De Hippolytis Euripideis quaestiones novae. Scripsit Augustus Kalkmann

51쪽

De sempli nomine credibile commoniarium adhibitum esse; nam similia etiamnum in scholiis v. do leguntur: κάλεσε θε σφρο

hoc loco ab Euripide seriphos esse Viri do et quasi uno ore negaVertant', a quibus qui non stas, eum nego sobrii iudieii esse. Supersedeo autem decantatam quaestionem singillatim retractare. Offendunt praeter Sensu non minus ipsa verba, de quibus heeleri disputationem conSulaS; qui quidem, cum Versum s sanum esse contendat, suspicatur rinterpolatorem hunc versum abiippolyto elato mutuatum esse integrum, Sequentes do fortasse decursatost Mirum hoc effugium et valde suspeetum debuerunt enim ad sanandum apta proferri. Adde, quod haec coniectura stare nequis, si antea recte disputavi Hippolyti Velati eaenam Athenis fuisse. Sed ut erraverim, tamen tibi non eontinget locum indagare, quem hi erSu obtinere potuerint. Nam si servatam Ilippolytum semper, ut par

IIo nomen uno lapis festatur in arce ad Parthenonem inventus; f. irclilio C. I. A. Vno 2I2. ' istoriae fabularis compendiis adspersas esse doctas adnotationes ex commentatore poetae, quem describunt, depromptas Schwarigi dissertatione de Dionys Scytobrach. passim evicit; os eius commentationem de schol. IIom. p. dis.

XXXV . TOT). Quos miror heelerum, eum fuse hunc locum refractaret t. l. p. a sq. , non novisse. - Adstipulantur Praeterea Barthol in ed. filiukenberg de Eurip. prol. ars et interP. P. I 2). Gloel(l. l. p. 5s v. 2s-3 defendens non vidit extremis versibus demptis prioribus mucronem, ut ita dicam, defringi. Arto enim cohaerere quinque versus heeler circumSPecto Probavit.

52쪽

est, pro iudieii norma tentioris, in media fabula nullum invenies. Prologum autem Venerem illic quoque locutam esse peritus quisque eum elelier concludet Restat finis fabulae, de quo Jahii l. l. cogitavit, neque illi alium locum Video, nisi quo Diana Phaedrae salsam accusationem revelat. Sed eui

Diana crimina aperit nisi Theseo, qui supervacaneum erat copioSenarrari Phaedram in arce Veneri templum consecrasse Desinamus igitur elumbes o Versus, quos imperitus versificator procuditi, Euripidi tribuere, praesertim cum eorum interpolatio tam facilem explicatum inVeniat, nam Vellem omnia huiusmodi menda.Seimus enim cultum nostro loe significatum noVicium fuisse'. Quid igitur magis verisimile est, quam histriones occaSionem sponte oblatam avidissimo amplexos esse, ut spectantium aures tecta huius enitus signifieatione titillarent; nam Graecum vulgus omnibus temporibus, non Alexandrinorum demum aetate, qua litteratores umbratiles in his rebus ingenia exercueriant, ct si si amantiSSimum erat. Etenim Sati antiquo tempore hanc interpolationem in editionibus sancitam esse historiae fabularis compendia documento Sunt, utpote quae noStrum prologum eo ordine, quo nune legitur, non quinque tantum VerSUS eompilarint. - Nescio autem, an ad alium praetore prologi locum Asclepiades se

Nemini sanationem bene cessisse non parvi pondo.

f. Wilamowis Philolog. Unfersucli. I p. lio, qui ceteroquin eodem errore quo da in f heeler illigatus est in priore ippolyto

Wheeler quidem l. l. p. d8 etiam hos versus Euripidi abrogas; qui si recte iudicasset, alteram satis antiquam interpolationem feneremus Sed argumenta validiora desidero.

53쪽

es Neque neglegenda, ita scholiasta eadem Verbonam constraletione qua Asclepiades usus addit V. 63 ε τρισ: αν tενητη σατ αγελθεὶν Utδου, δευτεραν ἐκ λαβυρινθου, τριεν ντου I επολιτου Ipsam autom,ippolyti sollieitationρm selepiades paucis absolVit: IDDt O να ε στερον παραγενο ιεν (se. Θαίδρα διενοειτο πειθειν τον νεανίσκον rco T l repeir , quod notatu dignum quando omnes, qua recenSebo, narratiunculae, etiamsi in nonnullis rebus evidenter servatam IIippolytum exprimunt, tamen ab artificiosa eius elegantia, qua nutrix Phaedram tecte volentoni nolentem in perniciem rapit, in eo recedere solent, quod nutrice fero semper omissa Phaedram ipsam iuvenem adeuntem et, ut sibi sui copiam aetas, petentem fugiant. Quae est implex genuinaque mythi forma, cui cum cothi tria omnino nihil est commune. In his Vero, quae de

mentum e tragoedia nostra sublatum prodit participium tD D - εἷσαν. Etenim Diana de Phaedra alumniam molita dieitv I Io: ' εχ ελεγχον NEGL 'PHβου εν li.', Uo VerSUAselepiadem abusum osse ideo firmissimo assevero, quia reliquos compilatore praeter prologum item ad ipsum hunc locum, quo Diana res paucis revelat et eomprehendit, se adstrinxisse demonstrari potest quod ad extremum de Phaedra morte Aselopiades narrat: τη γ δε Dcάδραν σφαγερα γενOpter TL σδιαβολ απάγξασθαι (So. D/ιολογουσι), id cothurni certe non St. Nam ut de altera Euripidis Phaedra taceam, prior ante moritur,

Cod M. et t. I si ris vir roλ-ω - Excidisse videtur Oλεθρον in fine. Loηθεισαν cod. corr. Barnes Traditam lectionem helelier l. l. p. 3sb defendit. Sed insolitae formae ne aptus quidem Sensus Subest; cf.,ille l. l. p. 36. Prior Euripidis Phaedra, nam de Sophocle non amplius cogitabis, una ulciscendi cupiditate debuit rapi cs helcke l. l. p. T8). Altera misere nutat inter diversos affectus, in qua re incommoda retractationis, quae Pudentibus animis satisfactura erat, Sub oculos cadunt. Modo enim liberorum rationibus prospicere vult v. li, modo veretur in conspectum Thesei reverti, Tis sq. modo . T28 sq. Quae omnia Diana postea flocci facit et mulierem, quae multa erat in honorificae mortis consiliis, meri timoris coarguit.

54쪽

5oqiuam Diana crimen manifestum facit Eum alitem, ii deam in Scaenam non produceret, quod fortasse Sophoclis erat verisimile est Phaedram ipsam alumnias detegentem fecisse, ut Seneea doeet quod Asclepiades minime signifieat. Ulut res se habet hoc ipsum erat, quo maxime fragoediae disserebant. Aut igitur compilator illud Duολογουσι ad latim rαγ- ,σ m neglegentissime refert aut ad vulgarem potius in chrostomathiis sabulae formam, utpote quae altius affectuum discrimen omittat, respicit. - Neque minus a tragoedia alienum Ss, quod

suspieiosum ei postea silium stupri aestusanti sine ulla dubitation confisum esse, ut tragoediae ratio postulat Ad summam igitur didicimus hunc contonem pannis undique neglegenter adsutis fartum ad qualemcunque tragoediam instaurandam nullius pretii SSe. Transeo ad Diodorum IV, 2): qui sive ip3 sive ille, quem describit, cum omnia ad historiae similitudinem revoeare studeret, mirifieas machinatus est machinas, quae tamen omnes in manifesta unius exemplaris depravatione deprehendi po8sunt. Initium narrationis evidenter ex Euripideo prologo

quam Asclepiades deseribit fompli odieationem, plenius dat Euripidis V 2 sq. antea omni emorans ippolytum Athenas ad mysteria visenda proslaetum osse manifesto denique idem narrationis progressus est'. Atque haec omnia maxime remo; nam qui cum heelero l. l. p. db eontendunt Diodorum in his

Commutati argumonti natura hoo vineis; quoeirca cave, ne ob hanc rem Sophoclis fabulam poeta Romano inter manus fuisse Onclud S.' Sicut Euripidos v. II Diodorus narrat,ippolytum TroeZene educatum ESSE, sed 'ctore Ot Amore hδελσsic. Unde hoc habeas, ignoro.

55쪽

5i Volatum expilasso, ii secum reputent, ad quantum ambitum interpolationem Coroniseri extendere debeant Diodorus deinde Aselepiadi simillimus in eo est, quod nutrice omiSSa amori confessionem pauciSsimis absolvit. Addit i Phaedram Athenas reversam eSSe, ut privignum apud Theseum calumniaretur. Seaenae translatio, quae fragoediae obstrepit, historicae verisimilitudini convenit. Nam Theseus rex deversatus ille paueis tantum diebus apud Pittheum omittunt nimirum compilatores Pallantidarum neeem nonne Athenis imperii negotia recipere debet Sed conforta narratio, quae sequitur, paullo altioris indaginis est: Θ σέ o δε ιστα ογιο μερι ιχ διαβολὶ σ, καὶ

Considera modo cire hanc rem historie dis leuitatem omnem verti, quomodo Neptunum horridi monstri machinatorem et ippolyti exsecrationem, ut quae mortem pragmaticae rationi repugnantem inferas, Xpungere possit. Itaque Thesous animi pendet et res in eo est, ut Uippolytus arcessatur tum Phaedra Ilippolyti instantem dolansionem verita, ut Theseus fortasse fidem habiturus sit, morte voluntaria rem confieis. At Ilippolytus patri e purgans omnino non producitur, quia eum tum iam oportuit de novercae calumniis certiorem fieri, quae postea quasi λυσση munere unguntur. Ex quibus omnibus ibi ne unam quidem tragoediae scaenam effingere confingat. Immo Diodoro eundem similemve arehetypum atque Asclepiadi prae8fosuisse, quem suo Marte historieae rationi aceommodaret, Vel inde apparet, quod apud utrumque ratio desideratur, qua y δια- ἰολ, φανερα γιγνεται. Diodorus autem etiam accuratius altero

describit Euripidis versum I Blo modo allatum in his mctiδρα

Praeclarum affinitatis exemplum quae Diodoro cum historia Asclepiadis nomine ornata intercedit, Schwarfg l. l. p. 62 sq. attulit,

56쪽

Ast Cave alitem, ne X meris frustulis, quae eompilator legit, fragoediam effictam Sse concludas i. In ygini brevissima narratione L dZ id maxime notatu dignum, quod criminosa Phaedrae epistula commemoratur: Plisiodra Minois filia Thesei uxor Ilippolytum privignum suum adamavit. Quem eum non potuisset ad suam perducere Voluntatem, tabellas Seriphas ad Virum suum misit se ab ippolyto compreSSam PSSe Seque ipSa suspendio necavit ripistulam igitur morienti Phaedrae adnoxam non noxiSSe Videtur, in eo videlicet a Graeeo aliquo exemplari pendens, ut Plutaretii similis brevitas vineis Parali dia: τ συε φερσα ρεσε(o i

Ille igitur epistula item separatur a suspendio. Sed etiam ulterius progredi lieet: nam ni fallor fabulator Romanus legit in

xi fabellas missas. Etenim quae morientes facienda praeeipiunt, illa dicuntur eximie quidem ir/σκr Um sed P ε Γιστεiλαε ut Vale en aer ad Eur. ip. 858 exemplis nisus adnotavit. Aecusatio autem o Vera extremum morientis Phaedrae mandatum erat . Neque id praetereundum, quod IIyginus expressis verbis diei Theseum filium in exsilium ieeisse. Do Plutaretii illo Paraliolo nihil eorti affirmare licet. Tabelliae nos servatae,ippolyti commonos a ciunt a scaena Athonis St, cum iuVeni Spreto novorcae amore hie per nutricem indieato Athenas linquat et Troogene venando otium erat. Stobaeae auctore, qui integram narrationis formam exhibet ,

qui antea p. sy non minus evidenter Euripideo Plioenissarum Prologo ad illustrandum Diodorum III, 6 usus erat. Cf. Choelo l. l. Sod minimo quadrat in nostram sabulam Diodori narratio, aliqua ex parte certe in ea, quae de Velato scimus'. Cf. Fur Uip. 858 sq. ubi Theseus haec:

57쪽

Theseus Tliebis revertitur, quod nullo praeterea testimonio firmatur; nam ab Euripide Ui p. s2 θεto tantum Vocatur. Iuvenis exitium ita narratur, quasi ei Neptunus sponte ac fortuito curru invehenti monstrum immiserit, quae ratio in his historiolis tralatidia a tragoedia aliena est Isine ad Servium et inferioris aetatis ommenta descendamus ille enim ad Verg. Aen. VI, dis nova ratione fabulam detorque ad histori eae speciem reρα s/ατεία pro NeptUno Aegeum patrem substituens, qui ab irato filio in voeatus ippolyto currus agitanti phoeam immittas. Alter mythographus Vaticanus f. l28 Servium deseribens addit, quod ad intellegendum apprime neceSSarium est, Aegeum tunc marinum deum fuisse'. Cum igitur monstruosus ille bos marinus veri simili-

p. 358 rasus es ad idem opus respicere Suidam s. v. ψιθυριστῆ XZopyro narrantem Theseum de Phaedrae injippolytum calumniis certiorem factum Mercurio duo Diorbi et Amori et Vonori templum dedicasSe. - De Aliis eiusdem nominis scriptoribus es. Jah Arch. Bethr. p. 2 2 a I), Mulier . II. N. I p. 33. - Sed Zopyrum illum, dum firmioribus testimoniis eius auctoritas sulciatur, missum faeiamUS, Uanquam cum Cythenbachio Vol. II P. D. T8 opinor non omnes historiola neque omnes auctores in hoc libello conficios esse quod etiam Bolide r. Rom. p. di S contendit. Nam accurata singulorum parallelorum examinatio adhuc desideratur quam Ilercher, qui impudentem falsarium libelli de Fluviis semel profligavit non praestitit. - minime refrager, si quis Alexandrinae opsis rivulum in nostram fabellam influxisse contendat quo pertinet Phaedrae mors propter Amori impatientiam of Stobaeus l. l.); idem de Byblide narran Conon arr. II, Ant Liber. XXX. - Falsarius autem nostram sabulam repetivit d. Fluv. in I cf. Ηercher Plus lib. d. Fluv. p. 28 sq.

USitatum autem verbum, quod et sensum epitomae et signa codicum Plene et perfecte reddat, haud expiscaberis. Cave, ne de biiugi cogites; nam IIippolytus quadrigarius est secundum lapicidarum pictorum poetarum Eur Uip. I 2I2. I 22s. ygin. f. 25o constantem usum. Quocirca Buecheler suspicatur elegantis sermonis affectatorem scripsisse

Cf. Naevo de Call. eo. p. o. Brevior est altera Servii

58쪽

eui Plinio auetore nas hist. IX, di 'in sono mugitus, unde nomen vituli quod cecidit in monstrum mugiens . At quod Servius tradi subito inferempto Ilippolyto Phaedram amoris impatientia laqueo vitam fini Visse, ne propter eram o Verene mortem de singulari fabulae forma eum Ilippolyto Volato for-faSSe congruente cogites, Stobaeus l. l. monet eadem ratione mortem, quam Phaedra statim post alumnias sibi consciveris, expliean8 es Itygin tria ). Talia variantis compilatori Sunt. Denique nescio an in commentario Porsit VI, 563 et nerui p-

polytu patri Suo narraret, eum noverea Verso crimine ultro

apud Theseum maritum accusavit quo agni folippolytus fugite dum curru in litore exercetur, petiit a Neptuno Theseus

isti 'ir, quod quidem, Si historicum audis, heroi etiam mortem attulit Seholiasta autem Diodoro se appliea in eo quoque, quod Phaedra privignum propter pulchritudinem amas , non Veneris impulsu. In infimum loquin detrudenda TZelgis narratio Sehol Lye I 2 et lo), quia manifesto e Coronifero male donSarcinata est, cui item Eustathius IIom. . 32o se applicas i. Ad extremum nolo silentio praetermittere Aristophanis Byganti argumentum fabulae Euripideae, quanquam ille per- bene eleganterque paucis Summam fabulae eomprehendit, nullis et ne recentioribus itidem compilatoribu inter manus miSse. Immo quod unum grammatieus neglegenter ponites Phaedram

narratio Verg. Aen. II, T6l alioquin eidem tanquam calopodio aptata. Praeter alterum mythographus Vaticanus prior L d6 a Servio pendet. Immane quid phocis inesse putabant of Ovid. Ηer. X, timet. I, Boo, Verg. Georg. IV, 3ssi Scholiastae autem Persii l. l. una phoca non sufficit 'aetii a Neptuno Theseus, ut ei phocas, id est vitulos marinos immitteret'. Cf. Fur Ilip. Isto I sq. Sen Phaedra Io26 sq. Idem exhibe Schol. Platon Leg. 3I B, quae brevissima narratio ceteroqui nihil memorabile continet.' Sciens praetermisi monstrum narrationis, quod Cephalion commensus est auctore Malala Chron. p. 8 d. Bon. Mi ille F. II. O. III

p. 68o et similia Georgii Cedreni somnia ed Bou. I p. 2I5 .

59쪽

55 TroeZeno demtim privignum conspexiSSe et amore exarsi Ssex, in ea re Asclepiadem, qui dieitiir, et Diodorum diligentius ipsos uripideo prologo Sos esse cogno VimUS. Satis superque sudavi, ut certe derisui staturus essem Plutarcho obicienti: Tα δε ιερ ταυτ, ν se. αίδρω/ καὶ τον

κασιν παντε (TheS. c. XXVIII). Sed do veniam; nam a nobis aliquantulo plus agitatur, quam quo antiqui litteratores contenti erant. II. Ad maiora accingor. Nam palma iis deroganda erit, qui satis habuerint ex vilibus nostrae fabula historiolis colligere, quae ad cothurnum Euripideum pertineant. Immo in profundo veritas demersa. Itaque ad Alexandrinam artem, quippe quae Graeco et Romano cothurno mediam se interponat, progredior tantum praefatus in obscuris his regionibus cireuisione et anfractu Saepenumero opus esSe, cum carminibus ipsis temporum invidia raro peperceris, fragmenta paucisSima restent, recentes compilatores libere sibi indulserint. Proximum autem est, ut pauea ipsius Ilippolyteae fabulae vestigia, quae apud Alexandrino lateant, examinentur. Exordior igitur ab Ovidio aemulatore Alexandrinorum, qui et XV, s sq. Virbium The- Seium heroem quem dicit, fata sua Egeriae nymphae narrantem inducit, quomodo noverca ipsum pessum dederis, Diana autem

Idem Troegenios narrare Pausanias I, 22 2 cum gravitate quadam affirmat, ut putarim auctorem ab illo descriptum hoc X- Pressis verbis Euripideae narrationi, quam Pausanias paullo ante I,

ttritata manifesto ante oculos habebat, opposuisse. - si Aristophaui confisus de interpolatione in Euripideo prologo cogitas, fere dimidiam prologi partem expungere debeS.

60쪽

56 ab Aesculapio in vitam revocatum in valle Aricinabollocari et cultu ornaris. Cuius ultus singularia Metamorphoseon armini parum conVenientia poeta quasi supplet ast III, 25 sq. ubi Egeriam nympham adlocutus de valle Aricina haec profert v. 265:

hi latet,ippolytus furiis direptu equorum, unde nemus nullis illud aditur equis. Idem perhibet Vergilius Aen. VII, 28 sq.), quem SerVius Siceommentatur: exponit o αιτιον; nam Callimaelius seripsit incita, in quibu etiam hoc commemorat L Memineris autem reconditum aetion, cur nullus canis Delum accedat, praeter

Callimaelium t fi g. Selin. Ovidium quoque attigisse Ib. 25 sq.

et mecum exquiras, num illi Metamorphoseon loco insint, quae Battiadae artem, quam Nasonem Saepius Sectatum SSe conStat, Spirent. Nimirum liod Ovidius de nominis mutatione traditu. 5 2 q. nomenque Simul, quod possit equorum

admonuisse, iubet deponere, 'qui' quo fuisti ippolytus' dixit nunc idem Virbius esto admonefacit nos ippolyti furiis equorum direpti quo illud aetio explieatur. Artificioga autem antithesi Dominum, quae aperte veriloquium Significat interpretes fugit. Nam syllabis lytus sita bius mors et vitari sp inter se opponuntur quo tendit Laetantii illud ov. et XV si converso itaque nomine deus Virbius est appellatus et Vergilius l. l. v. Tri versoque ubi nomine Virbius esset Debemus igitur, ni fallor,

Frg. T Solin. In indagando loco, quem hoc fragmentum tenere potuerit, multum laboris viri docti consumpserunt. Schneider Call.II p. 2 sq. et Uergberg Zeitschris fit Alterthisiss. 8a p. 233 in primo aetiorum libro aptum locum invenisse sibi visi sunt contra Bauch(Frg. d. Call. p. 28 in altero. Apud utrosque firma argumenta desiderabis, nam incerta incertis nituntur. Donec felicius quam Schneidero contigit, et uberius, quam Rauchi licuit, constitutum erit, quid quoque libri tractatum sit, melius duco coniectandi cupiditatem reprimere. Alior Virbi derivatione a lis vir', quam vix Graeco exemplari adaptes, subaudita nomina non tam artificiose inter Se opponun

tur. - quattuor autem proferunt nominis causas esse virum bis sactum aut virum bonum aut herohium tanquam oco αναβεβ/-κοῖα Ut

deum, qui Viribus praesit; f. Cassiod de orthogr. p. I, Buecheler Rh. Mus XXX p. s.