[Kritike kai exegetike melete en to pempto vivlio tou Thoukydidou] [microform]

81쪽

μελλήσεως παρεσκενάζοντο. Η εκπληζις προυκάλεσε τηνταχεῖαν παράσκευήν οἱ Λακεδ. πειραθέντες τοτ Ἀργείους π το λόφον εἰς την πεδιάδα καταβιβάσαι μελλον καὶ τότε μαχεῖσθαι τοὐτου δε τότε ἀποτυχόντες καὶετερον σχέδιον προς μάχην στλλαβόντες πανηλθον εἰς τοστρατόπεδον μέχρις ον καλῶς τα πράγματα παρασκευάσωσιν ἴσως δ' ἄν καὶ νόμιζον τον 'Ἀργείους απὰ τουλόνον ενεκα της κτροπης του δατος καταβηναι καὶ ις ἀτάξων λθειν, ν αυτοὶ ἀφελούμενοι πήεσαν ἄν μ' αντοές. αδ λέγει περὶ τοιοίτου πράγματος πεδον οἴ- επῆγε - τὰν πιτε , καὶ πειδὴ τον εὐρε τονεχθρὰν ωπλισμένον, θυρισεν πίσω σκεφθει ν το εκδικηθῆ κατ' ἀλλον τρόπον. ἀλλὰ παρ'Ἀλπίδα βλέπει τον Θεὸν πι πολὐ μακρὰν προ αντον ερχόμενον με ἀπόφα

φ. 68, 1. N μῖν γὰρ Λακεδαιμονίων πλῆθος διὰ της πολιτείας τὰ κρυπτὰν γνοεῖτο, τῶν δ' ὁ διὰ τὰ ἀνθρώπειον κομπῶδες εις τὰ οικεῖα πλήθη πιστεῖτο .s Classen προ το πλήθη τίθησι τ αρα τὰ λαμβάνων ως ποκείμ. τὰ πλήθφ oppo κλείει τὰ πλήθη εν παρενθήσει. Uraiah και δ elaik επειδὴ οδαμ παρὰ Θοουκυδίδη ἀπαντ πληθυντικὼς το πλῆθος, ξαλείφουσι. πλήθη ἄναρθρον ει εγράφθη τπδ το Θονκνδ μὴ,

ουδαμῶς παραβλάπτει τὴν ρθὴν εννοιαν ' ς ἀνωτέρω εἶπε τὰ μῖν Λακεδαιμονίων πλῆθος ,ουτω καὶ ε τρυ- ρε μέρει εννοεῖ τὰν νικ. . τούτων δε Ἀκείνων δε τὰ

ειμὴ τὰ πλήθη πῆρχε, νοητέον λουσιαστικὰ πράγματα. ειδὴ δε ενταsθα εἰδικώτερον περι πλήθους ο λόγος γέ- νεται, παναλαμβάνεται τοὐτο πληθυντικῶς Λι τὰ κομπῶδες ει τὰ ικεῖα πλήθη - οἱ ἄνθρωποι εθίζουσι πρὼς

82쪽

πληρῶσαι. -ονκυδ λέγει ἀριθμῶν δε - ράφω .rράψαι ἀκριβῶς η καθ εκαστον των ἀγωνισαμένων μερῶν ὁλους μου δεν α δονάμην Θ μοι το δίνατον, σας δήποτε πληροφορίας καὶ αν εἶχον λαβη, διότι αυται σανἀντιφατικαὶ, πομένως ει βουλόμην η ει πεχείρουν, ἀδώ- νατον θά μοι ντ α ι αν δυνάμην, εκφράζον το αποτέλεσμα το πακολοίθημα δυνατον, υχ ενδοιαστὸν καὶ ναῶν, δια του ονκ αν δυναίμην' διότι τ μεν πληθος των -κεδ. διότι κατὰ νόμον τα πάντα κρώφα πραττον, ἐτο ἀγνωστον, ων δε αλλων, διότι- άνθρωποι θιγουσι δι' περ φάνειαν ἀ μεγαλυνωσι τον ἐδιον αυτῶν πληθυ

μὰν , το ἄπιστον υ λαὸς λέγει ν τοιαύτη περιπτώσει:με λας τὰς πληροφορίας'πο εἶχον συλλέξει, πάλιν δεν ἀημπορ-- νά σοι εἴπω ἀκριβῶς πόσοι καὶ πισο ησαν, διότι ἄλλοι πονεέroον ν φανερωθοῖν εἰς τους ἄλλους, αλλοι ἀπδ οπερηφάνειαν καὶ μνικὸν νωισμὰν δε λέγουντην ἀλήθειαν Λεχόμεθα ἄρα τον μεν προσδιορισμὸν ες τὰ οἰκεια πλήθη ς ἀναφερόμενον εἰς το ανθρώπειον κομπῶδες, τον δε δυνητικὰ αν μετὰ παρατατ.ὁριστο υτώ9 3 λόχοι μεν γὰρ μάχοντο πτὰ ἄνευ κιριτῶν οντων ξακοσίων, ε δε ἐκώ- λόχου πεντηκοστυες ησαν τέσσαρες, και εν τ πεντηκοστέ ενωμοτίαι τέσσαρες της τε νωμοτίας μάχοντο ν τε πρώτε ζυγή τέσσαρες επι δε βάθος τάξαντο μεν ου πάντες μοίως, αλλ ως λοχαγὰς καστος βοώλετο, επὶ παν δε κατέστησαν πιοκτώ. παρὰ δε ἄπαν πλην Σκιριτῶν τετρακόσιοι καὶ δνοῖν δέοντες πεντήκοντα ἄνδρες η πρώτη τάξις ν mλλοιτων πολιαστῶν τον πολογισμὸν οὐτον του Θονκνδ. περιτον εν ' μάχη τῆς Μαντινείας παραγενομένον πληθους των Λακεδ. ἀμφισβητουσι. Κατὰ τον ἀρχαῖον Σχολ. ἐπολογισμὰς εχε οντω πει καστος λόχος πεντηκοστέας τέσσαρας, καὶ γίνονται τῶν επι λόχων εἴκοσιν ὀκτώ πειἀκάστη πεντηκοστους νωμοτίας τέσσαρας, καὶ γίνονται τῶν εἴκοσιν κτῶ πεντηκοστίων νωμοτίαι κατὰ δώδεκα Ἐχειμάστη ενωμοτία ἄνδρας τριάκοντα δώο, στε γίνεσθαι τὰν

83쪽

πάντα στρατον τριηχιλίους πεντακοσίους γ δοηκολπα τέσ

το μεν εμπροσθεν μέτωπον καὶ ζυγὼν καὶ πρόσωπον καλελται , δε Σουίδας ζυγος εν τοι τακτικοῖς το ε παρεστηκότων ἀλληλοις πληθος oντως 112υνωμοτίαι επι 32 ἄνδρας, διότι το μέτωπον κάστης συνίστατο εκ τεσσάρων,

υτ δε δηλουται και εκ το ὁτι η πρώτη τάξις τοιαπαν τι μέτωπον κατὰ μηκος περιειχε 448. Ἐπειδὴ εκάστη ἁξι ευε βάθος ὀκτώ νδρῶν, συμπο ῖται ἄπας ὁ στρατὸς εἰς 448, 8, 3, 584. Dilassen καίτοι κατὰ τον Σχολ. τον λογισμὸν τουτον ποδέχεται, αμφιβάλλειομως περὶ της πλήρον ἀκριβείας οἱ ἰσχουρισάμενοι τιατοπον καὶ παράδοξον ν του λοχαγοὐς, ως βούλετο εκαστος, τὰ βάθος τάττεσθαι, και διὰ τοὐτ απορρίπτοντες τὰς του κειμένον λέξεις της τε νωμοτίας . . . βούλετο νοίνεται, τι ν εχουσι πρὼ ὀφθαλμῶν, τ οι λοχαγοὶ κατὰ τὰς περιστάσεις δικαιοῖνται τὼ κατάλληλον καὶ ἀναν-καῖον βάθος διδώναι. δ υ πάντες μοίως, πο πῶν

δε κατέστησαν ἐπὶ κτῶ δηλοῖ τὰ σένηθες παρὰ τοις

Αακεδαιμ. βάθος του στρατου.

Κεν. 69, 2. GH μεν Ἀργείοις και ξυμμάχοις τοιαυτα παρηνήθη Λακεδαιμόνιοι δε καθ' κάστους τε καὶ μετὰ των πολεμικῶν νόμων ε σφίσιν αυτοῖς, ἐπίσταντο τὴν παρακέλευσιν της μνήμης ἀγαθοῖς οὐσιν ποιοῶντο, ειδότες εργων ε πολλον μελέτην πλείω σώζοτσαν λόγων δι λαγον καλῶς ηθεῖσαν παραίνεσιν' Ῥυνδία λίθος παρὰπῶσι τοι πολιασταῖς και εκδόταις κατέστη ἡ πιστὴ ερμηνεία το χωρίον τοίτου και δίσλυτον πρόβλημα ὁ νους αντο πρόκειται. Η δυσκολία παρ' αὐτοῖς ἄρχεται εὐτοsdκαθ' κάστους τε και Stah μετ αυτ υπo-πτεέει κενόν τι, περ σιμπληροῖ δε των ξυμμάχων βρα-

- εντανθα προκώπτει ε της προσοχῆς των πολιαστῶν - διακρίνειν του συμμάχους ἀπ' αυτῶν τῶν Λακω. ιοῖτόν τι ενταῖθα, φρονοῖμεν ουδῖν πάρχει επειδὴ Θουκυδ εν τη παρασκεν ταὐτ ποιειται μεν μνείαν τῶν

84쪽

τερον ο ξομμαχοι ἀπ' Ἀρκάδων παρῆσαν, κα 5 --κεδαιμώνιοι δε ἀναλαβόντες τους παρόντας ζέρκάδων ξρο

μάχους σέβαλον ς την Μαντινικην υ ἀλλα συροεντρο και προσέχει τον νουν μαλλον ει το πικρατέστερον εις τους Αακεδ. 66, 2 μάλιστα δη Λακεδαιμόνιοι . . ξεπλάγησαν 3 -ιδος ξηγουμένου κατὰ νόμον βασιλέως γαρ . . πάντα ἀπεται. 4 πεδὼν άρ τι παν πλην λίνου το στρατόπεδον των Λακεδ ἄρχοντες αρχόντων εισίν. 67, 1 ακεδοιμόνιοι μεν ολως τάξαντο. 68, 1 τάξις μεν δε και πα- - - ρ σκεν αμφοτέρων ν τ δε στρατόπεδον των -κεδ. μεῖζον φάνη το Λακεδαιμονίων τότε παραγενόμενον πληθος Καὶ ἔνταυθα τοι μεν Ἀργείοις καὶ ξυμμάχοις τοιαυτα παρηνέ ' ακεδαιμώνιοι δε . . ,καθ' εκάστους σημαίνει κατ'Ἀδων εις καστον λόχον, τάξιν, ὼς ανωτέρω περιγράφεται η κατάταξις καὶ παράταξις ει μάχην, καιιδιαιτέρως, καθ' εκαστον λόχον διαιτέρως οἱ ικεῖοι στρατηγοὶ και λοχαγοὶ παραινέσεις ποιουντο καὶ ε συνόλεν μετὰ των πολεμικῶν νόμων. καθ' κEστους αναφέρεται Ουχι ἀποκλειστικῶς εις οε συμμὰχους, ἀλλ' εν γένειεις ἄπαντα τον στρατῶν κατὰ τάξεις διὰ λόγων των λοχα- νων παραινούμενον, το δε ε σφίσιν αυτοῖς μετὰ των πολεμικῶν ψσμάτων περιορίζεται μόνον εν τοις Λακεδαιμ ως ἰδιον θιμον πουσι πολεμικὰ σματα εν μάχαις δειν' αυτοὶ γὰρ μόνοι ταυτα πίσταντο ' τῆ - και κατὰ ταμαεξει- αριστα συνδέων καὶ ενταυμα δυο σταρώνους λα- φόρον περιστάσεις, τουτέστιν οἱ Λακεδ παρεκελευοντο ου μόνον δίρ καθ' καστον μέρος, αλλὰ καὶ κοινῆ ' αντως τὰ εμβατηρια ταsτα πὰ μόνων των Λακεδ. δόμενα πέδρων καὶ επὶ τους Ἀρκάδας, Μαιναλίους καὶ πι- νεάτας Υστε το εν σφίσιν αο Ῥιέ ν ἀποκλείειαπὰ των συμμάχων την παρακέλευσιν Περὶ δε του ἀγαθοῖς Ουσιν, περ οἱ πολιασταὶ ως τον Ιακα της αεροπόρου σφαίρας θεωροῖσιν, μεῖς πειρασόμεθα το φ' μῖν ἄπλην καὶ φουσικην ὁρμηνείαν δουναι Λεκτέον δε πρῶτοντὶ οἱ περὶ τὰ τοιαυτα πρότερον ἀσχοληθέντες ειρηκασιν. αρχαῖος Σχολ. ράφει αττοτ παρεκελεύοντο ἀγαθsHουσι μεμνησθα ων μεμαθηκεσαν καὶ πίσταντο Ἀτερος:παρεκελειοντο ἀλληλοις μεμνησθαι,ν ηπίσταντο . OHMaeli,

85쪽

σφισιν αυτοῖς τὸ παρακέλετσι δὶς λαμβάνοντες. Statilδιορθοῖ ων πίσταντο την παρακέλενσιν την μνήμην ἀγαθοῖς ησαν ἐποιουντο. U Classen τέλος μη ἱκανοποιοίμενος τη λογικῆ αντο ἀναλώσει της περιόδου ἀναφέρωντο εἰδότες ει το ν ηπίσταντ προτείνει μετάθεσιν του ανα Θο7 ουσι μετὰ τ σψζουσαν το καλῶς η- θετσαν ἀντιμετωπίῖοντος υλλο εννοουσιν ως προ τον

της ερμηνείας προσάγει εκ ου βιβλ. 4 95, 1 το χωρίον:δι ολθου μεν η παραίνεσις γίγνεται, το ἴσον δε πρες ετους ἀγαθους ἄνδρας δώναται καὶ πόμνησιν μαλλον χει ἐπικέλεουσιν Περὶ των πολεμικων νόμων ο χολ. γράφει νόμον πολεμικον λέγει τὰ σματα, περ δονο -κεδ μέλλοντες μάχεσθαι ην δε προτρεπτικὰ ἐκώ- λον δε εμβατήρια. - Πλουτ. υκ 21 επαινοι πρησαν, τὰ πολλὰ των τεθνηκότων περ της Σπάρτης -- δαιμονιζομένων καὶ ψόγοι των τρεσάντων ως ἀλγεινὰ καικακοδαίμονα βιοώντων βίον επαγγελία τε καὶ μεγαλαυχία πρὸς ἀρετὴν πρέπουσα ταις λικίαις . Μελλόντων μνοτέρων των στρατῶν μάχεσθαι Ο Θονκυδ μετὰ την περιγραφὴν του ἀριθμητικομπληθυνον των Λακεδ πρατάσσειτον Ἀργείον παραινοῖντας τοῖς εαυτῶν καθ' κάστους ως συγκειμένους ως επὶ το πολ ε συμμαχικο στρατοῖ καὶ ως πλείονος χρόνοου δεομένους προς την παρακέλευσιν, γινώσκων τι το εν ταῖς μάχαις θος τῶν Αακεδ προς παρακέλευσιν και σίντομον η και λουοτ εδεῖτο. ομον ενεκα προέκρινεν, να επιτάξ αυτορ προς ξαρσιν καὶ τμαγὼν του στρατο διὰ τῶν πολεμικῶν ἐσμάτων την καταγωγὴν αυτο ενθυμουμένου και προ τον προκείμενοναμνα ενθουσιῶντος, μη δεομένου λόγων παραινετικῶν οι Αακεδ τοίνυν παράκελευσάμενοι εν βραχέσι τοι εαντῶν

ἰδί τε κατὰ λόχους και κοιν εἶτα διὰ τῶν πολεμικῶν Ψσματων ἄπερ εγίνωσκον και χρῶντο εν ταῖς μάχαις, ἔναενθυμηθῶσιν τι ἀγαθοι και ἀνδρεῖοί εισι, γινώσκοντες κπειρας, τι πολυχρόνιος πραγματικὴ εν τοις εργοις μελέτη καὶ σκησις πλείονα σψζει καὶ πλεῖστα πλεονεκτήματα εχε η βραχεια διὰ λόγου καλῶς ρηθεῖσα παραίνεσις, πηεσαν επι τοὐς ἐναντίοως. Κατὰ ταύτην την εννοιαν συντ ττομεν το χωρίον δέ πως Αακεδαιμόνιοι δε ἐποιοῖντο

86쪽

ἀγαθοῖς Ουσιν α τι εἰσὶν αγαθοι, καθ' ὁκάστους τε καιμετὰ των πολεμικων νόμων ἐν σφίσιν αυτοῖς, ου ηπίσταντο,

εἰδότες μελέτην ργων ε πολλον χρόνον σψζουσαν πλείω παραίνεσιν λόγων δι' ολθον χρόνον καλῶς ηθεισαν.

Ἐντεῖθεν την στιξιν δυναται τις ποιησαι επι το ἀσφαλέστερον ἴτω κόμμα μετὰ το πίσταντο η καὶ προ-οτοῖετερον ς ἀναφορικη παρενθεμένη πρετασις προσδιορι- ζουσα τὰ προσδιορανὀν της κυρίας προτάσεως μετὰ των πολεμικῶν νόμων. οτι δε τοῖ- φυσικόν εστι, βλέπομεν καὶ νυν ηδη του στρατιώτας εἴτε εν πολέμου εἴτε εν ειρηνηῆδοντας κωῖνα τὰ σματα, απερ μετὰ διδασκαλίας κὰιεπιστήμης μαθον καὶ γινώσκουσι, δι' ων- ενθουσιασμὸς καὶ το ἀρειμὰνιον αντῶν ξειείρεται. ο ν ηπίσταντο αρα υδἐν τερον σημαίνει εντανθα η τὰ πολεμικὰ ἔσ-ματα, περ ξ επιστήμης ο -κεδ ἐγίνωσκον καὶ ε ταῖς μάχαις πρωντο. ούτου τεθέντος πῶσα δυσχέρεια του χωρίου τουτου αῖρεται καὶ δ νον σαφέστατος καὶ διαυγέστατος καθίσταται. ο ἀγαθοῖς ουσι κατέχει την οἰκειοτάτην αὐτο θέσιν, ἀναφερόμενον εἰς την δοτικ. σφισιν αυτοῖς π αντοις του παρακέλευσιν της μνήμης εποιοῖντο απαιτοῖντος δοτικήν εστ δε η μετοχὴ οὐσιν εἰδικὴ, οτι εισι το Πν παρακέλεουσιν της μνήμης ποιοῖντο αὐτοῖς ἰσονται - παρεκελείοντο μεμνῆσθαι εαυτῶν ρογαθῶν οντων. πληρες εἶχεν αν δε καὶ μετὰ τῶν νσφισιν αυτοῖς πολεμικῶν νόμων, ους πίσταντο, παραε- λείοντο μεμνησθα εαυτῶν γαθῶν οντων Ἐνταsθα τέθη δοτ. οὐχὶ το μνήμην χάριν γενικὴν απαιτοῖντος, αλλὰ του παρακέλευσιν ποιοῶντο Λιὰ τῶν ὐδομένων σμάτων, ηπίσταντο και ἐχρῶντο. υδἐ αλλο σκοπειτο - μεμνῆσθαι, τι ἀγαθοί εἰσιν Ἀρασίδας παρακελετόμενος αποτείνεται προ τον Κλεαρίδαν καὶ ἐτός τε ἀνὴρ ἀνα- θος θνον ἄσπερ σε εἰκος οντα Σπαρτιάτην ... N. 9, 9. Προς τοῖτο δε εμφαντικώτερον πεται η αιτιολογία διὰ

το ειδότες, περιοριζομένη εν ἀναθοις υσι Παρὰ τρ'Eu. λα γίνεται χρῆσις της αντῆς περίπον επφράσεως. Aκοέων τις εν τινι νηπιαγωγείου δόμενα σματα ερωτῶ,

87쪽

Λως α λατρήτουν τον Θεόν, πῶς α γὰον τον γονε4κa - σέβωνται τον μεγαλειτέρους και πῶς σερχωνται εἰς το σχολειον καθαρὰ, ευτακτα καὶ να ἰνε νάγωγα καὶ προσεκτικὰ κτλ. α μαθημένα η τα διδαγμένα - πίστανται. πιδη νομιζομεν, τι η ἀχλυς η επικαλυπτον τον νουν του παρόντος χωρίου διεσκέδασται. Mφ. 70, 1. Και μετὰ ταυτα QDνοδος ην, Ἀργεῖοιμεν και οἱ ἡ μαχοι . . . Aακεδα μόνιοι δε ... εν ταῖς

προσόδοις ποιεῖν Σχημω ἀνακόλουθον - εν βιβλ. 2, 53 4 θεῶν δε φόβος η ἀνθρώπων νόμος ουδεὶς ἀπεῖργε,

το μεν κρίνοντες . . . ἀνανταπόδοτον και , 23, 2 και ταπερι Πόλον α' μφοτέρων κατὰ κράτος πολεμεῖτο, χθη-

ναιο δε . . . περιπλέοντες . . . Πελοποννησιοι δε . . . στρατοπεδευόμενοι και . . . ποιοίμενοι . . . σκοποννTες

και , 61 3 εἴρητο δε προειπεῖν αυτω . . . θεραπευοντες. . . βουλόμενοι . . . νομίζοντες . υτόθι Λακεδα μόνιοι

θοιεν. Stah καὶ ο oppo γράφουσι προσέλθοιεν κατὰ Σο επόμενον νομα εν δεῖ ς' ροσόδοις. Classen,

συμφωνουμεν, τηρεῖ το γνήσιον. ο προέλθοιεν σημαίνει χωρεῖν πρίς το πρὀσω στη, ψ προς στηθος, μέτωπον προς μέτωπον, στρατιωτικλυπερηφανί κα ἀφοβ , το δε προσελθεῖν πλῶς πλησιάζειν τῶν στρατιωτικῶν τουτων αρε- τῶν μη θεωρουμένων. οὐτο σημαίνει και Σο εν ταῖς προσόδοις α κατὰ την προσέγγισι απλῶς. - . Κεφ. 1, 1 ξαλλάσσειν ἀει τῶν ναντίων την αντον γέ νωσιν π ἀπομακρίνε ν, ἀποφευγειν ἀπ τῶν ναντίων την χαυτου συμνωσιν. Γυμνωσιν μη κατὰ χόev του

ἐναντίου χειν τὰ γυμνὰ του σώματος, τουτέστι τὰ δεξιά.

88쪽

Σχολ. Aυτόθι τὰ στρατόπεδα ποιεῖ μεν καὶ παντα τοντο ἐπὶ τὶ δεξιὰ . . ,τινἐς των ἐκδοτῶν - ποπτευοντες 'ο:ποιεῖ με και παντα τοντο ,ως προσθηκην ἀντιγραφέως

του με κεῖται μεν εν 3 δείσας δε υνις . . . , ἄλλἀ χρῆσις στερειται ἰσχνος, νυπαρχουσης μῶλλον εν - καιτετε περιέσχον μεν οι Μαντινής . . . ετ δε πλέον οἱ α- κεδ. . . καὶ Τεγεαται . . o στράτευμα εἶχον ' στίξις διὰ κόμματος μετὰ το στρατόπεδα φαίνεται ὀρθοτέρα. φ. 74 2 ι δε ακεδαιμόνιοι προθέμενοι των πολεμίων νεκρῶν τὰ πλα . . m προ των πολεμίων νεκρῶν τὰ πλα θεμενοι. φ. I, 4 περὶ δε τω σι σέματος, εμενλην τοῖς Ἐπιδαυρίοις ορκον, δόμεν δε αντος ὀμόσαι ' κατανόητος ει τι παραμένει η εννοια του χωρίου τοὐτον , λέξις εμενλην παρέχει ἄπασαν την δυσκολίαν και την επισκότι- σιν. AI εν τοις χειρογράφοις παραδοθεῖσαι διάφοροι γραφα περι αυτῆς εισιν αἱ πόμεναι συματος μήλην. σνγματος μέλην. νματος ι ἐν λην. μα τον σεμέλην μὰ την σεμέλην σνματόσαι με λην συμβατόσαι με λην. ἡ-

βατόσαιμεν λην Λιορθώσεις κα εἰκασίαν Αhren8 περὶ δε τῶ σι σενατος, α με λην τοι Ἐπιδαυρίοις ρκον

τ σι συματος μέλη τοι Ἐπιδατρίοις, ορκον διμεν δεαυτώς ὀμόσαι). MDav. Heilmann περ δε τῶ σι συματος εμεν λην α εἰναι θέλειν . . . AEliassen παρεφθαρμόνην την λέξιν ε μεν λην θεωρῶν ἀποφαίνεται, τι εν αντη

σημασία τον επιθεῖναι, πιτάξαι η τοιοίτον τινι ἀπαρεμφ. εγκρυπτεται. V λόγος ενταῖδα γίνεται περ του θώματος

του θεοῖ του Πυθέως Ἀπόλλωνος, δι' ο Ἀργεῖοι και Ἐπι- δαέριοι ριζον Παρβ. κεφ. 53, 1 περὶ του θέματος του Ἀπόλλωνος του Πυθαέως, Ῥέον ἀπαγαγειν ν ἀπέπεμ

Ο Αακεδαιμενιο δι της σου θηκης ταώτης προτιθενται, ἔνα Ωι την ριδα τῶν Ἀργείων προς τους Ἐπιδαν-elou δι ορκον διαλίσωσιν. Ἐπι τοὐτρο νομίζομεν, τι επιτάττουσι τοις Ἀργείοις ορκον τοι Ἐπιδαυρίοις τελεῖν,

89쪽

πλείστας ποθέσεις. oppo καὶ Stalal τιθεῖσι τοκῶμμα μετὰ τ ηλθον λαμβάνοντες τ ε πλείονος μετὰ των πομένων εὐπλείονος ἀναβαλόμενοι δε εβοήθουν ,καὶ ἡποπτενουσιν ελλει φιν λέξεων τινων α ὁ δεύτερος σνμ-

90쪽

Q ροῖ ἐν τῆ νέρ αυτο εκδόσει οντω εως μεν αυτοῖς μετεπέμποντο οἱ φίλοι, - λγον ἐκ πλείονος δ' πει υτπόλαες παίσαντο μεταπεμπόμενοι), ἀναβαλόμενοι ἐκτλ. V Krage αποφαίνεται το χωρίον μαρτημένον εἰναι. o Classen παραβάλλων τα χωρία του Θονκ. εν οις ἀπαντgτο εκ πλείονος αποφαίνεται, τι τουτο μεν χρονικῶς κεῖται,

τουτο δ τοπικῶς Παρατιθέμεθα τα χωρία ταυτα προς μείζονα ε παραλληλον κατάληφιν ης σημασίας αtetos. βιβλ. 4 42, 3 Κορίνθιοι δε προπυθόμενοι ξ Ἀργους τι στρατιὰ ξει των Αθηναίων, ε πλείονος βοηθησα ες Ἱσροὰν πάντες πλην των ξω ἹσθμOR 103 4 μάλιστα ἐοTAργίλιοι, εγγές τε προσοικοsντες και ἀείποτε τοῖς 'Ἀθηναίοις οντες ποπτοι και επιβουλείοντες τε χωρίον, πειθηπαρέτυχεν ο καιρὸς και Βρασίδας λθεν, πραξάν τε κπλείονος προς τους εμπολιτείοντας σφῶν κεῖ πως ενδο-

Θησεται -δλις . . 129 4 ικόστρατος δε ἄλλη νόμε πλείονος παντὶ του ἄλλου στρατοπέδω πιών - λωφοντι δνσπροσβάτου καὶ πάνυ θορυβηθη. 8 88, 1 Ἀχαι-

βιάδης δ επειδη καὶ τον πισσαφέρνην ἐσθετο . . . πλει. . ποσχόμενος . . σφαλῆ και μεγάλην χάριν . . εἰδώς, ἁ εικὼς, ε πλείονος την Τισσαφέρνους γνώμην. 99, 16υτ' ων ε πλείονός τε δ Θηραμένης διεθρόει . Και ντοις ανωτέρω παραδείγμασι καὶ ε πῶσι τοι ἄλλοις, σααν τις προσαγὰγη, τ εα πλείονος φαίνεται, τι τηρεῖ την ἀρχικην αντο δίναμιν της σημασίας, ἀναφερδμενονεις τὰν χρόνον εις τὰν τόπον εις τὰ ποιὰν εις τὼ ποῶν,εις τὸ αἴτιον καὶ ις πάντα τοιουτον προσδιορισμῶν. Ση- μαίνει δηλονότι πλέον του δέοντος εν πάση περιστάσει, επομένως λαις δυνάμεσι, κατὰ κράτος. Ἐν τ 4 42, 3χωρω λέγεται, τι οἱ Κορίνθ μαθόντες πρότερον την ἄφιξιν των Ἀθην. βοηθησαν εὐπλείονος, τουτέστιν δραμονεις βοηθειαν πλέον του δέοντος, ε του περισσευματος του δέοντος), λαις δυνάμεσι, κατὰ κράτος, λίαν εγκαίρως, λίαν ταχέως. Ἐν - 103 4 οἱ Ἀργίλιοι ποπτοι ἔντες τοῖς Ἀθηναίοις, ελθόντος του Βρασίδον, πραξαν προς τους κατοίκους της Ἀμφιπδλεως εκ πλείονος γουν πλέον η σον δε πρὰς τὸν σκοπὰν, λαις δυνάμεσιν, ε του περισσείματος του πρέποντος, καταβαλόντες πλείονας

προσπαθείας η σας εδει Ἐν του , 129 4 ὁ Νικόστρατος