장음표시 사용
141쪽
ciatur . Equidem vel ex hac unica deprehendi authoritas poterit, quae accedit controversiarum definitionibus , per Encyclicas ubique subscriptas , propositis . Hanc per partes juvabit descripsisse , ut ex ea reliquarum normam habeamus,
simulque constet, quanti ponderis, di aestimii illa fuerit ,
eum ad ejus irritandas subscriptiones, machinas omnes promoverint orientales, di dira saevaque persecutione Constantius grassatus sit in eos , quotquot datum consensum revo
II. Constantis itaque Imperatoris voto, Iuliique Pontificis, di Maximini Trevirorum Episcopi gelo non interrupto, Athanasius, Eusebianorum factione in Synodo Tyria depositus , intruso in ejus vicem Georgio Alexandrino, lupo verius quam Pastore, ad necem non semel quaesitus , Romamque velut ad aras profugus, & Romanae Synodi decreto innocens declaratus, tandem in Sardicensi Concilio caussa ejusdem retractata , Sedi restituitur. In epistola enim a Synodo enucleata, & ad orbis Episcopos data, Athanasiana caussa penitus suit definita , idemque innocens com
muni Antistitum praesentium voto decIaratur , nec non depositi Arianismi duces , Acacius Caesariensis, Theodorus Heracleensis, Narcissus Neroniadis, Valens, S Ursacius judi- . cantur. Modus quo Encyclica Episcopis, & Ecclesiis orbis de- nunciata fuit, a S. Athanasio,aliisque coaevis,& proximis Scriptoribus accurate descriptus fuit , di nos eorum legentes vestigia descriptum exhibebimus, animadversiones identidem annectentes, quibus dati consensus aut horitas dignoscatur. III. Ut itaque Constans audivit Sardicensis Concilii unanimitatem in declarandis insontibus Athanasio praesertim Alexandrino, di Paulo Constantinopolitano, hunc Constantinopolim , reserente Socrate i. Σ. c. Σῖ. cum duobus
Episcopis , O reii o honorifico apparatu mittit, rum suis , tum Gram Iiteris communitum. Epistola ergo Sardicensis non po- terat non publicari per Constantinopolitanum Tractum ,& apud finitimarum Provinciarum Episcopos, qui , Macedonio , intruso Episcopo , tunc abdicato , novum restitutum Pontificem velut legitimum suscipere tenebantur , ac decreto , seu Encyclicae Sardicensi , ea quae supra dixi. mus decernenti, subscribem.
142쪽
IU Duos alios Legatos una cum Sunodica direxit ad onstantium Synodus, quorum acta describit Theodoritus i. a. c. 9. , ubi calumnia per summum nefas a Stephano Antiocheno excogitata detegitur, ob quam depositus, successorem habuerat Leontium Castratum, quemadmodum a Sozomeno quoque , S Socrate proditum est . Constantius, Lusiceptis honorificὰ legatis , triplici epistola Athanasium ac-
Alexandrinae Sedi restitueretur . Illas ut accepit Athana tu moras trahens, primo Presbyteros duos ad Ecclesiax usquequaque omnes eum Encyclica Sar-
et 'Ex Episcopi sit bscriberent, atque in signum
ensus Pacificas Presbyteris traderent ; Romam deinde Perrexit, ut Apostolica confirmatione obtenta , Encyclicae pondus Iuum, di aestimium accederet V. Dicebamus, Encyclicam quamlibet Pontificio calculo esse confirmandam , quatenus inter membra, & caput sum m - uti Tyr MnyxR 'ts xie insuper Encyclica, ceu irre-ί e decretum , susciperetur. Athanasius priscae consuetudinis gnarus, illico ae Sardi censem Synodicam acce-pue, priores de Pontificia confirmatione curas suscepit, quameli endus. crates, adductis ibid. tribus onstantii epistolis , quibus Athanasium Aquileiae commo- antem , ad AleXandrinam Sedem vocabat, subjungit et Osensi e literis Iulio Episeopo, Ecclesiam quidem Romanam ma-xιmo gaudio affecit Iam enim credebant Orientalium quoque partium Imperatorem ipsorum fidei consentire , quippe qui Arbanasum nae se e caret. Recitat deinde Iulii epistolam , qua commendat Concilii decretum de Athanasii restitutione , AIexandrinam Ecclesiam hortatur, ut Antistitem sinim , tot pro fide eXant latis Iaboribus clarum, suscipiat, profusisque laudibus eundem assicit Athanasium . Necessiim ergo erat ad totius orbis consensum exprimendum, ut epistolae Eneyclicae Pontificius ca Iculus adderetur Unde Socrates, cum Ju In , tum Imperatoris enarratis epistolis, subdit : His Iireris fretus Albanasius , in Orientem perrexit. Ex quo de illud discimus, Episcopos au subscriptione , aut a Itera epistola conlemum testari suum consuevisse .
143쪽
Eneyclicam , di acta subscribenda deserebant, verba saeit Athanasus ipse in epistola ad Solitarios. Hujusmodi autem fuit Episcoporum subscribentium unanimitas, ut seribat ibid. p. , quod post omnium subscriptionem , erat in EccIesia profunda , ct admirabilis pax , imicem undecumque Albanasio Episcopo subscribentibas, iisdemque ab Albanam consuetas Pacis o tranquillitatis literas accipientibus. Addit imo Georgium , Acacium , Theodorum , dc Narcissiim , Eusebianorum primipilos , quos Sardicensis Synodus in eadem Eneyclica deposuerat, videntes post omnium subscriptiones, dc Athanasii restitutionem , & propriam depositionem ratas ubique haberi , serio cogi tare coepisse , ac vereri , ne praeterquamquod depositi suerant , vel ut Haeretici etiam
tradueerentur . Cum viderem tantum cum Albanasio animorum
e sensum, S parem agitari: erant enim plures in Me numero , quam quandringenti, inm ὰ Magna Roma , atque uniυσ1a Ba-ιia, Calabris , Apulia , Campania , Brutia , Sicilia , Sardinia , Corsi a. tum ex uniυersa Africa, Galliis, Britannia, Hispaniis , una cum magno illo Consessore Hosio , e Paxnoniis , item e Norico, Siscia , Dalmaria , Dardania, Dacia, Misi a , --eedonia , messalia , o universa Actaeia , Creta , ostro item , ct Meia, plurimi quo ex Palaestina , Isauria , A rapto, Thebaide , ct universa sebia , ω Pentapois . Prodit deinde prava illorum consilia superius relata, quibus Constantio suaserunt , ut orientalis Ecclesiae abs occidentali scissi
nem permitteris: , ipseqne pro arbitrio Ecclesiis decreta
VII. Episcopi quoque sive epistolis , sive scriptis votis , Rod egit Iulius. Athanasanam in noeentiam sunt testati .
pistoIas hasce in Tomo Encyclieo , ut moris erat , com prehensas, laudat idem Athanasius in Apologia a. , in qua propria absolutione in duplici Synodo, Romana scilicet lubIulio, & Sardicensi commemorata, haec ad rem habet . Eorum autem , qui Θηodo subscripserunt nomina, ceterorumque
aliorum ista sunt: Osius ab Hispania oee. Et reliquis subinde recensitis , ait. Qui igitur deeretis Oniat subscripserist, sunt isti, plurimique item aIii, qui ante ban Gnodum pro nobis scripserunt, tum ex Asia , tum ex Hrnia , tum ex Uauria , qainum singulorum nomina cum suis epistolis eireumferuntur prope
144쪽
sexaginta : in universum wro trecenti quadraginta quatuor. Ex quo & illud est animadvertendum , epistolas in codicem contractas , obvias suisse , atque ad aut horitatem faciendam iubique circumlatas . Unde argumentum innocentiae pro. 'priae promovit Athanasius. De epistolis, hic ab Athanasio commemoratis, mentio occurrit in excerptis Athanasianis , apud Photium cod. 2s8. pag. I 42. Imperator Constans, adiunἱlis muItis satellitibus, dimittit Magηum Albanasium , ct Iulius Pontifex multis eum literit manivis : quas ab occidentalibus Episcopis habere potuit, eum Episcopi omnes subscriptae Enevclicae exemplaria ad Primatem dirigerent, ut mox videbimus. Has ergo 1 Pontifice ultro accepit Athanasius , ut conspirantem occidentalium consensum apud Orientales demonstraret.
VIII. Constantius ipse in epistolis , Catholicae Ecclesiae inscriptis, agens de Athanasi innocentia , Encyclicam Sardicensem , sibi a Concilii Iegatis oblatam , divinum decretum vocat. In tertia quoque ex tribus, quas Imperator ad Athanalium scripsit, Evocatoriis epistolis ait, se Alexandrinum Presbyterum una cum epistoIa direxisse , qui id ipsum voce testaretur, quod scriptis asseveraverat. Imo addit. Ad pleniorem autem notitiam, Aebetam Diaconum misimus I ex quo discere poteris, re quo am sit mentis nostrae propositum, re quod ea quae cupis , facile consecuturus sis. Postremis hisce verbis praecedentes nostrae conjecturae de Diaconica epistola, Diaconis data , munus aliquod publicum suscepturis , egregie confirmantur . Quorsum enim omnis illa adhibita ab Imperatore cautio , nisi ut Diaconus publico diplomate, seu Diaconica munitus, Athanasium de Imperatoris mente, ac sententia quam certissimum saceret . In quinta quoque,quam Alexandrinis scripsi epistola , haec duo recolit : I. jam Athanasum insontem esse probatum, utique Episcoporum subscriptionibus, & epistoIis. Cum ante oculos semper habeamus υestram in omnibus disciplinam, nec ignari smκs , jam pridem υos Episcopali praυidentia destitutos esse , aequum censuimus , Albanasium Episcopκm, υirum ob υirae sanctimoniam morumque probitatem omnibus cognitum, ad vos remittere. II. Decretum Sardicense , ab omnibus jam tum subscriptum , Dei decretum appelIat . Episcopum autem υGram Dei decreto, nostraque
145쪽
straque sententia ad vos di rectum , libenter excipite . Et mox . Hare igitur duo contempIantes , tum nostram , Draque sementiam. Imo etiam in quarta Messae CatiaIleae inscripta , ut diximus , epistola, eodem modo loquitur. Noa est derelirius a Dei gratia reus Episcopus Albanafius , sed quamquam breυi temporis spatio bumanae probaιioni subjacuit, diυina tamen suffragante Pνovidentia , justam meruit refcrre sententiam , vestitutus tum Dei inluntate, ιum nostro judicio, in Patriam simul N Eeele- fiam, cui diυiso nutu praesidebat. Refert deinde Socrates , apud quem laudatae quinque Imperatoris epistolae exstant , quomodo susceptus ab Imperatore suerit, di quam honorifice dimissiis , iter Alexandriam versus susceperit. IX. Praetermittendae minimὸ sunt circumstantiae Atha nasiani itineris, in quo Episcopi omnes ejusdem adventum praestolantes , oblata Sardicensis Synodi acta turmatim subscribebant, re Iubentissim E acquiescebant omnes, ut Episcopus, ac Christi athleta Sedi suae restitueretur. Noluit
autem cum Leontio Antiocheno, quem agnoscebat Aria. nismi fautorem , congredi , nec etiam cum Acacio Caesariensi deposito , di quidem in eadem Eneyclica Sardicensit ; o sed Hierosolymam divertit, ut Socrati proditum ibid. e. 24. AIbanasius Episcopus , arrepto per seriam itinere , in PaInestinam perinnit ingressusque Hiero obmam, Maximo ejus Ciυiiatis Episcopo , cincta , quae in Sardicensi Concilio gesta fuerant, exposuiι , ae quaIiter Imperator Constantias decretis Sanodi consensisset: deditque operam , in Episcoporum illius Provinciae δε-
nodus congregareIur. Maximus vero nibii cunctatus , quosdam ex Episcois Griae, ae Palaestiηae accersit, ceIebratoque ex more Concilio, ipse qaoque communionem , pristinam dignitatem Asbanasio restituis. Sed o Gnodus Alexandrinis, ct uniυersis per Syriam , Aerapixm Episcopis, ea quae ae Albanam fla- tuta, judicataque σαπι, per iit ras significaυiι. Exstat Syno 3so,dalis epistola Episcoporum Syrorum, atque Palaestinorum de iudicio Sardicens, a se confirmato ,& Alexandrinae Ec eleme intimato. Eadem de re ipse Athanasius in Apologia ad Constantium pag. 7 4. De tutius igitur eum suis ad istummodam Albanesus , in peragranda seria , Saos , o Palaestinos Episcopos convenit, qui S nodo uera obmis coacta , sinceri- rer eum eum fuis exceperunt, ct c m pace deduxerunt: simul basiliteras l
146쪽
literas ad Ecelasiam , o Episcopos seripserum . . lX. Syriae dicuntur, atque Palaestinae Episcopi Hierosoly mam convenisse; ac jure quidem Canonum. Leontius enim Antiochenus, qui Syriae praeerat, jam cum Eusebianis depositis societatem inierat, & ipse castratus , jure Canonum, praesertim Nicaenorum depositus , cum reliquis Eunuchis, qui a partibus Arianorum stabant , machinabatur novam Athanasii dejectionem . Acacius quoque Caesariensis , cui Hierosolymitana Ecclesia subjecta erat, depositus in Sardicens Encyclica, primatialia jura amiserat: Spectabat proinde ad Episcopum viciniorem congregare Synodum Syrorum imprimis, atque Palaestinorum, qui in Tyria Synodo sentenistiam depositionis in Athanasium dixerant. Iure autem in Nicaeno Concilio can. VII. constituto , prima Sedes in Palaestinae tractu erat Hierosolymitana , cui, ut Protothro. no, in absentia , aut alio canonico Caesariensis Primatis impedimento, facultas data erat, publico Eccleliae, totiusque Droeeeseos bono invigilandi. Haec, reor , vera Oceasio fuit, cur Concilia de more celebrato per Maximum , quotquot
olim Eusebianorum fraude decepti , sententiam dixerunt in Athanasium , in praesenti Hlarosolymitana Synodo palinodiam recantaverint, & iniquam de sanctissimo Praesule sententiam SynodIca emendarint. Veram hanc fuisse cogendae Synodi occasionem , prodit ipse Athanasius in epist. ad Sinlitarios pag. 823. Omxes Palaesinae Episcopi, exceptis duobuΥ, aut ad summum tribus , iisque suspectis , ita Albanasiam exceperunt , ct communionem ejus am exi sint , ut oe scriptis, Nwrbis pro satisfactione protesarentur , omnia quae prius scripserant , ea se non istuntate, sed is eoaetos fecisse. Imo ut haec audivit factiosa Arianorum cohors, Maximo haud vitio ver itit, quod inconsultis vel Antiocheno, vel Caesariensi Episcopis, Synodum hanc celebrasset, sed tantummodo, quod priori sententia cum suis reeessisset , ex Socrate c. Σ ., ubi relata Hierosolymitana Synodo, scribit . Qua de caussa inimiet Athanasii Maximum νοn medioeriter irriserunt, quod cum antea deposuisset Athanasium , tunc reperie murato consilio, veris,
de quasi nihil prius gestam esset, sententiam pro eadem ιαιerm ,
a communio iIIi ac dignitas reddebatur. Sed quantum ponderis accesserit. interim ex ea Synodica Athanasianae causi
147쪽
sae, infra c. 26. docet Socrates . In boe rerum statu ingressus Alexis triani Albanasius, Episcoporam Aenpii Concilia congregaυit , qui quidem conuenientem prorsiis eum Sardicensi Gnodo , o eam ea , quam Hierosobmis Maximas coniscaυerar , tulere sententiam. XI. Sed ad Sardi censem EneycIieam regrediamur. Africae sex Provinciae in Carthaginensi Synodo sub Grato , una eum actis Concilii, eandem susceperunt Encyclicam. Gratus enim in prima interlocutione in hunc modum Episcopos tum Africae , tum ubique reliquos est allocutus. Gratias
Deo omnipotenti, ct Gristo Iesu, qui dedit mali Sisomniis finem , ct respexit Ecclesiam suam , ut in ejus gremium erigeretuηiυersa membra disper1a. Adfuerat enim ille Sardicensi Concilio , nec dubitandum, quin acta suarum Provinciarum Epistopis renunciaverit, quum Canones aliquot juxta Sardi-eensia decreta in praesenti , quam agebat, Synodo confirmaverit. Quin etiam S. Athanasius in Apologia ad Constantium , Encyclicam Sardicensis Concilii recolens, hoc praemittit scholion . Haec epistMa ad Aenptios , S Africanos Episcopos per omnia 'ne ulla mutatione descrip a s . pag. 76 .
XII. Tandem quod luculentissime exhibet pondus , &vim praestiti huius universalis consensus Encyclicae Sardicensis Concilii, illud est , quod valens & Ursacius , eiurato Philippopolitano conventiculo , in primo habito Μedio. lani Concilio, suamet professione, & poenitentiae libello
fassi sunt , quae injuste contra Athanasium egelant. Deinde quum Athanasii legatis occurrerent, epistolam Paeificam tum suam , tum reliquorum Episcoporum, illis etiam non postulantibus, adjunxerunt libeIIo. Libelli illi duo Ieguntur in fragmentis apud Hilarium, annotantem, Romae id ipsum apud Iulium in altera coacta Synodo ab iisdem factum. Quod Athanasius quoque advertit in epistola ad Solitarios, ubi praedictos libellos refert , dc pag. 826. subjungit. Has literas eum dedissent, uItra seri erunt episeolis Pae cis , quas Albanasii presisteri Petrus, ct Irenaeus , o Ammonius L laus ad id circumeunies coli gebant , eum ramen Athanasius nibit taIe ab Ursacio oe Valente postulasset . Ubi vero meminit Athanasius Ammonii Iaici , intelligendus dubio
148쪽
I Os procul is est, qui Magistriani ossicio fungebatur, quo comite cursus publicus legatis Presbyreris patebat. Quemadmodum quum Leo suam, & Anatolii Encyclicam per Clericos Lega tos direxit, socii aderant Magistriani, quorum in epistolis, in Tomo Eneyclico III. Parte Concit. Chalced comprehensis, mentio saepius occurrit. De epistolis illis vide &Soromenum
XIII. Haec itaque , cursim descripta , facile demonstrant, cujus aut horitatis, ponderis, atque aestim ii haberetur consensus Encyclicae datus adeo quidem, ut Athanasius, iis omnibus enarratis, argumenti vim hisce verbis expresserit :Quis igitur ista , o tantam Ecclesiae pacem non admiratus est)Quis non gaυisus de tanta ct tot Episcoporum inter se concordia Quis Deum non glorificaυit, eo pecta in Gnaxibus tanta popa laetitia λ Quot igitur inimici simultatem deposuerunt λ Quot prius ealumniati, calumnias suas damnaυerunt ρ quot prius odio infesti , Albanasium postea dilexeruat λ Quot pali iam suorum in eum scriptorum cecinerunt λ MEIi, qui υi, non υoluntate apud Arianos agebant, noctu ad Asbanasium venientes , sese purgabaat , haeresimque simul anathemate exsecrabantur, is seniam de insidiis ac ealumniis suis postulabant , corporibus quidem se apud illos apparere , animo Iamen cum Albanam Gnaxim facere , ac semper eum eo esse, postulantes bae in re sibi fidem baberi. Equidem si argumenti vis in consensu Encyclicae praestito hie non emicat, nihil aio illustri quavis enarratione ceristo posse demonstrari. XIV. Ouamquari vero haec librata. ratione expensa satis superque sint, ut tamen saluberrimum remedium hocce , per quod olim stetit animorum fideique concordia , magis elucescat , adstruere illud ex adversariorum persitasone conabimur. Contrariorum enim consessio exactior plerumque est veritatis ostenso. Inter haec itaque depositi in Synodica Sardieensi Episcopi, Arianorum duces , Leontius videlicet, Georgius, Acacius, Theodorus, dc Narcissus , animadvertentes ex communi illo orbis consensu, u Itimum imminere Arianae caussae exitium, sedulo meditari coeperunt, quid consilii foret capiendum Quod Athanasius, novam expositurus tragoediam eum scissionis Ecclesiarum , tum persecutionis, quae mox secuta est, ita enarrat ibid. Haec quum
149쪽
audirent, et eo picerent sententiae Eusebianae , haereseosque successores , inter quos Leontius ille o Uraius, quem ne sub Lai- ei quidem 1pecie ad communionem admitti oportuit , eo quod seipsum abscidit, ut Iibere eum Eustobio dormiret, reυera quidem . ejus muliere, ut ipse praetendit , sed quae Virgo praedicatur . Atque id Canonibus Nicaenis de Eunuchis , deque interdicto Clericis cum mulieribus contubernio , occalionem dedisse, probant illorum canonum commentatores; de quo etiam Theodori tus l. 2. c. 26. Prosequitur autem Athanatas. Georgius item, ct Aeaeius, Geodorus, Narcissus, qui in Θnodo depositi exauiboratique eram, magno pudore 1 uffundebantur . Deinde quum viderem tanIum cum Athanasio animorum
consensum, re pacem agitari, Et hic provincias omnes enumerat , quae , ut supra expositum est, Encyclicae Sardicensi subscripserant metu invidiaque anxii fuere, ct quod tot Episcopi cum Albanasio communioηem fο-rem , ct quod formidarens , ut quos ipsi deceperant, a se deficerem, es bais unanimitati , communionique sese adjungereηι, πυe quia futurum υidebatur , de eorum baeresi jam ubique famosa , triauebra regeretur . Agnoverunt ergo adversarii ipsi, certum sibi ex tanto ea sensu imminere ex totum: proindeque consensus, & Encyclicae subscriptio habebatur veritatis argumentum. Sed quoniam tunc imperabat Constans , opportunius inchoandae tragoediae tempus praestolabantur. Constante autem Maxentii Tyranni proditione ann. III. intersecto, ac pace maentibus in toto catholico orbe post Sardi censem Synodum Ecclesiis ad eundem usque annum , Constantio cessit Conclantis universa ditio. Quare impostores rati opportunum advenisse tempus ad impia , quae animo fovebant, perficienda consilia , Ursacium , atque Valentem delegerunt, qui Imperatori siraderent, tum Propria revocari oportere edicta, tum Antencyclicis Episcopos cogi ad damnandum iterato Λthanasium . Abs consensu Encyclicae
praestito , suasoriam aggrediuntur perjuri Episcopi , apud Athanas ibid. pag. 823. Quicquid terrarum est scriptis tuis ,
quibus ηos imperir, adimplevit : is fere amus cum eo communione sociamur , cum reliquis , quae supra cum de prima occa fione scissionis Ecclesiarum orientalis , & Occidenta. Iis actum est , prolixius reseravimus . Eadem attingunt
150쪽
XV. Impii itaque tragoediae actores , videntes Sardicensem Encyclicam ab orbis totius Episcopis subscriptam, in
argumentum veritatis transiisse , nova condita Antencyclicat, damnationi Athanasii subscribere sunt aggressio secuti in eo quidem Arii perfidiam, qui post Alexandri Eneyeli eam, cui potior orbis pars subscripserat , egit apud Eusebium Nicomediensem, ut in Nicomediensi Synodo Antencyclicas per orbem dirigeret, quibus pientissimi Alexandri
conatus fuere retardati , di non parum infracti, ut ex Socrate alio loco dicemus. Id quod ut facilius obtinerent his temporibus Eusebiani, mentionem quidem in Antencyclica Athanasianae ob nova crimina damnationis fecere , sed nuspiam Sardicensis Synodi, aut formulae cuiuspiam subscribendae , ne videlicet fraus detegeretur . Antencyclica itaque per Ursacii, atque Valentis Clericos in orbem mitistitur, ipso reserente in epist. ad Solitarios p. 829. Athanaissio, qui & illud annotat , Episcopis, Clericis, aliisque ad Judices per vim adductis , fuisse saepius dictum . AEt obseribite, aut ab Ecclesia recedite . Nam L subjungit de sententiae illius executione J ct Magistratibus seriptum es, o multa pecuniaria dem relata , nasi quisque suae Cisis retis Episcopum subscribere comisset. Et mox pag. 3 3o. Exsimans quoa quemadmodum hominum sententias , ita quoque veritatem immutare mysset. Pergit enarrare tragoediae hujus acta , quaeve mala perpetraverint judices, ut aut verbis bIanditiisque , aut vi Episcopos Clericosque pertraherent in Λthanasii damnationem . XVI. Interim ad confirmationem principalioris conditionis , quam supra asseruimus requi suam ad statuendam Encyclicae cujusvis aut horitatem , petitam scilicet ex necessaria Romani Pontificis tonfirmatione , ut in capite , atque membris.totius Ecclesiae consensus ostenderetur , minime praetermittimus annotare, quanto elaboraverint studio Eusebiani, ut ducem , aut consentientem in Athanasi damnatione haberent Romanum Pontificem . Noverant enim