장음표시 사용
151쪽
X. 1 Ἀμὴν ἀμὴν λεγι. μῖν, ὁ μὴ εἰσερ μανο δε - θυρα εις την αυλην των προβάτων ἀλλα ἀναβαίνων ἀλλαχόθεν, ἐκεινος λεπρος ἐστὶν και ληστης - ' δ
των. πάντεπί- ῆλθον κλεπτα εἰσιν και λησται, αλλ' οὐκ ἡκουσαν αὐτῶν τὰ πρόβατα. eris in ' θυρα ' δι' ἐμπιυ ἐάν τις εισελει, ηιεμεται, και εἰσελευσμ
I ζει αυτ και σκορπίζει ' - πισθωτός ἐστιν, και υ μελε αυτω περι των πρωI βάτων. Ἀγώ εἰμι ὁ ποι - ὁ καλός, και γινώσκω τα φά, και γινώσκουσί με μI εμα, καθὼς γινώσκει με ὁ πατὴρ κἀγω γινώσκω τον πατή- και την φυχ' I μου τίθημι -- των προβάτων. και αλλα πρόβατα - - εστεν ἐκ της αυλης ταυτην κἀκεινα δε με ἀγαγεῖν, και τῆς φωνης μου κούσουσιν, και γε Ιτ ησεται μία ποίμνη, εῖς, μην. δια τουτό με ὁ πατηρ ἀγαπα - εγὼ τίθημι
152쪽
38 ποιῶ τα ἔργα του πατρός μου, μη πιστεύσέ μοι ' ει δὲ ποιῶ, καν μοὶ μη πι-- σε, τοις οις πιοπευσε, να γνῶτε και γινωσκητε ὁτι ἐν ἐμοὶ ὁ πατηρ
154쪽
42 τους φθαλμους ἄνω και εἶπε πάτερ ευχαριστω σοι - Ουσά γα γωδ 3δειν - πάντοτε μου ἀκουεις ἀλλα δια - χλων - π -- τα εἶπον, ἔναε πιστευσωσιν ὁτι - με ἀπεστειλας. και ταυτα ειπων μυ μεγάλη κραυγασεν 44 Λααρε δευρο ἔξω. εξῆλθεν ὁ τεθνηκως δεδεμενος τους πόδας και τας χειρας κεμρίαις, και η φις αυτον σουδαρίω περιεδεδετα λεγε αυτοῖς ὁ 'Inσους λυσατε αὐτον και ἄφετε αυτον πάγειν.
155쪽
I -υ σαββάτου και ταυτα λέγοντος αυτου κατησχυνοντο πάντε οι ἀντικειμενοι-τω, καὶ πας ὁ λος ἔχωμεν - πασιν τοις ενδόεις τοι γινομένοις - αὐτου. I 'Ελεγεν οἶν τινι δι νι ἐστιν η βασιλεία του λου, και τινι μοιώσω αυτήν; Is μία ἐστιν κόκκου σινάπεως, ὁ λαβων ἄνθρωπος φλεν εις -- αυτου, καιηυξησεν και γενετ ει δενδρον, και τα πετεινα του πανου κατεσκή, σε εν2 τοις κλάδοις αὐτοῖ Και πάλιν εἶπεν ' τινι μοιώσω την βασιλειαν του θεου;
22 Καὶ διεπορευου κατα πόλεις και κώμας διδάσκων καὶ πορειαν ποι μενος εἰς Ἱεροσόλυμα.23 ιπεν δε- αυτε κυριε, εἰ μιγοι- σω μενοι; O δὲ εἶπεν προς αυτ ς
156쪽
Και γενετ εν - ἐλθεῖν αυτὸν εις οἶκόν τινος - αρχόντων των Φαρισαιων σαββάτω φαγεῖν αρτον, και -- σαν παρατηρούμενοι αυτόν. κώ δοναν-- πος τις ην δρωπικὸς Ἀμπροσθεν αυτου καὶ ποκριθεὶς ὁ πιους εἶπεν προς τους νομικους και γεσαίους λεγων ' Ἀξεστιν τω σαββάτω θεραπευσαι ω; 4 5 ι δὲ συχασαν. και επιλαβόμενος ιάσατο αὐτὸν και ἀπελυσεν. και ἀποκρι- θεις προ αυτοῖς ιπεν ' τίνος μων υιδ η βους ει φρεαρ πεσειται, και - - θεως ανασπάσει -- εν μερα του σαββάτρου και Ου - ροσαν ἀνταποκριβῆναι πρὸς ταυτα. Ἐλεγεν δὲ προς-- κεκλημενους παραβολην, πεχων πως τας πρωτοκλισίας εξελερον- λεγων προ αυτούς' μαν κληθης - τι- εις γάμπυς, μη κατακλωθης εις την πρωτοκλισίαν, μηποτε Ἀντιμότερος σου κεκλημενος - αυτου,
157쪽
3 κα ἐλθων ὁ σὲ κα αὐτον καλέσας ρει σοι ' δος τουτου τόπον, και τότε αρεῖ'Io ρισα ἀσχύνη πιτον ἔσχατον -- κατεχειν ἀλλ' -- κληθῆς, πορευθεὶς ἀνώπεσε εις τον ἔσχατον τόπον ἴνα ταν ἔλθη ὁ κεκληκώς σε ἐρεῖ σοι ' νιλε, προ ανάβηθι ανύπερον ' με ἔσται σοι δόξα ἐνώπιον πάντων των συνανακειμενων σοι. II τι πας ὁ φων ἐαυτον ταπεινω σεται, και ὁ ταπεινῶν ἐαυτον ψ ωθησεται. I Ἐλεγεν δὲ και του κεκληκότι αυτόν ταν ποι μαριστον δε δεῖπνον, μη φωνει-- φιλους - μι-ν-- Ω--- σου μαμε του συγγενεῖς σου μηδὲ γείτονας πλουσι ς, μηποτε και αὐτοι ἀντικαλεσυ-ω σε, και γέ ται ἀνταπόδομά σοι. IMI λ μαν -- δοχήν, κάλει πτωχους, αναπηρους, χωλούς, τυφλούς, ' καιμακάριος , τι - ἔχουσιν ἀνταποδουνια σοι ' ἀνταποδ σετω δε σοι ἐν τῆ
ἀναστάσει των δικαίων. 5 Ἀκουσας δε τις των συνανακειμενων αὐτα εἶπεν αὐτω ' μακάριος οστις φώ16 γεται -- ἐν π α λειή του θεου ὁ δε εἶπεν αὐτου ' ανθρωπος τις ποιμI δεῖπνον μεγα και ἐκάλεσεν πολλούς, και ἀπεστειλεν - δουλον αὐτου τῆ mI του δείπνου εἰπεῖν τοις κεκλωσας ἔρχεσθε, ὁτι δη σωμά εισιν και ἡρξαντο ἀπ πιας πάντες παραιτεῖσθαι. ὁ πρωτος εἶπεν αυτε αργὸν γόρασα, κώ ἔχω Is νάγκην ἐξελθων ἰδεῖν αυτόν ' ἐρωτω σε, ἔχε με - τημένον. H ετερος ευπεν ζεύγη βοων γόρων πεντε, και πορεύομαι δοκιμάσαι αυτά ε τω σε, 20 ἔχε με - ντημένον. και τερος εἶπεν γυναῖκα ἔγημα, κώ δια τουτο υ δυνα-2 μαι ἐλθεῖν. και παραγενομενος ὁ δουλος ὐήγγειλεν τ κυρίω αυτου ταυτα. τότε ὀργισθεις ὁ μοδεσπότης εἶπεν δουλω αὐτου ἔξελθε ταχεως εις τὰς πλατεια και ρύμας της πόλεως, και τους πτωχου και ἀναπέρ- και τυφλούς 22 και χωλούς εἰσάγαγε ἴδε και εἶπεν ὁ δουλος κυριε, πονεν ως πεπαίας κώ23 D τόπος στίν. και εἶπεν ὁ κύριος προς - δουλον ' ξελθε εις τὰς δοῖς και24 φραγμους και ἀνάγκασον εισελθεῖν, ἴνα γεμασθῆ μου ὁ οικος λεγω γαρ ἡμῖν Θι
Οὐδεις ων ανδρων κείνων των κεκλημενων γευσσαι μου του δείπνου.
25 26 Συνεπορευοντο δε αμω χλοι πολλοι, και στραφεὶς εἶπεν προς αυτούς ει τις - τω πρός με κω ου μισεῖ τον πατερα αὐτου και την μησερα και η γυναικα και τα τεκνα και τους ἀδελφους και τας ἀδελφάς, ετ δε και την εαυτου - 27 χην Ου δυναται εἶναι μου μ η ς ίστις συ βαστάζει τον σταυρον αυτου και28 ερχεται πίσω μου - δυνατα εινα μου μ ητης Τις γαρ ξ υμων θελων πυρογον οἰκοδομμαι οὐχ πρωτον καθίσας ψηφίζει την δαπάνην, ει εχει εἰς ἀπαμ29 τισμόν; να- - θεντο αυ- θεμελιον και μη ἰσχύωπος ἐκτελεσαι πάντες 3 οἱ θεωρουντες ἄρξωνται αὐτω μαίζειν, ' λεγοντες ὁτι Ουτος λανθρωπος πωτο3 οικοδομεῖν και υκ ἴσχυσεν κτελεσαι. Η τις βασιλεῖς πορευόμενος τερ βασιλεῖ συμβαλεῖν εις πόλεμον οὐχι καθίσας πρωτον συλ ετω εἰ δυνατός εστιν 32 εν δεκα χιλιάσιν ὁπαντῆσαι τω μετὰ μοσι χιλιάδων ερχομενω π αυτόν; ειδε μηγε, ετ αυτου πόρρω οντος πρεσβείαν ἀποστείλας ερωτα τα προς Ῥηνην.
158쪽
'H τις - δραχμα ἔχουσα δεκα, εα ἀπολέση - - μίαν, οὐχ απτει
λυχνον καὶ σαρῶ την οἰκίαν και ζητεῖ πιμελως ἔ- του ευρρο και ευροῖσα συνκαλεῖ τὰς φίλας και τα γειτονας πουσα συνχάρητε μοι, ὁτι ευρον τροI δραχμο ν απώλεσα. ουτως, λεν ἡμιν, γωσαι χαρα ενωπιον τῶν ἄγγέλων του θεου ἐπὶ ἐν ὁμαροωλω μετανοουσι. II I2 Εἶπε δε ανθρωπός τις εἶχεν δυο ιούς. και ειπεν ὁ νεώτερος αυτῶν πατρί πάτερ, δός μοι - επιβάλλον μερος της Ουσιας και διειλεν αὐτάς - 13 βίον Ἀαι μετ' ου πολλας μερας συναγαγὼν ἄπαντα ὁ νεωτερος υιὸς ἀπεδη- 14 σεν εἰς χώραν μακράν, και κεῖ διεσκόρπισεν την Ουσίαν αὐτου ζῶν ἀσώτως. δαπανήσαντος δε αὐτου πάντα ἐγενετο λιμος ισχυρα κατα την χωραν κείνην, καὶ I αυτὸς ρξατο σπερεῖσθαι. και πορευθεις κολληθη ενὶ των πολιτῶν της χώρας Ι6 κείνης, και πεμφεν αυτον εἰς τους αγρους αὐ- βόσκειν χοίρους και επεθυμε γεμίσαι - κοιλιαν αὐτου απὸ τῶν κερατίων - πιθυ- οἱ χοιροι, και οὐδεις 1 εδA---ω εἰς εαυτὸν δε ελθὼν εφη ' πόσοι μίσθιοι του πατρός - περισσευ-I8 ουσιν ἄρτων ἐγὼ δε λιμ οῦδε ἀπόλλυμαι. ἀναστα πορευμ α προς τον --τερα μου και ερ αυτω πάτερ, μα-- εἰς τον πανον και χ/ώπιόν σου, I οὐκέτι ει ιι α - κλημα -- σου ποίησόν με - να τῶν μισθίων σου. 20 και ἀναστας λθεν πρὸς τον -- αντου σι δε αὐτου μακραν περοντος
160쪽
I 'Hκουον δε ταυτα πάντα οἱ Φαρισαιοι φιλάργυροι πάρχοντες, και ἐξεμυκ--λ μ ν αυτόν. και εἶπεν αὐτοῖς ' μεῖς - οἱ δικαιουντες αυτους ἐνωπιον τωνα--πων, ὁ δε θεὸς γινωσκε τας καρδιας μων ὁτι το ἐν ἀνθρωποις φηλον I βδελυγμα ἐνωαιον του θεου ὁ νόμος κω ο προφητα μέχρι Ιωάννου ' ἀ- τότε Ιτ η βασιλεία - θεο ευαγγελίζεται καὶ πας εις αυτην βιάζετω. ευκοπώτερον δεI εστιν - ουρανὸν και την γην παρελθεῖν η του νόμου μίαν κεραίαν πεσειν πατὁ απολυων τὴν γυναικα αυτοῖ και γαμων περαν μοιχευει, και ὁ ἀπολελυμένην - ἀνδρος γαμων μοιχ ει. Is Ἀνθρωπος δε τις ην πλουσιος, και ἐνεδAυσκετο πορφυραν και βύσσον ευφραι- 2 νόμενος καθ' ημερον λαμπρως. πτωχος δε τις ην νόματι Λάζαρος βεβλητο 2 προς - πυλωνα αυτου εἴλκωμενος ' και επιθυμων πτασθηναι ἀπο των ποσόντων - της τραπεζης του πλουσίου ' ἀλλα και οἱ κυνες ἐρχόμενοι πελει ν τα 22 λκη αυτου. ἐγενσο δε ἀποθανεῖν - πτωχρον και ἀπενεχθηναι -- - των
γελων εις - κόλπον 'Aβραάμ ἀπεθανεν δε και , πλουσιος και Ἀτάφη.23 και ἐν τω αδ επάρας τους φθαλμους αυτοῖ, πάρχων ἐν βασάνοις, ὁρῆ 'Aβρααμ24 - μακρόθεν και Λάορον ἐν τοις κόλποις αυτοῖ και αυτὸς φωνησας εμεν πάτερ Ἀβραάμ, ελεησόν με και πεμψον Λάζαρον ἴνα βάφη - ἄκρον του δακτυ- υ αυτοῖ δατος και κατωρυωτην γλωσσάν μου, τι ὀδυνῶμαι ν τῆ λοὶ 25 ταύτη εἶπεν δε 'Aβραάμ τεκνον, μνησθητι τι ἀπελαβες - τα ἀγαθά σου ἐν τῆ λη σου, και Λάζαρος μοίως τα κακά- νυν δὲ ἴδε παρακαλειται - δε δυ-
26 νασαι και - πασι τουτοις με - μων και νων χάσμα μεγα ἐστηρικται, σπως ι θελοιπες διαβῆνω- θεν προς υμῶ μη δυνωνται, μηδε οἱ ἐκεῖθεν προς π μὰς διαπερῶσιν. εἶπεν δε ερυπω ἴν σε, πάτερ, ἴνα πεμφης αυτὸν εἰς Ο οἶ-28 κον του πατρός μου ' ἔχω γαρ πέντε ἀδελφους πως διαμαρτυρηται αὐτάς, να2 μη και αυτοι ἔλθυψιν εἰς τον τόπον τουτον της βασάνου λεγε δε 'Aβραάμ 3 εχουσι Μ σε και τους προφητος ἀκουσάτυ-α αυτῶν. ὁ δε εἶπεν πάτερ Αβραάμ, ἀλλ' ἐάν τις απὸ νεκρων προεπιθη προ αυτους, μετανοησουσιν. 31 εἶπεν δε--- ει, σεως και - προψWων - ἀκουουσιν, οὐδε εάν τις ἐκ νεκρων ἀναστο πεισθησονται.