장음표시 사용
221쪽
conficiebantur exemplaria , commodi iisque abs Ecclesiarum Antistitibus ultro citroque mitti, ac recipi poterant. Hinc quum justinianus . excitantibus primum Palaestinae Monachis , deinde suadentibus Pelagio Diacono, Apostolicae Sedis Apocrisario , & Menna Constantinopolitano Episcopo, adversus Origenistarum errores Encyclicum Tractatum edidisset, qui Tomo III. Conci l. edit. Hard. legitur, in Synodo Constantinopolitana probandum subscribendumque protulit,& ab Episcopis Tractus Constantinopostani subicriptum, ad Vigilium Rom. Pont. direxit, ad Patriarchas,& reliquos Primates . Quamobrem communi voto , & subscriptione anathema in Origenem , & in ejusdem scripta conclamatum est . Liberatus in Brev. c. 23. enarratis Nonni Monachi, Theodori Caesareensis Metropolitae, dc Domitiani Ancyrae Episcopi improbis pro Origenis ino conatibus ; S libellis accu-1atoriis, quos adversus illos Catholici obtulerant Imperatori , commemoratis , de Concilii Encyclica , di Iustiniani Tractatu haec habet. Annuit Imperator facilli , gaudeas sede talibus causis judicium ferre : jubente eo dicta est io Origenem , in illa Capitula anathematis damnatio , quam subscribentes una cum Menna Arobiepiscopo apud Constantinopolim reperti Episcopi, deinde directa es Vigilio Romano Episcopo , Zῶ-lo Alexandrino, Eupbremio Antiscisno , ct Petro Hier0obmitano ; quibus eam accipientibus, S subscribentibus, origenes damnatus es mortuus, qui vi ns fuerat ante damnatus . Itaque laudatus Justiniani tractatus una cum Encyclica Synodi ad universalem Ecclesiam directus est, iit pote in eadem proba tus , & ad profana illa dogmata refellenda idoneus. Fragmenta quaedam Synodi illius refert Evagrius H. E. l. 4. c. 38. XIII. Enimvero cum per Encyclicam, tum per Iustinia neum annexum tractatum iterum post Synodum Alexandrinam sub Theophilo , conditamque ibi eadem de caussa Encyclicam , damnata mansisse Origeniana placita , inter
multos testatur Facundus I. I. c. a. Invenit autem desidera
tam oecosionem Iustinianum alloquitur θ ex furore quorumdam , ζιti sub nomine Chrsiam latenter in Ecclesia genitale Origenis dema scrutantur. Et quia per instantiam tuae Religionis ejusdem profani dogmatis iterata damnario est . Et cap. 6 propugnat, Disitir
222쪽
pugnat, damnationem hanc rite legitimeque iactam, cum Uigilius & tractatum confirmarit , dc ad Reparatum Carthaginensem direxerit, cujus solicitudine per Africanas Provincias vulgatus e ii, atque susceptus. Unde ante Facundum scripserat Cassiodorus Divin. Lect. c. I. de Origene . Hune sy I eet tot Patrum impcnet avrboritas, praesenti tamen tempore . a Gallio Beati si Papa denaδ constat esse damnatum . Et Victor Tunnensis in Chronico Macarium notat fuisse Ss s idepositum , subiungens: Dicebant enim eum Origenis amplecti demata . Hoste institutae in hunc modum Origenista
ruin damnationis effectus repraesentat egregie laudatus Facundus cap 2. cit. inquiens . Hinc ejus Sectatores exarse- runt adversus Ecclesiam, quaerentes eam quacumque possent immissisne ιurbare : O boc totum publicam notitiam non effugit ,
praesertim cum haec Domitianus Anorensis Ciυitatis Episeo. pur primae Galatiae , qui fuit ipsius Origenianae haere sis manifestus assertor , per libellum , quem au Beatissimum Papam Uigilium scripsit, Deo extorquente , cons us est , quod ejus complices orige ηiani , qκum viderexi se non moe proprium dogma defendere , nec sebi qui iam spei de compliciu restare , ad ultionem eorum, quae circa Origenem gesta Junt , bare Ecclesiae scaηIala commoverunt . Ob Tractatus ergo istiusmodi, Encyclicae annexos , reliquum nihil erat Haereticis , quam vel obsequi, vel abs Ecclesiae communione abscindi. ΜΣ V. XIV.
223쪽
F. XIV. DE VOTIS SUSCRIBENTIUM EPISCOPORUM ENCYCLICAE ADDITIS. Synopsis.
I. Di uisitionis ordo . II. Praecipuae partes in suscipiendis ,
aut eωdendis GocIicis Primatam erant. III. Quid vota Ene FcIieis , aut Conciliis addita. IV. Horum voIoram pondas . U. Eorumdem usus. VI. ordo in iis emistendis serivatus. VII. Primatum ultima erat sententia. VIII. Cαι- Iectae Episcoporum sententiae, ct subscriptiones. IX. Sentenis riae etiam reciprocis Itieris exponebantur . X. Omnium conis sensus secure hae ratione manifestatus. I. . Uoniam Episcoporum consensus universalis sit oporistet, ut definitio in Encyclica subscripta fidem sa-ciat indubiam , instituti nostri ratio postulat , ut praestiti consensus formam & modum pensitemus, ex quo dc Encyclica certo ab Episcopis approbata dignosci posset , & hoe Ecclesiae Magisterium fidei certitudinem apud omnes obtinere. Post recitationem itaque in Ecclesiis peractam, vel a Metropolita subscribebantur Encyclicae, cui subjacentes omnes Episcopi assensum censebantur praestitisse , vel illis literae Episcoporum , aut vota subiungebantur . Duo hine subactiore disquirenda veniunt indagine , quorum alterum votorum adiungendorum rationem, alterum subscriptionis respicit sormam: quibus sedulo diligenterque discussis, cum ipsa Encyclicarum natura, tum authoritas aestimatioque in
aprico erit, atque e plorata .
II. Ac primo quidem iure optimo id moris in primitiva Ecclesia obtinuit , ut subjacentium Episcoporum nullus ,
nisi per suum met Primatem in gravioribus controversiis publico scripto judicia auderet exercere . Hac enim ratione sortiore vinculo unitas inter partes persistebat , nec ullus erat aut dissensioni, aut partium Praejudiciis locus, quoties
224쪽
judicia haec publica , quae fidem obtinerent in dubiam ,
Primate tantum connivente , ab Episcopis emitterentur
Quae cum ita sint, pronum est intelligere, quemadmodum evulgatae Encyclicae brevi temporis spatio Ecclesiis circum-raiquaque innotescerent. Quaelibet Princeps Cathedra , aliquam suscipiens Encyclicam , recitari eam quidem sinebat, tum probabat, ejusdemque subscriptum exemplar per quos habebat Dominicos cursores ad subjacentes transmittebat: atque adeo brevi facilique modo illius notitia Ecclesias toto orbe dispersas poterat pervagari. Hinc in singulis plau-
. sibilioribus infra censendis Encyclicis animadvertere erit , quemadmodum , vel in ipse persecutionum servore, per ea Ddem ultro citroque datas controversae ab Episcopis feliciter fuerint terminatae . Moris specimen exhibet Gallienus Augustus, qui, ut motam a Valeriano parente suo persecutionem in Christianos sedaret, edictum ad praecipuas Sedes transmisit, ceteris intimandum . Imperator Caesar P. Licinius
Gallienus, Pius, Fetix, Augustus, Dis fio, Pinnae, Demetrio, ct reIiquis Episcopis oeo. apud Euseb. l. 7. cap. Iῖ. Noverat enim a praecipuarum Sedium nutu teliquos Episcopos pendere, atque ab eisdem jura ad ceteros emanare. Quam ii vero ponderis esset praestitus a Prima te consensus , vel
inde elucet , quod subiacentium reIiquorum Episcoporum consensus praestitus hoc ipso censeretur. Id quod cum satis commonstrant quae supra de Eneyelieis epistolis ad Primatem missis, disputavimus; tum interlocutio Flaviani Philippensium Episcopi Actione I. Concilii Ephesini luculenter evincit. Di rectus ille fuerat a Ruso Primate Thessalo- micensi, & quum relectam ibi Encyclicam S. Cyrilli epistolam, quam ex Prima Alexandrina Synodo ad Nestorium dedit, suo calculo comprobasset , subjungit p. II 66. His quoque Sanctissimum Patrem nostrum Rufum Thessalonicensium Metropoli- ranum subscribere affirmo. Nam eum propter aegritudinem buc υenire non possis, mihi ad Sanctam , Magxam bane Gnodum proficiscenti baec mandata dedit: Quia omnes quoque Abrici Episcopi in meam sementiam eoncedere , nisitque de jam leAiis baesitare, certo persuasum babeo . Hanc quippe Encyclicam Cyril. Ius iam ad illos direxerat, ut ex epistolis constat , exstantibus prima Parte Conc. Ephesini. Porro qui vel primis Ia-
225쪽
id abiis Ecelesiastieam Geographiam attigerunt, norunt quibus amplissimis Provinciis, velut Primas , jura diceret Thessalonieensis Antistes, proindeque quot Episcopi in ea interlocutione laudentur , Cyrillianae Encyclicae consentientes, quos in eadem sententia persistere, persuasissimum habet Flavianus . Quum vero nullus ex Patribus dubium moverit de prolata tot Episcoporum nomine sententia , ore Thessalo. nicensis Primatis, perspicuum satis est, quam maximi fuisse ponderis Prima tialium Sedium consensum. Non aliter Gregorius Cerasuntis Episcopus pag. I 37Ο. pro Neocaesariensi Metropolitano spondet, proindeque nomine amplissimae totius Provinciae Ponticae. III. Sed ad Episcoporum vota, Encyclicis addita, praefari nonnulla juvabit, ut prisca consuetudo receptusque usus intelligatur. Ae modum quidem facile dignoscemus, peris Iustrando Concilium a S. Cypriano in caussa Rebapti rationis celebratum. In eo, quod exstat inter ejusdem Cypriani opera , 87. Episcoporum vota legimus, quorum plerique rationibus, testimoniisque innixum consensum suum proponunt . Mos idem in Generalibus plerumque Conei liis suit observatus. Post lectionem enim sive Eneyclicae epistolae , sive etiam Conciliaris decreti, singuli Episcopi sua emittebant vota, sive, ut dicunt, interlocutiones, quarum plurimae in singulorum Conciliorum Actionibus prostant lectitandae, plurimae autem invidia temporum,& exscriptorum incuria,non sine gravi Ecclesiasticarum rerum detrimento, interciderunt .
IV. Quanti vero ponderis istiusmodi essient interIocutiones, seu vota, in publico Conciliari coetu ab Episcopis emissa, ut alia omittamus, quae in disceptationem venere oecasy3 sione trium Capitulorum ante , & in ipsa Synodi v. celebratione, adeo ut ob Nasce subscriptiones, di vota in caussa Ibae prolata, detrectaverint aliqui trium Capitulorum exa-ψs Immen suscipere , rati hinc Chalcedonensis Concilii inde sectibilitati derogatum iri; ex eo potest eommonstrari, quod in Actione I. Chalcedonensi, in qua ad examen revocata sunt stacta Synodi Latrocinalis Ephesinae, plures interlocutiones,& vota Episcoporum, qui Dioscoro improbas dederant maianus, severo examine sint discussa. Quod sane istiusmodi pu-- Disiligod by Cooste
226쪽
blicorum votorum pondus demonstrat cuilibet, accuratissimum institutum ibi examen perpendenti.
U. Haec itaque vota olim epistolis Encyclicis suisse apposita , nihil est ambigendum . Sed, ut, si exstarent hodie , certiori gradu liceret progredi ad hanc ipsam consuetudinem illustrandam , ita iisdem, ut diximus, temporum invidia , atque Amanuensium oscitantia aut obliteratis , aut omissis , conjectaneis plerumque, & testimoniis agendum est, ut dignoscamus, Encyclicam recitatam modo superius exposito, excepisse plerumque Episcoporum adstantium vota , quae collecta ad eum remittebantur, cujus solicitudine, controversiaeque definiendae gratia, Encyclica missa erat. Vota autem eius erant conditionis, seu sermulis illis concepta, quarum exemplaria Ieguntur in Carthaginensi S. Cypriani Concilio. Non enim nuda veritas aut horitate subscriptioneque Pastorum confirmabatur, sed Scripturarum, Patrum, rationumque momentis roborari consuevit. Generalem illorum ideam
quandam habemus apud S. Cyprianum epist. 42. , ubi Felicissimi temerariam , & si hismaticam audaciam sugillans , socios habuit in damnatione serenda Africanos Antistites, qui scriptis voti propriam sententiam expresserant. Unde inquit. uuaatum Grὸ lae a Pres terium quorumdam , ct Felicissimi caussam pertinet, quid lac actum sit, ut scire posses , Iiseras ad te Collegae nostri manu sua subscriptas miserunt. sui auditis eis , quid senserint , S quid pronunciaverint, ex eorum Iiteris dilees. Et in epistola 46. ad eundem Cornelium data , Africanorum A ntistitum sensa recolens circa Novatianum, at inque asseclarum schisma , & facinora , subdit, se ad epistoIae
caleem singulorum vota adnexuisse. EI ut motum omnium ,
S conflium singulorum dignosceres, etiam Jententias nostras placuit in notitiam υestri proferri, quas ct subjectas leges. Haec sane , perierim licet, vota erant, sententiae, & doctrinalia iudicia , quae & facinus justo calculo damnabant, di Ecelesiastica adhibenda remedia suppeditabant. VI. Sed recolendus est servatus in hisce ferendis sententiis ordo. Cum, ut dictum est , Primatis, seniorisve Episcopi dignitas atque authoritas suo haberetur loco , si vota praemitterent subiacentes Episcopi ; hinc factum est , ut illi primum subscriberent , votumque emitterent , Prima-
227쪽
tis autem ii Itima esset sententia, qua, velut sigillo, publi- ei habiti judicii gesta firmarentur. Iccirco in eo , quod Iaudavimus , Africano Cypriani Concilio votorum ultimum est quod ab eodem Cypriano fuit emissiim , quodque ipse sententiam nuncupat . Meam sententiam, inquit , plenissime exprimis epistoIa , quae ad Iubaianum Collegam nostrum scripta est: meretieos secMndum ΕυangeIicam, et Apostolicam contestati ens adυersarios Christi , S Antichristis appellatos , quando ad Ecclesiam υenerint, unico Ecclesiae Baptismo baptizandos esse, ut possint fieri de adυersariis amici,'de Antiobristis Christinat. Ubi ita recolit epistolam ad Iubaianum , ruae est n. 73. , ut illa , solius licet Iubaiani nomine in
cripta,velut Encyclica, ad Africanos omnes Episcopos oporteat directa fuerit. In ea enim memorat alterius Cartha
ginensis Concilii acta , in quo idem fuit decretum. Atque
ea sanὸ argumentis occurrit omnibus, imo rebapti rationem Haereticorum vocat , estque tractatus , & opusculi retinet
formam. Unde a S. Hieronymo libellus indigetatur in Dialogo adversus Luciferianos . Ad Iubaianum quoque de Cypriano loquitur 9 de Haereticis rebaptizaxis seriberi , is De libelli sie locutus est. Eandem, opinor, direxit quum postre mum Concilium 87. Episcoporum indixit , & quidem una cum evocatoria ad Concilium epistola . Imo eum sub epistolae finem ad date Servetur a nobis patienter , firmiter martiar animi, Collegii bonον , vinculum fidei , ct concordia
Sacerdotii. Propter boe etiam libeIIum de bono patiemiae, quantum υaruit nostra mediocritas , permittente Deo ct inspiraute , conscripsimus , quem ad ιe pro mutua dilectione transmisimus. Id argumento est, non epistolam. tantum ad Iubaianum, 'sed insuper libet Ium de bono patientiae ad Africae Episcopos Cyprianum direxisse. Voluit scilicet S. Antistes eosdem pro instituenda iterum disceptatione praemunire , ne in celebrando Concilio limitem praetergredientes , vinculum fidei,& unitatis disrumperent cuin Romano Pontifice Stephano, qui , ut nimium Africani ingenii ardorem atque aestum compesceret, acerbiores ad eosdem literas dederat. VII. Monumentum alterum , quo edocemur , Primates ultimum votum in hisce Conciliaribus , di publicis instituendis judiciis emisisse, suppeditat Synodus sub Melchiade ce
228쪽
33slebrata, in qua Caeciliano , & Majorino de Carthaginens Episcopatu contendentibus, optato teste, de judicii formali S. I. p. 17. disserente , Caecilianus omnium supra memoratorum sententiis innocens es pronunciatus ; etiam Militi adis sententia , qua judicium cIarium est . Itaque post prolatam ab unoquoque Episcoporum sententiam, suam eamque peremtoriam Melchiades protulit. VIII. Inter multas Encyclicas in caussa Novatiani editas, quas Eusebius H. E. I. 6. c. I. recenset, notatu digna ii Iaest, de qua in hunc modum disserit. Exstant adhue epistolae CorneIii in quibus oe Romanae Sanodi gesta, oe omnia per Italiam , ct Africam , ali que locorum illorum Provineias sententiae declarantur. Et ad calcem capitis addit. Sub finem autem epistolae numerum recenset Episcoporum , qui in Urbem Ro
quoque illorum , ct quam quisque regebat Ecclesiam adscribera . Eorum item, qui Romae quidem minime adfuerant, superiorumtamen Episcoporum sententiam Iiteris suis approbaveranι, -cabula simul, oe Ciυitates, κηde singuli literas dederant, accara.
IX. Enimvero mutuas hasce sententias , votaque haec reciproca ex observatis hactentis unusquisque ea mente satebitur edita, ut conspirantibus animis dogmatum veritas, Sunius disciplinae consensio dignosceretur. Hi ne distracta in tot capita orientali Ecclesia, quot ferme erant principaliores Orientis sedes , quarum unaquaeque propriam fidei sor-mu Iam protrudebat summa in unitatis fideique exitium dissensione , Damasus, annitentibus Imperatoribus, Tomum Encyclicum edidit, atque ad orientales Ecclesias direxit adversus Auxentium praesertim , qui eo tempore Arianorum agmen ducebat. Illum per occidentem jam evulgaverat, eidemque subscripserant Occidentales . Praescribit autem orientalibus, ut, datis literis, mutuum hunc consensum declarent. In collectione enim Holstentana p. I 69. hanc ejus . ad Episcopos monitionem legimias. Concinat ergo cum omnibus Dei Sacerdotibus oe vestrae sententia ebaritatis , in qua ws fixos , atque firmatos, ut bene credimus , ira etiam nos --biscum recte sentire debemus reciprocis Saxctitatis υestrae liter 3 approbare. Mendum in ultimis Damasi verbis cubare , rectε
229쪽
recte advertit valesius in not. ad Sozomen. I. c. c. 23. dc paueis immutatis , sensum ita restituit. Hoc etiam υos --biscum rehὸ sentire deberis , reciprocis Sanctitas is υestrae lite
X. Neque vero sedulitas haec in votis, sententiis , ae reciprocis literis conquirendis , exigendis, di absentibus, aut longe positis Fratribus denunciandis, frustra erat. Unitas fidei, animorumque concordia praecipuus erat harum Encyclicarum scopus. Quid autem est , quod unitati & concordiae magis obsit, di adversetur , sive in fidei exponendis dogmatis, sive in exortis sedandis concertationibus, quam partium praejudicia, animositates, fraudes, ac similes pestes, & dissensionum origines λ Fraudibus equidem, ac dolis facile plerumque hisce in rebus obrepentibus, quam appositε , provide, opportuneque consultum ibant hac ra tione Antistites λ Sic cautum satis erat nequis falsa Episcoporum nomina eXcogitando, atque ementito subscribentium numero, adulterinae Encyclicae a uilioritatem aucuparetur,
unde pravae sectae, dogmatum veritate depressa, aut horitas aestimiumque accresceret. Quod olim a Donatianae factionis homininus fuisse tentatum , acta Carthaginensis Collatio. nis testantur. Sic quoque quid singulae eaedemque dissitae Ecclesiae communiter certoque profiterentur , ii , quorum id nosse intererat, facillime in votis, sententiis, ac doctrinalibus interlocutionibus poterant dignoscere : eo vel maxime , quod vota plerumque a Prima te essent emissa , in cujus sententia unanimis subjacentium Episcoporum reIiquorum eonsensus elucescebat.
230쪽
DE LITERIS ENCTC. HI F. XU. DE ENCYCLICARUM SUBSCRIPTIONIBUS.
I. Subscriptioηum usus, utilitas. II. Accinatus CatbοI eo. rum Episcoporum census apud Primates. III. Subscriptiones soliore exigebantkr , et factae servabantur , ex Gelasio Geticem. IV. ALIAE Nicaeni Oxeilii ad Romanum Pont Mem, re ad omnes Orbis Episcopos diriguntur subscribenda. V. Exigendarum subscriptionum folieitudo Primatibus demandata . VI. Subscriptionum numerus, quem memorant Scriptores , a Seiolarum eaυulationibus sexistentur. VII. Dalma-
iii aictum de fulcriptionibus seri Ilaxae moelicae expenditur . VIII. Item Cecropii de Dogmatica S. Leonis dictum . IX. ordo in 1ubscriptionibus Hormisdae aevo se mus . X. Episcoporum subscriptiones conqui it Arius . XI. Similiter E ebiani. XII. Cum iis Constantius Episcoporum ,-imprimis Liberii Ponti eis in damnatione Albanasii solisitat subscripti em. XIII. Quomodo Pontifex , quomodo sese pi Dbscripserint. XIV. Subseriptiones accurare cantὸque examinatae. XU. Axibentieae subscriptioses in Ecclesia mArchiυis eustoditae. XVI. Pertinax earumdem custodia .
XVII. sui moeticae subscribere renuerent, Haeretici babiisti . X VIII. Id expenditur ex Conea. Cbal inmensi. I. π Actenus de votis, sententiis , ae responsi vis epistolis II Encyclicae adiunctis, pro unanimitate in dogmaistis , atque consensione ostendenda disputavimus ; sequitur jam , ut de subscriptionibus differamus, in quibus Capitis,& Coepiscoporum, Ecelestiaeque Pastorum doctrina , ac magisterium augustissime pro sua majestate splendebat , omnibus suo calculo conclamantibus, rem in Encyclica determinatam , doctrinam esse Christi, & Dei : Unde declaratio proposita fidelibus, erat fide obsequioque sit scipienda . Quoniam vero nostrae huic Iucubrationi non parum lucis allatum iri videmus, si modum, formam, adhibitasque in tru