장음표시 사용
251쪽
y. XVI. DE ΤΟ Μ IS ENCYCLICIS Synopsis.
I. Univi, selis Ecelesiarum eonsensus quomodo exploretur. II. etesiastici Scriptores multa ex Enoclicis epistolis Historiae capita collegerunt. III. Primorum fideIιum votum , ut bae epistoIae simul cessuerentur . IV. GUcIicarum istumina , sex Codices apud Eusebium recensiti . V. Horum Codicum oeCollectionum Uus. UI. Et auιboritas in rebus Dogmaticis , ex Eusebio . VII. Eas interpolare sategerunt Haeretiei . VIII. Toms Enc Alearum in contromersia Paschatis edisus. IX. Ater Enoclicus Tomus sub Cornelio Pontifice. X. Haram colle. tionum diIlens custodia ex Athanasio expenditur . XI. Ei is Ariminensiam Iaporum palinodia. XII. Duplex feri consuetat Eneyclicarum exemplar , quorum in Archiυis fer Dabatur alterum , aIterum ad Ecclesias transmittebatur . XIII. D discutiatibus ad arebiva recurrebatur. XIV. Haeretici borum Gaicum auliaritate usi sunt . XV. mprimis Eusebinai tempore Oxcilii Sardicensis. XVI. Ldem En clicam suam ad omnes Gelasas miserunt. XVII. Orientales Abismaiiei tempore Concilii Drusini bisce Tomis inηite bantur. XVIII. -υbali improbanι Tomos Enc clicos Ca-ibolicorum
I Uoniam, ut Vincentius Lirinensis ait, Catholicorum proprium est depositum custodire, Patrum scita scrutari, et tradita velut per manus dogmata custodire , sollenne ex adverso apud Omnes sere haereses, antiquitatis semitas praeterire, ac per devia aberrantes , inter perniciosissimos omnium generum errores sordescere , mirum nemini videri debet , si in iis omnibus custodiendis , quibus Apostolica stat traditio, tanta sedulitate prisca Christi Ecclesia sit versata , pluraque ob id ad invenerit media ,
qtiae in mores inventa transierint. Cum enim inter tot tantasque imperiorum confusiones , Ecclesiarum singularium
252쪽
2 9 tumultus, omniumque rerum humanarum perturbationes, divinis eloquiis sententiisque ad coelestem veritatem eX hOminum animis evellendam, eorumque mentes seducendas abusus semper sit communis hostis , mendaciique parens quid verae Ecclesiae filiis reliquum erat , nisi ut divinum Canonem juxta priscas traditiones interpretantes, universit talem , antiquitatem , consensionem sectarentur, & corru P. tioni partis, integritatem universitatis praeserentes, simule iam anteponerent profanitati novitatis, religionem anti
quitatis , dc paucorum temeritati , Ecclesiarum Apostolicarum professiones , & reliquarum consentientes doctrinas pEquidem , ut in omnibus societatibus , ita in Ecclesia , quae Omnium augustissima societas est, pars major & antiquior minori praejudicat, & jus integri obtinere solet . Quod major pars Curiae inquit Ius civile L. I9. T ad Munici p. 9 efffici , pro eo babetur, ne si omnes egerint . Imo quidem haec inter communes iuris illius regulas habetur . Refertur ad Universos, quod publita fit per majorem partem. L. t 6O. T. de regulis juris . Quod itaque vel a majori parte statuitur , aut assirmatur , jure illud Ecclesiae universali adscribendum est, multo magis quod conjunctis omnium , vel pene omnium testimoniis munitur. Hunc autem Magi istrorum , & Ecclesiarum consensum undenam certius atque commodius eruere poterant fideles, quam ex Encyclicis, in quibus pro renata editis, S Capite, ac Pastoribus omnibus subscriptis, pro majestate elucescebat depositum dogmatum , eorumdemqtie recta intelligentia ρ Apud illos ab initio & perseveranter incredibili diligentia religioneque eadem sunt adservata; ut propterea tutiore nullo augustioreque medio dignoscere possent antiquitatem , universitatem , consensionem , cum quod est apud omnes , praescribente Tertulliano , non sit erratum, sed traditum . Has ergo Encyclicas Literas ad firmandam illustrandamque fidem , di disciplinam editas, moris erat conquirere, sedulo conquis tas in unum volumen digerere, & diligenti religiosaque custodia
II. Istiusmodi voluminum Codicumque aestimium deprehendet facile quisquis Eusebianam Historiam percurrat, quam ex epistoIis hisce potissimum fuisse enucleatam , qua-o rum
253쪽
rum fides, & veritas erat tunc apud Ecclesias indubitata , exploratissimum est. Neque enim clarissimus vir, Ecclesiasticarum rerum primi aevi scriptor , fidem monumentorum ex hisce epistolis erueret, atque orbi Christiano proponeret, nisi pervia , & authentica earum fuissent apud omnes asiEcclesias exemplaria Sabinus puriter , qui primus Conciliorum acta conlegit , integras id genus epistolas Conciliis 4 o annexas, copiosissimo tractatu adduxit, ex quo Socrates, &Soetomenus , quas Historiae inseruerunt, haud dissilentur exseripsisse . Quodsi haec fuere Scriptoribus Ecclesiasticorum Annalium certa priscarum rerum monumenta , has subis
limioris saltem argumenti Encyclicas religiose fuisse custoditas, quis ambigat λ Salutatoriarum certe epistolarum apud particulares Ecclesias custodia edocet, quid de reliquis sit judicandum. Ouae cum ita sint, illud probandum aggredimur, easdem in distinctos Encyclicos Tomos, juxta varia controisversiarum genera, fuisse compactas, atque in Ecclesis saltem Apostolicis , di Matricibus adservatas . Hinc S earum constabit aestimium ac dignitas, simulque in aprico erit, qua potissimum via Apostolica Traditio in annexis insertisque professionibus potuerit sarta tectaque permanere. III. Ab ipso autem Apostolico tempore vehemens propagatum est inter fideles desiderium colligendi virorum de Ecclesia optime meritorum epistolas, atque has di audiendi , &apud se, suarumque Ecclesiarum Archiva custodiendi. Commune hoc fidelium votum repraesentatur in Philippensium precibus ad Polycarpum destinatis , qui Sus hune Deo plenum Antistitem solicitabant, ut cum ab ipso, tum ab Ignatio scriptas epistolas possent obtinere. Ita enim ad
Io illlos rescribit Polyearpus . Seripsistis mihi ει vos, ct Igna-iius, ut siquis υadit ais Sariam , deferat Iiteras meas , quas fecero ad vos si babuerimus tempus opportunum , sive ego , sive
habuimus, trangmismus vobis secκηdum quod mandasis quae fisai subjediae buic epistolae; ex quibus magnus vobis erix proseis
eius . Continent exim fidem, patioriam , oe omnem aediscatis-xem ad Dymisum nostrum pertinenem. Verba haec, ut con eis derationem demonstret, di Ecclesiarum contesserationem ,
254쪽
laudat Eusebius i. r. e. 36. Mutuae enim erant,& Encyclicae hae epistolae dc tametsi uni inscriberentur Ecclesiae, ubique tamen deferri legique eonsueverunt. Unde Ignatianas omnes epistolas , superstite adhue Ignatio, habebat Polycarpus, earumdemque exemplaria in unum collecta ad Philippenses transmisit. Easdem haberi, recitarique in Ecclesias, arbitrabatur conducentissimum , quod fidem conιinenteF, indubitata esse possent germanorum dogmatum monumen inta , ac patientiam quidem , di aedificationem ad Dominam. proponerent , utpote ab iis perscriptae, quos Dominus ipse Pastores, Doctoresque constituerat
IV. Forma haee ab Apostolicis viris invecta, Reeessu temporum erevit, auctaque in dies, locum tribuit mutuis epistolis , Encyesicis, Formatis, Pacificis, atque Communicatoriis. Similibus enim iis, quas Polycarpus, Ignatiusque ediderant, epistolis , Antistites Apostolicarum Ecclesiarum tum prinprias, tum ceteras dissitas Eeclesias informabant, atque hortabantur ad dogmata constanter profitenda, Religionemque Christianam defendendam . Hi ne de Dionysio Corinthiorum Episcopo prodit t. q. e. 23. Eusebius. Non solum populi sibi commissis, urrum etiam aIiarum ReIdioxum, ct Urbium incolis divinos Iabores Dos moliri communicaυit , omnium inmmo dis militarique inserviens in Catholicis iIIis, quas ad di-UAE E les scripsit, epi D. Catholicas, sive universales appellat, quas posterior aetas Eneyclicas nuneupare consuevit.
Illarum porro argumentum erat,fidei disciplinaeque tesseram apud omnes promovere, di Eeelesias mutuis epistolis , concordiaeque vinculo sortius colligare. Pergit subinde Eusebius epistolas recensere, quas ad suum usque tempus tot inter aetatum vicissitudines fervatas, atque in unum VoIumen compactas suisse testatur . Identidem earumdem argumenta prodit, unde capita eruit Ecclesiastieae Historiae spectabilissima . Sanε ex ilIarum censu,& compilationis ratione suscepto argumento gravis accedit comprobatio. Itaque nonnullas recensens, hane exhibet seriem . Ex Pibus aena quidem est ad Lacedaemonior, rectae - Mi i structionem continens, pacemque S unitatem insinuans. Haec aevo Apostolis proximo exarrata, si hodieque exstaret, Eneyclicarum sormam certiva & accuratius ostenderet , quippe
255쪽
DISSERTATIO PRIMA.quae unitatem in fide , atque inter fideles concordiam promoveret : quae est potissima , ac standamentalis Encyclicarum materies. Sequitur Eusebius. AIera vero ad Athenienses scripta , excitans ad fidem ,-ad υitam ex praecepto Eυangelii traducendam: qua in re nest ligentiam arguit Atheniensium,
quippe qui a fide propemodum descivissent, ex quo PMblius ipso.
rum Episcopus in persecuIionibus tunc temporis excitatis, marisi pium subierat. Hae quidem epistolae ad proximas Ecclesias sunt destinatae ; ad remotiores tamen directas, inter plurimas, quae in .eo Encyclico Tomo reservabantur', has recolit noster . Ecclesiae praeterea Goronensum , j reliquis simul Eeelasiis Cretae literas scribens , Episcopum ipsorum Philippum magnopere praedicat , quippe cujus Ecclesia egregiam laudem fortitudinis , re genera si animi omnium conjesu retulisset, monetque , ut ab merericorum fraude , versutia sibi caveant. In epistola vero , quam scribit ad EccIesiam Amnfrianorum , oe eeteras simul Ecclesias Ponti, se quidem a Bod. luide , o Elpisoaci scribendum impulsum esse commemorat. Ddcopum autem ipsorum Palmrim nominatim appellans, Sacrarum Scripturarum expositionem affert. Multa quoque de nuptiis , ct de ensitate eis
praecipit: S cunditos qui is quουis lapsu , he delicio , si is etiam ab haeretica praυitate re liunt , benigne fuscipi jubet . Iam
enim caussa coeperat in graviorum criminum reos ventilari; coeperat & severior antiqua disciplina in controversiam vocari . Bacchylides fortasse, & Elpinus cupientes Dionysi mentem ea de re pernoscere, Iocum edendae huic Encycli. cae praebuerunt. Quamobrem quum sub initium sequentis Seculi tertii, ut suo loco videbimus , agitari ea controversia coeperit, antiquiores hasce epistolas Patres adduxerunt, inter quas Dionysanam suisse, nihil est dubitandum . Hasce porro omnes epistolas non Dionysii tantum , sed quas etiam ab Ecclesis mutuas acceperat , in uno quopiam Volumine sive Tomo suisse conclusas, innuit disertis verbis Eusebius . In eodem Volumine continetur etiam epistola od Gnossios , in qua Pinuum Ecclesiae illius Episcopκm monet, ne graue o s castitatis fratrum cervicibus tanquam necessarium imponat,
sed ejus , quae iη plerisque hominibus inest , infirmitatis rationem habent . Cui epistolae respondeηs postea Pin rus , admiratione quidem S laudibus effer: imprimis Diom ni ; sed tamen bοr
256쪽
tatur, ut solidiorem cibum tandem impertiat, di transmissis iterum perfectioris doctrinae literis , plebem sibi eommissam alere istit : ne forte Iacteis se moribus perpetuo innutriri bomines, is infantili quadam disciplina pauIIatim consenescant . Quae quidem epi AIa re rectam Pinti fidem, re solicitudivem de profectu plebis ipsi commissae, eloquentiam quoque , edi peristam rerum
disinarum, velut tabella quaedam pactia , egregie commoUror . EX stabant etiam mutuo datae , acceptaeque Romanorum at
que aliorum epistolae . Interim constat Pinyti fuisse duas, easque instructi vas; fuisse & alias Romanae Ecclesiae pariter instructivas, omnesque simul in uno Codice Eusebii aevo
fuisse conclusas , I o. scilicet supra annos , a quo fuerant emissae . Quamobrem receptum erat, istiusmodi Encyclicas epistolas una cum responsionibus in uno quopiam Codice reservari, cum ad fidem faciendam , tum ut inde nossent Ecclesiae antiquam dogmatum prosessionem, atque ad instituendam probe disciplinam indubia haec exemplaria proferrent . v. Anteaquam ad reliquos Encvelicos Codices gradum faciamus, reeolere praestat Ecclesiarum propositum in Encyclicis, mutuisque clarissimorum virorum, & Episcoporum reservandis epistolis , unumque in codicem redigendis. Id enim cordatus nemo factum ambiget tum ut fidei, Ecclesiarum, Pastorumque unitas sarta teliaque custodiretur, tum imprimis, ut fideles ex usu tune recepto, ad Apostolicas, di majores Ecclesias in dubiis recurrentes, illico haberent in sacris hisce codicibus antiquae perseverantis dogmatum professionis formam, & documenta tutissima. Hinc ortum, ut Patres Christiani quarti Seculi, dogmata comprobaturi, has saepius memorent, & magnopere commendent epistolarum eoi Iectiones . Enimvero Hilarius oppugnans Arianos , Se mi arianos, Aetianos, Eunomianosque , qui omnes agmine facto , bellum voci . μεν indixerant , qua orthodoxi unam eandemque Uerbi cum Patre essentiam profitebantur, vocem , eiusque sensum ex communi primitivae Ecclesiae eonsessione adstruit, invictissimeque ex hisce Encyclicis eruit, atq; a novitate vindicat, qua per illos traducebatur vox, & vocis significatio. Haec enim in relicto ejus fragmento pag. 23OI. ad
amplissimam solidissimamque argumenti nostri i Ilustrationem deprehendimus. Cum negasium Apostolicis Viris semper Dii,
257쪽
eonsta/ii, ct pκblica perfectae fidei praedicatione conatus omnes
oblatraatis haeresis comprimere , ct exposita Eυangeliorum veritate , perversitarem doctrinae errantis extinguere , m audientium mentes quaisam Iube contaminans contagium vitii adhaerentis infigeret . Itaque diligenter episeolis variis, quae de Deo Patre opinio, quae de Dei Filio cognitio, quae in Spiritu Sancto sanctificatio oporteret esse , perfecte copioseque complexi suηι. Apostoli et itaque Viri, quorum erat constanti ct publica perfectae
dei praedicari e religionem declarare, ac tueri, amplissima reliquere argumenta in epistolis ea mente editis, uι comprimerent omnes oblatrantis haeresis conatus, ct extinguerent GAIrinae errantis perversitatem . Haec Hilarius Arianis, tum sub
finem imperii Constantii ferocientibus , audacter opponit , certissimumque proinde iacit, hosce Encyclicos codices extitisse, adservantes Apostolicorum Virorum literas, in quorum prosessionibus catholica veritas propugnabatur . Quidni enim potuissene illi regerere , vel confictas esse istiusmodi epistolas , vel temere, atque ex jactantia, nullaque bona fruge proserri. Ceterum cum inde Apostolicae & universalis fidei argumentum deducat , evidens est, codices hosce vulgatos suisse, atque Sacris Tractatoribus controversiaiarum occasione vindicatos. Eoque magis ad id asseverandum adducor , quod affirmet, varias esse epistoIas, in quibus controversa veritas legebatur. Has sane in Codicem fuisse relatas , cujus plura fuerant exemplaria , videtur certum: alio. quin illarum lectio omnem superasset particularium industriam, atque adversarios sagacissimus Trinitatis assertor ad disseillimam inquisitionem provocasset. VI. Eusebius, ut potiora Ecclesiasticae Historiae monumenta ex illis derivavit, ita eas in dogmaticis scriptis adhibuit . In libris enim adversus Marcellum Ancyranum editis, lib. q. opuscula censens , unde argumenta desumserit ,
ita habet: Ego autem scriptionibus Ecclesiasticis quamplarimis periectis, ab Origine antiquioribus olim eIaboratis , S π ROIis disersis senodorum , ct Episcoporum nomine scriptis , in iliis M-guIis euκdem fidei ebaracterem per omnia deprehendi. Ut necesse sit, non parum secundum veritatem bane accusationem instituisse nuperrime istam haeresim adinventam . Praeter opuscula . &di Synodalia de fide decreta , aderant Episcoporum episto-
258쪽
DE LITERIS EN UT C. Istae, in quibus totius Ecclesiae fides tutissim E dignoseebatur. Quamobrem Episcoporum epistolae, inter quas primum obtinebant locum Encyclicae, obviae suerint Oportet, ac peris, vulgatae, unde argumenta , ejusdemque fidei characterem eruebat Eusebius VII. Vim autem & auctoritatem argumenti ex hisce Encyclicis desumendi, probε agnoscentes Haeretici, siquas magno pretio atque existimatione ad fidem faciendam circumferri viderent, corrumpere satagebant. Quum enim eas de medio tollere ob diligentem Ecclesiarum solicitudinem perarduum difficileque videretur, corrumpere autem atque interpolare , pronum, corruptas in suae pravitatis patroeinium advocabant . Ita eum Encyclico Tomo Dionysii iactum , qui ob id communi bono consulturus , epistolam edidit, in eundem Tomum subinde relatam , in qua legentes sedulo commonet, ut si acerum ceterarum Codicem perquirantia Eusebius enim l q. c. 23 ubi supradictarum epistolarum censum instituit , ita ad rem . Idem praeterea Scriptor epistolast uas a fa fariis corruptas esse admonet, ita scribens. Epistolas, inquit , scripsi regatus a fratribus e sed illas miniri quidam
Diaboli tirantis compleverum, quaedam ex illis expungemes,
quaedam adjicientes ; suos certe manet feralis illa sententia: l lae Vobis. Non mirum igitur videri debet, si Sacrosancta Domini seriptre qui tam adulterare aggres sunt , quaaedoquidem is longe inferioribus seriptis taeem nasi failse deprehenduntur. Huic
malo ut occurreret Ecclesia , nova subinde adjecit adminicula , quibus corruptionem caveret, praescripsitque conditiones , certosque characteres, unde illae ab omni fraude atque interpolatione quam tutissim servarentur.
VII. Sed ad caput disceptationis hujus regredientes , eandemque Eusebianam Historiam perlustrantes , alios istiusmodi Encyclicos Tomos deprehendimus , qui ad illius usque tempora servabantur, dc ex quibus, ut ille varia historiae
rapita conlegit , ita nos gravioris materiae documenta, ocspectatissima monumentorum collectanea deprehendemus .
Eodem seculo, quo Dionysius Corinthi Episcopus florebat, pravissima mota est de die celebrandi Paschaeis controversia, ob quam de Synodi coactae, dc epistolae ultro citroque missile sunt plurimae. omnia in unum simul Ecclesiae col-
259쪽
Iegerant, omniumque censum reservavit Eusebius I. s. c. r. I. Exstaι etiamηum epistola Sacerdotum, qui in Palaestiar I congregati sunt , quibus praefidebat Neopbilus Caesareae , Naressus uero obmorum Episcopus . Aia etiam exstat epi-r 97 fola δεηοdi Romanae , cui Victoris Episcopi nomen praefixum
est . Habentur praeterea literae Episcoporum Ponti, quibus PaIma , utpote antiquissimus, praefuit. Epistola quoque Eeclesiarum Galliae exstat, quibus praeerat Irenaeus. Ecclesiarum quoque in droena Proυincia, ct in Urbibus regionis illius constitutaram literae infuntur . Hae Synodales erant, & responsi vae videntur fuisse ad Synodi Palaestinae Encyclicam antecedenter editam. Annotandus autem, qui observatus est in illis, ordo, ut praesidentis nomine dicantur emissae , simulque Episcopi omnes censeantur voto, & subscriptione in eandem senistentiam concurriM . Sed praeter laudatas Synodicas, legebantur. dc aliae particularium Episcoporum, qui consensum suum Encyclicis fuerant testati. Seorsim vero Batolli CorinIbiorum Episcopi, aliorumque eomplurium episolae exstant 'qui omes eandem fidem , eandemqke doctrinam profitentes, κηam edidere sententiam . Sequebatur tandem victoris Encyclica , qua Polycratem etiam, & aliter sentientes Asianos durius perstrinxerat. Erat ergo distinctus aliquis Tomus, epistolas hasce omnes complectens, quas Synodi,& Ecclesiarum
Antistites ea occasione emiserant.
IX. Sub Seeuli III. initium, occasione tum Montanistarum , qui peccata aliquot irremissibilia esse dogmatigabant, tum Libellaticorum, & Lapsorum , qui e contrario disciplinae vigorem licentius enervare studebant; mota contentio est, quae & primum Ecclesias. in varias sententias distraxerat, di erumpente Novatianorum Schismate , iterum exsuscitata, dubios oc ancipites non fideles tantum, sed &25I Pastores agebat . Iacturae huic obviam iturus Cornelius Pontifex , Encyclicam edidit , cuius prolatum judicium probantibus mutuarum epistolarum ope undequaque Episcopis, Encyclicus alter Tomus confectus est . De quo Eu-3 sisebius I. 6. c. 43. Ob quam rem, quum Romae congregatu esset Gnodus , in qua sexaginta quidem Episcopi, Presbyteri vero re Diaconi multo plures convenerunt, cumque in P υinetis
Antistites quid agendum esset, seorsim consulmssem, hujusmodi de
260쪽
cretum cunctis promMIgatum est . μυarum quidem , ct eos qui re neum ipse se se insoleκtius extulerant , o quicumque inhumanissimae , ἐπ ὼ fraterna caritate nIienae ejus opinioni consentire praeis M eraηι , alienos ab Ecclesia babendos s. e Fratres vero,
qui in ealamitarem inciderum, poenitentiae remedio curandos essere confisaedos . Exstant adhuc epistoIae Graelii Romani Episcopi ad Fabium Antiochensis Ecclesiae missae , in quibus oeRomanae Gmdi gesta , oe omium per Italiam, re Africam ,
aliasque locorum Proυincias declarantis . Reliquos Encycli cos Tomos commodius censebimus , ubi de Encycli eis ad Nicaenum usque Concilium evulgatis . X. Tametsi vero in superioribus abunde commonstratum sit , publica haee scripta ,& Synodicas imprimis atquΘ Encyclicas , sive quae ad rem primitus denunciandam scrip tae suerant,si ve quae unanimem Ecclesiarum omnium pro C sonem communionemque testabantur authentica omnia
apud primariam sedem fuisse reposita , derivataque hinc exemplaria sedulo in ceterarum Sedium archivis adservata fuisse ; pleniori nihilominus discussione diligentia haec examinanda est , ut quod aestimium , quam in gravioribus terminandis disceptationibus authoritatem obtinerent istiusmodi Tomi Eneyelici , sit deinceps exploratum . Iovianus , post eaedem Iuliani , Imperator electus, universum orientem misere in varias sectas distractum invenit, eum in una eademque Civitate multi plerumque sederent diversarum partium Episcopi, & Secta serὸ quaelibet suum haberet . . Formulas alii Antiochenam , alii Constantinopolitanam , hi Semiarianam , illi Eunomianam, aut etiam Macedonianam apud Imperatores promovebant . Senio quidem eonfectus , sed reto serventissimus aderat Athanasius, Dei providentia eousque servatus , ut turbulentissimae orienta Iis Eeelesiae conditioni medelam adhiberet , cui tametsi pauet , strenuissimi ii tamen adstabant in oriente Nicaenae fidei assertores . Athanaso imprimis provinciam eam demandaverat Imperator , ut veram fidei sermulam praemonstraret, quam tuo quidem edicto Ecclesis suseipien dam imponere constituerat . Illo itaque praeeunte , ac Praeside in Srnodo Alexandrina, cinnium votis, sententiisque deeretum editum est , ut, reliquis obliteratis , sola Nicae-