장음표시 사용
201쪽
tum de schismate Novatiant,ad se per diversos Dominicos Cursores allatas, in Pres terorum conventu recitatas fuisse , ct in Asiari posita1 . U. Enimvero obstrictos suisse Primates, Encyclicae promo vere recitationem , nec ullo modo intercedere , docent acta Chalcedonensia Actione I. , ubi judiciale examen institutum est adversus Dioscorum, qui subdola arte impediverat , ne Dogmatica S. Leonis ad Flavianum , ab Hilaro Diacono curi fore delata , in pleno coetu Ephesini Conciliabuli recitare-l tur. Examen ibid. legitur pag. 87. Tom. II. Conci l. edit. Hard. atque in eo per multiplices testes probatum est , quod septies juraυit coram omnibus facere eam recitari renon esti lecta . Quo de jurejurando tellatus est Theodorus Claudio poIitanus Episcopus . Quia juraυit omnes scimus o oe quia non es lecta , confitemur. Hinc etiam Actione III., ubi iterum in eandem Dioscori personam examen institutum est, istud inter alia gravissimorum criminum capita recensetur: proindeque Pascha sinus , Apostolicae Sedis Legatus, a Patribus, ut pro sententia damnationis serenda primam haberet interlocutionem , rogatus inquit, ibi pag. 3 6. Super Me υero, neque epistolam legi permisit Beatissimi Papae Leonis , scriptam ad S. Memoriae Flaυianum, Siacfrequens rogatus a Portitoribus reeitari eam, oe cum juramento fieri lectionem promittens: qua non Iecta , scandalum , O laesonem S. Dei Ecclesiae per totum Orbem terrae pertulerunt . Portitores , seu Dominici Cursores tenebantur quidem recitationem efflagitare. Sed si Metropolitanus caussaretur , ante recitationem se aliqua in Ecclesia expedire velle, id a Cursoribus concedebatur, dummodo idem Metropolitanus iurejurando affirmaret , se ad recitationem subinde deventurum . Iccirco in sententia damnationis Dioscori, quam unanimis Chalcedon. Synodus tulit, ibid. pag. 379. haec Ieguntur praemissa. Primum quidem, quia episolam
a Sancti Fino Archiepiscopo senioris Romae Leone directam recitari probibuit re rentissimis Episcopis 'besi e gregatis , et boc post promissioηes suas , oe juramenta pIurima I sicut nos praesentes noυimus . Gravis equidem fuit haec depositionis, damnationisque poena , sed jure meritoque ei illata , cui nefas haudquaquam suerat, Encyclicae recitationem inhibere. Cum enim id omne epistolarum genus Pacem , coneordiam, fideique
202쪽
deique unitatem intendat, reus gravissimi eriminis jure declarandus , qui, praepedita earumdem evulgatione, resecat eat omnia, atque solvit. Idem crimen Liberio Pontifici a Constantio fuit objectum , cui ille respondens s Constantio inquam, non Lucifero, ut sestinanti calamo scripsit Du-Ρ in Novae Biblioth. p. 7s. ait: Multi Ecclesiae membra lacerare festinant, qui confinxerunt me literas suppre isse , ne crimi a ejus Athana ui quem dicebant condemnasse , ad omnes paterent. At satis omnibus clarum est , nec quisquam negax, nos orientalium literas intimasse, legisse EeeIesiae , legisse Concilio, atque ad baec etiam Orientalibus respondisse. VI. Metropolitae deinde erat , quum Encyclicam epistolam suscepisset , stylum , dicta , sententias, aliosque characteres, priusquam illam recitaret, sedulo accura idque trutinare Quapropter Iulius Pontifex, quum post Synodum Tyriam Eusebianorum epistolas recepi uet, ab Encyclicarum stylo, genioque quam maxime discrepantes , censuit esse supprimendas . Testatur id in epistola ad eosdem data, quae exstat in Apolog. Allianasij ad Constant. pag. 7qO. Ego certe
cum iseras υestras evolis, em,post υarias uItro cirroque cogitationes,
eas supprimendas putaυi, ea spe, quod crederem, DIIem aIιquos ex vestris adυenturos, nee fore opus istiusmodi episolis , ne si illae in publicum promerentur, muItos b c dolore afficereat. Ceterum ubi nullo sestrum sum enerat, necessum fuit, ut eas proferrem . En quanta Metropolitanos, atque Primates publicandarum Encyclicarum urgeret necessitas i Nomine enim ConciIii Tyrii, & omnium asseclarum eas Pontifici dederant Eusebiani. Sed institutum nihilominus examen , & quae in illis indigna deprehensa sint, pergit reserare Iulius. Credite mihi, omnes admiratione pleni υix induet poterant , ut crederent, si modi literas a vobis profectas esse, in quibus rixandi potius , qudmebaritatis affectus eminebar. Ouodsi ambitione eloquentiae ostendendae, conscriptae sunt ab eo , qui dictavit, id certe studiam ad alios spectat. In rebus enim Ecclesiasticis non specimen eloquentiae, sed canones Apostolici requiruntur, operaque dari solet, nequis ex parvis in Ecclesia scandalizetur . Eundem morem , disciplina misque eandem secutus est Cyrillus Alexandrinus, qui dum unio cum Schismaticis orientalibus per Paulum Emesse num tractabatur, similes a Iohanne,& Synodo Antiochena directas
203쪽
ctas epistolas omnino rejecit, nec audire quic piam passus est , nisi Iohannes debita , ac peculiari Encyclicarum forma rescriberet: quod in epistolis ad Acacium Melitinensem Episcopum testatuna reliquit ipse Cyrillus , dc exstant in III. parte Cone. Ephesimi.
VII. Verum anteaquam ad ulteriora gradum iaciamus, animum intendamus oportet ad ea, quae in Encyclicarum recitatione praemitti consueverant, & quorum uberem exhibent censum acta promulgationis Encyclicae de Pace , quae primum a Synodo Antiochena sub Iohanne , Alexandriae deinde terminata est , atque completa . Paulus Emesseniis primum pro ineunda pace apud Curit Ium legatione functus est, re tamen insecta , reversus . Quare in Sunodo Antiochena iterum discussa controversia, alteram a Johanne Antiocheno Patriarcha , nomine omnium exaratam, & ab omnibus quot quot ex Orientalibus Schisinati adhaeserant , subscriptam epistolam obtulit in secunda legatione Cyrillo , qui quum eam adprobasset , eodem Paulo Emesseno praesente , & Iohannis epistolam, orientalium omnium nomine conscriptam Proserente , coetum indixit, cui adfuere Tractus Alexandrini Episcopi, di tota PIebis frequentia . Haec ex Tom. I. Conci l. p. 1689.
Eneyclicae e vulgationi exordium in Synodo fecit Cyrillus , idibus Maii hisce verbis . Eos qui pietate firmi suxi , Ssacrorum dogmatum certissimam , aIque ornatam babent fidem, rerram uberem nominat Dominus, dicens : Et eritis vis terra pinguis , dicit Dominus omnipotens,inbenedicent υos omnes gentes .
Terram Uero uberem esse dicit Decundissimam, ct fructiferam, Sfrufixum dominicorum maιrem, atque nutricem. Hujusmodi autem est omnis Deo amabilis , ct sancta anima , cultorem istur; quendam e seminatorem totius boni omnιum sortita Christum , qui etiam. Dcrorum nobis dogmatum corruθμι scientia. Sed omnium inimicus, hoe est , Satanas , excitat per tempora superseminantes tritico ma- Iigna etietania. Verumtamen liceι floreant, reciduntur : eritque Hager purissimus . Expassius uirur est ab omni GeIesia Nestorius impius , amara Diaboli vera zizania : N eoncordant de cetero per omnem consistentes orbem terrarum Dei cultores Episcopi, rectam, S unam confitentes fidem. Copulati squidem sunt nostris Eeclesiis , magis Iem totiκs Orbis terrarum, etiam apud Orientem constitu-
204쪽
DE LITERIS ENCY C. tae. Co es etenim sent Deo amantissimi Episcopi ibi constituit rectam S sine profanatione fidem quae autem scripsit ad me Deo
amantissimus , re re rentis mus Episcopus Antioobiae Iobannes , quaeis ego avi eum scripserim, Deo favente , audietis. Illiusmodi exordium consecuta est recitatio epistolae Iohannis Antiocheni, in qua haec tria aperit . I. suscipiendam, velut oecumenicam , Ephesinam Synodum. II. Fidei formulam interserit, qua omnes profitebantur, cum Virginem Dei Genitricem esse dicendam , tum idiomatum communicationem, quae ex admirabili asserta illa hypostatica unione consequebatur . III. tunc primum anathenaa in Nestorium ab Orientalibus omnibus prolatum est, suscipientibus, velut legitimam , Maximiniani in locum dejecti Nestorii in Sede Constantinopolitana electionem .' testantur insuper, se cum universis catholicis Ecclesiis communicare. Epistolam illam orientalium excepit recitatio Encyclicae Unitivae, seu de Pace S. Cyrilli . Qnibus perlectis , Paulus Emesseniis legatus pro coronide dixit . Benedictus sit Deus , quia ego nunc primum ad vos loquens , perpacis appellaIionem pietatem vestramsalutare
dignus habitus Jum : qui pacem partim dederim, Spaeem vicis marceyerim, pacem omnium bonorum caussam , pacem amabilem,
G Deo charam, quam Orbi terrarum per Spiritum Sanctum largitus est Dominus Iesus CBisus. Ipsi gloria, una S Patri, cum San- cIO SpiriIu, in jecvla . Amen . More consueto eaedem epistolae directae sunt ad Coelei linum , ejusque successorem Sixtum , qui eisdem , ut ibid. legitur , suum addidere calculum , S adprobationem . Quae omnia prolixὰ explanabuntur in Dissertatione de Adlocutione Patrum Chalcedonensium , in qua istiusmodi Encyclicae cum reliquis , a tempore Nicaenae Synodi usque ad Chalcedonensem publicatis, indubiae velut fidei formulae , commendantur . VIII. Quotquot autem haeresiarchae , aut haeretici per recitatam Encyclicam impetebantur , iidem aut errorem deponere, aut subjici poenis in Encycliea latis coiisti erant. Unde quum in Synodo Mediolanensi Synodica & Encyclica 3 8
Sardicensis legeretur , qua Valens , & Ursacius declarabantur haeretici, nullum illis effugium patuit, nisi poenitentiae libellum offerre, teste Socrate l. a. c. I 6., qui, lauda- 4 Ota Sardicensi Encyclica, subjungit: His compertis, Ursacius,
205쪽
ct Valens, qui prius is ianorum dogmati inordicus adhaeserant, damnato priori Rudio , Romam se conserunt. Et libellum poeniteκ-tiae uelio Episcopo porrigentes , vocem, ne fidem ConsubstantiaIis amplexi sunt; scriptisque ad Arbanasiκm bteris , Urmarunt se
eam ilIo communionem in posteram se returos . In bunc igitur modum Uesaeius , er Valens, pro pero rerum Athaxasii Decessa prostrati deυictique , tunc temporis in fidem Consubstantialis consensere . Mediolani quidem id primum se secisse , tellantum psi in libello, apud Hilarium in fragmentis pag. I 297. exstante, euius epigraphen hac sor la expressa est . Exemplum epim.
Ine , quam post renunciarionem Orientalium, Albanasium reum non
e , in Urbe Roma bolographa maηu Ualen perscripsit, o Ursaeius subseipsit. Ex quibus patet cautio , adhibita in reorum
contumacia revincenda . Videantur quae antecedenter Hilarius ipse annotaverat.
IX. Hanc Haeresitarcharum post Encvclicas palinodiam nobile te 1tatur monumentum in caussa Nestoriana. Quum post priorem Encyclicam , Nestorii scripta a Cyrillo examini iterum subjecta , atque ad Coelestinum per Possidonium Diaconum sui Gent transmissa, Pontifex una cum occidentis Episcopis, rescripsit, ut Nestorius aut errata abiuraret sua , aut depositionis sententiam experiretur . Cyrulus , hisce acceptis epistolis , iterum coegit Synodum , dc cum Coelestini, tum reliquorum Episcoporum denunciationes per quatuor Episcopos Constantinopolim missos, Nestorio intimavit. De praedictis utriusque Eneyesicis loquitur Basilius Seleuciensis Metropolita in Isauria , cujus Synodica exstat in Tomo Encyclico, post Synodum Chalcedonensem edito; atque inter alia sic . Beatus Cyrillus, dum a rie contra Nestorii υesaniam dimicarer , ct Beato Coelestino , Eeclesii ne Romanoram Pastori, particeps esset pro veritatis defensione maximus propugnator
emicuit , q-ndo uno fome ,'iisdemisiuisis isse conscriptis , impietatem Nestorii perculit . Episcopi die T. Decembris ann.
yO. epistolas attulerunt, quarum recitationem , responsionemque per sex dies tergiversando , more Haeresiarchis sol- nni distulit Nestorius Dies autem 7. Decembris anni MO., quo erat litera Dominicalis E, dies erat Dominicus; unde eo die oblationem, ac recitationem EncycIicarum legimus factam. Ex quo etiam roboratur proposita a nobis in superiori ἀ
206쪽
Iosbus ex Dionysio Corinthiaco coniectura , istiusmodi scilicet epistolarum recitationes apud Populum diebus sessivi, suisse institutas . Coactus ergo Nestorius respondere , Legatis in Ecclesia considentibus , sermonem antea ad Populum habe. re voluit . De quo Marius Mercator, adducens Nestorii sermones , scribit . Sermo Enodecimus in Ecclesia habitus , in qualiteras me inini Episcopi , ct Grilli Alexandrini denunciationes nece it , septimo Idus Decembris , Consulatu Theodosii XIII. , ct I Ientiniani III. Aethstorum , post sextum diem , quam e
dein literas sumsit. Pars huius sermonis ex alterius translatio. ne legitur in Synodico Cassinensi, ubi antiquus Seholio.
graphus cap. 3. pag. II. annotavit. Sermo Nestorii Constanti-mlitam Episcopi , quem dixit, dum tardius intrasset ad mensas,
eo quod necessitates poposcissent insecretario. Secretarium erat Au.la , in qua Episcopi cum Presbyterio Ecclesiastica negotia discutari, solebant convenire . Scholion quidem non annotat ex ignorantia ne , an data opera , non disputo; censetur enim illud esse Irenaei, atque ex Tragoediae libro, quem adversus Ephesinum Concilium edidit θ non annotat , inquam, diuturnioris morae hujus legitimam caussam . Quae sane non
alia cile potuit , nisi quae suerat aquatuor legatis Episcopis allata, qui, quum ante sex dies Coelestini ,& Cyrilli Encyclicas Haeresiarchae intimassent , & quotidie , ut, semotis
tergiversationibus , sibi quicpiam reponeretur, instassent , post altercationes tandem die sexto improbum , ae eersipellem hominem Encyclicae respondere coegerunt : quod ille ne per epistolam quidem , sed per concionem secit . Sed quoniam harum Encyclicarum recitatio argumen. tum, quod regerimus, mirum in modum illustrat , accuratiore indagine rem omnem excussisse juvabit. In Synodo itaque Ephetina recitatae sunt duae illae epistoIae Coelestini ,& Cyrilli, quae per praedictos Legatos fuerant ad Nestorium delatae . Noverat Synodus quale obsequium Encyclicis deberetur: Proindeque examen Actione I. instituit , inquirens , quomodo & Nestorio illae sint traditae, dc quid Haeresiarcha respondisset. Actio data est Petro Alexandrino , Primicerio Notariorum , cui ob id concredita erat Encyclicarum custodia , dc apud quem delatio illa, seu intimatio fuerat
Pro ratione muneris annotata . Is autem in plena Synodo
207쪽
ad Nestorium scripserat , missa , ct reddita sunt eidem , verum etiam quae Episcopus Grillus, ct uniυersa Aerapti Θηodus
per Theopemptum, oe Daniciem , re Potamonem,et Comariκm .... Episcopos destinaυerant. Hi, jubente Synodo , rem in hunc modum attestati sunt. Die Dominico quum Sanaxis ageretur, ad Episcopale Palatium ascendimus , ibidemque toto pruesente cIero ,e hisque ferὸ Illustribus adstantibus , Iiteras , de quibus b csermo
est, Nestorio tradidimus . Synodus ad haec,probe conscia Episcopos , quibus Encyclicae dirigebantur, respondere omnino debuisse , interrogavit : Fuitne ergo literis ab eo satisfactMm λReposuit Daniel Episcopus . Tune nobis respondit, ut postero
die υeniremas , S privatim illum conυeniremus. Porro nobis reis
deuntibus aditum interclusit, S responsum nobis dare non est dignatus . Danielis interlocutionem excepit Theopemptus . Literis , de quibus proxime dictum est , acceptis , constituit nobis , sequenti die sermonem cum eo baberemus . Abiυimus ergo: aepostero die reυeclos non admisit , neque etiam satisfecit Iireris ;sed publicὸ pro concione eadem , quae ante , es bis quoque deteriora rigmata proposuit. Hae enus acta de recitatione Eneyclicarum Coelestini, atque Cyrilli. Ex his I. discimus , Encyclicam die Dominico, dccoram Clero tradi , ae legi consuevisse . II. Nestorium tergi versando per sex dies responsonem protraxisse . III. culpae a Patribus Ephesinis eidem adscriptum , quod literis satisfacere detrectasset. IV. constat Nestorium in ea concione impietati modum aliquem adhibere voluisse; siquidem in illius fragmento, quod exstat, subdolo eum docuisse legimus, Virginem dicendam esse Dei param, S Christi param, quae utraque appellatio quo sit accipienda sensu , ibidem edisserit. Partem hanc sermonis una cum epistola Nestorius ad Iohannem Antiochenum direxit , qui Ruso Thessalonicensi seri
bens , credidit Nestorium resipuisse . Verumtamen haec va serrimum hominem subdola arte protrudisse, vel ex ipsa ejus contumacia pIanum est , qua in aliis sermonibus, apud Marium Mercatorem exstantibus, perfidiam aperte propugnat. Interim , quod ad institutum nostrum attinet,sat suerit hine
ostendisse , Episcopum quemlibet, Encyclicam suscipien tem, Pontificia, & aliorum Episcoporum subscriptione consensuque
208쪽
ros sensuque roboratam , omnino respondere debuisse . Nestorio enim merito Ephesini Patres vitio vertunt, quod Eneyclicae respondere noluerit quippe nossent subdolam Haeresiarchae artem , hanc modo , modo illam dogmatis expositionem pro serentis , ut sucum veritati faceret . Quod Haereticis
sollenne esse , advertit Baslius M. epist. 73. suis Monachisitata .X Si quem autem in Encyclicarum recitatione facti errorem Metropolitanus adverteret , mittenti de nunciare tenenebatur . Cujus rei nobile monumentum exhibet idem Basilius M. epist 31. Cum enim apud se haberet librum Marcelli Ancyrani , in quo haereticalis error certo Iuculenterque dignoscebatur , id Athanasio denuntians, spondet se Dominicis Cursoribus , quos in Orientem adventuros praestolabatur, ostensurum librum , ut qui in secto ignoranter decepti fuerant , Marcelli agnoscentes errorem , illius relinmierent de sensionem. Sic enim ille. Quoniam ad hunc usque diem in omnibus , quas scribunt , Iiteris exsecrabilem quidem Arium ursum, ac deorsum versames , anatbematizare, atque ab Ecclesiis eliminare non cessant : MarceIIum vero , qui ex diametro respondentem Ario impietatem artulis o bHus experimentum, S dem strationem reconditum apud me iniquae illius Angraphae ILbri continent . istamen istum nequaquam acci fare υisi sum . itκr S iIlius decenter fieri mentionem , praesentia negotia exposs
cunt . Itaque ne occasionem babeant, qui occasionem quaerunt ex eo,
quod Sanctitati tuae conjunguntur qui fide fani sunt , maηifestandi sunt omnibus qui ad viram fidem claudicant : ct νι posthae noscamus consentientes, o non peri de , atque in norit urna pugna inter amicos, ct inimicos sine discrimine υersemur. XI. Recitatione peracta , Diaconus, Dominicus Cursor, Encyclicae exemplaria tradebat . Quod discimus ex Tomo Damasi , Orientalibus per Sabinum directo , ubi legimus: Sabinus ex auriantico dedit. Ita in Collectione Holstentana . Ille enim authenticum , sive Archetypum retinens, apud Ecclesias, quas perlustrabat, exemplaria a se subseripta , ut illis adhiberetur fides , relinquebat . Hac ratione quando Proeliis Tomum ad Armenios direxit, Theodosius Diaconus , Dominicus Cursor ab ipso Patriarcha Constantinopolitano Proclo electus , ut Tomum in Armeniam deserret, atque in
209쪽
itinere apud principaliores Ecclesias recitaret, Antiochiae ilialum in orientalium Synodo legi curavit , rogatusque fuit ab Episcopis , ut exemplar relinqueret . Docet id ejusdem Con-eilii Antiocheni Synodica ad Proclum, exstans apud Facundum Hermian. I. I. c. I. Tomum qui ad Armenos factus est armerentismo nostro filio Diacono Neodosio , qui deisus est tuis dispositionibus ministrare , ob eam, quae inest ei super aetatem, diligentiam , periυimus, s utique ad exscribendum , quem ille in Synodo recitaverat, Tomum J-eum omni deIectatione eju) D-cimus mentionem. Faciebat autem nobis delectationem non pulebritudo compositi is sola , neque argumentationam multitudo contra utramque prenem adversantium pertractata , quantum ipsa Derorum dogmatum eanteIa simul, Et pietas . Pietas quidem , quia
regalem Diυinarum Scripturarum in bis,quae dicebantur, verbum veritatis recte eootens , pergebas, non sine testimoniis Scripturarum praesumens aliquid ex potestate propria praedicare I cautelawro, quia eum diυinisScripturis etiamPatrum dicta a b probandum quae dicebantur, proponebas . Quo ex Ioco elucet ordo in Eneyeliearum susceptione observatus , ut examen primo , atque argumenti expensio institueretur: Diaconi deinde ossicium , di an debitis cautelis munitus incederet, disquirebatur : ac
tandem Encyclicae exhibitio , lectio , di exemplaris postulatio sequebantur. XII. Si denique abs utraque contendentium parte adessent Eneyclicae, examini omnes suo cum Presbyterio Metropoliista subiiciebat, dc post examen Encyclicam dabat non simplici, di epistolari methodo , sed, ut prisca illa aetas loquebatur ,
per modum Tractatoris perscriptam . Hinc quum Cornelius ex una parte, atque ex altera Novatianus Cursores ad Africa
nos direxissent , amborum quidem lectae sunt epistolae ;sed Cyprianus doctrinali Encyclica subinde aperuit , quid esset sentiendum,ut infra dicemus . Hinc etiam quum Sabellius sui dogmatis virus in Lybia effudimet, divisaque in duas partes Provineta, epistolas Dionysio Primati Alexandrino di exis set, utriusque partis epistolas recitari voluit, advocato Pres byterio , Dionysius , & Encyclicam Tractatoris more conscrip sit, quam ad Sixtum Pontificem dedit , teste Eusebio l. r. e. 6. Ita factum , quum post istiusmodi Encyclicam , Antencyclicam, de qua suo loco , maleferiati homines evulgassent.
210쪽
f. XIII. DE LIBELLIS , NONNUNOUAM ADNEXIS ENCYCLICAE . Synopsis.
I. Episcopi , ab Apdi stolis edocti , Cursioribus Doctores Presb3teros a. s sociare consue runt. II. In ipsis Enc elicis Catholicae veritatis documentia congesta . III Patrum testimonia, EnocIicis annexa, in duplic; S. Leonis dogmaIica expenduntur . IV.Faeli pondus , aestimium. V. moelieae Pacis S Grilli annexa fuit Albanasi ad Epicteium epistola . VI. Libellus de Unitate Capriani Enoclicae ad Uus Nobatianos annexus .
VII. O dem Libellus de Opsis iis orbem direrilus es , o ut
Enoelicus babitus . VIII. Hiri Goeticae S Tractiatus diritae sunt , S Tractatoriae . IX. Evo cliens Turribit adversus Priscillianistas Tractatus . X. AS. Leone M. approbat Vr . XI. Idem mos is N aliauis contra Cornelium praesum- . . a . XII. Enocticus' Pumniani Tracinius contra Origo stas expenditur . XIII. Cus approbatione damnantur in Mu Uer-Jol. Ecclesia Origenistae . I. T Risci Ecclesiarum Antistites , Apostolorum in eder I dis Eneyclicis vestigia secuti, qui una cum Encyclica II ierosolymitant Concilii Barnabam , ct Paulum , Di in OSpiritu plenos miserunt, ut non scriptis tantiim , sed etiam 4 verbis dogmata, di praecepta Apostolica promoverent Encyclicas in gravioribus quibuscumque controversiis ad Eccle- si .is mimari , quoties sacri deerant Traetatores , dc Presbyteri Dociores , qui epistolam comitantes , controversiae peream definitae momenta urgerent , dubia diluerent , & ad - versariorum plerumque fundamenta convellerent, horum velut Vicarium mittebant opusculum, seu libellum sic enim generali nomine hasce lucubrationes prior aetas vocabat quo dilucidius , atque prolixius controversia omnis definiebatur . Huius sane moris exemplum praebuit Apostolus in
epistola ad Galatas, quae est instar dilucidationis ad Hiero- L 4 solymitanae