The Antigone of Sophocles: with notes, for the use of colleges in the United States

31쪽

σχετλία, Κρέοντος αντειρηκότος ἰ

οἴμοι φρόν σον, β κασιγνήτη, πατὴρ - νων ἀπεχθῆ δυσκλεής τ' ἀπώλεου Mπρο αυτοφωρων ἀμπλακημάτων, διπλας ονεις - ας αυτὀ αυτουργῆ χερί

επειτα μφη και γυνή, διπλουν πος, πλεκταῖσιν ἀρτάναισι λω6άται βίον τρίτον δ ἀδελφω δύο μίαν καθ' ωεραν μαὐτοκτονούντε τω ταλαιπωρω μόρον κοινὰν κατειργάσαντ' επ' ἀλλήλοιν χεροῖν.

νυν δ αδ μόνα δη νω λελειμμενα σκόπειοσω κάκιστ' ὀλουμεθ ει νόμου βία νῆφον τυράννωνή κρει παρεδιμεν. 60

ἀλλ' εννοεῖν χρὴ τούτο μεν γυναῖχ' OTιεφυμεν - προ ανδρας ου μαχουμενα 'επειτα δ' ουνεκ' ἀρχόμεσθ' εὐκρεισσώνων, και ταλ' ἀκούειν κἄτι τῶνδ' ἀλγίονα. εγώ μεν ουν ιzουσα τους υπὰ χθονὰς αδύγγνοιαν ἴσχειν - βιάζομαι τάδε,

τοις εν τέλει βεωσι πείσομαι. το γαρ περισσἀ πράσσειν - χει νουν οὐδένα.

οὐτ' - κελεύσαιμ' ουτ ὰν ει θέλοις τι πράσσειν, μολγ' ἀν δέως δρ- μετα πἀλλ' ἴσθ' οποία σοι δοκεῖ, κεῖνον δ' εγὼθ άφω καλόν μοι τούτο ποιούση θανεῖν.

32쪽

φίλη μετ' αντον κείσομαι, φίλου μετα, οσι πανουργησασ' ' πει πλείων χρόνος ο δει μ' αρέσκειν τοῖς κάτω των νθάδε πεκεῖ - ἀεὶ κείσομαι ' σοὶ δ' εἰ δοκει, τά των θεων νυμ' ἀτιμάσασ εχε.

βία πολιτῶν δρ*ν εφυν μήχανος.

οἴμοι ταλαίνης, ῶς περδέδοικά σου.

αλλ' οὐν προμηνύσνς γε τουτο μηδενιτουργον, κρυφῆ δε κευθε, σὐν δ' αὐτως in

θερμήν επὶ νυχροῖσι καρδιαν χεις.

ἀλλ' οἶδ' ἀρεσκουσ'-ῖς μάλισθ' ἁδεῖν με χρή.

οὐκούν, ταν δὴ μὴ σθενω, πεπαύσομαι.

χῆν δε θηρῶν ον πρεπε τἀμήχανα.

ει ταυτα λέξεις, εχθαρεῖ μεν ερ μου,

33쪽

ἐχθρὰ, τω θανόντι προσκείσει δίκλἀλλ' εα με και την ξ μου δυσ6ουλίαν

παθεῖν το δεινόν τουTO. πείσομαι γαρ υτοσουzον ουδεν στε μ' ου καλῶς θανεῖν.

αλλ' εἰ δοκεῖ σοι, στεῖχε Θουτο δ' ἴσθ', οτιανους μεν ερχει τοι φίλοις δ ορθῶς φίλη.

εφάνθης ποτ ἰ χρυσέας ἀμερα βλέφαρον,

διρκαίων ὐπερ ρεέθρων μολούσα, ατον λεύκασπιν Ἀργόθεν φῶτα βάντα πανσαγία,

φυγάδα πρόδρομον ὀξυτέρω

κινήσασα χαλινω,

λευκης χιόνος πτέρυγι στεγανὰς πολλῶν μεθ' οπλων αξυν θ' ἱπποκόμοις κορύθεσσι. στὰς δ' ὐπερ μελάθρων φονεισαισιν ἀμφιχανων κύκλωλόγχαις πτάπυλον στομαε6α, πρίν ποθ' ἁμετερ- Im

37쪽

υποθανόντα Πολυνuκ ἐν τῆ προς - αδελφον μονομαε κρέων αταφον ἐκβαλών κηρύττει μηδένα αυτον θάπτειν, θάνα τον την ζημίαν ἀπειλήσας τουτον Ἀντιγόνη η ἀδελφη θάπτειν πειραται καὶ δ λαθουσα του φύλακας λιβάHει χωμα οἷς ἐπαπειλεῖ θάνατον ὁ κρέων, εἰ μη τον τουτο δράσαντα ἐξελθοιεν ουτοι την κονιν την ἐπιβεβλημένην καθάραντες Ουδἐ ηrτον ἐφρουρουν ἐπελθουσα δἐ Ἀντιγον καὶ γυμνον ευροῖσα τον νεκρον ἀνοιμωξασα ἐαυτην εισαγγέλλει ταυτην πο των φυλάκων παραδεδομένην Κρέων καταδικάζει καὶ ζωσαν εἰς τύμβον - θεῖρξεν ἐπὶ τουτοις ἔμων ὁ ρέοντος υἱος, ο ἐμνἀτο αυτην, πανακτησας ἐαυτον ἐπισφάζει τῆ κόρη απολομένη χχόνη, εμρεσίου ταυτα προθεσπισαντος ἐφ' ο λυπηθεῖσα φρυδίκη, του κρέοντος γαμετη, αυτην κατασφάζει καὶ τέλος θρηνεῖ κρέων τον του παιδος καὶ της γαμετης θάνατον.

Ἀντιγόνη παρὰ την πρόσταξιν της πόλεως θάφασα τον Πολυνείκην ἐφωράθη, καὶ ις μνημεῖον κατάγειον ἐντεθεῖσα παρὰ του

38쪽

μεν δραμα των καλλωτων Σοφοκλέους στασιάζεται δε ταπερ την ρωίδα ἱστορουμενα καὶ την ἀδελφην αυτη 'μμηνην, ας ὁ μεν Ιων ἐν τοῖς διθυράμβοις καταπρησο ηναι φησιν ἀμφ τέρας μ' ἱερου της φας πο μοδάμαντος του 'πιεοκλέους -μνερμος δέ φησι την ἐν 'μμηνην προσομιλοῶσαν Θεοκλυμένουωno Tυδέως κατὰ Αθηνας ἐγκέλευσιν τελευτησαι. το δε δραματην ἐπιγραφην ἔσχεν πο της παρεχούσης την πόθεσιν Αντιγόνης. κεῖται δε η μυθοποιά καὶ παρ'Ἀυριπιδη ἐν νυγ-η ' πλην ἐκεῖ φωραθεῖσα μετὰ τού σμονος διδοται προς γάμου κοινωνίαν

καὶ τίκτει τον - ονα.

Η μεν σκηνWτο δράματος πόκειται ἐν Θηβαις άῖς Βοιωτικαῖς ὁ δε χορος συνέστηκεν ἐξ ἐπιχωρίων γερόντων ' προλογίζει δε η Ἀντιγόνη ' πόκειται δε α πράγματα ἐπὶ των κρέοντος βασιλειων τ δἐ κεφάλαιόν ἐστι, τάφος Πολυνεικους, Ἀντιγόνης αναιρεσις, θάνατος ἔμονος, καὶ μόρος υρυδίκης της -ονος μητρός φασὶ δε τον Σοφοκλέα ξιῶσθαι της ἐν Σάμου στρατηγίας, -δοκιμησαντα ἐν τῆ διδασκαλιε της Αντιγόνης λέλεκται δε τοδρῶμα τουτο τριακοστον δεύτερον.

39쪽

και νυν τί τουτ αυ φασι πανδήμ πόλει κήρυγμα θεῖναι τον στρατ γὰν ἀρτίως; εχεις τι κεἰσηκουσας η σε λανθάνει προς ους φίλους στείχοντα των χθρων κακά; Io

εμοι μεν ουδεὶς μύθος, Ἀντιγόνη φίλωνου θ' -δυς οστ αλγεινος κεν Ἀ OTOυδυοιν ἀδελφοῖν σχερήθημεν δύο, μια θανόντων ωερα διπλῆ χερί επε δε φρουδός μιν Αργείων στρατὰς εεν νυκτὶ τη νών, οὐδεν οἶδ' ἡπέρτερον, οὐτ' ευτυχουσα μἀλλον ουτ' ἀχωμεν ,

νδ καλῶς, καί σ εκτὰς αὐλείων πυλῶν τοὐδ ούνεκ' ειεπεμπον, ς μόνη κλύοις.

40쪽

ου γὰρ -- νων ω κασιγνήτω Κρέων τον μεν προτίσας, οὐδ' ἀτιμάσας εχει; 'Eτεοκλεα μεν - λέγουσι, ων δέκοχρ σθεὶς δικαία καὶ νόμω κατὰ χθονὰς

εκρυφε τοῖς νερθεν εντιμον νεκροῖς, 25

φόνον προκεισθαι δημόλευστον εν πόλει. Oύτως χει σοι ταυτα, και δείξεις τάχα εἴτ' ευγενῆς πέφυκας εἴτ' σθλῶν κακή.

τί δ', ω ταλαῖφρον, ει τάδ' εν τούτοις, γωλύουσ ανή 'φάπτουσα προσθείμην πλέον M

ει ιυμπονήσεις και Φυνεργάσει σκόπει.

ποιόν τι κινδύνευμα που γνώμης ποτ' ει;

ει τον νεκρὰν δὐν ῆδε κουφιεῖς χερί.

γαρ νοεῖς θάπτειν σφ' απόρρητον πόλειὼ