장음표시 사용
271쪽
usque ad sanguinem esse defendendam , quia non alteram fidem statuit , quam S3nodus Nicaena. Timotbeum non solum Episcopum non haberi , sed Christiani appellatisηe privari . nuo deposito, fit alter Tmotbeus Catholicus Episcopus Alexandrιae . Haec oecasio est Tomi Encyclici, brevi quidem , germana tamen
fidelique enarratione proposita , quae monumentis aliis conis firmata , eandem, qua de agimus, consuetudinem enucleatius patefaciet .
II. Dioscori assectae , probe gnari , salva permanente Concilii Chalcedonensis autoritate , quae Dioscorum , ejus- ue factionem damnaverat , ejusdem caussam vendicari nula tenus posse , nihilque ad eam instaurandam spei superesse , nervos omnes in id intendendos sibi esse existimarunt , ut ipsius Synodi decreta rescinderentur . Catholici ex adverso , apud quos nefas erat, quod optimὸ Oecumeni ea Synodus definierat , ad examen revocare , Operam dederunt , Ut citra omnem examinis dubietatisque aleam Concilii autoritas Iocaretur . Appellavit iccirco ad omnes Catholi et orbis Episcopos Synodus Alexandrina , ut videre est in III. Parte ejusdem Conci l. p. 699. , haec per Syno dicam Anatolio 'nsinuans . Quatenus Sancta S intemerata
fides posset ab Omni baeretica sapientia custodiri , nostrosque gemitus S nodicis Itieris Sanctissimo Ecclesiae Romanae μηi ei Leoni , nec nox S Antioobcηο , ct Hierojobmitam , atque Thesssalonicesi, o Ephesino Dei amantissimis Episcopis , aut aliis , quibus fuerit υisum Ecclesiis iηdieatis qkOniam Me delictum
dicis , Plissimo , S Gristianissimo Principi nostro , vesraeque
Sanctitati , Sanctorum Venerabiles Patrum regulas reseribentes dignam Formam , quae in boc placuerit , praebere non disserant. Ex hac Alexandrinae Synodi epistola constat , secundum regulas Sanctorum Patrum formam esse stabilitam , ut Romano Pontifici , Patri Erchis reliquis , di Episcopis Metropolitanis enatae de nunciarentur controversiae , qui rescribextes, dignum Formam illis consitaeant. Ut propterea Encycli carum institutio , dc scopus eo collinearit , quatenus communi consensu rescribentes Episcopi gravioribus coner
272쪽
versiis finem facerent , nossentque omnes quid agendum , sentiendumve esset , atque obsequerentur fideles .
III. Ad singulos equidem totius orbis Metropolitas epistolam fuisse directam, atque imprimis, ac peculiari quadam ratione Leonis Pontificis suisse requisitam in mota controversia sententiam , acta ipsa loquuntur. Exstant non aliquot , sed multiplices Leonis Pontificis ad Leonem Imperatorem datae epistolae , in quibus quid agendum , quidve consilii capiendum si , praescribit , ut videre est in Quesnelliana operum S. Leonis editione . Sane id de Metropolitis dissertissime annotavit Epiphanius Scholasticus , qui primus Tomum hunc Encyclicum latio donavit . In nota enim Encyclicae huic praefixa , ubi eam a Leone ad Metropolitas directam ait , se praefatur pag. 7OI. Quib scumque scriptam es a Leone piissmo Priscipe ; simul cum ebur Iiteris sunt adnexae daae petitiones Episcoporum Aenpii , sciericorum Alexandrinae Ciυitatis , S eorum , qui ex person Amotbei Aeluri preces similiter obtulerunt , nee non S IlIcroc atolii Constantinopolitanae Ciυitalis Archiepiscopi . Et sic utique directae sunt 3Metropolitanis totius orbis Episcopis .
Quorum ei iam omnium episolae , si υe relatioxes per ordi-ηcm sunt conscriptae , coxdemnanitum quidem Tmolleum Acturum , tanquam adulterum , O homisidam pariter, o baereti- cum ς apyrobantium vero , S concordiam eonfitentium alce nensis San ii Concilii cum Trecentorum XVIII. , S GnIum qMinquaginta Sanctorum judicio Patrum. In Codice Bellovacensi , in quo Encyclicus idem Tomus exstat, & cum quo editionem suam contulit Balii Eius , subjungitur Sacrae Imperatoris. Hoc modo scriptum es re aliis Metropolitanis Episcopis.
Nomina , eorumdemque Sedes recensentur ibid. , di et oua. II. p. 69O. Edit. Concit. Hard. IV. Formam vero certam praestolabatur Imperatoν , per quam terminata controversia , suo ipse Edicto executionem, di obsequia debita promoveret . Haec enim erat Imperato
riae epistolae summa , ut Episcopi rescriberent. Aur de praedicto Tmotheo , aut de ChaIcedonensi Concilio Pid iη commune sapitis , fine quolibet humano terrare , o absque grμ' ita cujuscumqκe , wI odio , solummodo omnipotensis Dei timorem vestris oculis proponentes quoniam sicut ποstis , de ι ali ιμ so
273쪽
asoiκtemeratae Diυinitati rationem eritis fine dubio reddituri cum omni celeritate meam facite cognoscere pietatem e uι ex omnibus vestris literis haec integrὶ ecino centes, Formam congruam
dare missimus , quatenus Aci ptiaca Diaecem , oe isexandrinorum Ciυitas , pro cujus quieIe nos prae omnibus convenit cogitare , tranquillitate Sanctarum Ecclesiarum , E disciplina , ct inconcussa pace potiatur is V. Quod si roges , quo demum iure Imperator EccIesiasticae huic finiendae controversiae semet ingesserit , id a nobis responsum habeto . Eadem scilicet ratione , qua Constantinus se se gessit in ipsa Nicaena Synodo cum Episcopis quibusdam, acriter inter se disceptantibus . De quo Eusebius in Uita Constantini I. 3. c. I 3. Itis igitur bum
in modum ex utraque parte proposis , magnaque coni versia in ipso priscipio excitata , Imperator euncta patientissime auscuItans , intenro animo propositas quaestiones excepis , re quae ab utraque parte dicebantur , vicissim astruens , aIque adjubans, pertinacius certantes paullatim conciIiavit . Cumque omnes placide aIIoqueretur , ct graeca uteretur Iingua , quippe qui ne bu-jus quidem linguae ignarus esset , suaυillimus , ne jucundissimus fuit, dum aIios vi rationum addustos, in suam sententiam trabit ; alios orat , ct flectit eosque qui recta dixissent , Iaudibus afecit ; re uniυersos ad concordiam incitat . Donec Iandem eos concordes in omnibus , de quibus aniea certabatur , o confestientes effecit . II. eadem, qua illemet Constantinus , ratione , judicium in Galliis postulantibus Donatistis, Melchiadi Romano Pontifici , aliisque Episcopis controversiae judicandae solicitudinem demandavit . III. tandem , ut alia Theodosii, Μarciani, ac plurimorum orthodoxorum Principum exempla mittamus, quemadmodum Iustinianus Tractatum Encyclicum , quem adversus Origenem conscripserat , probari primum in Synod6 Constantinopolitana voluit , ac per illam subinde ad Vigilium, ad Patriarchas , &reliquos Μetropolitas direxit et non secus Leo Imperator Eneyclicam Anatolio dedit , qui in Synodo probatam , Provinciis per Asclepiadem Diaconum intimari curavit . Suo quodam videlicet ministerii jure, & protectionis id fuit ab
VI. Sed ad Encyclicas regrediamur , de quibus Evagrius i. a. Disiligod by Corale
274쪽
l. 2. cap. 9. Scripsit etiam Circulares literas ad Omnes Orbis Romani se scopos , o ad eos , qui in vita excellebant, interrogans eos tum de Galcedonensi Sanodo , tum de ordinasione Timothei Aeluri . Simul etiam misit ad eos exemplaria Iibellorum precum , qui ct ipsi oblati fuerant tam ex parte Proterii, quam ex parte Timothei Aeluri . Quis autem in illis dirigendis servatus fuerit modus , quemadmodum Metropolitani, iisdemque subjecti Episcopi examen instituerint, quam rescribentes Formam ediderint, di quanti poniteris ab universali Ecclesia habita eadem silerit,dissertissimis hisce verbis prodit Facundus Hermianensis lib. I 2. c. 3. Per Metropolitanos
Episcopos Iiteras generales misit , cons γδ de , alcedonensi δε- nodo , ut consenteni ibus secum Coepiscopis suis , ct Clericis, sua
sponsione signarent , quid eis videretur . His acceptis, iidem Metropolitani eum suis Collegis , sicut erant commoniti , de sua quisque μουincia responderunt tam concordi , atque constanti sententia , quam solet multos unire Spiritus υeruatis . Nam Iicet c diυerses, longeque disantibus Iocis data , nihil tamen babueri ηι omnium responsa diversum , quibus decreverunt, irrerra labiliter esse custodieκda decreta Coveilii . VII. Commendatissima sane haec Encyclicarum consuetudo , &-, quam tot monumentis,& animadversionibus illustravimus hactenus , & operosius deinceps illustrare conabimur', poterat ne aut a nobis evidentius pressi iisque proponi , aut ab ipso Facundo , aliove ex priscis Scriptore solidius confirmari R Et tamen eo temeritatis delira hac aetate deventum est, ut quod per multa retro Secuta , ct ab ipsis Ecclesiae primordiis ubique receptum suerat , hisce demum nostris diebus in discrimen veniat , di perinde oppugnetur , ac si nos primi essemus Christiani , omnesque Majores nostri nudum Christi nomen prae se tulissent , di praeterea nihil ; aut saltem in gravissimis perpetuo erroribus fuissent versati quotquot fidem defenderunt , propagaruntque Sapientissimi, Sanctissimique religionis Athletae . Ad hoc unum exemplar intendant scioli , planique Homines , ac celebratissimum debet Iandis haeresibus remedium ex omni sua parte expressum hic animadvertant , desinantque desipere , qui , ut ipsi nihil habent novitate antiquius , ita 'ejus labis incusare haud veriti sunt
275쪽
pristam hane Ecclesiae disciplinam , quam Romae quidem
in celebri Conciliorum Academia , quae ex Literatorum Urbis coetu in Collegio de propaganda fide , me diu praeeunte , haberi consuevit , non sine humaniori eorumdem judicio extemporanea Dissertatione olim exposui ; & in
hac Taurinensi Academia ,quam incredibilis Magni UICTORII A ME DEI Regis munificentia instauravit , Iectissimis
Candidatis Theologiae secundis curis expolitam edocui , velut medium , quo dogmatum , disciplinaeque traditiones potuerint quamlutissime asservari . En B. Lector quaecumque de illa protulimus , in hac una Encyclica adamussim ostensa , & comprostata : Encyclicae enucleatici , Asclepiadis Diaconi, Dominici Cursoris, ad eandem perserendam delectus: ad Leonem primo Romanum Pontificem , atque ad reliquos Patriarchas , & Metropolitas delatio ς institutum apud singulos examen Synodicum ; relatio per eosdem Dominicos Cursores ad autorem transmissa; decreti Forma, quo sancivere , irretractabiliter custodienda Chalcedonensia decreta ac tandem praestita universitati Catholicorum Episcoporuna in decernendo Spiritus Sancti assistentia , qua eo securius & constantius Leo Imperator , omnesque fideles exceperunt judicium , quod is Spiritu υeritatis , qui muItos solet unire , prosectum est . Nili , quantum res patitur , demonstrata hinc est , nihil aio prorsus in rebus historicis posse qualicumque criterio demonstrari . VIII At enim quod alicubi asseruimus, per hasce Encyclicas , citissimo velut expeditissimoque medio , aliquotiesimo pIerumque controversias fuisse sopitas , & Episcopos longe plurimos , quam si Generale Concilium fuisset congregatum , in iisdem definiendis consensisse , id in praesenti Encyclica luculentissim E est comprobatum . Uno eodemque anno &.Encyeliea emissa est , & epistolae omnes responsi vae Constantinopolim delatae , ac I6oo. Episcopi subscripsisse deprehenduntur . Rei hujus testem adducimus
omni exceptione majorem , Eulogium Patriarcham Alexandrinum , cujus doctrinam praecIare commendavit Gregorius Magnus. Ille autem in excerptis Photianis Cod. 23Ο.
pag. 374. de Eutychianis ὁisserens, qui Aegyptum insecerant , haec habet . vorκm insanam furorem reprimens Leo ,
276쪽
ConeiIii Cbalcedonensis, nctaque eum En cIicis ,seu Circularibus mandatis per totum Orbem misit , singuIdque Episcopis ...... . praecepit ut fratextiam suam scripto profiterentur . Ωκoa Dpiscopi numero mille sexcenti promtὸ sane executi synt, nemine guraliter sentiret, deprehenso . Enimvero si Concilia omnia Orientis , & considentium Episcoporum numerum lcrutemur , nusiuam in uno ex iis quopiam tantam Episcoporum multitudinem deprehendemus collectam . Ut proinde perspicuum sit , quanta facilitate potuerint de serri Encyclicae, quam subacto examine discuti contro'ersiae I quantoque Ecclesiastico vigore Ecclesiae, tametsi dissitae , pro ejusdem fidei unitate decertaverint.
IX. Hinc quoque ec augustius, & supra reliquas hucusque evulgatas Encyclicas evidentius splendet cum repraesentatum in iisdem Ecclesae magisterium , tum requisita ob id Romani Pontificis confirmatio , ut in ecdem profitendo, docendoque dogmate, quod ab Imperatore postulabatur, membrorum cum suo Capite unio in aprico sit , atque consensus. Quam quidem conditionem in laudata Encyclicae narrare diligentius, scrutarique juvat, non tam ut quorumdam amoveamus scrupulum , quam ut praejudicatarum mentium animositatem sugillemus , qui Ecclesiasticae Historiae capita in eompendiis aliorumque abbreviationibus percurrere assueti, fontibus valedicunt, atque adeo & ipsi a recta rerum intelligentia longe absunt , & alios ad calumnian dum pelliciunt, gravate serentes eos , qui in rerum origines, & doctae vetustatis rudera pro suo more studiorum ,
atque instituto inquirentes, nihil quidem novum, sed siquid est obsoletum , aliisque non animadversum , in Studiosorum notitiam , Religionisque defensionem nove proferre elaborant . Tametsi ergo in huius Dissertationis decurtu plurima jam protulerimus documenta , necessariam istiusmodi supremi Hierarchae confirmationem demon strantia, pro coronide nihilominus totius tractationis parumper & hic l ceat, re ipsa exigente, detineri . - X. Quum Anatolius Imperatoris Encyclicam in Σynodo Constantinopolitana ob eam rem convocata , Probasset, ut Principi morem gereret, ejusque commendatissimo Zelo , Asclepiadem Diaconum elegit ad eam Patriarchis , α AIe
277쪽
δ' tropolitis deserendam ; alium vero cum eiusdem exemplari ad Leonem Pontificem direxit. Leo ut epistolam legit, illico respondit epistola II1. Edit. Quesnel. , in qua solius Anatolii relationem se accepisse memorat ; de epistolae autem argumento sic alloquitur Imperatorem . Nam talia ia Alexandrina Ecclesia perpetrata , Fratris , ct Coepiscopi mei reIatione coσπουi, ut omnis Christiana religio sentiat se impeti , atque υiοIari, nisi in uni Ga fidei vestrae deistione prospiciatur, o memoratae Ecclesiae, quae antea Carbolicis fuit clara Rectoribks , reddatur Christiana libertas , S cessantibus Haereticorum impugnationibus, Eυangeliea doctirina , quae illic ante Dioscorum Uiguit , unita cum totius EccIesiae pace reparetur. Quod opus virtutibus vestris , gloriaeque conυeniens , celarem S Droplacitam habebit effetium , si Sanditam Cbalcedonensem Synodum, de Domini Christi Incarnatione firmatam , nulla permiseritis re- tradiatione pulsarie quia in illo Concilio per Spiritum Sanlium congregato Iam plenis , ne perfiliis definitionibus euncta firmatis sunt, ut nibit et Regulae , quae ex diυ na inspiratione prolata es, addi possit, aut minui, gloriosissime Imperator. Postulare pergit , ut electioni alterius, ejusdemque probi viri , in Alexandrinae Ecclesiae Episcopum consulat. Eadem occasione rescribit Anatolio , memorans & susceptam Encyclicam ,& oblatas Leoni Imperatori preces, ejusique laudat hac in re propositum atque consilium . Satis claret Fraternitatis tuae sermone, quem sumsimus , qκam piam,s probabilem curam dolori Ecclesiarum omniκm nuper impenderis , manifestando nobis quae apud Agexandriam in Christianae ReIigionis opprobrium gesta didicii , ut Gloriosus, O CIementismus Imperator de projρiciendis remediis etiam meis precibus posceretur. Ex mox . securus ergo tuae dilectionis horta-ικm , in quantum de bis morioso Principi supplicaυi. Repetit argumenti , quod erat illius epistolae , summam , & subdit . In quem autem provectum bujus pietatis cura procedat, frequentibus tuae dilectionis literis me Zebebis instruere. Quatenus scilicet finem nosse posset transmissarum Encyclicarum,
XI. Scripsit quoque ad Iulianum mensem Episcopum , atque ad Aetium Presbyterum. Ille quidem Apostolicae Se. dis vices in oriente cum ante Chalcedonensis Concilii ce
278쪽
lebrationem pesserat, tum hoc tempore idem vicarium munus obibat. De quo haec, ad eundem data epist. 98., scribit: Cum enim iκ te quandam mei Constantinopolitani habeant portionem, dignum est pro totius scelesiae diles ione iaces
Iabili re vigore prospicere, ne quid post de satu fidei latere.
Aetius autem tunc inter Presbyteros Ecclesiae Constantinopolitanae Doctores adlectus, ille est , qui Archidiaconus in Chalcedonensi Concilio sese adeo strenue adversus Dioscorum , & Eutychia nos gcsserat. Hos itaque adhortatur Pontifex , ut apud Imperatorem fidei caussam promoveant, novique Alexandrini Episcopi electionem , quatenus illicόHaereticorum machinae abrumpantur jubet insuper , ut secutam ejusdem Alexandrini orthodoxi Antistitis electionem sibi denuncient, eui eum securitaIe concoratae communio Sedis Apostolicae praebeatMr. Neque vero praetereunda hic sunt ulteriora , eaque amplissima solicitudinis Ecclesiarum omnium ab Apostolica Sede susceptae specimina. Tametsi enim nosset Leo, Encyclicam per Asclepiadem ad Patriarchas, S ad Metropolitas fuisse directam , se nihilominus socium praestare voluit in communi promovendo decreto. Quamobrem scripsit primum epist. xi 8. ad Basilium Antiochenum Episcopum ,
eumque imprimis redarguit, quod ordinationis suae nuntium ad Apostolicam Sedem transmittere neglexisset commonet deinde, ut Zelo, & Literis armetur adversus nova Haereticorum molimina ; tum subjungit: in autem haec ad-bortatio ad omnium Frarrum, Coepiscoporum nostrorum possit notitiam perυenire , diIigentiae vestrae cura prospiciat. Aliam, quae est ri II 9. , ad Euxit heum Thessalonicensem dedit , dc ad Iuvenalem Hierosolymitanum Episcopum , mandans similiter, ut eadem monita subjacentibus Episcopis
Quin etiam, ut ad Patriarchas, &ad Primates directae epistolae securius pervenirent , unde universi ad Encyclicam subscribendam impellerentur Episcopi, certiorem hac de resecit laudatum Iulianum Coensem epist. ΙΣΟ. his verbis. Sciat autem dilectio tua , ad aliquantos Fratres , ct Coepiseo pos nostros Metropolitanos literas nos dedisse, quae ut confestim ad unumquemque pereeniant, ιuae, vel Filii nostri Aetii μή- s
279쪽
testi debet diligeκlia proυidere. Si enim Episcopitiis constantia a SaΘIiae Gisodi C lcedonensis definitionibus non recedit , certus sum, quod Clemeη: simus , o Chrsianissimus Imperator libenter tuebitur semeat iam suam, oe quod sponte jam praesitit,
multo magis rogatus ester, ne benς doxira , atque composita aliqua possint nουirare violari. Leo itaque Ponti sex suscipiendae Encyclicae non socius tantum , sed oc promotor accessit, judiciumque universalis Ecclesiae, cui suomet ipse praei verat , per Episcopos in Cathedris propriis sedentes , evulgandum certo sperat, sibique spondet optatissimum apud
Imperatorem finem, atque exitum controversiae . XII. Hinc ultro sese altera offert animadversio circa vehementem illam solicitudinem, qua Pontifices in id incubuerunt , ut susceptas Encyclicas occidentalibus Episcopis
subscribendas proponerent, quatenus universalis Ecclesiartim consensus eluceret . Unde Eulogii roboratur dictum, afferentis , in hujusmodi Encyclicarum subscriptione concordes 36oo. Episcopos fuisse deprehensos. Enimvero Leo Pontifex , ut evulgatae per orientem Encyclicae nuncia accepit , Occidentalibus & ipse Episcopis generalia , & Encyclica scripta direxit, ut universi testatum in epistolis saee. rent proprium circa Chalcedonensis Concilii decreta , eorumdemque irretractabilem firmitatem judicium. Illi vero morem Pontificiis jussibus gerentes, illico scripta dederunt
consonantia, quorum exemplaria ad Aetium Constantino politanum Presbyterum Leo direxit . Sed ipsum audiamus Pontificem in epist in I. Plaeuit etiam nobis , ut ad Metropolitonos Episcopos generales literas mitteremus, quae animum eo. rum firment, atque corroborent: ut sciant ad defendendam GaI eedonensem Gnodum aequali sudio , concordi unitate nitendum . Mox addit. Nos autem ad Abrios Episcopos sim linjam scripta tra misimus . Et paullo post . Exemplaria quoque Iiterarum , quas Galli ad nos, aIque Itali Episcopi concorisi eredulitate nuserunt , pariter direximMs , ut quam etiam illorum nobiseum fi fides una , non Iateat . Equidem ut hinc universalis Ecclesiarum solicitudo, quae Caput decet , augustissime splendet, ita quoque apparet, quemadmodum tum hae , tum aliae in primitiva Ecclesia evulgatae Encyclicae confirmatione Apostolicae Sedis fuerint roboratae : Si quidem &
280쪽
universalem occidentalium partium consensum promovebat Pontifex , & subscriptarum concorditer epistolarum exemplaria ipse Orientalibus dirigebat, ut hoc pacto unanimitas fidei pro dignitate emineret , & concorde in dogmatis, atque universale EccIesiae judicium certilis deprehenderetur . Hac porro occasone iterum Imperatorem ad fidei excitat de sentionem, Anatolium ut bene coeptis insistat, ac denique sequentibus tribus epistolis Aegyptios Episcopos ob fidei
caussam extorres, ad patientiam, atque ad constantiam impellit . XIII. Leo tandem, acceptis ab Imperatore Aegyptiorum utriusque partis precibus, omniumque ab eodem certior factus per epistolam ab Olympio delatam j rescribit, nihil esse de Chalcedonensis Synodi decretis retractandum , decretorum eorum dem osores Antichristo accenset , Eutychianorum Aegyptiorum in precibus fraudes detegit, promittitque, se ampliorem fidei expositionem pro eisdem confirmandis decretis editurum, epist. 11s. Ae ne bubus epistolae pagina in nimiam longit ad nem teηderetur , aliis literis, quae asseri ioni Ca-ibolicae fidei congruist,comprehendi. Quaenam autem illae sint,
XIV Quum ergo hisce epistolis , periclitanti orientali
Ecclesiae consulturus, ea omnia ostendisset Leo, quae ad patefaciendum universalis Eceles ae consensum exigebantur, ut novis armis subsidiisque omnium Episcoporum manus roboraret , novam destinavit legationem , de qua Imperatorem in epist. commonuit, sic tamen excipiens. Praenoscat
igitur Pietas tua , hos, quos spondeo dirigendos , non ad confiigendum eam hostibus fidei , nee ad certandum contra ullos a Sede Apo Mica profeEturos Instructioni aurem parvulorum no-srorum, qui post lactis alimoniam cibo desiderant solidiori satiari, ministerii nostri praesidium non negamus . Domitianum itaque, di Geminianum Episcopos delegit, de quibus scribit episi. I 33 ad Imperatorem data. Hos una cum ea, quam promiserat, quaeque legitur n. II . epistola misit in orientem, dc ut spoponderat se solidiorem fidelibus cibum allaturum , mirabili plane secundia graphice Mediatoris describit ossicium, necessitatemque Hypostaticae duas inter natura Unionis tuetur, ut plena pernotatile esset Christi fa