. usque ad LFateatur tamen aliquindo Novatores timorem gehennae . non solum cohibere manum , in eo sensu quod via unias .timore perculsa impedit actum externum ἰ hoe autem , cum absque actu interiori Voluntatis fieri non posui, homo enim in eo casu abi senet ab opere exteriori voluntate imperante sane fieri non potest . quin voluntas actum intemam eliciat . suo imperat ne fiat actus exterior . Sed quia fictus iste volontatis . iuxta illos, non est immunis a precato, si non reseratur in Deum charitate amatum.
ideo ille actus , os ratione obiecti & finis proximisit innoxius, innoxias tamen non est . desectis debitae ordinationis in finem ultimum, & in eo sensu timor oehennae , s sit a chati ixte saltem imperfecta seiun-
s. non cohibet nisi manum, quia scilicet non imia
pedit quin actus ille desectis ordinationis in finem ultimum sit peccaminosus & hie est iniesnellii errorquem nullibi refellit Frater Bellelli. imo eum amplebitur, atque totis viribus propaῆnare conatur. Quantum ad alteram Propositionis 61. partem, scilieri quod cor tandiu peccato addicatur , quandiu ab a diis j 1itia - dueit in . illa hune habet sensum, i, omet x. Bellelli fatente , ' illas ottines actiones, in quibus cor in amore iustitiae non ducitur, esse metaminosις . Hoc supposto evidenter Patet hujus asisertiotiis Queisellianae istum esse sensum non quod homo tandiu precet, quamdiu est in reatu pereati mortalis, sed quod tamdiu pece et, quamdiu non agit ex amore iustitiae . Hie est obvius Propositionis semsus, & perserie congruit cum sistemate Novatorum . Verum ut hanc doctrinam, quae est, non solum eLisellii, ses etiam ipsius F. Mitelli doctrina, censurae Ponti ix subtrahat iste Theolmus, posteriorem falso & fallaciter tribuit sensium Quesnellianae Propomtioni , nempe omnes assiones peccatoris, quamdiu iustam pereati mortalis remanet , esse pereata . Ita enim interpretatur Queis ellii assertionem F. Bellei- .li at si eor nam Meatur ab amo e ehamitatis re namte id perfectοσαι , mcessis si ut peccato D addictum . m. ia ibid. ne esse est ut in eo earnalis regno eviditas, omines, ουσvus actiones corrumpat Ni sus, pergit idem T luus, ram omnia opera ad jusificationem prosa tamquam precata emdemno, haeretistis est.
Nee etiam hune daesaellu errorem de in Sele tia timoris ad vitandum peceatum , deficiente inaria iste saltem imMifecta . a it F. Bellelli , dum s quentes Propolitiones quae sunt de timore poenarum consitandas suscipit. Ait queseellius Prop. 62. quod qui a malo non a stinet niu timore poenae , illud committat in eoiae suo, & iam sit reus eoram Deo. Ad hoe quid rei nit F. Bellelli hoe esse vitium timentis , inquit, non timoris . Uerum Queisellius non asserit vitium esse timoris . si quis solo timore a peccato abstineat, imo eoneeptis verbis Meet hoc esse timentis vitium. Illud c stili et meratum conmittit, inquit, in eoiae suo, o jam reus es raram Deo. Addit F. Bellelli Pelasium domisse solo naturalit ora posse tetem se oris eratia Sasearmis abiecta e sed de hoe errore Pelagii nihil in Propositione mes-nellii. Dum ait me isellius quod ille qui a malo non abstinet, nisi timore poenae . illud in corde suo e-- mittat, & iam sit reus eoiam Deo, hanc non adiicit clausulam , si existimet se naturae viribus a peccato abstinere posse. Igitur quidquid sit de veritate aut tal- state istius postremae astationis Benellianae . e maest Propositioni meisellianae a F. Bellelli tribui se sam prorsus extraneum. ut eam anathemati in Mula iniritus lato subducat. In Propositoctibus secuentibus gehennae timorem Fctantibus , nimirum Urop. 6 a. 64. 63. 66. & m. a Bellius doctrinam suam vernis enuntiat durioribus, quibus praeter mentem suam innui videntur prava quaedam dogarata . quae in aliis operibus suis ipse reiicere profitetur, nullamque hkbent eum sest male fans ano eonnexionem . Hinc avidissime RBellelli Mosionem arripit refellendi supradictas Pr positiones, quasi nullum aliud habeant vitium , praeter hos sensux ab ipso Quesnellio reprobatos 1 ut sica systemate .estelliano & Jansentano omnis labes
Resellit hane Propositionem F. Bellelli in mando vitia diserimina Iu m inter Ze Cestitianum ex s
lo timore overantem. Iudaei, inquit , fidem non habent: non stant Ecclesiae membra ; adventum Messiae expe9ant; non solum ad moralia, sed ad caeremonialia & judicialia quoqne praecepta obligabantur : haec autem baptizatis non competere . iliis etiam qui ex solo timore legem adimplent, nemini dubium esse potest. Verum quis suspieari potest Questellium volume, quia baptizatus lUem non adimplens, aut ad imole ex solo timore , ndem non habrat . adventum Mesesiae expectet suturum 3e ad extemonialia 3c judicialia legis veteris praecepta oblisetur l lie ergo noti est sensus Quesnellianae propositi mis ; nitritoque reponet Novator ipse se hane comparationem non adhibuisse quasi Judaeo per omnia similis si baptietatus ex solo timore adimplens, sed duntaxat quia ei umiba. i c. lis est secundum quemdam modum.
In quo igitur iuxta Quesnellium smilis est Iudaeo I
baptizatus legem non adimplens, aut adimplens ex auis.. solo timor et In eo quod Iudaeis peculiare erat legem 3. non adimplere . aut ad Implere ex solo timore , &Christianis non lictat ex sodo timore operari. Prop. sitio autem ciuesnellii sie intellecta duos exhibet inrotes; unum quod Christianus ex solo timore t rans semper precet; alterum quod Iudaei ex solo timore. paueissimis exceptis, legem adimplebant . ae proinde
Dixi, paucissimis exceptis . quia Queisellius. post Iansenium , fatetur Judaeos quosdam , qui gratiae n vo Testamento propriae suerunt participes, ex motivo charitatis legem adimplevisse. Utrumque hunc errorem dissimulat F. Bellelli. Nul- tibi enim reprehendit Quesnellium suod docuerit r. meeare semper illum qui ex sola timore gehennae a peccato abstinet, a. omnes Judaeos , paue illimis exceptis, qui legem servabant ex solo timore eam se vasse: asserit enim duntaxat iste Theologus duod sue rint in leae veteri sanctissimi homines qui linem ex charitate impleverunt. sed di hoc ofitetur sistisellius . atque toti huius Propositionis εῖ. consitationi libenter lubscriberet. Itaque F. Bellelli Queisellium refellere smulans illius elioribus silentio tuo plurimum favet. Prop.
58쪽
Hane Propositimini sie interpretatiui F. Bellelli , velit Questellis Iudam ante Christi adis tum maledicto lenis misi eae exilientes, nem tuporis ocim , ses em DHs Ware est in fine . ----e parendo Ieri De. -- anus . Hane iam sensu tam re non remsit inelhellius. inne &damnat ipse lausci ius. Specialiter autem advenenda est hare quam adiicit F. Beselli clausula n. misis prorsus Excepto λ de industria . ut patet, ne Iansenti simul atque meisellii
Arguit deinde inestellium euas μή e peccare asserat homines, sive satae o, sive evitando malum. sive transgrediendo legem, sive obediendo legi : hoc tamen tim dicit Quesnellius. Asserit enun dumtaxat de eo qui ex sola timore operatur , non ver uuia versim de illis omnibus qui ex timore operantur .
liuod peccent; nee asserit quod periuri peccent , &r qui malum faciunt, de ii qui illud non nisi ob ti
Reprehendit quoque meisellium P. Bellet Ii quasi
hane contradimetam Primositionem asseruerit, quod malum evitare sit malum facere. Sed quis non videt hune Theologum Propositionibus damnatis absurdos affinpendo sensui nihil aliud velle ouam sensum Queo uel tu a censura reddere immunem torop. 63. - es . Propheta, nee Matra . . Docto res Legis mortua sint ab ua eo ς-d xlium Dea d deririt Fiatiam , rem non effecerint nisi mancipia per ti
Haec Quesnellii Propolitio in proprio verborum sen-R accepta signifieat in lege veteri nulla fuisse s eramenta, quibus , saltem ex opere operantis , remi It rentur, tum peccatum originale . tum peccata actu lia. quibusque eon senetur varia sanctineans. &in eo v mcta sensu damnanda est & damnatur a Q, uellio. 'sta λ Si autem sie intelligante, ut lex per te ipsim nullos dederit Deo Filim, sad solum per meri in Christi ven-: 1 turi . vera erit in eo sensu ; sed hie non eit germa-R ou hus & genuinus Propositionis sensis. nam hoc voca bulum . per se ἐρ-m , nec aliud aequivalens in ea mino. 11. peritur quod hune queat determinare samsum .
Gid ergo voluit inestellius qui Jansentano *stemati perfecte & continvo adhaeret i Quod timor Poenarum, etiam . aetemarum , quem incutie-hant Noyses , Prophetae , Meerdotes re Doctores
Lesis . ad vitandum peccatum erat insuficiens , de eiente charitatis motivo . atque ita in mancipiorum . non in filiorum numero annumerari de--ant. Hie est error Iaasinii rum , de quo silex F. Bellelli.
Prop. 6 . Timis servi r non Hi repraesentat Deum, ut Dominum ἁκrum, imperissim, in stum, intractabilem. In his duabus Pispositonibus Quesaellius errorem
hum verbiet apertis asserere non aasus , sententiam suam retias durioribus obtegere tentat, quibus prae- er mentem suam. peregrinos errores allerere atque
-'At videtur. De iis solis erroribus quos rei aetemeseellius , illum arguit F. Bellelli, quasi in his Propositionibus nihil aliud esset reprehensione divum. Quesnellius, illum arguit F. Bellelli, quasi in his Propositionibus nihil aliud esset reprehensione divum. Istoe νravos Gius quos arguit & eouistat F. Bel telli singillarim per me longum esset nimis ae s
strvacaneum, eo magis, quo cuilibet F. Bellelli eon lationem etiam rapidii sime legenti satis superque innotescat istius Theologi sal laeta. Illud autem memoria semper est retinendum . quod F. Bellelli me ellium non arguat eo quod pro fine ulteriori resultat charitatem saltem imperiectam, ad hoc ut actiomes ex timore proe enim sint a peccato immunes, qui est error in mesne Ilio , di in aliis Novatoribus damnatus, sed eo quod requirat char tatem persectam . suum tamen non requirit . V rvm hane Questellio perperam tribuit doctrinam ab ipso reprobatam, ut sie innoxiam suadeat esse illam quam revera tuetur cinestellius, quamque amplecti Baalatitur etiam F. Bellelli. Preser πώ est , inquit i eum L Romana Sede sitiesueti lana Tnesis, qua non aliam semescens ad Deum venienti viam , nisi ν - Iesu. filiorum naritate ρερο iam indefinire omnis ferialem
candi puanat, quique sumaturalis do m Dei sa messis tinis.
De Propiationibus M. ες. o γ. Prop. 68. m. Multas abbressi is viam solvit;s eu Mnao tortim in Fri rectibus. Ham quoque Propositio eii de numero earum, in quibus Geisellius ultra sylleniatis in metam progreditur, & plus signific/t quam significari vult. ideo que tu ri oso I proprio vel borum i ensu damnari potest absque eo qi od damnetur illius doctrina. Ex
cludere enim videtur necelsa talem iacramentorum ,
atque bonorum operum. In eo sensu ςam iure mollito damnat R Miletii. Sed qui1 hune sensiam reiicit ae damnat ipse Ques ne ilius. alter eii invelligandus qui Ian aiano 1,aeniati sit consentaneus. Cum itaque tisimiliae censeant gratiae divi are nee unquam resili, nec res luptati, fateantur necesse eit sum vacaneos esse omnes malus nolitos, quibus a nobis aliquid conseratur a 4 opera bona, sed nihil aliud nobis incumbere , quam ut gratiae divinae operationem desidiose experiemus, unde colligitar ad mutem a nobis requiri duntaxa fidem & oration in qua gratiam impetremus . . Quamvis autem F. Bellelli reprehensione non sit dignus, si hune tensum, utpote di fortuna ae a prin o ver rum sensu valde remotum Propositioni uesnellianae assignare omiserit ; attamen quia hunc eri rem in nonnullis aliis Propositi ibus et kre enunciatum nulli bi reiecit. profecto his 3c simili damnatarum Propositionum consutationibus de Baianismo aut Ian-ώnismo nullatenus se potest purgare. Prop. 69. Fides, usus . au men um, ramis
fidei , totum est Duum Dra liberestitatis Dei. Merito reiicit hane Propolitionem L. Bellelli, qui vi uia illa , purae liberalitatis, inlusi m, ait, Iem favi exhibent, Uisi cet quod fides, usus, . fu i ou
mentu- , ita dinum sim pura libo δειaus μι. μι Masut eriam merita no ra; quod praemium sirit is nobis a Deo donatae pure liberaliter. m nori sit merces. ωrana 3usitis merito retribata. Hac doctrina ex pravo gratiae irrelissibilis dogmate aevidenter sequitiar: nam si homo divinae ratiae n poteit resistere . nihil de suo eon ieri in opere saluti Praeter cooperaraonem inevitabilem & necessariam, aepeoinde totum erit effinus gratiae irretinibi bς , ac donum purae liberalitatis Dei. Omi vero si homo ivitiae gratiae possit resilere veI obtemperare, ope ra bona ita erunt dona Dei. Diu etiam in erit
nostra. M vita a tema ita piit Dei sionum, ut se
Iansenistae tamen. ut definitioni Tridentinae non videantur adversari , isteri eos latur in bonis operi bus noliriς meritum, H in uua κturna meriti mer cedem. idem quoque latcuit iplamet meloellius.
u est sm membre vivos . iι ne n iis pas iam tabi more raugmentarion de Lemce, Ia vie δε- me ,' i meuνι en erat de grate P acquisition de reflevie Demeta o m/me r auemen tum de la ELire. Itaque F. Miselli avostendo bonorum operum in ritum a doctrina inelaellii 'non re dit : ut autem ab ea recederet, confiteri deberet sncera fide volun-4atem humanam divinae gratiae pinu resiliere ἰ quod
ranam divinae pinu resiliere ἰ quodi confimur. Vide sum a. de. I sen:
Ut Hinc Propositionem 41esinetljano Sc vellassia θοmemati omnino cinserat eam μ Cinsura liberet r. BellElli, hese dissertos di absunta cooauat affingere sensis, atque tantum abest ut bis falimbus interim. tionibu ab emore Baii se ostendat immuniem , u e contra illius se reum invicte demonyet. Hos autem extraneos & in gratiam Quesnellii eonfiam seu sus supervacaneum foret hic exhibere, cum alibi iam .suerint discum atque explanati. Vide Baian. rediri, 'Partiti Art. I. I. Propositiones inesnellii quae supersunt ad quaesti nex de Dei gratia quae in scholis agitantur direae non pertinent, ideoque ab iis recensendis atque ex minineis consulto abstinemus.
59쪽
Patet itaque evienter Fratrem Bellelli , dum eisellii Propositiones c qtiae iunt numero λ m teriam gratiae carina smantes refellere & Galatare
simulat, a doctrina illius Novatoris nullatetuis rec dere : nam uri tenuinum xc germanum tribuit se ium his P positioni x quae Baianos ae Iansmianos renovant errores, & tune dogma adversus eos errores
in Bulla definitum novi confitetur nisi ficte& lanulate. earum stillem aequivocationum & cavillati um subsidio quas adhibere Blent Iansenti Sin tores : vel in extraneum, & a mente Queisellii a. Iienum sensum affingit, ut doctrinam erroneam . quam ipsemet amplectitur ac tuetur, a Censara reddat im
Resellit inestellii Pmpositiones r. a. 3. 4. s. s.
g. s. II. 13. I . 13. 16. II. 18. M. & 21. eo quod
aste Novator nullax admittat gratias sufficientes , nee lias aenoscat praeter effieaeea. In hoc autem rure merito reprehenditur inestellius; sed eum F. Belleruit nullas quoque admittat gratias vere suffieientes, sedeas duntaxat quas admittunt omnes Ianses istae. nen se gratias gradibus inferiores cupiditate. gratias pa vas ae invalidas, eum quibus homo non magis p uesthmum opetrari, quam videre possit ille eiu ob aliquam infirmitatem enulae sunt oculorum genae οῦ prosecto iNIae sunt vere insufficientes, nee aliter suffieientes diei Possunt, Pam aequivocatiovum in lansereianis Scholis requenti uimarum subsidio. Vide sepra L i.
Resellit quoque R Bellelli Quesnellii P mpositiones
II. I. 32. dc eo quod in iis asserat vel iris uuat Cnrisium pro istorum praedestinatorum Mute mortuum esse . sene quidem; additue eontra hanee rem insurgens Theologus nostes, Christum viavi iasi sumienti ira bilitatis gratia . urgente lege, iuvara reprobos. Sed cum illa. quam admittit. pollibuit lix gratia . st vere insat iens. ut modo odiservatum Eli, eo in senis libenter confitebuntur Iansmittae Christum etiam pro reproborum salute esse mortuum V, de supra a. Hae sirit Quesnellii Propositiones quas Iu german ac legitimo earum sensia damnare simulat, ac revera non damnat F. Bellelli. Aliae sunt quas in sensu distaxat distorto & eoa, mentitio damnat idem Theolt s. ut doctrinam suam, uvae est Utasmet quesbellii doctrina, Pontificio An memati subducat. Mmmus Pontifex v. p. damnando deeimam Quesnellii Propositionem definiit, divinae gratiae posse resisti. Ita idem definieris Coneilium Tridentinum N Innoeentius X. in Bulla adversus qui que famosas Iansenti Propositiones lata contendit RBel Ielli, ut has eludere tentet definiti m. illas, quavis de gratia teneratim sumpta loquantur , liuelligi debere de Bla gratia susscienti. & sequenter confitetur restiti pocle gratiae sufficienti. non efficaci . Vis
.' 'DE Lar summis Ponti sex damnando Quesnellii
Prop. qq. gratiam Adami non esse sequelam ereati nis . nee suis e debitam naturae sanae & integrae . Contendit F. Bellent eum Baio eam si isse debitam iure providentiae, ita ut eam absque iniustitia Deus non potvisset denegare, debitam tamen non suisse ransendam congenitae naturae proprietatem ex intimiς ei nascentem. Quam sit distortus hic Pmpositionis is sus vide supra S. Extraneum quoque ac a mente Quintellii alienum sensum tribuit Propositioni iatile, quod & docet F. Bestelli, Deum nunquam Mnsegete innocentes, & afflictiones semper servire, vel ad puniendum meorum, vel ad purificandum peccatorem laberum arbitriam sine gintia Dei adi a tono nonnisi ad pere dum vasere docuis Baius Prop. 28. Pes -- rem noti esse liberum . nisi ad malum sine gratia Li-Lratoris docet ς-nellaus Prop. 3 8. Istas autem Pr mositiones Ela intelligendas de gratia actuali evidenter tet Eas ramen, ut in Iermano ac legitimo earum
se innoxia sestineri pse indeat. intelligi debere contendit de gotia sanctificante. Vide supra . 6. O stellit Pip. 4 damnata est. quod
onines actiones nostrae, quae noci fiunt ex motivo chaiaritatit sil rem imperiectae, fiant ex motivo ruditatis.
F. Melii autem, qui eisellu Marinam hane adiectitur . selso eootendit eam intelligi debere data irate habituali, in eo sensi quoi m totu in peecato mortali illivsque reatu exulentis stat
pereaminois . Idemque dieandum de Propositimi ιε . - 47. 48. 40. N. 32. 3. I. 36. v. 38. N Vide supra 3. 7. Circa timorem autem se emae mme ines uti ae Ian senisurum in eo situs est, quod velint merare illum qui timore poenae a precato abstinet, nisi actam sirum ulterius reterat ad Deum cliaritate amatum. Hune errorem docet Ques ilius, praesertim P .st.& 6x. hune tamen non resulit P. Bellelli. Vide is pra . LAliae denique sunt Pmpositiones, quas damnat RBellelii in earum rigoraso Et obvio sensis. quem prisma fronte exhibent sed quia in illa sensu eas reiicit meisellius , 3e alterum habeat sensum systematimesnelliano persecte e meditem , de quo omninoni et F. Bellesti. ideo quamvis eas in sentia obvio aerisorose confutet, intinam tamen relinquit Quesitatulli doctrinam . Eiusmodi sunt Propositiones ah atiar. 24- εt 1 . Vide supra , a. ac pmp. εα δε is vide supra Item P . 26. 27. 23. & 29. V de supra Item Prop. 34. 36. dc 37. Vide supra 4. 3. Item Prop. 29. U. 4I. 4r. 3c 43. Uide supra
Ex dictis in hane quaestionem quaedam eolligere liceat eonsectaria. Primum. F. Bellelli ea quae Bai nis Ac lansentanis erratibus nimis faventia prius a
seruerat non modo non retractat, verum etiam se se
iit iddictissimum denuo eommonstrat , dum in relablendit omni t & singulis inesnellii Propositionibus nihil asserit, quod noci fateantur sanseniliae omnes. Fidei enim eremata damnatis Propositionibus eo tradictoria, si quae admittat F. Bellelli, non admittit nisi illarum aequivoeationum sublidio quas & iusi1aninitiae adhibere eonsueverunt de in posterum avd eius adhibe at . Nonnullas alias Propositiones F. Bellelli exemplo freti ad extraneos atque initim do.
torquetant sensus , quorum ope . Pristinis erroribus nullatenus depositis, damnatarum Propolutonam emissurae libenter subscribent. Caeteras denique Propositi nes . 'uae in Moroso sensu acceptae ad Baianam vel
Jan ranum systema non pertinent, Fratre Bellini duce, retieient. modo me ellii occultior sensus a censura incolumis relinquatur . Atque iis Bellellinae eisellianarum Propostionum consutationi libri radhaerebunt Iaasenistae omnes. Secundum Corollarium. Quoniam Iansenistae, nouimmutata priori sententia . . Constitutioni Ua Me is subscribere non detrectabunt, modo eis liceat Prop.
stionibus damnatig Bellellian affingere sensus, ob denter sequitur P. Bellelli variis ambagibus atque divertieulis in libm sua studiose cesteriis suppia tare omnibuς Jausentitis viam qua Cocilli tutionibus Ap stolicia fisse atque smulate se subjieere eueant, via Eeclesia Cainolim errores suos retinere α dissemi trare mi sint impune . Quod quain sit perale .m -
Tertium Corollarium. Si Bullax s. Pii V. adve sus prophanas novitates, Ianocentii x. adversus quinque lanseati Prupositiones. & Clemeatis XI. asversus inesnellii errores , liceat interpretari, sicuti eas interpretatne F. Belitat. & scuti Boiias s. Pii ridi I Mentii XI. hactenus interpretati sunt Norat res , ingenue fatendum erit Baianismum , Iansmismum . & .estellismum mera esse phialasnata. Melesam a duobus serme saeculis adversus umbratilem larvam acerrime dimicasti, atque Sumras Pontidem contra hos errores insinendo . eosque diris anathematibus feriendo, turpiter suisse sicceptos . is autem ineptis & immis consecutionibui quis , via Catholicam abieeerit fidem . non abhorrebit tortum C llarium . Cum praeceptum , quo te. Maiur Eeelesiae Praeposti Catholicam fidem larvare
omnino illibatam . eos adstringat, non ibium ad hoc ut Ecclesiae definitionibus exterior reddatur obedie tia . verum etiam ut in eis definitionibus proscripti e rores denuo non defendantur in Ecclesia , in eaque noti reviviscant , atque ut lubilita in iis eatholica dogmata ubique inconcussa permaneant, prosecta si Fratris Bellelli opera Baianos &la sentinos renoventetrores. ad ea rescribenda indubie obluantur Ecelssae P les: in iis etenim eircumstantiis, praesertim
postquam Baianismi & Ian senisini suspectos hos esse
libros per totam Galliam atque Italiam fama percrebuit , in iis, inquam, circum untiis ' Emν mi Mn. re itur, avis r . . vir ω, u Mensatur, si crus
60쪽
I AN SENIANV ΜDe duabus delictationsivis primipium tueri liceat illi. qui die reticas
ejus c secutiones. nempe quinque ab Innoe. X. damnatas
Propo Planes se rejicere profutur.
ATIO dubitandi videtur esse . quod
Summus Pontifex non damnaveriti Menianum de duabus delectationibus Minei um, senti damnavit quin-3ue ramosis Iansisti mpositiones ἰ deoque , etsi Theologi quamplurimi
contendant has V. Propositiones e Iansentano dii ne ipio . ta uam rivulos e state , neeessario nuere , alii nihilominus existimant defendi λει innoxie Iansentanum principum . donec de illo Sedes Apoliolica suum protulit iudicium , modo consequentias , suR ex eo
Iuuatur , non admittant ἱ atque in emn ationem
huius suae assertionis adducunt Thomistas, qui sententiam suam de praedeterminatione Physica innoxie Propugnant , etsi nonnulli alii Theologi contendantea praedeterminatione perimi liberum hominis albitrium innoxie , inquam . imo & laudabiliter
sententiam tuentur , quia e secutiones ,
quae ab Adversariis eruuntur . eonfidenter pernegant i atque praedeterminatione physica liberam h minis arbitrium nullatenus perii validis ae firmis moeneniis adstruuat. '
quam absurda sit & inepta hae paritas demonstra-1ur. Praemittendum est 1. quod quando ex aliquo fidei dogmate, mediante altera praemissa , de eitur aliqua conclutio, vel illa praemilla est etiam immediate revelata, vel est duntaxat naturaliter evidens& eerta , vel est dubia & ineerta . Si sit immediate revelata , tune eonclusio illa , cum e duabus praemissis quae sent de fide eruatur . est quoque de fidei si tamea materialiter spectetur , inquium satis communiter Theologi , quia eonsuse saltem &obscure continetur in praemissis ; sed sit sor maliter spinetur . quatenus ex certa praemissamm M termi
norum connexione emitur, censetur tantum revelata mediate.
Si autem altera praemissa sit Blammeo naturaliter evidens & certa, tuae conclusio quae eruitur censeri debet revelata tantum mediate; de propositio. quae huic eone luscini est e tradictoria, licet non sit na Tetica , erronea tamen diei debet.
Qiod si altera praemissa non sit naturaliter teria &evidens , sed dubia selum & ineeria , tune eons quentia . quae ex illa dedueitur, eis maior proposi- sit de fide , erit etiam dubia 6c incerta ; ac prininde innoxie negari poterit a Theologo , & impugnati . Conclusio enim . aiunt Philo mi semper sequitur deteriorem partem ; ideoque , u alterutra praemistarum dubia sit & incerta , illa non potest esse uis dubia & incerta. II. PREMITTENDUM est a. Nonnullas esse propositiones , quae . etsi prima fronte videantur mediate duntaxat revelatae, eo quod per legitimam conse uentiam deducantur ex aliquo fidei dramate ; censentur tamen immediate te Velatae . si sint merae expositi nes propositionum immediate revelatarum. Tales sunt propositiones, quae , licet in Scripturis nou
legantur expressis verbis . eundem Iamen omnino sensum terminis aequivalentibus enunciant . U. g.
haec propositio , Christas es c ubstantialix Patri, mera est expostio horum Christi verborum: Fgo, Paser unum sumus. Tales sunt etiam propiutiones particulares , quae in universalibus revelatis includu tur. V. g. ista propositio particularis: Christis ησο tuus est ' reproDix, continetur in hac propositione Perii Theol. Tom. VI. iversali immediate revelata . Christus mortuur oro omnilias. Tales sunt quoque pri sitiones , quae exhibent alienius rei definitionem , sive Uaequatam ttive irradriuatam . Definitio enim allauius termin est mera ipsus expositio. Haec Propositio v. g. Chrs sirus es animal rationeis, utpote enuncians accuratam& adaequatam hominis definitionem, censetur imm diate revelata in ista r Cissus est homo et & in ea etiam censetur immediate revelata tae Propositio rChristas est rati malis, quae exhibet hominis definitimnem in ad uatam. Quamvis itaque hae propositiones possint per legitimam eonsequentiam deduci ex veritatibus immedi te revelatis , rite etenim eonfici potest iste syllogis.1nus: homo est animal rationale , Christos est homo; ergo Chrsillas est animal rationale . ves Christus est rationalis. Quia tamen hae eone lusiones ex Praemissis deducuntur per metam , & simpli emtimem, On autem per veram . ' proprie diciam illationem, ideo faten me eommuniter Tmologi easeenseri revelatas immediate. Uerumtamen idem non est indicium de eo lusimnibus illis. quae a praemissis distinguuntur saltem vit maliter, licuti proprietates distinguuntur ab euentia alicujus rei. Eiusmodi enim conetusiones dieuntur re
velatae duntaxat mediate . quia per veram . & syllo gistieam illationem reipsa eruuntur e dormate imbmediate revelato. in eoque eontinentur istu inmodo tamquam eonclusiones in princisio ; adduciturque in
ktemplum a Theologis vulgo iste syllogismus : mma
est ri tir , ataui Christus es homo. re ei res risibilis. Haee eonelusio , Christus est risibilia .
exhibet hominis proprietatem , non essentiam ; Aerisibilitas in eludi me is hoc termino , Homo , non tamquam illius essentia, sed tanquam proprietas, idemque naee propositio, Cissus est risibilis, censetam velata solum mediate.
quam non revelatam . ex qua simul cum altera prae missa immediate revelata eruitur quaedam eonclusio .
diei posse eertam dupliciter . scilieet vel quoad se, vel quoad nos. Si sit certa duntaxat quoad se. potest i noxie non admitti . imo reselli ab eo . qui invincibiliter ignorat eam esse eertam. Si autem noverit quis eam esse eertam, profecto non potest conclusionem . quae ex ea evidenter deducitur . non admittere, quin
m quoniam eonfundi non debent nonnullae Themi leae opiniones cum Jansmiano principio . praemit tendum est 4. illud principium in eo e sistere quod contendat Jan senius voluntatem humanam semper determinari ad agendum delectatione quadam praevia& indeliberata, vel eaelesti nempe gratia. vel terr na , quae es cupiditas; ita ut in conflicia duarum illarum delectationum voluntas semper obsequatur .imo non possit non obsesui . non pomit dissentire delectationi illi, quae fortior est altera, seu quae graisdibus alteram superat; ideoque illud a Theologis duci eonsuevit prineipium duarum delectationum indeliberatarum, & graduum superioritate invinei bib
Quando autem illud Mneidiam impugnant The
logi tanquam nota tensoria dignum . non ideo negant voluntatem humanam , saltem ut plurimum , moveri ad agendum delectatione, tum terrena , rumeaelesti.