Apomnemoneumata

151쪽

I IB. III. CAP. V. 1152 δ το δυνατόν εστι Βούλομαι, φη. οὐκοῖν οἰσθα, φη, οτι πληθε μεν οὐδεν μείους εἰσiνἈθηναῖοι Βοιωτῶν οἰδαγαρ, εφη Σώματα δε αγαθὰ καὶ καλὰ πότερον ε Botωτῶν οἴει πλείω ν κλεχθηναι η ξ Ἀθηναίων οὐδε ταύτὴ

μοι δοκοῖσι λειπεσθαι Ευμενεστερους δε ποτερους εαυ-

τοις εἰναι νομίρει Ἀθηναίους εγωγε Βοιωτῶν μεν γὰρ πολλοὶ πλεονεκτουμενοι ἡπο Θηβαίων δυσμενῶς αὐτοῖς 3 χουσιν, Ἀθηνησι δε υδεν ορῶ τοιουτον Ἀλλα μην φιλοτιμότατοί γε και μεγαλοφρονεστατοι πάντων εισίν ἄπερ οὐ λιστα παροξύνει κινδυνεύειν περ ευδοξίας τε καὶ πατρίδος οὐδε ε τούτοις Αθηναῖοι μεμπτοί. Καὶ μην προγόνων γε καλὰ εργα ου εστίν ου μείρω καὶ πλείω υπάρχει η Ἀθηναίοις - πολλοὶ παιρόμενοι προτρεπονταί τε πετης πιμελεσθαι καὶ ἄλκιμοι γίγνεσθαι. αὐτ μενἀληθη λεγεις παντα ῶ Σωκρατες ἀλλ' ὁρας τι ἀφ' ου τε συν ολμίδὶ τῶν χιλίων ν Λεβαδεία συμφορα γενετο καὶ Ῥεν Ἱπποκράτους επὶ Δηλίω εκ τούτων τεταπείνω - ται μεν η τῶν δεθηναίων δόξα προς τους Βοιωτοῖς, πηρ- ται δε το τῶν Θηβαίων φρόνημα προς τους Αθηναίους' ἄστε Βοιωτοὶ μεν οι πρόσθεν οὐδ' εν τ εαυτῶν τολμῶντες Ἀθηναίοις ἄνευ Λακεδαιμονίων τε καὶ τῶν ἄλλων Ιελοποννησίων ἀντιταττεσθαι, νυν ἀπειλοῖσιν αυτοὶ καθ

152쪽

116 MEMORABII IUM δοκεῖ δε μοι ἀνδρὶ ἀγαθῶ ἄρχοντι νὼν εὐαρεστοτέρως διακεῖσθαι ἡ πολις το μεν γαρ θαρρος ἀμελειαν τε καὶ ραθυμίαν και ἀπείθεια εμβαλλει, ὁ δε φοβος προσεκτικωτερους

τε καὶ εὐπειθεστερους καὶ εὐτακτοτερους ποιεῖ τεκμηραιοδ αν τουτο καὶ ἀπο των ε ταῖς ναυσίν ἶτα με γαρ δη-

που μηδεν φοβῶνται, μεστοί σιν ἀταξίας εστ α δε

χειμῶνα πολεμίους δείσωσιν, ου μονον τα κελευομενα παντα ποιοῖσιν, ἀλλα και σιγῶσι καραδοκοῖντες α προ

7 ταχθησόμενα, σπερ χορευταί. Ἀλλα μην, φη ὁ Περι

κλῆς, εἴ γε νυν μαλιστα πείθοιντο, ρα αν εἰ λεγειν πῶς αν αυτους προτρεψαίμεθα παλιν ἀνερασθῆναι της αρχαίας αρετῆς τε καὶ εὐκλεια καὶ ευδαιμονίας οὐκοὴν, φη ὁ Σωκράτης, ει μεν βουλόμεθα χρημάτων αυτοῖς, ἄλλοι

εἰχον ἀντιποιεῖσθαι, ἀποδεικνυντες αὐτοῖς αὐτ πατρώατε οντα καὶ προσήκοντα μάλιστ α ουτως αυτοῖς ἐξορμῶμεν ἀντεχεσθαι τουτων επε δε του με αρετῆς πρωτεύειν αυτους πιμελεσθαι βουλομεθα, τοὐτ α δεικτεον κπαλαιο μαλιστα προσῆκον αὐτοῖς, καὶ ως ΟυTO επιμε- λομενοι παντων αν εἰεν κράτιστοι. ΙΠῶς οὐν αν τοὐτοδιδάσκοιμεν οἰμαι μεν ει τους γε παλαιτάτους ων ἀκούομεν προγονους αὐτῶν ἀναμιμνησκοιμεν αυτους αρίστους

153쪽

MB. III. CAP. V. 1171 γεγονέναι Ἀρα λέγεις την τῶν θεῶν κρίσιν, ν οι περὶ

Κέκροπα δι ἀρετην εκριναν Λεγω γὰρ καὶ την Ερεχθέως

γε τροφην καὶ γένεσιν, καὶ τον πόλεμον τον ἐπ κείνου

γενομενον προς τους ε της χομενης πειρου πασης, καὶ το ε Ηρακλειδων προς Ους ε ΙΠελοποννησω, και παντας τους επὶ Θησεως πολεμηθεντας, εν οις ἀσιν κεινοι

δηλοι γεγόνασι των καθ' εαυτοῖς ανθρώπων ἀριστεύσαντες 'I ε δε βουλει, α στερον οι κείνων με απόγονοι, ου πολῖδε προ ημῶν γεγονότες, πραξαν, τα μεν αυτοὶ καθ' αυ- τοὐς αγωνιζόμενοι προς τοῖς κυριεύοντας της τε Ἀσίας

πασης καὶ της υρώπης μέχρι Μακεδονίας καὶ πλείστην

τῶν προγεγονοτων δυναμιν καὶ ἀφορμην κεκτημένους καὶ μέγιστα εργα κατειργασμένους, τα δε και μετα ΙΠελοπον νησιων ἀριστευοντες καὶ κατὰ γην καὶ κατα θαλατταν οiδη καὶ λεγονται πολυ διενεγκεῖν τῶν καθ' υτους ἀνθρώ- 1 πων. Λέγονται γὰρ, φη. οιγαροῖν πολλῶν μεν μεταναστασεων ν τ Ελλαδι γεγονυιῶν διεμειναν ν τ εαυ-

τῶν, πολλοι δε περ δικαίων ἀντιλέγοντες επέτρεπον κε

νοις, πολλοὶ δε υπὶ κρειττόνων βρις μενοι κατέφευγον

154쪽

118 MEMORABIMUM 1 3 προς κείνους. καὶ ὁ ΙΠερικλης, Καὶ θαυμάζω - φη,

Σώκρατες, η πολις ὁπως ποτ επὶ το χειρον κλινεν Ἐγὼ μεν, φη, ιμαι, ο Σωκρατης, σπερ καὶ ἀθληταί τινες δια το πολλὐπερενεγκεῖν και κρατιστεῖσαι καταρραθυμηθσαντες στερίζουσι των αντιπάλων, ουτω καὶ 'Aθηναίους πολ διενεγκοντας ἀμελησα εαυτῶν, καὶ δια τουτο χείρους 14 γεγονεναι Νῖν οἶν, φη, τί αν ποιοῖντες ἀναλαβοιεν την

ἀρχαίαν ἀρετην καὶ ο Σωκρατης, οὐδεν ἀποκρυφον δοκεῖ

μοι εἰναι, ἀλλ' εἰ μεν ξευρόντες τὰ των προγόνων πιτηδεύματα μηδεν χεῖρον κείνων πιτηδεύοιεν, οὐδε αν χείρους κείνων γενεσθαι ει δε μη, τους γε νυν πρωτευοντας μιμούμενοι καὶ τουτοις τα αὐτ επιτηδευοντες, μοίως μεν

τοῖς αὐτοῖς χρώμενοι οὐδε αν χείρους κείνων ειεν ει δ' - επιμελεστερον, καὶ βελτίους Λεγεις, φη, πόρρω που εἰναι τὶ πόλει την καλοκἀγαθίαν ποτε γαρ λως θη-

ναῖοι σπερ Λακεδαιμονιο η πρεσβυτερους αιδέσοντα , Oi- των πατερων αρχονται καταφρονεῖν των γεραιτερων,

σωμασκησουσιν ούτως οἰ οὐ μόνον αυτοὶ εὐεζίας ἀμε- , λοῖσιν, ἀλλα καὶ των πιμελομενων καταγελῶσι ποτε δε ούτω πείσονται τοῖς ἄρχουσιν, ο καὶ ἀγαλλονται iτω καταφρονεῖν των ἀρχόντων η πότε ούτως ὁμονοησουσιν, οἴ γε ἀντὶ μεν του συνεργεῖν αυτοῖς τα συμφεροντα

επηρεάζουσιν ἀλληλοις καὶ φθονοῖσιν αυτοῖς ἀλλον

τοῖς αλλοις ἀνθρωποις, μαλιστα δε παντων ε τε ταῖς εδίαις συνοδοις καὶ ταiς κοιναῖς διαφερονται, καὶ πλείστας

δίκας ἀλληλοι δικάζονται καὶ προαιροῖνται μὰλλον ούτω κερδαίνειν ἀπ ἀλληλων η συνωφελοῖντες αὐτούς τοῖς δεκοινοῖς σπερ ἀλλοτρίοις χρώμενοι, περὶ τούτων α μά-

σθα Pendet infinitivus ex repetendo ἀμελουσινJ V. ad 3 Ia 5. SCHΝ

155쪽

OB. III. CAP. V. 19

χονται και ταῖς εις τα τοιαῖτα δυναμεσι μάλιστα χαίρου -

17 σιν; ε ἡ πολλ μεν πειρία και κακία θ πόλει ἐμφύε ται, πολλη δε εχθρα καὶ μῖσος αλληλων τοῖς πολίταις εγγιγνεται, δι α γωγε μαλα φοβοῖμα αεὶ, τι μεῖζον i ωστε φερειν δυνασθαι κακον β πολε συμβ9. Μηδαμῶς, εφη ὁ Σωκρατης, ω Ιερίκλεις, ολως γοῖ ἀνηκεστ πονηρία νοσεῖν Ἀθηναίους' οὐχ ορας ς ευτακτοι μεν εισινεν τοῖς ναυτικοῖς, εὐτάκτως δ' εν τοις γυμνικοῖς ἀγῶσι πείθονται τοῖς πιστάταις, οὐδενων δε καταδεεστερον εν τοῖς

19 χοροῖς πηρετοῖσι τοι διδασκαλοις ουτο γαρ τοι, φη,

και θαυμαστον εστι, O τους μεν τοιουτους πειθαρχεῖν τοῖς

εφεστῶσι, τους δε ὁπλίτας καὶ τους θεας, ο δοκοῖσι καλοκαγαθία προκεκρίσθαι των πολιτῶν ἀπείθεστατους 2γεινα παντων. καὶ ὁ Σωκρατης φη, M δε εν ρείω πάγω βουλη, ω Ιερίκλεις, ου εκ των δεδοκιμασμενων καθίσταται; α μάλα, φη. ἰσθα ουν τινας, φη, κάλλιον νομιμωτερον η σεμνοτερον η δικαιότερον τα τε δίκας δεκαμ οντας καὶ ταλλα πάντα πράττοντας ου μεμφομαι, φη, τούτοις. O τοίνυν, Ἀφη, δεῖ ἀθυμεῖν, ου εὐτάκτων a οντων Ἀθηναίων Καὶ μην ν γε τοῖς στρατιωτικοῖς, φη, ενθα μάλιστα δεῖ σωφρονεῖν τε καὶ εὐτακτεῖν καὶ πειθαρ-

156쪽

120MEMORABILIUM

χεῖν, οὐδενὶ τουτων προσεχουσιν. σως γαρ, εφ ο Σωκράτης, εν τούτοις οι κιστα επιστάμενοι ἄρχουσιν αυτῶν. Οὐχ ορας τι κιθαριστῶν με και χορευτῶν και ὀρχηστῶν οὐδε εις ἐπιχειρεῖ ἄρχειν μη επιστάμενος, οὐδε παλαιστῶν οὐδε παγκρατιαστῶν ἀλλα πάντες οι τούτων αρχοντες εχουσι δεῖξαι πόθεν μαθον αὐτα φ οἱς φεστῶσι ' τῶνῖ δε στρατηγῶν οἱ πλειστοι αὐτοσχεδιάζουσιν. υ μεντοι σε γε τοιουτον εγὼ νομίζω εἰναι, αλλ' ἐμαί σε οὐδεν ῆττονε ιν ειπεῖν πότε στρατηγειν η πότε παλαίειν ρξω μανθάνειν καὶ πολλα μεν οἰμαί σε τῶν πατρωων στρατηγη μάτων παρειληφότα διασώθειν, πολλὰ δε πανταχοθεν συνηχεναι, ποθεν ἶον τε ν μαθεῖν τι φελιμον εις στρατη- 23 γίαν οἶμαι δε σε πολλὰ μεριμνῶν ὁπως μη λαθθς σεαυτον ἀγνοῶν τι τῶν ις στρατηγίαν φελίμων, καὶ αν τι τοιοῖτον αἴσθβ σεαυτον- ειδότα, ζητεῖν τους επισταμενους

ταὐτα, με δώρων με χαρίτων φειδόμενον, πως μαθ9ς

παρ αυτῶν, μη πίστασαι καὶ συνεργους αγαθους εχύς. a καὶ ὁ Περικλης, ου λανθανεις με, ω Σωκρατες, εφη, τιου οἰομενος με τουτων πιμελεσθαι αὐτα λεγεις, αλλεγχειρῶν με διδάσκειν ὁτι τον μελλοντα στρατηγεῖν τούτων ἀπαντων πιμελεσθαι δει ομολογῶ μεντοι κἀγω σοι 25 ταυτα Τουτο δ εφη, ω Ιερίκλεις, κατανενόηκας, τι πρόκειται της χωρας μῶν ρη μεγάλα, καθηκοντα επὶ την Βοιωτίαν, δι ν εις την χωραν εἴσοδοι στεναί τε και προσάντεις εἰσὶ, και ἰτι Ῥεση διεζωσται ορεσιν ερυμνοῖ ;

ptis, de quibus dixi ad Stephanum v. Σώζω et praef. ad Cyrop. P. X, Sed

etiaΠ multo recentioriam, qui rectis adhuc forinis uterentur, libI'ariOm1Π1 Ornectorumque tenueritate SSe Sub

lata ostendit Biblioriim ah A. Majoeditus antiquissimus codex VaticanuS, in quo, in vecti σώζω perfecto

157쪽

α οἴει, φη, μεχρι της λαφρας λικιας πλισμενους κουφοτεροι ὁπλοις καὶ τα προκείμενα της χωρας ρη κατε-

χοντας βλαβεροῖς με τοῖς πολεμίοις εἰναι, μεγάλην δε

προβολην τοῖς πολίταις της χωρας κατεσκευασθαι και, Περικλης, ΓΙάντ οἰμαι, 'φη, ἡ Σώκρατες, μαι 'αὐταρ χρησιμα εἰναι. V τοινυν, φ ο Σωκρατης, αρεσκει σοι ταὐτα επιχείρει αὐτοῖς ἀριστε ο τι με γαρ αν τούτων καταπράεις, καὶ σοι καλον εσται καὶ τὶ πολει αγαθόν εὰν δε τι αυτῶν αδυνατpς, υτ την πόλιν βλάψεις με

επιθυμῶν προστατεύειν της πόλεως οὐδεπω εἴκοσι ετ γε- γονως των ἄλλων οικειων τε καὶ φιλων οὐδεὶς δυνατοπαῖσαι ελκομενον τε ἀπο ου βηματος καὶ καταγελαστον

Ol. Io7, 4 vel Io8, I, apud Boec imm sed Xenophonti quoque ita videtur Urkunde hie das Sem esen p. 355, restituenda ut oγaθ restitutum ex li-26, 1um etiarn ζωμα dixerint Veteres, Dri 2,3 I 6 3 7, 9 Pro waγaθἐ, Π - ζῶ recentiores demum, de quo niDus aberiim Servanti Dil I, 4 I7, ut vitio Deo uenti in inris, ut Plutarcni apud Platonem.

158쪽

MEMORABILIUM

οντα Σωκρατη δε εύνους, αυτ δι τε Xαρμίδην τον Γλαυκωνος καὶ δια ΙΠλατωνα, μονος παυσεν. εντυχων γαρ αὐτω πρῶτον μεν εἰς το θελησαι ἀκούειν τοιάδε λεξας κατεσχεν ' Ω Γλαυκων, φη προστατευειν μῖν διανενό

ησα της πόλεως Eγωγ', εφη, ω Σώκρατες. Νὴ Δἴ,

εφη, καλον γαρ εἰπερ τι καὶ λλο των ε ἀνθρώποις. δηλον γαρ τι αν τουτο διαπράξ9, δυνατος μεν σε αυ- τος τυγχανειν του αν επιθυμ9ς, κανος δε του φίλους ἄφελεῖν, παρεῖς δ το πατρωον οἰκον αυξησεις δε την πατρίδα, ονομαστο δ εσε πρῶτον μεν εν τ9 πόλει, πειτα

βαρβαροις Ἀπο δ αν ς, πανταχου περίβλεπτος σει. 3 αὐτ of ἀκουων ὁ Γλαυκων μεγαλύνετο καὶ δεως παρε- μενε μετα δε αυτ ο Σωκρατης, οὐκοῖν, φη, τοὐτομεν, ω Γλαυκων, δηλον τι εἴπερ τιμασθαι βούλει, φε- λητε σοι πολις εστί; Iανυ μεν ουν, φη. Ιρος θεῶν,

εφη, μη τοίνυν αποκρυψy, ἀλλ' εἰπον μῖν κ τίνος αρξει την πόλιν εὐεργετεῖν. επε δε ὁ Γλαυκων διεσιώπησεν,

σιν. Σωπαίνουσιν idem in Indice ad opuscilla et in .exico. Sed fefellit Hesb cnium vetus quoddam ii Droriam vitilina, ut in Ἐξημπόδo fortasse XCyIOP. 3, I, 2 petito. amen for-

159쪽

IAB. III. CAP. VI. 123ώς α τοτε σκοπῶν πόθεν αρχοιτο Ἀρ, φη ὁ Σωκράτης, ωσπερ φιλου οἰκον ει αυξησαι βούλοιο, πλουσιώτερον

νων Εἰκος γουν, φη Λεξον δη, φη εκ τίνων νυν αἱ προσοδοι θ πόλει και πόσαι τινές εἰσι δῆλον γαρ ὁτι

εσκεψαι, να ει με τινες αυτῶν ενδεῶς χουσιν, εκπληρω-

σύς, ε δε παραλείπονται, προσπορίσης. Ἀλλα μα Δί λεφη ὁ Γλαυκων ταυτά γε υκ επέσκεμμαι Ἀλλ' ει τουτο, φη, παρελιπες, τάς γε δαπανας της πόλεως μῖν ειπέ δηλον γαρ Ἀτι καὶ τούτων τα περιττας ἀφαιρεῖν διανοεῖ. Aλλα μα τον Δί εφη, οὐδε προς ταυτα πω σχόλασα.

OUNOUν, φη, το μεν πλουσιωτέραν την πόλιν ποιεῖν ἀναβαλουμεθα' πῶς γαρ οἱον τε μ εἰδότα γε τἀναλωματα και τας προσόδους πιμεληθῆναι τούτου Ἀλλ', ω Σωκρατες, εφ ο Γλαύκων, δυνατόν εστι καὶ π πολεμίων την

πολιν πλουτίρειν. Νὴ Δία σφόδρα - φη ὁ Σωκράτης,

εαν τις αυτῶν κρείττων ' Aττων δε ν καὶ τ οντα προσ-

γε βουλευσομενον προς ουστινας δε πολεμεῖν την τε της πολεως δυναμιν καὶ την τῶν ναντίων ειδέναι δει, ἴνα, αν

μεν , της πόλεως κρείττων , συμβουλεύθ επιχειρεῖν ω πολεμω, εα δε ἡ τῶν ναντίων, ευλαβεῖσθαι πείθn Dρ-

160쪽

124 MEMORABII IUM θῶς λεγεις, φη. ΓΙρῶτον μεν τοίνυν, φη, λέξον μῖν

της πόλεως την τε περην καὶ την ναυτικην δύναμιν, εἶτα την των ναντίων. Ἀλλα μα τον Δί', εφη, ου αν εχοιμί σοι ουτω γε ἀπο στοματος εἰπεῖν Ἀλλ εἰ γεγραπταί σοι, ενεγκε, φη πάνυ γαρ δεως, τουτο ἀκουσαιμι Ἀλλὰ

1σμα τον Δί, φη, οὐδε γεγραπταί μοί πω. Οὐκοῖν, φη,

καὶ περ πολέμου συμβουλεύειν την γε πρώτην επισχησο μεν ἔσως γαρ καὶ δια το μεγεθος αυτῶν αρτι ἀρχόμενος της προστατείας μω ξητακας ἀλλα τοι περί γε φυλακης της χωρας οἰδ οτι δη σοι μεμεληκε, καὶ οἰσθα ποσαιτε φυλακαὶ πικαιροί εἰσι καὶ ποσαι μη καὶ πόσοι τε φρουροὶ ἱκανοί εἰσι καὶ ὐπόσοι μη εἰσι καὶ τα μεν επικαίρους φυλακας συμβουλεύσεις μείζονας ποιεῖν, τα δε πε- ριττας φαιρεῖν Νη Δι , φη ὁ Γλαύκων, ἄπασας μεν

οὐν εγωγε, νεκα γε του μως αὐτας φυλαττεσθαι στεκλεπτεσθαι τα ε της χωρας 'Eαν δε τις αφελ γ , φη, τας φυλακας, υκ οἴει καὶ ὐπάρειν ξουσίαν σεσθαι τω βουλομεν- ἀταρ, εφη, πότερον λθων αυτος ξητακας

τουτο, η πῶς οἰσθαἰτι κακῶς φυλάττονται; ικάζω, φη. οὐκοὐν εφη, καὶ περι τούτων, ἴταν μηκετι εἰκάζωμεν, ἀλλ' ηδη εἰδῶμεν, τοτε συμβουλευσομεν ' Ισως, εφη ὁ Γλαυκων, , βελτιον. ἴς γε μην, φη, τἀργύρεια οἰδ' ὁτι υκ ἀφῖξαι,

ωστ εχειν ειπεῖν διοτι νυν λαττω η προσθεν προσερχεται

αὐτοθεν ου γαρ οὐν εληλυθα, φη. α γαρ νη Δί ,εφη ὁ Σωκρατης, λεγεται βαρυ το χωρίον εἰναι, στε δταν περὶ τούτου δέη συμβουλεύειν αὐτη σοι η πρόφασις ἀρκε-

Atticoriun dixi ad Cyrop. 5, 3, 38 SCΗΝ.